หนุ่มข้างบ้านกะสาวข้างใจ

ลำดับตอนที่ #9 : ต่อจากตนอที่แล้วงับป๋ม(ข้าวงอลคนอ่านแล้ว ไม่เม้นเลย)

“ สวัสดีคะนักเรียนทุกๆคน”

“ สวัสดีคะ/ครับ อาจารย์นัน”

“ มาคะก่อนที่จะถึงงานเย็นนี้พวกเราม.4/1 มาซ้อมเต้นรำกันก่อนนะค่ะ

เชิญนักเรียนจับคู่กับคู่ของตนเลยคะ”

ง่าไม่เอาอ่ะ อาจารย์ค่าหนูไม่อยากคู่กับนายนี้เลย ง่าใครก็ได้ช่วยที…แล้วอีตานั้นมันไปไหนแล้วเนี่ย มาสายประจำเลยนายนี่

“ ยัยกางเกงลิงฉันอยู่นี้ตัวก็เตี้ยยังจะมาอยู่ในตรงที่มีคนเยอะๆอีก ”

“ ค่า…พ่อคนตัวสูง”

โห่ก็นายมันตัวสูงนี้หวาแล้วยังจะมาฉันอีก แล้วนี้ฉันจะเกาะไหล่นายนี่ถึงไหมเนี่ย

“ อ่ะคะนักเรียนเริ่มเลยนะค่ะ 1..2..3..เริ่มได้คะ”

“เอ๊ะ…นายใส่แว่นแล้วหรอ”

“ อืม”

ฮึ้ย…ทำไมบรรยากาศมันน่าอึดอัดงี้ฟะ เฮ้อดีนะที่เราพอเต้นรำเป็นบ้าง(อิอิออกงานสังคมบ่อยก็งี้ล่ะ)ไม่งั้นนะอีตาแว่นลามกเอ้ย ฉันจะหยีบเท้าให้จมดินเลยย แต่จะแกล้งก็ได้นะเนี่ย ช่างเหอะไม่ดีกว่า

“ นี้เธอไมเตี้ยงี้อ่ะ ดูสิ๊ฉันต้องก้มตัวเนี่ย เมื่อยจะตาย”

“ เหอะแล้วใครเค้าใช้ให้นายสูงล่ะ หึ”

เชอะสูงนิดสูงหน่อยทำมาเป็นขู่เรอะเดี๋ยวก็ได้เห็นฤทธิ์คนตัวเตี้ยบ้างหรอก อีตาบ้า…เออแต่เราก็เตี้ยจริงๆอ่ะทำยังไงน้าเราถึงจะสูงกะเค้าบ้างขอสูงอีกนิดก็ยังดี…เฮ้ออ

“ เหวออๆๆ…ว้ายย”

“ เซพ…เธอนี้นะซุ่มซ่ามจริงๆ”

555เกือบแล้วดีนะที่อีตานี้รับทันมิงั้นฉันเอาหน้าแนบพื้นแน่ๆ…แต่เอ๊ะเสียงไรอ่ะมันเต้นรั่วๆเลยยังกะกลองแน่ะ แต่นี้มันเสียงหัวใจอีตาบ้านิไมมันเต้นเร็วจังอ่ะ ไม่สบายหรือไงนะ

“ นี้ตาบ้านายเป็นอะไรอ่ะเปล่าหัวใจนายมันเต้นเร็วผิดปกติ ไม่สบายหรอ”

“ หะ..เปล่าไม่มีไรหรอก”

“ หรออ”

งืมๆ…ว้ายยเพิ่งนึกได้มะกี้อีตาบ้าช่วยฉันแล้วนี้…อ้ากกกฉันซบอกตาบ้าอยู่เรอะแต่ไมมันอบอุ่นจังนะอยากอยู่อย่างนี้ไปนานๆจัง…เฮ้ยยยัยบ้าคิดไรเนี่ยนี้มันศัตรูเรานะ

“ เออขอโทษ…ขอบคุณที่ช่วยรับ”

“ อืมมเป็นไรหรอก สำหรับเธอฉัน….เต็มใจเสมอแม้เธอจะไม่ต้องการ”

อะไรของนายนั้นนะ จะพูดอะไรก็ไม่พูด แล้วพูดเบายังกะพูดอยู่คนเดียวนี้นายคุยกะฉันนะยะ มิใช่คุยกะสายลมนะเฟ้ยย ฮึ้ยย

