ฟรัง colic คนเห็นผี

ลำดับตอนที่ #4 : เสียงกระซิบจากท่านางคอย

5


เชื่อไหม...

ว่าการกลับชาติมาเกิดมีจริง

อดีต..ยังคงร่ำหา..

ใครบางคน..ที่จากลา..ชั่วนิรันดร์

*******************

กลางดึกสงัดในค่ำคืนพระจันทร์กระจ่างฟ้า

เสียงจั๊กจั่นระงมแข่งกับเสียงใบไม้ไหว..

หิ่งห้อยส่องแสงเรืองรองบินว่อนวิบวับ..

ท่ามกลางเงามืดของรัตติกาล..มีความเคลื่อนไหว

ของทิวหญ้ารกสูงท่วมหัว..

สวบ!สวบ!สวบ!..สองเข่าที่หมอบคลานแหวกฝ่าพงหญ้า

ฟิว!เนื้อตัวที่ไม่ได้สวมเสื้อของชายหนุ่มถูกใบหญ้าคา

คมกริบบาดรอยแล้วรอยเล่าจนเลือดไหลซิบๆ..

ชายหนุ่มเงยหน้ามองบ้านเรือนไทยหลังใหญ่

ที่มีเพียงแสงตะเกียงดวงน้อย..

ดวงตากลมโตของชายหนุ่มผิวเข้มกรุ่มกริ่ม

เป็นประกายหวานซึ้งเมื่อเห็นร่างของหญิงสาว

ยืนตรงริมหน้าต่าง..ชายหนุ่มค่อยๆหมอบคลืบคลาน

ไปจนถึงต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ตรงกับห้องนอนของหญิงสาว

เขาเอื้อมคว้าก้อนดินเล็กๆปาไปยังหญิงสาว..

หญิงสาวเหมือนรู้จุดประสงค์ของผู้มาเยือน

เชือกถูกโยนลงมาจากหน้าต่างห้องนอน..

ไม่รอช้าเขารีบปีนไต่เชือกขึ้นไปทันที..

และแล้วแสงตะเกียงดวงน้อยก็ถูกดับลง



~~~~เฟี๊ยบ!!!..."โอ๊ยย~~ยย"..~~~

เนื้อนิ่มเด้งเป็นริ้วแดงเลือดซิบๆยามหวาย

ฟาดกระทบผิวขาวเนียนสวย!!  

"นังลูกชั่ว!!มึงจะบอกกูได้หรือยัง!!

ว่ามึงท้องกับไอ้ไพร่คนไหน!!ห๋า!!"

ชายร่างใหญ่วัยกลางคนท่าทางน่าเกรงขาม

คำรามเสียงดังใส่หญิงสาวที่ถูกมัดมือโยงไว้

กับขือบ้านในมือกำไม้หวายยาวแน่น..

หญิงสาวกัดริมฝีปากนิ่งไม่ตอบคำถามของ

ผู้เป็นพ่อ..เนื้อตัวของหญิงสาวสั่นเทาด้วย

ความเจ็บปวดริ้วรอยนับสิบที่ถูกเฆี่ยนตีอย่างทารุณ

แต่ไม่อาจง้างปากให้หญิงสาวพูดอะไรออกมา..

สไบที่พันรอบอกอิ่มหลุดลุ่ย..

"อีบัว!!ถ้ามึงยังปากหนักกูจะตีมึงให้ตายคามือ!!".

~~~เฟี๊ยบ!!!~~~.."โอ๊ยย..ยย!!!"~~~

หวายถูกฟาดใส่หญิงสาวสุดแรงอีกครั้ง

ใบหน้าน้อยหวานซึ้งหลับตากัดฟันแน่นอย่างเจ็บปวด

ไพร่ชายหญิงนับสิบก้มหน้านิ่งด้วยทนดูแม่หญิงทุกข์

ทรมานไม่ไหว..ชายหนุ่มผิวสีแทนก้มหน้านิ่งด้วย

ความเจ็บปวดน้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม..

"ไอ้ไม้!!!"




~เบลล์~


ฉันสะดุ้งสุดตัวลืมตาตื่นขึ้นกลางดึก!!

ตึกตักๆๆ!!หัวใจฉันสั่นระรัวยังกับกลัวอะไรซักอย่าง

ฟู่วว!!ฉันเป่าลมออกทางปากเพื่อผ่อนคลาย..

ฝันบ้าอะไรเนี่ยเหมือนเหตุการณ์จริงเลย!!

ฉันเอื้อมมือควานหานาฬิกาบนหัวเตียง..

ตี2!!..บ้าจริงพรุ่งนี้มีสอบด้วยซิ!!

เอาไงละทีนี้จะนอนต่อหรือจะอ่านหนังสือดีนะเรา

ป่านนี้ฝนคงหลับสนิทแน่ไปแล้ว..นอนก็นอนไม่หลับ

อ่านหนังสือดีกว่า..ฉันลุกขึ้นเปิดไฟบนหัวเตียง

หยิบหนังสือฟิสิกมาเปิดอ่าน..หน้าแล้วหน้าเล่า

พรุ่บ!!..ฟี้..Zzzz..

"เบลล์!!เบลล์!!ตื่นได้แล้วลูกสายแล้วนะ!!"

เสียงใคร!..อะไรส่าย?..ฉันค่อยๆผงกหัวจากหมอน

แม้ตายังปิดสนิท!!..

"เบลล์!!จะแปดโมงแล้ว!!"..แปดโมง!!  ฉันเหลือกตาโพลง!!

กับประโยคคำว่าจะแปดโมง!!..

"อ๋ายย!!..พ่ออ่ะจะแปดโมงแล้ว!!ทำไมถึงพึ่งมาปลุกเนี่ย!!"..

ดึ๋ง!!..ตึง!..ตึง..ตึง..ฉันเด้งตัวจากที่นอนด้วยความเร็ว

พร้อมกระโดดดึ๋งคว้าผ้าเช็ดตัวกระโจนลงบันได..ปัง!!..

 ประตูห้องน้ำถูกปิดเสียงดังสนั่นบ้าน..

"เบลล์!!เบาหน่อยซิลูก!!"..เสียงพ่อเอ็ดตะโรตามหลัง

ซ่าๆๆ!!..ฉันสาดน้ำรัวๆไม่สนเสียงพ่อบ่น!!..

ภายในเวลาไม่เกิน5นาที..ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ด้วยความไว!!

เหลือบมองนาฬิกาอีกห้านาทีแปดโมง!!..ฉันรีบวิ่งลงมาข้างล่าง

คว้าไข่ต้มหนึ่งลูกยัดเข้าปากกระดกน้ำตามด้วยความไว..

ทำเอาสายตาคนที่นั่งรวมตัวกันกินข้าว..

มองหน้าฉันด้วยความมึนงง..

"หวัดดีพ่อแม่..เบลล์ไปแล้วนะ"..ฉันวิ่งชนิด

ไม่เหลียวหลังมองอะไรทั้งนั้น!!ต้องไปให้ถึง

โรงเรียนก่อน8.15 เพราะนั่นคือเวลาสอบ..

 ~~โบวว~~โบวว~~โบวว~~

วันนี้เป็นวันอะไรหว๊า!!หมาเหมอหอนกันตลอดทาง

ที่ฉันวิ่งผ่าน..ช่างเหอะคงใกล้เทศกาลติดสัตว์มั้ง!!  

"แฮก!!แฮก!!แฮก!!.." ฉันยืนหอบตัวโยน!!

เอาหลังพิงกำแพงโรงเรียน!!ก่อนเดินเข้าประตู

โรงเรียนหลังจากวิ่งมาราธอนมาสองกิโล!!

ดีนะเพิ่งเลิกแถว!!..ฉันอมยิ้มเมื่อมองเห็นฝน

เดินอยู่ลิบๆหันซ้ายหันขวาคงมองหาฉันอยู่แน่ๆเลย

อ๊ะ!!..นั่นเก้าเดินแยกแถวไปทางมุมตึกทำไมนะ?  

หรือจะไปเอาอะไรที่ห้องเก็บของ?..

ตามไปช่วยดีกว่า..ฉันเดินเลี้ยวตามเก้าไปที่หลังตึก

นั่นหลังเก้าไวๆ..หายเข้าไปในห้องเก็บของจริงๆด้วย

ต้องย่องๆไม่ให้รู้ตัว..แกล้งซะหน่อยเหอะ!!..

ฉันยืนแอบตรงประตูกะ..จ๊ะเอ๋เพื่อนรัก..แต่กับมีเสียง

สนทนาเบาๆของคนสองคนเล็ดรอดออกมา..

เก้าคุยกับใคร??..ฉันค่อยๆแง้มประตูแอบดู

แล้วต้องขมวดคิ้วแน่น!!..ตาล!!..เด็กห้องสอง

กำลังใช้แขนโอบเอวเก้า!!สองคนนั่น!!..

ยืนจ้องหน้ากันคุยอะไรกันเสียงเบามาก

และสิ่งที่ทำให้หัวใจฉันกระตุกวูบ!!..

เมื่อเก้าใช้แขนสองข้างโอบรอบคอตาล

และ..และโน้มคอตาลลงมาประกบปาก!!

นะนี่มันเรื่องอะไรกัน!!..เก้ายื่นหน้าไปกระซิบ

อะไรที่ข้างหูตาล!!..

"รักนะ~~.."..ฉันถึงกับสะดุ้งวาบ!!เมื่อมีเสียง

กระซิบแผ่วเบาและไอเย็นยะเยือกที่ข้างหูฉัน!!

ฉันค่อยๆเหล่หางตาไปด้านข้าง..วูบ~~

ฉันหันควับไปมองสิ่งที่วูบไหว..ว่างเปล่า!!..แอ๊ด!!  

"บะ..เบลล์!!"..ฉันที่ยืนงงกับเหตุการณ์หันไปตาม

เสียงเรียก..เก้ายืนตะลึงหน้าซีดมองฉันตาค้าง

ส่วนตาลมองฉันด้วยแววตานิ่งและเรียบเฉย!!

"ได้เวลาสอบแล้ว!..ฉันมาตาม!!"..หมับ!!..

 ฉันคว้าข้อมือเก้าด้วยอารมณ์หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

อยากจะตั้นหน้าตาล!!ซักที!!..นี่ฉันเป็นอะไร??  

ฉันเดินจูงมือเก้าโดยไม่พูดอะไรซักคำ..

เก้าเองก็เอาแต่เงียบไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น!!

หึ!!ให้มันได้อย่างนี้ซิ!!เพื่อนฉัน..

ครืด!!..ฉันเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงด้านหลังฝน

ฝนหันมาส่งยิ้มให้..ฉันทำปากจู๋ใส่ฝน..  

"บ๊อง~~"..ฝนพูดพร้อมกับยิ้มตาหยีให้ฉัน

ก่อนหันหน้ากลับไป..ฉันชำเรืองหางตา

มองหน้าเก้าอย่างหงุดหงิด!!

ซึ่งเหมือนเก้าจะรู้ตัว..ถอนหายใจออกมาเบาๆ

ชำเรืองมองหน้าฉัน..

