Love Infinity ( รักไม่มีที่สิ้นสุด ) #เอมน้ำ

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter6

     ระยะทางการฝึกงานของฉันใกล้จะผ่านพ้นเดือนแรกไปแล้ว รวมถึงความสนิทสนมกันของฉันกับเอมที่เพิ่มขึ้นทุกวันๆด้วยนี่สิ >< ตั้งแต่วันที่เอมพาฉันไปทะเลก็รู้สึกว่าเอมจะชวนฉันไปไหนมาไหนมากขึ้น หรือว่าเอมจะเริ่มชอบฉันแล้ว บ้าจริงงง กัญญ์กุลณัช นี่คิดเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่ายะ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเอมเฟรนลี่กับทุกคนเหลือเกินนน แต่ยังไงฉันก็ยังจะเดินหน้าจีบเอมต่อไปยิ่งช่วงนี้ ฉันทะเลาะกับหงหยกมากขึ้นเพราะเรื่องไอ้ไม่มีเวลาให้เจ้าหล่อนเนี้ยแหละ มาหาว่าฉันเปลี่ยนไปบ้าง ไม่เหมือนเดิมบ้าง ฉันจะแบ่งเวลาได้ไงหละ ตั้งแต่ฉันมาฝึกงานที่บริษัทของเอม วันๆฉันก็เอาแต่ดูตารางงาน เคลียร์คิวให้เอมบ้าง เวลาว่างเอมก็จะชวนฉันไปนั้นไปนี่บ้าง อย่าว่าแต่หงหยกเลย ช่วงนี้เด็กๆในสต็อกของฉันก็ยังไม่มีใครได้เห็นหน้าฉันเลยสักคน ถึงจะมี โทรมาบ้าง Messageมาบ้างก็ไม่มีโอกาสได้เจอกัน แต่ก็แปลกนะปกติถ้าฉันไม่ได้เจอกับใครหรือควงใครไปไหนมาไหนนานขนาดนี้ฉันคง ลงแดงตายไปแล้ว แต่คราวนี้ฉันกับรู้สึกโล่ง สบายใจที่ไม่ต้องไปเจอสาวๆพวกนั้น ชีวิตฉันดูเปลี่ยนไป...

"น้ำ งานเลี้ยง Valentine Night Party ของบริษัทน้ำว่าจะไปจัดจะไปจัดร้านไหนดีอ่ะ เอมต้องการแบบส่วนตัวที่สุดได้เป็นริมสระเลยก็ดีนะน้ำ"

"ที่บริษัทมีงานแบบนี้ด้วยหรอเอม?"

"มีสิ ก็ปีนี้แหละปีแรก ^^"

"งั้นน้ำว่า ไปร้านของพี่ชายน้ำดีกว่าอยากได้แบบไหนเดี๋ยวน้ำจัดให้"

"ดีเลยน้ำ เอมจะได้เอาเข้าเสนอที่ประชุม"

"ตามนั้นเลยเอม"







"ทุกคนค่ะอย่างที่ทราบกันว่า วันที่ 14 กุมภาพันธ์ นี้ เป็นวันวาเลนส์ไทน์เอมก็เลยจะจัดงาน Valentine Night Party ซึ่งงานนี้ทุกคนสามารถพาคู่รักของตัวเองมาได้ เรื่องรายละเอียดและร้านเอมจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ มีใครขัดข้องอะไรมั๊ยคะ"

ไม่มีใครขัดแย้งหรือว่าอะไรทุกคนได้แต่ทำหน้าสงสัยว่าทำไมร้อยวันพันปีคุณเอมของพวกเธอ ไม่เคยมาให้ความสนใจกับอะไรแบบนี้แต่ครั้งนี้กลับมาจัดงาน วาเลนส์ไทน์ ซะได้ 

"ถ้าไม่มี เอมขอปิดการประชุมค่ะ"







"แกว่าป่ะ ร้อยวันพันปีคุณเอมแกไม่เคยจะมาจัดปาร์ตี้งานล้งงานเลี้ยง แต่ปีนี้กลับมาจัดและไม่ใช่ปาร์ตี้ธรรมดากลับเป็นปาร์ตี้วาเลนส์ไทน์อีก"

