คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ร้ายซ่อนเล่ห์
“ผู้ายอะไร ัวโะเปล่าโ่ะมั”
ร่าบามอผ่านรอยแยอประูบานให่ สายาร้อนแรั่เปลวเพลิลุโน ในห้อนอนถูแ่้วยโทนสีหวานเย็นา ระบานให่สะท้อนภาพเ็สาวผู้มีวหน้าาวระ่าและรอยยิ้มแ่มใส เธอำลัสามือเ้าในลุ่มผมหยัศม้วนเป็นลอนหนาเพื่อ้าปลายห่ว่าหู…
“สวยัเลย” แหวนเพรเ้าปัหาสะท้อนวามแวววาวระทบวไฟ หลัถูุ่อนไว้้วยปัาอุหนูหัวโมย
สร้อยเทพีระบายยิ้มภูมิอภูมิใไร้ท่าทีสำนึผิ… แหวนราาสี่ล้าน เปลวพยายาม้นหาในัวเธอเลือาแทบระเ็น แท้ริห้อย่อเเ่อยู่ับห่ว่าหูอเธอนี่เอ
เสี่ย! แุ่้ม สาวน้อยหัวเราะร่วน สาแ่ใอย่าที่สุ เพราะนอาะสามารถโมยแหวนวนี้มารอไ้ เปลวยัถูเธอ้อนแผน้วยั้นเิเหนือเม
แม้ท้ายสุ อีฝ่ายะใ้หลัทรัพย์ประันัวออไปาห้อั แ่เหุาร์ในรั้นี้ เปรียบเสมือนรอยมลทินไม่ว่าะหลับาหรือื่นนอน เรื่อน่าอับอายในวันนี้ ะามหลอหลอนนายเปลว เพลิะวัน ั่วนินิรันร
“นมแย้มเื่อไหมะ ?”
“อะไรหรือพริม ?” แม่นมวามือาพวมาลัย พริมรายับเ้าใล้ผู้สูวัย รอยัาระบายเลื่อนใบหน้ามำ
“นายหัวเปลว ทำเรื่ออย่าว่าริหรือะ ?”
“นายหัวไม่มีเนา ลวนลามเทพีหรอ้ะพริม”
พลอยพัารเ้าสมทบสีหน้าเป็นัวล เธอบัเอิไ้เห็นแหวนเพรน้ำามวนั้นเ็มสอา ะนำอาหารว่าึ้นไปให้สร้อยเทพี และ็เป็นเหมือนเ่นทุวัน ุหนูเ้าอารม์ไล่ะเพิอีทั้ยัว้าปา้าวอใส่เธอเป็นารบันาลโทสะ
“เทพีไม่น่าทำแบบนี้เลย” ร่ำรวเศร้าใ นาแย้มสบาพริมรา สะุหูวาาหิสาว
“ุอ้อม” นมแย้มอุทานเสียื่นระหน พลอยพัารู้อะไรมา เหุใุหนูนโพร่ำเพ้อล้ายำหนิน้อสาวเ่นนี้
“แม่นมา”
หิามสวมอแม่นมพลาร่ำไห้ เธอันับวามริที่ปรา เหน็เหนื่อยับปัหา่าๆ สรามระหว่าเปลวและสร้อยเทพีลุลามหนันเินยับยั้
ิแล้ว็พาให้เศร้าโศ หาหิสาวเิเป็นเทพีสันิภาพ็ี ะไ้อวยพรให้มนุษย์ทั้โลเป็นมิร่อัน
พริมรารอาแสนหน่ายระอา “ร้อไห้อีแล้ว” พลอยพัาบอบบาราวไ่ในหิน บารั้อ่อนแอน่ารำา เธอเห็นุหนูอ้อมร่ำไห้บ่อยรั้นหน่ายา
พลอยพัาเม้มเรียวปา่อนวามรู้สึ วาาระทบระเทียบบาอารม์ำเป็น้อ่มโทสะให้นิ่เสมือนไม่รู้สึรู้สา วหน้าสวยหวานมอพริมราแววาแ่ำ
“เทพีโมยแหวนเพรมาาร้านอนายหัวเปลวริๆ อ้อมลุ้มมา เป็นห่วน้อ”
“เหรอะ”
ผิวแ้มเธอร้อนผ่าว รอยยิ้มในาพริมราบ่บอั หลานสาวนมแย้มร้าย่อนเล่ห์ไม่่าาสร้อยเทพี แม้อีฝ่ายทำีับเธอเป็นรั้ราว ยัไม่วายิัเหน็บแนม้วยถ้อยำถาถาันอยู่ี
“ายล่ะ นี่เป็นวามริหรือะุอ้อม?”
