คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : มีแค่สองเรา
“มะ...ไม่เย...” แพรพลอยละล่ำละลั
“พี่เลโอ...ปล่อยแพร...่อนไ้ไหม...แพรอโทษถ้า...แพรทำให้พี่โรธ...” แพรพลอยพยายามพูาับเลโอ บาร์รอนี ๆ เพื่อให้เาลแรโทสะล
เลโอ บาร์รอน มอหน้า ผู้ที่เยไ้ื่อว่าเป็น “เมีย” ที่ถู้อทั้ทาพฤินัยและนิินัย และไม่ว่าะอนนี้หรืออนไหน เธอ็ยัเป็นเมียเพียนเียวอเา...สายาายหนุ่มมีแววาุันและวามเ็บ้ำพอๆัน
“ไป...ับพี่...” ายหนุ่มับระาหิสาว นร่าบาแทบะปลิว ไปามแรลม เลโอ บาร์รอน ลาูหล่อนไป ราวับสิ่อ
“พี่เลโอ...ะพาแพรไปไหนะ..??...”
“็ไปที่...ที่ะมีแ่แพรับพี่ไ....”ายหนุ่มบอ้วยน้ำเสียราบเรียบ
....................................
แพรพลอยถูึัวให้ามเ้ามาในลิฟท์....เห็นเาึ้นไปยัั้นบนสุอโรแรม....ใอหล่อนำลัสั่นระรัว....เมื่อมาถึที่หมายเลโอ...็ึร่าบานั้นามเ้าไป้วยอย่าไร้วามปราี
เาพาหล่อนึ้นมาบนาฟ้า อโรแรม....แพรพลอย็้อใ เมื่อพบเฮลิอปเอร์ 1 ลำ นาลา อรออยู่แล้ว
“ึ้นไป....” เลโอ บาร์รอน บัับหิสาวให้ึ้นไปนั่บนที่นั่่อน โยมีร่าอายหนุ่มามไปนั่นาบอยู่้า ๆ
“พี่ะพาแพรไปไหน....ปล่อยนะะ...แพรไม่ไป...”แพรพลอยพยายามอีรั้ เพื่อที่ะลาเฮลิอปเอร์ลำนี้
“เวิ...ไปไ้แล้ว....” เสียเลโอ บาร์รอน บอนับที่พร้อมสแนบายอยู่่อนแล้ว
เฮลิอปเอร์ถูับเลื่อนและทะยานึ้นสู่ท้อฟ้าอีรั้ เสียอใบพั ระพือ้วยวามเร็วและแรอย่ามหาศาล
แพรพลอยไม่รู้เลยว่า เลโอ บาร์รอน ำลัิะทำอะไร และะพาเธอไปที่ไหน...อนนี้หิสาวมีแ่วามหวาลัวอย่าสุี
“เอามือถือมา...”เลโอพู้วยน้ำเสียเรี้ยวราับแพรพลอย
“ไม่....มันเป็นอแพรนะะ.....”
“บอให้เอามา.....” ายหนุ่มระาระเป๋าสะพายมาาแพรพลอยแล้วล้วเ้าไปหามือถือ...่อนะวัมันออมา แล้วใส่เ้าไปในระเป๋าาเอัวเอ
“พี่ะืนให้...แ่ไม่ใ่ในอนนี้....”
แพรพลอย ร้อไห้...่อนะทุบีไปที่ร่าอ เลโอ บาร์รอน นี่เาลทุนทำเรื่อบ้าบอ...ับเธอถึนานี้เลยเหรอ…??
“หยุทุบีพี่....ถ้ายัไม่อยา เรื่อบินายันทั้หม...” เลโอ บาร์รอน ึระาร่านั้นออ อย่าหมวามอทน....
แพรพลอย ไ้แ่ นั่ัวสั่น...และอยู่อย่าเียบ ๆ เพราะเลโอ บาร์รอน ำลัลายเป็นอีน ที่หล่อนไม่เยรู้ัแม้สันิเียว...
........................
หิสาวปรือาึ้น้า ๆ เนื่อาเผลอหลับ ไปอนไหน็ไม่รู้....มารู้สึัวอีที...เมื่อายหนุ่มับแนให้ลุึ้นและามเาไป
“แพร...ื่นไ้แล้ว...ถึแล้ว....”ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียราบเรียบ
แพรพลอย มอบรรยาาศโยรอบ...ที่แห่นี้น่าะเป็นเาะอะไรสัแห่....ึ่ล้อมรอบไป้วยป่า....แ่้านหน้าับมีบ้านหลัให่ ูแล้วน่าะเป็นบ้านอมหาเศรษีเลยทีเียว....ถ้าให้เา..นี้น่าะเป็น ....เาะส่วนัวอเลโอ บาร์รอน
“ั้แ่นี้ไป...พี่ะอยู่ับแพรที่นี่....”
“แพระอยู่ับพี่ไ้ยัไะ....แพรยั้อทำานนะะ”
“เรื่อนั้นไม่้อห่ว...พี่ให้นอพี่ัารให้... พี่สั่ให้เาูแลร้านอแพร....ให้แล้ว....”