"หรือคุณเอมแกจะมีความรักอ่ะแก >< ไม่นะคุณเอมของฉัน"

"แต่ก็ดีเหมือนกันนะแก ทำงานมาตั้งนานพักผ่อนปลดปล่อยบ้าง"









"น้ำเลิกงานวันนี้พาเอมไปดูสถาณที่หน่อยนะ"

"ได้เลยเอม"


หลังจากเลิกงานน้ำก็ขับรถพาเอมมาดูสถาณที่ซึ้งเป็นร้านของพี่พูม พี่ชายคนสนิทของน้ำ ร้านตกแต่งสไตล์โมเดิร์นส่วนมากเน้นสีขาว-ดำ เป็นส่วนใหญ่ ชั้นล่างจะเป็นร้านอาหาร มีดนตรีสดเล่นชิลๆไป ส่วนชั้นสองของร้านจะเป็นผับมีการ์ดป้องกันแน่นหนาปลอดภัยหายห่วง ส่วนชั้น3 ชั้นสุดท้ายจะมีสระว่ายน้ำ จะไม่เปิดให้ใครเข้ามานอกจากจะติดต่อสำหรับงานเลี้ยงหรืองานปาร์ตี้ต่างๆ 

"เฮ้ยไอ้น้ำมาได้ไงเนี้ย"
พี่พูมกล่าวทักทายฉันเพราะปกติฉันมาที่นี้บ่อยหรือเกือบจะทุกคืน แต่ตั้งแต่ไปฝึกงานฉันก็ไม่ค่อยได้มาหรือแทบไม่ได้มาเลย

"พาเจ้านายมาดูร้านหนะเฮีย พอดีบริษัทน้ำจะจัดปาร์ตี้วาเลนส์ไทน์ น้ำขอจองชั้น3 เลยนะเฮีย เอ่อเฮียแล้วนี่ คุณเอมกรรมการบริหารบริษัทที่น้ำไปฝึกงานอยู่"
 
"สวัสดีค่ะ" เอมยิ้มและกล่าวสวัสดี

"สวัสดีครับ ^^ เอ่อไอ้น้ำว่าแต่งานปาร์ตี้แกเนี้ย ธีมแบบไหนอะไรยังไงเฮ๊ยจะได้จัดอาหารเครื่องดื่มให้เข้ากับธีมหน่อย"

"FullMoon Of LOve ฮ่ะเฮีย"

"ได้เลยเดี๋ยวเฮียจัดให้"

"ขอบคุณมากนะเฮีย"

"ไม่เป็นไรเว้ยคนกันเอง งั้นเราพาคุณเอมขึ้นไปดูสถาณที่ข้างบนกันเลยมั๊ย"

"ไปเลยเฮีย ป่ะเอม.."

ฉันเดินตามน้ำขึ้นไปดูสถาณที่ที่จัดงาน ดูน้ำสนิทสนมกับพี่พูมมากดูจากรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ มันทำให้ฉันอดยิ้มตามไม่ได้

"เอมว่าก็โอเคแล้วนะน้ำ"

"ถ้าคุณเอมอยากจะได้อะไรเพิ่มบอกได้เลยนะครับ"

"ค่ะพี่พูม ไม่ต้องเรียกเอมว่าคุณก็ได้ค่ะเรียกเอมเฉยๆก็ได้ เรื่องอาหารกับเครื่องดื่มจัดมาเต็มที่เลยนะคะ มีลูกเล่นอะไรใส่มาให้หมด เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องห่วงเต็มที่เลยค่ะ"

"ได้เลยครับน้องเอม"

"น้ำเอมว่าเรากลับกันเลยดีกว่า"

"งั้นน้ำไปก่อนนะเฮีย"

"เออ ไว้เจอกันเว้ย ไว้เจอกันนะครับน้องเอม"

หลังจากดูสถาณที่จัดงานที่ร้านพี่พูมเสร็จฉันก็พาน้ำแวะทานข้าวที่ร้านอาหารญี่ปุ่นนี่ก็เย็นมากแล้วฉันคิดว่าเธอคงหิวและวันนี้ก็เหนื่อมาทั้งวันถึงคอนโดจะได้นอนเลย

