คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฤาษีอังคต (๕)
“ห้ะ...เ้าว่าะไรนะ...พาลีอุ้ม้ามาส่ห้อบรรทม”
“เ้าะ..”
“อย่าไร”
“อย่านี้เ้าะ”ลมาศยิ้มรุ่มริ่มท่าทีอ สอ้อศออุ้มประมาท่าเ้าสาว ึัๆๆ ้านมือเรียวสัมผัสทรวอุราแ้มนวลแ่ำทีท่ารู้สึีับเาอย่าเลี่ยไม่ไ้
“พระนาใยพระพัร์แเยี่ยนี้เ้าะ...อาาศร้อนหรือปะไร”ลมาศเยสีหน้าเอ๊ะใ สบพระพัร์เธอร้อนรุ่มั่ไฟสอ้านมือเปลี่ยนมาทาบแ้มนวลปิอย่าไรไม่มิิ
“่าเถอะ...แ่พาลีไม่เยมีพระมเหสีริๆนะหรือ”ำถามนี้่า้าาใเหลือล้นไอ้นเ้าู้เยี่ยเามีหรือะไม่มีพระมเหสีสัอ์
“ไม่มีเ้าะ ส่วนให่มีแ่นาสนมมาว่า”แววาแหนมอสูพินิประิประ่อ ริๆ นาาราเิในเื้อมืออพาลี็็ลายเป็นพระมเหสีอ์แรนะสิ วามสสัยยิ่อยารู้ยิ่อยาถาม
ปินาสมนในวัมัเยสนอพระบาทพาพาลีเป็นิวัรเหุไหนเมื่อเธออยู่ึไม่เห็นวี่แวว
“เออแล้วทำไมันไม่เห็นเหล่านาๆเลยละ”
“ะือวัน่อนหนาเ้าะ”พัร์เอน้มลไม่มาโสั้ใฟั ใวามลมาศหมายมีันี้
บ่ายวันะที่เธอิะเ้าเฝ้าพาพาลีในำหนัระหว่าทาผ่านวานรสาวล้ายว่าเธอทำทีทำท่าเยาะย้อนเหล่าๆนาำนัลพวนั้นแท้ริแล้วเป็นเหล่าฮาเร็มสนมอพาพาลี
“ห้ะ...ที่้าเห็นนั้นือสนมอเาเอหรือ”พระเนรเบิริมฝีปานวลบานอ้า เวลาหยุั่วพริบา่ำๆึ่ๆไม่อยาสาธยายใๆมาอ้าล่าว วามน่าในี้เธอวรยมือไหว้อโทษนาสนมหรือไม่
ร่าหนึุ่สนใ้ม่ำสำรวิริยาอาภร์ล้ายลึับลมาศผ่านบานหน้า่าทีละบ้านมาหยุอยู่หน้าประูทันทีที่แววาเธอสบประสานร่านั้นย่อัวเอาเ่าืบลานมา้าๆลมาศ
“น้อมไหว้พระนาเ้าะ”
“เอ็มีะไร...รีบล่าวเถิ”
“พระนารี...เพลานี้พาพาลี้อพบพระนาารส่วนพระอ์เ้าะ”เธอผศีรษะอบรับนาวานร นาล่าวเพลานี้น่าะเรื่อที่เานัเธอเมื่อวานว่าะพาไปหาอาารย์อเา
ลมาศเรื่อทำานเินอัโนมัิับอาภร์สไบสอายทาบทรวอวัสัส่วน นาพานรอีนูอยู่เลยมา่วยอีแร เศาเล้าหวีเ็บทรรูปลัษ์เสร็สรรพ
