คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฉันนี่แหละขันทอง
ตอนกลางคืนถ้าได้ยินเสียงเรียก..
อย่าได้ขานรับเชื่อหรือไม่ว่านั่นคือ
เสียงเรียกของวิญญาณ หรือ
หนักกว่านั้น มันคือไสยเวทย์
ที่หมายเอาชีวิต!!
*************
23.00
ในคืนเดือนมืดยามดึกที่เงียบสงัด..
ภายในห้องไม้ที่ถูกปิดทึบ ตลบอบอวลไปด้วยควันธูป
มีเพียงแสงสว่างจากเทียนที่ปักอยู่บนวัตถุทรงกลม
สีขาวที่ประกอบไปด้วยโพรงเบ้าโบ๋มีฐานล่างเป็นซี่ฟันขาว
หัวกระโหลกมนุษย์!! ถูกนำมาเป็นเครื่องประดับแทนเชิงเทียน
ชายในชุดสีดำ ไว้หนวดเคลาผิวสีดำแดง นั่งบริกรรมคาถา
"จิ เจรุนิ จิตตัง เจตะสิกัง รูปัง นิพพานัง
ทะพะนะมะเตโชธาตุ ทีฆังวา"
พลันปรากฏควันพวยพุ่งขึ้นมา
ขวดน้ำมันที่วางอยู่บนโต๊ะพิธีกรรม
ภายในขวดมีนิ้วคนถูกตัดแช่จนเขียวค้ำ
เมื่อควันจางบางลงได้ปรากฎร่างอันน่าสยดสยอง
ของผีตายโหงตนหนึ่ง..
ชายในสภาพที่ตามตัวเน่าเละอาบไปด้วยเลือดและน้ำเหลืองไหลเยิ้ม
โชยกลิ่นเหม็นเน่าอย่างน่าสะอิดสะเอียน ยืนทะมึน!! ตรงหน้าผู้ที่เรียก
มันมา ใช้งานในทางไม่ดี..
"ไอ้ชาติ!!มึงจงไปบ้านไอ้เจ็กปากดี! ไอ้โกตี๋!!มึงจงไปเอาชีวิตมัน!!"
ผีร้ายผงกหัวรับคำสั่งจากหมอผีชั่ว!
พร้อมกับกลายเป็นกลุ่มควันสีดำ พวยพุ่งทะลุฝาห้อง
หายวับไปในบัดดล..
***************
00.00
ณ.หน้าร้านค้าโกตี๋
โบววว..โบววว..โบวว..เสียงโหยหวลของหมาจรจัด
โก่งคอเห่าหอนกันระงมเซงแซ่..ราวกับต้อนรับ
ผู้มาเยือน..ร่างทะมึนยืนจังก้าอยู่บริเวณหน้าร้านค้า
ของโกตี๋ ท่ามกลางความมืดมิด..
วู้วว..วู้วว!!!ลมแรงกรรโชกกิ่งไม้ไหวไปมา..
"ไอ้โกตี๋!!"..เสียงดุดันเย็นยะเยือกของผีร้าย
ส่งเสียงเรียกชายเจ้าของร้านค้า..
"ได้ยินเลี๊ยว..รอแป๊บ..รอแป๊บ!!"
ไม่นานนักประตูพับแบบไม้ก็ถูกเปิดออก
โดยชายผิวขาวร่างท้วม อายุ60เศษ
เป็นผู้ออกมายืนมองหา ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนยามวิกาล
"ไอหยา!!ซุยซัวเตอ!!" ( ใครเรียกวะ ) โกตี๋มองไม่เห็นใคร
พลางยืนเอามือเกาหัว แล้วหมุนตัวเตรียมเดินเข้าบ้าน
วูบบ!!โครม!!..โกตี๋หงายท้องล้มตึงทั้งยืน!! หัวฝาดกับขอบ
ประตูร่างโกตี๋ชักกระตุก..เบิกตาค้าง!!..
เลือดค่อยๆไหลซึมออกมา!!
ตึง!ตึง!ตึง..เสียงล้มของโกตี๋ทำให้คนที่อาศัยอยู่ชั้นบน
ของร้านค้ารีบวิ่งลงมาด้านล่าง
"ก๋ง!!ก๋งเป็นอะไรเนี่ย!!" เด็กสาวผิวขาวหน้าหมวย
ปล่อยผมยาวสลวย..ก้าวขายาวๆทรุดตัวประคอง
ก๋งของเธอไว้ด้วยท่าทางตกใจ
~ตาล~
"ป๊า!!ม้า!!มาดูก๋งเร็วๆ!!ก๋งเป็นไรไม่รู้!!"
ฉันตะโกนเรียกป๊ากับม้าด้วยความตกใจกับภาพเหตุการณ์
ตรงหน้าฉัน..ก๋งที่นอนไม่ได้สติบนศรีษะบริเวณท้ายทอย
มีเลือดไหลอาบ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!
"ก๋งๆ!!อย่าเป็นอะไรไปนะ!!"ฉันพยายามเรียกก๋ง ให้ได้สติ
ขอบตาฉันมีน้ำตาขังด้วยความเป็นห่วงก๋ง ก๋งที่เลี้ยงฉันมา
ตั้งแต่เด็ก..ป๊ากับม้าที่ไม่ค่อยมีเวลาเพราะทำงานหาเช้ากินค่ำทั้งคู่
ป๊าฉันมีอาชีพขับรถรับส่งแรงงานต้องออกจากบ้านแต่เช้ามืด
กลับบ้านก็ดึกดื่น ม้าฉันเป็นพยาบาลต้องทำงานเข้าเวร จนไม่มีเวลา
เลี้ยงดูฉันก็มีแต่ก๋ง ที่เลี้ยงฉันมา..
ตึง!ตึง!ตึง!! ม้าวิ่งลงมาโผลกอดก๋งไว้
"ป๊า!!ป๊าเป็นอะไรอ่ะ..ตาลหนูหลบม้าก่อนให้ม้าดูแผล"
ป๊าเดินมาทรุดตัวลงนั่ข้างม้า ..
."นี่คุณผมว่าพาป๊าไปโรงพยาบาลดีกว่านะ
ตาลเดี๋ยวลูกปิดประตู ลงกลอนให้เรียบร้อยนะ
ป๊ากับม้าจะพาก๋งไปโรงพยาบาล พรุ่งนี้วันหยุด
ลูกเปิดร้านขายแทนก๋งด้วยนะ" ฉันพยักหน้าให้ป๊า
ก่อนจะช่วยป๊า. แบกร่างก๋งไปขึ้นรถกระบะของป๊า
ฉันปิดบ้านล็อคประตูอย่างแน่นหนา อดสงสัยไม่ได
ทำไมก๋งถึงลงมาเปิดบ้านกลางดึก!! ทำไมนะ!!
**************
09.00 น.
~ฟรัง~
เข่งแตงกวาถูกยกขึ้นเป็นลำดับสุดท้ายก่อนปิดท้ายรถ
"ขันทองไปกันได้แล้ว!!"..ยัยตัวน้อยที่วันนี้ใส่เสื้อยืดสีขาว
กางเกงยีนแค่เข่า รองเท้าผ้าใบสีเหลือง รีบวิ่งหน้าตั้งในมือ
กำดอกมะลิมาช่อหนึ่ง นับวันยิ่งเหมือนมนุษย์เข้าไปทุกที
ตั้งแต่ได้แม่ชื่อแพรวา..
"พี่สาวไม่เก็บดอกไม้ไปให้แม่แพรบ้างรึไง!" ฉันส่ายหน้าให้ขันทอง
"หึยย!!พี่นี่ไม่โรแมนติกเอาซะเล๊ย!!" ยัยตัวเปียกกอดอกบ่นงึมงำ
"ไปไปเดี๋ยวสายกันพอดีจะกินไหมไอติมน่ะ!!" ขันทองรีบเปิดประตู
เข้าไปนั่งในรถทันที..เรื่องกินนี่ขอให้บอก..
ฉันค่อยๆแตะเบรคเทียบรถจอดหน้าร้าน โกตี๋..เมื่อเปิดประตูลงจากรถมา
ฉันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นสาปสาง!!
"ฮือ!!กลิ่นเหม็นเน่าขนาดนี้มันต้องตกถังส้วมตายแหง๋ๅ!!"
ขันทองเอามือบีบจมูกไว้แน่นแล้วส่ายหัวไปมา.
