[RWBY]Silver Wolf of Remnant

ตอนที่ 18 : EPISODE:17 Silver Wolf and Loser Knight(3)

วันต่อมาซี้กตื่นขึ้นมาบนเปลนอนแล้วลุกขึ้นก่อนจะไปคว้าดาบของตนเดินออกไปในทันที

งานวันนี้ก็คือไปที่ป่าForever Fall เพื่อเก็บตัวอย่างยางไม้สีแดงที่หาได้จากที่นี่ไปให้ศาสตราจารย์พีชชี่ โดยมีกลินดาคอยดูแลเหล่านักเรียนไม่ให้เป็นอันตราย

ป่าไม้สีแดงแห่งนี้มันทำให้ซี้กรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกก่อนท่ลมเบาๆจะกระทบที่หน้าของซี้ก เจ้าตัวก็เลยหยิบใบไม้สีแดงขึ้นมาดูเหมือนกำลังนึกถึงบางอย่างออก แต่ทันใดนั้น

ปัก! 

“มาช่วยงานกันบ้างสิไม่ใช่เอาแต่เหม่อนะ”เป็นเบลคที่เห็นซี้กเอาแต่มองต้นไม้สีแดงที่กำลังผลัดใบไม้สีแดงลงมาก็เข้าไปตีหลังเบาๆทีนึงก่อนจะยื่นขวดโหลให้"อืม...เข้าใจแล้ว"ซี้กกล่าวตอบด้วยเสียงเรียบนิ่งก่อนจะรับขวดโหลมาแล้วก็เดินไปเก็บยางไม้ทันที

แถม3วันที่ผ่านมาชอร์นก็เริ่มทำตัวห่างเหินจากพวกเขาและทีมของตัวเองไปเป็นเบ๊ให้เจ้าคาร์ดินและทีมของมันสร้างความไม่พอใจให้แก่พวกเขาเป็นอย่างมากไม่ต้องพูดถึงทีม JNPR เลย

ซี้กหยิบมีดแล่เนื้อออกมาจากกระเป๋าของตนแล้วทำการกรีดไปที่ต้นไม้ทำให้ยางไม้สีแดงได้ไหลออกมาซึ่งซี้กก็ไม่รอให้เสียเปล่าเอาขวดโหลรับเอาไว้ได้'อืม.....มันไม่ได้ยากอะไรเลยแต่มันง่ายเกินไปจริงๆ'

ระหว่างนั้นเองซี้กที่เห็นใบหน้าของเพียร่ายามมองไปที่ชอร์นที่ถูกใช้เป็นเบ๊ของเจ้าคาร์ดินแอนด์เดอะแก๊ง ใบหน้าของเธอนั้นดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัดเจน เมื่อซี้กทำการเก็บยางไม้สีแดงของตนไม้เสร็จเขาก็เดินไปหานักรบสาวผมสีแดงทันที

"ไงเพียร่าหน้าตาดูไม่ค่อยจะดีเลยนะมีเรื่องเครียดๆเหรอ?"ซี้กถามออกไปขณะนั่งลงไปพิงต้นไม้ที่เพียร่ากำลังเก็บยางไม้สีแดงอยู่"ไม่มีอะไรหรอกน่า"เพียร่ากล่าวออกมาพร้อมกับยิ้มไปด้วยแต่แววตาของเธอกลับเศร้าหมองและรอยยิ้มนั้นกำลังฝืนยิ้มอยู่

“เฮ้อ~ เธอไม่ต้องฝืนตัวเองขนาดนั้นก็ได้ พวกเราต้องช่วยชอร์นให้ได้เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ”ซี้กยิ้มนิดหน่อยก่อนจะลุกขึ้นไปแล้วหันกลับมานิดหน่อย"ฉันจะบอกอะไรให้นะ......พัฒนาการของชอร์นน่ะไร้ขีดจำกัด "

“ไปคุยอะไรกันมาล่ะ?”พอเดินมานั่งกับทีมของตัวเองไวส์ก็เป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนเลย"ไม่มีอะไรหรอกแค่ให้คำปรึกษานิดหน่อยน่ะจะเป็นไรไป?"ซี้กเหยียดขาตรงแล้วนอนลงไปบนพื้นหญ้าพร้อมหลับตาลงไปแต่ซี้กนั้นยังไม่หลับสนิททำให้ชายผมสีเงินคนนี้สัมผัสถึงออร่ารอบตัวได้