"ไหนบอกจะกลับบ้านไงเอม"

"ก็ทานข้าวก่อนไงน้ำ จะรีบทำไมบ้านไม่หนีไปไหนหรอกน่า"

"ก็ได้เอมก็ได้"

"ลงไปสิน้ำรออะไรคะ"

น้ำก้าวเท้าลงจากรถด้วยท่าทางเหมือนหมีหิวน้ำผึ้งเช่นเคยนี่คนอุตส่าห์พามาทานข้าวเพราะเห็นว่าท้องร้องมาตลอดทางยังจะมาฟอร์มจัดอีกนะน้ำ หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็ขับรถไปส่งน้ำที่คอนโด 

"ขอบคุณที่มาส่งมากนะเอม แล้วก็ที่พาไปทานข้าวด้วย"

"ไม่เป็นไรหรอก พักผ่อนเยอะๆนะน้ำ ถุงใต้ตาเริ่มเห็นชัดแล้วนะช่วงนี้5555"

"แหม่เอม กลับบ้านได้แล้ว ขับรถดีๆนะ"

เอมบ้านี่ฉันจะเริ่มไม่แน่ใจแล้วสิว่าฉันจีบเอมหรือเอมจีบฉันกันแน่ เพราะฉันแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย ตอนที่เอมพาฉันไปทานข้าวไม่ใช่ว่าไม่พอใจอะไรหรอกนะแต่มันรู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่มีแต่เอมที่พาฉันไปไหนมาไหน ทั้งๆที่ฉันตั้งเป้าที่จะจีบเอมไว้ แต่กลับเป็นเอมที่เข้าหาฉัน ก็ดีแล้วนิ แกจะมาคิดเล็กคิดน้อยทำไมเนี้ย กัญญ์กุลณัช ฉันเดินขึ้นห้องไปก่อนจะอาบน้ำแล้วทิ้งตัวลงนอน ก่อนจะนึกขึ้นได้ป่านนี้เอมคงถึงบ้านแล้ว แล้วจะทำอะไรอยู่นะ ฉันไม่นั่งอยู่เฉยให้มันเสียเวลารีบหยิบมือถือขึ้นมาทันที

Nam ทำอะไรอยู่คะคุณเจ้านายคนสวย?
Aim กำลังคิดอยู่ค่ะ ว่าจะทำอะไรดี
Nam ตลกแล้วเอมม
Aim ก็คิดอยู่ว่าจะแต่งชุดอะไรไปปาร์ตี้ดี
Nam งั้นพรุ่งนี้ไปดูชุดกันนะเอม
Aim ดีเหมือนกันน้ำพรุ่งนี้เอมว่างพอดี งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวเอมไปรับนะ
Nam ได้ๆเอม เจอกันพรุ่งนี้
Aim เจอกันพรุ่งนี้น้ำาา เอมง่วงแล้วฝันดีนะหมี
Nam ฝันดีเอมมมมมมม


   
   ฉันต้องตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกอีกตามเคยทั้งๆที่วันนี้ก็เป็นวันเสาร์จะไม่ตื่นก็ไม่ได้เพราะนัดกับเอมไว้ รีบไปอาบน้ำดีกว่าฉันเผื่อเจ้าตัวมาก่อนกำหนดนี่ซวยเลย และก็เป็นอย่างที่คาดไว้เอมมาก่อนกำหนดตั้งครึ่งชั่วโมง ดีนะฉันอาบน้ำเร็วเลยลงมาทัน

"ไปกินข้าวกันน้ำ"

"แล้ววันนี้กินไรดีเอม"

"เอมอยากกินกุ้ง"

"งั้นไปกินกุ้ง"

"เอมอยากกินพิซซ่า"

"งั้นไปกินพิซซ่า"

"เอมอยากกินอาหารญี่ปุ่น"

"งั้นไปกินอาหารญี่ปุ่น"

"เอมอยากกิน..." 