."อ้าวฟรัง!!มาส่งของเหรอ" พี่ตาลรุ่นพี่ 6/2 ที่ รร.
และเป็นหลานคนเดียวของโกตี๋ นิสัยห้าวๆลุยๆ น่ารักดี
แต่เสียอย่างเดียว เจ้าชู้ !!หักอกสาวๆเป็นว่าเล่น!
"ค่ะ..แล้วเฮียโกไม่อยู่หรือคะ" พี่ตาลพยักหน้า
"ก๋งล้มน่ะตอนนี้อยู่โรงพยาบาล!!มาเดี๋ยวพี่ช่วยเอาของลง"
อยู่โรงพยาบาลงั้นเหรอ..ไม่ได้การละต้องมีเรื่องไม่ดีกับเฮียโกแน่
"เอ่อ!แล้วเฮียโกล้มที่ไหนคะ" พี่ตาลที่ยกของลงไปวางชี้นิ้วไปที่ขอบประตู
"พี่เห็นก๋งนอนหมดสติอยู่ตรงประตูจ้ะ ไม่รู้ก๋งลงมาทำอะไรดึกๆ"
ฉันรีบเดินไปที่ประตูก็เห็นคราบเลือดเป็นวงใหญ่ ฉันใช้มือสัมผัสลงไป
วูบๆ..แซดๆ ภาพเหตุการณ์ค่อยๆปรากฎจนชัดเจน..
ชายร่างท้วมใส่เสื้อกร้ามสีขาวนุ่งกางเกงขาก๊วย
สวมแว่นตากลมอันเล็กๆนั่งดีดลูกคิดแบบโบราณ..
"ไอ้โกตี๋!!" เฮียโกเงยหน้าจากลูกคิดขยับแว่นตานิดหน่อย
"ได้ยินเลี๊ยว..รอแป๊บ..รอแป๊บ" เฮียโกลุกขึ้นไปเปิดประตู
แล้วขมวดคิ้วมองตรงไปยังร่างทะมึนของชายที่เนื้อตัวเน่าเละ
"ไอหยา!!ซุยซัวเตอ" (ใครเรียกวะ) เฮียโกมองไม่เห็นผีตายโหง
ตนนั้นขณะที่เฮียโกหมุนตัวจะเข้าบ้านผีตายโหงกับพุ่งร่าง
ที่เป็นควันสีดำเข้าใส่เฮียโกผีตายโหงกระแทกร่างเฮียโกจน
ล้มหงายท้องหัวพาดกับขอบประตู!!ฉันที่หลับตานิ่งค่อยๆลืมตาขึ้น
"ฟรัง!ฟรัง!เป็นอะไรหรือเปล่า"พี่ตาลจับแขนฉันเขย่าเบาๆ
ฉันส่ายหัวแล้วยิ้มให้พี่ตาล..เฮียโกโดนคุณไสยสายดำ!!
หลังจากส่งของที่ร้านเฮียโกเสร็จแล้ว..ฉันหันไปมองหน้า
ขันทองทีรู้ตัวว่าจะต้องไปทำอะไร..ขันทองขมวดคิ้ว
แล้วมองช่อดอกมะลิที่อยู่ในมือน้อย แล้วส่งช่อมะลิมาให้ฉัน
"พี่สาวเอาไปให้แม่แพรแทนหนูด้วยละกัน"
ฉันพยักหน้าแล้วรับดอกมะลิ..ร่างของขันทองน้อยก็หายวับ
ไปในทันที..
~ขันทอง~
ณ.โรงพยาบาลของรัฐ
หน้าตึกเก่าโบราณที่ได้ชื่อว่าเป็นโรงพยาบาลของรัฐ
หนูเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ..พี่สาวนะพี่สาว!!มีงานให้หนูทำตลอด
โดยเฉพาะเรื่อง..ผ..สะระ..อี..ผี!!
หึยย!!สงสัยหนูต้องไปทำรายการ แข่งกะคน อวด ผี น่าจะดีกว่า
"วันจันทร์ก็คอยอยู่ อังคารก็คอยดูดูว่าเธอเป็นไง พุธเธอก็ใช้งาน
เช้าสายก็ใช้งาน พฤหัสก็ยังใช้อยู่ ศุกร์หรือเสาร์หรือว่าอาทิตย์
ไม่มีวันไหนที่ได้หยุดพัก พวกภูตผีชอบมาทายทัก ให้ฉันต้องวุ่นวาย"
หนูเดินร้องเพลง วันเดือนปี ของพี่เจี๊ยบ จนมาถึงหน้าห้อง
ที่ได้กลิ่นเน่าๆของผีร้ายโชยกลบกลิ่นคละคลุ้งของยาภายใน
โรงพยาบาลซะสนิท ทำเอาหนูต้องเอามือบีบจมูกไว้..ห้องนี้ซินะ!!
หนูเดินผ่านประตูเข้าไปก็เห็นภาพ พยาบาลสี่คนและเวณเปลอีก
สองคนช่วยกันยึดร่างของเฮียโกไว้..
"ฮือ!!ฮือ!!ปล่อยกู!!กูจะฆ่ามัน!!"เสียงแหบแห้งของผีร้ายในร่าง
เฮียโกคำรามลั่นห้อง!!
"พี่ตุ้ม!!ตามคุณหมอมาดูอาการดีกว่าค่ะ!!"
พยาบาลคนนึงพยักหน้า..
"งั้นทางนี้พวกเธอช่วยกันจับตัวเอาไว้ก่อนนะเดี๋ยวพี่มา"
พยาบาลร่างท้วมรีบเปิดประตูวิ่งออกไป หนูลอยตัวขึ้นไป
นั่งทับบริเวณหน้าอกของเฮียโกไว้..ผีร้ายจ้องหนูตาถลน
"อีนังบ้า!!ออกไป!!"ไอ้ผีปากดีมันด่าหนูเดี๋ยวสวย!!
"หนอยไอ้ผีชั่ว!!แกนั่นแหละออกไป!!จากร่างของเฮียโก
เดี๋ยวนี้เลย!อย่าให้ฉันต้องใช้กำลังกับแก!!"
ไอ้ผีชั่วกัดกรามแสยะยิ้ม..สบัดหัวแขนขาที่ถูกยึดไปมา
"นังเด็กปากดี!!มึงจะมีปัญญาทำอะไรกู!!กูจะกินตับไตไส้พุง
ไอ้โกให้หมด!!ฮาฮาฮา!" ว่าแล้วมันก็แลบลิ้นเลียปากไปมา
"ช่วยจับกันแน่นๆนะลุงแกเพ้อใหญ่แล้ว พี่นุชลูกสาวลุง
ก็เพิ่งลงเวณไปแล้วด้วย!!"..พวกพี่พยาบาลช่วยกันยึดเฮียโก
"ฮาฮาฮา..ตับไอ้แก่นี่เหนียวแท้!!"
ไอ้ผีชั่วยังคงเลียปากไปมาฉันลุกพรวดขึ้น
"ตะกละนักใช่ไหมงั้นแกกินไอ้นี่ไปก่อนละกัน!!"
ปึก!!อุ๊บ!! หนูอัดเท้าเล็กๆเข้าไปในปากไอ้ผีร้ายจอมตะกราม!!
แล้วยกอีกเท้ากระทืบยอดอกไอ้ผีชั่ว!!อั๊ก!!..พลางพนมมือน้อย
นะโมเม สุขคะโต นะโมเม โสปัตติ นะโมสุคะโต โหติ
อะสัญญัตตา จะ สัมภะวา ปัจจุปันนา ปัญจะพุทธา
เสติ นะโมสุคะโต จะ อะนาคะตา นะมามิหัง สัพเพ
เทวา ยักขา เปตา ภูตา ปะริตา ปะโรคะตา อัคคะเน
วา ชาเมตะยะมัง มะนุสสานัง สัพเพ โกทะวิทา วินาสสันติ
ทะสา ตันจะ ปิยัง มุกขัง มุกคะปัตโต เอหิ สะเนโท
สะเนทา สะเนหา นะเนโห จะ สัพเพ ชะนะมาเร ปะระชายา
ชายะ มะหาโภโค มะหาโทโส พายะสะเต กัมเมนะ วินาสสันติ
"อ๊ากก!!โอยย..ร้อนนน!!" ผีร้ายดิ้นทุรนทุรายเมื่อแสงแห่งอักษรธรรม
ที่หนูสวดคาถาไล่วิญญาณถูกบริกรรมจากสมาธิที่แก่กล้าของหนู..
