Love Infinity ( รักไม่มีที่สิ้นสุด ) #เอมน้ำ

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4

ตื้อดึ่ง
Nam เอมทำไรอยู่?
Aim กำลังจะเข้านอนแล้ว
Nam งั้นฝันดีนะ :)
AIm Good night nam.. 

พรุ่งนี้แล้วสินะเอมที่เราจะได้อยู่ใกล้ๆเธอออ แค่คิดก็ฟินเป็นบ้าา หรือกูบ้าอยู่แล้ววะ -*- อยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆจริ๊งง แต่ขอหาไรทำฆ่าเวลาไปก่อนดีกว่า

"ฮัลโหล หงหยกว่างมั๊ยคะคืนนี้เดี๋ยวน้ำไปรับ ... แล้วเจอกันค่ะ"

รถสีดำแล่นออกไปจากคอนโดหรูอย่างรวดเร็ว 

"ทำไมมาเร็วจังเลยหละคะน้ำ"

"ก็น้ำคิดถึงหงหยกยังไงหละคะ" น้ำพูดพร้อมสวมกอดหงหยกจากด้านหลัง

"ทำมาเป็นปากหวานนะคะ แล้ววันนี้จะพาหงหยกไปไหนคะ" 

"ไม่ไปไหนหรอกค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว แถมพรุ่งนี้น้ำมีงานเช้าด้วย เอามันที่บ้านนี่แหละ"

"น้ำ ทะลึ่งนะคะ"

"น้ำหมายถึงดื่มกันที่นี่แหละจ่ะ หงหยกจ๋า" 







เอ้กอี๊เอ้กเอ้กกกก เอ้กอี๊เอ้กเอ้กกกก มโนว่าเป็นเสียงไก่ละกันนะครัช555+

"หงหยกน้ำไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันนะที่รัก"






"ฮัลโหลมุขแกอยู่ไหนแล้ววะ"

"ฉันกำลังจะไปบริษัทเอมเนี้ย แกอ่ะอยู่ไหนอย่าสายนะยะ"

"เออ กำลังจะไป แล้วยัยเวย์หละ"

"เวย์บอกว่ามันถึงละ"

"อะไรวะรีบไปไหนของมัน - - เออๆแล้วเจอกันเว้ย"






มุข น้ำ ทางนี้!!!

"เวย์ทำไมแกมาเร็วงี้วะ"

"ก็ฉันตื่นเต้นอ่ะ ฝึกงานวันแรก เอ่อ พวกแกอีก 10 นาที พี่เขานัดรวมตัวแล้วนะ พี่เขาพึ่งเดินมาบอกเมื่อกี๊"

"เออๆ ฉันว่าพวกเราไปนั่งรอดีกว่า" 




สวัสดีค่ะน้องๆ พี่ชื่อ รมิดา หรือเรียกสั้นๆว่าพี่แพรก็ได้นะคะ ตลอดระยะเวลาการฝึกงานทั้งหมดของน้องๆ จะอยู่ในการดูแลของพี่ เอกสารต่างๆ อยู่ในแฟ้มแล้วนะคะ ก่อนอื่นพี่ขอเตือนก่อนเลยว่า ถ้าใครฝ่าฝืนกฏไม่ว่าจะข้อใดหรือเล็กน้อยแค่ไหน จะถูกส่งตัวกลับมหาลัยทันที เข้าใจนะคะ

"เข้าใจค่ะ/ครับ"

งั้นตามพี่มาทางนี้เลยค่ะ 

"เฮ้ย ไอ้มุขแล้วเอมอ่ะเอมไปไหน"

"นี่ไอ้น้ำ แกคิดว่าระดับประธานกรรมการบริหารอย่างเอม เขาจะมานั่งแนะนำสิ่งต่างๆให้แกฟังให้มันเสียเวลาทำไมวะ เขาก็ต้องส่งคนมาเป็นผู้ดูแลอยู่แล้ว"

"โห่ อย่างนี้สิ่งที่ฉันคิดไว้ก็พังหมดสิ"

"อย่าพึ่งหมดหวังเพื่อน ฉันมีเซอร์ไพร์ทให้แก"

"น้องนักศึกษาคนอื่นๆ ตามพี่ลิ๊งค์ไปทางด้านนู้นเลยนะคะ ส่วน น้องคนที่ชื่อกัญญ์กุลณัช ตามพี่มาทางนี้เลยค่ะ"

เดี๋ยวนะ กัญญ์กุลณัช นี่มันชื่อฉันนี่แต่เรียกฉันไปทำไมกัน แค่ฝึกงานวันแรกอย่าให้มีเรื่องอะไรเลยย ฉันหันหน้าไปหาไอ้มุข และส่งสายตาถามมันว่า นี่มันอะไร? มุขก็ได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ตอบฉัน -.- เป็นไงเป็นกันคนอย่าง กัญญ์กุลณัช ซะอย่างจะมีอะไรให้ต้องกลัวว

