คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คนใหม่
"หื้ย อย่ามาจับหูชั้นน๊าา!!"
ฟี๊ว~~ โครม!!
เลเน่ถูกเขวี้ยงไปชนเข้ากับปนะตูของโกดังจนมันพังลงมา
"โอ๊ย เจ็บๆๆ....." เลโอเน่ค่อยๆลุกขึ้นยืนขึ้นมา แล้วมองเข้าไปในโกดัง หลังจากนั้นเธอก็เรียกชายคนนั้นที่สู้กับอากาเมะมาดู
'หว๋า... หยะแหยงชะมัดเลย' เนโกะที่ได้เดินมาก็เริ่มขนลุกกับสิ่งที่อยู่ในนั้น
ภายในนั้นเต็มไปด้วยร่างของมนุษย์ที่ตายแล้ว และยังไม่ตายแล้วปนกันไปหมด ที่น่ากลัวสุดกลัวคือพวกทีถูกห้อยหัว ในนั้นมีอุปกรณ์การทรมาณมากมายที่วางอยู่ และแน่นอน ทุกอันนั้นเต็มไปด้วยเลือดที่แห้งแล้ว เสียงร้องโหยหวนอันน่าขนลุกดังออกมาถี่ๆ มันทำให้เนโกะยิ่งขนลุกเข้าไปใหญ่
"น.. นี่มันอะไร?" ชายคนที่สู้กับอากาเมะพูดออกมาหน้าตะลึงและตกใจสิ่งที่อยู่ในโกดัง
"นี่ไงล่ะ สิ่งนี้คือเบื้องหลังของพวกจักวรรดิ์" เลโอเน่กล่าวพลางบิดคอเพื่อแก้เคล็ด
"พวกมันหลอกคนแปลกหน้าที่มาจากต่างถิ่นด้วยถ้อยคำที่หวานหู แล้วใช้เป็นของเล่นทรมาณพวกเค้าจนตาย นี่คือธาตุแท้ของคนในบ้านนี้" เลโอเน่กอดอกพูดออกมา พลางทำหน้าเศร้านิดๆ
"ซาโยะ?" ชายคนที่สู้กับอากาเมะ ดูเหมือนจะไปเจอกับเพื่อนของเค้า ดูเหมือนเธอจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่งติดดอกไม้ที่ผม แต่สภาพในตอนนี้ของเธอนั้นดูแทบจะไม่ได้ ขาที่ขาดข้างหนึ่ง เลือดที่เปื้อนเต็มตัว และที่แน่ๆคือเธอนั้นแน่นิ่งไปแล้ว
"เฮ้ ซาโยะ ซาโยะ!" ชายคนนั้นวิ่งไปที่ร่างของซาโยะที่ถูกห้อยอยู่บนอากาศ
"มีคนรู้จักอยู่ด้วยสินะ" เลโอเน่
ฝึบ....
"เฮ้ย.... เธอจะไปไหนน่ะ" เนโกะมาโผล่ที่ข้างหลังของอาเรีย ลูกของคนบ้านหลังนี้และแน่นอนเธอก็เป็นคนที่ทำเรื่องพวกนี้ด้วย
เนโกะได้จับแขนของอาเรียทั้งสองข้างไขว้หลัง แล้วจับไว้แน่เพื่อไม่ให้เธอหนี
"คนในบ้านหลังนี้เป็นคนทำงั้นหรอ" ชายคนนั้นพูดออกมาทั้งๆยืนนิ่งมองดูร่างของซาโกะเพื่อนของเค้าที่ตายแล้ว
"ใช่แล้ว... พวกคนคุ้มกันก็รู้แต่นิ่งเงียบไว้ เพราะฉนั้นจึงมีความผิดร่วมกัน" เลโอเน่
"ก... โกหก! ชั้นไม่รู้เรื่องนะ! ทัตซึมิจะเชื่อชั้นที่เป็นคนช่วยคุณหรือยัยฆาตกรพวกนี้!?" อาเรียพยายามดิ้นให้หลุดออกจากตัวของเนโกะ แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะแรงของเนโกะนั้นเยอะกว่าถึง45เท่าจากอายุของเธอ ถ้าเธออายุ16 เธอก็จะมีพละกำลังถึง48เท่า
'ทัตซึมิงั้นหรอ เหมือนจะนึกอะไรออกนิดหน่อยแฮะ' เนโกะหลับตาคิดทั้งๆที่ยังจับอาเรียอยู่คามือ
"ทัต... ซึ... มิ ทัตซึมิใช่มั้ย? น.. นี่ชั้นเอง อิเอยาสุ" เสียงดังออกมาจากในกรงทรมานหนึ่ง มันได้เรียกความสนใจของชายคนที่สู้กับอากาเมะ หรือทัตสึมิเป็นอย่างมาก เค้าค่อยๆหันไปมองกรงนั้น
"อิเอยาสุ....?"