"เอมมมมมมมมม"

"งั้นไปกินข้าวต้มกันน้ำ"

"อะไรกันเอมไม่มีในไอ้ที่พูดนิ"

"ก็เมื่อกี้เอมจะพูดแต่น้ำพูดขึ้นมาก่อนไง ฮ่าๆๆ"

"ก็แล้วแต่เลยเอมมม~"

หลังจากทานข้าวเสร็จเอมก็ขับรถพาฉันไปดูชุดที่จะใส่ไปงานปาร์ตี้นี่ฉํนเห็นเอมเลือกแล้วลองเลือกแล้วลองเป็นร้อยๆชุดก็ยังไม่ถูกใจซะทีนี่ฉํนไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเอมถึงต้องคิดเรื่องชุดแต่ฉํนเห็นเอมใส่ชุดไหนก็ออกมาดูดีทุกชุดฉันนี่จะละลายไปกองกับพื้น

"เลือกได้ยังเอมม"

"เดี๋ยวดิน้ำ ว่าแต่น้ำเถอะได้รึยัง"

"ได้ตั้งนานแล้วมีแต่เอมนั้นแหละเลือกอยู่นั่น"

"ได้แล้วน่า เอาชุดนี้เลยค่ะพี่" 

หลังจากที่ซื้อชุดเสร็จเอมก็พาฉันเดินซื้อนู้นซื้อนี้ต่อ ฉันหนะหรอตอนนี้เป็นพนักงานถือของจำเป็นไปแล้วก็ดูคุณสาธิดาสิคะ เจ้าแม่ขาช๊อปจริงๆ

"เฮ้ออ เหนื่อยยย"

"เหนื่อยอะไรกันเอม ของก็ไม่ได้ถือ มีแต่เดินๆ หยิบนั้นหยิบนี้จ่ายตังค์แล้วก็เอามาให้น้ำถือเนี้ย น้ำต่างหากที่ต้องพูดว่าเหนื่อย"

"ทำเป็นบ่นน่าน้ำ ด้วยเลี้ยงไอ้ติมเป็นค่าเหนื่อยละกันนะ"

"พูดจริงนะเอม"

"จริงสิ แต่วันหลังนะวันนี้เอมเมื่อยไปหมดแล้วกลับบ้านกันก่อน ฮ่าๆๆ"

"ก็ได้เอม แต่เอมต้องสัญญานะว่าจะเลี้ยงน้ำ"

"สัญญาสิ ให้เลี้ยงตลอดชีวิตก็ได้นะ"

"พูดเล่นอยู่นั่นแหละเอม เหนื่อยไม่ใช่หรอลุกสิจะได้รีบกลับ" ที่ปัดๆไปไม่ใช่อะไรหรอกนะ ฉันเขินน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่มาทำฉันเขินขนาดนี้ เอมมม

ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรมีแต่เสียงเพลงในรถแล้วก็เสียงแอร์เท่านั้น จนฉันมาสะดุดหูกับเพลงเพลงนึ่ง

มองตาก็พอรู้ใจอยู่ ดูเธออยากบอกฉัน เจอเธอไม่เว้ยวัน จนฉันเองเริ่มใจอ่อน
แต่ยั้งเอาไว้ก่อน อย่าพึ่งใจร้อน เก็ยวันคืนดีดีไปนานนาน
รู้สึกดีที่มีเธอนะ รักที่มีให้กัน หากว่าเธอมั่นใจคนนั้นคือฉัน ช่วยรอซักนิดได้ไหม

ขอเปิดใจไม่ขอเปิดตัว ขอชัวร์ในหัวใจ หากว่าเธอคนเดิมจะไม่เปลี่ยนไป
ยังไงก็พร้อมจะรัก รักเธอ ให้เวลายืนยันหัวใจของเรา

 

เปิดใจไม่เปิดตัว - เอม สาธิดา ปิ่นสินชัย

เอมกับฉันหันหน้ามาสบตากันแต่ก็ยังไม่มีใครพูดอะไร จนรถแล่นมาถึงหน้าคอนโด 

"ขอบคุณนะคะเอมสำหรับวันนี้"

"ขอบคุณเหมือนกันนะน้ำ"

