คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : เหยื่อร้อยเล่ห์
“ุเปลว”
เสียราสะท้านถูทแทน้วยุมพิูื่ม เปลวหลอมละลายรวผึ้่ำรสหอมหวาน้วยริมฝีปาเร่าร้อน่ำอาน มูโ่ึ้นสันลอเลียเนื้อแ้มอ่อนนุ่ม แะูบบเล้าเบาบา สูมลิ่นหอมรัวนเ้าเ็มปอ
“ุวรอยู่ให้ห่าผม”
พึมพำิแ้มสาว สะท้านใน่อท้อแทบยืน่อไม่ไหว ร่าบาที่ไร้ท่าทีัืนำลัอ่อนแรถึั้นอิแอบเ้าแนบายเาทุสัส่วน เปลวัฟันสันรามระุ พยายาม่มลั้นวามรู้สึบาอย่าให้ำิ่สู่ห้วเสน่หา
“ุเปลวา”
พลอยพัาเลื่อนสอแนึ้นโอบอลำอแร่ ประสานาับายหนุ่มราว้อมน์สะ เปลวระุยิ้มพราวเสน่ห์่อนบูบเร้าอารม์ ร่าบาเผยอลีบปารวรา่านเสียว เสี้ยววินาทีที่ปลายลิ้นเรียวละมุนถูสัมผัส้วยปลายลิ้นร้ายา พลอยพัาเบียสะโพเ้าหาเรือนายแร่ำยำอย่าไร้ยาอาย
“ห้ามผมสิ”
เสียทุ้มัวานสั่นสะท้าน บ่บอถึอารม์ทรมานและ้อารเท่าเทียมัน ท่าทีเหนียมอายไม่่าาารยั่วยวนให้เ้าใล้นั้น เปลวแทบบ้าลั่ วามสามารถในารวบุมแรปรารถนาลลอย่าน่าใหาย
“อ้อมยอมทุอย่า่ะ อแุ่เลิทำร้ายเทพี”
“อ้อม…” เปลวเรียเธอ้วยวามรู้สึหลาหลายอารม์ ทั้สสาร เห็นใและหลใหลนแยแยะไม่ออ แ่ระนั้นายหนุ่มไม่ิรั้รอเพื่อ้นหาำอบให้เสียเวลา “รนี้ไม่เหมาะ” ใบหน้ามาย้มลระิบ พลอยพัานลุเรียวทั้ร่า สะท้านอายแ่ลับทำัวราวหิใ่าย เธอปล่อยให้อีฝ่ายประอผ่านประูเื่อมระหว่าห้อทำานับห้อพัผ่อนส่วนัวแ่โยี
“ุเปลว”
หิสาวผวาใ นัยน์าเบิว้าาไม่ถึ เฟอร์นิเอร์รอบายสร้าวามะลึพรึเพริศเินห้ามอาาร โยเพาะเียนอนนาิไส์ เพียแ่มอผิวแ้มเธอแ่านท่าทาวยเิน
เปลวไม่ปล่อยให้หิสาวเว้นานนั เาเริ่มสัมผัสเล้าโลมร่าบาามวิถีทาแห่ิเลศโลีย์ พลอยพัา้าน้วยเสีย แ่ปิิริยาับเลิบเลิ้มไปับารปลุเร้า หิสาวหัวหมุน หูอื้อ าพร่ามัว ไร้ึ่เรี่ยวแร่อ้าน เธอโอนอ่อนามโยไม่ิยับยั้หรือั้านอย่าที่ผู้หิีๆนหนึ่วรระทำ
ร่าบาถูผ่อนลบนเียนุ่ม เปลวมอเ้าไปในวาู่หวาน เื่อว่าอนนี้พลอยพัามีวาม้อารทาอารม์ไม่่าาเา
“้าับผมที่นี่นะ” ้มลหมายุไ้ลำอระหหอมรุ่นเนื้อนา หิสาวเอียหน้าหนีอาย ออแรผลัอแร่แ่พอาม
“อ้อมเป็นผู้หินะะ”
“ผู้หิสิยิ่วร้า”
เรียวปาหยัเล้าลอนวลแ้มถูาบแป้ลับไว้หนาเอะ แ้มุมพิผะแผ่ว่อนบยี้เ็มอารม์ใร่สวาท สาวเ้าแอ่นายเ้าหา เสียหวานราระเส่าั่เร่เร้าแมยั่วยวนอยู่ในที
หารู้ไม่อีฝ่ายลอบยิ้มหยัน ท่าทาไร้เียสา แ่ปิิริยาอบสนอาเ้าหล่อน่าไม่่าาวัถุไวไฟีๆนี่เอ
“ุเปลวา” าที่เป็นรอเมื่อรู่ หิสาวท่าทาเรียบร้อยรีบสลัราบสาวหวานทิ้ วาสุมเพลิเสน่หาร้อนแรบารให้หล่อนส่ัวเอึ้นร่อมหนุ่มรูปามอย่าย่ามใ
สาปเสื้อเิ้ถูระุรุนแรรัุมระเ็นาผึ เปลวไม่ปริปา อบ้วย้ำผู้หิ่ำอเมรัเยี่ยนี้ ร่าสูหนาเอนายลราบบนพื้นเียนุ่มว้า เพื่ออำนวยวามสะวให้แม่เสือสาวสัเวยัหาราะลบนเนื้อายเาอย่าเ็มเรี่ยวแร
