คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พรหมลิขิต 50%
เนนี่ไม่รอ้าอี่อไป เธอลุึ้นยืนพร้อมับพรพรร
และระาปอพลลาไปยัฟอลเ้นรำทันทีโยที่ไม่ฟัเสียั้านาเพื่อนแม้แ่นิเียว
“พวแเป็นอะไรวะถึไ้ลาันออมา้วยเนี่ย?”
ปอพลสลััวเอออาารับุมาเพื่อน เมื่อมายืนอยู่ลาเวทีเ้นรำ
“แไม่เห็นหรือไว่าเ์ับเพรำลัุยัน”
พรพรรทำหน้าุใส่เพื่อนทันทีเมื่อออมาไลหูไลาเ์และเพรลา
“แล้วไวะ ัน็ุย ไม่เห็นมีอะไรแปลเลย”
ปอพลยัไม่เอ๊ะใแ่อย่าไรยับแว่นาอัวเอไปมา
มอหน้าสอสาวที่มอเาอย่าับะินเลือินเนื้อแบบไม่เ้าใริๆ
“แว่าเ์มันิไับเพร?”
ราวนี้เนนี่ถามปอพลอย่าริั อออย่าหาเรื่อ
“็อบนะิ แ็รู้นี่ไอ้เน ะมาถามเราทำไม?”
ปอพลอบแล้วส่ายหัวไปมา
“แล้วแไม่อยาให้เ์มันสมหวัหรือไ?” พรพรรถามเสียสู
“็อยานะิ เราอยาให้เพื่อนทั้สอรััน และลเอยัน!”
ปอพลอบและหันไปมอเพื่อนทั้สอที่นั่อยู่ที่โ๊ะอาหารทันที
เพรลาและเ์ำลัุยันอย่าสนุสนาน
โยเพาะเพื่อนายอพวเา ูะมีวามสุที่สุ
ปอพลเห็นภาพรหน้าถึับอ้าปา้า ่อยๆ
หันมามอเพื่อนทั้สอนที่ยืนเท้าเอวทำหน้ายัษ์ใส่เาอย่าหวาๆ
“ริ้วย! แล้วทำไมแสอนไม่บอันีๆ วะ!” ปอพลทำหน้าเหยเ เมื่อรู้ถึสิ่ที่เพื่อนทั้สอทำ
“ถ้าันบอแแผน็แหมนะิ” เนนี่ะอใส่เพื่อน
“ทีนี้รู้แล้ว ยัอยาะอยู่รนั้นอีไหม?”
พรพรรถามอย่าเอาเรื่อ
“ไม่แล้ว รู้แล้วเว้ย ใระไปเป็น้าวาอเพื่อนไ้วะ”
ปอพลอบพร้อมับหลบาเพื่อน
“เอ่อ... รู้แล้ว็ี ะไ้ไม่้อไปเป็น้าวาอเพื่อน”
เนนี่พูใส่หน้าปอพลอย่าไม่รัษาน้ำใ
“พวแว่าเ์มันะอหัไหมวะ! เน ปอ?”
พรพรระเ้อมอไปที่โ๊ะเมื่อเห็นเ์ูะมีวามสุมาว่าเพรลา
“ันไม่แน่ในะ แ่ที่แน่ๆ แนั้นแหละะระูหั!”
ปอพลทำหน้ายัษ์ใส่พรพรรบ้า หลัาที่ให้เพื่อนเบ่ใส่เามานานหลายนาที
“ทำไม?” พรพรรถามเพื่อนเสียัแ่ับเสียเพล
“็แเหยียบีนันอยู่นะิ โอ๊ย!”
“เอ้า... แล้วทำไมแไม่บอันละ พอีันเลิ้มไปหน่อยนะ
อโทษนะเพื่อน” พรพรรรีบอโทษปอพลทันที พร้อมับทำหน้าเหยๆ
เมื่อรู้ัวว่าเหยียบเท้าเพื่อนเ็มๆ
“ันภาวนาให้เ์มันสมหวั”
หลัาที่เนนี่และพรพรรอธิบายให้ปอพลฟัและโยย้ายส่ายสะโพไปมาไ้ไม่ถึสิบนาที
เธอหยุเ้นและหันหลัให้เพื่อนทั้สอ เมื่อรู้สึว่าผู้นออมาวารวลายมาึ้นนเธอเริ่มเวียนหัว
“แล้วนั้นแะไปไหนวะเน?” พรพรระโนถามเพื่อนนสวย
“ัน็ะลับไปที่โ๊ะนะิ เวียนหัว อีอย่า พวเราเล่นออมานานแบบนี้
ถ้ายายเพรรู้ละ็ มีหวัอนพวเรา้ามาิแน่” เนนี่หันไปบอพรพรรับปอพล เพราะรู้ันิสัยอเพรลาี
“เอ่อใ่... ันพวเราลับโ๊ะันีว่า
เี๋ยวยายเพรสสัยพวเราึ้นมาะเือร้อนเอา” ปอพลระือรือร้นามเนนี่
“แล้วแะรออะไรอยู่ละ ไปิยะ”
พรพรรพูเสร็พร้อมับเินนำหน้าเพื่อนทั้สอ เพราะไม่อยาให้เพรลาสสัย
และเมื่อทุนลับมายัโ๊ะอัวเอ
ทั้สามทำัวเหมือนเหน็เหนื่อยับารเ้นรำ ร้อเรียหาน้ำันยให่ เพราะลัวว่าเพรลาะับไ้ว่าทุอย่าเป็นแผนอทั้สามนที่ให้เ์และเพรลาอยู่้วยัน
ความคิดเห็น