นมแย้มร้อนใ ห่วใยุหนูนเล็ เหุใสร้อยเทพีล้าทำเรื่อร้ายแรเ่นนี้ ? ิบ้าไหมหานายหัวเปลวหาแหวนวนั้นเออนรว้น เ้าัวะพบุบเ่นไร?...
ิแล้ว็ลุ้มนั ผิเพราะนาอบรมสั่สอนไม่ีแท้ๆ ุหนูเทพีึ้าวร้าว อบลัเล็โมยน้อยนเป็นนิสัย
“อ้อมเห็นับา่ะแม่นม แหวนวนั้นอยู่ับเทพี”
“ุท่านรู้เป็นเรื่อแน่”
“้อปิเป็นวามลับนะะแม่นม พริม้วยนะ ห้ามแพร่พรายเรื่อนี้ให้ใรรู้เ็า” ำับเสียแ็ ล้ายบอให้รู้ว่านี่ือำสั่ หาใ่ารอร้อเ่นทุรั้
พริมราเลิิ้ว มุมปา้าหนึ่ยสู “รับรอ่ะ ทุอย่าเี่ยวับุหนูเทพีือวามลับ” เธอให้ำมั่นหนัแน่น พลอยพัาพยัหน้ารับทราบพลาลี่ยิ้มละมุนท่าทีฝืนใ ่อนาไม่วายทิ้สายาึุ่นไว้เบื้อหลั
หิสาวเลี่ยลับึ้นึให่เพื่อูแลท่านทรภพามหน้าที่ึ่ปิบัิอยู่เป็นประำ ระหว่าทาไ้ยินเสียใสแว่วมาาห้อรับแ ร่าบาะลอฝีเท้า มอผ่านประูเ้าไปเห็นสร้อยเทพียิ้มร่า มือน้อยรื้อ้นถุระาษใบให่อย่าไม่ิสำรวมอาารอยารู้อยาเห็น
“สารวัรอยาีบเทพีใ่ไหมะ ?”
“ทำไมุเทพีิแบบนั้นล่ะรับ ?”
ัรียิ้มริ่มนัยน์าวาววาบ ายหนุ่มถูใบุรสาวท่านทรภพเป็นนัหนา วาลมใสับรอยยิ้มสว่าไสวอสร้อยเทพีเปรียบั่มน์เสน่หา เพียวันแรที่ไ้เอ เย็นเาวิ่แ้นมาเยือนสาวน้อยเพราะหวัทำวามุ้นเย
“เพราะเทพีเป็นนสวยไะ” เ้าัวเิหน้ามั่นใั่วรู่ ่อนมีปิิริยาม่านาเบิโ เสียเล็ื่นเ้นนลืมปปิอาาร “โอ้โห !อโปร” ระโัวลอย อวัที่สารวัรหนุ่มมอบให้โนใว่าที่ิ
“อบไหมรับ ?”
“อบุนะะ เทพีอบทาน็อโแลที่สุเลย่ะ”
ัรีหัวเราะร่วน ระหว่านั้นสายาเหลือบเห็นพลอยพัายืนอยู่บนั้นบันไ ายหนุ่มผศีรษะพลายิ้มทัทาย สัวันเา้อหาโอาสอบุเธอสัรั้ สำหรับ้อมูลพิิใสร้อยเทพี
+++++++++++
Ebook ลราา 289บาท ลเหลือ219บาท
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTMyNjc3NSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6IjU3NTIyIjt9
อ่านทาสนเถื่อน
https://writer.dek-d.com/Ploypet_may/writer/view.php?id=1567416
ความคิดเห็น