Intro
เฮ้อ!
ชีวิตอันแสนสุขสบายของฉันกำลังจะหายไป นอกจากมียัยเพื่อนสาวทั้งหลายของฉันที่ต้องคอยดูแล เหมือนมารดาคนที่สองของพวกมัน ยังมีภาระเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนอย่าง"ควานลิน"แค่คิดฉันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว
"นี่นาย! เมื่อไหร่จะเลิกเดินตามฉันสักทีหะ!"
"นี่เธอหลงตัวเองเกินไปรึเปล่า...ใครเขาเดินตามเธอกัน"
อย่างที่เห็นนอกจากจะเป็นภาระแล้วยังกวน_ _ฉันอีกเหนื่อยโว้ยย!!!
__________________________________
ไอ้บ้าเอ้ย!
นี่มันเป็นเวรกรรมอะไรของฉันที่ต้องมาเจอเพื่อนสมัยเด็ก อย่าเรียกว่าอย่างนั้นเลย เรียกเพื่อนร่วมโลกซะยังดีกว่า นอกจากจะปากเสียและยังปล่อยหมา เอ้ย!สุนัขในปากออกมากัดฉันทุกครั้งที่เจอกัน ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้"อูจิน"บ้าคราวหน้าเจอดีแน่!
"อ้าวไง...ยัยสั้น"
"นี่นาย! ว่าใครสั้นหะ!"
ฉันหละเหนื่อยจริงๆที่ต้องปะทะฝีปากทุกๆครั้งที่เจอกัน บอกตรงๆเลยนะ...เบื่อ!ค่ะ
__________________________________
โอ้ยยยย!!!!
ใจฉันละลายหมดแล้ววว คนบ้าอะไรก็ไม่รู้หล่อแล้วแถมยังเพอร์เฟคในทุกเรื่องอีกต่างหาก ถ้าใครได้เป็นแฟนนะคึคึแค่คิดก็...เขินไปทั้งตัว ไม่มีใครไม่รู้จักรุ่นพี่"แจฮวาน"คนหล่อคนดีประจำคณะฮุฮุ!!
"เธอออกไปได้แล้ว...ฉันทำเองได้"
"ไม่เป็นไรค่ะ กวาดใกล้จะเสร็จแล้ว"
ถึงจะเพอร์เฟคทุกเรื่องก็เถอะ แต่มาตกม้าตายเรื่องงานบ้านเนี้ยแหละ เพิ่มเติมคือบวกร้อยคะแนนให้กับความเย็นชานี้
__________________________________
เฮ้ย!
ในวันรับน้องวันแรก ดันมาเจอรุ่นพี่จอมขี้ตื้อ ขี้วุ่นวาย ขี้เผือก ตามติดแจเลย ไม่รู้จะสนใจอะไรในตัวฉันนักหนาฮะ! ไอ้รุ่นพี่"ซองอู"ปัญญาอ่อนเอ้ย ไปไกลๆเลยยิ่งดี หนวกหูน่ารำคาญ!!!
"นี่น้องครับ...จะเดินหนีพี่ไปจนถึงไหน"
"จนกว่าพี่จะหยุดนั้นแหละ -_-!"
รู้ทั้งรู้ว่าคนไม่อยากคุยด้วย ยังจะหน้าด้านมาคุยอีกเฮ้ออ...นี่หรอคนเรา
__________________________________
โอ้โฮ!
ฉันหละไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองในตอนนี้เลยจริงๆ คนเราจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอ ก็พี่ชายข้างบ้านหนะซิหลังกลับมาจากอเมริกาห้าปีก็เปลี่ยนไปซะเยอะ จนจำแทบไม่ได้เลย นี่มันพี่"จีฮุน"จริงๆหรอวะเนี้ยไม่อยากจะเชื่อ เป็นบุญตาแท้สาธุ!!!
"นี่ยัยลูกหมู...โตขึ้นซะเยอะเลยนะเรา"
"แหะๆ!พี่หมูก็ดู...ดีขึ้นเหมือนกันนั้นแหละ"
โฮ้ยยยทำไมหล่ออย่างนี้...ไม่ๆใจเย็นๆใจร่มๆเข้าไว้ พุธโธ พุธโธ.....
__________________________________
โธ่!
ทำไมทุกคนถึงคิดว่าฉันดูแลตัวเองไม่ได้ซักที หรือว่าฉันเป็นน้องเล็กของกลุ่ม แต่ฉันโตแล้วนะทำไมคุณแม่ถึงไม่เห็นอย่างงั้นบ้างหละ ฉันจะยี่สิบแล้วนะทำไมคุณแม่ต้องขอให้พี่"มินฮยอน"มาดูแลเราด้วย ฮึ้ย!จะป่วนให้น่าดูเลยหึ!!!
"ไหน...เอามาให้พี่ดูซิ ว่าเราเป็นยังไงบ้าง"
"ไม่ต้องมายุ่ง!"
ฮืออออ...ฉันไม่ได้ใช่เด็กสักหน่อย ชีวิตของฉันตอนนี้เหมือนได้พ่ออีกคนยังไงไม่รู้แหะ-_-
__________________________________
ความคิดเห็น