ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สมัครตัวละครส่งเอง

    ลำดับตอนที่ #6 : ตัวที่ 6

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ย. 63


    Application
     

     

     
    “พอตัวเองกลายเป็นผู้ถูกล่าแล้ว...รู้สึกยังไงบ้างละคุณฮันเตอร์”
     
    บทที่สมัคร : ผู้สังหารฮันเตอร์
    ชื่อ-สกุล : เรด โอวัน /Red O-one
    ชื่อเล่น :ผู้สังหารฮันเตอร์ / Hunter Slayer
    เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
    เพศ : ชาย
    อายุ : 15
    ผู้ร่วมเกมคนก่อนที่เกี่ยวข้อง : พี่น้องขาวดำ
    รูปลักษณ์ภายนอก : ผมดำตาแดงสวมฮู้ดใส่หน้ากากกันแก็ส
    ส่วนสูง/น้ำหนัก : 145 / 45
    ฝ่าย :เซอร์ไวเวอร์
    กรุ๊ปเลือด : B
    ลักษณะการพูด : น้ำเสียงที่ใช้เย็นชามาก เรียกแทนตนเองว่าข้าและผู้อื่นว่าเจ้า วิธีพูด "โชคร้ายซะจริงตัวข้า" "เฮ้!! ชิบละหลุดมาด" "ไอพวก..เวรเอ๋ย" "อยากตายสินะ"
    อาชีพ 1 : นักล่าค่าหัว
    อาชีพ 2 : คนกวาดขยะ(งานบังหน้า)
    ฐานะทางการเงิน : ร่ำรวย(จากเงินที่ล่าค่าหัวมา)
    นิสัย : เป็นคนเงียบๆ เข้าหาคนไม่เป็น จับของประเภทมีดเมื่อไหรนิสัยเปลี่ยนเป็นคนป่าเถื่อนทันที เจอฮันเตอร์ทีไรมักไม่หนี แต่วิ่งไปกวนตีนจนฮันจะบ้าตายแทน แต่ถ้ามีอาวุธจะวิ่งไปหาด้วยเหตุผลอื่นทันทีเพื่อไล่ล่าฮันเตอร์จนฮันหนี กวนตีนกับฮันเตอร์สุดๆ ไล่กระทืบฮะนเตอร์รั่วๆ มีความแค้นที่มากจนสร้างบรรยากาศให้คนอื่นไม่กล้าเข้าใกล้  ยึดติกับความแค้น จับฮันนั่งเก้าอี้ เป็นคนที่ใจดี ใส่ใจกับความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเอง มักเอาตัวเข้าแลกเพื่อปกป้องโดยไม่คิดอะไร ห่วนคนอื่นมากกว่าต้วเอง 
    งานอดิเรก/สิ่งที่ทำยามว่าง : ยืนนิ่งๆแค่นั้นแหละถ้าไม่มีใครชวนทำอะไรมันก็ทำแค่ยืนนิ่งๆ 
    สิ่งที่ชอบ : การล่าผู้ล่า ชัยชนะ เพื่อน
    สิ่งที่ไม่ชอบ : พวกมองโลกในแง้ดีจนเกินไป ฮันเตอร์ ผัก
    สิ่งที่เกลียด : ไอพวกไม่เห็นคุณค่าชีวิตของตัวเอง คนที่ดูถูกคนอื่นไปวันๆ
    สิ่งที่กลัว : เวลาเพื่อคนสำคัญตาย การควบคุมตัวเองไม่ได้
    แพ้ : -
    ประวัติ : อตีดทหารรับจ้างที่ได้ผันตัวไปเป็นนักล่าค่าหัวแทน เนื่องสาเหตุที่เจ้าตัวนั้นไม่ยอมบอกแก่ใครเลยนั้นก็คือเพื่อตามหาคนที่ฆ่าครอบครัวเขาไปเมื่อ2วันก่อนเพราะเมื่อเขานั้นได้กลับบ้างก็พบแต่เพียงซากศพของครอบครัวที่โดนฆ่ากับหลักฐานที่เป็นมีดสั้นสีแดงเท่านั้นแต่เขานั้นก็ทำงานได้ดียิ่งกว่าอะไรฆ่าหมดไม่เคยปล่อยให้รอดจนได้ฉายาว่า ผู้สังหารฮันเตอร์ ซึ่งทวดของเขานั้นเป็นคนเจ้าของโรงพนันที่แบล็กไวท์ชอบมากันตอนยังเป็นมนุษย์
    สาเหตุที่เข้าร่วมเกม : โดนเชิญมาเพื่อตรวจสอบว่าคนที่ฆ่าครอบครัวเขาถูกเชิญมาที่นี่ไหมเพราะคิดว่าคนที่ฆ่าครอบครัวเขาอาจโดนเชิญมาที่นี่

