คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : งานจ้างวาน
"กลับมาแล้วค่าา!~" เนโกะที่เปิดประตูเข้ามาในห้องประชุมพูดออกมาด้วยความร่าเริงก่อนที่จะกวาดสายตาไปรอบๆ มองคนที่อยู่ในห้องที่ทำสีหน้าแปลกๆกันทุกคน รวมถึงบอสนาเจนด้าก็ด้วย
"อ่ะ.... พวกเธอเป็นอะไรไปน่ะ?" เนโกะถามด้วยความสงสัยพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อย
"ม.. ไม่ เปล่า ไม่มีไรหรอก" นาเจนด้า
'เราคงคิดมากเรื่องเธอไปหน่อย สงสัยต้องปล่อยวางบ้างแล้วสินะ'
"หืม..."
ตกเย็นก็มีปาตี้กลางแจ้ง(คืน)นิดหน่อย ทัตซึมิได้จับคู่กับอากาเมะเพื่อเรียนรู้จากเธอ ส่วนวันต่อมา ไมน์ บุราโตะ ลาบัคและเชเล่ก็ถูกจ้างวานให้ฆ่าคนๆหนึ่งในเมือง มันคงเป็นพวกคนรวยๆชั่วๆเป็นแน่แท้ ส่วนเนโกะนั้นก็ได้อยู่กับพวกอากาเมะอยู่ที่ฐานเพราะตอนนี้ยังไม่มีงานไรเข้ามา แต่ก็เอาเถอะ อากาเมะและทัตซึมิเนี่ยเป็นคู่หูกันดีสุดๆ ประมาณว่าไปไหนไปด้วยกัน ตอนนี้พวกเค้าก็ออกไปล่าวัตถุดิบอาหารอยู่ด้วย ใช่ พวกเค้าออกไปล่ากัน2ต่อ2 ย้ำว่า2ต่อ2!
พอตกเย็นกว่าๆ พวกเค้าก็กลับมาทำอาหาร เมื่อเสร็จก็นำมาเสริฟที่โต๊ะ มีทัตซึมินั่งอยู่หัวโต๊ะ นาเจนด้าข้างๆ เลโอเน่นั่งฝั่งตรงข้างของนาเจนด้า อากาเมะนั่งข้างๆเลโอเน่ ส่วนเนโกะก็นั่งหัวโต๊ะอีกฝั่งหนึ่งของทัตซึมิ ต่อมาพวกเราก็ลงมือทานอาหารกัน อาหารของทัตซึมิถือว่าอร่อยอยู่ล่ะนะ ก็แบบพอๆกินได้
"เลโอเน่..." นาเจนด้าวางตะเกียบลง
"รายงานเรื่องการจ้างวานเมื่อวันก่อนมาซิ"
'งานมาแล้วสินะ'
"เป้าหมายคือออร์กหน่วยรักษาความปลอยภัยของเมืองหลวง กับกามัลพ่อค้าน้ำมัน รายละเอียดมีดังนี้...."
__________
"ออร์กนั้นได้เงินสินบนจากกามัลจำนวนมากค่ะ" ผู้จ้างวานหญิง
'แถวนี้... ไม่มีวี่แววของคนอื่น' เลโอเน่คิดก่อนที่จะถามต่อ
"ว่าต่อซิ... "
"ทุกครั้งที่กามัลทำเรื่องชั่วๆ ออร์กก็จะหาคนเป็นแพะรับบาปให้ คู่มั่นของชั้นถูกปรักปรำให้เป็นแพะรับบาปแล้วต้องโทษประหาร ขอร้องล่ะคะ" เธอกำเสื้อตัวเองแน่นด้วยความแค้น
"คู่มั่นของชั้นได้ยินพวกมันคุยกันตอนเขาถูกขังอยู่ในคุก ก่อนที่จะถูกประหารเขาได้ส่งจดหมายมาชั้นจึงได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้แหละค่ะ ช่วยทำให้ความเจ็บแค้นนี้หายไปจากตัวชั้นด้วย"
"เข้าใจแล้ว....." เลโอเน่
และหลังจากนั้นหญิงผู้จ้างวานก็ควักถุงเงินก้อนโตให้เลโอเน่ไป
_____________
"ส่วนนี่คือเงินจ้างวานในครั้งนี้" เลโอเน่วางถุงเงินลงที่โต๊ะ
"โห... เป็นจำนวนเงินที่ไม่น้อยเลยนะนั่น" เนโกะ
"ผู้หญิงคนนั้นเก็บเงินไว้เยอะขนาดนี้เชียว" ทัตซึมิ
"ชั้นได้กลิ่น... กามโรคจากตัวผู้หญืงคนนั้น เธอคงขายตัวเองเพื่อแลกกับเงิน" เลโอเน่