"ฮืออ~~.."..ฉันต้องกระตุกตัวนั่งหลังตรง

เมื่อเสียงร้องไห้ปริศนา..มาพร้อมกับไอเย็นๆ

ที่วูบไหวอยู่ด้านหลังฉัน..นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!  

ฉันรวบรวมสมาธิ..นั่งทำข้อสอบจนเสร็จ!!  

หืยย!!..ฉันรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกกับ

เหตุการณ์แปลกๆ ที่เกิดกับฉันถึงสองครั้ง!!

"ปะ..ไปพักกัน"..ฝนหันหลังมาสะกิดฉันที่กำลัง

คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น..หูฝาด!!ใช่หูฝาดแน่ๆ!!  

"เบลล์!!เป็นอะไรหรือเปล่า??"..เสียงเล็กๆของฝน

เรียกสติฉันกลับมาอีกครั้ง!!..

"ห๊ะ..ปะ..เปล่า!!ฉันแค่คิดถึงข้อสอบอ่ะ"

ฉันตอบกลับไปแบบนั้นเพราะไม่อยากทำให้ฝนเป็นห่วง

"เหรอ..งั้นไปโรงอาหารกันดีกว่าเนอะ"

ฝนลุกขึ้นพร้อมกับยื่นมือเล็กๆมาให้ฉัน

ฉันฉีกยิ้มกว้างจับมือฝนแล้วลุกขึ้น..  

"เก้า..ไปยังอ่ะ!!"ฉันหันไปถามเพื่อนสนิทแม้จะรู้สึกเคืองๆอยู่

"อะ..อืมๆไปซิ"..เก้ารีบลุกเดินตามพวกฉันด้วยท่าทีเนือยๆ





ณ.โรงอาหาร


~ฟรัง~


เสียงโหยหาของวิญญาณดวงหนึ่ง ที่ฉันสัมผัสได้ถึง

พลังแห่งความรัก..ทำไมมันถึงได้มากมายขนาดนี้นะ

"ฟรัง!!นั่งเขี่ยข้าวอยู่นั่นแหละไม่อร่อยหรือไงคะ!!"

ฉันเหลือบตามองหน้าแพรวาที่ทำแก้มป่อง

ขมวดคิ้วจ้องหน้าฉัน..

"เปล่า..แค่ฉันกำลังรู้สึกแปลกๆกับบรรยากาศของวันนี้

 มันดูเงียบเหงาอ้างว้างยังไงบอกไม่ถูก"...

แพรวามองไปรอบๆตัวก่อนพยักหน้าเห็นด้วยกับฉัน

"ฟ้าครึ้มๆดูวังเวงเนอะ"..แพรวาพูดพลางตักไข่พะโล้

แบ่งใส่จานฉัน..ฉันอมยิ้มให้แพรวา..พลันสายตา

เหลือบไปมองกลุ่มรุ่นพี่ที่เดินมา..อะไรกันนั่น!!..  

หัวใจฉันกระตุกวาบ!!ด้วยความตกใจ!!..

หนึ่งในกลุ่มคนที่เดินมา!!ไม่มีหัว!!ฉันเบิกตาค้าง!!

 เพราะคนๆนั้นคือ..พี่เบลล์!!! และยังมีดวงวิญญาณ

สามดวงประกบอยู่ด้านหลัง..ของพี่เบลล์

พรึ่บ!!..ฉันลุกพรวดพราด..

"อ้าวฟรัง!!จะไปไหน!!"..ฉันไม่ตอบคำถามแพรวา

แต่กับเดินตรงดิ่งไปที่กลุ่มของพี่เบลล์!!..


ฉันหยุดยืนตรงหน้าพี่เบลล์..หมับ!!..ฉันคว้ามือพี่เบลล์

มากำไว้แน่น..ตอนนี้คนทั้งกลุ่ม..

เงยหน้าขึ้นมองฉัน!!ณ.เวลานี้ฉันไม่สนใจคำทักทาย

และรอยยิ้มของรุ่นพี่เพราะภาพที่ฉันรวบรวมสมาธิเห็น

มันแสนโหดร้ายและทารุณ!!..

ฟรึ่บ~~ฟรึ่บ~~ฟรึ่บ~~..ภาพค่อยๆปรากฎชัดเจน

ใบหน้าของชายไทยสมัยโบราณคมเข้ม..

ถูกกลุ่มชายฉกรรจ์นับสิบรายล้อม

แขนขาทีถูกของมีคมฟันจนห้อยร่องแร่ง

ร้องอ้อนวอนขอชีวิตจากชายวัยกลางคนที่จิกหัว

ชายหนุ่มอย่างน่าเวทนา..

"อย่า!!ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ!!ลูกเมียข้าคอย

ข้าวสารอยู่ขอให้ข้าได้นำข้าวไปให้ลูกเมียข้า

เป็นครั้งสุดท้ายด้วยเถอะท่านขุน!!"

ชายหนุ่มยกมือไหว้อ้อนวอน..บุรุษใจทมิฬ!!  

"ได้!!กูจะสงเคราะห์ให้มึง!!"..คนใจโหดเงื้อมีดดาบมันวาว!!  

แล้วฟัน!!..ฉัวะ!!..เลือดจากลำคอพุ่งกระฉูดเต็มหน้าชาย

ใจเหี้ยม..ร่างชายหนุ่มกระตุกเกร็ง!!ในมือกำถุงข้าวแน่น!!  

ฉัวะ!!ฉัวะ!!ฉัวะ!!..ดาบในมือชายวัยกลางคนถูกเงื้อฟัน

ทีลำคอร่างไร้วิญญาณอย่างบ้าคลั่ง!!..จนคอขาด!!

ติดมือที่จิกผมชายหนุ่มแน่น!!..

"พวกมึง!!เอาไอ้สารเลวไม้โยนใส่เรือไป!!

ให้มันไปส่งข้าวให้ลูกเมียมัน!!"เสียงคำรามของผู้พูด

บ่งบอกถึงความเครียดแค้นและชิงชัง!!

"ไอ้ไม้มึงจะไม่มีวันได้ผุดได้เกิดอีกต่อไป!!"

ชายใจอำมหิตหิ้วหัวของชายที่ชื่อไม้ด้วย

ใบหน้าเย็นชาผิดมนุษย์!!..

"ฟรัง!!ฟรัง!!..มีอะไรกับพี่หรือเปล่า!!"

ฉันปล่อยมือจากพี่เบลล์เนื้อตัวสั่นเทา!!  

อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..

"ฟรัง!!เธอเห็นอะไรฟรัง!!บอกพี่เร็ว!!"

พี่ฝนที่รู้เรื่องพลังของฉันเอ่ยถามอย่างร้อนรน!!  

ฉันได้แต่ยืนตัวสั่นหน้าซีดพูดอะไรไม่ออก!!

"ฟรัง!!ไม่เป็นไรใช่ไหม"แพรวาประครองตัวฉันที่สั่นเทา

"นี่มันเรื่องอะไรกันห๊ะฟรัง..แพร!!พี่งงไปหมดแล้ว!!"

พี่เก้าลุกขึ้นถามต้องการคำตอบ..

"เออ..นี่พวกเธอเป็นอะไรกันฉันว่ากินข้าวต่อเถอะ"

พี่เบลล์พยายามเปลี่ยนเรื่องให้เป็นปกติ..

ฉันจะช่วยพี่ยังไงดี!!..เงาทะมึนสามตนที่อยู่

ด้านหลังพี่เบลล์คือยมทูตล่าวิญญาณที่หนีมาเกิด!!

"พี่เบลล์!!พี่อายุครบ 18ปี เมื่อไหร่อ่ะ!!"

พี่เบลล์ทำหน้างงกับสิ่งที่ฉันถามออกไป..

พรึ่บ!!..เงาดำพุ่งหน้าตาแดงก่ำมาติดหน้าฉัน!!

"อย่า~~ยุ่ง!!"..เสียงคำรามแหบแห้ง!!บ่งบอกถึงการเตือนภัย!!  

ฉันจ้องแววตาแดงก่ำไม่กระพริบ!!  

"อีกสองวัน..ก็จะถึงวันเกิดพี่อ่ะ..ถามแบบนี้

จะให้ของขวัญพี่หรือไง" พี่เบลล์ยิ้มทะเล้นให้ฉัน

ฉันกลืนน้ำลายก่อนตอบเสียงแผ่ว..

"อืม..แล้วฉันจะพยายาม"..ฉันก้มหน้าตอบ

เพราะฉันไม่แน่ใจเลยว่าจะช่วยพี่ได้ด้วยวิธีไหน

"เตือนไม่ฟัง!!~~.."ภูตตนเดิมคำรามใส่หน้าฉันอีกครั้ง!!

 "เห้ยๆ..ไม่ต้องพยายามหรอกพี่ไม่อยากได้อะไร"

พี่เบลล์โบกไม้โบกมือส่งยิ้มให้ฉัน...

"ฟรัง!!มากับพี่หน่อยพี่มีธุระจะคุยด้วย!!"

พี่ฝนลุกขึ้นจากม้านั่งเดินมาฉุดแขนฉัน

ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่จ้องมองฉันกับพี่ฝนอย่างสงสัย

โดยเฉพาะพี่เบลล์..พี่ฝนลากฉันมาหยุดที่มุมตึกหน้าห้องเก็บของ

"ฟรังจะบอกพี่ได้หรือยังว่าฟรังเห็นอะไรกันแน่??"

พี่ฝนพยาบามคาดคั้นเอาคำตอบจากฉัน..

"พี่เบลล์!!จะสิ้นอายุขัยก่อนเที่ยงคืนของวันที่ 2!!"  

ฉันตัดสินใจบอกไปตามตรง!!..

"ห๊ะ!!.."พี่ฝนถึงกับเซถลา!!  จนฉันต้องรีบคว้าแขนของพี่ฝนไว้

"มะ..ไม่จริง!!ใช่ไหมฟรัง!!เธอล้อเล่นใช่ไหม!!"..

พี่ฝนเนื่อตัวสั่นเทาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

ฉันได้แต่เก็บกลืนความสงสารเอาไว้ในใจ

"ฉันจะพยายามหาวิธีช่วยนะพี่ฝน..ทำใจดีๆไว้ก่อน"

พี่ฝนที่ยืนเหมือนคนหมดแรง.. สะอื้นไห้ออกมาเบาๆ

"ฮือ~~ฮือ~~..ฟรังต้องช่วยเบลล์ให้ได้นะ"..