บั้นท้ายันัว้าวเท้านำหน้าอย่าไวหมายะเินามระแสรับสั่ไม่ลัเล บาทีเาอามีารู้ทุเรื่อราวอเธอผู้มาาโลปัุบันและ้นเหุที่เธอไ้มาอยู่ร่าร่านี้
“พระนาเอ็รีบร้อนใยวะ...ลมาศ”เธอนึิเลื่อนลอยในห่ววามิโยไม่สนใ น้ำเสียผู้เบาๆุบิบ
“ู็หารู้...สสัยพระนาูอาิถึพาพาลีเป็นแน่”
“โหหห...นานั้นเลยรึ...หาพระนามึไ้ี็อย่าลืมูละ...ูไปัเรียมสำรับ่อแล้ว”นาพานรอีนน้อมไหว้ทา้าหลัร่าอรรลาไลลับไปทำหน้าที่น
ร่าอรรับลมาศเินไ้สัระยะ เผอิ้อเห็นเหล่านาพานรมุูอะันเลยหลบเ้า้นไมู้สถานาร์ไม่ไลพอไ้ยินน้ำเสียลอผ่านหู พระนัยน์าสบหลายๆร่าล้อมรอบพอมอเห็น่อว่าายหนึ่ล้มฟุบล่อหน้าา
มันเิอะไรึ้นร่าๆนั้นแววานั่อเ่าำบัายนเอ พานรหลายนายืนูวามน่าเวทนาหัวเราะเยาะเย้ยัลั่น
“555+สมน้ำหน้า...รับใ้อ์พาพาลีไม่พอหรือไร..้อไปให้ท่าอ้ายทหารออุปรา”สนม1
“้าอยารู้เสียริว่าถ้าหาเรื่อทราบไปถึพระสับโส...อาริ้วโรธเป็นฟืนเป็นไฟไ้”สนม2
“ว๊ายยย...นัแพศยาโอ้ว่าอ้ายพลทหารเอรับ้าเมือีิน แ่เ้าลับ้้อมาทุ์ทมิถึพ่อยอวแ้ว..ป่านนี้อ้ายวแ้วอามีนาสมรอีน็เป็นไ้”สนม3
“555555+/5555+/55555+”
“ร้อไห้แทบายอ้าย นธี ะมาหาเ้าไ้อย่านั้นรึ”แววาสอู่ิอยา่วยเห็นทีนเอยัะเอาัวไม่รอเลยมาหมู่เียว ว่าะเินหนีเนียนๆเผื่อะมอไม่เห็นเธอ
ฝีเท้า่อยย่าราวเินหัเ้าพุ่มไม้ใบห้าไปอีทา พระหัถ์สะิอีฝ่ายให้เินามา
“ไปไหนรึ”น้ำเสียเอ่ยึ้นเธอสะุายเินหยุหลับาปี๋พลา่อยลืมาอีที็ถูหมู่นาๆมารุมล้อม ริมฝีปาส่ยิ้มหวาน
“อเถิหนาเ้าะ”้านมือลมาศโอบพระรระวนระวายใลัวอาเิอันราย นาสนมเหล่านั้น่าพาันุบิบบาอย่า
่อนอีนเป็นหัวหน้า้าวเท้ายืนประันหน้าับเธอ พวนานอื่นๆยืนมอสถานาร์ิิาหายใปานว่าเป็นหอบหื่น
“เ้าเอรึ....พี่พาลีหลหัวปัหัวเียว”
“ใ่ที่ไหนัน...ลูพี่็ว่าไป...้าเพียมนุษย์ัวเล็หาไ้ทำเยี่ยนั้นไม่”
“นี่มิ้อมาเล่นลิ้นับ้าเลยนะ”้านมือเรียว้ัู้หมายบพระพัร์ที่ยืนัวเร็....หัวใระุวูบอีรั้
“อย่าทำหนาเ้าะ...”
