คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกิดใหม่และขอพร
เวลา 20:04น.วันเสาร์ ฤดูหนาว
"เอาล่ะๆๆๆ ในที่สุด! ฟิคเกอร์อลิซเราก็ได้ซะที!!" ชายคนหนึ่งพูดออกมาด้วยความดีใจพลางเปิดกล่องฟิคเกอร์ตัวหนึ่งออกมาตั้ง เค้าเป็นพวกโอตาคุเรื่องหนึ่งที่เค้าชอบเอามากๆ
ปิ๊ง...
เสียงเมลเข้าเครื่องโทรศัพท์ของเค้าดังขึ้นมา ชายคนนั้นรีบไปเปิดโทรศัพท์ดูทันที
"เฮ้ยๆๆๆ มีฟิคใหม่มาแล้วเรอะ อ๊าาา!~~ นี่มันฟิคชุดว่ายน้ำน้องอลิซนี่นา เฮ้ย! แม่งขายอยู่ใกล้บ้านตูด้วย วอทเดอะฟลิค 1000ตัวและขายที่ร้านเดียว?ต้องรีบไปแล้ว!" ชายคนนั้นรีบคว้ากระเป๋าและหยิบเสื้อโค้ทกันหนาวสีขาวมาสวมใส่ ต่อมาก็สวมร้องเท้าที่หน้าประตูแล้ววิ่งแจ้นออกไปอย่างรวดเร็ว
ที่ที่เค้าอยู่คือหน้าอพาทเม้นท์ชั้น1ในโตเกียว เค้าวิ่งไปเรื่อยๆตามทางจนในที่สุดก็ใกล้ถึงร้านที่ขาย สายตาของเค้าจับจ้องผู้คนที่ยืนอยู่มากมายตรงหน้าร้าน มันอาจจะมากกว่า1000คนก็ได้ เค้าไม่รอช้า เค้ารีบวิ่งข้ามถนนสุดท้าย แต่แล้วสิ่งที่เค้าไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น.....
โครม!!!
คลุกๆๆ~~ ตุบ
"อั๊ค!....." เค้ากระอัคเลือดออกมาในขณะที่ร่างกายกำลังนอนอยู่บนพื้นที่หนาวเหน็บ ทั้งตัวของเค้านั้นรู้สึกชาไปหมด เนื่องจากร่างของเค้าถูกล้อมรอบไปด้วยหิมะตรงข้างทาง
"เฮ้ย! มีคนถูกรถชน" คนตรงหน้าร้านคนหนึ่งได้หันมาดูต้นเสียงคนแรก เค้าก็พูดขึ้นมาพลางวิ่งไปหาชายคนที่ถูกชน
"เค้ากำลังจะขับรถหนีไปแล้ว! รีบโทรเรียกตำรวจเร็ว!!"
"คุณครับ! ไม่เป็นอะไรนะครับ!" คนนั้นเอ่ยพลางกดโทรศัพท์เพื่อเรียกรถพยาบาล ถึงอย่างงั้นก็มีอีกหลายคนที่กำลังเรียกอยู่ด้วยเช่นกัน
"ฮะฮะ..... หนาวจัง"
"อึ๊ค"
ฟึบ......
"มืด?" จู่ๆรอบสายตาของชายคนนั้นก็มืดไปหมด มีเพียงสว่างที่รอบตัวของเค้าเท่านั้น และแล้ว ทุกอย่างก็สว่างจ้าขึ้นมา รอบๆตัวในระยะ100เมตรถูกสร้างเป็นห้องๆหนึ่งเรื่อยๆ จนใสที่สุดมันก็เสร็จ ห้องนั้นมันออกจะไปทางยุคกลางสุดๆ
ในหัวของเค้าเกิดคำถามขึ้นมามาย และแน่นอนเค้ายังยืนนิ่งอยู่ จนในที่สุดสาวตาของเค้าก็เข้าไปจับจ้องที่ฟิคเกอร์อลิซที่ได้ออกขายวันนี้ เค้าวิ่งไปหามันในทันทีและไม่สนสิ่งอื่นใด
"น... นี่มัน"
"ชอบใช่มั้ยล่ะครับ" จู่ๆก็มีเสียงอื่นดังขึ้นมาจากทางข้างหลังของเค้า ชายคนนั้นรีบหันไปมองทันที
ชายหน้าหนุ่มสุดหล่อผมขาวตาข้างหนึ่งสีทองอร่ามและอีกข้างหนึ่งสีฟ้า ส่วนสูงเหมือนเด็กม.ต้น นั่งตรงเก้าอี้โซฟาหนึ่งแถวมุมห้อง
"ผมคือตัวตนที่ถูกเรียกว่าพระเจ้า"
"พระเจ้า?"
"ครับ"
"นายแน่ใจหรอว่าเป็นพระเจ้า อะไรทำให้นายพิสูจน์ว่าเป็นอย่างงั้น"
"คงจะเห็นทุกอย่างล่ะนะ"
"เห็นทุกอย่างหรอ โรคจิตไปป่ะครับ" ชายคนนั้นทำหน้านิ่งกล่าว
"นายนี่มัน......"
"ช่างเถอะ....... ตอนนี้นายตายแล้ว"
"อา.... ชั้นรู้แล้วล่ะ"
"โห.... ยอมรับได้ไวดี"
"แต่ว่า.... " ชายคนนั้นทรุดลงไปที่พื้น
"ท.....ทำไม!? ทำไมชั้นต้องมาตายตอนที่ฟิคเกอร์น้องอลิซต้องปล่อยออกมาด้วย" ชายคนนั้นทำหน้าสิ้นหวัง
"ฮะฮะเรื่องนั้นเองหรอกหรอ" พระเจ้าหัวเราะแห้งๆก่อนที่จะพูดต่อว่า
"มันช่วยไม่ได้หรอกนะ เส้นเวลาชีวิตของนายมันจบแค่นั้นแหละ"
"หือ~~~~"
'ร้องไห้เลยหรอ!?'