ฉันได้แต่ก้มหน้าพยักมันอย่างช้าๆไม่กล้าสบตาพี่ฝน

"ฉันจะพยายาม..ฉันสัญญา"พี่ฝนบีบมือฉันแน่นอย่างมีหวัง

ทั้งๆที่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำจะช่วยยังไง..แต่ฉันก็จะทำให้ดีที่สุด


~~~~~~~~~~~~~~~

ณ.บ้านเรือนไทยหลังใหญ่ ( ฟรัง )


ในเวลาแบบนี้ฉันควรจะปรึกษาใครได้บ้างนะ..เฮ้อ..  

"พี่สาวเป็นอะไรอ่ะถอนหายใจไม่หยุดหย่อน!!เห็นแล้วเหนื่อยแทน"

ขันทองตัวน้อยยื่นหน้ามาถามฉัน..

ที่นั่งเอาหลังพิงเสากลางบ้านอย่างคนคิดหนัก

"พี่ไม่รู้จะช่วยคนหมดอายุขัยยังไง!!

พี่อยากช่วยแต่คิดไม่ออกจริงๆ"

ขันทองได้ฟัง ที่ฉันระบายก็นั่งกอดอกทำหน้าคิด

"เท่าที่หนูรู้มานะยมทูตจะตามล่าวิญญาณที่หนีมาเกิด!!  

พวกวิญญาณที่หนีมาเกิดเนี่ยร้อยทั้งร้อยคือตอนตาย

ถูกฆ่าหั่นเป็นชิ้นๆจึงถูกจองจำไม่ให้มาเกิดจนกว่าญาติ

จะนำชิ้นส่วนที่ขาดหายไปประกอบพิธีกรรมคืนร่าง

ให้กับยมโลกถึงจะมาเกิดใหม่ได้ ส่วนดวงวิญญาณ

ที่หนีมาเกิดเมื่อมาเกิดอีกภพจะมีอายุ

ไม่เกิน18ปี พอใกล้ตายจะฝันเห็นชาติภพในอดีตบ่อยครั้ง

เมื่อไหร่ที่เห็นว่าตัวเองตายยังไงในอดีตนั่นแหละจะหยุดหายใจทันที

ยมทูตก็จะมารอรับวิญญาณที่ตายแบบสมบูรณ์

กลับไปลงโทษเพื่อส่งมาเกิดใหม่อีกครั้ง

ดีนะที่หนูไปเที่ยวเล่นที่ยมโลกบ่อยๆ..

หนูว่าหนูช่วยพี่ได้นะ..อิอิ!!"

พอฟังขันทองพูดจบฉันจึงยิ้มอย่างมีหวังทันที

"เรามีเวลาแค่สองวันนะขันทองต้องรีบหน่อย

ตอนนี้ยมทูตประกบพี่เบลล์ติดเลยเราจะทำไงดี"

ขันทองน้อยยิ้มเจ้าเล่ห์..ก่อนบอกแผนการที่ฉันถึงกับอึ้ง

"อันดับแรกต้องหางานให้ยมทูตทั้งสามทำเพราะ

หนูต้องเข้าไปอยู่ในฝันของพี่เบลล์เพื่อหาข้อมูลบางอย่าง

พี่สาวไปนอนเถอะพรุ่งนี้รอฟังข่าวดี"

ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรขันทองก็หายวับไปอย่างเร็ว!!

พรุ่บ..!!..ฉันถึงกับตกใจเมื่อจู่ๆขันทองโผล่หน้าออกมาจากหลังเสา

"ว่าแต่เสร็จงานนี้พี่สาวต้องซื้อตั๋วเครื่องบินไปกลับเกาหลี

ให้หนูด้วยนะ!!"..โอยย!!ยัยเด็กเพี้ยนนี่คลั่งเกาหลีจริงๆ

"โอเค..พี่จะจัดให้พร้อมแบงค์กงเต๊กอีกร้อยล้านวอน!!
 พอใจมะ"..

ขันทองฉีกยิ้มกว้างพร้อมหายวับไปอีกรอบ..

"หวังว่าคงทำได้อย่างที่พูดนะยัยตัวแสบ"

ชีวิตของพี่เบลล์ฝากไว้ที่เธอแล้วนะขันทอง


~~~~~~~~~~~~~~

ยมโลก..ขุมที่..5..  


~ขันทอง~


ภูตร่างใหญ่ตัวดำทะมึนถือหอกปลายแหลมเฝ้าอุโมงค์  

เห็นหนูเดินเข้าไปใกล้ก็ทำหน้าเซ็งๆใส่!!..

"เอ็งจะมาซนอะไรอีก~~" ภูตที่เฝ้าหน้าอุโมงค์เอ่ยถามหนู

"เหอะ!!วันนี้หนูไม่เล่นกะน้าหรอกหนูมาเล่นกับลุงยมราช!!"

พอเอ่ยถึงลุงยมราชเจ้าภูตปากดีถึงกับเงียบกริบ

หนูเดินผ่านหน้าภูตผู้เฝ้าอุโมงค์เข้าจนถึงนรกชั้นใน

บ่อยครั้งที่ยามว่างหนูจะลงมาช่วยงานในยมโลกนี้

จนลุงยมราชเอ็นดูหนู..แต่ครั้งนี่หนูมีแผนการร้าย

ลงมาป่วนยมโลกเพื่อลุงยมราชเรียกยมทูต

ที่ไปทำงานบนโลกมนุษย์กลับมาดังนั้นงานนี้

จึงต้องจัดหนักจัดเต็ม..

 

 

หนูเดินผ่านยมทูตร่างยักษ์ที่กำลังลงทัณฑ์วิญญาณตามวาระกรรม

อะนั่นลุงยมราชกำลังนั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่ที่ปากเหว!!..

"ตะเอ๋..ลุงยม.." หนูโหม่หน้าไปใกล้ๆลุงยมที่ยิ้มอย่างดีใจ

หนูชำเรืองมองพวงกุญแจที่เอวของลุงยมนั่นแหละคือสิ่ง

ที่หนูหมายปอง..

"งัยขันทองเพื่อนตัวน้อยของข้า วันนี้เจ้ามี

เรื่องสนุกมาเล่าให้ข้าฟังอีกหรือไม่~~"

เรื่องสนุกเหรอ..หุหุ..ลุงยมได้มันส์แน่ๆ

"ลุงเบื่อที่จะอยู่เฉยๆอ่ะเด๊..งั้นเรามาเล่นเกมส์ทายปัญหากันดีกว่า"

หนูเริ่มแผนการร้ายทันที!!..

"เอาซิๆข้ากำลังเบื่ออยู่ด้วย.."เดี๋ยวหนูจะทำให้ลุงยมหายเบื่อเป็นปิดทิ้งเลย!!

"แต่ถ้าใครทายผิดต้องทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายนะลุง!!" หนูยื่นเงื่อนไขทันที

"ตกลง!!เอาเลยๆข้าอยากเล่นเต็มทีแล้ว"

วะฮู้!!..เป็นไปตามแผน..

"ลุงยมอายุหลายพันปีแล้วหนูให้เกียรติลุงถามปัญหาก่อนละกัน"

ลุงยมราชขมวดคิัวหนาเข้าหากันก่อนถามปัญหากับหนู..

"เอาล่ะข้าขอถามเจ้าว่าขุมนรกน้อยใหญ่ที่เจ้าเห็นมีทั้งหมดกี่ขุม

และแต่ละขุมมีชื่อเรียกว่าอะไร?" อุบะ!!เจอโจทย์ยากในข้อแรกเลย

หนูหันไปมองขุมนรกสีแดงเพลิงสุดลูกหูลูกตาที่หนูวิ่งเล่นไปทั่ว!!  

เสียงกรี๊ดร้องอย่างทุกข์ทรมานของเหล่าวิญญาณที่ถูกลงทัณฑ์

ในแต่ละขุมทำให้หนูรู้สึกเวทนาและจดจำนรกแต่ละขุมได้ขึ้นใจ!!

"นรกมีทั้งหมด 457 ขุม แบ่งออกเป็น 4 ส่วน ส่วนแรกคือมหานรก!!

 มีทั้งหมด 8 ขุม ขุมที่ 1 สัญชีวนรก นรกที่ไม่วันตาย!!ดวงวิญญาณ

แต่ละดวงที่ตกนรกขุมนี้จะถูกทรมานให้ตายแล้วฟื้นซ้ำไปซ้ำมา!!

ขุมที่ 2 กาฬสุตตนรก นรกเส้นด้ายดำ!! นายนิรยบาลผู้ลงทัณฑ์

จะนำเส้นด้ายสีดำเฆี่ยนตีดวงวิญญาณจนเกิดรอยดำก่อนจะนำ

เลื่อยหรือขวานชำแหละดวงวิญญาณออกเป็นชิ้นๆ!!  

ขุมที่ 3 สังฆาฏนรก นรกบดขยี้สัตว์ สัตว์ที่เกิดในนรก

ขุมนี้จะถูกภูเขาทับบดขยี้จนร่างกายแหลกเละ!!  

ขุมที่ 4 โรรุวนรก นรกเสียงร้องไห้ สัตว์ที่เกิดในนรกขุมนี้

จะทุกข์ทรมานและร้องไห้โหยหวลอยู่ตลอดเวลา

ขุมที่ 5 มหาโรรุวนรก นรกแห่งเสียงครวญคราง

ขุมที่ 6 ตาปนรก นรกที่ทำให้สัตว์เร่าร้อนด้วยหลาวเหล็กไฟ

ปลายแหลมที่ทิ่มแทงสัตว์ในขุมจนมอดไหม้

ขุมที่ 7 มหาตาปนรก นรกแห่งการมอดไหม้นรกที่เต็ม

ไปด้วยภูเขาไฟโลกันตร์ที่นายนิรยบาลจะใช้หลาวแหลม

คอยทิ่มแทงไล่ให้สัตว์ในขุมนี้ปีนขึ้นไปบนภูเขาเพลิง

ที่คอยเผาจนร่างมอดไหม้เป็นผุยผง!!  

ขุมที่ 8 อเวจีนรก เป็นนรกขุมใหญ่สุดมีกำแพงเพลิงคอย

เผาผลาญเหล่าสัตว์นรกในขุมให้มอดไหม้จนกว่าจะสิ้นกรรม

ส่วนที่ 2 อุสสุทนรก เป็นนรกบริวารของมหานรกทั้ง 8  

มี 16 ขุมใหญ่ 112 ขุมเล็ก 

ส่วนที่ 3 ยมโลกนรก เป็นนรกบริวารล้อมรอบมหานรกทั้ง8

มีขุมนรกทั้งหมด 320 ขุม กระจายอยู่ตามทิศต่างๆ

ส่วนที่ 4 โลกันตนรก มี 1 ขุม อยู่นอกจักรวาลเป็นขุม

ที่มืดดำจนมองไม่เห็นอะไรสัตว์นรกที่ไปเกิดต้องห้อยโหน

เกาะนรกไม่ให้หลุดออกจากขุมด้วยไม่มีแรงโน้มถ่วง

และต้องทนอยู่กับความมืดดำที่แสนเหน็บหนาว

จนกว่าจะสิ้นกรรมที่ก่อไว้!!..เป็นงะหนูเก่งมะร่า!!"

หนูลอยหน้าลอยตาและฉีกยิ้มกว้างให้ลุงยมราช

ร่างยักษ์ที่ทำหน้าอึ้งๆกับคำตอบของหนู!!..  

~~วี๊ด~~วี๊ด~~เสียงหวี๊ดร้องบรรดาสัตว์นรก!!  

ดังระงมอยู่ตลอดเวลาลุงยมนี่ก็เก่งนะอยู่กับ

เสียงที่น่าสยดสยอง!!สั่นประสาท!!มาหลายพันปี!!

"เออ!!เจ้านี่นอกจากซนแล้วยังฉลาดอีกนะ!!"