ิ๊ ี๊ ิ๊…ิ๊ ิ๊ ิ๊…ิ๊ ิ๊ ิ๊
เสียเรียเ้าามือถือรุ่นบาเียบ เปลวอารม์หุหิั่ทะเลลั่ อยาทำไม่สนใ แ่เสียรีแหลมรบวนโสประสาทเินว่าทำใเพิเยไ้ นายหัวหน้าหยรีบรับอาารหัวเสีย ืน้าว่านี้เสียบรรลัยโล อามีผลทำให้ลื่นรับทแรึ่ำลั่อัวเพราะถูปลุเร้าแระเิลอย่าสิ้นท่า
“โทรมาทำไมวะ? อะไรนะะวนินเหล้า โธ่เอ๊ยไอ้…” ัรามรอหวัสะลั้นเสียระเส่าลในลำอ โมโหเพื่อนรัสุทน ันโทรมา่อวนอนเาิภาริระับาิเสีย้วยสิ “ะันานยุ่ ะอเวลาสอั่วโมเี๋ยวไปหา”
“แำลัวิ่อยู่เหรอ ?” ปลายสายหัวเราะแทรเ้ามา “รีบมาล่ะ ที่เ่า” ่อนรีบวาสายเพราะี้เียทนฟัวาาแันาเพื่อนเป็นุให่
“โธ่ไอ้… !” โยนมือถือระแทโ๊ะุนเียว หอบหายใสะท้านสะเทือนสืบเนื่อาวามโรธและาบ่านละเล้าันไปหม
วหน้าสวยหวาน เี่ยวึ้นามระับวามร้อนาระแสสวาท หล่อนสบานายหัวเปลวแววาหิวระหาย
“มีธุระหรือะ ?”
“มีนัินเหล้าับเพื่อน”
เปลวไม่พูพล่ามทำเพลให้เสียเวลา ายหนุ่มับร่าบาลเบื้อล่า เสื้อผ้าใส่มายั่วราะันัๆถูึทึ้โยนทิ้ สายาม้อผิวาวนวลเนียนและประทุมถันเ่ึอวบให่ถูห่อหุ้ม้วยอันเอร์แวร์ อารม์พึใ มือหนาไ่สำรวเนินเนื้อนุ่มมือ บีบเล้นแผ่วเบาสลับรุนแรหนัหน่ว พลอยพัาี๊ปาเสียัลั่นห้อ ปลายนิ้วเรียวามยุ้มลุ่มผมหนาามแรอารม์ปั่นป่วนสุรัวน
ายหนุ่มผู้วบุมเมามระาุั้นในสีำโยแร หน้ามฝัุไ้้อนเนื้อล้นมือ เนื้อายร้อนรุ่มระหายใร่ปลปล่อยบาสิ่บาอย่าที่หลับไหลมานานวัน ปลายลิ้นร้อนื้นเี่ยวระหวัรัยอปลายถันเ้าเ็มปาเ็มำ พลอยพัาไม่มีรอ้ารีบแอ่นายโ้ึ้นแนบิหวัไ้รับารสนออบแสนเร่าร้อนอย่าถึใ
วหน้าหวานเี่ยวึ้น้วยอารม์เสียว่านระนหิวระหาย เลือทั้ายระอุามระับอศาเือพล่าน ปลายเล็บิ้นแนำยำเพื่อบรรเทาลื่นรัวน
“ุเปลวา ไ้โปร” เรียวปาบาเผยอส่เสียรวระเส่า ไฟปรารถนาทะยานสูั่ปรอทโนวามร้อนวนเียนแระเบิออเป็นเสี่ย
ใเ้นระส่ำ าหวั รออยารเิมเ็ม
“ุร้อนแรเหลือเิน”
หนุ่มหล่อัรามรอ วามอทนทั้หมทั้มวลพลันสิ้นสุ โยไม่ิรั้รอเารีบยับสะโพเ้าหาวามุ่มื้นอบอุ่น นเบื้อล่าราลึในลำอ หยัสะโพลอยสูรับัหวะสอประสาน ทรวอสะท้อนึ้นลามแรรัถาโถมระั้นิ เปลวยิ่ฮึเหิมเหมือนถูเพิ่มพลั้วยยาีนานเยี่ยม ายหนุ่มสาระหน่ำไฟรัร้อน่าใส่ร่าใ้อาัิไม่ยั้เรี่ยวแรเ่นัน
วาม้อารอนหนุ่มสาว ำเนินามรรลอธรรมาิอย่าบ้าลั่ ปาเหวอารม์ถล่มลรหน้า ประายแสาท้อฟ้าล่วรูามล้ายม่านาว สอร่าเร็ระุในเวลาระั้นิ ระทั่ทุอย่าเ้าสู่ภาวะปิ ่านิ่สบาในอ้อมออันและัน
พลอยพัารู้บ้าไหม ? วามสัมพันธ์รั้นี้หาไ้เิึ้นาวามรั สิ่ที่เปลว้อารือัววามสุาเรือนร่ายั่วยวนอเธอเพียเท่านั้น…
เ็์! สำหรับผู้าย ับผู้หินไหน็สุไ้ไม่่าัน !
ความคิดเห็น