"ยัยเด็กนั่น ใช้คำพูดหลอกล่อชั้นกับซาโยะมาที่นี่ หลังจากกินอาหารเสร็จ พวกเราก็หมดสติไป พอตื่นขึ้นมาอีกที พ.. พวกเราก็อยู่ในสภาพแบบนี้"
"อีด*กนั่น มันทรมานซาโยะ จนตาย! อะ... อึ๊ก" ชายในกรงทรุดลงไปที่พื้น แต่เค้าก็พยายามลุกขึ้นมายืน
"หึ.... ก็แล้วมันผิดตรงไหน!?" อาเรียเงียบไป
"พวกแกมันก็แค่เศษสวะจากบ้านนอก!! มันก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉานนั่นแหละ!! ชั้นจะทำยังไงกับพวกแกก็ได้!! นังบ้านนอกนั่นเป็นแค่สัตว์แท้ๆแค่มีผมสวยหน่อยเดียวก็ทำเป็นยืด!! ในขณะที่ชั้นกลุ้มใจกับผมของตัวเอง! ชั้นเลยทำให้มันเจ็บปวดถึงที่สุดทรมาณถึงขีดสุด ดูแลซะดิบดีอย่างนั้นน่าจะขอบใจกันด้วยซ้ำ!!"
อาเรียพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนกับปีศาจที่หลุดออกมาจากนรกที่ไหนสักที่ ซึ่งก็ตามมาด้วยเนโกะที่ปล่อยเธออาละวาดไป
"สรุปว่าไอ้บ้านนี้มันเน่ากันทั้งโคตรเลย ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะอากาเมะ ตอนนี้เธอจัดการเลย"
เลโอเน่พูดขึ้นมาด้วยความโกรธเกี่ยวกับคำพูดของอาเรีย
"เดี๋ยวก่อน...ชั้นฆ่ามันเอง"
ทัตซึมิพูดขึ้นมาแล้วจากนั้นจู่ๆเขาก็มาอยู่ตรงหน้าของอาเรียโดยที่เนโกะสัมผัสถึงเค้าไม่ได้ แล้วจากนั้นทัตซึมิก็ปลิดชีพอาเรียทิ้งเหมือนขยะข้างทาง โดยการที่สบัดดาบขึ้นฟ้าแหกกลางร่างของอาเรีย มันทำใหัเนโกะตกใจเป็นอย่างมากที่เค้าทำอย่างงั้นโดยที่เนโกะไม่เห็นการเคลื่อนไหว อากาเมะจะสามารถทำแบบนั้นรึเปล่านะ ไม่สิ ต้องได้อยู่แล้วล่ะ
"ว๋า.... เลือดมันเปื้อนชั้นอีกแล้ว" เนโกะทำหน้าเซ็งนิดๆเนื่องจากเลือดของอาเรียที่พี่งตายไปได้กระเด็นกระดอนมาโดนเธอ
"ปกติน่ะ... เนโกะ" อากาเมะพูดหน้านิ่ง
"เธออย่าพูดอย่างงั้นเซ้อากาเมะ ชั้นพึ่งเข้าวงการนี้นะ!"
"หืม.."
