หลังจากชีวิตล้มเหลวผมก็กลายเป็นผู้ประสบภัยในวันสิ้นโลก

เมื่อก่อนไม่ว่าจะทำอะไร ‘เฉิง อี้เฉิน’ มักจะประสบความสำเร็จเสมอ ต่อให้ไม่ต้องพยายามอะไรก็ทำได้ดีกว่าเพื่อนวัยเดียวกันทุกครั้งจนผู้คนรอบข้างต่างก็เรียกเขาว่า ‘อัจฉริยะ’

ทว่า ‘มีขึ้นมันก็ต้องมีลง’ อุบัติเหตุที่ไม่มีใครคาดคิดได้พรากพาความฝันทุกอย่างของอี้เฉินให้ดับลงเหมือนกับแสงเทียนกลางสายฝน ช่วงเวลาที่ไม่เหลืออะไรแล้วการได้ขึ้นไปยืนอยู่บนดาดฟ้าสูงปล่อยให้สายลมพัดผ่านใบหน้าแล้วมองลงไปด้านล่างมันช่างรู้สึกดีเหลือเกิน

อีกเพียงนิดอี้เฉินก็จะพบกับความสงบสุขอันเป็นนิรันดร์ เขาเงยหน้าขึ้นอธิฐานกับดาวตกดวงโต ขอให้ดวงวิญญาณดวงนี้ไม่ต้องเจ็บปวดอีก ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ทิ้งตัวลงไปด้านล่างดาวตกดวงนั้นก็พุ่งชนกับพื้นโลกแล้วเปลี่ยนโลกใบเดิมให้พบกับความสิ้นหวัง......

***คำเตือน
เนื้อหาของนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งมีเจตนาสร้างความสุขความบันเทิงแก่ผู้อ่านไม่เน้นความรู้และหลักการ ตัวละครและสถานที่ไม่มีอยู่จริง เนื้อหาจะนำเสนอถึงเรื่องราวความรักของผู้ชายสองคนที่มีบางอย่างเชื่อมโยงกัน อาจมีความไม่สมเหตุสมผล การใช้ภาษาที่ผิดไวยากรณ์ หยาบคายหรือมีฉากติดเรท เด็กที่อายุน้อยกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ รับไม่ได้ ไม่ใช่แนว เชิญป้ายหน้าเด้ออ หากรับเงื่อนไขทั้งหมดได้เชิญกดเข้าชั้นเลยจ้าา

**กรุณาคอมเม้นต์ด้วยความสุภาพอย่างที่คนเป็นปัญญาชนเขาทำกันนะครับบบ จุ๊บๆ
***นิยายเรื่องนี้เป็นทรัพย์สินทางปัญญาของผู้แต่งห้ามคัดลอก ดัดแปลงใดๆ ทั้งสิ้นนะครับผม