VANGEANCE IS MINE / CHANBEAK
`ถ้าคุณรักผมสักนิด สักนิดเดียวก็ยังดีชานยอล การที่จะรักผมมันยากงั้นหรอ งั้นก็อย่าได้อยู่เพื่อรักใครอีกต่อไปเลย ตายซะเถอะ ตายมาเพื่อให้ผมได้รักคุณเถอะนะ เราจะได้รักกัน ไม่มีใครมาพรากเราไปได้อีก`
ผู้เข้าชมรวม
193
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
193
อัปเดตล่าสุด : 28 มี.ค. 61 / 16:02 น.
แท็กนิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
สวัสดีคุณผู้อ่านทุกท่าน (ไม่รู้จะมีคนอ่านมั้ย--'') ฟิคสั้นเรื่องนี้เป็นขององค์ชายP พึ่งหัดแต่งครั้งแรก อันที่จริงไม่เก่งเรื่องการบรรยายเลยแต่อยากลองแต่งดูซึ่ง มันอาจจะดีหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคุณผู้อ่านทุกท่าน สามารถให้คำแนะนำและติชมได้ ฝากฟิคสั้นเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของผู้อ่านทุกท่านด้วยนะค้าบบ
(อยากแต่งเรื่องยาวแต่ลงแบบสั้นก่อนโน้ะ)
.
.
.
.
ขอให้สนุกกับการล้างแค้น
#VIMCB
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
่าา~~~
เสียฝนที่ระทบลบนหน้า่าห้อเรียนั้น5อึในโรเรียนแห่หนึ่ย่านนบทอประเทศเาหลีใ้
เป็นโรเรียนที่มอออไปาหน้า่าั้น5
็เอแ่้นไม้เอแ่ป่าแ่มัน็ทำให้สบายาสบายใถึแม้ะเป็นารเรียนิศาสร์ที่น่าเบื่อ็าม
ผมไม่ไ้สนใที่อาารย์พูเลยแม้แ่น้อย ผมเอาแ่มอไปนอหน้า่านหมาบไป
ริ๊
เสียริ่เป็นสัาเือนว่าอนนี้เลิเรียนแล้ว..
ัทุวันอนบ่าย3โม ปิทุน้อลับบ้านเร็วว่าโรเรียนอื่นทั่วไปหลัาเิเหุาร์ในรั้นั้น..ที่ผมไม่อยาะำ
นนนั้นที่ผมพยายามที่ะลืม...
"เห้ย!
เหม่อไรวะเลิเรียนแล้วเ็บอิ้"
ิมอินหรือที่ผทอบเรียือ ไอา1ในเพื่อนสนิทไม่ี่นอผมเอ่ยทัึ้นมาหลัาผมเหม่อลอยเหมือนิหลุไปนาน ไอเพื่อนบ้านี่อบทำให้ใอยู่เรื่อย
"วันนี้มีนัีป้อมันนะเว้ยย อย่าลืม
ไปบ้านู้วยนะ้ะไอเพื่อนรั"
ไอฮุน เพื่อนสนิทนสุท้ายที่ผมมี มันิเมส์และิเมีย--' วนผมเล่นเมส์ทุวัน แ่็ีนะ เปลี่ยนผมาเ็ิามไปเป็นเ็ิเมส์แทน
"เออ ูรู้แล้ว
อย่าเร่ิูะใ้สมอ"
ว่าแล้วผม็รีบเ็บสมุปาาใส่ระเป๋าเปู้่ใทันที
"มึมีสมอ!!!?"
"ไอำ
มึอยามีีวิอยู่แ่วันนี้เป็นวันสุท้ายรึไ"
"อท่้าบบ โหริ๊"
หึอย่าให้พี่โห เี๋ยวน้อะหนาว
3:15 p.m.
