[RWBY]Silver Wolf of Remnant

ตอนที่ 25 : EPISODE:24 Silver Wolf and The Creeping Scourge

ณ สวนเวลา13นาฬิกา25นาที

“เธอต้องการจะสื่ออะไรกันแน่?”ซี้กกล่าวออกมาอย่างสงสัยก่อนจะคว้าข้อมือของเอลิซ่าและกดเธอไว้กับต้นไม้ “ใจเย็นๆก่อนสิ พอดีมพรายกระซิบบอกฉันมาว่านายเคยทำงานร่วมกับซินเนอร์ ฉันเลยคิดว่านายน่าจะรู้แผนของเธอน่ะ”เอลิซ่าอธิบายเหตุผลของเธอพร้อมใบหน้าที่มีสีแดงจางๆจากความเขินอาย

“ไม่! ฉันไม่รู้อะไรเลย ครั้งล่าสุดฉันรู้แค่ว่ายัยซินเนอร์หลอกใช้ฉันให้ฆ่าคนทั้งเมือง”ซี้กกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าโศกปนไปด้วยความเจ็บปวดจากการกระทำของตนอย่างมาก

“เฮ้อ! ต้องขอโทษด้วยละกันที่พูดตอกย้ำแผลในใจนาย”เอลิซ่าถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกผิดก่อนจะนั่งลงไปแล้วจับหัวของซี้กลงมานอนที่ตักของตนแล้วลูบหัวของเขาไปด้วย “ฉันรู้ว่ามันเจ็บปวดแต่ว่ามันต้องยอมรับและพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น ฉันคอยเป็นกำลังให้นายอยู่นะ”เอลิซ่ายิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะจ้องมองไปยังดวงตาสีทองวาวโรจน์ของซี้ก

ซี้กที่ได้ยินก็พยักหน้ารับก่อนจะเริ่มคล้อยตามเอลิซ่าบวกกับบรรยากาศที่สงบมากทำให้ซี้กเริ่มจะผลอยหลับไป “คงเจออะไรมาเยอะสินะ ไม่เป็นไรๆนายหลับไปเถอะเดี๋ยวฉันจะเฝ้านายเอง”เอลิซ่ายิ้มออกมาก่อนจะเริ่มลูบหัวของซี้กอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากของซี้กถูกนิ้วของเอลิซ่าแตะแบบเบาๆพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยน

ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ

“อา……นี่กี่โมงแล้วเนี่ย?-เฮ้ย! เธอจะทำอะไรน่ะเอลิซ่า!”ซี้กลืมตาตื่นขึ้นมาแต่ก็ต้องพบกับเอลิซ่าที่กำลังโน้มตัวลงมาประกบปากจูบกับซี้กแต่เด็กหนุ่มผมสีเงินจะตื่นขึ้นมาแล้วหลบออกมาในทันที “อ-อ๊ะ! ม-ไม่นะพ-พอดี ฉ-ฉันไม่ได้ตั้งใจ จ-จริงๆนะ!”เอลิซ่าเริ่มลนลานทำตัวไม่ถูกต่างจากปกติที่เป็นคนสุขุมรอบคอบ และใจเย็นแต่ตอนนี้กลับเขินอายและลนลานอย่างน่ารักน่าชัง

“เธอเนี่ยน้า~~~~~”ซี้กกุมขมับของตนก่อนจะเดินเช้าไปในโรงเรียนทันทีเพราะออซปินเรียกเขาไปคุยที่ห้อง

ณ ห้องของผู้อำนวยการ

แอ๊ด~~~~~~~~~~~~~~

ประตูถูกเปิดออกมาพร้อมซี้กที่เดินเข้ามา “ไม่ได้เจอกันนานนะครับ ศาสตราจารย์ไอร่อนวู้ดเป็นยังไงบ้างครับสบายดีไหม?”ซี้กถามศาสตราจารย์เจมส์ ไอร่อนวู้ดออกไปก่อนจะนั่งลงไปที่เก้าอี้ “อ่า……สบายดีแล้วเธอล่ะ แผลพวกนั้นท่าจะหนักพอดูหนิ”ไอร่อนวู้ดตอบกลับมาพร้อมมองยังแผลของซี้ก

ซึ่งเจ้าตัวก็โบกมือไปมาก่อนจะกล่าวต่อว่า “ถึงจะขยับตัวลำบากนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไรมาก”ซี้กขยับตัวให้ดูก่อนที่ ออซปินจะถามซี้กออกมาว่า “คุณคิดว่าแผนของซินเนอร์คืออะไร?”ซี้กที่ได้ยินใบหน้าก็เริ่มทะมึนในทันที “โครวเองก็บอกมาว่า ราชินีวางเบี้ยแล้ว”ไอร่อนวู้ดกล่าวออกมาด้วยความเคร่งเครียด

“ตาแก่นั้นบอกมาสินะ……งั้นเหรอ ผมคิดว่าแผนการของซินเนอร์จะเริ่มหลังเทศกาลVytal”ซี้กกล่าวออกมาก่อนจะจ้องไอร่อนวู้ดสักพักก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมกับกล่าวว่า “งั้นผมขอตัว”

ไอร่อนวู้ดที่เห็นก็ได้แต่ถอนหายใจ “แผลในใจของเธอคงจะรักษาไม่ได้สินะ”ไอร่อนวู้ดถอนหายใจออกมาก่อนจะเริ่มนึกย้อนไปในตอนที่เขาพบกับซี้กที่Atlas แววตาของซี้กในตอนนั้นมันเต็มไปด้วยความว่างเปล่าเมื่อจ้องมองไปยังศพเหล่านั้น  

ใบดาบสีเงินของซี้กนั้นอาบไปด้วยเลือดของผู้คนมากมาย พื้นที่ที่เต็มไปด้ยหิมะกลับเปื้อนไปด้วยเลือด ในเมืองตอนนั้นเรียกได้ว่ามันคือการสังหารหมู่ที่น่ากลัวมากที่สุดที่เขาเคยเจอมา คำพูดในตอนั้นมันทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กคนนี้จะว่างเปล่าขนาดนี้

“เลือด เสียงกรีดร้อง ความสิ้นหวัง การทรมาน”ตอนนั้นซี้กได้แต่พูดคำพสกนั้นวงไปวนมาเหมือนหุ่นยนต์ นั้นทำให้ไแร่อนวู้ดต้องรีบหนีไปในทันทีเพราะอยู่ๆออร่าของเขาถูกดูดออกไปอย่างมหาศาล

กลับมาปัจจุบัน

ทางด้านซี้ก

ตึง!!!!!!!!!!!!!!!

“……บัดซบ!”ซี้กสบถออกมาภาพในความทรงจำวันนั้นเริ่มตามมาหลอกหลอนเขาอีกแล้ว ซี้กเริ่มต่อยไปที่กำแพงห้องเรื่อยๆจนมือของซี้กอาบไปด้วยเลือด “ฮึก! โถ่เว้ยๆๆๆๆ!!!!!!!!!!”ซี้กน้ำตาไหลออกมาและถ้าทุกคนเห็นดาบสีเงินของซี้กนั้น

มันกำลังแตกร้าว

จบ

--------------------------------------------