ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2
โอกาสนี้ผมขอเชิญคุณ "เอม สาธิดา ปิ่นสินชัย" ประธานกรรมการบริหาร บริษัท ปิ่นสินชัย กรุ๊ป จำกัด ขึ้นมารับรางวัลผู้บริหารยอดเยี่ยมประจำปีนี้ด้วยครับ..
เอมในชุดเดรสสีดำแบร์นด์ดัง ขึ้นไปรับรางวัลด้วยความสง่างาม และเป็นที่น่าจับตามองของใครหลายคน..
"เอมดีใจและเป็นเกียรติมากค่ะที่ได้รับรางวัลนี้ เอมสัญญาค่ะว่าจะทำหน้าที่ของเอมให้ดีที่สุดต่อไป ขอบคุณค่ะ" เสียงปรบมือดังกึ่งก้องไปทั่วฮอล์ทันทีที่เอมพูดจบ "คุณพ่อคะ เสร็จงานนี้แล้วเอมมีงานไหนต่ออีกหรือเปล่าคะ"
"ไม่มีแล้วหละลูก ก็คงจะเหลือแค่คุยงานกับบริษัทใหญ่ของอเมริกาให้มาเป็นลูกค้าของเรา"
"งั้นเราก็รีบกลับบ้านกันเถอะค่ะ เอมเหนื่อยอยากพักผ่อน"
รถคันหรูรับบึ่งตรงกลับบ้านทันที ทันทีที่กลับถึงบ้าน ผู้เป็นแม่ก็ออกมารับหน้าประตูบ้านหลังใหญ่อีกตามเคย
"เอมขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนนะคะ"
"อะ..เอมลูก"
"คะ แม่?"
"ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะลูก พักผ่อนเยอะๆแม่เป็นห่วง"
เอมยิ้มและเข้าไปกอดผู้เป็นแม่ "ไม่เป็นไรค่ะแม่เอมไหว"
"งั้นก็รีบขึ้นไปพักผ่อนเถอะลูก"
เฮ้อออ.. "ฉันเป็นห่วงลูกจังเลยคุณ อายุก็พึ่งจะแค่ 21-22 ต้องมาทำงานใหญ่ๆแบบนี้แล้ว"
"เอาน่าคุณอย่าคิดมากเลยผมเชื่อในตัวลูกว่าลูกทำได้"
โอ้ยยยยยยยยย เหนื่อยๆๆๆ ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ หลังจากที่พึ่งได้รับราลวัลผู้บริหารยอดเยี่ยมไป นี่มันก็นานมากแล้วนะที่ฉันทำงานต่อกันแบบไม่มีวันหยุด ไม่ได้พบปะกับเพื่อนฝูง ไม่ค่อยได้คุยกับใคร วันๆอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม กับจอสี่เหลี่ยม เฮ้อ..คิดเเล้วก็เหนื่อยยย เหนื่อยเว้ยยยย
แต่จะทำไงได้ในเมื่อฉันจบก่อนเพื่อนรุ่นเดียวกันตั้งหลายปี เพราะหัวสมองของฉันเนี้ยแหละดันเก่งซะนี่ เฮ้อ ทำให้ฉันสอบเทียบเข้ามหาลัยได้ตั้งแต่อายุ 17 พอจบมาฉันก็ได้รับตำแหน่งใหญ่ ตำแหน่ง ประธานกรรมการบริหาร บริษัท ปิ่นสินชัย กรุ๊ป ที่คุณพ่อของฉันสร้างขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรง แถมยังมีค่ายมวยแนวหน้าของประเทศไทยอีก แต่ยังดีที่คุณพ่อเป็นผู้รับผิดชอบค่ายมวยซะส่วนใหญ่ ทำให้ฉันไม่ต้องไปวุ่นวายอะไรมาก ก็เหลือแค่งานในบริษัทนี่แหละ และอีกไม่นานคงจะมีนักศึกษาเข้ามาฝึกงาน ทำให้ฉันยุ่งไปอีก มีแต่ๆงานๆๆๆ เข้ามารุมล้อมฉันเต็มไปหมด
ด้วยความที่ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวด้วยแหละ โว้ยย "คิดแล้วเหนื่อย ไปอาบน้ำนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีพบกับบริษัทใหญ่ที่จะมาติดต่องานอีก"
เฮ้ยชีวิตติดงาน!!! -.-
"อ้าวเอม ลงมาแล้วหรอลูก มาทานข้าวเร็วแม่ทำอาหารเช้าไว้เยอะเลย"
"พ่อคะแล้วเราต้องไปพบบริษัทที่จะมาติดต่อกี่โมงคะ"
"เดี๋ยวทานข้าวเสร็จเอมก็ออกไปพร้อมพ่อเลยนะลูก"
"อ๋อค่ะ"
"ลูกค้ารายนี้สำคัญมากถ้าเราได้เขามา จะทำให้บริษัทเราเป็นที่รู้จักในอเมริกามากขึ้น จะทำให้มีผู้คนจากบริษัทต่างๆมาติดต่องานกับเรามากขึ้น งานนี้เราพลาดไม่ได้เลยนะลูก"
"ค่ะพ่อเอมมั่นใจค่ะว่าเราต้องได้ลูกค้ารายนี้มาแน่"
อะไรที่ทำให้ฉันมั่นใจขนาดนี้หนะหรอ ก็คงจะเป็นแผนการตลาดสุดเพอร์เฟ็คของฉันที่นั่งคิดมาใหม่ทั้งอาทิตย์เพื่องานนี้โดยเฉพาะหนะสิ ฮึฮึ..
