ฟรัง colic คนเห็นผี

ลำดับตอนที่ #19 : ศึกกุมารเทพ100%

6


*ฤดูปิดเทอมใหญ่* 08:00


ฝน..ศนันแต่งตัวน่ารักตามสไตล์สาวหวานแนวเกาหลี

ยังงัยซะวันนี้เธอตั้งใจแล้วว่าจะต้องทำให้เบลล์

ไม่เหลียวมองสาวอื่นนอกจากเธอ คิดได้ดังนั้น

ฝนจึงถอดแว่นตาหนาเตอะพับเก็บใส่กระเป๋าสะพายใบเล็ก

ทุกสิ่งจึงดูฝ้าฟาง..


"อ้าวฝนไม่ใส่แว่นมองเห็นรึไงลูก?"



ฝน..ยิ้มแหย๋ๆให้กับผู้เป็นแม่..

บริ๊นๆ!!..เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์บีบเรียกที่หน้าบ้าน

ทำให้ฝนรีบลุกเดินออกไปอย่างไม่ระวังสะดุดกับธรณีประตู

ช่างเป็นภาพการคะมำคว่ำหน้าที่ทำให้คนรอที่อยู่ต่อหน้าเธอ

จดจำวินาทีที่กระโปรงเดสสั้นผ้าเบาหวิวเปิดขึ้นจนโชว์ซับใน

สีชมพูหวาน!..เบลล์นี่จากตาที่โตอยู่แล้วยิ่งโตหนักกลืนน้ำลายอึกใหญ่

แต่กระนั้นก็ยังพอมีสติรีบโดดลงจากรถมาปิดกระโปรงด้วยมือสั่นๆ

ก็นะก้นขาวๆอาจไปกระตุ้นฮอร์โมนเพศหญิงของเบลล์ให้พลุ่งพล่าน

เบลล์จับตัวฝนให้ลุกนั่ง


"เป็นไงบ้างฝน?..อ๊ะ!!แล้วไมไม่ใส่แว่นละเนี่ย?"


ฝนค่อยๆเงยหน้าที่เปอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นหลังจากจูบพื้นเจอคำถาม

ที่สะกิดต่อมความอายเธอจะตอบไปได้ไงว่าอยากสวยให้เบลล์ดู



"แม่ว่ากลับเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะเลอะเทอะหมดแล้ว"



แม่ฝนอมยิัมอย่างขำๆในตัวลูกสาวก็ตื่นตั้งแต่ตีห้าลงทุนแต่งตัว

เพื่อมัดใจแฟนสุดท้ายก็ไปไม่ถึงไหน



"ขอโทษนะเบลล์ที่ต้องมานั่งรอฝนแบบนี้น่ะ"



ฝนหยิบผ้าเช็ดตัวพันรอบตัวเตรียมถอดเสื้อผ้าออก

ทำให้คนที่นั่งจ้องผิวขาวเนียนของเธอจิตเตลิดอีกรอบ

โดยที่ฝนเองก็ไม่ได้เฉลียวใจซักนิดก็แน่ล่ะ..

ตาฝ้าฟางขนาดนั้นจะไปเห็นแววตาของอีกคนได้ไง



"เบลล์ทำไมเงียบจัง?"..



มันจะเอาสติที่ไหนไปฟังเธอล่ะเอาแต่จ้องจนตาจะหลุดออกมานอกเบ้าอยู่แล้วละนั้น

ฝนนุ่งกระโจมอกด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวเดินไปหยุดตรงหน้าเบลล์ที่นั่งตาค้าง

อยู่ที่ปลายเตียงยิ่งเข้ามาใกล้ความขาวยิ่งยั่วต่อมน้ำลายให้ทำงานหนัก

เบลล์นี่กลืนน้ำลายตัวเองจนท้องอืดแน่ๆล่ะคราวนี้..

คนสายตาสั้นโน้มตัวลงจ้องหน้าเบลล์ด้วยความปราถนาดี..



"เบลล์..เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย?"..



พลางยื่นมือไปแตะหน้าผากคนสติหลุดจะไม่ให้มันหลุดได้ไง!

