[Honkai Impact 3]ถูกรถชนแล้วตื่นมาอีกทีก็อยู่ที่ไหนแล้วไม่รู้ค่ะ(Yuri)

ตอนที่ 45 : ใบหน้าอันโสมม ภายใต้หน้ากาก

“ชะตากรรมเอ๋ยจงมาร้อยเรียงกัน อัลคาร์เรส”

“ชะตากรรมของเจ้าได้ถูกำหนดไว้แล้ว”

สุรเสียงของเด็กสาวดังขึ้นพร้อมกับผมสีน้ำตาลเข้มที่ปลิวไสวไปตามสายลมคมดาบคมด้านเดียวสีเงินมีเส้นสีแดงลากผ่านคล้ายเส้นชีพจรขณะที่มันกำลังสั่นไหว ดวงตาสีฟ้ากระจ่างจดจ้องไปยังร่างบางทั้งสองที่เริ่มระมัดระวังมากขึ้นจากการที่เธอเรียกหนึ่งในอาวุธที่ได้รับมอบมาจากเธอคนนั้น

“นั้นมันอาวุธของไอรีน!?”

“ถึงรูปร่างจะเปลี่ยนไปบ้างแต่ไม่ผิดแน่นั้นคืออัลคาร์เรสอาวุธของไอรีน”

“…..”

ซีโร่ตวัดอัลคาร์เรสออกไปในอากาศที่ว่างเปล่าทันใดนั้นเองก็ปรากฎเส้นสายสีแดงเฉือนเข้าที่ไหล่ของคาเรนเล็กน้อยจนทั้งเจ้าตัวและหญิงสาวข้างๆต่างระมัดระวังตัวจนถึงขีดสุด ร่างของซีโร่พุ่งเข้าประชิดซากุระแล้วตวัดอัลคาร์เรสเข้าปะทะกับซากุระที่ใช้ดาบของตนป้องกันอย่างถึงที่่สุด

“ย่า!”

เกร้งๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!

คาเรนเปิดการทำงานของOath of Judahสีเงินปลดปล่อยหอกแสงสีเงินเข้าหาร่างของเด็กสาวที่กระโดดถอยออกมาจากการปะทะกับหญิงสาวผมสีชมพูซากุระแต่ทันใดคมดาบสีเงินคมด้านเดียวก็สลายกลายเป็นเส้นด้ายสีแดงป้องกันคมหอกแสงสีเงินจนมันถูกปัดออกไปจนหมดสิ้น

ก่อนที่เส้นด้ายสีแดงจะกลับมารวมเป็นคมดาบสีเงินด้านเดียวดังเดิมก่อนที่ร่างของคาเรนจะทรุดลงไปเพราะตอนนี้ด้ายสีแดงได้ตรึงร่างของเธอเอาไว้หมดแล้ว ในขณะเดียวกันที่ซากุระพุ่งเข้ามาก็ถูกเส้นด้ายสีแดงดีดกลับออกไป

“เธอทำอะไรกับไอรีน!”

“พวกเธอไม่จำเป็นต้องรู้ และจะไม่มีทางรู้”

ฟู่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

บนท้องฟ้าปรากฎเส้นด้ายสีแดงที่ร้อยเรียงกลายเป็นดาบขนาดใหญ่ที่พภุ่งลงมาใส่ร่างของซากุระที่ยังยืนหยัดอยู่ได้ ดวงตาสีม่วงประกายของหญิงสาวจับจ้องไปยังด้ายสีแดงที่กลายเป็นดาบขนาดยักษ์ลงมาก่อนที่มือเรียวบางจะดึงดาบอีกเล่มที่ไม่ใช่ดาบสำรองของตนออกมา แล้ววาดดาบออกไปเบาจนเกิดคลื้นดาบทำลายมันออกไปเป็นเสี่ยงพร้อมกับพุ่งเข้าหาซีโร่ที่กำลังแปรเปลี่ยนคมดาบให้กลายเป็นเส้นด้ายสีแดงแล้วพุ่งเข้าโจมตีโดยดักทางของซากุระไว้ทุกทางเหมือนกับเดาอนาคตเอาไว้แล้ว

ฉัวะ!

ฉึก!

ฉัวะ!

