ชื่อ : ชารอน เกว็นเน็ธ (Sharon Gwyneth)
รูปลักษณ์ภายนอก : ผมสีม่วงเข้มเกือบออกดำ ผิวสีซีดเกินคนปกติธรรมดา ดวงตาสีดำสนิททั้งดวงตา น้ำหนัก 43 ส่วนสูง 155
นิสัย : ชารอนเป็นคนค่อนข้างใจเย็นพอสมควร และเป็นมิตรกับทุกคน เธอมักจะพูดคุยกับผู้อื่นด้วยความยิ้มแย้มเสมอ เธอเป็นคนสุภาพมากๆและภายนอกเธออาจะดูซื่อๆแต่จริงๆแล้วเป็นคนที่มีไวพริบมากทีเดียว ชารอนเป็นคนแพ้แสงแดด ถ้าเจอแดดแรงมากๆก็อาจะทำให้ตัวเธอไหม้ได้เธอจึงเก็บตัวอยู่ในบ้านไม่ออกไปไหนและให้คนในครอบครัวออกไปซื้อของให้เสมอๆ เธอชอบที่จะเล่นดนตรี เรียกได้ว่าเธอเล่นดนตรีได้ทุกชนิดเลยล่ะ เธอมักจะนั่งแต่งเพลงในบ้านเสมอๆ
ลักษณะการพูด : มักจะแทนตัวเองว่าฉันและแทนคนอื่นว่าคุณ แม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นคนที่สนิทก็ตามและลงท้านด้วยคะ/ค่ะเสมอ
"คุณที่ยืนอยู่ตรงนั้นน่ะ ช่วยหยิบหนังสือให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ"
"ฉันน่ะ ไม่มีวันแก่ลงอีกแล้วล่ะค่ะ"
ปฎิกริยาหากโดนทรมาณ : เธอจะไม่กรีดร้องหากแต่จะทำตัวนิ่งทั้งๆที่จริงทรมาณมากๆแถมจะชอบพูดตอกกลับคนเหล่านั้น
"พวกคุณก็แค่หาแพะรับบาปเท่านั้นแหล่ะ ทั้งๆที่จริงปีศาจมันก็คือพวกคุณนั่นแหล่ะ"
ของที่ชอบ : เครื่องดนตรี , ชาเอิร์ลเกรย์
สิ่งที่เกลียด : คนที่ดูถูกคนอื่น
สิ่งที่กลัว : แสงแดด
ภาระที่ต้องรับผิดชอบ : คนในครอบครัว
ตำนิบนร่างกาย : -
อาชีพ : นักแต่งเพลง
เพิ่มเติม : ชารอนมีโรคประจำตัว 2 อย่างค่ะ คือนอกจากแพ้แสงแดดแล้วก็ไม่มีวันโตด้วย รูปร่างภายนอกของเธอจะดูเด็กตลอดแต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้เด็กเหมือนภายนอก
ที่คนอื่นคิดว่าเธอเป็นแม่มดเพราะเห็นว่าเธอไม่ยอมออกจากบ้านเลยทั้งที่จริงแล้วเธอแค่แพ้แสงแดดเฉยๆ
เป็นบทอะไรก็ได้ค่ะ แต่ตั้งใจว่าจะสมัครเป็นวิญญาณในตุ๊กตาค่ะ 55555
- คุยกับตัวละคร -
"สวัสดีนะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับคุณเธอยืนขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่เมื่อพูดจบเธอก็นั่งลง ตอนนี้คุณอยู่ในห้องสีขาวโล่งๆที่ทั้งห้องมีวัตถุเพียงแค่ 2 อย่าง คือโต๊ะเรียนกับเก้าอี้ไม้ที่ตั้งอยู่กลางห้อง "นั่งลงได้ค่ะ" เธอบอกกับชารอนแล้วก็เริ่มหยิบกระดาษกับดินสอจากใต้โต๊ะขึ้นมาพร้อมจด
- สวัสดีค่ะ ฉันชารอน เกว็นเน็ธค่ะ /โค้ง
"คุณคิดยังไงกับแม่มดหรอ" เธอถามคุณด้วยสีหน้าจริงจังแล้วเริ่มจับดินสอ "อ๋อ! แล้วก็คิดยังไงกับวิธีการขจัดแม่มดของศาสนจักรในสมัยนั้นด้วย เช่นการจับถ่วงน้ำ เผาไฟ ทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจว่าคนๆนั้นเป็นแม่มดหรือเปล่าด้วย" เธอกล่าวต่อแล้วก้มหน้าลงไปเตรียมจะเขียนอีกครั้ง
- แม่มดน่ะเป็นแค่ชื่อเรียกของแพะรับบาปมากกว่าล่ะมั้งคะ...เวลาที่หาคำตอบอะไรทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ก็จะหาว่าแม่มดน่ะเป็นคนทำทั้งๆที่จริงแล้วคงจะเป็นฝีมือมนุษย์นี่แหล่ะค่ะ อืมม คิดยังไงงั้นเหรอ ฉันคิดว่ามันก็แค่ความสนุกลึกๆของคนในศาสนจักรที่ต้องการจับคนมาทรมาณเป็นของเล่นเท่านั้นล่ะค่ะ
"ขอบคุณสำหรับคำตอบนะ ไว้เจอกันใหม่!" หลังจากที่ชารอนตอบคำถามของเธอจบ เธอก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปจากห้องสีขาวโล่งนี่
- เราต้องได้พบกันอีกแน่ค่ะ
- คุยกับผู้ปกครอง -
สวัสดีนะคะ เรามีนามแฝงว่า อากิ นะ เธอหล่ะ
- ฮิเมะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
มีอะไรสอบถามมาได้ที่ QMSG เราเลยนะ
- ได้เลยค้าบบ
ทำใจมาแล้วใช่ไหม
- ทำใจมาแล้วค่ะ 555 เชิญเอาลูกสาวเค้าไปทำแกงได้เลยค่ะ...
เราไม่ใช่คนขยันอัพ ไม่ใช่คนที่ภาษาดีเลิสเลอ เราเป็นคนที่ไม่มีอะไรดีเลยนอกจากหน้าตา---- แค่ก!
-เดี๋ยวนะคะ 55 ให้พูดใหม่อีกรอบนึงค่ะ../ยื่นไมค์ให้
มาสมัครนิยายเรื่องนี้ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ติดนะ คนมาสมัครน้อย อย่าซีเรียส 555
- หืมม ไม่หรอกค่ะ 5555 อาจจะไม่ติดก็ได้ ฮือออ
บ๊าย บาย จุ๊บๆ //หอมแก้ม
-จุ้บๆค่ะ
ความคิดเห็น