เนินอกอึ๋มโผล่พ้นผ้าเช็ดตัวขึ้นมากว่าครึ่ง..

หน้าเบลล์แดงเถือกเพราะเลือดในร่างกายพุ่งปี๊ดไปรวมกันที่ใบหน้า



"อืม..ตัวร้อนนะไหวเปล่า"...


ใบหน้าขาวปากอมชมพูเรือนร่างขาวโผลนทำเบลล์หงายหลังตึง

ลงไปนอนตาลาย..หัวใจสั่นระริกสติสตางหลุดไปไหนต่อไหน



 "อ๊าย!!..เบลล์เป็นอะไรเนี่ย?แม่!!!"



~~~~~~~~~~~~


*ศาลเจ้าพ่อกวนอู* 10:00


เบลล์..


ให้ตายเถอะ!ฉันนี่เป็นบ้าอะไรแพ้ของขาวถึงกับลมจับเนี่ยนะ!!

ฉันเหล่หน้ายัยแว่นที่เดินก้มหน้ามองพื้น..

ฉันบีบมือฝนเบาๆจนเธอเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับฉัน

"งานศาลเจ้าปีนี้ได้ยินว่าจะมีลุยไฟด้วยนะ"

หลังจากสติหลุดฉันรู้สึกประหม่าที่จะพูดกับฝนให้เป็นปกติ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรพยายามหาเรื่องคุยกลบเกลื่อนความรู้สึก

"เบลล์ดูแปลกๆนะเป็นอะไรหรือเปล่า?"

ฉันมักจะถูกฝนจับความรู้สึกได้เสมอแหละ..

"เปล่าไม่ได้เป็นไรปกติดีนี่.."

จะบอกไปได้ไงว่าฉันรู้สึก..แบบว่าอยากอยู่กับเธอแค่สองคน

"อ่ะ!!..นั่นขันทองนี่มาเที่ยวงานศาลเจ้าด้วยเบลล์มาทางนี้เร็ว"

ฉันถูกฝนฉุดกระชากวิ่งตามเด็กคนนึงที่เดินไวเหลือเกิน

ขันทองน้องของฟรังงั้นฟรังก็ต้องอยู่ด้วยซินะ





***************


เด็กน้อยจอมทะโมนวิ่งซอกแซกเบียดฝูงชนเข้าไปยืนเอ๋อด้านหน้าพิธีกรรมลุยไฟ

ถ่านติดไฟแดงโร่เต็มถนนยาวเกือบ50เมตร..

ชายร่างใหญ่ถอดเสื้อเผยพุงพุ๊ยยืนสะบัดหัวไปมา.



"กุมารเทพตือโป๊ยก่ายมาแล้ว!!"


ขันทองกอดอกมองกุมารอ้วนที่กระโดดเข้าสิงร่างผู้ชายคนนั้น



"โถ..ไอ้หมูตอนเอ๊ยที่แท้ก็หากินกันแบบนี้นี่เอง

ชอบเล่นกับไฟนักใช่ไหมเดี๋ยวพี่จัดให้

จะเอาให้เป็นหมูหันทั้งคนทั้งผีเลย!!"



ความเซี้ยวไม่เคยปราณีใครกุมาลีตัวน้อยนามว่าขันทอง

เสกลมโหมกระพือพัดแถมดีดน้ำมันเชื้อเพลิงใส่กองไฟ

จนเปลวเพลิงสีน้ำเงินลุกท่วมลุกท่วมหัว..

ผู้คนต่างฮือฮาเมื่อไฟลุกลามเสื้อผ้าจนผู้ชายในกองเพลิง

กระโดดโลดเต้นไปมาด้วยความร้อนของจริง..

"ฮาฮา.." กุมาลีแสบหัวเราะอย่างสะใจ..



"ยูนา..ช่วยพี่ตือด้วย!!"



เสียงร้องขอความช่วยเหลือที่มีเพียงขันทองที่ได้ยิน

ขันทองมองกุมาลีวัยเดียวกับเธอที่สวมใส่ชุดฮั่นฝูจีนโบราณ