“แล้วแพรบอพี่เหรอะ....ว่าแพระอยู่ับพี่....”
“แพร้ออยู่....และ้ออยู่...ับพี่...นว่าแพระท้อ...ถ้ายัไม่ท้อ็อย่าหวัะออาเาะนี้ไปไ้...”
“พี่เลโอ....แพระแ้วาม...ว่าพี่ลััวแพร...”
“็เอาิ....แพรเป็นเมียพี่....แพริว่า....ะทำอะไรพี่ไ้เหรอ..ที่ผ่านมาแพร็รู้...ว่ามีใร....เยทำอะไรพี่ไ้ไหม?”
เลโอ บาร์รอนพูหน้าาเย อย่าไม่สะทสะท้าน ายหนุ่มึมืออแพรพลอยให้เินามไป
.............................
เมื่อเ้ามาในบ้านนาให่ แพรพลอย ็เห็นว่ามีนรับใ้อเลโอ บาร์รอน มายืน รอ ันอยู่ประมา 2-3 น มีทั้แม่บ้าน...และผู้ายอายุประมา 30 ้นๆ อี 2 น
“สวัสี่ะ ุเลโอ....”
“สวัสีรับ...ุเลโอ”
เสียป้าละเมีย หิสูวัย อายุ 58 ปี ล่าวทัทายับเ้าอบ้าน พร้อมับ ายหนุ่มอี 2 น็้มหัวลเพื่อทำวามเารพ เลโอ บาร์รอน
“ั้แ่นี้ไป...ุแพร...ะมาเป็นนายหิที่นี่นะ...ุแพร้อารอะไร...หรือ...อยาไ้อะไร...่วยอำนวยวามสะวให้เธอ้วย...”
เลโอ บาร์รอน ออำสั่้วยสีหน้า ราบเรียบ แพรพลอยมอายหนุ่ม้วยแววาเรี้ยวรา....แ่หล่อน็ทำอะไรไม่ไ้...ับผู้ายอย่าเา
..........................
“ืนนี้เราะนอนันที่ห้อนี้.....” เลโอ บาร์รอน พาหิสาว เ้ามาในห้อนอน นาให่...ภายในห้อูสะอาสะอ้าน เหมือนมีนทำวามสะอาให้เป็นประำ
“พี่เลโอ......แพรอร้อ....ปล่อยแพรไปไ้ไหมะ....แพรรับรอว่าแพระไม่เอาเรื่อพี่.....แพระทำเป็นว่า...เรื่อนี้มันไม่เยเิึ้น”
พูยัไม่ทันาำ....ร่าอแพรพลอย...็ถูับเหวี่ยไปบนเียที่อ่อนนุ่ม..
“...โอ๊ย !!...” เสียอุทานอแพรพลอยัึ้น าวามใาารระทำอเลโอ บาร์รอน
“ทำไม...อยู่ับพี่มันทรมานมาเลยเหรอ...แพร...หรืออยาลับไปอยู่ับไอ้หมอนั่น....”
เลโอ บาร์รอน ึ้นมาร่อมอยู่้านบนัวอแพรพลอย
“มะ...ไม่ใ่่ะ....แพรไม่ไ้ะไปอยู่ับใร...” แพรพลอยพยายามที่ะอธิบาย
“อุ๊บส์...” ริมฝีปาอเลโอ บาร์รอน ำลัลับยี้ บนลีบปาอแพรพลอยอีรั้
มันมีทั้วามรุนแร และเร่าร้อน...เาูบหล่อนอยู่นาน ปลายลิ้นที่อนไอยู่ภายในปาอันหอมหวานอหิสาว ถููลืนและิมน้ำหวาน้วย ปลายลิ้นอเลโอ
“อืม....” ายหนุ่มถอนุมพิ อันเร่าร้อนออาปาอหิสาวอย่า้า ้มหน้าล่ำ เพื่อมอร่าอแพรพลอยที่ถูเาทาบทับ อยู่้านล่า
ใบหน้าอหิสาวแระเรื่อ...
“พี่อยา....ทำับแพรอนนี้....”
“ทำ...ทำอะไระ...” แพรพลอยพยายามันร่าอัวเอให้ลุึ้นแ่็ถูเลโอ...ับเอาไว้
“อยารู้เหรอ....เี๋ยวะทำใหู้.....”ายหนุ่มไม่พูเปล่า ทั้มูทั้ใบหน้าอเา ุไ้ ไปามอออหิสาว
แพรพลอย เริ่มรู้สึร้อนวูบวาบในท้อ....แนทั้สอ้าอหิสาว ถูเลโอ บาร์รอน รึไว้้านเหนือศรีษะ้วยมือเียว....ส่วนอีมืออเาำลั่อยๆ แะระุมเสื้ออหล่อน ออที่ละเม็
“พี่เลโอ....ไ้โปรหยุเถอะ...่ะ...อย่าทำแพรเลย...”
“ให้หยุอนนี้....มันไม่ไ้หรอนะแพร....เพราะเธอ..เป็นนที่ทำให้มันื่น...ันั้นเธอ้อรับผิอบ...”
ความคิดเห็น