“รี๊......////ว๊ายยยยยยยยย”น้อนาสนมร่วมแรร่วมใประสานเสียรี๊ร้อว่าเล่นเลิแหมู่ลาไลหนีหายไปนละทิศ แ้วหูสะทสะท้านแทบอุไม่ทัน
‘เป็นอะไรเนี่ยยยย....หน้าันมีอะไรหรือไ ’
“”
เหุาร์ุลมุนาหาย าสบร่าหนึ่สภาพมอมแมมนอนอนั่อเ่าศีรษะ้มประอเ่า ใรผ่านมอนาราวธาุอาาศ
“ไ้โปรเถิหนาะเ้าะ..อย่า่าแันฮึ..ฮือออ”
“ลมาศเ้าเป็นะไร”สอ้านเรียวพนมสั่นเทาพระหัถ์ุมหัวไหล่ลับสะุัวแรว่าเิมพอเห็นเธอเท่านั้นแหละเ้าโอบอทันที
“พระนารี..ระวัยัษ์ับินหนาเ้าะ...ู่ๆมันโผล่ึ้นมา”
“เ้าิมาไปแล้ว...ไม่มีหรอยัษ์ที่ไหน..นี่้าูีๆ”ลมาศลายอรวสอร่าเธอไม่วาาเธอเลย้อ้าวเท้าถอยหนีลาไลหาร่ามอมแมรหน้า
“ระรอ้า้วยเ้าะ”
“ฮึ....ฮืออออ.....”
“เ้าเป็นะไรหรือไม่..ลุึ้นเถิหนา”
“ะ้าไม่เป็นไร...ฮึ”น้ำาไหลนออาบแ้มีวิน่าอนาแยบยลเล่ห์ล ีวันะพลานวายแ่ไม่แล้วบำรุน พระรโอบเอวเบาบาูบผอมแปลไปและลมาศ่วยพยุับแนนาึ้นอีแร
“้าอใพระนาหนาเ้าะ ฮึ...ฮืออออ”้านมือพนมน้อมไหว้สา ทีท่าไร้เรี่ยวแรว
“ลมาศ่วยนาลับำหนัเถิอย่าลืมัสำรับแ่นา...เส็ธุระแล้วมาหา้า”
“เ้าะ”ลมาศพยุนา่อยสาวเท้าะเียะายไป แววสบสอร่าหวัว่านาะปลอภัย
“พระนาามยิ่นั....ถ้าให้ีพระนาลับรูปลัษ์เิมเสีย”เธอเ้ๆัๆหา้นเสียไม่มีสายปลายเหุ้านมือหนาุับ้อแนึเธอมาโอบอทา้านหลั
ว๊ายยยย....สายาสัเนที่เพรไม่ผิัวแน่
“ามเยี่ยนี้..อให้้าไ้โอบเ้าหนา”เธอสะบั้านมือหนาทิ้แะพระรนเพรออพระพัร์เบี่ยหมายะูพระพัร์อีฝ่าย
‘อย่าไ้ใไปหน่อยเลยหนุมานเ้าพ่อฮาเร็ม”
“เอ็หยุหนา..หนุมาน"เาเอาร่าหนาให่มาบัายเธอมินเธออยู่แผ่นหลัอันล่ำเา หัวใหยุนิ่สุุมหุนหันพลันแล่นเ้นรำยให่
“แม่ยอสรีออาระนั้นหรือ...่าามสมว่าหานาใเปรียบ”
“อ้าวหนุมานหลานรั....เอ็เที่ยวเล่นเสร็แล้วรึ”เธอะเ้อมอพระพัร์้าๆหนุมาน เธออยารู้เหุาร์สีหน้าพวเาวาา ันสบเ้าพระพัร์พานรนเพรเายิบาหนึ่้าแสแวววับ้าวาหล่อเหลาหรือเพราะอะไรไม่ทราบมืบอรอบวาเธอไปหม
“เสร็แล้ว้ะ....น้าสุรีพ”
“แฮ่มม..พี่พาลี...รา้านึไม่ผิเพลานี้พี่ะไปพานาหาอาารย์อัไม่ใ่หรอรึ”
“ระนั้นหรือั้น้าอ...โอ้ยยยยยย”พระร..อทุ่มใส่ไหล่หนุมาน สุรีพยิบาให้เป็นเลศนัย พานารนเพรหน้าหิหน้าอพลาลูบแน้วยวามปว เาเผลออมยิ้มเ้าทาเาสัที
“หลานรั..ไหนเ้าล่าวลับรานี้ะื่มันให้สำรา”
“แน่นอน้ะน้าไปเพลานี้ีหรือไม่”ยิิ้มอมปลอมหนุมานมีหรือเาะูไม่ออ สอวานรน้าับหลานเหาะเหินสู่ท้อนภา เาหันมาสบแววประสานเธอสอหนุ่มสาวราววัวนวามเินเาและเธอพลุ่พล่าน
เาไม่รีรอให้เธอเรียมายเรียมใู่ๆเาอุ้มเธอท่าเ้าสาวึ้นพระรอุม้นอแน่น เาที่่อยพาเหาะลิ้วลอยรับลม
“ะเ้าไม่ลัววามสูรึ”
“นิหน่อย...ถ้าหาปล่อย้า..้าลัวแน่”
“เ่นนั้นเ้าอ้าให้แน่นเสีย..”
