คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ผู้บุกรุก
"เป็นไงล่าน่ารักไม่แพ้เนโกะเลยใช่ม้า" เลโอเน่ชี้ไปทางอากาเมะที่กำลังนั่งย่างนกยักษ์อยู่
'ตรงไหนวะครับ!?'
"อากาเมะ~~ มีปลาย่างให้ชั้นกินม๊าย~~" เนโกะวิ่งไปหาอากาเมะด้วยความร่าเริง และแน่นอนอากาเมะก็ได้หันมามองเธอด้วย
"อืม.... ชั้นรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าเธอต้องมา ชั้นเลยเตรียม... นี่" อากาเมะหยิบไม้ที่เสียบปลาอยู่ยื่นให้เนโกะ
"ว้าวว~~" เนโกะทำตาร้องวาวน้ำลายไหลก่อนที่จะรีบคว้าปลาเสียบไม่ตัวนั้นมาแล้วเริ่มนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยในทันที
"ที่ยัยนั่นกินอยู่มันอีวิลเบิร์ดนี่นา จัดการได้ด้วยตัวคนเดียวเลยหรอเนี้ย!?" ทัตซึมิที่เห็นอากาเมะย่างนกอยู่พูดออกมาด้วยความตะลึงนิดๆ
จอมตะกละที่บุกตีพังหมู่บ้านซะเรียบ สัตว์อันตรายระดับสูงอีวิลเบิร์ด
"ถึงจะเป็นอย่างงั้นแต่อากาเมะก็โตมาในป่าเขานะ" เลโอเน่
"เลโอเน่ก็มากินด้วยกันสิ" อากาเมะโยนเนื้อให้เลโอเน่
"โอ้!... แต้งกิ้ว"
"งืมๆๆ~~"
อากาเมะมองไปที่ทัตซึมิ...
"นายเป็นพวกเดียวกับเราแล้วหรอ?"
"เปล่า? ยัง"
"งั้นชั้นก็ยังแบ่งเนื้อให้นายให้ไม่ได้"
"น่าๆ แบ่งๆให้เค้าไปเถอะนะอากาเมะ งืมๆ~" เนโกะ
"ไม่.. ไม่หรอก ไม่เป็นไร" ทัตซึมิ
'ยังไงตูก็ไม่เอาอยู่แล้วเฟ้ย!"
"น่าเสียดายนะทัตซึมิ"
"ตอนนี้บอสกลับมาแล้สนะ" อากาเมะพูดเรื่องบอสขึ้นมา มันทำให้ทุกคนนั้นหยุดชะงักไป
.
.
.
ที่ห้องประชุม
บอสก็ได้นั่งรออยู่ที่เก้าอี้ประจำของเธอ บวกกับภายในห้องที่ทุกคนมากันครบ ตอนแรกเลโอเน่โดนก็โดนเฉ่งเรื่องงานนิดหน่อย ที่เหลือก็ชิวๆแล้วล่ะ ทีนี้ก็ม่ถึงบทของทัตซึมิ ที่ได้ฟังเรื่องราวต่างๆภายในกลุ่มจนท้ายที่สุดเค้าก็ยอมรับแล้ว้ข้าร่วมกลุ่มเพื่อกำจัดรัฐมนตรีของประเทศ
ปิดท้ายด้วยสัญญาณเตือนภัยของลาบัค นั่นมันคือเทย์กุของเค้าน่ะ ตอนนี้มีผู้บุกรุกเข้ามาในเขตฐาน
"มีผู้บุกรุกครับ นาเจนด้าซัง!" ลาบัค
"จำนวนคนและตำแหน่งล่ะ" นาเจนด้า
"จากปฏิกิริยาค่ายกลของผมแล้ว น่าจะราวๆ8คน"
"อยู่ใกล้ที่ซ่อนของพวกเราทุกคนเลยครับ!"