แต่ทันใดนั้น"จะแอบไปถึงเมื่อไหร่เหรอ?"อยู่ซี้กก็กล่าวออกมาพร้อมกับลืมตาข้างนึงขึ้นมามองหญิงสาวผมสีดำขลับ ดวงตาสีเทาสว่างใสพร้อมเสื้อผ้าที่มีสีขาวบริสุทธิ์แถมยังเผยให้เห็นรูปร่างอันสมบูรณ์แบบตรงหน้าอีกด้วย แถมด้วยผ้าไหมบางๆที่ปิดครึ่งหน้าส่วนล่างเอาไว้

"แหมๆ~ อย่าพูดให้ดูห่างเหินแบบนั้นสิซี้กคุง"หญิงสาวผมสีดำขลับย่อตัวลงมาพร้อมกับยกหัวซี้กขึ้นมาหนุนตักเธอ"เป็นไงบ้างคะ? รู้สึกดีขึ้นมาบ้างรึยัง?"หญิงสาวผมสีดำขลับยกมือลูบหัวของซี้กอย่างเบามือก่อนจะเกลี่ยผมของซี้กแล้วก็ใช้มืออีกข้างนึง

“คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่เอลิซ่า ไฮน์เบิร์ต “ซี้กลืมตาข้างนึงพร้อมจับไปที่แก้มของหญิงสาวผมสีดำขลับหรือเอลิซ่า"แหม~ อย่ามองฉันในแง่ร้ายแบบนี้สิ ฉันเสียใจนะซี้กคุง"เอลิซ่าทำท่าจะร้องไห้แล้วใช้มือของตนทาบไปที่มือของซี้กทำให้ซี้กต้องสะดุ้งตัวขึ้นมา"ความเย็นเมื่อกี้มัน...."ดวงตาของ้กจับจ้องไปที่เอลิซ่าอย่างหวาดระแวงแล้วพอสังเกตที่มือของซี้กดีๆจะพบว่ามีเกล็ดน้ำแข็งติดอยู่

"แหมๆ~ อย่าจ้องกันแบบนั้นสิเมื่อกี้ก็แค่การลงโทษนิดๆหน่อยๆที่มองฉันในแง่ร้ายแค่นั้นแหละ"เอลิซ่ากล่าวพร้อมหัวเราะป้องปากเบาๆ ส่วนซี้กนั้นดวงตาสั่นไหวนิดหน่อยแล้วกลับมานั่งเหมือนเดิม แต่ทันใดนั้น

โฮกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!! 

"ซี้กแย่แล้วเสียงคำรามมาจากตรงที่ชอร์นและพวกคาร์ดินอยู่!-คนนั้นใครน่ะ?"รูบี้เป็นคนแรกที่วิ่งเข้ามาหาซี้กแต่กลับพบว่าซี้กกำลังถูกเอลิซ่ากดอยู่ทำให้รูบี้จากใบหน้าเป็นกังวลกลายเป็นใบหน้าที่มืดมนทันที

"อ่า....จะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"ซี้กที่ได้ยินก็สะบัดแขนของหญิงสาวผมสีดำขลับให้หลุดแล้ววิ่งไปช่วยชอร์นทันที ทางเพียร่าที่ได้ยินก็รีบวิ่งไปช่วยชอร์นอย่างรวดเร็วเช่นกัน

และพอมาถึงภาพที่เห็นคือเจ้าคาร์ดินกำลังจะถูกเจ้ากริมม์หมี Ursa ฆ่าตายซี้กเตรียมจับไปที่ปืนพกของตนแต่ทว่ากลับมีร่างนึงพุ่งเข้าไปช่วยคาร์ดิน นั้นคือชอร์นที่ชักดาบและโล่ออกมาพร้อมก่อนจะใช้โล่ฟาดไปที่แขนของเจ้ากริมม์หมีจนมันต้องถอยไปตามที่ซี้กสอนและใช้ความเร็วของตนสไลด์ผ่านหว่างขาของเจ้ากริมม์หมี Ursa แล้วก็ตวัดดาบเข้าไปที่ด้านหลังของมัน

"หึ! นี่สินะเวลาที่จะพิสูจน์ความกล้าหาญของนายชอร์นมันมาถึงแล้วสินะ"ซี้กกล่าวออกมาพร้อมคลายมือจากปืน ทำให้ทุกคนงุนงงเป็นอย่างมาก ยกเว้นเพียร่าที่เข้าใจและยิ้มออกมา