    บุคคลที่เกี่ยวข้อง : พี่น้องขาวดำ แบล็กไวท์และไม่รู้ว่ามีความเกี่ยวข่อง
    ไอเทมประจำตัว/อาวุธประจำกาย : แผ่นไม้สำรองจำนวน5อัน ไม่มีคูลดาว เปลี่ยนไม่ได้
    สกิล : สามารถตั้งจุดที่ไว้ล้มไม้ใส่ฮันเตอร์ตรงไหนก็ได้ สามาถหาได้จากเศษไม้ที่ฮันเตอร์ทำลายทิ้ง2กองได้1อัน
    สกิลติดตัวอื่น ๆ : ถือของได้2อย่าง ชุบตัวเองได้1ครั้ง จะพิมพ์ช้าลงเมื่อฮันเตอร์เข้าใกล้15%
    การเคลื่อนไหวโดยทั่วไป : เดินเร็วกว่าเซอร์ปกติ5%
    สายที่ถนัด : จู๊ค
    Personaที่มักใช้ : Tide tunner
    แผนการเล่น/เทคนิคการเล่น : มักจะเปิดกล่องเพื่อรวบรวมของสตั้นฮันมากองรวมไว้ แล้วล่อมาตามด้วยทำการสตั้นฮันเตอร์อย่างต่อเนื่องแบบกะไม่ให้ไปไหนเลย
    ความสามารถพิเศษ : หลบหลีก
    รสนิยมทางเพศ/สเป็ค : หญิงสาวใจดี น่ารัก ใสซื่อนิดๆ ไม่โลกสวยจนเกินไป ผมยาว น่ารัก คนที่กล้าคุยโดยไม่กลัว 
    เพิ่มเติม : ขอกระทืบฮันเตอร์แล้วจับมันมานั่งเก้าอี้แทนได้มะ
     
     
    สัมภาษณ์ตัวละคร!
    (จะตอบคำถามเฉย ๆ หรือโรลเพลย์มาเลยก็ได้นะคะ!)
     
    : เครื่องถอดรหัสเครื่องที่สองเพิ่งเสร็จไปได้ไม่นาน ทว่านักถอดรหัสประจำทีมถูกส่งกลับคฤหาสน์ไปเสียแล้ว เพื่อนอีกคนล้มอยู่กลางแมพ ขณะที่อีกคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่จวนจะบินเต็มที คุณไม่รู้ว่าฮันเตอร์อยู่ตรงไหน เขาอาจจะเฝ้าเพื่อนที่ล้ม ยืนดักรอคุณอยู่หน้าเก้าอี้ หรือไม่ก็กำลังตามหาตัวคุณอยู่ก็เป็นได้ คุณรู้ดีว่ามีปีปเปอร์วางดักอยู่ทั่วแมพจนต้องระวังให้ดีในทุกฝีก้าว ตัวคุณเองบาดเจ็บอยู่แล้ว หากโดนโจมตีอีกครั้งก็คงล้ม ในสถานการณ์ย่ำแย่เช่นนี้ คุณจะทำอย่างไร?
    : มองหาฮันเตอร์ก่อนจะเดินไปช่วยคนที่นั่งเก้าอี้
    : จู่ ๆ เพื่อนที่ล้มอยู่ดันลุกขึ้นมาเองเสียอย่างนั้น! เพื่อนคนนั้นส่งข้อความ ‘ตั้งใจถอดรหัส!’ มาหาคุณ ขณะที่เพื่อนที่นั่งเก้าอี้แสปมข้อความ ‘มาช่วยฉันหน่อย!’ รัว ๆ เสียงหัวใจเริ่มดังขึ้นให้ได้ยิน คุณยังมองไม่เห็นฮันเตอร์แต่มั่นใจว่าเขาอยู่ไม่ไกลแน่นอน เวลานับถอยหลังบนเก้าอี้กำลังจะหมด รอบๆ ตัวคุณมีปีปเปอร์วางอยู่เต็มไปหมด จะทำยังไงดีล่ะทีนี้?
    : ไปช่วยเพื่อนก่อนแน่นอนว่าพกของสตั้นไปด้วย
     