"ว่าะส่านเสร็นะมึ ้าิบหาย"
ว่าแล้ว็บหัวไอำไปทีนึ
ส่ารบ้านทีนึปาไปเือบ20นาที ไปส่ารบ้านหรือไปเ๊าะอาารย์มาันแน่ หึ
"็ูหาำอบ้อ14ในสมุยออยู่อะิ ลืมอบ"
"โห ูรู้มึไปเ๊าะอาารย์มาแน่ๆ หึ"
"ไอบ้า สวย็ริแุ่อย่าะหมา ใรเอา็เอาูไม่เอาอะลาา"
โหไอนี่พูะเสียสรรพุอาารย์นสวยวัใมหานหม แ่อาารย์อย ็โหริเหมือนมันว่าอะ นาเานั่นิ่ๆผมนึว่าเาอยาบใรลอเวลาเลย
"โหริ แ่สวย ูให้อภัยไ้เสมอ"
"โว้ะ ไอี้ม่อ แล้วเพื่อนนอื่นอะ"
"ไปรอ้าล่าล่ะเหลือมึะูเนี้ยะไปมั้ยูปวเยี่ยว--'"
"เออๆ อย่าะใรหนีบหรรมมึไว้อะ"
"สัส"
3:20
p.m.
"ไอาน"
"ไรวะ"
"ูพึ่นึไ้
ว่าวันนี้เป็นวัน..."
มันเียบไปพร้อมับหันมอรอบๆ
วันศุร์แน่ๆอะูว่า ถ้าเล่นมุนี้ผมสาบานว่าผมะถีบให้ส้วมแล้วระทืบ้ำอีที
"วันไรอมึ"
"วันที่..แบฮยอน..าย"
"...เหี้ยยย พูไรอมึเนี้ย หหมละสัส"
"วันนี้รบรอบ1ปี แู่็ยัสสัย ว่าใร่าแบฮยอน มึไม่สสัยบ้าหรอวะ
นั่นแฟนมึนะเว้ย"
"ใระ่าล่ะ
เห็นๆอยู่ว่าแบฮยอน่าัวาย"
"นนนึะ่าัวายไ้่ายนานั้นเลยหรอวะ ูนนึอะไม่เื่.."
ปั!
"เหี้ย!!!"
ไอไไม่ทันล่าวบเสียประูห้อน้ำห้อสุท้ายปิัสนั่น นผมและไอำใ ใหล่นไปาุ่มามๆัน
"อ..อะไรวะไอาน"
ไอาเินมาหลบ้าหลัผมแล้วอแนไว้แน่น มันลัวมา ผม็ลัวเ่นัน
"...ูว่า..ลมพัอย่าไปสนใไปันเถอะไอไ"
"ู...ไป้วยย"
ผมล้ามือแล้วว้าระเป๋าเรียมัวออาห้อน้ำพร้อมไอไที่เินามมาิๆ ลมะพัไ้ไ ห้อน้ำมีหน้า่าที่ไหนัน บ้าริ
ปั!
"เห้ย!!"
เสียประูห้อน้ำห้อสุท้ายัึ้นอีรั้ผมเริ่มใไม่ีเท่าไหร่ นี่มันเรื่อบ้าอะไรัน
เพล้!!
ระถา้นไม้เล็ๆในห้อน้ำถูปาออมาาห้อน้ำห้อสุท้ายเ้าไปที่ฝาพนัรอ่าล้ามือ เหมือนมีนใปามันไป บาทีอามีนแล้ผม็ไ้ เรา้อล้าๆไว้่อน
"เห้ย มันะมาไปแล้วนะเว้ย ใรอยู่ในนั้น ออมา!"
"ไอาน อย่าเรียเาออมาเลยเว้ย"
ไอไเาะแนผมแน่นนรู้สึอึอัแ่มีมันอยู่ใล้อุ่นใว่า
"มึะลัวเหี้ยไร
ูะเะให้ร่ว!"
หึหึ~ ฮือออ ฮึ...านยอลล
เสียในลำอที่แหบพล่าัออมาาห้อน้ำ
เสียอใรบานที่ร้อไห้ปานะาใ เสียที่เรียื่อผม
เสียที่ผมอยาะลืมเ้าอเสียนั่น เสียอ...
แบฮยอน
แ่...แบฮยอนายไปแล้ว...
รี๊
ปั! ปั! ปั! ปั! ปั! ปั!
"ไอไวิ่!"