หนูขมวดคิ้วนิดกับคำชมแหม่งๆของลุงยม!!  

หนูแบมือไปตรงหน้าลุงยมทันทีจนลุงยมทำหน้างง!!

"งง!ไรลุง!รางวัลที่หนูตอบถูกงะ!!"

ลุงยมขมวดคิ้วก่อนถามในสิ่งที่หนูต้องการ!!

"แล้วเจ้าต้องการอะไรจากข้าล่ะน้ำอเวจีร้อนๆ

ซักถ้วยไหม?ชุ่มคอดี!!"..ห๊ะ!!..น้ำอเวจีบ้าอะไร!!  

ใครจะไปกินลง!!เชิญกินไปคนเดียวเหอะ!!  

"ตาหรกและ..หนูไม่เอาน้ำอเวจงอเวจีไรนั่นหรอก!!

 ลุงเก็บเอาไว้กินเหอะ!!ใครจะไปกินด้วยได้ล่ะ!!"

หนูทำหน้ายู่ใส่ลุงยม!!..

"ฮา!!ฮา!!ฮา!!..งั้นเจ้าเด็กน้อยก็บอกข้ามาว่าต้องการอะไรจากข้า!!"

ลุงยมราชหัวเราะเสียงดั่งลั่น!!และนั่นจะเป็นเสียงหัวเราะ

ที่ลุงยมต้องจำขันทองน้อยไปอีกหลายพันปี!!

"พวงกุญแจที่เอวลุงมันสวยดีนะ!!หนูยืมดูหน่อยจิ!!"

ลุงยมทำหน้าตกใจเบิกตาโตแทบถลนออกมา..

"เห้ยๆ!!ไม่ได้หรอก!!..กุญแจ9ดอกนี่ไม่ใช่ของเล่น!!  

ข้าให้เจ้าไม่ได้หรอก!!"ลุงยมเอะอะโวยวายลั่นขุมนรก!!  

งานนี้ต้องเจอจอมดราม่าร้ายอย่างหนู!!..

"แง!!!!!ลุงยมขี้โกง!!!โกงได้แม้กระทั่งเด็กตัวจ้อย!!!

แง!!!!หนูจะไม่นับถือเรียกลุงแล้ว!!!!"..หนูร้องไห้เสียงดังลั่น!!

จนลุงยมหน้าเสีย!!หันรีหันขวางทำมือจุ๊ๆปาก..ให้หนู!!

"เบาๆหน่อยยัยหนู..โอ๋ๆเงียบซะนะ!!..อ่ะนี่ข้าให้เจ้ายืมดูแค่แป๊บเดียวนะ

แล้วเจ้าต้องรีบคืนข้าเพราะมันสำคัญมาก!!"

ลุงยมยื่นพวงกุญแจดอกใหญ่ให้หนู!!เสร็จโจร!!..เตรียมรับกับความ

โกลาหลได้ลุงยมเอ๋ย!!..หนูหุบปากเงียบสนิทพร้อมกับฉีกยิ้มสวย!!

"เย้!!รักลุงยมที่สูดเลย!!.."หนูกระโดดกอดคอลุงยมที่มองหนูอย่าง

เอ็นดู!!เดี๋ยวก็รู้..ป่วนนรกแตก!!เป็นไง!!..หนูคว้าลูกกุญแจจากมือ

ลุงยมแล้ว..หายวับ!!..ทำเอาลุงยมตาค้าง!!..ก่อนมีเสียงแว่วๆว่า.

"อ้าว!!เห้ย!!..."..ไม่ทันแล้วลุง...

ที่จองจำเหล่าดวงวิญญาณที่รอคอยการเปิดเป็นภูเขา

เวิ้งว้างลูกน้อยใหญ่ตั้งเรียงรายหนูใช้เวลาเพียงพริบตา

ในการไขกุญแจที่คล้องประตูเหล็กทึบจนครบทั้งเก้าลูก!!

 เมื่อประตูเหล็ก9บานถูกเปิดออก!!ความโกลาหลครั้งใหญ่

ก็บังเกิด!!..อู้วว!!..หนูวิ่งหน้าตั้งด้วยความเร็วสูง!!..ตรงดิ่ง

ไปหาเจ้าของกุญแจ!!..แล้วโยนกุญแจคืนให้ลุงยม

ที่ยืนงง!!กับท่าหอบจนลิ้นห้อยของหนู..

"นังหนู!!เจ้าไปซนอะไรมา!!"..หนูพูดไม่ออกชี้นิ้วไปด้านหลัง

ลุงยมหันไปมองตามนิ้วที่หนูชี้ถึงกับตาเหลือกค้าง!!

"เวรแล้วกู!!.."ลุงยมเอามือตบกบาลตัวเอง!!..

ดวงไฟสีเขียวนับแสนๆดวง!!ลอยพุ่งกระจัดกระเต็มไปหมด!!

เหล่านิรยบาลหยุดภาระกิจทรมานในขุมที่ตัวเองดูแลไล่

กระโจนคว้าดวงจิตที่หนีออกมากันโกลาหล!!..

"เท้าสุวรรณ!!เรียกเหล่ายมทูต!!บนโลกมนุษย์

กลับเดี๋ยวนี้!!"..หนูไม่อยู่รอช้า!!ให้โดนหางเลข

เผ่นซิจ๊ะ!!..555..แผนที่1..เรียบร้อย..

หนูรีบไปยังเป้าหมายที่สองทันที..เพื่อเกาหลี

งานนี้หนูทุ่มสุดตัว!!..  


~~~~~~~~~~~~~~


ในค่ำคืนที่ดึกสงัด..ฮือ~~~ฮือ~~~..มีเพียงเสียงสะอื้นไห้

เล็ดลอดออกมาจากห้องที่มีเพียงแสงตะเกียงริบหรี่..

 "โถ..แม่หญิงบัวของบ่าวทำไมท่านขุนถึงใจร้าย

ใจดำขนาดนี้!!ไอ้ไม้ก็กะไร..ตีเอาๆไม่มียั้งมือ

บ้างเลยดูซิผิวแม่หญิงของบ่าวแตกยับขนาดนี้"

หญิงวัยกลางคนผู้เป็นบ่าวค่อยบรรจงทาสมุนไพร

ที่อยู่ในฝาบดยาดินเผาแต้มบาดแผลจากรอยเฆี่ยนตี

ที่แตกเป็นแนวยาวให้กับหญิงสาวที่นอนคว่ำหน้า

สะอึกสะอื้น..ด้วยความเจ็บปวดกับริ้วรอยเต็มแผ่นหลัง

ป๊อก!!ป๊อก!!....เสียงปาอะไรบางอย่างกระทบกับ

ฝาไม้ตรงห้องของหญิงสาว..ผู้เป็นบ่าวรีบลุกพรวดพราด

ไปที่หน้าต่างเพื่อดูที่มาของเสียง..แล้วคำอุทานแผ่วเบาก็หลุดออกมา

"ไอ้ฉิบหายไม้!!.."..เธอตบที่อกตัวเองเมื่อเจอเข้ากับต้นตอ..

"ชุบ!!โยนเชือกลงไป" ผู้เป็นบ่าวรีบทำตามคำสั่งนายหญิง

ไม่นานนักชายหนุ่มผิวสีแทนใบหน้าคมเข้มก็ปีนขอบหน้าต่าง

เข้ามายืนตรงหน้านางชุบที่ยืนเท้าสะเอวมองอย่างไม่เป็นมิตร

ไม้ไม่ได้สนใจในสายตาของนางชุบ..เขารีบสาวเท้าตรงไป

หาร่างของหญิงสาวทันที..แผ่นหลังที่เคยเรียบเนียน

บัดนี้เป็นรอยแตกยับเต็มแผ่นหลังบอบบาง

หากแต่สิ่งที่ทำให้ไม้เจ็บปวดที่สุดเพราะเขาเป็นหนึ่ง

ในคนที่ลงมือเฆี่ยนตีแม่หญิงที่เขารักสุดใจ

ด้วยคำสั่งเด็ดขาดที่ใครก็ไม่อาจขัดขืนได้  

ชายหนุ่มทรุดกายลงนั่งทอดสายตามองหญิงสาว

ด้วยความขมขื่นสองมือเขาค่อยๆประครองใบหน้าสวย

ด้วยความถนุถนอม..น้ำตาที่เอ่อขังของไม้ค่อยๆไหลริน

เมื่อหญิงสาวระบายยิ้มน้อยๆให้เขาเชิงปลอบใจ

"ไม้เราหนีไปด้วยกันเถอะ..ข้าเป็นห่วงลูกของเราเหลือเกิน

ว่ามันจะไม่ได้เกิดมาเห็นหน้าพ่อแม่มัน"

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ..สองมือเกาะกุม

มือหยาบก้านของชายหนุ่มแน่น..

"รีบพาแม่หญิงหนีไปซิไอ้ไม้!!เดี๊ยวข้าจะดูต้นทางให้เอง"

นางชุบว่าพลางเปิดประตูแง้มมองดูด้านนอก

"แม่หญิงของไอ้ไม้จะทนลำบากไหวหรือ"

ไม้พูดด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วงคนรัก..

"อย่าห่วงเลยไม้ข้าทนลำบากได้แค่ได้อยู่ข้างๆเอ็งก็พอ"

ไม้พยักหน้าก่อนประครองหญิงสาวให้ลุกนั่ง.

หญิงสาวเปิดหีบไม้เก็บของจำเป็นใส่ห่อผ้า

รวมทั้งแก้วแหวนเงินทองที่เธอมี..

สวบ~~สวบ~~สวบ..เสียงย่ำเท้าอย่างรีบเร่ง

ของกลุ่มคนจำนวนหนึ่งมาหยุดยืนที่ท่าน้ำ..

 "ไอ้ไม้ดูแลแม่หญิง!!เยี่ยงชีวิตนะเอ็ง!!แม่หญิงของบ่าวรักษาเนื้อรักษาดีๆนะเจ้าคะ"

หญิงสาวสวมกอดบ่าวคนสนิทก่อนจะผละรีบขึ้นเรือที่รอท่า..เรือไม้ลำเล็กเคลื่อนตัว

ออกจากฝั่งหายลับไปพร้อมกับความมืดในราตรีกาล..ผู้ที่จากไปไม่มีทางรู้เลย

ว่าโศกนาฏกรรมที่สะเทือนอารมณ์กำลังตามหลอกหลอนคนที่อยู่ข้างหลัง



โครม!!..ร่างท้วมเตี้ยของหญิงวัยกลางคนถูกจิกหัวเหวี่ยง!!ไปตามแรงอารมณ์

ของคนโทสะร้าย!!..ผู้ที่ถูกเหวี่ยงหมอบรนรานตัวสั่นระริก!!

"อีชุบ!!กูถามว่าอีบัวหนีไปกับใคร!!". ชายร่างใหญ่ใช้มือจิกผมนางชุบ

จนหน้าแหงนตามมือ นางชุบขยับปากที่ปูดบวมจนเลือดอาบ

อย่างยากลำบากที่จะตอบคำถาม..

"อิฉันไม่รู้ไม่เห็นจริงๆเจ้าค่ะ"นางชุบตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว

บ่าวที่ถูกเรียกมารวมตัวกันได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่กล้ามอง

"ไม่เห็นใช่ไหม!!งั้นมึงก็ไม่ต้องเห็นอะไรอีกต่อไป!!"

พฤติกรรมอันโหดเหี้ยมที่ไม่มีใครคาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น

"อ๊ากกก~~~.."นางชุบกรีดร้องโหยหวลปานจะขาดใจ

เมื่อนายเหนือหัวใช้นิ้วควักเข้าไปในลูกตาอย่างอำมหิต!!

กรามที่ขบกันแน่นจนปูดโปนของคนใจยักษ์..

ที่ใช้มือดึงลูกตาจนหลุดออกจากเบ้าตาโบ๋!!  

เลือดไหลออกมาเป็นลิ่มเกรอะกังเต็มใบหน้าของนางชุบ

สร้างความสยองขวัญสั่นประสาทให้กับกลุ่มทาสที่นั่ง

กอดกันตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า!!..

"ไง!!มึงจะบอกกูได้หรือยัง!!"มนุษย์โรคจิตกระชากหัว คนที่ดิ้นทุรนทุราย

ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสอย่างไร้ความปราณี!!..

"ท่านขุนขอรับไอ้ไม้..ไอ้ไม้..หายไปขอรับ!!"..

เสียงหืดหอบของบ่าวผู้ชายที่วิ่งมาหมอบคลานรายงานผู้เป็นนาย

ที่ถมึงตาอย่างกราดเกรี้ยว!!..โครม!!..ร่างของนางชุบ

ถูกเหวี่ยงกระเด็นไปทางกลุ่มบ่าวชายหญิงที่นั่งตัวสั่น

กับการกระทำที่แสนจะป่าเถื่อน!!.."ไอ้ชาติชั่ว!!!"


