ตรวน ปรารถนา

ปาณิศายอมรับว่ามันเป็นความผิดของเธอ ผิดที่ไม่อาจรักษาสัญญาที่จะรอเขากลับมาเพื่อใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าคทาวุธจะโกรธแค้นเธอนัก เธอยอมรับทุกความผิดนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว แต่เธอไม่เคยนอกใจเขาเลย แม้เธอจะต้องแต่งงานกับชายอื่นรุ่นราวคราวพ่อ ทว่าหัวใจของเธอยังคงรักเพียงเขาคนเดียว 

“อยากให้ผมหยุดไหม? ถ้าคุณไม่ห้ามผมตอนนี้ ผมหยุดไม่ได้อีกแล้ว”
ดวงตากลมโตจ้องมองเขา ในเวลานี้แววตาของเขายังมองเธอด้วยความรัก
เธอยกมือขึ้นแตะแก้มของเขาเบาๆ คทาวุธจับฝ่ามือของเธอมาจูบไล่ที่ละนิ้ว
ใบหน้าแดงกล่ำพยักหน้าอย่างเขินอาย
ไม่รู้ว่าตัวเองเอาความกล้ามาจากไหน
เธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
เมื่อเธอเต็มใจเขาก็ลุกขึ้นแล้วช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นในวงแขน
เธอยกแขนขึ้นคล้องคอเขาซบหน้ากับแผงอกที่อบอุ่น
ไม่กี่นาทีหลังของเธอก็แตะบนเตียงนอนของเขา