“ว๊ายยย”เาเร่ัหวะเหาะเหินแรยิ่ึ้นราวบิหูมอเอร์ไ์ พระรอุมแน่นเปลี่ยนมาโอบอ้นอแน่นว่าเิม เาใัๆไม่ยุิธรรม อีอย่าริมฝีปาใล้เาเ้าเ็มที
สถานาร์มีวามเียบปลุม....ึัๆๆๆๆน้ำเสียหัวใเาเ้นนอทรวอุราามัหวะวามหวั่นไหว ึัๆๆๆๆ เธอไม่แพ้ับเา่าน่าสับฟัเสียอันและัน
“ไอ้พาลี"น้ำเสียวัยราวมีอายุ
“ไอ้พาลี”
“พาลี...เอ้ยยยย”
“อะอาารย์”วามรัสอหนุ่มสาวพลันบลพริบา เมื่อแววาเาเยมอนัทรพรหนวเรายาวถือไม้เท้า เพศพระฤาษี เธอสัเูทาใ้พระบาทอเายืนเหนือผืนพสุธา
‘ถึเมื่อไรวะ’เาพลาปล่อยเธอล
“อะมีะไรถึมาหา้าละ...ะให้มาูหน้าลูสะใภ้หรอรึ..แม่นานนี้่าามริๆ..ินอะไรเ้าไปละ”นัพรเพ่พินิยลโมายามิวาา เธอับเายืมเินๆอายๆทีท่าทำัวไม่ถู
“มะไม่ใ่..อาารย์เ้าใผิแล้วระมั”เาเล่าเรื่อราวทั้หมเิึ้นให้อาารย์ไ้รับรู้ แววาเหลือบไปเห็นระท่อมั้นเียวหลัหนึ่ึ่ล้ายับมีผู้รอเพศฤาษีอ์หนึ่ประทับหน้าระเบีย
“้าเลยอยาให้เ้าารวูวามหลันา”นัทรพริพินิรู่หนึ่
“อะอ๋อ...ถ้าั้นมาถูที่แล้วแ่หาใ่้านะ..ผู้ที่ะเ้าาให้แ่เ้าประทับระท่อมโน้น..สหาย้าเอ...น้อมไหว้แลฝาัวับเาเสีย”
“เ้าะ”ว่าแล้วเธอลัเลยัไๆฝีเท้าย่า้าว้วยวามสบรอบผายใ้ิลบเลื่อนวามหวั่นไหว
“ละแล้ว้าละอาารย์”
“เ้าอยู่วาา้านี้แล...าันแ่นี้ไม่ายหรอ”
ฝีเท้า้าวเหยียบั้นบันไไม้ ประทับรหน้านัทรพรล้ายฤาษีอัแ่ารที่เผยให้เห็นผมเผ้ามัลมยาวเฟื้อย เธอน้อมราบอย่าสำรวม วามรู้สึเยพระพัร์มันอบอุ่นใอย่าบอไม่ถู
“เ้ารี....้าไ้ยินราวเรื่อหมแล้วละ”เธอันบววามสสัยเาไ้ยินอะไรัน สำเนียเาไม่เหมือนนที่นี่่่าุ้นหูุ้นา...แ่ะมีหรือเานนั้นะอยู่ที่นี้
“เ้ามาไลมานะรี....ีวีเ้าภพนี้และภพ่อนยัเื่อมสัมพันธ์..เ้าสามารถลับไ้เมื่อถึเวลา”ริมฝีปาปริว่าะล่าว...ไม่ทันะล่าวเาเอ่ยึ้น
“าิภพเวลานี้เ้าอร่านามร วิรัลรี เื้อพศ์พรรยัษ์รึ่มนุษย์ เ้าอาศัยร่าเาอยู่็หมั่นทำบุุศลแผ่เมาให้เา้วยละ..เาะไ้ร่มเย็น”
‘วิรัลรี’
“ลัวมา็เิมา..ลัวน้อย็เิน้อยเ้าำสััเนีๆเถิ..”