"เดี๋ยวน้องนั่งรอตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ"

"คะ..ค่ะ"

"เข้ามาเลยจ่ะ"

ตอนที่ฉันก้าวเข้ามาในห้องนี้  ฉันไม่รู้ว่าจะดีใจหรือตกใจดีที่เห็นเอมอยู่ตรงหน้าฉัน ใช่ เป็นเอมจริงๆ ตัวเป็นๆ นั่งยิ้มหน้าบานอยู่ตรงหน้า ฉันคงไม่ได้ฝันไปหรอกนะ ว่าแต่..ไอ้มุขมันไปทำอะไรอิท่าไหน ทำให้ฉันเข้ามาหาเอมถึงในห้องได้

"นั่งก่อนสิน้ำ" 

"เอมเรียกน้ำมามีอะไรหรือเปล่า"

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ระยะเวลาที่น้ำฝึกงาน ตลอด 3 เดือนนี้ น้ำจะได้ฝึกงานในตำแหน่งเลขาส่วนตัวของเอม เพราะว่า คุณไนท์เลขาตัวจริงของเอมต้องไปดูงานที่อังกฤษ 3 เดือน ซึ่งเป็นเวลาที่น้ำฝึกงานอยู่ จากที่เอมดูโปรไฟน์ของน้ำ เอมว่าก็เหมาะที่จะมาเป็นเลขาของเอมมาก และไม่ต้องแปลกใจนะว่าทำไมเอมถึงเลือกนักศึกษาที่พึ่งจะมาฝึกงานวันแรกให้มาเป็นเลขาส่วนตัวของเอมง่ายๆ เพราะเอมอยากให้นักศึกษาที่มาฝึกงานในบริษัทของเอมเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้มากที่สุด ตกลงตามนี้นะน้ำ"

"ตะ..ตกลงค่ะ" นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย กรี้ดดด เลขาหรอเลขาส่วนตัวหรอ ฉันจะได้อยู่ใกล้ชิดเอมเจอเอมทุกวัน อร้ายยย ตอนนี้ฉันไม่อยากรู้แล้วว่าไอ้มุขมันไปทำอิท่าไหน แต่ตอนนี้ฉันอยากขอบใจมันมากกกกกก 

"งั้นเริ่มเลยนะน้ำ เดี๋ยวเอมให้เอกสารไปดูคราวๆก่อน แล้วสงสัยตรงไหนก็ถามเอมได้"

ฉันยิ้มและรับเอกสารตรงหน้ามาดู .... โห่!! อะไรมันจะเยอะขนาดนี้เนี้ย งานใหญ่เลยนะเนี้ยกัญญ์กุลณัช แต่ไม่เป็นไรน้ำท่องไว้ลูก เอมๆๆ 

วันๆฉันไม่ต้องทำอะไรกันพอดีได้แต่จ้องหน้าสวยคมของเอมนี่แหละ จะมีกระจิตกระใจทำงานมั๊ยหละฉัน 

"น้ำ เดี๋ยวช่วยดูคิวงานให้เอมหน่อยว่าอาทิตย์นี้จะต้องไปพบลูกค้าที่ไหนหรือเปล่า"

"ได้ๆ รอแป๊บนะเอม" 

"วันนี้ตอนบ่ายเอมต้องไปพบลูกค้า ที่ร้าน ... หนะ"

"ตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้วงั้นเอมว่าเราไปกันเลยดีกว่าจะได้ไปหาไรทานด้วย"

เดี๋ยวนะ เอมใช้คำว่าเรา..เรางั้นหรอ นั้นก็หมายความว่าฉันต้องไปด้วย กรี้ดดด วันนี้มันเป็นวันของฉันจริงๆ

"งั้นเดี๋ยวน้ำขอเอาเอกสารแป๊บนึงนะ"

"งั้นเอมลงไปรอข้างล่างนะ"

เอกสารนี่ก็เยอะชะมัด ถ้าไม่ติดว่าได้อยู่ใกล้ชิดเอมนี่ฉันหนีไปฝึกงานแผนกที่ สบายๆ วันๆ ไม่ต้องทำไรมาก แค่นั่งอยู่เฉยให้เจ้านายเห็นหน้าก็พอแล้วแหละ 


"เอม!!! ระวัง!!!!"

ปั้ง ปั้ง ปั้งงง

ฉันวิ่งไปกระโดดคว้าตัวเอมไว้ ดีนะที่ฉันวิ่งเข้าไปทันพอดี 

"เอมเป็นอะไรหรือเปล่า"

"เอมไม่เป็นไร ขอบใจมากนะน้ำ ถ้าไม่มีน้ำป่านนี้เอมคงถูกยิงไปแล้ว"

"คุณเอม คุณเอมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ชายชุดดำ 3-4 คน วิ่งเข้ามาหาฉัน

"ฉันไม่เป็นไร ไปสืบมาว่าพวกมันเป็นใคร!!"

