ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สมัครตัวละครส่งเอง

    ลำดับตอนที่ #2 : ส่งตัวละคร2

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.พ. 63


    Application

    from Tomorrow's Nightmare byBeingUnknown


    " ค่ำคืนของเหล่าปีศาจ..ได้เริ่มขึ้นแล้ว "







    บทที่เลือก : ผู้รอดชีวิตบนเกาะ

    ชื่อ : เรด เซเวอร์ฟรอส

    เพศ : ชาย

    อายุ : 18

    ประวัติอย่างสั้น : ชายตาบอดที่สูญเสียความทรงจำโดยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร จำได้แค่ชื่อ

    ลักษณะนิสัย :


     มีความระวังตัวสูง - เพราะมี ประสาทสัมผัสดีเยี่ยมมาแทนดวงตาที่บอดจึงทำให้รับรู้ได้ก่อนใคร


    ยิ้มแย้มตลอด - เป็นการยิ้มเพื่อเก็บอารมณ์ด้านลบต่างๆ


    จริงจังเวลาหนีจะไม่มีความกลัว - เพราะหนีจนชินแล้ว


    ใจเย็นตลอด - ตัดสินใจรอบคอบ แม้จะหน้าสิวหน้าขวานก็ยังวางแผนได้ดีไม่มีลนลาน


    เดินชนสิ่งของบ่อย - เพราะตาบอดจึงไม่เห็นสิ่งของ


    ชอบไปโดยไม่ถามคนอื่น - เวลารู้สึกถึงสิ่งแปลกๆ เจ้าตัวชอบจะแอบออกไปดูโดยไม่บอกใคร


    ลักษณะการพูดพร้อมตัวอย่าง : "อ่า..ไปก่อนละบาย~~ - เวลามีบางสิ่งกำลังมาที่ด้วยด้วยความประสงค์ร้าย "หุบปากแล้วใจเย็นซะ"-เวลาต้องการสมาธิเพื่อวางแผน ชอบเรียกตัวเองว่า*ข้า*เป็นประจำ และเรียกคนอื่นว่า*เจ้า* แต่สำหรับคนที่เขาสนิทจะเรียกชื่อแทน

    สิ่งที่กลัวมากที่สุด : ความสิ้นหวัง-เพราะตัวเขาเคยสัมผัสกับความสิ้นหวังมาก่อนไม่ต้องการเจออีก

    ลักษณะคนที่ชอบ : คนที่ใจดี ไม่รังเกียดเขา และคนที่ไม่ทำตัวแสแสร้ง

    อาวุธที่ใช้ : ไม้เท้าติดใบดาบ

    ทักษะพิเศษ : สัมพัสกลิ่นอายความรู้สึกหรือตัวตนที่แท้จริงได้ ตรวจสอบการโกหกได้ สัมพัสกลิ่นอายแปลกๆได้ดี

    ความสามารถ : ประสาทสัมพัสดีเยี่ยม ทักษะการใช้ดาบขั้นสูง

    จุดอ่อน : ตาบอดสนิท 

    เพิ่มเติมอื่นๆ : เป็นคนที่ลึกลับที่สุดและเป็นคนที่ใจดี


    จำลองสถานการณ์สำหรับออริ : โผล่มาช่วยโดยการกระโดดลงมาฟันแบบเท่ๆ

    อะไรสำคัญที่สุดในชีวิตของเจ้ากันล่ะ : คงเป็นการ...ได้เห็นท้องฟ้า..ทะเล..ป่า..สัตว์..และคนที่ชอบละมั่ง

    ถ้าเกิดเจ้าไปที่นั้นแล้วไม่ได้กลับมาเจ้าจะทำยังไง : ไม่รู้สิ..เพราะยังไง..ข้าก็จำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

    อะไรคือสิ่งที่ทรงอานุภาพที่สุดในความคิดของเจ้า : ความตายไง เพราะยังไงนะหรอ แม้แต่พระเจ้าหรือจอมมาร..ก็สามารถตายได้เหมือนกัน

    เจ้าคิดยังไงกับการละทิ้งภารกิจ : เอาจริงๆ..ผมก็แค่คนแปลกหน้าที่โผล่มาช่วยพวกเขาเอง


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×