คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กลุ่มราตรีทมิฬ
"เวรล่ะ" เนโกะรีบปรับน้ำหนักดาบให้เบากว่าคนนกแล้วยกขึ้นมากันหญิงหูหมีสีเหลืองไว้
'รับได้?'
'ลองหน่อยดีกว่า
"หูหมีเธอน่ารักดีนะ" เนโกะกล่าวด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่หญิงตรงหน้าจะทำหน้าที่น่ากลัวออกมา
"ม.. หมีงั้นหรอ เทย์กุสิงโตว้อยย!!" หญิงคนนั้นรัวหมัดใส่เนโกะ
เคร้งๆๆๆๆๆ
'ว๋า.... สิงโตงั้นหรอ ว่าแต่ผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นๆจังฟระ เอาเถอะ ทำให้หลับก็พอสินะ'
ในจังหวะหนึ่ง เนโกะก็ปัดมือของหญิงที่อยู่ตรฝหน้าขึ้นฟ้า จนทำให้เธอติดชะงักช่วงนั้นไป
เพล้ง!
"เอ๊ะ!?"
เนโกะง้างดาบให้สุดหลัง เปลี่ยนคมดาบเป็นข้างดาบ แล้วเหวี่ยงใส่ที่หน้าท้องเข้าเต็มๆ
"80กิโล"
ตุม!
"อุ๊ค....." หญิงคนนั้นปล่อยลมออกมากาอนที่จะทรุดลงไปที่พื้น
"นี่เธอยังรับดาเมจนั่นได้หรอเนี่ย.... สุดยอดเลยแฮะ"
"แค่นี้! ไม่เท่าไหร่หรอกน๊า!!" หญิงคนนั้นลุกพรวดขึ้นมาพร้อมกับง้างหมัดอีกข้าง แต่แล้วจู่ๆก็มีคนเข้ามาขัด
"เลโอเน่ กลับกันได้แล้ว ขุนนางของที่นี่.....ตาย ตั้งนานแล้ว" หญิงสาวผมยาวสลวยและดำสนิทเหมือนเนโกะ ชุดดำ นิดเนคไทแดง กระโปรงสั่นสีดำด้วย นั่นแหละสิ่งที่เธอสวม มีฝักดาบสวมไว้ที่เอวตรงเข็มขัด อีกอย่างเข็มขัดสีแดงนั่นคงสำหรับใส่อุปกรณ์ต่างๆด้วยล่ะมั้ง แต่ที่รู้ๆคือหน้าอกหน้า.... น่าจะพอดีมือน่ะนะ ไม่สิ.....คลำทีมีมันส์ แต่ก็คงสู้ของคนผมเหลืองที่ดูห้าวๆไม่ได้ล่ะนะ
"หมายความว่าไง!?"
"มีคนมาจัดการก่อนเราไม่นาน"
"อ่อ.... ไอ้อ้วนนั่นน่ะหรอ ชั้นเป็นคนจัดการเองแหละ"
"อ่อเธอหรอกหรอ?" หญิงที่ชื่อเลโอเน่ กอดอกกล่าวหน้าระรื่น
"อืม..." เนโกะตอบกลับหน้าตาย
"หาาา!!? คนอย่างเธอเนี่ยนะ!"
"เธอมีครอบครัวมั้ย?" หญิงผมดำด้านหลังเลโอเน่
"นี่อากาเมะ!" เลโอเน่พยายามเตือนสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูด
"ไม่มีแล้ว.....ต่อจากนี้" เนโกะทำหน้าเศร้าและระลึกถึงความหลังเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ
"งั้นก็ดีเลย ชั้นถูกใจเธอแล้วล่ะ เอาตัวเธอไปด้วยเลโอเน่"
"เอาจริงดิ! อากาเมะ"
"อ.. เอ่อ ไปไหน?"
"อ๊าาา! เธอว่าไงว่างั้นแล้วกันอากาเมะ" เลโอเน่พูดออกมาก่อนที่เธอจะมาอุ้มตัวเนโกะขึ้นหลัง แต่ก่อนหน้านั้น อากาเมะได้เอาผ้ามาคลุมหัวของเนโกะซะก่อน
"เห๊ะ!?"
และหลังจากนั้นเลโอเน่และอากาเมะก็(ลัก)พาเนโกะไปที่ฐานของพวกเค้า
และในเวลาต่อมา.....
