คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 เราไม่ได้รักกัน
เป่ยานานที่ำลัยืนแอบฟัอยู่นอห้อรับแ เธอยมือทั้สอ้าึ้นปิปา ร่ำไห้ออมา้วยวามเ็บปว อย่าแสนสาหัส เธอเพิ่มรู้ว่าวามริอันโหร้าย ว่าสามีที่รัและน้อสาวที่เธอไว้ใไ้แอบมีอะไรันลับหลัเธอ เป่ยานานยืนนิ่ฟัน้านในุยัน่อ
ภายในห้อรับแ
“เราะเอายัไัน่อไป” แม่เป่ยเอ่ยถามลูเย
“เรื่อนี้ยัไผม็้อรับผิอบารระทำอผมรับ” หวัเาเฟยล่าว
“ะรับผิอบลูสาวนเล็อันยัไ เธอะให้ลูสาวันมาเป็นเมียน้อยพี่สาวัวเอ ันไม่ยอมหรอนะ” แม่เป่ยล่าวบอลูเย ที่นั่อยู่รหน้า
“เป่ยินอวี๋ำลัท้อลูายให้ผมอยู่ ผมไม่มีทาทำให้เธอน้อยใในเรื่อนี้หรอรับ ุแม่ไม่้อเป็นห่ว” หวัเาเฟยบอแม่ภรรยา พร้อมับสายาที่หนัแน่นไม่่าาน้ำเสียที่เปล่ออมา
“แล้วนายิะทำยัไ” พ่อเป่ยเอ่ยบอถาม
“ผมะหย่าับเธอรับ! เป่ยานานไม่มีุสมบัิในารเป็นภรรยาอผม เธอไม่สามารถให้ำเนิลูายให้ับผมไ้” หวัเาเฟย ล่าวออมาให้ทุนไ้ยินัเน รวมถึเป่ยานาน้วยที่แอบฟัอยู่
“ถึันและเมียไม่ไ้รัลูสาวนนี้เท่าไหร่ แ่็ไม่ไ้ิะให้ใรทำร้าย นายเป็นสามีอลูสาวัน นาย้อูแลลูสาวทั้สออัน” พ่อเป่ยล่าว
“ุพ่อไม่้อารให้ผมหย่าับเป่ยานานหรือรับ?” หวัเาเฟยเอ่ยถามพ่อา
“เปล่า! เรื่อหย่า แน่นอนว่านาย็้อหย่าับเป่ยานานอยู่แล้ว แ่ัน้อารให้นายูแลเธอในานะเมียเหมือนเิม! แ่นาย็้อไปทะเบียนสมรสับลูสาวนรออัน้วย” พ่อเป่ยล่าว
“ไ้รับ ผมะหย่าับเป่ยานาน และยัูแลเธอในานะภรรยาเหมือนเิม แ่เธอ้อเปลี่ยนสถานะมาเป็นเมียน้อยแทนนะรับ ุพ่อับุแม่ะว่าอะไรหรือเปล่า?” หวัเาเฟยล่าว
“ใ่! พอลูแ่านับหนูินอวี๋แล้ว ็ให้หนูินอวี้เ้าไป่วยานในบริษัทแทนเป่ยานาน หล่อนนั้นให้อยู่บ้านเป็นนา้นรัว อยรับใ้ลูับหนูินอวี้็พอ!” แม่หวัล่าวับลูาย
“ันไม่ว่าอะไรหรอนะ เรื่อที่ะให้เป่ยานานเลื่อนสถานะอัวเอ ั้นเอาามนี้ พรุ่นี้นายพาเป่ยานานไปหย่า และทะเบียนสมรสับินอวี๋ให้เรียบร้อย อย่าให้เรื่อราวที่เิึ้นแพร่ระายและทำให้ินอวี๋ลูสาวอัน้ออับอายล่ะ” พ่อเป่ยบอลูเยให่ที่ำลัะลายเป็นเยเล็
“ไ้รับุพ่อ!” หวัเาเฟยล่าวและหัวเราะเบาๆ
“ไม่ไ้! ันไม่เห็น้วย!” เป่ยานานเินเ้ามาล่าวไม่เห็น้วย
หวัเาเฟาผู้เป็นสามีพร้อมับพ่อแม่อเป่ยานาน พาันหันลับมามอเป่ยานานพร้อมับสีหน้าไม่พอใที่เธอเ้ามาัวาแผนารอพวเา
“ุเ้ามาทำไม? ลับไปทำานอัวเอเถอะ” หวัเาเฟยล่าว
“ันไม่ไปไหนทั้นั้น! ุับินอวี๋ะแ่านันไ้ยัไ ในเมื่อพวเรายัเป็นสามีภรรยาันอยู่” เป่ยานานเอ่ยึ้นเสียั้วยวามโรธ
“นี่แะปล่อยให้น้อสาวอแท้อไม่มีพ่อหรือยัไ!? แอยาให้น้อสาวอแอับอายมาเลยใ่ไหม” เหยาลู่ิ่แม่อเธอเอ่ย่าทอเธอเสียัเ่นัน
“แม่่ะ! แ่แม่ำลัะทำให้รอบรัวอันเือร้อน อีอย่าเาเฟยเาเป็นสามีอัน แม่อยาให้น้อสาวึ้นื่อว่าแย่สามีอพี่สาวัวเอเหรอะ!” เป่ยานานล่าวแม่อเธอและใ้วาแๆ มอไปที่น้อสาว "ถึแม้อนนี้ะเป็นเมียน้อยอพี่สาวัวเอไปแล้ว็าม แ่ไม่้อป่าวประาศออไปหรอมั้ว่าแย่ผัวพี่สาวัวเอ นท้อ!"