ผมทียาวสลวยแก้มชมพูใสทำขันทองตะลึงงันในความน่ารักของยูนา

ยูนากุมารเทพผู้เฝ้าประตูศาลเจ้าพ่อกวนอู..

สำแดงเดชเรียกฝนให้โปรยปรายดับไฟร้อน จนไฟอาคมของขันทองมอดดับลง

ยูนาอมยิ้มมองขันทองตัวแสบที่กลั่นแกล้งศิษย์พี่ของเธอ

รอยยิ้มของยูนาทำหัวใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างเงียบๆ..


กุมารเทพตือโป๊ยก่ายที่มีทรงผมพวงมาลัยอันเป็นเอกลักษณ์

ส่งร่างทรงผ่านพ้นกองไฟไปอีกฝั่งอย่างปลอดภัย

แล้วจึงดีดร่างอันตุ้ยนุ้ยออกมาจากร่างทรง..

เดินกำหมัดดวงตากราดเกรี้ยวไปหาขันทองกุมารีสุดแสบ

ที่กล้าสามารถกลั่นแกล้งกุมารตือโป๊ยก่าย..



"หน่อยแน่ะยัยผีจรจัดหางแถว!!แกกล้าดียังไงห๋า!!"



ขันทองกอดอกกระดิกปลายเท้ามองกุมารอ้วน

ที่แหกปากโวยวายใส่ด้วยท่าทีกวนอารมณ์..



"แล้วไง!!ไอ้หมูโสโครก!!"



เหตุการณ์เริ่มปะทุเดือดเมื่อขันทองตัวร้าย

ไม่ใช่เด็กที่จะลดลาวาศอกให้ใครอยู่แล้ว

กุมารตือโป๊ยก่ายขย้ำขยี้จิกทึ้งหัวตัวเองจนยุ่งเหยิง

กระทืบเท้าโครมๆด้วยความโมโหที่ขันทองเรียกตน

ว่าหมูโสโครก..



"แก!!ฉันจะหักกระดูกแก!!!"



กุมารตือโป๊ยก่ายพุ่งร่างง้างสองมือหมายจับขันทองน้อยมาหักกระดูกเคี้ยวเล่น

ถลาเข้าไปเต็มกำลังแต่ถูกขันทองถีบเสยหน้าจนหน้าหงาย

กระเด็นก้นกระแทกพื้นจ้ำเบ้าใบหน้ามีตราประทับ

เป็นรอยรองเท้าคอนเวิร์สสุดโปรดของกุมาลีซ่าส์


"ฮาๆ...ไงล่ะรับทานบาทาแทนข้าวหร่อยไหมไอ้หมูตอน55+"



ผู้ชนะได้ทีหัวเราะชอบใจเยาะเย้ยถากถางอีกฝ่าย

ที่นั่งรัวมือทุบอกตัวเองอย่างโมโห..

ยูนาผู้สงบนิ่งยืนดูเหตุการณ์เดินเข้าไป

ประคองศิษย์พี่ตือโป๊ยก่ายให้ลุกขึ้น

ยูนามองขันทองด้วยสายตาตำหนิขันทองรู้สึกไม่ดีเลย

ที่ถูกยูนามองแบบนั้นแต่เด็กแสบก็เชิดหน้าเมิน!



"ทำไมเกเรแบบนี้นะ?"



ยูนาทิ้งคำพูดไว้แค่นั้นแล้วจูงมือศิษย์พี่ของเธอเดินออกไป

แม้จะรู้สึกไม่ดีที่ถูกอีกฝ่ายต่อว่าแต่เด็กปากแข็งก็ยังก้มหน้า บุ้ยปาก..



"ใครสนล่ะ"


ขันทองน้อยก้มหน้าใช้เท้าเขี่ยพื้นมันเป็นอาการน้อยใจของเธอ



"อ๊าย!!เจอตัวแล้วอยู่นี่เอง"  



ฝนที่วิ่งตามหาขันทองไปทั่วก้มตัวลงทักทายเด็กน้อย

ที่ยืนหน้าหงอยๆ..



"ดีจร้าขันทอง..เอ๋!!ทำไมทำหน้าเศร้าจังใครแกล้งอะไรเหรอ?"