เอมยิ้มแล้วขับรถออกไป ฉันมองจนรถแล่นลับสายตา เวลาแห่งวันหยุดมันชั่งเดินเร็วซะเหลือเกิน แป๊บๆ วันอาทิตย์ อีกแป๊บวันจันทร์  ผ่านไปไวอย่างโกหก #ก็โกหกป่าววะ5555 

คืนนี้แล้วงานปาร์ตี้ของบริษัท ทำไมฉันรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆนะ วันนี้ฉันกับเอมแยกย้ายกันไปเพราะเอมจะต้องไปดูที่ร้านก่อนว่ามีอะไรขาดตกบกพร่องไปหรือเปล่า คอยดูนะคืนนี้ฉันจะปลดปล่อยให้เต็มที่เลยเชียว ฉันแต่งตัวในชุดเสื้อกล้ามสีขาวและสวมเเจ็คเกตสีดำทับ พร้อมกับกางเกงยีนรัดรูปสีขาว ธรรมดาๆ นี่แหละ
สำหรับฉันมันก็ธรรมดานะ แต่สำหรับคนอื่นฉันก็ไม่รู้ว่าจะธรรมดาหรือเปล่า ก็ตั้งแต่ฉันเดินเข้ามาก็จ้องมองฉันเป็นแถว นี่ฉันคงไม่ได้เข้าข้างตัวเองหรอกนะ555

"น้ำๆ มานี่" ไอ้มุขเรียกฉันวันนี้ซินะที่ฉันเห็นหน้ามันเต็มให้ชื่นใจซักที เพราะตั้งแต่ฝึกงานมาฉันกับมันก็ไม่ค่อยได้เจอกันหรอก เพราะฉันก็อยู่แต่ในห้องเอม มันก็อยู่ที่แผนกของมันไอ้เวย์นี่ยิ่งแล้วใหญ่นี่ตั้งแต่เข้างานฉันยังไม่เห็นเลยเนี้ย

"ทำไมวันนี้แกดูดีจังวะ"

"ดูดีตรงไหน ฉันก็แต่งตัวธรรมดาๆ" เห็นมั๊ยหละขนาดไอ้มุขที่ร้อยวันพันปีจะชมฉันมันยังเอ่ยปาก55555

"เออจ่ะ ธรรมดาาาาาาาา"

เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันยังไม่เจอเอมเลยไปอยู่ที่ไหนนะไหนบอกจะมาดูร้านตั้งแต่หัวค่ำแล้ว แต่ฉันก็ต้องหันไปดูเสียงหือหาที่อยู่ข้างหลังและฉันก็ต้องสะดุดสายตากับ... 

"เอม" ฉันพูดชื่อเอมเบาๆ เบาแม่กระทั่งตัวฉันเองยังไม่ได้ยิน เอมสวยมาก เอมเดินมาในชุด เกาะอกสีขาว พร้อมกับเครื่องประดับที่แพรวพราว
เป็นที่น่าจับตามอง ดูสง่าเหมาะสมแล้วที่เป็นกรรมการบริหาร เอมเดินเข้ามาหาฉัน ฉันก็ได้แต่ยืนอึ้งอยู่ ใช่ฉันเคยเห็นเอมใส่ชุดนี้มาแล้วเพราะฉันเองที่ไปซื้อกับเธอ แต่ตอนนั้นที่ฉันว่าดูดีแล้วก็ไม่สู้ตอนนี้ ที่สวยมากสวยระดับนางฟ้านางสวรรค์เลยทีเดียว

"น้ำ" เอมเรียกชื่อฉันทำให้ฉํนหลุดจากภวังค์แห่งความสวยนั่น

"หืมม วันนี้เอมสวยมากนะรู้มั๊ย"

"น้ำก็ดูดีมากเหมือนกัน"

"น้ำว่าเราไปหาอะไรกินกันเถอะ"

"เอาดิเอมก็หิวละ"






"น้ำ เอม ทางนี้ๆ" จะเป็นเสียงใครอีกไม่ได้นอกจากไอ้มุขคนเดิม ฉันกับเอมเดินไปหามุขและคุยกันและดื่มกันไปเรื่อยๆ จนเวลาเริ่มผ่านไป ฉันก็เริ่มเมาได้ที่พอสมควรแล้วหละ 

