คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : น้องสาวของปัง
สามี 3
อนที่ 11
(น้อสาวอปั)
"อาไฟะ?" นมปัที่นั่อยู่ในรถเอ่ยเรียผู้เป็นอา เมื่อเสร็ธุระา่ายมวยึมุ่หน้าลับบ้าน
"ว่าไแสบ" ผู้เป็นอาอบรับพร้อมับับรถอย่าั้ใ สายาเพ่พิศมอยาวไลไปามท้อถนนอย่ามุ่มั่น
"ปัไม่อบนาย๊ออะไรนั่นเลย เามอปัแปล ๆ" นมปัหันหน้าไปมออาไฟที่ำลัับรถอย่าั้ใ เธอบอสิ่ที่รู้สึ้าในให้ผู้เป็นอานั้นรับรู้อย่าใสื่อ
"เาื่อ๊อ ไม่ใ่๊อ นั่นมันหมาแล้วปั" อาไฟทัท้วึ้น้วยรอยยิ้ม
"็นั่นแหละ่ะ ะ๊อหรือ๊อ ็อเ็เหมือนแหละ่ะอาไฟ...นอะไรวะื่อเรียยาั" นมปับนอุบอย่าปั ๆ
"แสบเอ๊ย!!...เปลี่ยนื่อเาะเสียเลย" อาไฟพูแวเป็นัหวะเียวับที่ำลัหัพวมาลัยรถเ้าเส้นทาในหมู่บ้านอหลานสาว
"ปัไม่ถูะา เลียสายาผู้ายบ้าอะไรัวาวอย่าับหลอไฟเินไ้" เธอยันั่ออบ่นอุบ
"อาหมอให้๊อสอนปั"
"อะไรนะะ!!...นี่อาไฟพูเล่นใ่ไหม?" นมปัะเบ็เสียัเบิาว้าอย่าใับสิ่ที่อาไฟบอเล่า
"โอ๊ย หูะเเหนูะใอะไรลู ็๊อเาเป็นรูสอนมวยับนที่มาเรียนเป็นเพื่อานอิเรป้อันัว ไม่ไ้สอนเป็นมืออาีพเหมือนอาหมอ" อาไฟพูบอให้หลานสาวรับรู้
"ให้ายเถอะ ปัไม่อบไม่ถูะานี่้อมาเอหน้าัน มาสอนปัอีเหรอเนี้ย...โอ๊ยีวิอเอรียาผู้อาภัพ แม่เ้า!!!" นมปับ่นยุบยิบไม่หยุลอาลเินทา ฝ่ามือเรียวฟาระทบหน้าผาเอนัวทิ้น้ำหนัลับพนัพิเบาะรถอย่าหน่าย ๆ
"ั้น็ยเลิลอสเรียนไหมล่ะ?"
"ไม่ยเลิ่ะ"
อาไฟพูแวอย่าหยอเย้านหลานสาวรีบบอปิเสธทันที เมื่อารเรียนมวยมันือสิ่ที่เธอั้ใมานาน
"ไม่ยเลิ ถ้าอย่านั้น็หยุบ่น บ่นอะไรไม่เหนื่อยเหรอลู บ่นนแทบะถึบ้านแล้วเนี้ย" อาไฟที่้อทนฟัหลานสาวบ่นลอเส้นทา ้อเอ่ยถามึ้นเย้าแหย่ ทั้ที่เานั้นอบเสียอเธอที่สใสทำให้มีรอยยิ้มทุรั้ที่อยู่ใล้
"ไม่หยุ่ะ ปัไม่เหนื่อย ให้พูทั้วันปั็พูไ้่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า" นมปัพูอย่าไม่รู้สึรู้สา ่อนะปล่อยหัวเราะร่าอบใที่เหมือนลั่นแล้ผู้เป็นอาไ้
"ปัไม่เหนื่อยแ่อาเหนื่อย...อาเหนื่อยแทนหนู" อาไฟพูแว่อ
"โธ่อาไฟอ่ะ แ่ทน ๆ ฟัปัหน่อย็ไม่ไ้ แ่ฟัะไปเหนื่อยอะไรล่ะะ...เี๋ยววันหลัปัไปพูให้อาไฟฟัที่ออฟฟิศีไหม อาไฟะไ้ไม่เหา...โอเามนั้น่ะพอีเลยวันันทร์ปัหยุ โรเรียนสั่ปิพิเศษปัะไปทำานับุพ่อ" นมปัพูยาวเหยียแทบไม่เว้นวรรหายใสูอาาศเ้าปอ นนเป็นอาฟัแทบไม่ทันันเลยทีเียว
"อา้อบอพนัานเรียมยาแ้ปวไว้ล่วหน้า" อาไฟพูึ้นและลอบทอถอนหายใอย่าเหนื่อยใ
"อาไฟ!! อ ๆ อ่ะ อ!!!!!!!" นมปัอมยิ้มเมื่ออาไฟพูบ ่อนะะเบ็เสียออำสั่ลั่นรถเมื่อเธอเห็นบาอย่าที่น่าสนใ
เอี๊ย!!! เสียล้อยารถยน์เสียสีับพื้นถนนนเสียั ับารที่อาไฟ้อเบรรถยน์ะทันหัน เมื่อเสียอหลานสาวะเบ็ลั่นระม
"อะไรปั อาใหมเลยลู" อาไฟมวิ้วนัน แล้วเอ่ยถามหลานสาวอย่าสสัย
"เี๋ยวปัมา่ะ" ว่าบนมปั็เปิประูลารถยน์ เินไปยัริมถนน้วยวามรีบร้อน
...อาไฟ้อมอามหลัหลานสาว สัเพฤิรรมที่เธอำลัะทำ ่อนะเห็นบาอย่าที่ยืนสั่นอยู่ริมถนน ลูแมวน้อยลายสามสีที่ถูทิ้ไว้ หลานสาวัวแสบอุ้มึ้นแนบอและพาึ้นรถในถัมา
"อะไรปั" อาไฟเอ่ยถามทันที เมื่อหลานสาวอุ้มลูแมวนั่เีย้า
"แมวไะ อาไฟไม่รู้ัเหรอ?" นมปัอบออไป้วยวามสัย์ริ เธอลูบหัวลูแมวที่เ็บมา้วยวามอ่อนโยน อมยิ้มและพูุยับแมวเหมือนั่ับแมวนั้นฟัเธอรู้เรื่อ
"รู้ว่าแมว แ่หนูเอามันมาทำไม?" อาไฟย้อนถามอย่าสสัย
"สสารน้อ่ะ น้อถูทิ้ว้าปัะพาน้อไปอยู่บ้าน้วย" นมปัเยหน้าพูับอาไฟ ส่ยิ้มให้อย่าสใส แ่นเป็นอานั้นถึับุมมับวุ่นวายใ
"านเ้าูแล้ว" อาไฟบ่นยุบยิบเบา ๆ โหัวเ้าับพวมาลัยรถอย่าเหลืออ
"ลับบ้านัน่ะ...ไปอยู่ับพี่นมปัน้า เี๋ยวพี่นมปัะเอา้าวให้ินทุวันเลย...ไปเป็นน้อสาวอพี่นมปัแล้วน้อะสนุมีวามสุสุ ๆ" ประโยแรเธอบอผู้เป็นอา และประโยถัมาเธอพูับลูแมวน้อยน่ารั
"รับ...หลานสาว" อาไฟรับำสั่แล้วับรถมุ่รไปยับ้านอเพื่อนสนิททันที
ความคิดเห็น