     
    : เครื่องถอดรหัสเหลือเพียงเครื่องเดียวอย่างรวดเร็วทั้งที่คุณเพิ่งจะจับเซอร์ไวเวอร์ได้แค่คนเดียว แถมยังเป็นตัวป่วนที่ถอดรหัสช้าเสียด้วย คุณไม่รู้ว่าเครื่องพร้อมจุดหรือยัง แต่มีผู้รอดชีวิตคนหนึ่งเตรียมจะมาช่วยเพื่อนจากเก้าอี้ นักถอดรหัสประจำทีมยังอยู่ดี และไม่มีใครเลยที่บาดเจ็บนอกจากเซอร์ไวเวอร์ที่นั่งเก้าอี้อยู่ หนำซ้ำTraitที่คุณนำมาคือบลิ้งค์ไม่ใช่วาร์ป คุณจะทำอย่างไรเพื่อพลิกเกมให้กลับมาชนะได้?
    : (เซอร์ไวเวอร์ไม่ต้องตอบข้อนี้นะคะ)
    : แย่ล่ะ! เครื่องจุดเข้าเสียแล้ว คนที่คุณจับนั่งถูกช่วยออกมาได้สำเร็จ โชคยังดีที่คุณไม่ได้อยู่ไกลจากประตูทางออกฝั่งนี้มากเท่าไหร่ หากรีบเดินไปคงจะไปได้ถึงก่อนจะมีใครเปิดประตูเสร็จ แต่ตรงหน้าคุณมีเซอร์ไวเวอร์ตัวปัญหาอยู่ ปกป้องประตูกับไล่ฆ่ามันตรงนี้ จะเอายังไงดีนะ?
    : (เซอร์ไวเวอร์ไม่ต้องตอบข้อนี้นะคะ)
     
    ————————————————————
     
    : “แพ้อีกแล้ว แพ้อีกแล้ว” เด็กสาวไม่คุ้นหน้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างยียวนกวนประสาท “เล่นสิบรอบก็แพ้สิบรอบ แรงค์ตกรัว ๆ เลย เลิกเล่นแล้วไปทำอย่างอื่นเถอะน่า”
    : ไม่เอาหรอกจนกว่าข้าจะหามันเจอ
    : “คำตอบน่าเบื่อจัง นี่เป็นผู้สืบทอดของผู้ร่วมเกมคนก่อนจริงเหรอเนี่ย น่าผิดหวังชะมัด”
    : ใคร...ใครถามเจ้าละ
    : “เอาเถอะ จะยังไงก็ช่าง ฉันเบื่อเธอเต็มทีแล้ว ไปดีกว่า” เด็กสาวกลอกตาอย่างเสียมารยาท ก่อนจะโบกมือลาคุณลวก ๆ แล้วจู่ ๆ ร่างของเธอของสลายหายไปอย่างปริศนา ราวกับเธอไม่เคยอยู่ตรงนั้นมาก่อน
    ://มองนิ่งๆแล้วกลับมายืนนิ่งๆต่อ
     