ผมระาแนไอาออมาาห้อน้ำทันทีที่ประูห้อน้ำปิไล่าห้อสุท้ายนถึห้อแร
ผมยอมรับว่าผมลัว ผมลัวแบฮยอน ไอไ็ะลัวไม่น้อยเหมือนัน
ผมไม่หันลับไปูมันแ่มือมันเย็นืมา สสัยะลัวมาริๆ ผมทำไ้แ่วิ่ไป บันไ..รนั้น
"เหี้ยย เลือเหี้ยไรวะเนี้ย "
ทาลบันไไม่สามารถลไปไ้
เพราะมีเลือนออยู่ำนวนมา ถ้าวิ่ลไป้ออหัายแน่ๆ ฝีมือแบฮยอนหรอ
ผมเอามือยี้ผมัวเอนเสียทร่อนะระาแนไอไไปหลบในห้อเรียนัน นี่มันบ้าอะไรัน!
"ไอไมึนั่ล"
ผมระาแนมันให้นั่ลเพื่อหลบผีร้ายัวนั้น
่อนะหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเพื่อะโทรให้นมา่วย
"านยอล" เสียไอไอาเรียื่อผม
มันไม่เยเรียผมว่าานยอลสัรั้ ผมแปลในิหน่อย
แ่..็ิว่ามันะลัวน็อไป
"ทำไมวะ"
"ลอเวลาที่บแบฮยอน
มึรัแบฮยอนบ้ามั้ย"
"...
มึถามทำไมวะ"
"อบมาเถอะ"
น้ำเสียที่เรียบนิ่ับวาู่นั่นที่มอผม
ผมรู้สึใหายนิหน่อยที่มันถามแบบนี้
"ู... รัิ แฟนููะไม่รัไ้ไวะ แ่ ู็ิว่าแบไม่ไ้รัู เพราะแบฮยอนไปเอาับไอริส มึ็รู้นี่"
"หึ"
ใ่มัน็รู้นี่ ผมบอมันนแร เพราะหลัาเห็นลิปที่แพร่ระายในอินเอร์เน็ ผม็รีบไปหามันที่บ้านทันที ผมเสียใที่เาทำแบบนั้นับผม
ลีลาเร่าร้อนบนโ๊ะในห้อเรียนอริสับแบฮยอน ยัฝัใผมนถึทุวันนี้
"เอาับนอื่นั้นหรอ
ไม่ใ่เพราะมึลาแบฮยอนมาให้ไอริส แล้วให้มัน่มืนเา
ส่วนนที่เารัแอบถ่ายลิปแล้วไปแบล็เมลั้นหรอ ปาร์านยอล"
น้ำเสียที่พูอย่าเรียบนิ่และเย็นานั้นมันน่าลัวนิหน่อย แ่ไม่เท่าับสิ่ที่มันพูออมา
มันเป็นวามริทั้หม..
"มึพูอะไร ใระล้าทำร้ายแฟนัวเอ้วยวิธีสปรแบบนั้นวะ"
"มึ้อารสลัแบฮยอนออาีวิ้วยวิธีสปร"
"..."
` หึ ฮ่าๆๆๆๆๆ `
"ไอไ มึ..หัวเราะทำไมวะ"
`โหนถึนาทีสุท้ายอีวิเลยนะที่รั
ที่รัอแบฮยอนนนี้`
...เมื่อี้มัน..เสียอแบฮยอนริๆั้นหรอ
ไม่ ไม่ริ ไอไมันแล้ผม
"เล่นเหี้ยไรอมึวะไอไ
ูไม่เล่น้วยนะ!!"
`ทุนที่ทำให้ผมเ็บปว..ะ้อายอย่าทรมาน
ายแบบผม ายเหมือนที่ผมาย ฮ่าๆๆๆ `
น้ำเสียเยือเย็นที่พูออมาปนวามสะใที่ออาปาอเพื่อนผมมันไม่ใ่น้ำเสียอไอา แ่ลับเป็นเสียอแบฮยอนผมถอยหลัไปอย่า้าๆ นถึหน้าประู
แบฮยอนในร่าไอาไม่เห็น เพราะเามัวแ่้มมอพื้นนิ่ๆ
พอไ้ัหวะผม็เรียมัวะวิ่ออไป ผมำลัะ..ถึประู
"อ้า!!!!!"
ผมรีร้ออย่าเ็บปวเมื่อมีอมีมที่มาบาใบหน้าอผมและปัลราและแนอผมอผม
มันเ็บนผม้อลไปนอนับพื้น
"อึ แบฮยอน นายทำบ้าอะไรอนาย
ถ้านายะแ้แ้น็ไป่าไอริส มันเป็นน่มืนนายไม่ใ่ัน!! อ่า"
ร่าอิมอิน่อยๆเินออมาาที่มื
เ้ามาหาผมอย่า้าๆ
`แุ่็เป็นนพาผมไปหาเาไม่ใ่หรอ`
"นายพูอะไรอนาย ันไม่ไ้พานายไป!"
