ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2 - เหตุร้าย
มาร์ : ัน์พิมุื่น
"เห้ยไอแบม" เสียไอเนล์นี่หว่า ยัะวิ่อยู่อีหรอมาแล้เป็นลมแบบูมาฮิฮิ
ฟึ้บบ เี่ยัวลอยใรทำไรผมม แ่ลิ่นัวหอมะมั ไม่ใ่ไอเนล์แน่ๆแล้วใรวะ
"ึ้นห้อไปไ้แล้วิพลเี๋ยวผมพาเพื่อนุไปห้อพยาบาลเอ" อย่าบอนะว่าเนี่ยือไอประธาน หึหึ เสร็ู
@ห้อพยาบาล
"ผมรู้ว่าุไม่ไ้เป็นลม" ิบเอาไีวะ ะลืมาีมั้ย ไม่เอาๆหลับ่อ
"ัน์พิมุื่น!!" โอ้วิทท
"แหะๆ" ิำแ้ัวสิวะไอแบ๊มมม
"มีอะไระพูมั้ย" เอาไีิสิไอแบม แ่ะว่าไปไอประธานมัน็หน้าาีเหมือนันนี่หว่า ผิวาวี้ มูนี่อย่าับสันเื่อน ไหนะปาแๆที่ออล้ำาารสูบบุหรี่นี่อีั้น้อเอไม้ายนี้
"ผมอบพี่" อึ้ อึ้ล่ะสิไอประธาน
"ุว่าไนะ" ถามทำไมหลายรอบันหูหนวหรือไวู้
"ผมบอว่าผมอบพี่" ผมพูออไปพร้อมยิ้มาหยีแบบที่แม่อบบอว่าน่ารัออไป หึหึ เิบล่ะสิุประธาน
"ิว่าใ้ไม้ายนี้แล้วผมะลโทษทีุ่แล้เป็นลมหรอรับ"
"ใ่ เฮ้ยไม่ใ่" ปาไวไปอีู
"ไปทำวามสะอาอาารเรียนลอ 1 เือนนะรับุัน์พิมุ เิ"ว้อทเอะฟั
"เห้ยพี่มันไม่เยอะไปหน่อยหรอวะผมแ่แล้เป็นลมเอนะเว้ย "
"ะเอา1เือนหรือ2เือนรับ" ยั ยัะมาแสยะยิ้มใสู่อีหึ่ยย
"แม่เอ้ย" ผมฮึฮัออมาาห้อพยาบาล้วยอารม์ไม่โมโหเท่าไหร่แ่ถ้าพัโรเรียนอนนี้ไ้ะทำไปแล้ว ฝาไว้่อนเถอะไอประธานแ้นนี้้อำระ
@โรอาหาร
"เป็นไบ้าไอแบมลับมาะเที่ยเลย" เนล์ถามผม
"โนทำวามสะอาอาาร1เือนวะแม่ " ยิ่พูยิ่แ้น
"เห้ยมันมาไปป่าววะ มึแ่วิ่ไม่รบเพราะเป็นลมเอยะเว้ย" ะอุ่ยย
"ือูไม่ไ้เป็นลมวะ แหะๆ" ผมหัวเราะแห้ๆพร้อมบอวามริมันไปั้แ่แล้เป็นลมนโยประธานสั่ทำวามสะอา
"สมน้ำหน้า" อะไระไม่เพื่อนเลย-3-
________________________________________
"เอาหละนัเรียนวันนี้เปิเรียนวันแริวๆเนอะ 10 ้อ แสวิธีทำพร้อมำอบ ส่พรุ่นี้่อนเที่ยไม่ส่็ไ้แ่หายไป 5 ะแนน"
ยอมเลยรับมาวันแราร์ย็สั่ารบ้านะแล้วนี่ถ้าผ่านไปสัเทอมนึารบ้านะเยอะนาไหน สสัยวันนี้ผม้อทำัวเป็นเ็ีรีบลับหอไปปั่นารบ้านแล้วรับ
านนี้
"ไปไหนป่ะไอแบม" ไอเนล์ที่พึ่เ็บอเสร็ทัผม
"ลับหอเลยวะ" ผมอบ
"แล้วไม่ทำวามสะอาอาารหรอวะ เี๋ยว็โนอีมึอะ" เออวะลืมไปเลย
"ไม่ไ-- ไม่ปิเสธที่ะไปทำวะ" ไม่้อสสัยรับไอประธานมา
"หึ" แสยะยิ้มใส่ผมอี หนอยยยยยย
19:20
โอยเมื่อยยยย อยู่มาั้หลายปีพึ่รู้ว่าอาารมันสปรนานี้่อไปนี้ะรัษาวามสะอาอาารเป็นอย่าีT^T ใรทำสปรมึาย
"ทุ่มยี่สิบแล้วหรอวะ" เฮ้อเวลาผ่านไปเร็วิบ ผมเินออมาาโรเรียนไปป้ายรถเมล์เพื่อรอรถลับหอ ป้ายรถเมล์อนมืๆนี่น่าลัวไปอีแบบ
"ึๆื่นๆทำไมมายืนอยูานเียว้ะน้อสาวว เอิ้" นอาะลับหอ้าผมยั้อเอนเมาอีหรอวย้ำวย้อนริๆ
"น้อสาวเหี้ยไรรับผมผู้าย" ผมอบลับพร้อมเินหนีถ้าไม่ิว่า
ฟึ้บ
ับแนูทำไมปล่อยู๊วววว
"ปล่อยรับ" ยั ยัไม่ปล่อยอี
"ู บอ ให้ ปล่อย"
"แหมๆ อย่ามาทำเล่นัวมาเป็นอพี่ีว่า เอิ้" ใรอยาเป็นอมึไอ่หำแมว
'พลั่' ถีบหน้าหายแล้วเพ่นสิรับานนี้
'หมับ' "ะไปไหนน!!!" เี่ยโหทำไมวะ
"ะลับบ้านรับพี่ เหะๆ" เปลี่ยนอารม์แทบไม่ทันเลยู
"ิะถีบูแล้วหนีหรอไอหน้าหวาน" ปล่อยู๊ไอหำแมว
"อย่าื้นถ้าไม่อยาเ็บัว" มันพูพร้อมัมีออมา ิบหายแล้วู
ผมพยายามะร้อเรียให้น่วยแ่แม่็เอามือมาปิปาพร้อมับมือผมไว้หลั
"ฟู่ววว"
"อย่ามาเป่าหููยะแย"
"ปาีนัเี๋ยวู็ูบให้ปาเปื่อยเลยไอนี่"
"่วย่วยยยยย!!!!!!!!!"
﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏
รี้สสสสสส ลูสาวั้นโนทำร้ายยย ยัยวรออำลัาย่ะ สนับสนุนให้นายเอไม่บอบบา55555555 มาลุ้นีว่าว่าอน่อไปะเป็นไ
ิ มอมเม้นท์ไ้เลยน้าา ไม่อแน่ๆ บรัยส์
-วาพิ-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น