ร่างของซากุระูกด้ายแดงเฉือนออกไปแบบเฉียดๆ แล้วหลบรอดออกมาแล้วทำท่าแทงออิกไปจนกลายเป็นเส้นด้ายสีแดงรัดพันร่างของหญิงสาวผมสีชมพูซากุระจนไม่แม้แต่จะขยับได้ 

“เรายอมรับว่าพวกเธอน่ากลัวจริงๆแต่เพราะว่าพลังของพวกเธอยังไม่ตื่นขึ้นมาแบบสมบูรณ์พวกเธอไม่มีทางฆ่าเราได้หรอกนะ”

ดวงตาสีฟ้ากระจ่างหลี่ลงไปเล็กน้อยผ้าคลุมสีน้ำตาลที่ขาดวิ่นปลิวไสวไปตามสายลมนิ้วเรียวยาวสีขาวดุจหยกเปล่งประกายเนิ่มถอยหลังเตรียมหนีแจ่ทันรใดนั้นเอง

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

กำแพงอักขระสีดำที่ซีโร่กางเอาไว้ถูกพังลงมาพร้อมกับร่างของเซเล่ที่สลบลงไปโดยมีโบรเนียที่มีแผลไฟไหม้จากการถูกสายฟ้าโจมตีใส่ปรากฎขึ้นมา ส่วนเมย์ตอนนี้กุมแขนด้วยความเหนื่อยหอบจากการฝืนใช้พลังมากเกินไปจนร่างกายถึงขีดจำกัดสุดๆแล้ว

ซีโร่เหล่ตามองแล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนที่เสียงหวานจะตะโกนเรียกโบรเนียส่งผลให้เด็กสาวที่อยู่ในร่างของแฮชเชอร์ที่1 แฮชเชอร์แห่งเหตุผลหันไปหาหญิงสาวผู้เป็นอดีตวาคิเรียที่แข็งแกร่งที่สุด

“โบรเนีย! คนคนนี้เธอมีมีอาวุธของไอรีนอยู่!”

“ว่ายังไงนะคะ!?”

“ซีโร่นี่มันหมายความว่ายังไง!?”

เด็กสาวทั้งสองรีบหันมรามองร่างบางที่ยืนอยู่โดยในมือมีเส้นสายสีแดงมัดและตรึงร่างของคาเรนกับซากุระเอาไว้ ดวงตาสีฟ้ากระจ่างหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนที่ดาบคาตานะที่ครอบคลุมด้วยสายฟ้าสีดำแดงจะถูกยกขึ้นมาพาดที่ลำคออันขาวผ่องของซีโร่ พร้อมกับปืนเลเซอร์นับสิบที่ถูกสร้างขึ้นมาจากพลังจองแฮชเชอร์ที่1มาจ่อที่ลำคอของเด็กสาว

“เธอจะทรยศต่อWorld Serpentเหรอเมย์?”

“ต่อให้ฉันต้องทรยศคนทั้งโลกฉันก็อยากจะเจอไอรีนอีกซักครั้ง”

เมย์จับไปที่ดาบคาตานะแล้วฟันเข้าไปที่ร่างของซีโร่แต่เด็กสาวก็หลบออกมาทันแต่ปืนเลเซอร์ที่ถูกโบรเนียสร้างขึ้นมาระดมาระดมยิงใส่ร่างของซีโร่ซึ่งทางเด็กสาวต้องปลดการตรึงและมัดร่างของคาเรนกับซากุระออกและใช้อัลคาร์เรสปัดป้องแต่สุดท้ายผ้าคลุมสีน้ำตาลที่ขาดวิ่นได้ไหม้กระจาย

ซีโร่กุมไปที่หน้ากากของตนแล้วดึงผ้าคลุมออก

“ในเมื่อพวกเธอรู้แล้วคงมีแต่ต้องลบความทรงจำเรื่องนี้ทิ้ง”

อัลคาร์เรสถูกดึงกลับเข้าไปที่ร่างของเด็กสาวหน้ากากถูกดึงออกเผยให้เห็นผมสีน้ำตาลเข้มที่สยายออกไปตามสายลมดวงตาข้างซ้ายกลายเป็นสีแดงส้มดวงตาข้างขวาเป็นวีฟ้ากระจ่างชุดกระโปงสั้นสีดำจีบระบายเผยออกมา ปรากฎดาบคู่คมด้านเดียวสีดำมีเส้นสีน้ำเงินลากผ่าน

“ซีโร่ รหัส I-000(ไอรีน ลู คอลเลสหมายเลข000)เริ่มปฏิบัติการ”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ณ Schicksal

“เปิดออกมาได้”

ฟู่!

ร่างของเด็กสาวตัวเล็กวัยประมาณ12ปีร่วงลงมาจากหลอดทดลองพร้อมกับเสื้อผ้าที่ถูกใส่ให้เรียบร้อย รอยสักสีแดงหรือสติ๊กม่าปรากฎบนแผ่นหลังอันขาวเนียนผมสีขาวที่ยาวจนถึงสะโพกเสื้อผ้าสีขาวกางเกงขาสั้นถุงน่องสีดำรองเท้ายาวจนถึงเข่าสีน้ำตาลมัดไว้ด้วยเชือกดวงตาสีเหลืองอำพัน

“เอาล่ะ เธอชื่ออะไร?”

“ไอรีน…..ไอรีน ลู คอลเลส….”

จบ

---------------------------------------------------------