ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic​ Akame​ ga​ kill]​ มาเกิดใหม่ทั้งทีก็ขอรู้สึกดีบ้างเถอะ

    ลำดับตอนที่ #11 : โจมตี

    • อัปเดตล่าสุด 12 ธ.ค. 62


         วันต่อมาทัตซึมิก็ได้จับคู่กับไมน์ ส่วนเนโกะนั้นก็นั่งกินนอนกินปลาที่ทัตซึมิตกลงทำให้ทั้งวัน​ ก็นะ​ เธอเป็นอย่างงี้แหละ​ เวลาไม่มีงานก็จะนอนไปวันๆล่ะนะ 

       "เนโกะ.... นี่เธอจะนอนกินไปถึงไหนเนี่ย" เลโอเน่ที่อยู่ๆก็เดินมาหาเนโกะตรงโซฟากล่าว


       "จนกว่างานจะมาอ่ะน๊า~" เนโกะลุกขึ้นมานั่งพลางกินปลาแห้งที่อยู่บนมือของเธอ​ แถมตรงหัวโซฟาก็มีจานวางปลาแห้งอยู่ด้วย


       "ตอนนี้งานมาแล้ว​ เธอรีบไปเจรียมตัวซะ..." เลโอเน่พูดจบเธอก็เดินออกไปเลย


       "อ... โอว"

    .


          ภารกิจในครั้งนี้ เป็นเป้าหมายที่เป็นญาติห่างๆกับรัฐมนตรี มันชื่ออิโระคารุ... มันเที่ยวใช้ชื่อรัฐมนตรีอวดอ้างไปทั่ว​ ลักพาตัวเด็กสาวเพื่อนำไปเป็นของเล่นจนถึงแก่ความตาย​ องค์ลักษณ์​ทั้ง5ของมันก็รู้เห็นเป็นใจและมีความผิดร่วมด้วย​ นี่เป็นภารกิจที่สำคัญ ขอให้ทุกคนเข้าจู่โจมพร้อมกัน... 


       "ไม่นึกเลยนะว่าจะมาพร้อมกันแบบนี้" เนโกะที่กำลังแอบซุ่มดูศัตรูกล่าว​ รอบๆข้างของเธอนั้นมี​ อากาเมะ​ เลโอเน่​ เชเล่​ ลาบัค​ และบุราโตะอยู่​ ส่วนไมน์กับทัตซึมิก็ขึ้นเขาไปเพื่อเปิดฉากยิงระยะไกลอยู่น่ะ​ พวกเราก็แต่รอจัดการพวก5องค์ลักษณ์​ของพวกมันก็เท่านั้น


       "นั่นสิน๊า​" เลโอเน่


       "นานๆทีก็ได้ออกมาทำภารกิจด้วยกันแบบนี้​ ก็ดีอยู่เหมือนกันนะคะ" เชเล่


      ปี๊ว! ~

       "ดูเหมือนจะเริ่มแล้วนะ" บุราโตะ​ในชุดเหราะเทย์กุของเค้ากล่าวพร้อมกับควงหอกไปมา


       กรึ๊ก... 

         จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาจากตรงหน้าของพวกเรา​ แน่นอนว่าพวกนั้นคือองค์ลักษณ์​ทั้ง5 แต่อยู่ตรงหน้านั้นมีแค่4  แถมทุกคนก็ใส่หน้ากากแปลกๆกันทั้งนั้น

       "หึหึ.... มาแล้วสินะ" เนโกะเอ่ยพลางเรียกดาบออกมา​ แล้วชี้ใส่พวกนั้น


       "เอาล่ะ​ อาละวาดกันให้หนำใจไปเลย!" เลโอเน่เอาหมัดมาชนกัน​ ตามมาด้วยที่พวกเรานั้นเข้าปะทะคนพวกนั้น


         อากาเมะเตะพื้นพุ่งแซงหน้าขึ้นไปพร้อมกับจัดการศัตรู2คนภายในดาบเดียว​ ตามมาด้วยบุราโตะอีก1ที่กำลังปะทะกันอย่างดุเดือนอยู่​ เลโอเน่นั้นก็เข้าไปลุยด้วยเช่นกัน​ ส่วนเนโกะ​ เชเล่และลาบัคนั้นก็ลุมแม่งตัวเดียวนี่แหละ! 

         ผ่านมาได้ซักพักก็เสร็จ​ มันใช้เวลาไม่นานเพราะพวกนั้นมัน`กาก`เอามากๆ


       "เฮ้อ~ อ่อนจัง​เนี่ย​ เจ้าพวกนี้" เนโกะถอนหายใจออกมาพร้อมกับเอากิ้งไม้ท่อนหนึ่งจิ้มอยู่ที่ศพอย่างน่าเศร้า


       "ก็พวกเธอเล่น3ลุม1นี่หว่า" เลโอเน่


       "ชั้นน่ะ​ ยังฆ่าไม่ได้เลย! แถมยังไม่ได้ทำให้มันเลือดตกเลยด้วยซ้ำ!" ลาบัคโวยวายออกมาด้วยความไม่พอใจ​ ก็นะ​ ส่วนใหญ่เนโกะและเชเล่ช่วยกันจัดการอยู่2คน​ แค่แปปเดียวด้วย! เชเล่เน้นได้ตัดไปที่ขาทั้งสองข้างและแขน​ ส่วนเนโกะก็จัดการจัดไปที่หัวด้วยอย่างรวดเร็ว​ ลาบัคที่ไม่มีช่องโหว่ให้เข้าก็อด​ และเมื่อมองไปหาคนอื่นๆ​ ก็ถูกจัดการหมดแล้ว


       "ถ้างั้นนายเอาส่วนแบ่นไปแค่ครึ่งเดียว" เลโอเน่ยิงฟันพูดกับลาบัค


       "เอ๋!?" 