~~~~~~~~~~~~


~เบลล์~


ฮึก!!ฉันเหลือกตาโพลงขึันกลางดึก!!

 นี่มันฝันบ้าบออะไร!!ทำไมมันช่างน่ากลัวขนาดนี้!!

ฉันเม้มปากที่แห้งผาก..ไม่กล้าหลับตานอนต่อ!!  

ภาพในฝันมันติดตาติดใจ!!คนอะไรกันทำไม

ช่างโหดร้ายได้ขนาดนี้!!แต่มันก็แค่ฝันแหละ

ฉันยันตัวลุกนั่งเพราะหิวน้ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ทันใดนั้น!!เสียงบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่กล้าขยับตัว!!  

แว่วแผ่วเบาจนทำให้ขนฉันลุกซู่!!

 "พี่~~ไม้~~.." สะ..เสียงเย็นยะเยือกจนฉันต้องลูบแขนไปมา

กราดสายตามองฝ่าความมืด!!..ผ้าม่านสะบัดพริ้วไหวท่ามกลาง

แสงสลัวของคืนเดือนหงายทำให้บรรยากาศรอบตัวฉันมันดู

อึมครึมวังเวงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน..พรึ่บ..ฉันนั่งตัวแข็งทื่อ

ใจเต้นแทบจะระเบิดเมื่อมีเงาดำ!!..ยืนอยู่ตรงปลายเท้าฉัน!!  

มะไม่ไหวแล้ว!!..พรุ่บ!!..ฉันตลบผ้าห่มคลุมโปรงทันที!!

"นะนะโม~~.."ฉันสวดมนต์ชนิดปากคอสั่นไปหมด

ไม่เคยพบไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย..




~~~~~~~~~~~~~~~


1 มิ.ย. 58 (00:00น.)

~ขันทอง~  


หนูกอดอกส่ายหัวไปมาให้กับท่าทีของคนที่อยู่ใต้ผ้าห่ม

ที่เอาแต่สวดมนต์ผิดๆถูกๆพลางเหลือบสายตามอง

ผู้หญิงในชุดผ้ารัดอกนุ่งโจงกระเบนแบบโบราณ

 

ยืนมองผู้ที่นอนตัวสั่นอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

"น้าๆ..น้าใช่น้าบัวหรือเปล่า?"หนูตัดสินใจเอ่ยถามออกไป

ดวงวิญญาณนั้นค่อยๆหันช้าๆมามองหนูก่อนพยักหน้าให้

"ทำไมน้าไม่ไปเกิดล่ะน้าห่วงอะไร?" ฮือ~~~~

เธอก้มหน้าสะอื้นไห้น้ำตาเป็นสีเลือด..

"ข้าไปไหนไม่ได้ดวงจิตต์ข้าถูกจองจำอยู่ด้วยการรอคอยข้ารอพี่ไม้~~"

เสียงโศรกเศร้าเย็นยะเยือกบ่งบอกถึงความทุกข์ระทม!!..  

"น้าฆ่าตัวตายเหรอ?"..ดวงวิญญาณพยักหน้าก่อนเล่า

เหตุการณ์ให้หนูฟังเป็นฉากๆ..เธอคงรอคอยการปลดปล่อย

มานานแสนนาน..



ณ.ท่าน้ำ..ยามเย็น


ชายหนุ่มร่างกายกำยำโอบประครองหญิงสาว

ผิวขาวหน้าตาสะสวยที่ในอ้อมอกของหญิงสาว

มีทารกแรกเกิดอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่

"พี่ไม้ข้าไม่อยากให้พี่ไปเลยใจคอไม่ดีบอกไม่ถูก"

หญิงสาวเอื่อนเอ๋ยกับชายหนุ่มด้วยแววตาห่วงใย

"อย่ากังวลเลยทูลหัวของไอ้ไม้พี่จำเป็นต้องเข้าเมือง

นำอัฐไปแรกข้าวแล้วพี่จะรีบกลับมาเจ้ากับลูกรอพี่นะ"

ชายหนุ่มประทับจูบเบาๆที่หน้าผากของหญิงสาว

และลูกน้อยก่อนลงเรือและค่อยๆพายออกไปจนลับตา

หญิงสาวยังคงอุ้มลูกน้อยยืนอยู่แบบนั้นจนตะวันลับ

ขอบฟ้าเธอจึงอุ้มลูกน้อยเข้ากระท่อมที่สามชีวิต

อาศัยเป็นที่หลับนอน..  

จวบจนรุ่งสางแลตะวันลาลับขอบฟ้า!! หลายวันพ้นผ่าน

หญิงสาวอุ้มลูกน้อยเฝ้ารอคอยผู้ที่จากไปอย่างสิ้นหวัง

น้ำตาของนางที่คอยผัวกลับมาตามคำสัญญาต้องหวนไห้

 อย่างทุกข์ระทม..

"ฮืออ~~พี่ไม้จ๋าพี่ทิ้งฉันกับลูกแล้วหรืออย่างไร

เหตุใดพี่จึงไม่กลับมาซักที..ฮืออ~~ขอพระแม่คงคา

ช่วยนำพาข้ากับลูกไปหาผัวข้าด้วยเถิด"...

หญิงสาวก้มหน้ามองเลือดในอกด้วยแววตาเศร้าหมอง

ก่อนที่นางจะทิ้งร่างดำดิ่งสู่ใต้ห้วงนที..~~ตูม!!..และการรอคอย

ชั่วนิรันดร์ได้ถูกกำหนดด้วยชะตาความรักที่แสนโหดร้าย!!

ศาลไม้หลังเล็กที่มีผ้าหลากสีและเครื่องเซ่นไหว้จำนวนมาก

แสดงให้เห็นถึงการกราบไหว้บูชาที่ศรัทธาต่อตำนานความรัก

ของท่านางคอย..ในยามพลบค่ำชาวบ้านในระแวกใกล้เคียง

ต่างรีบปิดบ้านด้วยความหวาดผวากับเสียงหวนไห้แผ่วเบา

แต่เย็นยะเยือกจนจับใจ!!จนเป็นที่กล่าวขวัญถึงความเฮี้ยน

ของท่านางคอยจากอดีตจนถึงปัจจุบันความทุกข์ทรมาน

ของดวงวิญญาณที่ยึดติดบ่วงในคำสัญญาเฝ้ารอคอยผู้ที่

จะปลดปล่อยให้หลุดพ้นจากทุกขเวทนา..

 "ยังงี้นี่เองน้าถึงไปไหนไม่ได้!!ไม่ต้องห่วงนะ

หนูจะช่วยน้าเอง"หนูจับมือของน้าบัวเอาไว้

อย่างสงสาร..จับใจ!!เห็นที่ต้องรีบกลับไปวางแผน

ต่อแล้วซิเรา..



~~~~~~~~~~~~~


~ฟรัง~  


หลังจากฟังคำบอกเล่าจากขันทองที่ลงไปสู่นรกภูมิ!

 ร่วมถึงดวงวิญญาณที่สถิตย์ ณ.ท่านางคอย ซึ่งอยู่

ตำบลใกล้เคียงและเป็นที่เลื่องลือในตำนานของความรัก

จนมีการตั้งศาลกราบไหว้บูชา..

"ถ้าอย่างนั้นเราคงต้องปลดปล่อยดวงวิญญาณที่ท่านางคอย!!"

ฉันเอ่ยกับขันทองตัวน้อยที่ตอนนี้นั่งเอามือเล็กๆลูบคางตัวเอง

และขมวดคิ้วยุ่งทำหน้าคิดหนัก!!

"งานนี้พี่เบลล์ต้องร่วมมือด้วยนะพี่สาว!!พี่ต้องพาพีเบลล์ไปที่

ศาลเจ้าแม่นางคอยเพื่อทำตามสัญญาที่น้าไม้เคยให้ไว้กับ

น้าบัวพี่เบลล์ต้องพาวิญญาณของน้าบัวไปสู่ประตูวัฏจักรกรรม"

ฉันเข้าใจความหมายที่ขันทองหมายถึง..

"งั้นพี่จะทำพิธีถอดดวงจิตต์ในคืนนี้แต่เราจะต้อง

หาหัวที่หายไปของร่างเดิมของพี่เบลล์ให้เจอ

ไม่งั้นยมทูตต้องกลับมาตามล่าดวงจิตต์ของ

พี่เบลล์อีกแน่ๆ"ฉันทำหน้าคิดหนัก..

"ไม่ต้องห่วงเราจะไปขุดหัวของน้าไม้กัน!!"

ขันทองฉีกยิ้มให้กว้าง..ฉันทำหน้ายิ่งคำถามใส่

ขันทองจอมอุบทันที..