ไม่นานนักควันสีดำจางได้พวยพุ่งออกจากร่างของเฮียโก..
"คุณตุ้มคุณเอายาที่เตรียมมาฉีดให้คนไข้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"
หมอสาวสั่งพยาบาลร่างท้วมที่ในมือยกเข็มฉีดยา จรดปลายเข็มลง
บนแขนของเฮียโกที่ค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆเมื่อผีร้ายได้
ออกจากร่างไป..เฮียโกนอนสงบนิ่งเหล่าพยาบาลพากันถอนหายใจ
อย่างโล่งอก..หนูกอดอกมองแล้วเดินยิ้มออกมา..แว๊บ!!ถ้วยไอติม
ลอยอยู่ตรงหน้าหนู..หนูรีบคว้าไว้แล้วหายตัวแว๊บ!!มาโผล่..ข้างพี่ฟรัง
ที่หันมายิ้มให้หนู..
"เสร็จงานทันเวลากินเลยนะยัยตัวแสบ!!"..พี่ฟรังยีหัวหนูเล่น..
หนูแลบลิ้นให้พี่ฟรัง..แล้วตักไอติมเข้าปาก..งำ..งำ..
"อะหย่อยที่สู๊ด" หนูยิ้มจนตาปิดเลย..ฮาฮาฮา..
~แพรวา~
"อ้าวขันทอง!!แอบเข้ามาตอนไหนคะลูก"..
ฉันเดินถือจานข้าวผัดกระเพราปลาหมึกไข่ดาวหอมฉุย 2 จาน
ตรงไปยังโต๊ะของฟรังแล้ววางจานข้าวลงตรงหน้าฟรัง จานหนึ่ง
อีกจานหนึ่งของฉันส่วนขันทองตักไอติมเข้าปากไม่หยุด
ฟรังยื่นช่อดอกมะลิซ้อนดอกใหญ่ให้ฉัน..
"ขันทองเก็บมาให้เธอ" น้ำเสียงราบเรียบของฟรังทำให้ฉันทั้ง
ดีใจทั้งน้อยใจ ดีใจที่ขันทองเป็นเด็กไร้เดียงสาแท้ๆแต่ยังรู้จัก
แสดงออกถึงความรัก แต่น้อยใจที่ฟรังเป็นผู้ใหญ่กว่าแท้ๆ
แต่กลับไม่เคยทำอะไรหวานๆแบบนี้บ้างเลย
"ขอบคุณนะคะ!!"ฉันรับมาแล้วทำหน้างอนๆใส่ฟรังแต่หัน
ไปยิ้มหวานให้ขันทองที่กินไอติมไม่สนใจใคร
"ไม่ต้องน้อยใจฉันล่ะกุหลาบที่บ้านเพิ่งจะติดดอกตูม
มีแต่ดอกบัวที่มีอยู่เต็มสระหลังบ้านฉันเลยไม่กล้าเก็บ
ดอกบัวมาให้เธอน่ะ" ฟรังพูดหน้านิ่ง แต่ฉันแอบกลั้นหัวเราะเอาไว้
คนบ้า!!ชอบทำหน้าผีดิบอยู่เรื่อย..แต่ก็ยังดีที่อุตส่าห์คิดถึงฉันบ้าง
"ขันทองกินอย่างเดียวไม่สนใจแม่แพรเลยนะคะ"
ขันทองคาบช้อนไอติมแล้วเลิกคิ้วมองฉัน..
"โอ๋ๆแม่แพรอย่าเพิ่งงอนนะ หนูหิวมากเพราะพี่ฟรังใช้งานหนูหนัก!!"
ฉันทำตาดุจ้องหน้าฟรังที่ทำหน้านิ่งไม่รู้ไม่ชี้
"นี่ฟรัง..ทำไมชอบใช้งานขันทองหนักนักนะ"
ฟรังชำเรืองมองหน้าขันทองแล้วตอบหน้าตาย
"ก็ยัยนี่ฤทธิ์เยอะจะตายก็ต้องใช้งานให้หนัก
ถือว่าเป็นการพัฒนาฝีมือไปในตัว"
ฟรังตอบแบบแปลกๆก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อ..
กริ๊ง..กริ๊ง..เสียงจากประตูก็ดังขึ้น..
ฉันหันไปมองกลุ่มคนที่เดินเข้ามาใหม่..
สาวหมวยขาวใสไว้ผมบ็อบที่ฉันคุ้นหน้าเป็นอย่างดี..บี..
ใส่กระโปรงสั้นสีดำ..เสื้อแขนกุดเอวลอยสีเดียวกับกระโปรง
เดินเชิดหน้าเข้ามาพร้อมกับสมุนแสบที่ล้วนแล้วแต่เป็น
คนที่ฉันรู้จักดีเพราะเรียนอยู่ห้องเดียวกันบีกับแก๊งสามสาวแสบ
เป็นเพื่อนห้องเดียวกันกับฉัน..แต่ไม่สนิทกันเพราะเธอหยิ่งมาก
เธอเป็นลูกสาวของนักการเมืองท้องถิ่นผู้มีอิทธิพลล้นฟ้า!!
ฉันขยับตัวลุกจะไปต้อนรับลูกค้ากิตติมาศักดิ์..
"แพรกินข้าวต่อเถอะเดี๋ยวพี่จัดการเองจ้ะ"
พี่เก้าที่อยู่ตรงเคาเตอร์เดินถือเมนู
ไปที่โต๊ะของบีที่มากับกลุ่มเพื่อนในห้องอีกสามคน
"สวัสดีจ้ะน้องบีรับอะไรดีคะ"พี่เก้ายื่นเมนูให้บี
บีรับเมนูจากพี่เก้าแล้วทำหน้าแบบเชิดๆใส่ราวกับตัวเอง
เป็นหงษ์แล้วพี่เก้าเป็นกาทั้งที่หน้าตาความสวยสู้พี่สาวฉัน
ไม่ได้แม้แต่นิดเดียว!!เห็นแล้วหมั่นไส้แท้!!
"มีแต่เมนูบ้านๆ!!ฉันอยากกินเสต็กปลาแซลมอนน่ะมีมะ!!"
หึยย!!ปลาแซลมอนไม่มี!!มีแต่ปลาตีน!!น่ะกินได้มะ
ฉันได้แต่คิดในใจ..ไม่อยากให้ร้านฉันไหม้โดยไม่รู้สาเหตุ
"ขอโทษทีนะบีร้านพี่ไม่มีอาหารแบบนั้นหรอกจ้ะ
ขอโทษนะร้านพี่มันบ้านนอกไปหน่อยแต่ถ้าบีอยากกิน
พี่พอแนะนำร้านอาหารให้ได้นะ..ถ้าไงบีลองไปเดินแถวๆ
สำเพ็ง!!ดูนะที่นั่นเป็นแหล่งของกินของไฮโซแบบน้องบีเลย"
ยัยบีพยักหน้าเชิดๆประมาณว่าเข้าใจ..
อุ๊บ!!ฉันเอามืออุดปากกลัวยัยบีได้ยินเสียงหัวเราะของฉัน
เดี๋ยวขนคนมาถล่มร้านฉันเละแย่เลย..พี่เก้านะพี่เก้า
หลอกด่ายัยบีจอมเว่อได้ซะเนียนเชียว..
~ฟรัง~
"นี่บีแกรู้ยังว่าพี่ตาลบอกเลิกแกแล้วไปคบกับใครวะ"
ฉันเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพี่ตาล
"หึ!!แกอย่าพูดชื่อนี้ตอนนี้ได้มะเอม!!คิดแล้วแค้น!!"
ปึง!!บีฟาดเมนูลงบนโต๊ะอย่างแรง!!
"แค้นแล้วแกจะทำอะไรได้วะ ขนาดพ่อแม่แกไปจัดการ
ให้ยังโดนก๋งพี่ตาลตอกกลับมาเลยไม่ใช่เหรอ"
บียิ้มมุมปากให้เอม..