เนโกะได้รับรู้ว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บนพื้นพรมที่หนึ่ง ชุดก็ดูเหมือนจะเหมือนเดิมอยู่ ชุดสีขาวที่เปื้อนไปด้วยเลือดของเจ้าอ้วนนั่น และไม่นาน....
ฝึบ...
มีคนเปิดผ้าคลุมหัวของเนโกะ และหลังจากนั้นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่น่าจะเป็นบอส และพวกลูกน้องก็ยืนอยู่รอบๆตัวของเธอ
"เอ่อ.... ที่นี่?"
"โห.... เธอเองงั้นหรอ ผู้ที่มีแววที่อากาเมะบอกน่ะ"
"ค.... คงงั้นมั้ง" เนโกะหลบตาบอสที่อยู่ตรงหน้า จนทำให้บอสต้องหันไปมองอากาเมะที่ยืนกอดอกอยู่ตรงมุมกำแพง พวกเค้าพยักหน้าให้กันก่อนที่อากาเมะจะ....
ฟึบ!......
'พุ่งเข้ามา!?' เนโกะไหวตัวทัน เธอรีบเรียกดาบคาตานะออกมาแล้วเอามากันดาบของอากาเมะที่ลงปลายต่ำไว้ทัน
"เฮ้ยๆ จะฆ่ากันหรอคะ?" เนโกะกล่าวพร้อมยิ้มที่มุมปาก
อากาเมะได้กระโดดออกแล้วเก็บดาบเข้าฝักเหมือนเดิม
"ดาบนั่น.... เธอเอามาจากไหน?" บอสของที่นี่พูดหน้าจริงจัง
"อุ ว๊าา~~~ ช... ชั้น เก็บได้น่ะ" เนโกะทำท่าทางลนลานและพยายามโกหก แต่ยังไงมันก็ไม่เนียนเลยสักนิด
"ช่างเถอะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า....จุดมุ่งหมายของพวกเราคือ การเด็ดหัวรัฐมนตรีของที่นี่ทิ้งซะ เธอสนใจจะมาเข้าร่วมกับพวกเรามั้ย?"
"ถ้าตอบไม่จะมีอะไรเกิดขึ้นล่ะ?"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่จะทำให้เธอกลายเป็นทาสของที่นี่ซะ"
"ถ้างั้นก็.... เข้าค่า~~~~"
'อุหว๋า ทาสงั้นหรอ ไม่ค่อยชอบเลยแฮะ แต่ก็เอาเถอะ ถ้าเข้าเราก็จะมีที่พัก มีอาหารและ.....'
'ตอบทันทีเลยเรอะ' ทุกคนในห้อง
"ชั้นเนโกะ เป็นอมนุษย์แมว ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" เนโกะกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดใสก่อนที่จะตามมาด้วยคนอื่นๆที่เริ่มแนะนำตัวเอง
"ชั้นเลโอเน่ จะเรียกชั้นพี่สาวก็ได้นะ"
"เอ่อ.... เธอไม่ใช่อมนุษย์หรอกหรอ?"
"ไม่... ชั้นเป็นมนุษย์ ที่เธอเห็นนั่นน่ะคือความสามารถของเข็มขัดเลโอเนล"
"มันคืออะไรน่ะ?"
"เทย์กุไง"
"อ่อ เทย์กุ เทย์กุคืออะไร?"
"แล้วอาวุธของเธอไม่ใช่เมย์หรอกเรอะ"
"ไม่อ่ะไม่ใช่"
"ฮะฮะฮะ เทย์กุคือยุทโธปกรณ์ที่แข็งแกร่ง มันถูกสร้างมาจากสัตว์ที่อันตรายระดับสุดยอด ใช่โลหะหายากอย่างโอริฮารูกอน ช่างฝีมือระดับสุดยอดจากทั่วโลก ด้วยพลังอำนาจและทุนทรัพย์อันไร้ขีดจำกัดขององค์จักรพรรดิเมื่อ1000ปีก่อน จึงสามารถประดิษฐ์ยุทโธปกรณ์เหล่านี้ได้ ซึ่งมันมีทั้งหมด48ชิ้น และได้ขนาดนามว่าเทย์กุ แต่ละชิ้นประกอบด้วยพลังที่สุดยอดยากที่หยั่งถึง แต่เนื่องจาก500ปีก่อนหน้านี้ได้เกิดความวุ่นวายทางการเมืองครั้งใหญ่ มันเลยหายสาบสูญไปกว่าครึ่ง นี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมด" อากาเมะ
"เทย์กุนี่ พวกเธอมีทุกคนรึเปล่าคะ?"