ณ เวลานี้คือบทพิสูจน์ของชอร์น อาร์คว่าเขาคืออัศวินที่แท้จริง

ถึงแม้ตอนแรกชอร์นจะพอสู้กับเจ้ากริมม์หมีUrsa ได้บ้างแต่เขาก็เริ่มสู้กับแรงมหาศาลของมันตรงๆไม่ไหวแล้วทำให้เขาเริ่มถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว ไวส์ที่เห็นว่าชอร์นเริ่มพลาดพลั้งก็กำลังจะชักเรเปียร์สีเงินของตนเพื่อเข้าไปช่วยแต่ซี้กกลับยกมือขวางเอาไว้แล้วกล่าวว่า

"นี่คือการพิสูจน์ตัวเองของหมอนั้นให้เวลาหมอนั้นหน่อย"ทุกคนที่ได้ยินก็เก็บอาวุธลงแล้วมองดูการต่อสู้ของชอร์นต่อ 

ทั้งชอร์นและเจ้ากริมม์หมี Ursa ต่างจ้องมองกันอยู่สักพักแล้วชอร์นก็วิ่งเข้าไปเพื่อตัดสินภายในดาบเดียว แตาดูเหมือนว่าอัศวินหนุ่มจะลืมยกโล่ของตนขึ้นมาป้องกันกรงเล็บอันแหลมคมของเจ้ากริมม์หมี แต่แล้วโล่ของอัศวินหนุ่มกลับถูกยกขึ้นมาป้องกันอัตโนมัติ ไม่สิมีคนกำลังควบคุมมันอยู่ และเมื่อโล่กันกรงเล็บอันแหลมคมของเจ้ากริมม์หมี Ursa ได้ทันเวลาชอร์นก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีของตนตัดหัวของเจ้ากริมม์หมีในทันที

สร้างความยินดีให้แก่ทุกคนที่กำลังมองเหตุการณ์อยู่ แต่มีอย่างนึงที่น่าสงสัยใครเป็นคนยกโล่ขึ้นมาแทนชอร์นซึ่งคำตอบก็คือเพียร่านั้นเอง

“เอ๊ะ!?”รูบี้

“ได้ไงกัน?”ไวส์

“ก็Semblance ของฉันคือการควบคุมแม่เหล็กน่ะ”เพียร่าอธิบายความสามารถ Semblance ของตนให้หญิงสาวทั้งสองฟังก่อนที่กำลังจะเดินกลับไป"เดี๋ยวพวกนายจะไปไหนกันน่ะ?"ไวส์ถามทั้งสองที่กำลังยะเดินกลับไป"ใช่ๆ เราต้องบอกให้เขารู้นะ"รูบี้เสริมไวส์ ก่อนที่ซี้กจะหันกลับมา"น่าๆ พวกเราไม่ต้องบอกชอร์นหรอกเก็บไว้ให้เป็นแรงผลักดันเล็กๆน้อยๆน่าจะดีกว่า"

ทันใดนั้นก็มีเจ้ากริมม์นกยักษ์ Nevermore บินโฉบลงมาโดยเป้าหมายมันคือซี้กทำให้ชายผมสีเงินกำลังจะชักดาบแต่ทว่า

แกร็ก!!!!!!!! 

เพล้งงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!! 

ร่างของเจ้าNevermore กลับกลายเป็นน้ำแข็งและแตกสลายลงไปพร้อมหญิงสาวผมสีดำขลับเดินออกมาพร้อมกับพัดที่ถืออยู่"แหมๆ~ เจ้าNevermore นี่ใช้ไม่ได้เลยนะที่มายุ่งกับซี้กคุงเนี่ย"เป็นเอลิซ่านั้นเองที่เดินเข้ามาใกล้ซี้กก่อนที่จะลูบไปตามใบหน้าของเขาและเดินจากไปทิ้งให้เจ้าตัวสงสัยกับการกระทำของหญิงสาวอยู่อย่างนั้น

แต่กรรมในรูปแบบที่เรียกว่าเมียก็มาคว้าไหล่ของซี้กเอาไว้กล่าวพร้อมกันว่า

“คืนนี้อย่าหวังว่าจะรอด!!!!!!”×4

จบ

-------------------------------