“ผัวะ!” เสียฝ่ามือที่ระทบับใบหน้าอเป่ยานาน ทุนที่อยู่ในห้อไ้ยินเสีย ่าพาันทำสีหน้าสะใ โยเพาะน้อสาวและรอบรัวอสามี
เป่ยานานถูพ่ออเธอบหน้า้วยวามโรธ เธอเยหน้ามอหน้าพ่ออเธอพร้อมับน้ำาที่ไหลรินออมา้วยวามเสียใ เธอไม่ิเลยว่าแม้แ่พ่ออเธอะเห็น้วยับารระทำอแม่และน้อสาว ทำให้พ่อถึล้าบหน้าเธอไ้
“พี่รับ! เ็บมาไหมรับ” เป่ยมู่เาน้อายอเธอ เินเ้ามาหาพร้อมับเอ่ยถาม ่อนที่ะหันมามอหน้าพ่ออเา้วยสายาที่แ็ระ้า
“ุพ่อบันเพราะอะไระ!? เพราะันไม่เห็น้วยับเรื่ออินอวี๋ หรือเรื่อที่ันไม่ยอมหย่า” เป่ยานานล่าว พร้อมับร้อไห้ออมา
“พ่อรับ! ผมว่าเรื่อนี้พวเราุยันีๆ ไม่ไ้หรือรับ ทำไม้อลไม้ลมือับพี่สาว้วย” เป่ยมู่เาเอ่ยถาม้วยวามสสัย “อีอย่า เรื่อนี้ผมไม่เห็น้วยเลยนะรับ ที่พ่อับแม่ะมาบัับให้พี่เป่ยหย่าับพี่เยและให้พี่เยไปแ่านับพี่รอ”
“แหยุพูไปเลยนะเสี่ยวเา! แไม่มีสิทธิ์ออวามิเห็นหรือพูอะไรทั้นั้น” เป่ยฟาอิ่มเอ่ยบอลูายนเล็อเา ่อนที่ะหันมาบอเหุผลที่บหน้าลูสาวนโว่า “ที่ันบหน้าอแ เพราะำพูั่วๆ อแ ใรให้แบอว่าน้อสาวอแเป็นเมียน้อย!”
“แล้วมันไม่เป็นวามริเหรอ!น้อสาวแบบไหนัน ที่พาัวเอไปนอนับพี่เยอัวเอ นท้อลับมาแบบนี้!แล้วแบบนี้มันไม่เรียว่าเมียน้อยแล้วะให้ันเรียว่าอะไร” เป่ยานานะอเถียลับไป
“พ่อแบอแล้วไม่ใ่เหรอ!ว่าน้อสาวแไม่ไ้เป็นเมียน้อย ทำไมแถึไม่เ้าใ!” เหยาลู่ิ่ล่าวเสียั ่อนะเ้าไประาผมอลูสาวนโและล่าวอีว่า "ันสั่ให้แหย่าับเาเฟยเี๋ยวนี้ แเ้าใไหม"
“ไม่! ันไม่เ้าใ เาือสามีอหนู ทำไมหนู้อหย่าับเา เพราะผู้หิร่านๆ นหนึ่้วย!” เป่ยานานที่โยแม่ระาหันและบี ็ไม่ยอมรับปา่อนที่เธอะทนไม่ไหว ผลัแม่ออไปและมอไปที่สามี ที่เอาแ่ยืนเียบและอน้อสาวอเธอที่เอาแ่ร้อไห้ และมอเธอถูทำร้ายอยู่ลอ
“ุเห็น้วยับเรื่อนี้เหรอะ? ุ้อารที่ะหย่าับันเหรอ!?” เป่ยานานหันลับมาเอ่ยถามสามีอเธออีรั้
“ผมรัินอวี๋ ผมไม่ไ้รัุ อีอย่าพวเราไม่ไ้รััน แล้วพวเราะอยู่้วยัน่อไปทำไม” หวัเาเฟ่ยเอ่ยถามภรรยา พร้อมับท่าทาที่นิ่เย เพราะว่าเาไม่ไ้รู้สึรัภรรยาอเาเลยแม้แ่นิเียว ที่เายอมแ่านและอยู่ับเป่ยานานเป็นเพราะว่าเธอสามารถหาเินเ้าบ้านไ้โยที่เาและนในรอบรัวอเาไม่้อลำบาออาบ้านไปทำานให้เหนื่อย
ความคิดเห็น