"ครับบ"

"เอมว่าเราไปกันเถอะน้ำ มาเดี๋ยวเอมช่วยถือ" 
เอมแย่งเอกสารไปจากมือฉันทันที แต่ไอ้มือปืนพวกนั้นเป็นใครมาไล่ยิงเอมของฉันได้ยังไงกัน

ตลอดการเดินทางมีแต่ความเงียบไม่มีใครพูดอะไรจนเอมเป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน

"เอมต้องขอบคุณน้ำมากจริงๆนะสำหรับเรื่องเมื่อกี๊"

"ไม่เป็นไรหรอกเอม ใครเห็นก็ต้องช่วยแหละ"

"ได้ไงกันน้ำ แต่มันเสี่ยงมากเลยนะน้ำอาจจะถูกยิงหรือล้มหัวฟาดไปก็ได้"

"ชั่งมันเถอะเอมมันผ่านไปแล้วให้มันแล้วไป"

"งั้นให้เอมเลี้ยงข้าวตอบแทนแล้วกันนะน้ำ"

"เอางั้นก็ได้ ^^" สำหรับฉันเรื่องกินเรื่องใหญ่55555555555

พอถึงหน้าร้าน
ฉันกับเอมก้าวลงมาจากรถ พร้อมกับเดินเข้าไปในร้าน

"เต็มที่เลยนะน้ำ"

"ฉันไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ฉันสั่ง นั้น สั่ง นี่มาจนเต็มโต๊ะ"

"โห ไหวหรอเนี้ยน้ำ"

"ชิลมากพูดเลยยย กินกันเถอะเอมเดี๋ยวไปพบลูกค้าไม่ทัน"

"อ่ะๆ กินก็กิน"

หลังจากทานข้าวเสร็จฉันกับเอมก็ไปนั่งคุยกับลูกค้าจนถึงเย็น ฉันนั่งมองเอมเวลาคุยกับลูกค้าเธอชั่งเป็นคนที่สวยฉลาดและมีไหวพริบในการพูดจริงๆ ฉันเริ่มจะตกหลุมรักเธอจริงๆจังๆซะแล้วสิ..

"น้ำ ให้เอมไปส่งมั๊ย"

"พอดีน้ำเอารถมาอ่ะเอม"

"เอาไว้นี่แหละเดี๋ยวเอมไปส่ง และพรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวเอมไปรับ"

"ก็ได้เอม"

รถคันหรูแล่นเข้ามาในคอนโด

"น้ำอยู่ที่นี่หรอ"

"ใช่พอดีน้ำเห็นว่ามันใกล้มหาลัยหนะ เลยมาซื้อไว้"

"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เอมมารับนะ"

"บายเอมมมม"

ตอนนี้ฉันเริ่มสับสนแล้วสิทำไมเอมทำดีกับฉัน หรือจะเป็นเพราะฉันช่วยเขาเมื่อกลางวัน แต่ก็ชั่งมันเถอะ ก็ดีแล้วนิ ฮ่าๆๆ ในเมื่อฉันก็จะจีบเอมอยู่แล้ว วันนี้ฉันคงไม่มีอารมณ์จะไปหาใครที่ไหนเพราะฉันเหนื่อยมาทั้งวันแถมรถก็ดันไปอยู่ที่บริษัทซะนี่ ถ้าไม่ใช่เอมฉันไม่ยอมให้มาส่งหรอกนะ


ตื้อดึ่ง

Muk เป็นไงบ้างคะคุณเลขาาาาา
Nam จะเป็นไงหละแก นี่มันสวรรค์ชัดๆ ขอบใจแกมาก ว่าแต่ทำไมฉันถึงไปเป็นเลขาเอมได้ ฉันรู้ว่าแกอยู่เบื้องหลังบอกมาซะดีๆ
Muk ไม่มีไรหรอกน่า ได้เป็นก็ดีแล้วนิ ไปละ ฝันดีเว้ย
Nam เอ่อๆ ฝันดี

อารมณ์ดีจังเล่ยย ฉันล้มตัวลงนอนหลังจากที่คุยกับไอ้มุขเสร็จ ฉันกำลังจะหลับตาลงอย่างช้าๆ แต่..

ตื้อดึ่ง 

Aim ฝันดีนะคุณเลขา
Nam ฝันดีค่ะคุณเจ้านาย

มาอีกล้าวววว เอ่..เรื่องมันชักจะแปลกๆแล้วว่าทำไม
คุณสาธิดาถึงเข้าหาคุณกัญญ์กุลณัชซะได้ หรือไรท์คิดไปเอง ฮ่าๆๆ
เริ่มชักจะมีเล่ศนัยเบาๆ 
ฝากติดตามด้วยนะฮับบ อย่าลืมโหวต
คมชักลึกด้วยนะคะเห็นว่าฝั่งนั้นเริ่มนำไปแล้ว
และอย่าลืม Seed ของแสบด้วยนะฮ่ะ ไปล้าวว บั๊ยยส์