ถามไปได้นะว่าใครแกล้งมีแต่แกล้งเขาซิ!ที่นอยส์เพราะถูกสาวต่อว่าไง

ขันทองได้แต่ส่ายหน้าถอนหายใจอย่างเซ็งๆ


"กินติมมะพี่เลี้ยง"


ของกินที่เบลล์เอามาล่อเรียกรอยยิ้มของเด็กน้อยได้อีกครั้ง

เด็กน้อยฉีกยิ้มกว้างพยักหน้าหงึกๆ..

ขันทองรีบจับมือเบลล์กับฝนคนละข้างตัวเองอยู่ตรงกลาง

กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจที่จะได้กินของฟรี

ฝนกับเบลล์ยิ้มให้กันมองขันทองน้อยอย่างเอ็นดู




**********************


ฟรัง..


วันนี้มาช่วยที่ร้านแพรวาเพราะพี่เก้ากับพี่ตาลไปช่วยงานที่ศาลเจ้า

นึกเป็นห่วงยัยตัวแสบจริงๆไม่รู้จะไปก่อเรื่องอะไรหรือเปล่า

บอกตรงฉันไม่เคยไว้ใจว่ายัยเปียกนั่นว่าจะไม่พกเรื่องป่วนประสาท

ไปแกล้งใครเขาอีกยิ่งฤทธิ์เยอะอยู่ด้วย...

"ขมวดคิ้วยุ่งเชียวเป็นห่วงขันทองหรือเปล่า?"

แพรใช้นิ้วก้อยเกี่ยวนิ้วฉันดึงไปจับเล่น

"ก็นิดนึงกลัวไปแกล้งคนเขาไปทั่วยัยนั่นชอบลองวิชาพิเรนท์ๆ

ที่จำมาจากหนังอยู่เรื่อย"

แทนที่จะช่วยห่วงกลับหัวเราะคิกเห็นเป็นเรื่องสนุกไปอีกคน

ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าแม่ลูกคู่นี้นิสัยเหมือนกันหรือเปล่า

แพรต้องคอยให้ท้ายขันทองอยู่แน่ๆเลย..

"หัวเราะชอบใจแบบนี้เธอให้ท้ายขันทองอยู่หรือเปล่า?"

แพรวาอมยิ้มทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้นให้ท้ายกันชัวว์

กรุ๊งกริ๊งๆ...เสียงประตูร้านเปิดออก

"อ๊ะนั้น!!พี่เบลล์พี่ฝนมากับขันทองด้วย"

แพรวาชี้ให้ฉันดูลูกค้าที่เข้ามาใหม่ยัยเด็กแสบลอยหน้า

ฉีกยิ้มทะโมนให้ฉันกับแพรวา..




*บ้านฟรัง*23:30


ขันทอง..


ฮึย!!หนูดิ้นไปมาอยู่ระหว่างกลางแม่แพรกับพี่ฟรัง

เกเรยังงั้นเหรอ?ดูเป็นเด็กไม่ดีเลยซินะ!!โธ่เว้ย!

แล้วจะไปสนทำไมกันก็เขาเป็นพวกเดียวกันนี่นา

ยังงัยก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้วล่ะ! .

..อือ..พี่ฟรังดึงหนูไปกอดเอาไว้..

"แบบนี้ซินะถึงนอนไม่หลับไปก่อเรื่องไว้นี่เอง"

ชิส์!ใช้จิตสัมผัสอ่านหนูอีกแล้วนะพี่ฟรังเนี่ย!

"ก็หนูไม่ชอบ!ทำไมต้องเอาความศรัทธาของคนมาซื้อขายกันแบบนี้

เหมือนใช้กุมารทองหากินอย่างเดียวอ่ะ"

หนูคิดแบบนั้นมันงี่เง่าหรือเปล่านะ..

"มันก็เป็นกุสโลบายทำให้คนศรัทธาและเชื่อว่าเทพมีอยู่จริง