"แกก็คอยดูเอาเองละกัน" ฉันพอจะเดาๆอะไรได้บ้างละ
บีต้องมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องที่เกิดกับโกตี๋แน่ๆ
"แพรฉันกลับก่อนนะมีธุระต้องรีบไปทำ"
แพรวาทำหน้างอให้ฉัน ฉันเอื้อมมือไปจับมือแพรวาไว้
"คนบ้ามาให้เห็นหน้าแป๊บๆยังไม่ทันหายคิดถึงเลย ก็จะไปซะละ"
แพรวาต่อว่าฉันอยู่ในใจ ฉันอมยิ้มให้แพรวาที่ทำหน้างอๆ
"อย่างอนซิฉันก็คิดถึงเธอนะ"แพรวายิ้มหน้าแดงอย่างอายๆ
"ฟรังอ่ะพูดอะไรก็ไม่รู้แพรเขินนะ" ขันทองเหลือบตามองฉันกับแพรวา
"โด่เอ๋ย!พี่สาวนี่เชยจริงๆปีนี้มันปีอะไรแล้ว!มาคิดถงคิดถึงกันอยู่ได้
จูบเลยพี่!!แม่แพรรออยู่" ป๊อก!!ยัยขันทองจอมแก่แดดเอามือกุมหัว
"ฟรังอ่ะเขกหัวลูกแพรแบบนั้นไม่ได้นะเดี๋ยวก็ฉี่รดที่นอนพอดี"
แพรลูบหัวขันทองไปมายัยเด็กน้อยแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฉัน
"ตามใจกันเข้าไป!!ไปขันทองไปทำงานกันเถอะ!!"
ฉันหิ้วปีกยัยตัวแสบเดินจ้ำอ้าวออกมาจากร้านของแพรวา
พวกบีกับเอมหันมามองฉันเป็นตาเดียว..
ฉันขับรถตรงไปยังโรงพยาบาลประจำจังหวัด
แค่เรื่องความรักของเด็กๆทำไมต้องทำกันขนาดนี้นะ
เล่นกันถึงชีวิตแบบนี้โหดร้ายมากไปไหม..
ฉันก้าวขาลงจากรถเดินจูงมือขันทองเดินตรง
ไปห้องผู้ป่วยใน..บรรยากาศภายในโรงพยาบาล
จอแจไปด้วยคนไข้และญาติๆที่มารอรับการักษา
บางคนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
บางคนก็นั่งฟรุบอย่างอิดโรยด้วนพิษไข้
เจ้าหน้าที่เดินขวักไขวกันไปมาจนดูโกลาหล..
นอกจากนี้ยังมีเหล่าวิญญาณสัมภเวสีวนเวียน
ทุกซอกมุมของสถานที่แห่งนี้บางตนก็ยืนทะมึน
ปะปนอยู่กับผู้คน บ้างก็นั่งเลือดอาบโชกอยู่บนเตียงที่
เป็นรถเข็น..หลายตนเป็นกลุ่มควันสีดำพวยพุ่งอยู่ในอากาศ
ฉันเดินมาจนถึงตึกศัลยกรรมชาย..ขันทองกระตุกแขนฉัน
แล้วชี้ไปที่ชายวัยกลางคนในชุดเสื้อม่อฮ่อมสีดำกางเกงขาก๊วย
สะพายย่ามยืนลับๆล่ออยู่บริเวณหน้าห้องผู้ป่วย...
."คนนี้แหละพี่ที่ส่งผีตายโหงมาเล่นงานแปะ!!" ชายคนนั้นเหมือน
จะได้ยินสิ่งที่ขันทองพูดหันควับมามองด้วยแววตาถมึงทึง
ใส่ฉันกับขันทอง..ใบหน้าดุดันเต็มไปด้วยหนวดเครา
จ้องฉันกับขันทองตาไม่กระพริบ..
"มองเพ่มีปัญหารายน้อง!!"ขันทองตัวแสบหาเรื่องทันที
เล่นเอาชายคนนั้นหนวดกระตุกด้วยความโมโห!!
"หนอยนังผีเด็กนี่!!มึงเป็นใคร!!กล้าดียังไงมาทำร้ายผีของกู!!"
ชายคนนั้นคำรามใส่ขันทองด้วยเสียงแหบเหี้ยม!!
"ฉันนี่แหละขันทอง!!รู้เอาไวซะ!!"
ขันทองขมวดคิ้วกอดอกจ้องหน้าชายคนนั้นอย่างเอาเรื่อง.
"ปากดีนักใช่ไหม!!งั้นแกเจอไอ้นี่หน่อยเป็นไง!!"
ชายคนนั้นล้วงบางอย่างออกมาจากในย่าม
นี่ซินะหมอผีชั่วที่ตามเอาชีวิตโกตี๋ หมอผีชั่ว
กำสิ่งของบางอย่างไว้ในมือทำปากขมุบขมิบ
"พ่วง!!.."หมอผีปาบ้างอย่างใส่ขันทอง!! ซ่า!!
"โอ๊ยยย!!ร้อน!!!" ขันทองร้องโอดโอยวิ่งสะบัดตัวไปมารอบตัวฉัน
"555!!เป็นไงนังผีปากดียังจะกล้าสามหาวกับกูอีกไหม!!" ปลัก!!
"โอ๊ยย!!แกนังผีบ้า!!"รองเท้าคอนเวิร์สสีชมพูของขันทอง
ถูกปาไปโดนหน้าของหมอผีอย่างจัง!!ขันทองปัดไม้ปัดมือ
ก่อนกระดิกนิ้วให้รองเท้าลอยกลับมา.
"ไงล่ะไอ้หมอผีชั่ว!!รับประทานเกือกแทนข้าวหร่อยดีมะห๋า!!
ไอ้ข้าวสารเสกระดับเด็กอนุบาลไม่ระคายเคืองผิวสวยของฉันหรอก
จะบอกให้เอาบุญ!!ฝีมือหางแถวอย่างแกเปลี่ยนอาชีพหมอผี
ไปเก็บขยะขายดีกว่ามะ!!" ขันทองเชิดหน้าน้อยๆท้าทายหมอผี
"ชิชะ!!งั้นแกต้องเจอไอ้นี่!!ควายธนูลูกพ่อจัดการมันเลย!!".
หมอผีล้วงเอาตุ๊กตาดินปั้นควายธนูออกมา!!แล้วบริกรรมคาถา
ขันทองยืนกอดอกแบบเซ็งๆ..
"นี่ขันทองระวังตัวหน่อยนะ!!"ฉันเตือนขันทองด้วยความเป็นห่วง
"พี่สาวไม่ต้องห่วงหรอกพ่อปูบอกกับหนูธรรมะย่อมชนะอธรรม"
ฟืด!ฟืด!ฟืด!ลมหายใจที่ดังฟืดฟาดทำให้ฉันหันไปมองที่มาของเสียงนั้น
ควายตัวใหญ่สีดำสนิทวงเขายาวงองุ้มมันวาวดวงตาแดงกร่ำ!!
ตะกุยขาหลังไปมา!!พ่นลมหายใจเน่าเหม็น!!เป็นควันสีเหลืองปนเขียว
ออกมาทางรู้จมูกทั้งสองข้าง..ควายทมิฬตัวโตจ้องเขม็งมาที่ขันทอง
ตัวน้อย พลันพุ่งโจนทะยานเข้าหาขันทอง ขันทองกระโดดตัวลอย
เหยียดขาคู่ถีบไปที่ยอดหน้าของควายถึกที่มีพละกำลังมหาศาล
ร่างน้อยลอยระลิ่วกระดอนกลับมาฉันรับเอาไว้ได้!!
ควายธนูยกสองขาขึ้นหมายจะกระทืบขันทองซ้ำ
ฉันเปิดฝาขวดน้ำดื่มที่ถือติดมือมายกขึ้นพลางพนมมือ
มะโทรัง อะตะระโร เวสะวะโน นะหากปิ
ปิสาคะตาวาโหมิ มหายักขะ เทพะอนุตะรัง
เทพะดา เทพะเอรักขัง ยังยังอิติ เวสะวะนัน
ภูตัง มหาลักชามะนง มะภูอารักขะ
นะพุททิมะมัตตะนัง กาลปะติทิศา..
ฉันสาดน้ำในขวดใส่ควายปีศาจ..ทันทีที่มันโดนน้ำ
"โฮกกก!.."เสียงร้องโหยหวลของควายปีศาจก็ดังระงม
ร่างทะมึนสีดำพลันสลายกลายเป็นเพียงกลุ่มควัน..
"แก!!ทำลายควายอาคมของข้าได้!!แกเป็นใครกันแน่!!"
หมอผีชั่วชี้หน้าถามฉันเสียงดัง!!..
"ไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร น้าหยุดสร้างเวรสร้างกรรมเถอะ
เพราะถ้าน้าไม่หยุดฉันจะหยุดน้าเอง!!"
ฉันกับหมอผีจ้องตากันเขม็ง!!..
"แกจะได้เห็นดีกับฉันแน่!!"หมอผีชั่วฝากคำอาฆาตไว้ก่อนวิ่งหนีไป!!
"ตามไปตืบมันต่อเลยไหมพี่สาว!!" ขันทองดึงแขนฉันให้ตามหมอผีไป
"ปล่อยไปก่อนขันทอง ในเมื่อให้โอกาศกลับตัวกลับใจแล้วยังดื้อด้าน
ที่จะทำกรรมชั่วต่อไปเราคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด!!"
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ..
"แล้วเราจะเอาไงต่อล่ะพี่สาว" ฉันก้มลงอุ้มขันทองที่ยืนเอามือกุมที่ท้อง
"เจ็บไหม..บอกแล้วไงให้ระวังตัว!!"ขันทองพยักหน้าน้อยๆแล้วกอดคอ
ซุกหน้าลงกับไหล่ฉัน..
"เรากลับบ้านไปเตรียมพิธีกันก่อนส่วนโกตี๋พี่จะขอให้
พรายตานีมาดูแลให้" ฉันอุ้มขันทองที่บาดเจ็บจากการ
ปะทะกับควายธนูของหมอผีกลับไปที่รถเพื่อกลับบ้าน
~ขันทอง~
" ความชั่วร้ายครอบงำติตใจคนเพราะความ
โลภโมโทสัญจากอามิจสิ้นจ้าง ทำให้คนหันมาใช้
วิธีหยาบช้าเข่นฆ่ากัน ..อนิจจาโลกมนุษย์ที่แสนวุ่นวาย
มีแต่ความโหดร้ายและป่าเถื่อน พวกที่ตายเป็นผีอย่างเรา
ถือว่าได้หลุดพ้นจากบ่วงกรรมแล้ว"
หนูนอนคู้ตัวฟังพ่อปู่นั่งบ่นงึมงำภายใน
เรือนไม้ใหญ่..พ่อปู่ในชุดสีขาวโพลน
ลูบหนวดยาวสีขาวมองมาที่หนู
"เจ้าโดนอาคมของควายเขมรมาพวกนี้มันมีวิชาแกร่งกล้านัก
คงต้องนอนพักรักษาตัวสักระยะ ช่วงนี่อย่าเพิ่งออกไปเล่นซน
ที่ไหนล่ะ!!"พ่อปู่เจ้าที่ใช้ไม้ตะพดเขกหัวหนูเบาๆ
"แต่หนูมีงานต้องทำนะพ่อปู่!!" หนูพยายามยันตัวลุกนั่ง
รู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั้งตัวเหมือนโดนไฟโลกันต์
แผดเผา ทำไมถึงทรมานอย่างนี้นะ!!
"พักเถอะขันทอง หายดีก่อนแล้วค่อยว่ากัน"
เสียงพลังจิตของพี่ฟรัง..ที่นั่งสมาธิอยู่ในห้องพระ
ส่งตรงถึงหนูที่รักษาตัวอยู่ในเรือนไม้ของศาล
พระภูมิเจ้าที่..หนู่จึงค่อยๆล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
เป็นห่วงพี่สาวจังเลยจะสู้กับหมอผีชั่วไหวไหมนะ
*************************
ณ.ป่าช้า ท้ายวัดร้าง
กลางดึกที่เงียบสงัดเหล่าฝูงหมาต่างพากันเห่าหอน
บูววว~~~~บูวววว!!!เงาร่างทะมึนเดินแหวกฝ่าพงหญ้า
ที่รกทึบ..สวบ!สวบ!..มาหยุดยืนหน้าหลุมศพเก่าหลุมหนึ่ง
ชายในชุดสีดำวางเครื่องเซ่นไหว้ผีลงตรงหน้าหลุมก่อน
ใช้จอบที่เตรียมมาขุดดินโกยไว้ด้านข้าง..
ฉึก!ฉึก!ฉึก!..กึก!! ไม่นานนักฟันจอบก็กระทบเข้าให้กับ
แผ่นไม้ผลุเก่า..ปึก..ด้ามจอบถูกเหวี่ยงไปอีกฝั่งของเนินดิน
ร่างทะมึนกระโดดลงไปในหลุมก้มลงใช้มือสองข้างงัด
ฝาโรงผลุๆออก..จี๊ดๆๆ!!หนูสีห้าตัววิ่งวุ่นบนซากโครงกระดูก
ที่เสื้อผ้าเปื่อยยุ่ย กลิ่นสาปเน่าเหม็นคละคลุ้งตลบอบอวล!!
"อาจารย์!!งานนี้อาจารย์ต้องช่วยข้านะ!!"
ชายผู้บุกรุกพื้นที่ของคนตาย กล่าวต่อซากที่มีแต่โครง!!
สะอะนิโส สะอะนิสัง ทุสะนิโส ทุสะนิสัง โอม
นะโมนามะมัง สะมาโส ยุตตะโส ยุตถะ เอหิมานะ
หิเนถาเน นามะวิกรึง คะเร เอหิจิตตัง มามะ ภูตา
พันธานัง วิกรึงคะเร เอหิ มะมา อะอิเออุ ทุสะนะโส
นะโมพุทธายะ...
คาถาปลุกวิญญาณได้บริกรรมขึ้นพร้อมกับลม
ที่พัดกรรโชกอย่างแรง!!..แกรก~~แกรก..
หอบใบไม้ปลิวว่อน..
พลันปรากฏ!ร่างผีตายซาก!!ใช้สองมือเหี่ยวแห้ง
ดันร่างขึ้นมาจากปากหลุม!!หัวกระโหลกที่มีซากผม
หงอกกรอบแห้งติดหนังเพียงกระหย่อมบางๆ
เบ้าตาที่ลึกโบ๋มีหนอนชอนไชยั้วเยี้ย!!
"หึ!หึ!เฮอออ~~..มึง!!ปลุกกูขึ้นมาทำไม!!"
ผีตายซากส่งเสียงโหยหวลถามหมอผี
"ข้าอยากให้อาจารย์ช่วยข้าฆ่าคนๆนึง!!"
หมอผีขบกรามอย่างโกธแค้น!!
ผีตายซากยืนจังก้าโงนเงนบนปากหลุม
"มันเป็นใครกันทำไมมึงสู้มันไม่ได้หรือไง!!
ถึงต้องมารบกวนกูห๋า~~ไอ้ศักดิ์!!"
หมอผีชั่วกัดฟันดังกรอด!!ก่อนตอบผีอาจารย์
"มันเป็นเด็กที่มีพลังพิเศษ!!ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที
มันก็ทำลายควายธนูของอาจารย์ลงได้!!แถมมี
กุมารผีตัวน้อยฤทธิ์เยอะเล่นงานโหงพลายที่อาจารย์
เลี้ยงไว้จนดวงวิญญาณแตกสลาย ข้าถึงต้องมารบกวน
ขอให้อาจารย์ไปช่วยข้าหน่อย เพราะถ้าหากบ้าแพ้มัน
ของที่ข้าปล่อยไปตามลมมันจะกลับมาทำลายตัวข้า!!"
ผีร้ายแสยะยิ้มด้วยปากบิดเบี้ยว!!
"ได้!!~~กูจะสั่งสอนมันเอง!!""..แซก..แซก..แซก!!
สิ้นเสียงผีร้ายเหล่าบรรดานกผีก็บินว่อนส่งเสียงร้องแซกๆ!!
******************
00.30 น.
ณ.โรงพยาบาลของรัฐ
~ตาล~
ฉันนอนกระซับกระซ่ายทำไมอากาศในโรงพยาบาล
มันช่างอึดอัดจริงๆแม้จะเป็นห้องพิเศษแต่ก็มีเพียง
พัดลมเพดานเก่าๆที่พัดหมุนเหมือนไร้เรี่ยวแรง..
นี่ถ้าไม่ใช่ก๋งที่ฉันรักมากล่ะก็ฉันไม่มีทางมาเหยียบ
โรงพยาบาลนี่แน่ๆทั้งเก่าทั้งน่ากลัวมีแต่เสียงร้อง
โอดโอยของคนไข้ดังระงมไปทั่ว..