"หลังจากหนูออกมาจากบ้านพี่เบลล์หนูก็ตรงไปบ้านเก่า

ของท่านขุนจอมโหดทันทีซึ่งปัจจุบันบ้านท่านขุนถูก

ยกให้เป็นธรรมทานกลายสภาพเป็นวัดประจำตำบล

เพื่ออุทิศให้ท่านขุนตามคำสั่งหลังก่อกรรมทำเข็ญ

และหนูได้เจอกับดวงวิญญาณที่บำเพ็ญเพียร

จำศีลจนกลายเป็นเทพอยู่ในชั้นวิมานนางฟ้า

ของแม่ชีชุบบ่าวคนสนิทของน้าบัวที่ใช้ชีวิต

ช่วงที่เหลือหลังจากรอดตาย!จากการกระทำ

ของท่านขุนอุทิศชีวิตเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์  

หลังจากท่านขุนตามหาน้าบัวจนเจอ!!แต่เจอในสภาพ

ร่างอึดบวมบองน้าบัวกับลูกท่านขุนโศกเศร้าและ

ตรอมใจตายตามน้าบัวไปป้าชุบจึงบวชชีอุทิศ

ส่วนกุศลทั้งหมดให้เจ้านายทั้งสอง..แม่ชีชุบ

บอกที่ซ่อนหัวของน้าไม้ว่า

ถูกฝั่งไว้ใต้บันไดบ้านพร้อมกับคำสาปแช่ง!!  

ของท่านขุนก่อนสิ้นลมหายใจกล่าวไว้ว่า..

"หากไอ้อีหน้าไหนขุดหัวไอ้ไม้!ขึ้นมากูจะมาเอา

ชีวิตของพวกมึง!!"..คำสั่งอาฆาตทำให้ไม่มีใคร

กล้าขัดได้แต่เวทนาน้าไม้ที่ถูกฆ่าอย่างทารุณ

หนูไปสำรวจมาแล้วใต้บันไดเก่าของบ้านท่านขุน

 ตอนนี้เปลี่ยนเป็นถนนเข้าวัด!!"..ฉันลุกพรวดในทันที

"ไปขันทองเรารีบไปกันเถอะ!!" ฉันคว้ามือขันทองไม่ลืมหยิบจอบ

ติดมือตรงดิ่งไปขึ้นรถโดยไว...




13.00น.(1 มิ.ย.58)


ณ.ตำบลนางคอย


~ขันทอง~  

ฉึก!!ฉึก!!ฉึก!!..เสียงฟันจอบกระทบลงสู่พื้นดิน

บริเวณจุดที่หนูชี้ให้พี่ฟรังขุดมัน!!เหงื่อที่ไหลอาบ

เต็มหน้าของพี่ฟรังกับหลุมที่ค่อนข้างลึกด้วยวันเวลา

ที่ผ่านพ้นมานับร้อยปี..ชาวบ้านที่สัญจรผ่านไปมา

ไม่มีใครกล้าหยุดทักท้วงหรือถามไถ่เพราะถูกหนู

แผลงฤทธิ์วิ่งเผ่นกันป่าราบ!!..กึก!!..พี่ฟรังหยุดจอบ

แล้วลงไปในหลุมใช้มือปัดๆเศษดินก่อนนำบางสิ่ง

ขึ้นมาจากหลุมลึก..

"เจอกันซะทีนะ"..พี่ฟรังมองหัวกระโหลกในมืออย่างเศร้าๆ

ก่อนห่อด้วยผ้าสีขาว..หนูจัดการให้ถนนกลับคืนสภาพเดิม

พี่ฟรังขับรถตรงเข้าไปในวัด..พอก้าวขาลงจากรถ

ก็พบเข้ากับหลวงตาชราภาพรูปหนึ่ง..

"โยมซินะคือทูตผู้ปลดปล่อย"..พี่ฟรังกับหนู

รีบนั่งลงพนมมือไหว้หลวงตาญาณแกร่งกล้า

ที่รู้การมาของเราทั้งสองล่วงหน้า..

พี่ฟรังวางห่อผ้าที่ห่อหัวกระโหลกของน้าไม้

ลงตรงหน้าหลวงตา..หลวงตายิ้มและพยักหน้ารับ

"ฝากหลวงตาด้วยนะคะ"..หลวงตายิ้มให้พร้อมก้มลงถือห่อผ้า

แล้วเดินกลับเข้าไปในเขตอาราม..

"กลับกันเถอะขันทองเรามีงานต้องทำ"

หนูรีบโดดขึ้นรถในทันทีหนูคิดว่าหนูรู้พี่ฟรัง

จะทำอะไรหนูเชื่อในตัวพี่งานนี้ไม่ได้หมูแน่ๆ!!


23.00น.(1 มิ.ย.58)

ณ.ยมโลก..

~ท้าวยมราช~

ฮึม!!เจ้าด็กน้อยตัวแสบ!!คิดว่าข้าจะหลงกลเจ้างั้นซินะ!!

"ยมทูตเจ้าทั้งสาม!!แบ่งงานกันไปทำ

ตนนึงไปพาดวงจิตต์ของกุมาลีตัวแสบ

ที่มีแผนสวมอยู่ในกายหยาบของผู้ที่

จะสิ้นอายุขัยในอีกชั่วยาม..ส่วนอีกสองตน

ไปดักรอดวงจิตต์อีกสองดวงที่ประตูวัฏจักรกรรม!!  

พาเจ้าทูตแห่งสวรรค์มาพบข้า!!"

งานนี้เห็นทีต้องสั่งสอนเจ้าทั้งเด็กสอง!!

ให้รู้สำนึก!!ว่าแผนการเจ้าเล่ห์มันใช้ไม่ได้ผล!!

 หนอยคิดจะลักไก่ซ่อนวิญญาณยังงั้นรึ!!นี่มันคิดว่า

ยมราชอย่างข้าโง่เขลาขนาดนั้นเลยหรือไงกัน!!  

เจ้าเด็กทูตสวรรค์กล้ามากที่กล้าแหกกฎ!!

เราจะได้เห็นดีกัน!!..ยมทูตทั้งสามพงกหัว

รับคำสั่งและพากันแยกย้ายไปปฏิบัติหน้าที่

ที่ได้รับมอบหมายจากพญายมราช!!..


ณ.บ้านของเบลล์ในห้องนอนที่ปิดไฟมืดทึบ

มีเพียงแสงสลัวๆของแสงดวงจันทร์ที่สาดส่อง

เข้ามาภายในห้อง..ร่างใหญ่นุ่งโจงกระเบนแดง

ไม่ใส่เสื้อยืนทะมึนกลางห้องกวาดสายตาแดงก่ำ!!  

ไปทั่วห้อง!!..แต่มีเพียงความว่างเปล่า!!ไม่พบร่าง

ของผู้ที่จะหมดอายุขัยภายในอีกหนึ่งชั่วยามข้างหน้า

"ไง!!น้าถูกลุงยมส่งมาเล่นไล่จับกับหนูหรา!!..แบร่!!".

ขันทองน้อยแลบลิ้นปลิ้นตาให้กับยมทูตที่พุ่งเข้าใส่  

ขันทองทันทีเมื่อเจอตัว. เด็กน้อยกระโดดหลบด้วย

ความไวก่อนจะวิ่งหัวเราะชอบใจไปทั่วห้อง!!

 "แน่จริงก็จับให้ได้เด๊!!ขนาดลุงยมยังต้องยอมแพ้หนูเลย555"  

ยมทูตเหลือกถลนตาใส่ขันทองด้วยความโมโห!!

 และยังคงไล่จับขันทองต่อไป!! ..

(พี่สาวขอให้สำเร็จนะทางนี้หนูจัดการเอง!!

ลุงยมนี่โมโหจนลืมกฎไปเลยนะ!!..เมื่อใดที่ยมทูต

ผู้นำดวงวิญญาณไม่ครบทั้งสามตนไม่มีสิทธิ์จับ

ดวงวิญญาณไปรับโทษได้!!และการส่งยมทูตมาไล่จับหนู

ถือว่าใช้อำนาจหน้าที่โดยมิชอบ!!เพราะหนูถือเป็นเทพ

คนละชั้นกับยมทูต!!เจอฟ้องกลับแน่!!555)





 23.30น.

~เบลล์~


ที่นี่มันที่ไหนกันฉันกวาดสายตามองพื้นน้ำที่อยู่เบื้องหน้า

เอ๋ผู้หญิงนั้นใครกัน??..ฉันมองไปยังผู้หญิงคนนึงที่แต่งกาย

ด้วยชุดโบราณเธอยืนหันหลังให้ฉัน..แขนทั้งสองข้างกอด

บางสิ่งแนบไว้กับอก..ท่าทางเหมือนเธอกำลังร้องไห้

นี่คงเป็นความฝันซินะ..ฉันจำได้ว่าก่อน

หน้านั้นฉันอยู่กลางทุ่งดอกไม้ที่มีลำธารและฉันวิ่งตาม

กระต่ายตัวน้อยมาจนถึงที่นี่..ฉันเดินมาหยุดยืนที่ด้านหลังของหญิงสาว

"ฮืออ~~~" ใช่เธอกำลังร้องไห้อยู่จริงๆด้วย..ความรู้สึกบางอย่าง

ทำให้ฉันสวมกอดเธอจากด้านหลัง..ทำไมรู้สึกผูกพันธ์และรัก

ผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้เหลือเกิน..ฉันค่อยๆหมุนตัวเธอให้หันมาหา

"พี่ไม้!!พี่ไม้กลับมาแล้ว"เธอระบายยิ้มทั้งน้ำตาแปลกเหลือเกิน

ทำไมฉันต้องตื้นตันจนร้องไห้ออกมาแล้วโอบกอดร่างบาง

ไว้จนแน่นเหมือนคิดถึงเหลือเกิน..ฉันใช้สองมือประครอง.

ใบหน้าสวยหวานริมฝีปากบางชวนหลงใหลฉันประทับจูบ

แผ่วเบาลงบนริมฝีปากของเธออย่างลืมตัว..ก่อนจะถอนจูบ

"เราไปกันเถอะทูลหัวของไอ้ไม้.."เอ๊ะ!!นี่ฉันพูดอะไรออกไปกัน

ทำไมความฝันนี่มันทั้งสุขและทุกข์จนบอกไม่ถูกนะ..

ฉันกอดประครองหญิงสาวอย่างถนุถนอม

เราทั้งสองเดินมาถึงทุ่งดอกไม้ที่เต็มไปด้วย

ฝูงผีเสื้อหลากสีสัน..

"พี่ไม้ส่งข้ากับลูกตรงนี้แหละชาตินี้เราไม่อาจ

ครองคู่กันข้าจะไปรอพี่อยู่อีกภพ..ไว้ชาติหน้า

เราค่อยเกิดมาเป็นคู่กันนะพี่"..หญิงสาวยิ้มให้ก่อนที่ร่างบาง

จะค่อยๆเลือนหายไปกับอากาศ..ทำไมฉันต้องรู้สึกใจหาย

และเสียใจอย่างบอกไม่ถูกขนาดนี้..น้ำตาหลั่งรินอาบแก้มทั้งสองข้าง

นี่มันฝันอะไรกันช่างเศร้าเหลือเกิน!!

"พี่เบลล์~~" เสียงเรียกกังวาลจนฉันสะดุ้งหันหลังไปมอง

แสงสว่างจร้าสีขาวเรืองรองทำให้ฉันต้องหรี่ตาลงแล้วเพ่งมอง

ฝ่าแสงจร้าไปยังร่างในชุดสีขาว ในขณะที่ร่างสงบนิ่ง

เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้..

"ฮา!!ฮา!!..."..พลันก็เกิดเสียงหัวเราะที่น่าสยดสยอง.

