คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Past::1 Meet and Love
เช้าอันสดใสกลางกรุงโซล ภายในห้องพักในหอพัก บริเวณถนน ธง เด มุล ในประเทศเกาหลี สาวน้อยสดใส ผมยาวดำ ผิวขาว ที่มีชื่อว่า "คิม โท รโย" หรือที่เพื่อนของเธอเรียกว่า เพ้นท์ ตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล วันนี้เป็นวันจันทร์เธอต้องไปเรียนหนังสือที่มหาลัยแห่งนึงในประเทศเกาหลี เธอจึงรีบไปอาบน้ำและเตรียมตัวไปเรียน คิม โท รโย หรือเพ้นท์ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของประเทศไทยและประเทศเกาหลีใต้ และเธอก็เป็นลูกครึ่งไทยกับเกาหลี เธอมาเรียนที่นี่ในฐานะของนักเรียนและเปลี่ยนระหว่างประเทศ เธอพึ่งจะเข้ามาเรียนที่วันแรกและวันนี้เธอต้องไปที่มหาลัยนั้นเพื่อที่จะเข้าไปเรียนให้จบ เพ้นท์พอพูดภาษาเกาหลีได้บ้าง แต่ก็ไม่เก่ง ฉะนั้นเรื่องการสื่อสารจึงเป็นปัญหาสำหรับเธอ
"อ่า อาบน้ำเสร็จแล้ว เตรียมตัวไปเรียนดีกว่า เอ่อ แต่ว่าฉันต้องไปเรียนที่มหาลัยอะไรนะ เอิ่ม โซล โซล อะไรน้า เออ ช่างมันเหอะ เด๋วก้อมีรถมารับ" เพ้นท์บ่น พึมพำกับตัวเอง แล้วรีบลงไปข้างล่างตึก เพื่อไปรอรถที่มาจากมหาวิทยาลัย
"อันยองฮาเซโย โท รโย" ป้าผู้ดูแลตึกทักทายเธอ เมื่อเห็นเธอเดินลงมา
"อะ....อันยองฮาเซโย แหะๆ" เพ้นท์ทักทายคุณป้าผู้ดูแลตึกตอบ ฝ่ายคุณป้าผู้ดูแลตึกรู้ว่าเธอผู้ภาษาเกาหลีไม่เก่ง จึงได้แต่ยิ้มให้และไม่พูดอะไร ส่วนเพ้นท์เมื่อเธอทักทายป้าคนนั้นเสร็จก็รีบเดินไปรอรถทันที ไม่ถึง 5 นาทีก็มีรถตู้สีดำคันโตมาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ
"อันยองฮาเซโย นอ ดออือซีบซีโย คิม โท รโย" คุณลุงคนขับรถตู้คันนั้น ยื่นหน้าออกมาจากกระจกใสๆ เพื่อถามเพ้นท์ถามประมาณว่าคุณใช่ คิม โท รโยรึป่าว
"เอ่อ เอิ่ม คือรอดดะ" เพ้นท์ตอบไปอย่างไม่มั่นใจ เพราะภาษาเกาหลีของเธอไม่แข็งแรง
"อ่า ถ้างั้นก็ขึ้นรถมาเลยๆๆหนูเป็นคนไทยใช่มั้ย ฉันพอพูดภาษาไทยได้นะ" คุณลุงคนขับรถตู้พูดกับเพ้นท์ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย แต่เธอก็ยิ้มและรีบขึ้นรถมาทันที
ภายในรถตู้คันนั้นมีนักเรียนเกาหลีหน้าตาดีๆทั้งหญิงและชายมากมาย พวกเขาเหล่านั้นล้วนเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยโซลซิตี้ แต่ก็เถอะน้า โท รโยเป็นคนไม่เก่งภาษาเกาหลี จะมีใครเค้ามาคุยด้วยรู้เรื่อง
"สวัสดีครับ คุณเป็นคนไทยใช่มั้ยครับ^_______________^" เหมือนเสียงสวรรค์ มีชายหนุ่มรูปงามอายุก็ประมาณเธอ ทักเธอขึ้นมาด้วยภาษาไทย