'อีกฝ่ายน่ารังเกียจก็จริง แต่ฆ่าโดยไม่มีความลังเลเลย' เลโอเน่
"เฮะ เฮะ สมกับเป็นทัตซึมิ รู้สึกดีเป็นบ้า ค่อก!" เสียงของคนที่อยู่ในกรงดังขึ้นมาอีกครั้ง ในตอนนี้นั้นเค้ากำลังนั่งอยู่บนพื้นกรงอยู่ และเมื่อสิ้นเสียงของเค้า เค้าก็กระอัคเลือดออกมา
ทัตสึมิรีบวิ่งไปที่กรงแล้วพังกรงเหล็กนั่นลงมา หลังจากนั้นก็นำตัวเพื่อนของเค้าออกมา
"ดูเหมือนจะไม่รอดแล้วนะ" เนโกะที่เดินเข้ามาหาทัตซึมิพูดออกมาพลางแตะไปที่ไหล่ของเค้า
"ดูเหมือนการที่รอดมาได้ถึงนี่คงเป็นกำลังใจล้วนๆเลยสินะ" อากาเมะ
"ไปกันเถอะ..." อากาเมะพูดต่อพร้อมกับเดินออกไปก่อนเพื่อน
"แล้วเจอกันอีกครั้งน๊าา" เนโกะแตะไหล่ของทัตสึมิสองทีก่อนที่จะเดินตามอากาเมะไป
"เดี๋ยวก่อน" เลโอเน่
"ชั้นจะพาเค้าไปด้วย กลุ่มยิ่งต้องการคนอีกอยู่พอดี" เลโอเน่เดินไปจับที่คอเสื้อของทัตสึมิแล้วลากเค้าออกมาจากศพเพื่อนของเค้า
"โอ๊ะ! ชั้นเห็นด้วยเลยนะ เค้ามีทั้งฝีมือและพรสวรรค์ด้วยล่ะ" เนโกะ
"โชคด้วยนะ" เลโอเน่พูดเสริม
"ปล่อยนะเฟ้ย! ชั้นต้องจัดการฝังศพสองคนนั้นอยู่นะ!!" ทัตซึมิพยายามดิ้นให้หลุดออกจากเลโอเน่
"อ่อ สบายใจได้ เดี๋ยวชั้นแบกศพพวกเค้ากลับรังให้"
"ห๊าาา!!?"
และหลังจากนั้นกลุ่มไนท์เรดก็ได้คนเพิ่ม...
ณ.จุดนัดพบบนหลังคาแห่งหนึ่งแถวๆนั้น
"กลับมากันแล้ว!" บลาสในชุดเกราะเทย์กุ
"ไม่รีบเผ่นเดี๋ยวจะซวยกันทั้งตี้นะ" ลาบัค
"ช้าซะจริง! ไปทำอะไรกันมา!? แล้วนั่นมันอะไร?" ไมน์ชี้หน้าทัตซึมิแล้วถามกับเลโอเน่ที่เป็นคนอุ้มเค้าอยู่
"พรรคพวกงาย~~" เนโกะทำหน้าระรื่นตอบ
"หาาา!!?"
"อ่าว.. ยังไม่ได้บอกหรอกหรอ?"
"นับตั้งแต่วันนี้เธอก็เป็นพวกเราแล้ว!"
"ยินดีด้วยน๊าา งืมๆ~ ได้ทำงานกับพวกเราแล้ว~~ งืมๆ~" เนโกะพูดพลางกัดปลากินอยู่
"เธอไปเอาปลามาจากไหนฟระ!?" ทุกคนแถวนั้นออกเสียงเดียวกัน
"(......?)"
"นี่มันเรื่องบ้าอัลไล!?" ทัตซึมิ
"ตัดใจซะเธอ เมื่อเลโอเน่ตัดสินใจแล้วก็ไม่ฟังใครแล้วล่ะ" อากาเมะพูดหน้านิ่งอีกครั้งและตามมาด้วยเลโอเน่ที่เอามือมาลูบหัวของอากาเมะ
"ดีมาก ดีมาก สมกับเป็นคู่หูของชั้นจริงๆ"
"บูจาราตี้ ฝากเด็กคนนี้ด้วยน๊าา~" เลโอเน่พผุดกับบลาส และหลังจากนั้นบลาสก็เดินมาแบกตัวของทัตซึมิ
"ปล่อยนะเฟ้ย! ชั้นไม่อยากเป็นนักฆ่าอะไรนั่นซะหน่อย" ทัตซึมิพยายามดิ้นอีกครั้ง
"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็ค่อยๆรู้สึกดีขึ้นเอง"
'เรื่องไรฟระ!?'
"ช่าย~~~ เดี๋ยวนายก็รู้สึกดีเองน่า" เนโกะควักปลาแห้งตัวที่2ออกมากิน
"เสร็จสิ้นภารกิจ กลับได้!" อากาเมะกล่าวก่อนที่ทุกรนจะเริ่มกระโดดออกไปตามหลังคาต่างๆ
"หว๋า.... ยังกินไม่เสร็จเรย"
[...................................]
ความคิดเห็น