ระเบิดขึ้น!!พร้อมๆกับการปรากฏกายร่างดำทะมึน

สูงใหญ่!!ที่ด้านหน้าของฉันชายในชุดโจงกระเบนสีแดง

ในมือถือหลาวเหล็กแหลมคมดวงตาทั้งสองข้างดุดันแดงก่ำ

"เจ้าทั้งสอง!!จงตามข้ากลับไปยังยมโลกเดียวนี้!!"..

ว่าแล้วชายร่างใหญ่คนหนึ่งนำเชือกเส้นใหญ่มัด

มือฉันพร้อมกับฉุดกระชากให้เดินตามโดยข้างตัวฉัน

มีใครคนหนึ่งเดินตามฉันมาโดยที่ฉันไม่สามารถมอง

เห็นหน้าได้ชัดเจนเพราะแสงจากคนนั้นสว่างจร้าเหลือเกิน

ในระหว่างสองข้างทางที่เดินผ่านมีแต่หุบเหวและสีแดงเพลิง

ของเปลวไฟที่ร้อนระอุจนแสบไปทั้งตัว หัวใจฉันเต้นตึกตัก

ด้วยความกลัวอย่างบอกไม่ถูก..หวี๊ดดด~~..

 เสียงหวีดร้องโหยหวลดังระงมตลอดเส้นทางขรุขระ

ทุกย่างก้าวมีแต่เสียงร้องที่ทุกข์ทรมานระงมไห้!!

 นี่ฉันอยู่ในนรกหรือไงกันโธ่..แม่จ๋าพ่อจ๋า..ฉันยังไม่ได้ตอบแทนคุณ

พ่อกับแม่เลย..และในที่สุดฉันก็มาหยุดยืนหน้าภูเขาลูกใหญ่

เบื้องหลังเป็นหุบเหวลึกมีไฟพวยพุ่งพร้อมเสียงหวีดร้อง..

อึก!!..ตึก!ตึก!..ฉันเหลือกตากว้างเมื่อปรากฎร่างสูงใหญ่  

รูปร่างหน้าตาน่าสะพึงกลัวอย่างบอกไม่ถูก..

พร้อมกับมนุษย์ประหลาดที่มีใบหน้ามืดดำบนหัวมีเขา

คล้ายเขาของควายในมือของชายผู้นั้นถือม้วนหนังสัตว์!!

 "เจ้ามนุษย์สองตนนี้ซินะ!!ที่คิดจะโกงอายุขัยข้า!!"

อะไรพูดเรื่องอะไรกัน??..




 23.50น. (ยมโลก)


~ฟรัง~

ฉันยืนประจัณหน้ากับพญายมราชผู้ที่กำลังอ่าน

คำพิพากษาโทษพี่เบลล์ก่อนเวลาที่จะสิ้นอายุขัย

"แม้กรรมดีของเจ้าจะเยอะกว่ากรรมชั่วแต่ข้าก็

ต้องจองจำเจ้าไว้ในนรกขุมที่5..เนื่องจากกรรมเก่าของเจ้า

ในภพอดีตชาติที่เจ้าแหกกฎยมโลกหนีไปเกิดทั้งที่กายหยาบ

ยังส่งมาไม่ครบ.."ท้าวสุวรรณผู้ถือบัญชี.หันไปรายงานบาง

อย่างกับพญายมราชที่ขมวดคิ้วแล้วทำท่าคิด..

"เอาล่ะ!!ถึงตอนนี้กายหยาบในอดีตภพตะถูกส่งมาจนครบ!!  

แต่เจ้าก็ทำผิดกฎและต้องโทษอยู่ดี!! นิรยบาลขุมที5!!

มานำดวงวิญญาณนี้ลงไปรับโทษโดยไว!!"

นายนิรยบาลร่างใหญ่กำลังตะกุยตะกายขึ้นมาจากปากหลุม

3..2..1..

"หยุดบัดเดี๋ยวนี้!!ท่านพยายมราช!!"..เฮ้อ..ทันเวลาพอดี

ทูตสวรรค์ สามตนปรากฏกายพร้อมกับขันทองน้อย

ที่ฉีกยิัมกว้าง.."ท่านทูตสวรรค์กิจนี้ไม่ใช่กิจของท่านนะ!!

 ยมราชแย้งอย่างอารมณ์เสียเมื่อเจอผู้ขัดขวาง..

"จะมิใช่ได้อย่างไร!!เมื่อท่านและเราเป็นผู้คลุมกฎ

แต่ท่านกลับระเมิดกฎซะเอง!!" ปึง!!พญายมราช

กระแทกเท้าลงกับพื้นจนพื้นสั่นสะเทือนด้วยความโมโห

"ข้าทำผิดกฎอะไร!!ไหนท่านบอกมาซิ!!"..ฉันยิ้มมุมปากทันที

"ข้อแรกท่านส่งยมทูตไปจับกุมารีน้อยที่บำเพ็ญเพียร

จนเจ้ากุมารีน้อยต้องหนีหัวซุกหัวซุนมารายงานข้า

ข้อสองท่านกล้าดียังไงมาจับทูตสวรรค์ที่มาจุติบนโลกมนุษย์

เพื่อช่วยปลดปล่อยดวงวิญญาณ..ข้อที่สามท่านจับดวงวิญญาณ

ทั้งๆที่ยังไม่สิ้นอายุขัย..ข้อที่สี่..ท่านไม่ส่งรายงานเรื่องกายหยาบ

ในอดีตชาติแต่กลับใช้อำนาจฝ่ายเดียวตัดสินทั้งที่ดวงจิตต์นี้

มีกรรมดีที่บริสุทธิ์ควรต้องไปรับกรรมในภพของสวรรค์ไม่ใช่นรก!!  

ท่านยังมีอะไรจะแก้ตัวไหมท่านยมราช!!"..

พญายมราชถึงกับผงะตาค้างกับความผิดพลาดของตน

"ไม่เป็นธรรมเลยลุงยมต้องชดใช้ค่าเสียหาย

ที่กักขังหน่วงเหนี่ยวดวงจิตต์ของพวกหนูเอาไว้"

ขันทองได้ทีชี้โพลงให้กระรอกน้อยรอดตายตามแผน

"ฮึม!!เจ้าขันทองตัวแสบ!!จะให้ข้าชดใช้อะไรห๋า!!"

พญายมราชคำรามก้องเมื่อรู้ว่าเสียท่า..

"ต่ออายุขัยให้พี่เบลล์อีกห้าสิบปี!!"..

ขันทองยื่นเงื่อนไขที่ทำให้เหล่าผู้คลุมกฎหันไปมองหน้ากัน.

"ถ้าไม่ได้หนูจะเอาเรื่องทั้งหมดไปฟ้องผู้คลุมกฎตติยภูมิ!! "

 คำพูดของขันทองเล่นเอาผู้คลุมกฎสวรรค์กับนรกหน้าถอดสี

"ตกลง!!ข้าจะให้ตามคำขอของเจ้า!!"พญายมราชลั่นวาจา

นั่นหมายถึงแผนทั้งหมดสำเร็จแล้วที่เหลือคือ..พิธีกรรม

บนโลกมนุษย์บันไดกลับโลกจะถูกส่งลงมา..ก่อนเที่ยงคืน  




23.55 น.

~ฝน~

หลังจากฟังแผนช่วยเบลล์จากฟรังฉันก็ชวนเบลล์

 มาทำพิธีสะเดาะเคราะห์ต่อดวงชะตานอนในโรงศพ

ที่วัดท่านางคอย..ฉันกับแพรวาที่นั่งเฝ้าหน้าโรงศพ

สองโรงต้องคอยดูตะเกียงน้ำมันไม่ให้ดับ..เสียงสวดคาถา

ของพระสงค์ที่นั่งรายล้อมโรงศพยังคงดำเนินต่อไป

"อัตถิ อุณหิสสะ วิชะโย ธัมโม โลเก อะนุตตะโร

สัพพะสัตตะหิตัตถายะ ตังตวังคัณหาหิ เทวะเต

ปะริวัชเช ระชะทัณเฑ อะมะนุสเสหิ ปาวะเก

พะยัคเฆ นาเค วิเส ภูเต อะกาละมะระเณนะ วา

สัพพัสมา มะระณา มุตโต ฐะเปตวา กะละมาริตัง

ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา

สุทธะ สีลัง สะมาทายะ ธัมมัง สุจะริตัง จะเร

ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุข สะทา

ลิกขิตัง จินติตัง ปูชัง ธาระนัง วาจะนัง คะรุง 

ปะเรสัง เทสะนังสุตวา ตัสสะ อายุ ปะวัฑฒะตีติ "

เสียงบริกรรมคาถาตั้งแต่ห้าทุ่มยังไม่มีทีท่าว่าจะจบลงเมื่อใด

วูวว~~~จู่ๆก็เกิดลมแรงกรรโชก!!โบวว~~พร้อมกับเสียง

เห่าหอนของหมาวัด..ตึง!!!..เสียงกระแทกพื้นกระดาน  

จนพื้นศาลาไม้หลังเก่าสั่นเพยิบ!! ฉันกับแพรวาจับมือ

กันแน่นกับเหตุการณ์ชวนขนลุก!!แต่ไม่ว่าอะไรจะ

เกิดขึ้นฉันจะอยู่เคียงข้างคนรักไม่ทิ้งเบลล์ไปไหน!!

"พะพะพี่ฝนนะนะนั่น!!"..แพรวานั่งตัวสั่นระริกขยับตัวกอดแขนฉันแน่น!!

 ฉันค่อยๆหันไปมองตรงประตูไม้บานเก่าของศาลาด้วยใจตุ๊มๆต่อมๆ!!  

เฮือก!!..ฉันเบิกตากว้างเมื่อสิ่งที่ฉันเห็น!!มันช่างสยดสยองเหลือเกิน!!  

ชายร่างใหญ่ในชุดโบราณ!!ที่มีดวงตาเหลือกถลนออกจากเบ๋าใบหน้า

กลวงโบ๋มีเพียงเศษเนื้อห้อยรุ่งริ่งตามสันกรามกระดูกมือข้างขวากำมีดดาบยาว

มือข้างซ้ายหิ้วหัวพระภิกษุที่ถูกฟันจนขาด!!

"หลวงพ่อ!!..ขอรับ!!"พระลูกวัดเริ่มตบะแตกเมื่อภาพที่ยืนตรงหน้า

ประตูค่อยๆเยื้องย่างเท้าเข้ามาใกล้..

"สวดมนต์ต่อไป!!"คำสั่งอันเด็ดขาดทำให้พระลูกวัดหลับหูหลับตาท่องคาถาต่อไป!!  

โครม!!กึงๆๆ!!.."เห้ย!!..ไม่ไหวแล้ว!!"...พระภิกษุบางรูปกระโดดวิ่งพรวดพราด!!  

เมื่อเห็นหัวถูกโยนเข้ามาในวงพิธีกรรม!!..

"อย่าออกนอกสายสิญจน์!!.."..สิ้นคำหลวงพ่อ..ฉัวะ!!ฉัวะ!!..ฮา!!ฮา!! ผีร้ายใช้ดาบ

ฟาดฟันพระภิกษุและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง!!เลือดพระภิกษุสาดกระเซ็นเต็มพื้นศาลา

ฉันกับแพรวากอดกันตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว!!..