นอนพลิกตัวไปมาก็คิดถึงหน้าใครบางคน
ลอยวนไปมาอยู่ในหัวสมอง..
"นี่เธอ!สมุดนี่ของเธอหรือเปล่าฉันเห็นเธอ
ลืมวางไว้ที่โต๊ะในโรงอาหารน่ะ"
ฉันขมวดคิ้วหันไปมองเจ้าของเสียงเรียกที่เดิน
ตามฉันมา..เก้า สุภัสรา ดาวโรงเรียน!!
รอยยิ้มบางๆบนหน้าใส ดวงตาหวานซึ้ง
ผู้หญิงที่ใครๆหมายปองรวมทั้งตัวฉัน..
นับตั้งแต่วันนั้นฉันก็เฝ้าแต่ฝันถึงแต่เก้า
เลิกเจ้าชู้เลิกกับผู้หญิงทุกคนที่คบ
เราสองคนแอบคบกันเงียบๆเพราะบี!!
ตามราวีฉันไม่เลิก ฉันไม่อยากให้เก้ามีปัญหา
เพราะฉัน..เฮ้อ!!ปวดกบาลแท้!!..ฉันขยับตัวลุกนั่ง
เพราะนอนไม่หลับ..ฉันนั่งก้มหน้าเท้าคางมองพื้น
เพราะคิดไม่ตกจะทำไงกับบีดีนะ..แถมเรื่องฉันกับบี
ดันบานปลายเป็นปัญหาให้พ่อแม่บีมาทะเลาะกับก๋ง
ของฉันอีก!!..วูบ!!..ในขณะที่ฉันกำลังนั่งกลุ้มคิดไม่ตก
ก็มีบางสิ่งวูบไหวผ่านหน้าฉันไปคล้ายเป็นผืนผ้าสีเขียวๆ
ฉันเงยหน้าขมวดคิ้วมอง ไม่เห็นมีอะไรนอกจากความว่างเปล่า
ฉันคงคิดมากไปเอง...ฉันล้มตัวลงนอนอีกครั้งดวงตาที่ปิดลงสนิท
เข้าสู่ห้วงนิทราหลับใหล..อึก!!ฉันรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งกดทับบนลำตัว
จนขยับตัวไม่ได้..ฉันพยายามฝืนลืมตาขึ้นได้เพียงน้อยนิด ภาพที่เห็น
ผู้หญิงผมยาวในชุดจูงกระเบนสไบสีเขียวอ่อนนั่งทับบนลำตัวฉัน
หัวใจฉันสั่นวาบเมื่อร่างนั้นค่อยโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ!!..
"นะโมตัสสะ ภควะโต.."ฉันดิ้นรนไปมาสวดมนต์ปากคอสั่น
ด้วยความกลัว!!ฝัน..มันเป็นแค่ฝันเท่านั้นตาล!!..ปลายผม
ยาวดำละไล้ตามใบหน้าฉัน!!ฉันสะบัดหน้าไปมา ..
"อย่า..!!"ฉันร้องตะโกนออกมาสุดเสียง!!..
"อาตาล!!อาตาล!!"..ฉันลืมตาโพลง!!
สัมผัสได้ถึงแรงเขย่าตัว!!..
"ก๋ง!!"หมับ..ฉันโผลกอดก๋งไว้ด้วยความกลัว
"ลื้อเป็นอารายห๋า!ฝันร้ายหรือไง!"ก๋งกอดฉันไว้
ด้วยแขนข้างเดียวส่วนอีกข้างโยงไว้กับสายน้ำเกลือ!!
ทุกครั้งที่กอดก๋งฉันจะรู้สึกปลอดภัยทุกครั้ง..
"ก๋งลุกไหวแล้วเหรอ"ฉันรับถามก๋งด้วยความเป็นห่วง
"ก็ลื้อนอนละเมอดิ้นไปมาก๋งก็เลยลุกมาดูว่าลื้อเป็นราย"
ฉันพยุงก๋งไปที่เตียงก๋งเดินขาสั่นเล็กน้อย..
โธ่!!นี่ก๋งยังเดินไม่ค่อยไหวเลยแต่ยังพยายามลุกไปดูฉัน
"ก๋งนอนเถอะฉันแค่ฝันร้ายไม่ต้องห่วงนะ"..
ฉันเฝ้ามองดูก๋งจนก๋งค่อยๆหลับตาลง..
เคร๊ง!!เสียงเหมือนของบางอย่างตก..ด้านนอกห้อง!!
ด้วยความอยากรู้ฉันจึงแหวกผ้าม่าน มองรอดบานเกร็ด
เห็นผู้ชายวัยรุ่นสองคนยืนทำลับๆล่อๆที่หน้าห้องของก๋ง
"ไอ้ควาย!!เบาดิวะ!เดี๋ยวก็ได้เข้าซังเตกันหมดหรอก"
ชายคนนึงด่าเพื่อนที่มาด้วยกันในมือคนทั้งสองถือแกลอน
พวกมันมาทำอะไรกันดึกขนาดนี้นะ..ชายคนนึงเปิดฝาแกลอน
แล้วสาดของเหลว!!กลิ่นฉุนกึก..น้ำมัน!!..
ฉันรีบเปิดประตูผัวะออกไป..
"พวกแกจะทำอะไรห๋า!!..ช่วยด้วยค่ะ!!คนร้ายกำลังวางเพลิง!!"
ฉันตะโกนเสียงดัง!!มันสองคนผงะ!! ถอยหลังกรูด..
"ฉิบหายแล้วเผ่นซิวะ!!"มันสองคนโยนแกลอนในมือทิ้ง.
แลัวหันหลังเตรียมวิ่งหนี..
"เกิดอะไรขึ้น!!"พี่เวรเปลสามสี่คนวิ่งมาดักด้านหน้ามันพอดี
"สองคนนั่นกำลังจะวางเพลิงค่ะ"
พี่เวรเปลไม่รอชัาตะครุบตัวไว้ได้ทันที..เกือบไปแล้ว
นี่ถ้าก๋งไม่ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาฉันกับก๋งคงได้ไปเที่ยว
ที่ยมโลกแน่ๆ..หรือสิ่งที่ฉันฝันเห็นมาช่วยชีวิตของฉันกับก๋งไว้นะ
ฉันยกมือพนมไหว้ถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยชีวิตฉันกับก๋งเอาไว้..
ขอบคุณนะคะ.. แล้วฉันจะทำบุญไปให้..
แปลกจริงทำไมอากาศถึงได้เย็นสบายขึ้นมานะ
เริ่มรู้สึกง่วงแล้วซิเรา..
************
02.00
~ฟรัง~
"พุทธาทิจโจ มะหาเตโช ธัมมะจันโท ระสาหะโร
วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร
ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสานัง พุทโธ ภะคะวาติ ฯ
มะหานุภาวัง ภะวะตุ ยาวะ สาสะนัง ฯ
นิสสังสะยัง โส โข โน ภะคะวา"
บทสวดพุทธบารมีกว่าร้อยจบถูกบริกรรมขึ้น
ตั้งแต่สามทุ่มจนถึงเวลานี้ ที่ผู้มาเยือนหนึ่งดวงจิต
และหนึ่งตัวตนได้มาตรงเวลาที่ฉันคาดการณ์เอาไว้!!
บรูวว~~บรูวว..หมาเห่าหอนต้อนรับเงาร่างทะมึน!!
ยืนจังก้าหน้ารั้วประตูบ้านทรงไทยหลังใหญ่..
พลังความชั่วร้ายแผ่ขยายปกคลุมในคืนจันทร์ดับ!!
วูวว~~วูวว~~ลมพัดโชยกลิ่นสาบสางเข้ามาปะทะจมูก
เป็นระลอกระลอก..เสียงหรีดหริ่งเรไรที่เคยระงมก้อง!!
ปัดนี้เงียบเสียงสนิท!!เหมือนรู้ลางภัยร้ายจากผู้มาเยือน!!
โครม!!เสียงบางอย่างตกกระแทกหลังคา!!ดังกึกก้อง
ฉันก้มลงกราบพระพุทธคุณสามครั้ง
เอื้อมสองมือยกพานทองเหลืองขนาดใหญ่ไว้เหนือหัว
พร้อมตั้งนโมสามจบ..ค่อยๆลดพานลงหยิบกริช
และประคำจันทร์หอมสวมข้อมือไว้คว้าข้าวตอก
หนึ่งกำมือใส่ในกระเป๋าเสื้อ..ฉันลุกขึ้นยืนหมุนตัว
เดินออกมาจากห้องพระ..สองตาเหลือบมองขึ้นด้านบน!!
