ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic​ Akame​ ga​ kill]​ มาเกิดใหม่ทั้งทีก็ขอรู้สึกดีบ้างเถอะ

    ลำดับตอนที่ #5 : จัดการ

    • อัปเดตล่าสุด 9 ธ.ค. 62


       "ดาบนั่นมันบ้าอะไรกันน่ะ?" ทหารยามทางซ้าย


       "พวกแกอย่าวอกแวกสิวะ​ มันก็แค่พวกกบฏ​ จัดการมัน!!" ทหารยามที่อยู่ตรงกลางวิ่งเข้ามาหาเนโกะซึ่งๆหน้า​ ซึ่งมันก็คิดผิดแล้วล่ะ


       "charp flame" เนโกะตวัดดาบเพียงครั้งเดียวก็ปล่อยคลื่นไฟออกมาเป็นวงกว้างแต่ระยะมันก็สั้น​ ​มันได้ตัดร่างของทหารยามคนนั้นจนขาดครึ่งแล้วตายในที่สุด


         เนโกะเดินต่อไปเรื่อยๆพลางคิดสิ่งต่างๆที่ตัวเองยังไม่ค่อยเข้าใจ

       'อีกแล้ว​ เราไม่รู้สึกอะไร... อีกแล้ว​ ทำไมกันนะ​ ทั้งๆที่เราฆ่าคนนิ​ ทำไมเราถึงไม่รู้สึกอะไร'​ 

         เนโกะเริ่มออกวิ่งพร้อมกับง้างดาบไปด้านหลังเตรียมที่จะฟันศัตรู2คนที่อยู่ข้างหน้าของเธอ


      ฟึบ.... 

       "หายไปแล้ว?" ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็สงสัยกับการหายตัวไปของเนโกะ​ แต่ว่า


      ชิ้ง!​ ชิ้ง! 

         เสียงการฟันดาบดังขึ้นมาสักพัก​ ก่อนที่ร่างของเนโกะจะค่อยๆโผล่ออกมาทางข้างหลังของพวกทหารยาม​ พวกนั้นรีบหันมามองเนโกะทันที


       "นี่แก! ไปอยู่ตรง... อ๊อค! อั๊ค.... " ไม่ทันไร​ ทหารยามคนหนึ่งที่พูดออกมา​ ก็ได้ปล่อยเลือดออกจากปากออกมามากมาย​ และในที่สุดร่างของเค้าก็ขาดเป็นชิ้นๆพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาจนนองพื้นรอบๆตัวของเค้า​ ตามมาด้วยคนสุดท้ายที่ออกอาการแบบเดียวกัน

         หลังจากนั้นอากาเมะ​ เลโอเน่และบลาสก็โดดลงมาหาเนโกะที่อยู่ข้างล่าง​ ยกเว้นลาบัคกับไมน์ที่กำลังยืนสอบแนมอยู่ข้างบนอยู่


       "เก่งนี่นา​ เธอน่ะ" เลโอเน่เดินมาตบไหล่ของเนโกะแล้วพูดกับเธอด้วยรอยยิ้ม

       'เกินคาดเลยแฮะ'​ 


       "อ.. อืม​ ขอบคุณนะ​ ว่าแต่อากาเมะไปไหนแล้ว?" เนโกะตอบกลับพร้อมกับถามต่อ


       "เอ่อ... เธอคงกำลังไปจัดการกับอาเรียล่ะมั้ง​ โฮยย~~ ไมน์ ลาบัค​ พวกนายไปรออยู่จุดนัดพอนะ!​ นายก็ด้วย​ บลาส" 


       "โอเคร!" บลาสโดดขึ้นฟ้าและหายไป​ พวกไมน์ก็เช่นกัน​ พวกเค้าช่างไวจริงๆ


       "เรารีบตามอากาเมะไปกันเถอะ"


       "โอ้ว!" เนโกะขานกลับด้วยความร่าเริง


      เวลาต่อมา.....​


       "นั่นไง​ อากาเมะเธออยู่นั่น" เลโอเน่ที่กำลังเดินโถ่งๆกลางถนนกับเนโกะ​ ปิดล้อมด้านข้างตัวพวกเราด้วยต้นไม้พูดออกมา​ เมื่อเห็นอากาเมะที่กำลังสู้อยู่กับชายคนหนึ่งอย่างดุเดือดอยู่​ ไม่สิ​ เธออ่อนให้ซะมากกว่าแถมมีเป้าหมายอยู่ข้างหลังชายคนนั้นด้วย​ ด้านหลังไปอีกก็เห็นโกดังหนึ่งที่มีกลิ่นเลือด​ แน่นอนว่าเนโกะได้กลิ่นเพราะเธอนั้นจมูกดี

       "ฮะฮะ... หมอนั่นเป็นคนที่ดวงกุจจริงแฮะ"


       "คือไรงั้นหรอ?" 


