คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4
4
“นี่นายปล่อยันนะ” แฮโวยวายมาลอทาที่ิบอมลาเามา
แ่ิบอมยัเียบแล้วถามทาไปบ้านแฮ
“บ้านนายอยุ่ไหน”
“เรื่ออะไรัน้อบอนาย้วย” แฮไม่บอ
ิบอมยิ้มมุมปา
“ะไม่บอใ่ไหม”
“…”
เมื่อไม่มีเสียอบลับมาิบอม็ปิบัิารแบบเียวับที่เยลโทษฮยอแทันที
ุ๊บ!
เพียแ่เสี้ยววินาทีที่เา้มัวลไปูบร่าบา เหมือนับส่วนที่หัวใาหายไ้รับารเิมเ็ม...
แฮผลัอิบอมออทันที เมื่อเาไ้ทำหารไม่สมวรลไปแล้ว
“นะ...นาย” แฮหน้าแแปร๊้วยวามโรธปนอาย
ิบอมยัิ้วให้อย่าวนประสาท ่อนเอ่ย
“นี่ล่ะบทลโทษอเ็ื้อ ราวนี้ะบอไ้รึยัว่าบ้านนายอยู่ที่ไหน”
แฮไ้แ่ัฟัน้วยวามโรธ ่อนะสะบัสะบิ้เินนำหน้าไป
..................................
“ห้อสวยเหมือนันนะเนี่ย” ิบอมเอ่ยม
แฮไม่ไ้อบอะไรเพราะลัวว่าะมีนรู้วามลับเพียหนึ่เียวอเา
“นี่” ิบอมเรีย
แฮหันไป “นายมีอะไร”
“อนนี้ันหิว้าวมาเลย”
“แล้วนายมาบอันทำไม” เาไม่ไ้วนประสาทนะ แล้วมาบอทำไมล่ะ...
“อ้าว ็นายเป็นเ้าอห้อ...”
“ไม่ ันไม่ทำ” แฮยื่นำา
“เหรอ ั้นันินนายแทน็แล้วันนะ” ิบอมยิ้มวนประสาท
“บ้า...” แฮหน้าแทันที เมื่อรู้วามหมายอำว่าินอเา
“อ้าว ันพูรินะเนี่ย หิวแล้วะ้วยสิ” ิบอมเินใล้เ้ามา พร้อมับผลัแฮล้มไปลบนโฟา
“เฮ้ย นายะทำอะไรน่ะ” แฮะโนถาม
“ำอบที่รู้อยู่แล้วยัะถามอีทำไม” ิบอมทำหน้าใสื่อ
“อ๊า นายะทำอะไรน่ะ” แฮราออมาเล็น้อยเมื่อิบอมูบหนัๆ ลไปบนออ
“อะ...อือ อยู่เยๆ เถอะน่า” ิบอมพูทั้ๆ ที่ริมฝีปาเาอนนี้ลามาอยู่ที่อบาอแฮแล้ว...
…ิบอม...เสือร้ายแห่มหาลัยอนาเรีย...เาไม่ไ้เป็นนเ้าู้ แ่...ประสบาร์รั้แรับฮยอแทำให้เาเี่ยวาในเรื่อ...เป็นอย่ามา (ิเอ็แล้วันนะ ไม่ำเป็น้อบอ)
...แฮ...รัทายาทเพียนเียวอระูลลี...ผู้ไม่เยมีประสบาร์รั้แรับายใมา่อน อยู่ในโอวาทอท่านพ่ออัวเอเป็นอย่าี แล้ว...
วันนี้แฮะพพาวามบริสุทธิ์ใส่ระเป๋าลับไปฝาพ่อัวเอไ้ไหมนะ!!!
(เอ...ว่าแ่รีเอร์ทั้หลายอยาให้านี้เป็นยัไ่อานี้น้า ไปูันเล้ย~)
...............................
รอ~ แร~
ระหว่าที่แฮำลัะเสียวามบริสุทธิ์นั้น (?) เหมือนพระเ้าะเห็นใแฮน้อยเสีย่อน (?) ราวนี้ึลอัวไป
~ เธอบอรัันในวันที่นอนอยู่้าใร เธออเพื่อนันปาบอิถึใะา เพื่อเรา้อะเผาเรือน ~
เสียเรียเ้ามือถือิบอมัึ้น่วยีวิแฮ (ว่าแ่เนื้อเพลุ้นๆ เนาะ โฮะๆ พอีนเียนอบปานน่ะ)
ิบอมลุึ้นรับโทรศัพท์อย่าหุหิเนื่อาอารม์้า
“ฮัลโหลใรน่ะ” เาระาเสียห้วน
“ิบอม...” เสียหวานแบบน่ารัอฮยอแัึ้นโยมีแวววามเป็นห่วอยู่เ็มเปี่ยม
“อ๋า...ฮยอเหรอ” ิบอมลนาเสียล
“รีบๆ ลับบ้านนะมัน่ำแล้ว เี๋ยวะเป็นอันราย”
“อือๆ รู้แล้ว ^_^” พูบเา็วาสาย
ิบอมหันมามอแฮที่นอนอยู่บนเีย
...ทำไมเมื่อี้ไม่รีบหนีไปนะ
แฮไ้แ่ิในใ
ิบอมลืมฮยอแไปแล้วอนนี้... เหลือแ่อาหารอันโอะรหน้า
ิบอมล้มัวลมาทับแฮทันที
“นายทำอะไรน่ะ” แฮถามเสียอู้อี้เพราะิบอมบหน้าเ้าที่ออเา
“อันอยู่อย่านี้สัพันะ” ิบอมพูแล้วหลับไป
แฮไม่ไ้พูอะไรอี ไ้แ่ปล่อยให้เลยามเลย พร้อมๆ ับหัวใัวเอที่เ้นัึ้นเมื่ออยู่้าๆ เ้านแ้มป่อนี้
แฮไม่รู้ว่า เมื่อี้ที่นแ้มป่อวาสายาฮยอแแววาเาไ้เปลี่ยนไปแล้ว านที่มั่นในรัลับลายเป็น... (ละไว้ในานที่เ้าใ)
บันี้เหลือไว้แ่เพลที่เปิไว้ยาม่ำืนที่ะอยล่อมทัู้่ให้หลับฝันี
วาวนับล้านว่าพาันแย่ส่อแสันในยาม่ำืน ่า็แสสวยไม่แพ้ัน...
ริมฝีปาบาสวยอฮยอแยับเอื้อนเอ่ยบทเพล้าๆ
...เพลที่ิบอมแ่ให้
ะที่ร้อเพลในมืออฮยอแ็่วนอยู่ับารพับนหลายร้อยัวเพื่อใส่วโหลรหน้า
With u with u with u all is beautiful
With u with u love along round a need
เสียนาฬิาปลุบอเวลาเที่ยืนสี่สิบ...
เาเหม่อมอออไปนอหน้า่า่อนะถอนหายใแล้วปิวโหลพับาวแล้วมอไปนอหน้า่าอีรั้ รนั้น...พระันทร์ำลัยิ้มให้เา
ฮยอแเินเอาวโหลไปวาบนหัวเีย่อน้มัวลนอนแล้วลูบไล้ที่นอน้าๆ ่อนะหลับาลเพราะวามเหนื่อยล้าาารรอใรบานที่เป็นเ้าอหัวใอเา แ่นนนั้น็ยัไม่มาสัที
่อนะหลับสนิทริมฝีปาบา็พูเบาๆ
“ืนนี้ิบอมไม่ลับบ้าน แล้วันะนอนหลับไหมเนี่ย...”
………………………………………
ความคิดเห็น