ร่างโหงสูงเทียมตาลยืนต้น!!ถมึงทึงตาลึกโบ๋แดงฉาน!!
"ตายเป็นผี!!ยังยึดติดในบ่วงกรรมทางโลกมนุษย์
จะอีกกี่ภพกี่ชาติถึงจะได้ใช้กรรมที่ก่อไว้ได้หมดกันคะ!!"
ฉันเอ่ยถามสัมภเวสีผู้บุกรุก!!
"เหอ~~เหอ..กูจะเอามึงไปอยู่กับกูด้วยมึงจะได้รู้ไง!!"
เมื่อสิ้นเสียงผีร้ายก็ฟาดมือใหญ่โตเท่าใบลาน!!ลงมา
ฉันโดดหลบไปอยู่ข้างตุ่มน้ำฝนใบเล็ก!! ร้ายนักผีตนนี้
ฉันล้วงข้าวตอกในกระเป๋าเสื้อตั้งนโม..แล้วปาข้าวตอก
สีขาวกระจายตัวกลางอากาศเปล่งแสงเรืองรองสีขาว
สว่างวาบแล้วลุกเป็นประกายไฟเมื่อปะทะร่างผีร้าย
"โอยยย~~โอยยย~~ร้อน~~"เสียงร้องโหยหวลยานคราง!!
ผีร้ายบิดตัวไปมาก่อนจะค่อยๆหดตัวลงเท่าคนปกติ
"ไอ้~~ศักดิ์~~กรีดเลือดของมึงให้กูกินเดี๋ยวนี้!!"
ผีร้ายนอนดิ้นทุรนทุรายสั่งการหมอผีชั่ว!!
~ขันทอง~
พลังความชั่วคูณสองเมื่อหมอผีแก่ตายซาก
กับลูกศิษย์โครตเลวรวมหัวกันสร้างเวรกรรม
เห็นทีขันทองน้อยจะทนดูพี่สาวถูกรุมไม่ไหวละ
เป็นไงเป็นกันตายอีกรอบจะเป็นไรไป!! หนูลุกพรวด
กระโดดผึ๋ง!!ออกมายืนประจัญหน้ากับมันทั้งสอง
"อ้าวเห้ย!!นังหนูกลับเข้ามาเดี๋ยวดวงจิตก็แตกสลายหรอก!!"
พ่อปู่หนวดขาวเอะอะตามหลัง!! หมอผีชั่วกรีดเลือดชั่วๆ
หยดลงบนปากผีร้าย!!เมื่อเลือดกระทบปากผีร้ายก็เริ่มกลายร่าง
ผมที่ติดหนังหัวกระหย่อมบางๆกับยาวเฟื้อยและดกขาวโพลน
เต็มกระโหลกที่มีแต่หนังหุ้มกระดูก เขี้ยวยาวโง้ง!!ออกมาจากปาก
จนเลยคาง..ผีร้ายกางมือเหี่ยวแห้งที่บัดนี้มีเล็บยาวคม!!
"นี่ว่าไง!!ไอ้เฒ่าทั้งสอง!!อยากลองดีนักใช่ไหม!!
เจอกับขันทองหน่อยเป็นไง!!" ว่าแล้วหนูก็ยืดตัวสูงลิบ
เลียนแบบผีแก่บ้าง...
"ขันทอง!!หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!กลับเข้ามาเดี๋ยวนี้!!"
หนูหันไปมองพี่สาวที่เลี้ยงหนูมาทั้งน้ำตา
เพราะหนูรู้ดีว่าอาจจะไม่ได้ทดแทนบุญคุณพี่สาวอีก!!
"จำไว้นะไอ้ผีชั่ว!!ฉันนี่แหละขันทอง!!ฉันจะทำให้แกตาย
อีกรอบ!!ไอ้ผีแก่แล้วไม่เจียม!!"
เท้าขนาดมหึมาถูกยกลอยขึ้นพร้อมแล้วที่จะบดขยี้
วิญญาณผีชั่วให้แหลกสลาย!!..
~ฟรัง~
"นะโม..พุทธะ..ตัสสะ..นะโม..ธัมมัง..ตัสสะ
นะโม..สังฆัง..ตัสสะ.."เสียงบริกรรมไสยเวทย์
จากหมอผีแผ่กังวาลก้อง..ลมกรรโชกทวีความรุนแรง
ขันทองน้อยกลายร่างสูงเทียมฟ้าเงื้อเท้าขนาดยักษ์
หมายกระทืบ..นั่นหมอผีชั่วชูมีดมันวาวในมือขึ้น!!
"ขันทอง!!"..ฉันตะโกนเรียกขันทองสุดเสียง!!
ตึ๋ง!!เท้าขันทองกระทืบลง!!ยังร่างของผีร้าย!!
"กรี๊ดดด!!~~~" พร้อมกับเสียงกรีดร้องแหลมเล็กของเด็กน้อย
เมื่อมีดอาคมพุ่งปักเข้าที่ร่างของขันทอง..
"ขันทอง!!!"ร่างของฉันพุ่งโจนทะยาน
จากบนบ้านเรือนไทยวิ่งตรงดิ่งไปยังหน้าบ้าน
ร่างของขันทองค่อยๆหดตัวจนเล็กเท่ากับเด็ก
สี่ขวบตัวน้อยๆที่ยังไม่รู้ประสา!!พรุบ!!ขันทอง
ล้มนอนกับพื้นบนอกน้อยมีมีดปักคา..
หมอผีร้ายเยื้องย่างเท้าเข้าหาขันทองพร้อมกับ
ถอดประคำดำในคอ..
"หยุดนะ!!ไอ้หมอผีชั่ว!!" ฉันกระโดดขว้างหน้าหมอผีจอมวายร้าย
พร้อมกับชูกริชอาคมในมือขึ้น..
"พุทธ สรณํ คจฉามิ ตติมุปิ คจฉามิ..โอมขออำนาจ
แห่งเทวาเทพารักษณ์ ช่วยนำพาสรรพสิ่งเมล็ดพันธุ์
แห่งชีวิตและคุณธรรมกรรมดีปัดเป่าเงาแห่งความชั่วร้าย
ให้กลับคืนไปยังผู้ที่ให้กำเนิดและที่มาด้วยเทอญ"..
เมื่อคาถาขอพรเทวาถูกร่ายออกมาจากปากฉัน..
คลืน!!..เปรี้ยง!!..ฟ้าคำราม!!กึกก้อง!!สั่นไหวไปทั้งปฐพี!!
เปรี้ยง!!..ฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้าง!!ดวงตาที่แข็งกร้าว
ของหมอผีสายดำบัดนี้ลุกเหลือกรานด้วยความกลัว..
วูวว!!!ลมพายุลูกใหญ่พัดหอบกลุ่มดวงจิตโหงพาย
และของสกปรกที่ถูกปล่อยตามลมถาโถมเข้าหาร่าง
หมอผีร้าย!!ที่ตอนนี้ดวงตาเบิกลุกโพลง..หันลีหันขว้าง
พยายามวิ่งหนี..
"อย่า!!.."เสียงร้องโหยหวลของหมอผีชั่วที่ใช้สองแขน
ปัดป่ายของโสมมที่ตัวมันเป็นผู้สร้างบัดนี้กลุ่มควัน
น้อยใหญ่พุ่งเข้าใส่ร่างหมอผีลูกแล้วลูกเล่า..
หมอผีนอนดิ้นทุรนทุรายบิดกายเกลือกกลิ้ง
กับพื้นดิน!!กรรมตามสนอง!!..
"ขันทอง!!"..ฉันรีบก้มลงอุ้มขันทองตัวน้อย
ที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงร่างขันทองคล้ายแก้วใส
ที่บัดนี้มีรอยร้าวไปทั่วร่างน้อย..
"ขันทองฟังพี่นะรวบรวมจิตตั้งสมาธิไว้นะ!!"
ฉันอุ้มขันทองน้อยวิ่งตรงไปที่ยังห้องพระ
"พี่จ๋า!!หนูร้อนเหลือเกิน!!"น้ำตาฉันไหลอาบแก้ม
อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะขันทอง..ได้โปรดเถอะ!!