"ตึงมือเหมือนกันนี่ ตามรอยมาได้ขนาดนี้คงจะเป็นพวกต่างเผ่าไม่ก็ทหารรับจ้าง ช่วยไม่ได้นะ" นาเจนด้าเอ่ยพลางลุกขึ้นยืนพร้อมกับปล่อยจิตสังหารของหัวหน้าออกมา
"นี่เป็นปฏิบัติการฉุกเฉิน อย่าปล่อยให้รอดไปได้แม้แต่คนเดียว.. "
"เน่.... ชั้นขอ หมดนั่นเลยจะได้มั้ย?" เนโกะยกมือพูดขึ้นมา ใบหน้าของเธอนั้นเรียบนิ่งสุดๆ
"เธอไหวงั้นหรอ?" นาเจนด้าพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
"อา...."
"แต่ว่า!" ไมน์ขัด
นาเจนด้ายกมือขึ้นห้าม
"เธอไปได้.... จัดการให้หมดล่ะ"
"ค่ะ... "
ฝึบ....
ไม่นานเนโกะก็หายไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
"อากาเมะ เลโอเน่ ลาบัคนายก็ด้วย... ตามเธอไปดูซะ ถ้ามีอะไรน่าสงสัยก็จัดการได้ ชั้นไม่ค่อยไว้ใจยัยนั่น"
"เนโกะ.... เป็นพวกเรา" อากาเมะ
"ตามไปดูซะ นี่เป็นคำสั่ง"
ทั้งสามนิ่งไปก่อนสักพัก ไม่นานอากาเมะก็เดินนำออกจากประตูไปก่อนตามมาด้วยอีก2คนคือลาบัคกับเลโอเน่ที่เดินคอตก
'ยังไงก็ไม่ค่อยเชื่อใจยัยนั่นล่ะนะ' นาเจนด้า
.
.
.
ทางฝั่งของเนโกะ ตอนนี้เธอนั้นกำลังไปจุดที่สามารถเห็นศัตรูได้ง่ายที่สุดอยู่คือบนต้นไม้แห่งหนึ่ง และตอนนี้เธอนั้นก็ยังไม่เรียกดาบหรือความสามารถต่างๆออกมาเลย
'คงต้องหาตัวศัตรูก่อนล่ะนะ' เนโกะคิดก่อนที่จะกวาดสายตาอันเฉียบคมไปรอบๆ
"ริมแม่น้ำ3 ตัวล่อ1ที่เดินโจ่งแจ้งอีก ตัวซุ่มอีก1 มีเดินกลางพื้นหญ้า1 ผู้หญิงด้วยอีก1 และอมนุษย์เสือหรือ.... อะไรไม่รู้ อีก1 รวมทั้วหมด8จริงๆด้วยสินะ"
แถวโขดหินที่สูง ที่ซึ่งพวกอากาเมะกำลังสอดแนมเนโกะตามคำสั่งอยู่ โขดหินแถวนั้นมันสามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้เก็บทั้งหมดเลยล่ะ แต่ว่าเฉพาะมุมสูงเท่านั้น มุมต่ำใต้ต้นไม่จะไม่เห็นอะไร แต่ว่ามีไมน์ที่เอาอาวุธมาด้วยอยู่เลยสามารถสอดแนมได้ดีขึ้น
"ยัยนั่น ยืนโจ่งแจ้งบนต้นไม้แบบนั้นคิดดีแล้วจริงๆหรอ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนเห็นเธอแล้วนะ" ไมน์ส่องกล้องไปทางอมนุษย์เสือหรือแมวอะไรสักอย่าง ตอนนี้มันกำลังเดินมาทางเนโกะ
"มันอาจจะเป็นการสอดแนมวิธีของเธอก็ได้นะ" อากาเมะพูดหน้านิ่ง
"สอดแนมบ้านไหนเค้าทำกันอย่างงั้นห๊ะ!!?" ไมน์โวยวายใส่
"ทั้งสองคนช่วยเงียบๆหน่อย เดี๋ยวศัตรูก็เจอเราหรอก"
ไมน์ดึงสติกลับมาก่อนสักพัก ก่อนที่จะหันกลับไปจดจ่อกับกล้องอีกที
"อ๊ะ... ยัยนั้น หายไปแล้ว" ไมน์
"ไวแท้นะ"
.