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เดี๋ยวนายจะได้ไปใช้ชีวิตใหม่"
"จริงหรอ!?" ชายคนนั้นลุกพรวดขึ้นมาทำตาวาว
"อ... อืม เอาล่ะทีนี้ก็ขอพรมา3ข้อแล้วนายจะได้ไปเกิดใหม่"
"3ข้อเองหรอ?" ชายคนนั้นนั่งลงกับพื้น
"ใช่แล้ว หนึ่งในพร3ข้อนั้นนายห้ามขอมากกว่า10ข้อ เคร๊?"
"อ.... โฮ้ว ข้อแรกผมขอเอาเป็น....."
'เรียนรู้ไวน่าจะดีที่สุด.....ไม่ๆๆ เอาเป็นร่างกายที่มากกว่าคนปกติถึง10เท่า ไม่สิ เอาเป็น3เท่าต่ออายุแล้วกัน' ชายคนนั้นคิด
"ข้อที่1 ผมขอเป็นความสามารถทางร่างกายที่มากกว่าคนปกติถึง3เท่าของอายุครับ ไม่สิ เอา4เลย"
"จัดให้ตามคำขอ" พระเจ้าผมขาวเสกสมุดจดสีทองหนึ่งออกมาแล้วจดคำของชายคนนั้นไว้
"ขอที่2เอาเป็นอาวุธแล้วกัน ว่าแต่เอาเป็นอะไรดี"
'ปืน? ไม่สิ ดาบดีกว่า จะได้เข้ากับร่างกายได้ดี ว่าแต่ดาบอะไร อ๊ะ! คิดออกแล้ว"
"ข้อที่2ผมขอเป็น ดาบคาตานะที่ไม่มีวันหัก คนอื่นยกเว้นเจ้าของห้ามจับ เมื่อจับโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วจะติดคำสาปที่จะตายภายใน1ชั่วโมง แก้คำสาปโดย ผู้ที่เป็นเจ้าของจะต้องเอามือไปแตะผู้ติดคำสาป ดาบนั้นสามารถปรับน้ำหนักได้ ปรับความคมได้ ปรับขนาดได้ ปรับความสามารถของธาตุได้โดยใช้ความคิด และสามารถหายไปหรือโผล่มาโดยใช้ความคิดได้อีกด้วย โอ๊ะ! ถ้าเฉือนตัวเองความสามารถทางร่างกายก็จะเพิ่มขึ้นเป็นโขเลย"
"โอเคร จัดไป" พระเจ้าเด็กผมขาวจดลงไปมนสมุด
"และข้อสุดท้าย ผมขอ...... ทำให้ตัวเองสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าแสงถึง200เท่าได้!" ชายคนนั้นทำท่าแน่วแน่
"เสร็จสิ้น! แต่ก็มีข้อแม้ในการใช้นะคำขอข้อสุดท้ายน่ะ และต่อจากนี้นายจะถูกส่งไปเกิดใหม่"
ชายคนนั้นที่เป็นตัวเอกของเรื่องเริ่มที่จะเลือนจางหายไป
"ก่อนไปเกิดใหม่ชั้นได้แถมอะไรให้นาย2อย่างด้วยล่ะ ขอให้โชคดีน๊าา~~" พระเจ้าผมขาวโบกมือลาก่อนที่ชายคนนั้นจะหายไปในที่สุด
.
.
.
เวลาต่อมา.... ไม่นาน
'น... ในที่สุด! เราก็จะได้มาเกิดใหม่ วุฮู้วว~~~" แสงค่อยๆสว่างจ้าขึ้นเรื่อยๆก่อนที่จะเห็นหน้าของชายและหญิงที่มีบางสิ่งบางอย่างอยู่บนหัวของพวกเค้า นั่นคือหูแมว
"พ่อแม่ใหม่งั้นหรอ? ว่าแต่หูนั่นมันอะไรฟระ!?"
"แง๊ แง๊~~~~~" เสียงเด็กร้องไห้
"ว้าว... ช่างน่ารักจริงๆ ลูกของเรา" หญิงสาวที่น่าจะเป็นแม่ของชายคนนั้นพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
"เอาล่ะ เราจะตั้งชื่อลูกสาวของเราว่าอะไรดี" คนที่ดูหน้าจะเป็นพ่อกล่าว เค้ามีหน้าที่โคตร! เด็ก แต่เสียงนั้นดูหนุ่มเอามากๆ
"เดี๋ยว! ลูกสาวเรอะ!?"
"ฟารีน่าดีมั้ยจ๊ะ" แม่...
"ไม่! ตูไม่เอาชื่อนั้น"
"แง๊!!~~~" เด็กทารกตัวน้อยร้องไห้หนักกว่าเดิมซะอีก
"ว๋า.... ดูเหมือนจะไม่ชอบนะ"
"เอาเป็นเนโกะดีมั้ย?" พ่อ
"โอ้! ชื่อนั้นดูดีนะ" เด็กทารกหัวเราะออกมา
"ฮะฮะฮะ"
"ดูเหมือนจะชอบด้วยล่ะ ถ้างั้นก็เอาชื่อนี้แหละนะจ๊ะ"
และแล้วหลังจากนั้นชีวิตใหม่ก็เริ่มต้นขึ้น
[.................................]
เป็นไงตอนแรก เม้นด้วยพวกนักอ่านทั้งหลาย
ความคิดเห็น