         และหลังจากนั้น​ พวกเราก็ตรงไปที่จุดนัดพบตรงต้นไม้แห่งหนึ่ง​ พวกเราได้เห็นทัตซึมิที่กำลังโต้เถียงกับไมน์อยู่​ เอาเถอะ​ คงสนิทกันมากขึ้นล่ะมั้ง​ แถมถ้ามองไปดีๆจะเห็นศพขององค์ลักษณ์​คนที่5นอนแน่นิ่งอยู่​ สรุปภารกิจวันนี้คือเสร็จสิ้นด้วยดี


         และเมื่อถึงวันที่มีภารกิจอีกครั้งหนึ่ง... 

         ภายในห้องประชุม​ บอสนาเจนด้าได้นั่งหน้าจริงจังอยู่ตรงเก้าอี้ที่เดิม​ เพื่อบอกภารกิจในครั้งนี้


       "เป้าหมายในครั้งนี้เป็นฆาตกรต่อเนื่องที่โจษจันในเมืองหลวง​ มันจะปรากฏตัวในยามค่ำคืน​ บั่นคอผู้เคราะห์ร้าย​ จำนวนผู้ที่ถูกมันฆ่าจนถึงตอนนี้มีมากจนนับไม่ถ้วน" 


       "อาาา.....ในหมู่คนที่ถูกฆ่ามีที่เป็นทหารยามตั้งสามคน​ คงจะแข็งแกร่งน่าดูเลยไอ้ฆาตกร​คนนี้"


       "ถ้าเดาไม่ผิดฆาตกร​น่าจะเป็นแซงค์จอมบั่นเศียร"

        ลาบัคพูดตอบทัตซึมิ

    แซงค์คือผ​ู้ใช้เทย์กุอีกคน​ เทย์กุของเขานั้นได้ขโมยมาจากผู้คุมเรือนจำที่เค้าเคยทำงานอยู่​ ความสามารถของเทย์กุที่เค้ามีนั้นสามารถอ่านความคิดและแทรกแซงได้ ต่อมาเค้าก็ได้มาเป็นฆาตกรต่อเนื่องเพราะว่าเค้านั้นเคยเป็นเพชณฆาตมาก่อนในเรือนจำ​ เค้าต้องคอยประหารประชาชนมากมายตามคำสั่งของรัฐมนตรีวันแล้ววันเล่า​ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ เค้าต้องบั่นคอมนุษย์ที่ยกมือไหว้ขอชีวิตปะหลกๆ​ เค้าต้องทำเรื่องเช่นนั้นนานนับแรมปี​ ในที่สุดเขาก็เสพติดการบั่นคอผู้คน

       "ถึงว่าสิตัองทำงานแบบนั้นจะเป็นฆาตกรโรคจิตก็ไม่แปลก"


       "มันได้หายตัวไปในระหว่างที่หน่วยกวาดล้างกำลังตามจับมันพอดี​ ใครจะไปคิดล่ะว่าเจ้าตัวจะกบดานอยู่ในเมืองหลวงนี่เอง"

         บุราโตะกล่าว

       "อันตรายอะไรอย่างนี้ไอ้หมอนี่​ ต้องหาตัวมันให้เจอแล้วโค่นมันให้ได้!!" ทัตซึมิ


       "ภารกิจนี้ต้องจับคู่กัน​ และจะมีคนนึงที่ได้เดินคนเดียว" นาเจนด้าพูดพร้อมกับจับจ้องสายตามาที่เนโกะ​ ทุกๆคนยกเว้นทัตซึมิและบุราโตะที่กำลังจู๋จี๋กันอยู่เพราะความหึกเหิมของทัตซึมิเมื่อกี้เลยเป็นงั้น


       "เห๊ะ!? เดี๋ยว​ ทำไมถึงมองมาที่ชั้นคนเดียวล่ะ?" 


       "เธอเป็นอมนุษย์​แมว​ สามารถมองในที่มืดได้​ แถมเธอก็แข็งแกร่งมากด้วย.....​" อากาเมะทำหน้านิ่งตามเคย​ แล้วไหงอากาเมะถึงไม่เดินเดี่ยวเองฟระ!?


       "ตามที่อากาเมะว่ามาแหละนะ" 


       "ฮะฮะ... ได้! ชั้น... ได้! ชั้นจะเดินคนเดียว!! แต่ต้องแลกกับปลาตากแห้ง10ตัวนะ!"


       "ตกลง.... คูณ3ให้เลยด้วย" นาเจนด้าอมยิ้มนิดๆพร้อมกับพูดปัดมองไปหาทัตซึมิและอากาเมะว่าต้องเป็นคนเตรียมรางวัลให้ ทั้งสองคนนั้นพยักหน้าให้อันเป็นว่าตกลง


    [.....................................]​

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×