"ตรวจสอบเรื่องราวแล้วรึยัง?" นาเจนด้าเอ่ยพบางจิบน้ำชาในแก้ว
"ชั้นไปซุ่มดูที่ห้องใต้หลังคาของร้านพ่อค้าน้ำมันแล้ว"
"งั้นก็ดี ไนท์เรดยอมรับการจ้างวานในครั้งนี้ พวกเราจะพิพากษาไอ้เศษดินทั้งสองนั่นแล้วส่งพวกมันไปโลกหน้า"
"กามัลคงจัดการง่าย แต่สำหรับออร์กน่าจะตึงมืออยู่ไม่น้อย"
"ตึงมือหรอ.... สำหรับชั้นมันน่าจะอ่อนสุดๆเลยนะ" เนโกะ
"อย่าประมาทนักซิ เจ้านั่นถูกนับว่าเป็นปีศาจเลยนะ ผู้คนต่างเรียกมันว่าปีศาจเพราะฝีมือดาบทำให้มันเป็นที่หวั่นเกรงของอาชญากรทั้งหลายในเมือง ในเวลาปกติมันจะออกตรวจตรากับลูกน้อง เวลานอกเหนือจากนั้นก็จะนั่งแกว่งเท้าอยู่ที่สำนักงาน
รักษาความปลอดภัย กามัลก็จะเข้าไปให้สินบนถึงในห้องวนไหนที่ออกเวรมันก็จะออกห่างจากสำนักงานแล้วจากนั้นก็จะดื่มเหล้าทั้งวันที่ถนนสายหลักซึ่งอยู่ใกล้กับพระราชวัง" เลโอเน่เล่า
"ถ้าจะลงมือคงต้องเล็งวันที่มันออกเวรล่ะนะ" ทัตซึมิ
"...แต่ว่าระบบรักษาความปลอดภัยรอพระราชวังก็เข้มงวลอยู่"
"สำหรับอาคาเมะที่ทางการออกหมายจับแล้วถือนับว่าอันตราย"
"รอพวกไมนกลับมาก่อนมั้ยล่ะงั้น"
"ไม่น่าเวิคนะ เพราะว่าเราไม่รู้ว่าพวกนั้นจะเสร็จตอนไหนนี่นา"
"ถ้าอย่างงั้นก็ส่งพวกเราไปซะสิพวกเราจัดการกันเอาเองก็ได้"ทัตซึมิทุบโต๊ะพูดอย่างแน่วแน่
"โอ่...นี่จะบอกว่านายจะจัดการกับออร์กเองสินะ"
"งานนั้ชั้นไม่อยากทำงานเบื้องหน้าหรอกนะ จะบอกให้"
"อื้ม!" เนโกะเดินไปแตะไหล่ของทัตซึมิ
"ชั้นจะไปกับนายด้วย"
"เอ๊ะ!?"
"ความคิดดีนี่ เนโกะ ถ้างั้นทัตซึมิ เนโกะ จัดการกับออร์ก เด็ดหัวมันมาให้ได้ล่ะ"
"ครับ" ทัตซึมิ
"ค่า~~" เนโกะ
"อากาเมะ เลโอเน่ ฝากจัดการพ่อค้าน้ำมันด้วย"
"รับแซ่บ"
หลังจากนั้นเราก็เดินทางกันไปที่เมือง ในตอนนี้เราอยู่หน้าสะพานหนึ่ง ด้านหน้าสะพานมีรูปปั้นกริฟฟ่อนอยู่2ตัว
"เดินตรงไปก็จะถึงถนนสายหลัก" เลโอเน่บอกทางกับพวกเรา
"โอเคร!"
"ทัตซึมิ... อยากรู้เรื่องเก่าของอากาเมะมั้ย?" เลโอเน่พูดก่อนที่พวกเราจะออกเดินไป
แน่นอนว่าทัตซึมิตอบตกลงพร้อมกับฟังเรื่องราวต่างๆ แต่ก่อนอากาเมะและน้องคนหนึ่งของเธอนั้นเคยถูกขายไปยังที่ไหนสักแห่งในเมือง ที่นั้นเธอได้เรียนรู้วิธีการฆ่าและวิธีการเอาชีวิตรอดต่างๆ จากนั้นเธอก็อยู่ภายใต้คำสั่งของจักวรรดิ เป็นนักฆ่าที่สมบูณ์แบบ แต่นับวันอากาเมะก็เริ่มที่จะรู้ด้านมืดของจักรพรรดิ์ บอสที่ตอนนั้นเป็นเป้าหมายได้หว่าล้อมเธอให้ตีตัวออกห่างจากจักวรรดิ..............
และเลโอเน่ก็เล่าไปเรื่อยๆจนจบเรื่อง ถึงมันจะไม่มาก แต่ก็เข้าใจได้ดี
"ไปกันเถอะ ทัตซึมิ เราช้ากันแล้วนะ" เนโกะรีบเดินไปลากทัตซึมิ
"ขอให้โชคดีเน้อ~"
"โอ้!"
และแล้วก็ถึงเวลาทำภารกิจ...
[................................]
ความคิดเห็น