และอีกทั้งรางวัลการันตีตำแหน่งที่ฉันพึ่้งจะได้รับมาเมื่อคืนสดๆ ร้อนๆ หนะสิ 555 จะทำไงได้คนมันเก่งซะอย่าง
"งั้นพ่อว่าเราไปกันเลยดีกว่าลูก"
"ค่ะพ่อ"
โอ้ยยยนี่การคุยงานของฉันก็ผ่านไป3ชม. เต็มๆแล้วเนี้ย ความมั่นใจของฉันเริ่มจะลดลงเรื่อยๆ ซะแล้วสิ สิ่งศักดิ์สิทธิ์เทวดาทั้งหลาย
ช่วยลูกช้างด้วยเถอญ..
ตกลงครับ คุณวินตันส์ เห็นด้วยกับข้อเสนอที่คุณเอมเสนอมา
ฮะ...ฮ้ะ!! อะไรนะ ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั๊ย ในที่สุด55555555555555
"ถ้างั้นเอมรบกวนให้คุณวินตันส์เซ็นตรงนี้หน่อยนะคะ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
"เห็นมั๊ยคะพ่อเอมบอกแล้ว ว่าเราต้องได้ลูกค้ารายนี้มาจริงๆ" เกือบไปแล้วมั๊ยละขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายด้วยนะเจ้าคะ -/\-
"เอมไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังจริงๆเลยนะลูก"
"ค่ะ" //ยิ้ม ก็แหงหละก็ฉันเล่นขอตั้งแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านยันสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่โรงเเรม -.- ไม่ใช่ฉันไม่มั่นใจอะไรหรอกแต่งานนี้มันก็ต้องมีพึ่งโชคพึ่งดวงกันบ้าง
"เอ่อ..เอมแล้วนักศึกษาที่จะมาฝึกงานบริษัทเรามีส่งอะไรมาบ้างแล้วหรือยัง"
"ก็มีมาบ้างแล้วหละค่ะพ่อเดี๋ยวเอมคงจะต้องนัดประชุมอีกทีว่าจะให้ใครจัดการเรื่องไหนดูแลคนไหน และคงต้องดูน้องๆด้วยแหละค่ะว่าจะฝึกอะไรแผนกไหน"
"อ๋อ ดีแล้วแหละลูก งั้นเดี๋ยวพ่อจะให้เอมพัก สัก วันสองวันแล้วค่อยกลับไปทำงานต่อดีมั๊ย"
พัก พักหรอ นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปอีกใช่มั๊ย พ่อให้ฉันพักคำนี้ที่รอมานานในที่สุด ฉันจะนอนให้สมใจเลย ถึงแม่มันจะแค่วันสองวันก็เถอะแต่ฉันก็ได้พัก
พักกกกกกกกกกก
"ว่าไงลูกเอม"
"คะพ่อ อ๋อๆ ค่ะดีค่ะพักค่ะพ่อพัก" นี่ฉันดีใจเกินไปจนลืมตอบอะไรคุณพ่อไปหรอเนี้ย ก็แหงหละเป็นใครก็ต้องดีใจที่ทำงานต่อกันอดหลับอดนอนมาตั้งนานได้พักซักที ดีใจเป็นบ้าาาาาา
"งั้นเรากลับบ้านเลยดีกว่าลูก" ฉันที่กำลังจะก้าวขาขึ้นรถ แต่...เดี๋ยวเหมือนมีมือมาฉุดฉันไว้ฉันหันหน้าไปหาเจ้าของมือนั่น
"อ้าวมุข!!!"
