คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รักเธออีกครั้ง NC20++
ร่าบาที่เปล่าเปลือย อแพรพลอยในอนนี้ ่าูยั่วยวน ปนเ็ี่ในสายาอเลโอ บาร์รอนเป็นอย่าหนั...หัวใอายหนุ่มำลัเ้นโรมราม้วยวามเสน่หา
ุมพิที่เร่าร้อนาริมฝีปาที่อุ่นอเลโอ บาร์รอน ำลัทำให้แพรพลอยร้อนรุ่ม และหล่อนำลัเป็นทาสอรสรัที่เาำลัปรนเปรออีรั้
“แพร....มีลูับพี่นะรับ” เลโอ เสียเสียระเส่า วาเป็นประาย
“อึ...อะ..” แพรพลอยไ้แ่รวราไม่เป็นัหวะ ในยามที่ายหนุ่มแทรแ่นายที่มีนาให่ เ้าลาลำัว สิอหิสาวพร่าเลือน
แรที่ระแทระทั้น อย่าหนัหน่ว...ราวับเาำลัโหยหาและ้อารหิสาว มานานแสนนาน
“อืมส์....ี๊...พี่เลโอ...แพระเสร็แล้ว...อืออ....อ่อยส์...” ร่าบาระุอรับแ่นายอายหนุ่ม นเารู้สึไ้
สัาที่แพรพลอยส่มา ทำให้เลโอ ระทุ้ ระแทท่อนเอ็น เ้าออ อย่ารุนแร เพราะมันทำให้เารู้สึี
แพรพลอยไม่ไ้เสพิวามรุนแร แ่ร่าายอหล่อน ับแอ่นรับ แรถาโถมอเลโอ บาร์รอน อย่าถึอ ถึใ ร่าบารี๊ร้อ....่อนะสบนิ่ พร้อมับเหื่อเม็เล็ ๆ ที่เาะุมอยู่ทั่วใบหน้า
เลโอ บาร์รอน ยิ้มอย่าพึพอใ...ที่เาทำให้เมียสุที่รัเสร็สมาารร่วมรัในรั้นี้
“าผัวบ้านะรับ...แพร..รับ อาร์...ย่มให้ผัวหน่อย..ที่รั.” ายหนุ่มบอพร้อมๆ ับึร่าบาให้ึ้นมาทาบทับบนแ่นายทีุ่ันอเา
“อื้อ.......”แพรพลอยร้อรา เลโอ บาร์รอนไม่รอ้า ระแทแ่นายเ้าไปในร่อลึอเธอนเือบนับมลูภายในร่าายอหิสาว
ั๊บ ๆ ปั๊ ๆ ....เสียเนื้อระทบเนื้อั่อเนื่อันร่วมรึ่ั่วโม สอเ้าที่สั่นระเพื่อม อแพรพลอยถู เลโอ บาร์รอน ยำยี้ อย่ามันมือ
หิสาวทำไ้แ่ร้อราออมา เพราะร่าายที่ไม่รัีอหล่อนอนนี้มันลับ อบสนอายหนุ่มอย่าเร่าร้อน
“โอยแพร....พี่ไม่ไหวแล้ว....เสร็พร้อมันนะรับ...อืม...อาร์..” วามสุ สุยอถูปลปล่อยออมา เป็นน้ำามาวุ่น
ายหนุ่มปลปล่อยทุหยาหยในแ่นายอหิสาว นร่าบาสัมผัสไ้ถึน้ำอุ่น ๆที่ีเ้ามาภายในายหล่อน
แพรพลอยนอนสลบ ลอย่าหมแร บนหน้าออเลโอ บาร์รอน ายหนุ่มเอื้อมแนทั้สอ้ามาอรัรอบัวหล่อนอย่ารัใร่่อนที่ะนอนหลับไป้วยวามเหนื่อยอ่อน พร้อม ๆัน
...........................
“แพร...แพร...ื่นไ้แล้ว...ไปิน้าวัน...” เสียทีุ่้นเย ระิบ้า ๆใบหูอหิสาว
แพรพลอย ปรือาึ้น....็พบว่าร่าอหล่อน มีุสวมใส่ ทั้เสื้อและาเ อย่าหลวม ๆ เป็นผ้าเนื้อนุ่มนิ่มใส่แล้วสบายัว
หิสาวิในใ...นที่ัแเปลี่ยนุให้หล่อน ็น่าะไม่ใ่ใร เป็น “เลโอ บาร์รอน” อย่าแน่นอน
“พี่เลโอ...เปลี่ยนุให้แพร...เหรอะ”
“ใ่...พี่เห็นแพรหลับอยู่...เลยไม่ไ้ปลุ....”
แพรพลอย ไม่ไ้พูอะไร่อ...แ่็้อสะุ้ เมื่อเลโอ ้มหน้าลมาแล้วุ๊บที่ปาหล่อนหนึ่ที
“เวลาแพรอยู่นิ่ ๆ ไม่ื้อแบบนี้...แพรน่ารัมารู้ไหมรับ”
หิสาวหน้าแ....ับวามอ่อนโยนที่เามอบให้ ึ่่าาอนแรที่เาุระาลาหล่อนมา ยัับโรป่า
“ไปิน้าวันเถอะ พี่หิวแล้ว...วันนี้พี่สั่ให้แม่รัว...ทำแ่อที่แพรอบ...”
“OK..่ะ...”