.
'อมนุษย์นั่น กำลังจะตรงมาหาเรา.... ทางนี้' เนโกะที่กำลังวิ่งไปตามพื้นที่ในป่าคิดก่อนที่จะโดดข้างเนินดินเล็กๆ ไม่สูงมาก แต่ว่าการโดดนั่นมันได้ข้ามหัวของอมนุษย์นั่นไป เนโกะรีบเบรคทันที แล้วหันมามองมัน
"เจอแล้วๆ เห้ย! ไอ้หนู... แกจะ- อ๊อค"
"หุบปากแล้วรีบตายๆไปซะ!"
สถานที่ยืนของเนโกะเปลี่ยนไป เธอได้ไปยืนอยู่เนินดิรอีกครั้งนึงพร้อมกับดาบบนมือ เธอนั้นหันหลังให้และไม่เหลียวที่จะมองอมนุษย์นั่น ต่อมานั้นเธอนั้นได้ออกวิ่งไปต่อเพื่อจัดการกับตัวต่อๆไปอย่างรวดเร็ว
"อีก7.....ต่อไปก็ทางขวา.....ผู้หญิง"
ฝึบ!
จู่ๆเนโกะก็หายไปจากตรงนั้น แล้วมาโผล่อีกทีตรงหน้าของทหารรับจ้างหรืออาจจะเป็นนักล่าฆ่าหัวเพศหญิง เธอได้ลอยอยู่กลางอากาศตรงหน้าของทหาร ทั้งสองตะลึงกันไปสักพัก แต่แล้วเนโกะก็หายไปอีกครั้งพร้อมกับหัวของทหารรับจ้างหรือนักล่าคนนั้นที่ได้หลุดออกจากบ่าไป
"6"
"ไม่เห็นเธอเลย! เห็นแต่ศพ.... 2คน" ไมน์
"ดูเหมือนเธอจะเป็นพวกเราจริงๆสินะ" เลโอเน่
"ชั้นอยู่แล้วล่ะว่าเธอปลอดภัย" อากาเมะ
กลับมาทางเนโกะ
"ทางซ้าย ตัวล่อหนึ่งกับตัวซุ่ม.... ใกล้ๆนี่เอง"
ชิ้ง!
ชิ้ง!
ตวัดดาบเบาๆเพียงแค่2ครั้ง หัวของ2คนที่เป็นตัวล่อและตัวซุ่มก็หลถดออกไป
"อีก3คน ริมแม่น้ำ" เนโกะคิดก่อนที่จะโดดขึ้นฟ้าอย่างสูง เธอเล็งไปที่ชาย3คนริบแม่น้ำ
เนโกะได้เอาดาบมาอยู่ใต้เท่าของตัวเองพร้อมกับเพิ่มความเร็วขึ้น70เท่าของแสง หลังจากนั้นก็เตะดาบนั่นกลางอากาศพุ่งไปที่ชาย3คนนั้นอย่างรวดเร็ว
เมื่อถึง เธอก็อยู่ในความเร็วที่ปกติ พร้อมกับเรียกดาบกลับมาที่มือ เธอได้เพิ่มความยาวของดาบ ความคม และก็ลดความหนักให้เหลือเพียง50กรัม
ไม่ทันที่3คนนั้นจะตั้งตัว เนโกะก็ตวัดดาบสูงไปทางซ้ายกลางอากาศ และหลังจากนั้นก็จบด้วยหัวของ3คนนั้นที่หลุดออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
"เสร็จสิ้น ภารกิจ" เนโกะกล่าวออกมาพร้อมกับสบัดเลือดออกจากดาบนั่น
"พ... พวกเธอเห็นนั่นใช่มั้ย!?" ไมน์
"อืมๆๆๆ" เลโอเน่พยักหน้ารัวๆ
[...................................]
มั่วไปนิดป่ะ555
ความคิดเห็น