เสื้อผ้าที่ใหม่เอี่ยมลายเป็นมีเลือเรอะรัเหม็นาวนน่าสอิสะเอียน
้อมือ้า้ายที่ถูรี้วยอมีม เหวอะหวะนน่าสยสยอ
ผมพยามถอยออไปห่าๆาเา ในะที่เาเ้ามา
` ุโหนอื่นไ้.....แุ่โหผมไม่ไ้านยอล`
` ถึะอย่านั้น็เถอะ ผม่าริสไปแล้ว `
ผมเห็นใบหน้าอเา..
ใบหน้าาไอาที่ลายเป็นแบฮยอน สายาู่นั้นที่มอผมมันเหมือนับ...
`และราย่อไป...
ือแ!!!`
เาะ่าผม
`ฮ่าๆๆๆๆๆ`
"ม..ไม่ แมันบ้าไปแล้วไอผีร้าย!
ันไม่ลัวนายหรอแบฮยอน!!!
`านยอล านยอลไม่ลัวแบหรอ
นอาะไม่รัผม แล้วยัไม่ลัวผมอีหรอ ผมรัุนะ ผมเสียใทีุ่ปาหัวใผมทิ้
ฮึ ุเหยียบย่ำหัวใอผม ฮืออ ุทำลายผมอย่าไม่มีิ้นี
ุแอบนอนับผู้หินอื่น ุบอเลิผม แล้วุ็แบล็เมลผมับไอริสนั่น!
`
แบฮยอนนัุ่เ่าล้าๆผม เ้าับผมผมไว้ ่อนเอาไปแนบใบหน้าที่เปื้อนเลือที่ไหลออมาาาอเา ผมทำไ้แ่อึอัอยู่ในลำอ
`วามรู้สึผมล่ะานยอลแร์ผมบ้ามั้ย
สนใผมบามั้ย วามรู้สึ หัวใอผม ฮึ ฮือออออ ผมเสียใ ฮืออๆ านยอลล
ทำไมม ฮือออ ทำไมุถึ..
ไม่รัผม!!!!`
เสียร่ำรวเสียร้อไห้อแบฮยอนทำผมนลุู่ไปทั้ร่าาย
น้ำเสียที่แสถึวามเ็บปว น้ำเสียที่แสถึวามเสียใ ผิหวั และโรธแ้น
"อึ..แบ แบฮยอน
วามริแล้วันรันาย ถึมันะแ่วูบนึแ่ันรันายนะแบฮยอน ปล่อยันไปเถอะนะ
เห็นแ่วามรัอเรา.."
`อเราั้นหรอ!! โหทั้นั้น!!
ถ้าุรัผม ุะหนีผมทำไม หรือุรัผม
รัผมนว้าแนผมแทนที่ะว้าแนเพื่อนุวิ่ออาห้อน้ำ!!`
"อึ..."
ผมนึย้อนไปนถึอนนั้น
ผมว้าแนอินไว้ แ่ผมไม่ไ้หันลับไปมอเา ผมึมาผิน!? แล้วไอาล่ะ ไอาไปไหน
(ไอา)
"ไอาน ไอานมึอยู่ไหนวะ ไอาน!"
ผมวิ่หาไอานไปทั่วหลัาที่มันวิ่ออาห้อน้ำไปับแบฮยอน ่อนหน้านั้นผมลัวแบฮยอนนสุับถัน้ำนล้มลับพื้นไวเท่าวามิแบฮยอน็เ้ามายืนแทนที่ผมแบฮยอนที่เหมือนเิมทุอย่าเายิ้มให้ผมานั้น็มีเสียบาอย่าัึ้น `อบุนะไอา ที่นายอยเป็นห่วันเสมอ เพื่อนที่แสนีอัน` แล้วเา็เินออไปับานยอล ผมไ้แ่ในเสียสิ ลุึ้นไ้ผม็รีบวิ่ลมา้าล่าทันที ผมเล่าทุอย่าให้ฮุนและนอื่นๆฟัานั้นเรา็ออมาามหาานยอลัน
"ไอฮุน มึวิ่ไปูห้อเร12 เี๋ยวูไปเร11 นอื่นไปที่ห้อน้ำและแยย้ายันไป
"
"อี2นาทีะ4โมเย็นแล้วนะเว้ย เี๋ยว็ายห่าันหมหรอ"
"แบฮยอนเอาัวไอานไป ไอานอยู่นเียว มึมาับูเป็นสิบน ยัลัวเหี้ยไรอี แยย้ายัน!!"
