Love Infinity ( รักไม่มีที่สิ้นสุด ) #เอมน้ำ

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter8

"คุณเอมครับ ฝั่งนั้นส่งคนมาทำลายของที่โกดังเราครับ แต่เราจับคนของมันได้คนนึ่งครับ"

"งั้นเดี๋ยวฉันจะรีบออกไป"





"น้ำเอมจะออกไปธุระข้างนอกนะคะ"

"น้ำไปด้วยได้มั๊ยเอมมม"

"แปปเดียวเองน้ำ เอมไปทำธุระให้คุณพ่อ อย่างอแงนะคะ"

"ให้น้ำไปเป็นเป็นเพื่อนนะเอม"

"ไม่ต้องไปหรอกน้ำนอนอยู่ห้องเฉยๆนี่แหละสบายจะตายย"

"แต่น้ำอยากไปด้วยอ่ะเอมมม"

"งั้นเดี๋ยวเอมกลับมาเอมจะพาไปกินติมนะ"

"ก็ได้เอม" คนตรงหน้ายิ้มตาหยีให้กับฉันคนอะไรน่ารักชะมัดอยากจะเข้าไปฟัดให้แก้มช้ำ

"งั้นเอมไปก่อนนะคะ"






"ทำไมถึงให้มันมาทำขนาดนี้"

"ผมขอโทษครับคุณเอมมันเหนี่ยวไกลยิงการ์ดของเราตายหมด แล้วมันก็ส่งคนมาทำลายของของเราหมดเลยครับ"

"แล้วพวกมันอยู่ไหน"

"นี่ครับคุณเอม" ชายชุดดำสองคนลากผู้ชายที่มีเลือดอยู่เต็มใบหน้าเข้ามาหาฉันและจับมันนั่งลง

"ใครส่งแกมา!!!" มันก้มหน้าไม่ตอบอะไร

"ฉัน ถาม ว่า ใคร ส่ง แก มา" ฉันพูดเสียงหนักและตะคอกดังขึ้นไอ้เลวตรงหน้าก็ยังเงียบอยู่ 

"ไม่ตอบใช่มั๊ย ได้.. ไนท์เอามีดมา" ฉันสั่งคุณไนท์คนที่ชื่อว่าเป็นเลขาของฉัน ภายนอกเธอดูเป็นเลขาที่มีความสุขุมหน้าเคารพและสวยมาก แต่อีกมุมที่หลายคนไม่เคยรู้ คือ เธอเป็นผู้ช่วยมือหนึ่งของฉัน เป็นคนที่คอยแนะนำสิ่งต่างๆให้ฉันมาตลอด

"นี่ค่ะคุณเอม"

"แกจะบอกมั๊ย" มันยังก้มหน้าและไม่พูดอะไรฉันใช้มีดกรีดไปตรงหน้าอกของมันช้าๆ และฝังลึกลงเรื่อยๆ จนมันยอมปริปาก

"ผมยอมแล้วครับ ผมยอมแล้ว" มันร้องเสียงโอดครวญขอชีวิต

"พูดตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัว ใครส่งแกมา" 

"ผมไม่รู้ครับว่านายใหญ่ของพวกมันเป็นใคร ผมรู้แค่คนที่จ้างผมกับพวกมา มันชื่อชิดครับ"

"ชิดหรอ จัดการมันอย่าให้เหลือร่องรอย"



"คุณเอมจะเอายังไงต่อคะ"

"ส่งคนไปเผาโรงงานใหญ่ของมัน อย่าให้เหลือและอย่าให้ใครจับได้ เอมต้องรู้ให้ได้ว่านายใหญ่พวกมันเป็นใคร"

"ได้ค่ะคุณเอม"












"กลับมาแล้วหรอเอมมม ไปนานจังน้ำคิดถึง"  ฉันพูดและเข้าไปกอดคนตรงหน้าจากด้านหลัง

"ทำมาเป็นปากหวานนะตัวแสบ คิดถึงเอมหรือคิดถึงไอติมกันแน่คะ"

"แหม่เอม ก็คิดถึงเอมสิ" 