“ เอาล่ะคะนักเรียนพอได้แล้วคะ ต่อไปเราจะมาประกาศตัวแทนห้องนะค่ะว่าใครจะได้”

อิอิอิอิ ยัยฟ้าต้องได้แน่เลยย ต้องลุ้นต้องลุ้นใครจะได้น้า

“ คู่ที่ได้ก็คือ..คือคู่ของ ชมัยพรกับบัณฑิตนะจ๊ะ ยินดีด้วยนะจ๊ะแล้วมาพบอาจารย์ด้วย ส่วนคนอื่นๆไปพักได้จ๊ะ”

อ่าวเฮ้ยไมเป็นฉันซะงั้นอ่ะ มันเป็นฉันจริงๆนะไม่อยากจะเชื่อง่า ฉันกับอีตานี้ไม่จริงน้า ฌอ้ยยขายขี้หน้าประชาชีแน่ฉัน คนทั้งโรงเรียนเชียวว ตื่นเต้นนอ่า

“ เอาล่ะทั้งคู่เราจะมาคุยถึงข้อกำหนดต่างๆของงานนะจ๊ะ คืองานนี้น่ะเค้าออกแบบให้สำหรับคู่รักเพราะแธนั้นพวกเธอต้อสร้างบรรยากาศที่เหมือนคู่รักให้มากที่สุดนะ”

อาจารย์จะให้หนูกะอีตานี้ไปเต้นรำแบบคู่รักน่ะหรอค่ะ ไม่มีทางหรอกคะจารย์หนูกะอีตานี้ศัตรูกันนะค่ะคุณอาจารย์ที่รัก หนูไม่ยอมมอ่า ไม่อยากเต้นคู่กะอีตานี้ต่อหน้าปะชาชีเล้ยย ฉันจะบ้าตาย

“ อาจารย์รู้ว่าพวกเธอต้องทำได้นะจ๊ะ ”

“ คะ/ครับ”

“ไหนพวกเธอลองซ้อมให้อาจารย์สักรอบนะค่ะ เอาล่ะเริ่มได้จ๊ะ”

 ดนตรีที่เป็นทำนองก็เริ่มขึ้น อืมมันโรแมนติกมากเลยนะเพลงนี้แต่ฉันนึกมะออกว่าเพลงอะไรมันคุ้นเคยยังไงไม่รู้ ช่างเหอะแล้วมันเหมาะกันไหมเนี่ยฉันกะอีตานี้เนี่ย ฮือ ใครก็ไดเอาฉันออกไปจากที่นี่ที…จู่ๆสายตาเราก็มาสบกันพอดีมันเหมือนมีอะไรบ้างอย่างที่ทำให้ฉันลพสายตาจากอีตานี้ไปได้ ฉันรู้สึกได้นะว่านายนั้นกำลังเจ็บปวดปนความสุขอยู่ แล้วทำไมนายยนั้นต้องมองฉันด้วยสายตาอย่างนั้นล่ะ ฉันไปทำอะไรนายกันหะ ฉันไม่ได้ไปต่อยนายหรือหักอกนายสักหน่อยนะ

“ พวกเธอหยุดเต้นได้จ๊ะ…ดีมากๆเลยนะพวกเธอ เหมือนคู่รักกันจริงๆเลยนะ พยายามเข้านะทั้งคู่เชิญไปได้จ๊ะ”

“ คะ/ครับ”

“ อ๋อลืมไปมีแข่งตอน 2ทุ่มนะจ๊ะ แล้วเจอกันจ๊ะนักเรียน”

“ คะ/ครับ อาจารย์”

โอ้ยจะบ้าตายอาจารย์เห็นไปได้ยังไงค่ะเนี่ยย ว่าหนูกะอีตานี้เป็นคู่รักันเนี่ยยหนูจะบ้าตาย รีบไปดีกว่าเบื่อจะแย่แล้วว แง่วแล้วยัยตะวันกะยัยฟ้าไปไหนละเนี่ยสงกะสัยวันนี้ฉันต้องเดินทัวร์โรงเรียนแน่เลยแหะ

************************************************>>>

ขอบคูงทุกคนนะค่ะที่เข้ามาอ่าน

แล้วเราจามาอัพบ่อยๆจ๊ะ ^^

อ่ะอย่าลืมติชมกันได้นะค่ะ

แล้วถ้าเราแต่งจบแล้ว

เราจาแก้ให้ตามที่เพื่อนๆทุกคนติมานะ

แก้ใหม่โดยคนอ่านจ๊ะ