"มีทุกคนยกเว้นบอส" ชายผมเขียวที่มีผมยาวข้างหนึ่งยาวลงมาปิดตาข้างซ้าย
"นายใครอ่ะ?" เนโกะ
"ชั้นลาบัค ยินดีที่ได้รู้จักนะ เหอะๆๆๆ"
"อ... โอว"
'หมอนี่มันทำหน้าเคลิ้มอะไรฟระ หยะแหยง'
"ชั้นอากาเมะ"
"เชเล่"
'ไหงยัยนี่ถึงถือกรรไกรยักษ์ไว้ล่ะเนี่ย!? น่ากลัวชิบ' เนโกะมองไปหาคนที่ชื่อว่าเชเล่ เธอใส่แว่น ผมสีม่วง ถือกรรไกรยักษ์ไว้ข้างขวา
"ชั้นบลาส ถ้าเธออยากฝึก ก็มาฝึกกับชั้นได้นะ" ชายร่างใหญ่ทรงผมที่โคตรจะเฟี้ยวกล่าว
"อื้ม! เดี๋ยวชั้นจะลองไปฝึกกับนายนะ" เนโกะคุยกับบลาสด้วยรอยยิ้มด่อนที่เธอจะหันไปมองผู้หญิงผมชมพู ไว้ทรงทวิลเทล ถือปืนหรืออะไรสักอย่างไว้ข้างตัว
"ไมน์....."
"ค... แค่นั้นหรอคะ?"
"แค่นี้แหละ....."
"และชั้น.... เป็นบอสของที่นี่ นาเจนด้า"
'หึม.... เอาเถอะ ถึงจะดูน่าสงสัย แต่เธออาจจะเป็นประโยชน์ต่อกลุ่มนี้ในอนาคตก็ได้' นาเจนด้า
"อากาเมะ เธอพาเนโกะไปที่ห้องทีนะ และ.... เตรียมตัวให้ดีล่ะ คืนพรุ่งนี้จะเป็นภารกิจแรกของเธอ"
"อ.. โอเคค่ะ"
"ไปกันเถอะเนโกะ" อากาเมะเดินนำไป และตามมาด้วยเนโกะที่เดิมตามอากาเมะไปติดๆ
'คุ้นจังนะ คนพวกนี้'
อากาเมะเริ่มพาเนโกะเดินไปเรื่อยๆ จากที่ดูๆแล้วคงกำลังจะพาทัวร์ฐานอยู่ ซึ่งเนโกะก็ไม่ว่าอะไร ออกจะสนุกด้วยซ้ำไป
"นี่คือห้องครัว....." อากาเมะที่ยืนอยู่หน้าห้องครัวกล่าว
"ฟุดฟิด ฟุดฟิด"
"ชั้นขอแวะก่อน!" เนโกะเดินเข้าไปในห้องทันทีเลยเนื่องจากเธอนั้นได้กลิ่นบางอย่างที่คุ้นเคย
"ว้าวว~~~~ ปลาตากแห้งล่ะ ชั้นขอกินนะ" เนโกะได้เจอเข้ากับปลาตากแห้งที่กำลังตากอยู่ตรงหน้าต่าง ก็เกิดความอยากขึ้นมา
"อ... อืม" อากาเมะพยักหน้าอนุญาต
หลังจากนั้นพวกเราก็ทัวร์กันต่อ
"นี่สระอาบน้ำของผู้หญิง นี่สระผู้ชาย นี่มุมสอดแนม นี่ห้องเก็บของ นี่คือห้องเก็บอุปกรณ์ตั้งแคมป์" การทัวร์ดำเนินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่หน้าห้องของเนโกะเอง
"นี่คือห้องของเธอ"
"ถ... ถึงซักทีนะ ฮะฮะ" เนโกะทำท่าเหนื่อย คงปกติล่ะเพราะว่าตอนนี้นั้นมันดึกเอามากๆ
"ถ้างั้นก็ ราตรีสวัสดิ์นะ" เนโกะกล่าวกับอากาเมะด้วยรอยยิ้มก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้อง ส่วนอากาเมะก็แยกกับเธอเลยทันที ตรงไปที่ห้องนอนของเธอ
"เป็นห้องที่น่าคิดถึงจะนะ"
[......................................]
เม้นมา!!!
ความคิดเห็น