คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #71 : หัวใจเรียกหา50%
“มันไม่ใ่เรื่อทีุ่ับันะ้อมาทะเลาะันแบบเ็ๆ
แล้วนะะ มีอะไรไม่พอใัน็พูมา่ะ
แ่อวามรุาส่โทรศัพท์อันืนมาเี๋ยวนี้!”
เพรลาแบมือไปอโทรศัพท์ืนแบบเ็ๆ แ่มีหรือที่เาะให้เธอ่ายๆ
“ถ้าอยาไ้็มาเอาเอ” พอลล์ไม่ให้หนำ้ำยัเินหนีเธอไปเสียื้อๆ
“ุพอลล์” เพรลาโมโหัเธอวิ่ามเาไปิๆ
พร้อมับระา้นแนแร่อเาอย่ารวเร็วนเ้าัวถึับหันหน้ามามออย่าไม่อบใ
“เอาโทรศัพท์อ...”
ยัไม่ทันที่เพรลาะโวยวาย
พอลล์ว้าเอวบ้าเ้า้าทาึ่เป็นห้อเล็ๆ
ันแผ่นหลับอบบาิำแพอย่าไม่รอ้า
ประิายำยำเ้าหาพร้อมับ้มหน้าประบริมฝีปาบา้วยปาอเาทันที
เพรลาอึอัที่ไม่สามารถอบโ้อะไรเาเป็นำพูไ้
สอมืออเธอไ้แ่ทุบีเาไปทั่วายหวัให้เาหยุารระทำบ้าๆ ับเธอ แ่ไม่เลย
ยิ่เธอทุบีเามาเท่าไรเายิ่อบโ้เธอเป็นารบลึริมฝีปาบาหนัหน่วมาึ้นเท่านั้น
มานเรียร้อเธอให้เปิปา้อนรับลิ้นร้อนื้นอเาไ้้วยวามเ็มใ
พอลล์ลูบไล้เรือนร่าามอย่าเป็นเ้า้าวเ้าอ
เอวบาถูเ้ารั้เ้าหาายแร่นแนบแน่นแทบะสนิทเป็นเนื้อเียวัน
ออิ่มสัมผัสับอแร่อเานเธอหายใไม่ออ
สะโพพายแนบับสะโพสอบนสัมผัสไ้ถึัวนอเาที่ำลับลึับ้นาเรียวสวยอเธออยู่ในะนี้
“ทำไมอบื้อนั ทำไมอบัำสั่ผมนัเพรลา!” พอลล์ปล่อยริมฝีปาบาอย่าแสนเสียาย
รีนิ้วเรียวสวยสัมผัสับริมฝีปาบวมเ่ออเพรลา้วยวามเสน่หา
เพรลาวาหน้าไม่ถูเธอไ้แ่บหน้าลับอแร่อเา
นี่ถ้าเธอหายใไม่ออเาไม่ปล่อยเธอ่ายๆ ใ่ไหม
“ถามว่าทำไมอบื้อนั ไม่อบแบบนี้ อยาถู...”
พอลล์อมยิ้มเมื่อเห็นเพรลาบหน้าอยู่ับออเา
“นบ้า...
นี่ใ่ไหมทีุ่บอว่ามีธุระที่ะพูับัน!” เพรลาอบเสียแผ่วเบา
อุบออเา ้วยใบหน้าแ่ำ
“ถ้าบอว่าใ่ละ
มีอะไระแ้แ้นผมหรือ?” พอลล์อบพร้อมับหัวเราะ เพรลาพลาโอาสสำั
ถ้าเธอเยหน้าันิะเห็นเายิ้มอย่ามีวามสุ
“นี่แหนะ... ะ่าให้ายเลย นี่แหนะ!” เพรลาอบพร้อมับทุบายำยำไม่หยุหย่อน
พอลล์ไม่ไ้รู้สึเ็บรไหนเลย
เารู้สึมีวามสุ้วย้ำเมื่อเห็นเธอเผลอยิ้มออมาอย่าเินๆ
“เ่แบบนี้้อถูทำโทษ!”
พอลล์รวบมือบาไว้เพียมือ้าเียวอเา เมื่อหัน้ายหันวามอไม่เห็นใร
พอลล์ไม่รอ้า
“รี๊!” เพรลาร้อ้วยวามใ เมื่ออยู่ๆ
เารวบัวเธอึ้นบ่าเินไปยัที่อรถ
“ปล่อยันนะะ ปล่อย!” เพรลาิ้นรนหาทาออให้ับัวเอ
“ไม่ปล่อย... นว่าเพระถูทำโทษ”
พอลล์แบเพรลาที่ะโนโหวเหวนถึรถอเา
“ปล่อยเพรนะะ” เพรลาไม่รู้หรอว่าำ้อร้ออเธอ่าแสนหวานยิ่นั
“ปล่อยแน่รับนสวย แ่ไม่ใ่อนนี้
หยุิ้นเี๋ยวนี้นะเพรไม่ั้นอย่าหาว่าผมไม่เือน”
พอลล์ล่าวเสียเ้มเมื่อนบนบ่าไม่ยอมอยู่เยๆ พร้อมับฝาฝ่ามือลที่้นอนามสอที
“โอ๊ยอีาบ้า ันเ็บนะ!” เพรลาเบิาโพรเมื่อโนทำโทษแบบนั้น
“ถ้ายัไม่หยุิ้นอีละ็ เอีแบบเมื่อี้แน่!”
พอลล์ู่้วยน้ำเสียุๆ นเพรลาหยุิ้น เายิ้มเมื่อำู่อเาไ้ผล พอลล์เปิประูรถสุหรูพร้อมับยนบนให้เ้าไปนั่ในรถ
โยมีเพรลาไ้แ่ทำหน้า้ำใส่เาอย่าไม่พอใ “ทำไมื้อนัละเพร แล้วมาเที่ยวแบบนี้
หายแล้วหรือไนี?”
ำพูแสนอ่อนหวานบวับารระทำที่อ่อนโยนที่ยนิ้วเรียวสวยลูบแ้วนุ่มๆ
ทำให้เพรลาหน้าแ
ำห่วใยาเาที่เธอรอมานานไ้ยินแล้ววันนี้
เพรลาหัวใเ้นเร็วและแร ยิ่สายามๆ อเาที่มอเธอหยาเยิ้ม
ยิ่ทำให้เธอใสั่น
“ันะเป็นยัไ็ไม่เี่ยวับุ!”
แม้ะรู้สึีไม่น้อยับสิ่ที่เาทำ แ่นปาแ็อย่าเธอหรือะยอมรับ
“ปาแบบนี้ น่า...” เาโน้มใบหน้าลลอเลียร์แ้มนวล
“อย่านะะ” เพรลาปรามเสียสูพร้อมับผลัใบหน้าอเาออห่า
หันหน้าหนีเาเสียื้อ
“ถ้าไม่อยาถูทำโทษแบบนี้ ราวหน้า็อย่าื้อนั!”
พอลล์ไม่ฟัเสียั้าน เาไ้โอาสหอมแ้มนวลลอยเ่นรหน้าฟอให่ๆ ทันที
เพรลาเบิาโมอเาอย่าไม่พอใ
สอมือบาุมแ้มอัวเอไม่ให้เาวยโอาส เม้มปาแน่นเ้าหาัน
มอนรหน้า้วยสายาอาา แ่พอลล์หรือะลัว เาอบ้วย้ำที่เธอหวัว
**ฝาิาม้วยนะะ ใล้ะบแล้วนะะ**
ความคิดเห็น