"ตกใจอะไรเอม สวัสดีค่ะคุณพ่อ ^^"
"มาได้ไงเนี้ย"
"ก็นั่งรถมานะสิยะ ถามได้ -.-"
"คุณพ่อคะงั้นคุณพ่อกลับบ้านก่อนก็ได้ค่ะเอมขอคุยกับเพื่อนแล้วเดี๋ยวรีบกลับนะคะ"
"เอางั้นหรอลูก งั้นเจอกันที่บ้านละกันนะลูก"
"นี่ยัยมุขแกลากฉันมามีเรื่องอะไร"
"เอมฉันมีเรื่องให้ช่วย"
"หืมมม?"
"ฉันกับเพื่อนๆขอเข้าไปฝึกงานที่บริษัทแกได้มั๊ย"
"แหม่ ยัยมุขก็คิดว่าเรื่องอะไร ได้สิไม่มีปัญหาหรอกคุณเพื่อนร้ากก ว่าแต่..เพื่อนแกอ่ะกี่คนกัน"
"2จ่ะ 2คนจ่ะเพื่อน"
"ได้ๆเดี๋ยวฉันจะบอกรายละเอียดอีกที่แล้วกัน"
"ขอบใจมากนะเพื่อนร้ากกก งั้นฉันไปละนะไว้จีกัลลลลล"
"อะไรของมันวะ จะมาก็มาจะไปก็ไป"
เอมในชุดเดรสสีดำแบร์นด์ดัง ขึ้นไปรับรางวัลด้วยความสง่างาม และเป็นที่น่าจับตามองของใครหลายคน..
"เอมดีใจและเป็นเกียรติมากค่ะที่ได้รับรางวัลนี้ เอมสัญญาค่ะว่าจะทำหน้าที่ของเอมให้ดีที่สุดต่อไป ขอบคุณค่ะ" เสียงปรบมือดังกึ่งก้องไปทั่วฮอล์ทันทีที่เอมพูดจบ "คุณพ่อคะ เสร็จงานนี้แล้วเอมมีงานไหนต่ออีกหรือเปล่าคะ"
"ไม่มีแล้วหละลูก ก็คงจะเหลือแค่คุยงานกับบริษัทใหญ่ของอเมริกาให้มาเป็นลูกค้าของเรา"
"งั้นเราก็รีบกลับบ้านกันเถอะค่ะ เอมเหนื่อยอยากพักผ่อน"
รถคันหรูรับบึ่งตรงกลับบ้านทันที ทันทีที่กลับถึงบ้าน ผู้เป็นแม่ก็ออกมารับหน้าประตูบ้านหลังใหญ่อีกตามเคย
"เอมขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนนะคะ"
"อะ..เอมลูก"
"คะ แม่?"
"ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะลูก พักผ่อนเยอะๆแม่เป็นห่วง"
เอมยิ้มและเข้าไปกอดผู้เป็นแม่ "ไม่เป็นไรค่ะแม่เอมไหว"
"งั้นก็รีบขึ้นไปพักผ่อนเถอะลูก"
เฮ้อออ.. "ฉันเป็นห่วงลูกจังเลยคุณ อายุก็พึ่งจะแค่ 21-22 ต้องมาทำงานใหญ่ๆแบบนี้แล้ว"
"เอาน่าคุณอย่าคิดมากเลยผมเชื่อในตัวลูกว่าลูกทำได้"
โอ้ยยยยยยยยย เหนื่อยๆๆๆ ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ หลังจากที่พึ่งได้รับราลวัลผู้บริหารยอดเยี่ยมไป นี่มันก็นานมากแล้วนะที่ฉันทำงานต่อกันแบบไม่มีวันหยุด ไม่ได้พบปะกับเพื่อนฝูง ไม่ค่อยได้คุยกับใคร วันๆอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม กับจอสี่เหลี่ยม เฮ้อ..คิดเเล้วก็เหนื่อยยย เหนื่อยเว้ยยยย
แต่จะทำไงได้ในเมื่อฉันจบก่อนเพื่อนรุ่นเดียวกันตั้งหลายปี เพราะหัวสมองของฉันเนี้ยแหละดันเก่งซะนี่ เฮ้อ ทำให้ฉันสอบเทียบเข้ามหาลัยได้ตั้งแต่อายุ 17 พอจบมาฉันก็ได้รับตำแหน่งใหญ่ ตำแหน่ง ประธานกรรมการบริหาร บริษัท ปิ่นสินชัย กรุ๊ป ที่คุณพ่อของฉันสร้างขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรง แถมยังมีค่ายมวยแนวหน้าของประเทศไทยอีก แต่ยังดีที่คุณพ่อเป็นผู้รับผิดชอบค่ายมวยซะส่วนใหญ่ ทำให้ฉันไม่ต้องไปวุ่นวายอะไรมาก ก็เหลือแค่งานในบริษัทนี่แหละ และอีกไม่นานคงจะมีนักศึกษาเข้ามาฝึกงาน ทำให้ฉันยุ่งไปอีก มีแต่ๆงานๆๆๆ เข้ามารุมล้อมฉันเต็มไปหมด