"ไอ้น้ามมมม แกไหวป่าววว"

"หวายยยย ฉันหวายยยยยย"

ฉันดื่มไปเรื่อยๆ จนทุกคนเริ่มทยอยกันกลับ ตอนนี้ก็คงเหลือฉันไอ้มุขเอม แล้วก็พี่ๆ อีกนิดหน่อย และไอ้เวย์ที่หายสาบสูญตั้งแต่ฉันเข้างาน

"น้ำเอมว่าน้ำไม่ไหวแล้วนะ กลับกันเถอะ"

"ก้อด้ายยยยเอมม กลับบบบ"

"ฝากด้วยนะเอม" ฉันได้ยินแค่เสียงไอ้มุขที่ตะโกนไล่หลังมาแล้วก็เหมือนทุกอย่างหายไปหมด




ทำไมตัวหนักอย่างงี้เนี้ยน้ำ ฉันขับรถพาน้ำมาที่คอนโดของฉันซึ้งอยู่แถวนั้นพอดี ฉันมาซื้อไว้นานแล้วแหละแต่ไม่ค่อยได้มาอยู่เพราะมันค่อนข้างใกล้บริษัทพอสมควร ฉันก็เลยเลือกที่จะอยู่บ้าน แต่ถึงจะไม่ได้มานานแค่ไหนมันก็สะอาดเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเพราะคุณแม่ฉันเนี้ยแหละส่งคนมาทำความสะอาดไม่ขาดเลย พอถึงคอนโดฉันก็วางน้ำลงบนเตียง และจัดการเช็ดตัว และเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ซะ ทำไมกินเยอะขนาดนี้นะน้ำ พอฉันจัดการกับน้ำเสร็จ ฉันก็เข้าไปอาบน้ำและก็ลงมานอนที่เตียงข้างน้ำๆ นี่แหละ ฉันกำลังจะหลับตาลงแต่ก็สัมผัสได้ถึง มือที่กำลังกอดฉัน และฉันหลับตาลงในอ้อมกอดของน้ำ..










โอ้ยยยยทำไมปวดหัวงี้วะ แล้วฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย ฉันมองไปรอบๆห้องและนึกถึงเหตุการณืเมื่อคืน ฉันอยู่ในงานปาร์ตี้ แล้วฉันได้ยินไอ้มุขพูดว่า 
ฝากด้วยนะเอม
เอม..เอมงั้นหรอ ฉันอยู่ในห้องของเอมหรอ ฉันกวาดสายตาไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดกับ "ชนะเลิศการแข่งขันยูโดระดับประเทศ ประเภทหญิงเดี่ยว"
ฉันลุกขึ้นจากเตียงหยิบถ้วยรางวัลนั้นขึ้นมาดู ฉันหันไปมองรูปถ่ายที่อยู่ข้างๆ เป็นรูปถ่ายรวมนักแข่งยูโด และรูปหญิงสาววัยรุ่นถือถ้วยรางวัลอยู่ และยิ้มแก้มปริ ดูน่ารักเหลือเกิน