"งั้นไปกินกันเลยมั๊ย"

"อะไรนะเอม ตอนนี้เลยหรอ"

"หืมมม ก็ตอนนี้สิน้ำ" น้ำทำสายตากรุ้มกริ้มและส่งยิ้มยั่วๆให้ฉัน 

"เดี๋ยวนะน้ำ เอมหมายถึงไปกินไอติมมั๊ยหละน้ำ"

"ไม่ต้องไปไหนแล้วเอมน้ำซื้อมาไว้แล้ว" น้ำเดินไปเอาไอติมออกมาจากตู้เย็น

"แล้วทำไมเอาช้อนออกมาคันเดียวหละน้ำ"

"คันเดียวก็เหลือเฟือละเอมความจริงเราแทบจะไม่ต้องใช้มัน"

น้ำตักไอติมเข้าปากพร้อมกับแลบลิ้นที่มีไอติมสตรอเบอร์รี่ออกมาและทำสายตายั่วยวนส่งมาให้ฉัน ฉันยืนอึ้งกับสิ่งที่น้ำทำ แล้วเข้าไปรับรสสัมผัสของไอติมจากปากของคนตรงหน้า เรารับรสสัมผัสของไอติมจากปากของกันและกัน มันชั่งหอมหวานน่าสัมผัส ฉันอุ้มน้ำเข้าไปในห้องนอนและวางน้ำลงไปนอนที่เตียงทันทีก่อนที่ฉันจะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของน้ำออกทีละเม็ด ฉันค่อยๆซุกไซร้ลงไปที่ซอกคอของน้ำอย่างอ่อนโยน เลื่อนลงมาที่ทรวงอกของคนตรงหน้า และพรมจูบไปทั่วหน้าท้อง 

"อืมมม เอมมม"

ฉันเลื่อนหน้าขึ้นไปจูบน้ำอย่างอ่อนโยนและค่อยๆเพิ่มเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่ตอนนี้มันกำลังพุ่งขึ้นไปเรื่อยๆอย่างไม่มีขีดสุด 
ฉันค่อยๆเลื่อนหน้าลงมาตรงระหว่างขาของน้ำ ตอนนี้ฉันกำจัดปราการด่านสุดท้ายของน้ำลงไปกองที่พื้นเรียบร้อย ฉันค่อยๆก้มหน้าลงชิมความหวานที่ตอนนี้กำลังออกมาเรื่อยๆ 

"เอม ช่วยน้ำด้วยน้ำไม่ไหวแล้ว"

ฉันเลื่อนขึ้นไปจูบคนตรงหน้าอีกครั้งก่อน ที่ฉันจะดันนิ้วเข้าไปทีเดียวสองนิ้วฉันค้างไว้สักพักและเริ่มขยับ เบาๆ และค่อยเพิ่มความเร็วไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ฉันรู้สึกได้ถึงแรงเกร็งกระตุกของคนตรงหน้าทำให้ฉันรับรู้ว่าฉันพาน้ำไปถึงฝั่งฝันแล้ว ฉันยังไม่เอานิ้วออกยังคงค้างไว้แบบนั้นแล้วก้มลงไปลิ้มรสความหวานที่กำลังออกมา ฉันขึ้นไปจูบน้ำเราจูบกันอยู่สักพัก ฉันจึงถอดนิ้วออกมาและลงไปนอนข้างๆน้ำ เราหันมายิ้มให้กัน ฉันเข้าไปจูบน้ำอีกครั้ง

"เป็นไงเอม อร่อยมั๊ยคะ ไอติมรสน้ำ"

"ที่สุดเลยค่ะ แล้วน้ำหละคะอยากลองไอติมรสเอมบ้างหรือเปล่า" ฉันพูดยังไม่ทันขาดคำน้ำก็นำร่างของเขามาทาบทับร่างของฉัน แล้วค่อยๆซุกไซร้ซอกคอของฉัน ตอนนี้ฉันก็คงต้องปล่อยให้คนข้างบนได้ลิ้มลองไอติมรสเอมอย่างสมใจ..