[RWBY]Silver Wolf of Remnant

ตอนที่ 31 : EPISODE:30 Silver Wolf and Fusing

“หยุดซักที!”เสียงหนึ่งตะโกนออกมาจากร่างของซี้กการ์ต มันไม่ใช่เสียงของซี้กการ์ตที่เต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์ แต่มันเป็นเสียงอันเรียบนิ่งของซี้กที่ทุกคนคุ้นเคยดวงตาข้างซ้ายที่กลายเป็นดวงตาสีทองวาวโรจน์ของซี้กกลับมาเป็นดวงตาสีแดงอันแข็งกร้าวของซี้กการ์ตอีกครั้ง แต่ดวงตาสีแดงข้างขวาของซี้กการ์ตกลับกลายเป็นดวงตาสีทองของซี้ก

มือข้างขวาที่จับดาบสีเงินจะฟันใส่คอของรูบี้แต่ถูกมือซ้ายจับเอาไว้แน่นจนมันขยับไม่ได้ สีผมสีดำของซี้กการ์ตเริ่มแปรเปลี่ยนกลับมาเป็นผมสีเงินของซี้ก ทั้งหูสีดำและหางสีดำก็เริ่มกลับมาเป็นสีเงินเช่นกัน

กร๊อบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เกร๊งๆ!!!!!!!!!!!!

และในที่สุดมือขวาที่ซี้กการ์ตควบคุมอยู่ก็ถูกมือซ้ายของซี้กจับหักลงพร้อมกับดาบสีเงินที่หล่นลงสู่พื้นดิน “แก! ตัวผมอีกคนแกออกมาได้ยังไงหรือว่าร่างจิตของผมจะ……ไม่มีทางๆ!!!!!!”ซี้กการ์ตกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่อยากจะเชื่อ

อีกด้านนึงในจิตใต้สำนึกของซี้ก

“เป็นไปไม่ได้ๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!! ทำไมๆๆๆๆ ทำไมผมถึงแพ้แกล่ะ!?”ซี้กการ์ตในสภาพแขนขวาขาด ขาซ้ายมีแผลเหวอะหวะ ปากถูกฟันจนถึงใบหู ส่วนใบหูหมาป่าข้างนึงกระเด็นไปไกลจากการถูกตัด “เพราะแกมันอ่อนแอเกินไปแค่นั้นแหละนะตัวฉัน”ซี้่กกล่าวออกมาพร้อมกับดาบสีเงินที่เหลือแค่ด้ามดาบสีเงืนกับใบดาบสีเงินอีกนิดหน่อยที่แตกหัก

“ผมเนี่ยนะอ่อนแอ! ไม่จริงๆๆๆๆ!!!!!!!!!”ซี้กการ์ตกล่าวออกมาซ้ำๆไปมาก่อนที่จะถูกซี้กดึงขึ้นมาอยู่ในระดับสายตา “เอาล่ะ ได้เวลาแล้ว ฉันมีวิธีที่จะทำให้แกกับฉันไม่ต้องหายไป”ซี้กกล่าวออกมาอย่างเรียบนิ่งทำให้ซี้กการ์ตกล่าวออกมาด้วยความฉงน “ยังไงกันตัวผมอีกคน พวกเราต้องฆ่ากันถึงจะอยู่รอดไม่ใช่เหรอ?”

“การหลอมรวม ตัวตนของพวกเราต้องหลอมรวมกันถึงแม้จะแตกต่างกันแต่ก็สามารถหลอมรวมกันได้ด้วยการใช้ออร่า”ซี้ักกล่าวพร้อมกับดึงคอเสื้อของซี้กการ์ตขึ้นมา ออร่าของซี้กและซี้กการ์ตก็สั่นไหวและเริ่มหลอมรวมกัน “แล้วยังไงถึงพวกเราจะหลอมรวมกันแล้วใครจะคุมร่า-”ยังไม่ทันที่ซี้กการ์ตจะกล่าวจบก็ถูกซี้กกล่าวัดว่า “ฉันไงเพราะออร่าตอนนี้ของฉันมากกว่าก็เลยได้คุมแต่ยังไงนายก็จะได้ออกมาบางครั้ง”ซี้กกล่าวออกมาพร้อมกับดวงตาข้างซ้ายที่ถูกฟันจนบอดลืมตาตื่นขึ้นมาเป็นดวงตาสีแดงเลือดแต่กลับไม่ได้แข็งกร้าวมันกลับวาวโรจน์แทน แขนขวาที่มีแผลเหวอะหวะก็เริ่มสมานขึ้น ผมสีเงินกับหูและหางหมาป่าสีเงินเริ่มแซมด้วยสีดำสนิท

“……”หลังผ่านไป4-5นาที ซี้กก็ลืมตาตื่นขึ้นมาดวงตาสองสีทั้งสีทองและสีแดงเลือดต่างกวาดมองไปรอบๆในจิตใต้สำนึกของซี้กก่อนจะเริ่มเลือนหายไปกลับไปควบคุมร่างของตนในทันที

กลับมาด้านนอก

ซี้กลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกวาดดวงตาสองสีไปรอบๆก่อนจะหยุดที่ทีมRWBY และทีมJNPR ทุกคนต่างสะดุ้งตกใจไม่มีใครรู้ว่านี่คือซี้กหรือซี้กการ์ต ซี้กจับไปที่แขนขวาที่ถูกหักของตนก่อนจะบิดกลับมาเป็นเหมือนเดิม ก่อนจะเดินไปหารูบี้ ทำให้ทุกคนยิ่งระวังตัวมากขึ้น ซี้กหยิบผ้าพันแผลพันดวงตาข้างซ้ายที่เป็นดวงตาสีแดงเลือดแล้วก็ดึงร่างของรูบี้ให้กลับมายืนเหมือนเดิม

“เป็นอะไรไหมรูบี้?”พอซี้กถามออกไปด้วยเสียงเรียบนิ่งแฝงด้วยอารมณ์ด้วยความเป็นห่วงก็ทำให้รูบี้พุ่งเข้ามากอดซี้กในทันที “รู้ไหมฉันเป็นห่วงมากแค่ไหนฮะซี้ก!”รูบี้กอดซี้กแน่นด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความสุข ทางซี้กเองก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนพร้อมลูบหัวของรูบี้ “อือ! ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เป็นห่วง”ซี้กกอดรูบี้แน่นพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา เขาเป็นห่วงมาก เป็นห่วงสุดๆ เป็นห่วงว่ารูบี้และคนอื่นๆจะเป็นอันตราย 

ทันใดนั้นร่างของซี้กก็ทรุดตัวลง บาดแผลตามร่างกายท่าจะหนักเพราะร่างของที่ถูกซี้กการ์ตควบคุมถูกทีมRWBY และทีมJNPRโจมตีอย่างหนักโดยทั้งหมดลืมไปเลยว่าร่างนี้เป็นร่างของซี้ก บาดแผลที่ถูกนอร่าใช้ค้อนทุบถูกออกพร้อมเลือดที่ไหลออกมา ด้านหัวไหล่จนถึงแขนซ้ายก็ถูกเร็นใช้ปืนยิงจนหมดสภาพ ยังไม่รวมบาดแผลอื่นๆที่เกิดขึ้น

“อ่า…….ท่าบาดแผลจะหนัก และคืนนี้ท่าจะหนักด้วย”

จบ

-------------------------