"น้ำตื่นแล้วหรอ" ฉันหันไปตามเสียงใช่นั้นคือเอม เอมทำสีหน้าตกใจแล้วเดินมาหาฉัน

"เอม..เธอคือ.."
ฉันยังไม่พูดอะไร เอมก็เข้ามากอดฉันแล้วร้องไห้

"น้ำ น้ำรู้มั๊ยเอมตามหาน้ำมานานแค่ไหน เอมพยายามหาที่อยู่น้ำ หาว่าน้ำอยู่โรงเรียนไหน แต่มันไม่มีประโยชน์เอมไม่รับรู้เรื่องของน้ำไม่ได้เจอน้ำตั้งแต่วันนั้น เอมพยายามไปเรียนยูโดตามที่ต่างๆเผื่อว่าเอมจะได้เจอน้ำ แต่เอมก็ต้องหยุดเพราะว่าเอมต้องสอบเทียบให้ติด จนเอมคิดว่าเอมคงจะไม่ได้เจอน้ำอีกแล้ว แต่แล้ววันที่มุขบอกว่าจะมีเพื่อนมาฝึกงานด้วยและส่งประวัติให้เอมดู จนเอมต้องมาสะดุดกับชื่อผู้หญิงคนนึ่ง จนเอมได้รู้ว่าเป็นน้ำ เอมก็เลยถามกับมุขว่าผู้หญิงคนนี้คือใครจนเอมแน่ใจว่านั่นคือน้ำคือน้ำจริงๆ เอมก็เลยให้คุณไนท์จัดการให้น้ำมาฝึกงานในตำแหน่งเลขาของเอม และ เอมก็ให้คุณไนท์ พักร้อนแทน" เอมร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆจนน้ำตาของฉันเริ่มจะไหลตาม

"เอมม..ทำไมเอมไม่บอกน้ำ เอมรู้มั๊ยน้ำก็ตามหาเอม ทั้งๆที่น้ำไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเอม น้ำพยายามหาในประวัตินักยูโดหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอจนน้ำมารู้ว่าชื่อของเอมถูกเอาไปไว้อีกแฟ้ม และถูกเก็บไว้ในห้องปิดนั่น แต่น้ำก็พยายามหา แต่ก็คว้าน้ำเหลว ตอนนั้นน้ำหมดหวังและไม่คิดว่าจะเจอเอมอีก..จนตอนนี้" น้ำตาของฉันไหลออกมาเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันไม่คิดจะหยุดมันไว้ปล่อยให้มันไหลไปตามความรู้สึกฉันดีใจดีใจจนไม่รู้จะดีใจยัง

"น้ำ เอมคิดถึงน้ำมากรู้มั๊ย"

"น้ำก็คิดถึงเอม" 

"น้ำจะไม่ไปไหนแล้วใช่มั๊ยน้ำจะอยู่กับเอมใช่มั๊ย"

"ค่ะน้ำจะอยู่กับเอม"

"สัญญานะน้ำ"

"ค่ะน้ำสัญญา ไม่ร้องนะคะคนดี" ฉันเช็ดน้ำตาให้เอมเบาๆ ก่อนจะค่อยๆสวมกอดเอม เรากอดกันอยู่สักพักด้วยความคิดถึง คิดถึงที่ไม่ได้พบกันตลอดเวลา 7ปี มันเป็นความรู้สึกที่ทรมาณ ตอนนี้ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้คนตรงหน้าฉันไปไหนอีกแล้ว 

"ไปทานข้าวกันดีว่าเนอะ ไม่ร้องแล้ว" ฉันกับเอมเดินออกไปทานข้าวกันเอมทำอาหารไว้ให้ฉันฉันนั่งมองรอยยิ้มของคนตรงหน้า รอยยิ้มที่ฉันตามหาตลอด7ปีที่ผ่านมา น้ำสัญญานะคะเอมว่าน้ำจะไม่ไปไหนจากเอมอีกน้ำจะอยู่กับเอมอย่างนี้ถึงวันไหนเอมจะไม่ต้องการน้ำแต่น้ำก็จะอยู่กับเอม 

"ทำไมไม่ทานหละคะ ไม่อร่อยหรอ"

"เปล่าค่ะ อร่อยมากแต่น้ำดีใจดีใจที่ได้เจอเอมอีก"

"่เอมก็ดีใจค่ะ เอมรักน้ำนะคะ"

"น้ำก็รักเอมค่ะ"

สวีดัสส คร้าชช มาอีกแล้วว ตอนนี้เฉลยแล้วเนอะว่าทำไมเอมถึง
เข้าหาน้ำ แต่เค้าก็ยังไม่บอกหรอกว่า7ปีที่แล้วเกิดไรขึ้น อิอิ
ฝากติดตามด้วยนะฮะะ เมื่อวานนี่ฟินกันบ้านแตกเลย555 
ขอบคุณทัพหน้าจริงๆครัช555 อย่าลืม คชล. ของนางฟ้า Seed ของนางงามนะฮ่ะ
ไปล้าวววว บั๊ยยส์