"คะ.....ค่ะ ฉันเป็นคนไทยค่ะ เอ๋ คุณพูดภาษาไทยได้ด้วยหรอค่ะ" โท รโยตกใจเล็กน้อยที่ผู้ชายคนนั้น พูดภาษาไทยได้
"อ่าครับ ผมพูดได้ครับ เพราะผมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีครับ"ชายหนุ่มคนนั้นตอบโท รโยกลับมา ตอนนั้นโท รโยคิดว่าคงจะเป็นคนไทยที่ย้ายมาเรียนที่นี่ตั้งแต่เด็ก แต่เมื่อคุยไปคุยมามันกลับไม่ใช่
"อ่าค่ะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรอ่ะ ฉันจะได้เรียกถูก"
"อ่อ ผมชื่อ ปาร์ค คีโฮ ครับ เรียกผมว่า มาร์ค ก็ได้ ผลเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่มาจากเมืองไทยครับ"
"อ่าจิงหรอเนี่ย ฉันชื่อ คิม โท รโย นะเรียกว่าเพ้นท์ก็ได้ ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเหมือนกัน "
"ดีจังนะที่ผมได้มาเจอเพื่อนที่มาจากเมืองไทยเหมือนกัน ว่าแต่เพ้นท์มาเรียนที่นี่วันแรกป่าวอ่ะ ผมพึ่งจะมาเรียนที่นี่เป็นวันแรกอ่ะ"
"อ่าใช่ๆ เพ้นท์พึ่งจะมาเรียนที่นี่เป็นวันแรกเหมือนกัน เพ้นท์พูดภาษาเกาหลีไม่เก่งอ่ะ พูดได้เล็กน้อย แหะๆ"
"หรอๆๆ งั้นเอางี้ม่ะ เด๋วผมสอนภาเกาหลีให้เพ้นท์ เอาป่าวผมอ่ะพูดภาษาเกาหลีเก่งน้า"
"อ่า จิงป่าว มาร์คต้องสอนภาษาเกาหลีให้เพ้นท์ด้วยน้า เอาแบบวันเดียวพูดเป็นอ่านเป็น เขียนเป็นเลย^______________________^"
"555+ อย่าคิดน้า ว่าผมสอนไม่ได้ โธ่ๆๆๆ อย่าดูถูกผมน้า เด๋วจะสอนให้เก่งกว่าผมเลย ฮ่าๆๆๆ"
บทสนทนาของคน 2 คนเริ่มเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ทำให้ประชาชีรอบข้างตื่นตระหนกเท่าไหร่ เพราะตอนแรกนั้นเสียงบนรถมันก็ดังอยู่แล้ว ไม่ถึง ครึ่งชั่วโมงรถตู้สีดำก็พาทุกคนมาถึงจุดมุ่งหมายนั่นก็คือ มหาลัยโซลซิตี้นั่นเองงงง
"อ่า ใหญ่จังเลยอ่ะ นี่ถ้าเป็นที่เมืองไทยคงจะไม่ใหญ่ขนาดนี้นะเนี่ย โฮะๆ" โท รโยพูดกับคีโฮ พร้อมกับหัวเราะซะตาปิด ความน่ารักนี้ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ ต้องอมยิ้มตามเธอไปด้วย
"เออ ว่าแต่คีโฮเรียนคณะอะไรอ่ะ เพ้นท์เรียนคณะศิลปะศาสตร์ง่ะ " โท รโยเพิ่งนึกได้จึงได้ถาม คีโฮไป
"เรียนคณะเดียวกับเพ้นท์อ่ะแหละ ดีจังเราเรียนคณะเดียวกันด้วย อิอิ" คีโฮตอบโท รโยกลับไป ทั้ง 2 คนเริ่มสนิทกันภายในวันเดียว และในที่สุด โท รโย ก็สามารถพูดเกาหลีได้ภายในวันเดียว[โคตรเว่อร์~~~~~] และทั้ง 2 คนได้ไปถึงห้องเรียนในวันแรกที่คณะศิลปศาสตร์อย่างสนุกสนาน
เรื่องราวระหว่าง คีโฮและโท รโยยังไม่จบ เมื่อเค้าและเธอเข้าคณะไปอะไรจะเกิดขึ้น รอติดตามตอนต่อไปน้า[ถึงแม้ว่ามันจะไม่น่าติดตามแม้แต่นิดเดียวT_T]
Ps. พาร์ทแรกสั้นไปนิดนึงไม่ว่ากันนะค่ะ มือใหม่หัดแต่งคร่า
ความคิดเห็น