“้าล่าวไ้เพียนี้แล..ำอบราวเรื่อบันี้ำลัเริ่ม้นใ้ใหุ้้มเสีย”ำล่าวเปรยๆทำเอาวามสสัยถาโถม เาะสื่อถึัน้อหาำอบ้วยัวเอ
“ะว่าไป้าลืมแนำนำัวนะ...นาม้า พสุิ ”
‘ห้ะ’วายุระหน่ำาลเวลาระุหยุแวบเียว เิอะไรึ้น....
“ลุึ้นเถิ...้าะไปส่เ้าแ่พาลี”เธอพนมราบนัพรเ่าสอร่าพยุัว เธอ้มัวเล็น้อยสำรวมให้นัพรเ่าเาเินออ่อนเธอะามิเาลั้นบันไ
เธอ้อายามออีสอร่าริมฝีปาล่าวเรา ทีเาเผลอรัศมีวิบวับภายในายเา วามบัเอิหรือพลัานอะไรันที่็ทำให้เาหันวับสบพระพัร์อีรา
ฝีเท้าย่า้าวพลันหยุ เาอำลาเหล่าฤาษีผู้ทรพร พระร้อนท่าเิมพาเธอเหาะลิ้วรับวายุอ่อนๆรั้นี้เียบันว่ารั้เยหรือเป็นเพราะู่่าฝ่าย่าเินันและัน
_____________________________________
อนเสริม
ไม่ี่เวลา่อมาเมื่อพาลีไ้อุ้มพารีำลัเหาะลับพระนรีิน
แผ่นหลันุ่ภูษาลายพยัานัพรเ่าพสุิและฤาษีอัมอสบร่าหนาอุ้มร่าอ้อนแอ้นอย่าทะนุถนอมลาพไพรใล้ริมลำธาร บรรยาาศวนบิ้วปรอยๆ
“เ้าะไม่ล่าวบอนาามรหรือ..อ้ายพสุิ”
“ให้นาอยูู่่ปิพัทธ์พาีิน่อนเถิ..”
“เ้าล่าวแล้ว้า็อยาอุ้มหลานแล้ว”
“ระเร้ปะไร..อ้ายอั”น้ำเสียึ่ึ้นเสีย
“อีไม่นาน้าะไ้อุ้มหลานแล้วสิ”
“เ้าหาสับโสไม่..อ้ายอั”
_____________________________________
ReadAWrite : 『 รามเียริ์ 』 “แม่เมือู่พระทัย”
https://www.readawrite.com/a/a7effdbffb272272482fe6002f016adf
DekD : พรีเเอร์ x oc แฟนาี+โรมาน์
"[ Fic Predator x Hero ] Speed of the Queen"
ReadAWrite :
https://www.readawrite.com/a/81914e30398b5e1f82ff57a2c7d31631
DekD :
http://writer.dek-d.com/Pokkatichobkin_/writer/view.php?id=2345633
_____________________________________
**แ้อัพนิยายใหม่**
ReadAWrite | วันอัาร และ วันอาทิย์ (อัพDekD เสมอ)
DekD | วันันทร์ (ReadAWrite ลวัน อาทิย์) และ วันพุธ (ReadAWrite ล วันอัาร)
_____________________________________
ความคิดเห็น