แม้นักไสยเวทย์จะฉกฉวยโอกาสในการสร้างกุมารทองขึ้นมา

ก็ตามแต่อย่างน้อยนั่นก็ทำเพื่อเสริมกำลังใจให้มนุษย์ยึดเหนี่ยว

ในการทำมาหากิน สร้างประเพณีที่ทำให้พวกคนที่ศรัทธาร่วมแรง

ร่วมใจกันไปช่วยในงานและสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือความปองดอง"

แบบนั้นเหรอ?..งั้นหนูก็ผิดซินะไปทำตัวเกเรแบบนั้น!

"ฮึก..ฮือๆ..หนูขอโทษ..ฮือๆ"..หนูเป็นเด็กไม่ดีใช่ไหม? "

โอ๋ๆ..ไม่เอานะคะไม่ร้อง"..แม่แพรก็กอดหนูอีกคน

พี่ฟรังลูบหัวหนูมันทำให้หนูเริ่มง่วง..สองคนนี่ทำให้หนูอบอุ่นจัง

ห๊าว~~Zzzzz..



*************************


*ศาลเจ้ากวนอู*9:00..


บรรยากาศยังคงคึกคักไปด้วยการละเล่นและร้านค้ามากมาย

ที่เรียกความสนใจของผู้คนจำนวนมากให้มาเดินเที่ยวชมมหกรรมสินค้า

ในงานประจำปีของศาลเจ้ากวนอู..



"ฝนกินน้ำหวานโบราณไหม?"


เบลล์กับฝนใช้ช่วงเวลาปิดเทอมอยู่ด้วยกันเพื่อติวหนังสือ

เตรียมสอบเอ็นทรานฝนตั้งใจจะสอบพยาบาลส่วนเบลล์

อยากเป็นครูและอยากกลับมาเป็นครูที่บ้านเกิด..

เบลล์ดึงมือฝนไปหยุดที่บูธน้ำหวานโบราณที่ใช้

กระบอกไม้ไผ่แทนแก้วพลาสตริก..


"ฝนเอาน้ำอะไร?"  


ฝนยื่นหน้าแบ๊วเลือกน้ำ..


"ของฝนเอาเก๊กฮวย"


 เบลล์จ้องหน้าใสของฝนที่ให้ความสนใจกับร้านน้ำหวานโบราณ

ใบหน้าใสๆเนียนๆยิ่งมองก็ยิ่งทำให้หัวใจของเบลล์เต้นแรงขึ้น



"เอ๋?..แล้วเบลล์ไม่กินเหรอ?"



ฝนหันมาถามเบลล์ที่อมยิ้มมองหน้าเธอแล้วต้องหน้าแดงกับคำตอบของเบลล์



 "กินซิ..กินกับเธอไงดูดหลอดเดียวกับเธออร่อยกว่าเยอะ"



อ่า..สิ่งเล็กๆน้อยๆทีทำให้หัวใจพองโตซินะความรักมันดีแบบนี้นี่เอง



ร้านค้าแทบจะทุกร้านต้องมีขวดน้ำแดงตั้งอยู่สร้างความสงสัยให้กับเบลล์..




"ฝน..ฉันสงสัยมานานละทำไมแทบทุกร้านต้องตั้งน้ำแดงไว้หน้าร้านด้วย"


 ฝนส่งแก้วน้ำเก๊กฮวยให้เบลล์อมยิ้มเล็กน้อยกับคำถามของเบลล์



"มันเป็นเรื่องของความเชื่อ..บางคนก็ไหว้เจ้าที่บางคนก็ไหว้กุมารทอง

ส่วนใหญ่คนที่ค้าขายก็จะเลี้ยงกุมารทองน่ะ"


เบลล์ดูดน้ำไปพยักหน้าไปแม้เธอจะไม่สนใจในเรื่องพวกนี้

แต่อย่างน้อยเบลล์ก็ได้รู้ที่มาที่ไปของร้านค้ากับขวดน้ำแดง



**********************


กุมารตือโป๊ยก่ายเดินเข้าร้านโน้นออกร้านนี้เก็บกินของเซ่นไหว้