     
    : “โห! คุณนี่เก่งจริง ๆ เลยนะ เกมเมื่อกี้คุณเอาชนะได้อย่างยอดเยี่ยมมาก” เด็กชายท่าทางอายุน้อยปรบมือด้วยความชื่นชม รอยยิ้มสดใสของเขาช่างตัดกับความหมองหม่นของคฤหาสน์สิ้นดี “ถ้าเก่งขนาดนี้ คุณน่าจะได้อยู่ในเกมไล่ล่าไปชั่วนิรันดร์นะ ไม่ต้องไปไหน แค่ได้เล่นเกมไปตลอดกาล คงสนุกน่าดูเลยเนอะ?”
    : ไม่รู้หรอกข้าต้องการเพียงแค่ตามหาคนเท่านั้น
    : “งั้นเหรอ ก็เป็นไอเดียที่ดีนะ” เขาหัวเราะคิกคัก “จะว่าไปแล้ว คุณเคยสงสัยหรือเปล่า ถ้าหากเราไม่ได้ตอบรับจดหมายฉบับนั้นตั้งแต่ต้นจะดีกว่านี้ไหม ถ้าไม่ได้รู้จักเกมนี้ชีวิตเราจะเป็นยังไง…” เด็กชายหลุบตาต่ำ ลากเสียงยาวคล้ายต้องการให้คุณตอบ
    : ไม่เลยข้าไม่เคยคิดหรือสงสัยแต่อย่างใด แต่คำตอบนะ เจ้าควรถามความรู้สึงลึกๆในใจของเจ้ามากกว่านะ
    : “โอ๊ะ! ผมไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อนเลย เจ๋ง!” เด็กน้อยปรบมือชอบใจเสียงดังกว่าทีแรก “นั่นสินะ ก็จริงของคุณ แต่ผมคงต้องไปแล้ว ไว้เจอกัน”
     
     
    คุยกับผู้ปกครอง
     
    : สวัสดีค่ะ! เรียกเราว่ายามิได้เลยนะคะ ทางผู้ปกครองชื่ออะไรเหรอคะ?
    : Plub01 ครับ
    : ชื่อน่ารักจังค่ะ! ขอบคุณที่สนใจส่งตัวละครนะคะ3 แต่ว่าเกมไอเดนทิตี้เป็นเกมที่มีความรุนแรงอยู่แล้ว ดังนั้นลูก ๆ ของท่านมีโอกาสได้รับบาดเจ็บ ล้มลุกคลุกคลานหนักเอามาก ๆ และอาจจะถึงตายได้ ทางผปคโอเคมั้ยคะ ;—;
    : เอาจริงๆ คนที่ล้มควรเป็นฮันเตอร์มากกว่านะครับ ผมโอเค
    : แงงง ไม่ต้องห่วงนะคะ เจ็บได้ก็หายได้ค่ะ! เพื่อเป็นการฮีลลิ่งหัวใจให้พองโต ผู้ปกครองอยากให้ลูกทำอะไรหรือมีโมเมนต์แบบไหนเป็นพิเศษไหมคะ? รีเควสมาได้เลยค่ะ ถ้ามีโอกาสจะพยายามเขียนให้;;
    : ให้หมอนั้นทำตัวแบบคนปกติธรรมดาหรือให้ใครมาเยี้ยวยาให้เลิกยึดติกับความแค้น
    : รับทราบค่า แล้วคุณผปคมีอะไรจะชี้แนะเราไหมคะ แบบว่า เราอธิบายเนื้อหาเกมตกหล่นไปตรงไหนไหม? อยากให้เรื่องนี้มีอะไรเพิ่มเติมอื่น ๆ หรือควรปรับแก้ตรงไหนหรือเปล่า? ทักได้เลยนะคะ!
    : ขอให้มันจับฮันนั่งเก้าอี้ได้ไหมครับอย่ากเห็นฉากจากผู้ล่ากลายเป็นผู้ถูกล่าบ้าง
    : ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ เดี๋ยวคอมเมนท์จะตามมานะคะ ขอให้ลูก ๆ ของคุณติดนะ♥︎♥︎
    :ครับ
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×