"ท่านขุน!!ทำไมถึงยังสร้างเวรสร้างกรรมอีกอาตมาขอบิณฑบาตรเถอะนะ"

หลวงพ่อกล่าวกับวิญญาณร้ายด้วยท่าทีสงบนิ่ง

"หึ!!ฮา!!ฮา!!กูจะฆ่าพวกมึงทุกคน!!ที่ช่วยไอ้ไม้!!"..ผีร้ายย่างเท้าเข้ามาเรื่อยๆ

"พวกเราที่เหลือตั้งสมาธิสวดมนต์ต่อไป!!"..ใช่เราต้องมีสมาธิความเป็น

ความตายของเบลล์กับฟรังอยู่ที่พวกเรา..ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น.

ฉัวะ!!..คมดาบฟันฉับเข้าที่คอของหลวงพ่อจนหัวขาดกระเด็นร่วงมาอยู่ตรงหน้าฉัน

ร่างของหลวงพ่อในท่าขัดสมาธิลำคอไร้หัวมีเพียงเลือดสีแดงฉานพุ่งกระฉูด..

"กรี๊ดดด..!!"ฉันกับแพรวากรี๊ดเสียงหลงกับเหตุการณ์ที่แสนโหดร้าย!!  

พระสงฆ์ที่เหลือพากันวิ่งหนีตายกันอลมาน.."ฮา!!ฮา!!ฮา!!.."

เสียงหัวเราะของผีโรคจิตมันชั่งบาดลึกลงไปในหัวใจเหลือเกิน

"แพรหนีไปพี่ยอมตายพร้อมเบลล์" มาถึงตอนนี้ถ้าช่วยไม่ได้  

ฉันก็ขอยอมตายพร้อมกับคนรัก..

"แพรทิ้งฟรังไว้แบบนี้ไม่ได้หรอกพี่ฝนถ้าจะตายก็ตายด้วยกัน!!"

ฉันกับแพรตัดสินใจเปิดโรงศพลงไปนอนเคียงข้างคนรัก

ฉันกอดเบลล์ทั้งน้ำตาไม่มีคำพูดใดดีไปกว่า..

"ฝนรักเบลล์"..หัวใจรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก

ขออยู่กับเธอชั่วนิรันดร์..




00.05 (2มิย.58)


~ขันทอง~

นึกไว้แล้วเชียวว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่  ดีนะเตรียมแผนสำรองไว้

ให้ทูตสวรรค์เปิดประตูส่งดวงจิตต์มาเข้าร่างก่อน..

กว่าร่างจะฟื้นก็อีกห้านาที..ว่าแต่ต้องรีบจัดการกับไอ้ผีเน่านี่ก่อน!!  

"เห้ยไอ้ผีเน่าไม่มีใครเอาทางนี้..ทางนี้!!". หนูกวักมือเรียกไอ้ผีโรคจิต

ที่ถมึงตามอง..

"อีผีเด็กปากดีเดี๋ยวกูจะฟันให้คอขาด!!"..ผีร้ายย่างสามขุมเข้าหาหนู

เอาไงดีวะอะนั่นตัวช่วย..ยืมก่อนนะหลวงพ่อ..หนูพนมมือไหว้..

พระประธานองค์ใหญ่ไม่ใช่กิจของท่านแต่แค่งานเดียวคงไม่เป็นไรหรอก

หนูใช้พลังทั้งหมดยกพระประธานที่แสนหนักอึง..หึผีท่านขุนหน้าตาน่าเกลียด

เดินแสยะยิ้มอำมหิตเข้าใกล้หนูโดยหารู้ชะตากรรมไม่ว่าสิ่งที่ลอยอยู่บนกบาล

กำลังจะ!!..โครม!!...หวี๊ดดด!!..เสียงหวีดร้องของผีท่านขุนบ่งบอกได้ถึงความเจ็บปวด!!  

อยู่แบบนั้นแหละดี!!ร้ายกาจขนาดนี้ ต้องส่งไปตกนรกนอกจักรวาลนู้นเลย

ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดชั่วกัปชั่วกัล..งานนี้เล่นเอาหนูละเพลีย!!..มีไรจะบอก

หนูแอบย่องๆไปดูแม่แพรกับพี่สาวมาหล่ะ..อืยย!!..มีจุบุด้วยหล่ะ!!  

แม่แพรได้ใจวัยสะรุ่นขืนรอพี่ฟรังนะ..แก่ตาย!!..  





~แพรวา~  


ริมฝีปากนิ่มๆและลมหายใจอุ่นๆของคนที่อยู่ข้างล่างฉันตอนนี้  

ฉันไม่รู้หรอกว่าจะยังมีชีวิตรอดกลับมาหรือไม่..

มันไม่สำคัญกับฉันแล้วเพราะนับจากวินาทีนี้

 ฉันจะอยู่เคียงข้างฟรังตลอดไปและถึงแม้นี่จะเป็น

จูบแรกและกอดสุดท้ายของฉันก็ตาม...เอ๋~~..

ทำไมหรือฉันรู้สึกไปเองกันนะว่าริมฝีปากฉันถูกขบ

และดูดกลับเบาๆ..แต่เอ๊ะ..ฉันรู้สึกถึงการกระชับ

แขนรอบลำตัวฉัน..ตึก!ตึก!..ใจฉันสั่นระรัว!!

เมื่อใบหน้าใสๆของคนที่อยู่ใต้ฉันค่อยๆขยับเปลือกตา!!

ฉันเบิกตาโพลงเมื่อตากลมโตของฟรังจ้องหน้าฉันนิ่ง!!

ฉันลุกพรวดพราดถอนปากออกโดยอัตโนมัติ..โครม!!

 ฉันกระโดดออกจากโรงศพตัวปลิว..ตามมาด้วยฟรัง

ที่ลุกขึ้นนั่งกวาดสายตามองไปรอบด้วยใบหน้าที่ตกใจอยู่ไม่น้อย

ฉันเองก็หันซ้ายทีขวาที..แต่ไม่เห็นผีโหดนั้นแล้ว

ว่าแต่ทำไมพระประธานองค์ใหญ่มาอยู่ตรงนี้ได้ไงนะแปลกจัง!!

ในขณะที่ฉันมัวแต่ยืนสงสัยอยู่นั้น..

"แพรวาพี่ฝนกับพี่เบลล์ล่ะ"..เสียงถามของฟรัง

ทำให้ฉันรีบก้มลงมองในโรงศพข้างๆ

พร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นพี่เบลล์ๆกับพี่ฝน

เริ่มขยับตัวไปมา..

"ฝน!!ฝนไม่เป็นไรใช่ไหม??"..พี่เบลล์กอดพี่ฝนไว้ในอ้อมกอด

พี่ฝนเอาแต่ซบอกพี่เบลล์แล้วร้องไห้ออกมาเบาๆ..

ในตอนนี้บรรดาพระสงค์ได้ช่วยกันเก็บกวาดศาลา

และนำร่างของหลวงพ่อห่อด้วยผ้า..  

พวกเราได้แต่ยืนมองอย่างเศร้าใจ ..

ไม่มีใครตอบคำถามของพี่เบลล์ว่าเกิดอะไรขึ้น

เพราะคนที่รู้ดีที่สุดก็คือฟรัง ฟรังเลือกปิดปากเงียบ

ซึ่งฉันเองก็พอจะเข้าใจว่าเพราะอะไร..มาถึงตรงนี้

ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการที่ได้เห็นพี่เบลล์มีชีวิตรอดกลับมา.

และสำหรับฉันลมหายใจของฟรังทำใหหัวใจฉันพองโตทุกครั้ง

ที่ลูบไล้ริมฝีปากตัวเอง.. อยากรู้จังว่าเธอรู้สึกเหมือนกันไหม  

..ฟรัง..


~~~~~~~~~~~~ ~~~~


12.00 โรงเรียนสวนมะลิ

~ฟรัง~

ใบหน้าขาวใสแก้มป่องๆของคนตรงหน้า

ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปากหลบสายตาฉัน

ทำให้ฉันแอบอมยิ้มให้กับอาการเขินของแพรวา

"จ้องอยู่ได้ข้าวน่ะไม่กินหรือไงคะ!!" แพรวาชำเรืองตามองค้อน

ซึ่งฉันก็ทำหน้าตายใส่แพรวาอีกตามเคย..

"คนบ้า!!ยังจะมาทำหน้าผีดิบใส่อีก!!"แพรวาเอื้อมมือจะบิดแก้มฉัน

แต่ฉันคว้ามือแพรวามากำเอาไว้..

"ขอบคุณนะ"..ฉันเอ่ยคำขอบคุณด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"ขอบคุณอะไร"..แพรวาใจเต้นแรงมากฉันสัมผัสได้

"จูบแรกของเรา"..(อ๊าย!!พูดอะไรน่ะฟรังบ้าเค้าเขินนะ!!)

แพรวาหน้าแดงจัดเลย..

"แพรวา..ฉันว่าเราน่าจะ.."..(อืยย!!น่าจะอารายฟรัง..)

แพรวาทำหน้าลุ้นกับคำพูดต่อไปนี่มาก..

"ไปทำบุญกัน!!"..(งะ!!ทำบุญ!!หึยย!!ฟรังนะฟรัง!!)

แพรวาทำหน้าหงิกพร้อมกับสะบัดมืออย่างอารมณ์เสีย

"ไปไม่ไป!!..เฮ้อคืนนี้ยัยตัวแสบไม่อยู่ด้วยซิไม่มีใคร

ช่วยเตรียมของทำบุญเลยอ่ะ"..ฉันแกล้งพูดลอยๆทำเอาคนที่งอนเมื่อกี่ยิ้มออกมา

"โอเคเดี๋ยวคืนนี้ไปอยู่เป็นเพื่อนนะ" แพรวาทำหน้ายิ้มกรุ่มกริ่ม...

ฉันรู้ทันเธอหรอกนะแพรวาว่าเธอคิดอะไร..ฉันเหลือบตาไปมองโต๊ะของรุ่นพี่  

ที่อยู่ถัดไป..พี่เบลล์ที่เอื้อมมือไปเช็ดปากให้พี่ฝน. พี่ฝนที่ยิ้มฉันตาปิด

และจับมือพี่เบลล์ไว้..พี่เก้าที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวไม่สนใจอะไร..

 และโต๊ะถัดหลังพี่เบลล์ไปพี่ตาลที่ชำเรืองมองพี่เก้าเป็นระยะๆ..เฮ้ออ..  

ความรักนี่มันมีอะไรที่ฉันไม่เข้าใจอีกเยอะจริงๆ..ว่าแต่ตอนนี้..  

ยัยขันทองน้อย..ไปซารังเฮโยถึงไหนกันนะ!!..



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

จบตอนแล้วค๊าบ..ขอโทษกับความล่าช้า.

ไรท์ไมเกรนกำเริบต้องหยุดพักกินยา

เป็นระยะๆยังไงก็จะพยายามอัพเรื่อยๆฮ๊าบ!!