เลโอ บาร์รอน เอื้อมมือไปึแนอร่าบา เพื่อ่วยพยุให้ลุึ้น่าย ๆ เายิ้มเมื่อเห็นแพรพลอย...ไม่อออาารพยศเหมือนเ่นเย
........................
านนท์ พยายามโทรศัพท์หาแพรพลอย หลายรั้ เือบะเป็นร้อยสายแล้ว็ว่าไ้...โทรไปี่รอบ ็พบว่าหล่อนปิเรื่ออยู่
เมื่อับรถไปหาที่อนโ...ถาม รปภ.ในป้อม หน้าอนโ...็แ้ว่ายัไม่เห็นแพรพลอยลับมา ทำให้เาร้อนใเป็นอย่ามา
ายหนุ่มอรถรอที่ หน้าอนโ อแพรพลอย ้วยวามหวัว่าะไ้เอหล่อน...รอทั้ืน...แ่็ไม่เห็นแม้แ่เาอหิสาว
นายหนุ่มัสินใโทรไปหามาราอแพรพลอย
“ุป้า....แพรไ้อยู่ับ....ุป้าไหมรับ....”
“อ้าว...หมอนนท์เหรอลู....แพรไม่ไ้บอเหรอะ...ว่าะไปทำธุระที่่าัหวัับเพื่อน...เาไลน์มาบอป้านะะ...เมื่อวานนี้เอ...เห็นบอว่า...ถ้าทำธุระเสร็...ถึะลับมา่ะ”
านนท์ ถึับๆ ในำอบอผู้เป็นมาราอหิสาว เมื่อวานเายัุยับแพรพลอยอยู่เลย...และหิสาวเอ็ไม่ไ้บอเาเลยว่าะไป่าัหวัับเพื่อน
ายหนุ่มเ็บวามสสัยไว้ในใ ไ้แ่อบรับำอผู้เป็นมาราอแพรพลอย ไปเพื่อให้นาสบายใ
“อ๋อ...รับๆ...ั้นผมไม่วนแล้วนะรับ...”
หลัาที่วาสายไป ายหนุ่ม็ยัยืนนิ่ เพื่อิอะไรบาอย่า ่อนะเินึ้นรถยน์แล้วับออไปอย่ารวเร็ว....
...............................
แพรพลอยำลัเินเล่น อยู่หน้าายหา เาะแห่นี้ิทะเล สายลมพัผ่านมาเย็นสบาย ลิ่นอทะเล ลอยมาแะมู นแพรพลอยรู้สึโล่ และสบายัว
หิสาวเินสูอาาศที่บริสุทธิ์ โย มีเลโอ บาร์รอน เินเียู่อย่าไม่ห่า
“พี่เลโอ....ะปล่อยแพรลับเมื่อไหร่ะ??”
“็นว่าแพระท้อมีลูให้พี่....”
“แพร...ไม่ใ่....เรื่อผลิลูให้พี่นะะ...ถ้าพี่อยามีลู...ทำไมพี่ไม่ให้เมียพี่ทำให้ละะ...??”
หิสาวหน้าเ้า ...ับำพูอเลโอ บาร์รอน...นี่เา้อารแ่อยามีลูับเธอ...นถึนาพามาััไว้ที่เาะแห่นี้เลยเหรอ...ทั้ๆ ที่็เลิราันไปั้นานแล้ว….เารัหล่อนไหม...เป็นำถามที่อยาะถามแ่็ไม่ล้าที่ะปริปาออไป....
ร่าบาถูระาัว ให้หันหน้ามาเผิ...ับ อแร่ ที่ำยำอายหนุ่ม
“แพรไม่ใ่เรื่อผลิลู...แ่แพรเป็นเมียพี่....เรื่อ่าย ๆ แ่นี้ แพรไม่เ้าใเหรอรับ….”
“แ่อนนี้เราไม่ไ้อยู่ในสถานะแบบนั้นแล้วนะะ...พี่เลโอ....แล้วพี่ับัวแพรมาแบบนี้...โทรศัพท์็เอาไป...ถ้าแม่แพรโทรมาละ่ะ...แพระิ่อับแม่ยัไะ...?”
“ไม่้อห่ว...พี่ส่้อวามไปบอแม่แพรให้แล้ว...ว่าแพรไปทำธุระ่าัหวัับเพื่อน”
“พี่เลโอ....พี่นี่....บ้าริๆ เลย....”
“บ้า็....เพราะพี่รัเมีย..พี่ไรับ...พี่รัแพร...เ้าใไหม?”
พูบายหนุ่ม็อุ้มร่าอหิสาว นัวลอย
“อุ๊ย....พี่เลโอ...”
แพรพลอยล้ออายหนุ่มไว้ ้วยสัาา เพราะลัวว่าร่าอหล่อนะลไป
“พี่รู้ว่าแพรยัรัพี่อยู่....และที่สำั...พี่็รัแพร...ไม่ว่าะอนนี้หรืออนไหน....เราลับมารัันเหมือนเ่านะรับ....นีอพี่”
เลโอ บาร์รอน ล่าว้วยสีหน้ายิ้มแย้มและมีวามสุ ร่าที่สูให่อเา ใบหน้าที่าวสะอาหม มูที่เป็นสันไ้ทรสวย เรียว่าเบ้าหน้าฟ้าประทานเลย็ว่าไ้ หล่อเสียน พระเอหนับาน้อิ้ายไปเลย
แพรพลอยำลัใเ้นึั....โรมราม...ไม่นึเลย..ว่าหล่อนะ้อมาหลุมรัอีสามีอีรั้......
ความคิดเห็น