สาเหุที่ทุนลัวสี่โมเย็นนั่น็เป็นเพราะ นั่นเป็นเวลาที่แบฮยอน่าัวาย และเป็นเวลาที่นอื่นๆายแบบไม่ทราบสาเหุเ่นัน ึทำให้นอื่นิว่าแบฮยอนะออมา่าทุนในเวลานั้น แ่ผมิว่า นที่ายทุน เป็นนที่มีส่วนร่วมในารที่ทำให้แบฮยอนอยาายและ่าัวายมาว่า
"ไอาน านนน!!!! อยู่ไหน ูมาแล้วว ไอานออมาสิวะ!! "
ผมเป็นห่วมันอย่าบอไม่ถูผมไม่อยาเสียเพื่อนรัไปอีน ผมเป็นห่วมัน
"านยอล อย่าทิู้นะเว้ย"
(านยอล)
' ไอาน านนน!!!! อยู่ไหน ูมาแล้วว ไอานออมาสิวะ!! '
' ไอาน มึอยู่ไหน '
นั่นมันเสีย เพื่อนผมนี่
"ไอไ ไอฮุน"
"ูอยู่รนี้ ไอไ ูอยู่...."
เสียเท้านับสิบู่ที่วิ่ามหาผม
ผมรู้สึมีวามหวั วามหวัที่ะรอ วามหวันั้น ใล้เ้ามา ใล้..
`อย่าไ้หวัที่ะทิ้ผมอีเลยานยอล`
`อย่าไ้หวั!`
.
.
.
.
ึ!
.
.
อั่!
ระที่แหัออมาเป็นิ้นให่ ถูปัลบนออผม โยฝีมืออแบฮยอน
มันเ็บนเหมือนะาย
` ผมรัุมามาพอๆับที่ผมเลียุในอนนี้ ุหัหลัผม ุพัใผมนไม่เหลือิ้นี ืนนั้นทีุ่หลอผม ผมเห็นุอยู่หลัหน้า่านั่น ุยืนอยู่รนั้น ุำลัยืนมอผม ผมเอ่ยเรียื่อุเป็นพันๆรั้ แุ่ไม่แม้แ่ะมา่วยเหลือ! ุถ่ายลิปเพื่อะทำลายผม!! ุมันเลวมาานยอล ุทำแบบนี้ับผมทำไม!! `
ึ
` บอผมสิ ว่าุเยรัผมสัวินาทีนึมั้ย ฮรึ เยมั้ยานยอลลเยรัผมบ้ารึเปล่าฮื่ออออ ไม่เยั้นหรอ!!!! ั้น็ายะายย ายย!!!ฮ่าๆๆๆๆๆ`
ึ ึ ึ แบฮยอนแทลบนร่าายผมนับรั้ไม่ถ้วน
ผมำลัะาย
`ถ้าุรัผมสันิ
สันิเียว็ยัีานยอล ารที่ะรัผมมันยาั้นหรอ
ั้น็อย่าไ้อยู่เพื่อรัใรอี่อไปเลย ายะเถอะ
ายมาเพื่อให้ผมไ้รัุเถอะนะ เราะไ้รััน ไม่มีใรมาพราเราไปไ้อี`
ลมหายใอผมรวยริน
สมอาวโพลน
เสียอไอาที่ะโนเรียผม
ผม็ไม่แม้แ่ะอบสนอไ้
ผมไ้ยินแ่สิ่เียว
น้ำเสียอนที่ผมุ้นเย
น้ำเสียอนที่ผมเยหลอ
น้ำเสียอนที่ผมไม่แม้แ่ะรั
เสียที่บอ
.
.
.
.
.
.
.
`อยู่ับผมนะ`
.
.
.
.
.
.
.
`ผมรัุ..ปาร์านยอล`
end*
ผลงานอื่นๆ ของ องค์ชาย:P ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ องค์ชาย:P
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น