ตึง!ตึง!ตึง!ปัง!!!...ฉันอุ้มขันทองวิ่งชนประตูบานพับ
เข้ามาในห้องพระ..ฉันค่อยๆวางร่างน้อยลง..
รีบคว้าธูปสามดอกด้วยมือที่สั่นเทาหัวใจสั่นวาบ
เมื่อชำเรืองมองร่างเด็กน้อยที่เคยวิ่งป่วนรอบตัวฉัน
ตอนนี้กลับนอนนิ่งกลางอกมีมีดอาคมปักแน่น..
"นโมตัสสะ ภควะโต อะระหะโต สัมมา
สัมพุทธ ตัสสะ..
อิติปิ โส วิเสเสอิ อิเสเส พุทธนาเมอิ อิเมนา
พุทธะตังโสอิ อิโสตัง พุทธะปิติอิ..
ขอบารมีแห่งพระพุทธคุณช่วยรักษาดวงจิตต์
บริสุทธิ์ของกุมารีขันทองให้ปลอดภัยด้วยเถิด"
ฉันก้มลงกราบ..พร้อมกับตั้งจิตระลึกในพุทธคุณ
ใช้สองมือกำด้ามมีดหมอค่อยๆดึงมันออกจากร่างน้อย
ฉันลุกขึ้นเดินตรงไปยังแท่นบูชาพระแก้วมรกรตยกมือไหว้
ก่อนปลดเครื่องทรงผ้าเบญจรงค์ที่ใช้คลุมพระแก้ว
นำมาคลุมตัวขันทองไว้
"ขันทองศรัทธาในพระพุทธคุณไว้นะ"
ฉันอุ้มร่างน้อยกอดไว้แนบอก พลันน้ำใสๆไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
"อย่าทิังพี่ไปนะขันทอง"เสียงสะอื้นไห้ของฉัน
ยัยตัวน้อยนี่จะได้ยินหรือเปล่านะ..ฉันนั่งกอดขันทองอยู่แบบนั้น
ความหวาดกลัวที่ฉันรับรู้ได้ว่ามันทรมานแค่ไหนกัน!!
ฉันจะอยู่ยังไงถ้ายัยตัวเล็กนี่เป็นอะไรไป
น้ำตาที่พรั่งพรูของฉันหยดเลอะเต็มใบหน้าน้อยๆ
นานแค่ไหนกันนะ..~~~
เอ๊ก~~อิ๊~~เอ้ก~~เอ๊ก!!..
ฉันสะดุ้ง!!ลืมตาตื่นขึ้นมารีบก้มมองบนตัก!!
มีเพียงผืนผ้าเบญจรงณ์!!..
"ขันทอง!!ฮือ~~ฮือ~~"ฉันร่ำไห้เหมือนหัวใจจะแตกสลาย
นี่ฉันต้องสูญเสียคนที่ฉันรักไปอีกแล้วหรือนี่!!
ฉันนั่งซุกหน้ากอดเข่าร้องไห้อยู่แบบนั้น..
หมับ!!..ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมือ
เย็นๆที่แตะแก้มฉัน!!
"พี่สาว!!ร้องไห้ทำไมอ่ะ?"..หน้าน้อยๆยิัมทะเล้นให้ฉัน
"ขันทอง!!"ฉันรวบร่างน้อยมากอดไว้แน่น!!
"กริ๊วๆร้องไห้แงๆ"ขันทองฉีกยิ้มกว้างทำนิ้วชี้กิ๊วๆ
"เดี๋ยวเหอะนะยัยตัวแสบ!!ทำเอาใจหายหมดเลย!!"
ฉันทำหน้าดุใส่ขันทอง..
"นึกว่าหนูกลายเป็นอากาศไปแล้วอะดิ!หนูขันทองนะพี่!"
ขันทองยักคิ้วหริ่วตาให้ฉัน..
"แล้วหายไปไหนมา"ฉันมองขันทองทองที่แอ็คท่า
ยืนกอดอกอย่างกวนอารมณ์!!
"ทำงานซิพี่..ปะ!!เอาของไปส่งกันเถอะหนูอยากกินติมแล้ว"
ขันทองดึงมือฉันให้ลุกขึ้น..
"เห็นแก่กินจริงๆเลยนะยัยตัวแสบ" ขันทองยิ้มหน้าระรื่น
ไม่ต่างกับฉันที่ได้ยัยขันทองน้อยกลับมาอีกครั้ง..
******************
09.00 น.
~ขันทอง~
สองข้างทางเหลืองอร่ามไปด้วยร่วงข้าว
หนูชำเรืองมองหน้าพี่สาวที่ตั้งอกตั้งใจขับรถ
แล้วก้อแอบยิ้มไม่ได้ที่เห็นตาที่บวมแดงของพี่ฟรัง
นี่พี่รักหนูมากขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย พลันสายตา
ก็เหลือบไปเห็น..
"พี่สาวดูนั่นซิ"หนูชี้ให้พี่ฟรังดูผู้ชายในชุดสีดำ
"เวรกรรมจริงๆ"พี่ฟรังพรึมพรำเบาๆพลางส่ายหน้าไปมา
"เป็นแบบนั้นแหละดีแล้วจะได้ไปทำร้ายใครไม่ได้อีก"
ผู้ชายในชุดสีดำหนวดเคลารุงรังวิ่งหัวเราะชอบอก
ชอบใจอย่างคนเสียสติ!!จุดจบของหมอผีชั่ว!!
ทำดีได้ดีทำชั่วก็ต้องรับผลกรรมเป็นอย่างที่พ่อปู่บอกจริงๆ
"นี่ยัยตัวแสบอยากไปเที่ยวไหม"
พี่ฟรังหันมาถามหนู หนูฉีกยิ้มแทบถึงหูทันที
"อยากไปดิ!!เกาหลีนะเกาหลี!!" หนูลุกโดดดึ๋งๆบนเบาะรถ
"อย่ามาเกาลงเกาหลี!!แค่จะพาไปกินเกาเหลา!!
ปาโป่งงานวัด!!" โหยย!!พี่ฟรังจอมตืด!!หนูนั่งลงอย่างเซ็งๆ
"พี่สาวอ่ะ!!ชอบขัดใจวัยรุ่น!!"พี่ฟรังหันมายิ้มเยาะหนู..
ชิร์!!วันไหนขาดขันทองแล้วจะรู้สึก!!..
~ฟรัง~
ฉันจอดรถเทียบหน้าร้านของโกตี๋
มองหน้ายัยขันทองตัวแสบที่ทำหน้ายู่
เพราะถูกขัดใจอย่างขำๆเด็กอะไรแก่แดดจริงๆ
ก่อนเปิดประตูรถลงไป..
"ฟรัง..ก๋งจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ"
พี่ตาลเดินยิ้มมาช่วยฉันยกของลงจากรถ
"เหรอคะ..ดีจังเลยที่โกไม่เป็นอะไรมาก"
ฉันยิ้มให้พี่ตาล..
"แต่ก็เกือบเป็นผีเฝ้าโรงพยาบาลเหมือนกันแหละ"
ฉันมองหน้าพี่ตาลอย่างสงสัย..
"มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเหรอคะ"พี่ตาลเล่าเรื่องฝันแปลกๆ
กับสองวัยรุ่นที่รอบวางเพลิงให้ฉันฟัง
"ดีนะที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วยชีวิตพี่กับก๋งเอาไว้
ส่วนคนร้ายตำรวจกำลังขยายผลไปยัง
ผู้บงการว่าจ้างอยู่" ขอบคุณนะคะพรายตานี
เฮ้อ..จบเรื่องซะทีคนผิดกำลังจะชดใช้กรรม
ที่กระทำเอาไว้..
ฉันขับรถตรงไปในที่มีใครคนนึงรอฉัน
กับขันทองอยู่พลางสายตาก็เหลือบมอง
กุหลาบสีชมพูที่ฉันตัดมาฝากเธอคนนั้น
แพรวา..ฉันอมยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงหน้าใสๆ
แก้มชมพูป่องๆ..พลางเอามือยีหัวยัยตัวแสบ
ที่ยังงอนไม่เลิก..ยัยนี่คงต้องเบิ้ลไอติมสองถ้วยแหง๋!!
ฉันรู้นิสัยขันทองดี....ขันทองน้อยของฉัน
************
ขอโทดรีดที่ไรท์หายไปเพราะป่วยจริงๆครับ
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
ความคิดเห็น