ด้วยความที่ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวด้วยแหละ โว้ยย "คิดแล้วเหนื่อย ไปอาบน้ำนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีพบกับบริษัทใหญ่ที่จะมาติดต่องานอีก"
เฮ้ยชีวิตติดงาน!!! -.-
"อ้าวเอม ลงมาแล้วหรอลูก มาทานข้าวเร็วแม่ทำอาหารเช้าไว้เยอะเลย"
"พ่อคะแล้วเราต้องไปพบบริษัทที่จะมาติดต่อกี่โมงคะ"
"เดี๋ยวทานข้าวเสร็จเอมก็ออกไปพร้อมพ่อเลยนะลูก"
"อ๋อค่ะ"
"ลูกค้ารายนี้สำคัญมากถ้าเราได้เขามา จะทำให้บริษัทเราเป็นที่รู้จักในอเมริกามากขึ้น จะทำให้มีผู้คนจากบริษัทต่างๆมาติดต่องานกับเรามากขึ้น งานนี้เราพลาดไม่ได้เลยนะลูก"
"ค่ะพ่อเอมมั่นใจค่ะว่าเราต้องได้ลูกค้ารายนี้มาแน่"
อะไรที่ทำให้ฉันมั่นใจขนาดนี้หนะหรอ ก็คงจะเป็นแผนการตลาดสุดเพอร์เฟ็คของฉันที่นั่งคิดมาใหม่ทั้งอาทิตย์เพื่องานนี้โดยเฉพาะหนะสิ ฮึฮึ..
และอีกทั้งรางวัลการันตีตำแหน่งที่ฉันพึ่้งจะได้รับมาเมื่อคืนสดๆ ร้อนๆ หนะสิ 555 จะทำไงได้คนมันเก่งซะอย่าง
"งั้นพ่อว่าเราไปกันเลยดีกว่าลูก"
"ค่ะพ่อ"
โอ้ยยยนี่การคุยงานของฉันก็ผ่านไป3ชม. เต็มๆแล้วเนี้ย ความมั่นใจของฉันเริ่มจะลดลงเรื่อยๆ ซะแล้วสิ สิ่งศักดิ์สิทธิ์เทวดาทั้งหลาย
ช่วยลูกช้างด้วยเถอญ..
ตกลงครับ คุณวินตันส์ เห็นด้วยกับข้อเสนอที่คุณเอมเสนอมา
ฮะ...ฮ้ะ!! อะไรนะ ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั๊ย ในที่สุด55555555555555
"ถ้างั้นเอมรบกวนให้คุณวินตันส์เซ็นตรงนี้หน่อยนะคะ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
"เห็นมั๊ยคะพ่อเอมบอกแล้ว ว่าเราต้องได้ลูกค้ารายนี้มาจริงๆ" เกือบไปแล้วมั๊ยละขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายด้วยนะเจ้าคะ -/\-
"เอมไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังจริงๆเลยนะลูก"
"ค่ะ" //ยิ้ม ก็แหงหละก็ฉันเล่นขอตั้งแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านยันสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่โรงเเรม -.- ไม่ใช่ฉันไม่มั่นใจอะไรหรอกแต่งานนี้มันก็ต้องมีพึ่งโชคพึ่งดวงกันบ้าง
"เอ่อ..เอมแล้วนักศึกษาที่จะมาฝึกงานบริษัทเรามีส่งอะไรมาบ้างแล้วหรือยัง"
"ก็มีมาบ้างแล้วหละค่ะพ่อเดี๋ยวเอมคงจะต้องนัดประชุมอีกทีว่าจะให้ใครจัดการเรื่องไหนดูแลคนไหน และคงต้องดูน้องๆด้วยแหละค่ะว่าจะฝึกอะไรแผนกไหน"
"อ๋อ ดีแล้วแหละลูก งั้นเดี๋ยวพ่อจะให้เอมพัก สัก วันสองวันแล้วค่อยกลับไปทำงานต่อดีมั๊ย"
พัก พักหรอ นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปอีกใช่มั๊ย พ่อให้ฉันพักคำนี้ที่รอมานานในที่สุด ฉันจะนอนให้สมใจเลย ถึงแม่มันจะแค่วันสองวันก็เถอะแต่ฉันก็ได้พัก
พักกกกกกกกกกก
"ว่าไงลูกเอม"
"คะพ่อ อ๋อๆ ค่ะดีค่ะพักค่ะพ่อพัก" นี่ฉันดีใจเกินไปจนลืมตอบอะไรคุณพ่อไปหรอเนี้ย ก็แหงหละเป็นใครก็ต้องดีใจที่ทำงานต่อกันอดหลับอดนอนมาตั้งนานได้พักซักที ดีใจเป็นบ้าาาาาา
"งั้นเรากลับบ้านเลยดีกว่าลูก" ฉันที่กำลังจะก้าวขาขึ้นรถ แต่...เดี๋ยวเหมือนมีมือมาฉุดฉันไว้ฉันหันหน้าไปหาเจ้าของมือนั่น
"อ้าวมุข!!!"