       "ชั้นเคยเจอเค้าอยู่น่ะ" 


       "งั้นเองหรอกหรอ" 

       'ชายคนนั้นก็ดูคุ้นจังแฮะ'​


         และต่อมา​ อากาเมะก็พุ่งเข้าไปโจมตีชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว​ ชายคนนั้นก็วิ่งเข้ามาปะทะตรงๆด้วยเช่นกัน​ อากาเมะลงดาบใส่เค้าจากข้างบน​ มันเป็นการโจมตีง่ายๆ​ ทำให้ชายคนนั้นรับได้​ อากาเมะรีบเปลี่ยนวิถีดาบ​ ลากดาบลงพื้นแล้วเสยขึ้นอีก​ที​ ส่วนชายคนนั้นก็เหวี่ยงดาบต่ำจึงทำให้อากาเมะต้องโดดหลบไปด้านหลังของชายคนนั้น​ ในระหว่างที่กำลังลอยอยู่ลนฟ้า​ อากาเมะก็เตะเข้าไปที่แขนจนทำให้ชายคนนั้นใช้ดาบไม่ได้ชั่วคราวแล้วปิดท้ายด้วยการที่อากาเมะถึงพื้นพุ่งเสียบดาบเข้าหัวใจชายคนนั้นตรงๆ​ อากาเมะถอยออกห่างคิดไว้ว่าชายคนนั้นได้ตายแล้ว

         ชายคนนั้นล้มลงไปกับพื้น​ แต่ว่าไม่นานเค้าก็ลุกขึ้นมาอีกที​ พร้อมกับควักอะไรบางอย่างออกมาจากในเสื้อของเค้า


       "ข.. เข้าประชิดตัวชั้นได้โดยไม่เปิดช่องโหว่เลยนะ" 


       "ไม่รู้สึกถึงฟันถูกเลือดเนื้อเลย" 


       "ฮะฮะ.... ดูเหมือนคนในหมู่บ้านจะช่วยปกป้องชั้นไว้นะ" ชายคนนั้นยิ้มที่มุมปาก


       'ดูเหมือนจะจำอะไรลางๆได้แฮะ​ หมอนั่นและคนพวกนี้ดูเหมือนอนิเมะที่เราดูในชีวิตก่อนเลย​ ว่าแต่.... มันเรื่องไรหว่า' เนโกะเกาหัวคิด


       "หืม~~"

       'ต่อหน้าอากาเมะที่ชักดาบแล้วยังรอดมาได้​ หมอนั่นไม่เลวเลยนี่นา'​ เลโอเน่


       "ลงโลงไปซะ!" อากาเมะวิ่งเข้าไปอีกครั้ง


       "เหว๋อ​ เดี๋ยวสิหยุดก่อน! ต้องการเงินไม่ใช่หรอ? ปล่อยเด็กคนนี้ไปเถอะ! นี่ไม่ใช่สมรภูมินะ​ จะฆ่าเด็กผู้หญิงที่ไม่มีความผิดไปทำไมกัน!?" ชายคนนั้นพูดออกมาพร้อมตั้งท่าเตรียมกันดาบของอากาเมะ​ แต่จู่ๆเลโอเน่ก็วิ่งเข้าไปจับที่คอเสื้อของอากาเมะแล้วบอกให้เธอหยุด


       "หยุดก่อน... "


       "ทำไมหรอ?" อากาเมะเงยหน้าขึ้นมามองเลโอเน่ที่สูงกว่าและอยู่ข้างหลัง


       "ยังมีเวลาอยู่ไม่ใช่หรอ... อีกอย่าง​ ชั้นติดหนี้หนุ่มน้อยคนนี้อยู่​ เลยอยากใช้คืนสักหน่อยน่ะ"


       "เธอมัน! ยัยหน่มน้มเมื่อตอนนั้น!!" ชายคนนั้นชี้หน้าพูดกับเลโอเน่


       "แม่นแล้ว​ พี่สาวคนสวยเองจร้า" 


       "เดี๋ยวนะ.... ยัย​ หน่มน้ม​ ฮะฮะฮะๆๆๆ~~~" เนโกะหัวเราะท้องแข็ง​ เลโอเน่ปล่อยอากาเมะแล้วเริ่มออกเดินมาหาเธอ​ เลโอเน่อ้อมเข้าหลังของเนโกะแล้วจากนั้นก็... 


       "จ๊ากก!!" เนโกะสะดุ้งในทันทีเพราะมีมือข้างหนึ่งของเลโอเน่มาจับหูของเธอ​ ลูบไปตามขนปุกปุยที่หู​ แถมมืออีกข้างหนึ่งก็กำลังจับหางของเธออยู่ด้วย


       "วู้ว~~ นุ่มนิ่มดีจังนะ" 


       "อ... อ๊า~~ ย... หยุดน๊าา!!" เนโกะรีบจับมือทั้งสองข้างของเลโอเน่ที่กำลังลูบไล้หูและหางของเธออยู่​อย่างสนุกสนาน​ แล้วจากนั้นเนโกะก็ใช้แรงทุ่มเลโอเน่เข้าไปทางประตูของโกดังจนประตูมันพังลงมาพร้อมกับฝุ่นควันที่ฟุ้งกระจาย​ มันไม่มากหรอกฝุ่นพวกนั่น​ และแน่นอนว่าการทุ่มของเนโกะนั้นมันวื้ดไปหน่อย​ แทนที่จะลงพื้นแต่ดัน​ ขว้างไปเนี่ยสิ


       "หื้ย! อย่ามาจับหูชั้นน๊า!!" 


    [..................................]​




       



       

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×