"ตกใจอะไรเอม สวัสดีค่ะคุณพ่อ ^^"
"มาได้ไงเนี้ย"
"ก็นั่งรถมานะสิยะ ถามได้ -.-"
"คุณพ่อคะงั้นคุณพ่อกลับบ้านก่อนก็ได้ค่ะเอมขอคุยกับเพื่อนแล้วเดี๋ยวรีบกลับนะคะ"
"เอางั้นหรอลูก งั้นเจอกันที่บ้านละกันนะลูก"
"นี่ยัยมุขแกลากฉันมามีเรื่องอะไร"
"เอมฉันมีเรื่องให้ช่วย"
"หืมมม?"
"ฉันกับเพื่อนๆขอเข้าไปฝึกงานที่บริษัทแกได้มั๊ย"
"แหม่ ยัยมุขก็คิดว่าเรื่องอะไร ได้สิไม่มีปัญหาหรอกคุณเพื่อนร้ากก ว่าแต่..เพื่อนแกอ่ะกี่คนกัน"
"2จ่ะ 2คนจ่ะเพื่อน"
"ได้ๆเดี๋ยวฉันจะบอกรายละเอียดอีกที่แล้วกัน"
"ขอบใจมากนะเพื่อนร้ากกก งั้นฉันไปละนะไว้จีกัลลลลล"
"อะไรของมันวะ จะมาก็มาจะไปก็ไป"
"ฮัลโหลน้ำ เรียบร้อยแล้วนะเว้ย"
"ขอบใจแกมากนะมุข"
"เออๆแต่แกห้ามทำมันเสียใจนะเว้ย"
"เออไม่ทำหรอกน่ะย้ำจัง"
"ว่าแต่แกอย่าลืม ชาบูฉันนะเว้ย อุตส่าห์มานั่งรอตั้งแต่เช้า"
"จ่ะไม่ลืมจ่ะคุณเพื่อนนนน"
"เออๆงั้นแค่นี้แหละ"
"ขอบใจแกมากนะมุข"
"เออๆแต่แกห้ามทำมันเสียใจนะเว้ย"
"เออไม่ทำหรอกน่ะย้ำจัง"
"ว่าแต่แกอย่าลืม ชาบูฉันนะเว้ย อุตส่าห์มานั่งรอตั้งแต่เช้า"
"จ่ะไม่ลืมจ่ะคุณเพื่อนนนน"
"เออๆงั้นแค่นี้แหละ"
"แล้วเจอกันนะจ๊ะเอมคนสวย >,<"
สวัสดีวันพฤหัสนะคะคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกโคนนนน
ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมาก ฝากติดตามด้วยนะคร้าบบผิดพลาดประการใดไรต์ต้องขออภัยมานะที่นี้ด้วยนะฮะ
อย่าลืมโหวตSeedให้แสบและโหวตคมชัดลึกให้คนคูลด้วยนะคร้าบบ เวลาเหลือน้อยลงไปทุกที...
แล้วจีกัลลลลลลลลล
ช่องทางการติดต่อ Twitter @ply_aa นะครัช
มีอะไรติชมได้เน้อออแต่งเรื่องแรกกก ><
ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมาก ฝากติดตามด้วยนะคร้าบบผิดพลาดประการใดไรต์ต้องขออภัยมานะที่นี้ด้วยนะฮะ
อย่าลืมโหวตSeedให้แสบและโหวตคมชัดลึกให้คนคูลด้วยนะคร้าบบ เวลาเหลือน้อยลงไปทุกที...
แล้วจีกัลลลลลลลลล
ช่องทางการติดต่อ Twitter @ply_aa นะครัช
มีอะไรติชมได้เน้อออแต่งเรื่องแรกกก ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น