จนพุงแน่นขนัดแต่กุมารอ้วนก็ยังยัดของเข้าปากได้อย่างสบายๆ

ไม่รู้จักคำว่าพอตะกละตะกลามกินไม่แบ่งปันให้กับกุมารเลี้ยงตนอื่น

ที่ยืนมองตาแป๋วไม่มีใครกล้าหือกับกุมารเทพเจ้าถิ่น..

เหล่ากุมารกุมารีตัวผอมแห้งต่างพากันยืนกลืนน้ำลายด้วยความหิว

กุมารตือมาหยุดยืนหน้าร้านน้ำหวานโบราณพลันสายตาก็เหลือบไปเห็น

ขวดน้ำแดงในมือกุมารตัวน้อยที่ถือเอาไว้..



"เอามานี่!!!"..



กุมารตือกระชากแย่งขวดน้ำแดงจนกุมารผู้เป็นเจ้าของร้องไห้จ้า

เพราะสู้แรงช้างสารไม่ไหวกุมารตือจอมตะกละกระดกขวดน้ำแดง

เตรียมกอกปาก!..แต่ถูกใครบางคนกระชากมันกลับไปด้วยแรงที่มากกว่า



"ไอ้หมู!!โสโครก!!"



ขันทองน้อยส่งขวดน้ำแดงคืนให้กุมารน้อยที่รับไปอย่างดีใจ



"แก!!ยัยกุมารผี!!แกเอาอีกแล้วนะ!!คอยดูงานนี้ฉันจะถล่มแกให้เละเลย!!"



กุมารตือชี้หน้าตรงปี่หมายเข้าเล่นงานขันทองน้อยให้ย่อยยับ

พุ่งถลาเข้าไปนึกว่าเอาหน้าไปทิ่มรองเท้าคอนเวิร์สเสยถีบออกมา!

ตามด้วยมัดฮุกซ้ายทีขวาทีแถมด้วยเข่าลอยตีเข้าหน้าจนสลบเหมือด!

 กรรมของกุมารเทพที่ฝีมือสู้ขันทองผู้จำศีลจนมีฤทธิ์ดั่งกุมารีสวรรค์

อนึ่งด้วยการทำความดีที่สร้างสมมาจึงทวีอิทธิฤทธิ์ให้ขันทองน้อยอีกเท่าตัว

ยูนาที่ออกตามหาศิษย์พี่มาทันเห็นเหตุการณ์ตอนกุมารตือโดนเข่าลอยจนสลบ

แถมคู่กรณีดันเป็นคนเดียวกับที่แกล้งศิษย์พี่ของเธออีกความเข้าใจผิดทำให้ยูนา

โมโหในตัวขันทองน้อย ยูนาสาวเท้าเข้าหาขันทองที่ยืนนิ่งมองยูนาตาไม่กระพริบ

เพลี๊ยะ!!!..ยูนาตบหน้าขันทองน้อยที่ไม่คิดตอบโต้กลับทั้งคู่จ้องหน้ากัน

คนนึงตบเพราะอยากลงโทษขันทองที่เกเรทำร้ายศิษย์พี่ตน

อีกคนจ้องหน้าคนตบเพราะความรู้สึกน้อยใจ..

ยูนาไม่พูดอะไรอีกเธอนั่งลงบริกรรมคาถาร่ายมนต์

ให้ศิษย์พี่ตนฟื้นคืนสติ..กุมารตือพอฟื้นขึ้นมาก็ใส่ไฟขันทองเป็นชุดว่าหาเรื่องทำร้ายตน



"โกหก!เก่งจริงนะ!ไอ้หมูโสโครก!!"..



ขันทองน้อยมองหน้ายูนาก่อนวิ่งออกไปจากตรงนั้น

ไม่หันกลับมาเด็กน้อยจึงไม่เห็นเลยว่ายูนามีแววตาที่ห่วงใยเธอ

ขันทองน้อยหลับหูหลับตาวิ่งทั้งน้ำตาที่ไหลริน

เด็กน้อยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเธอต้องร้องไห้ออกมา..

ขันทองวิ่งไปชนใครซักคนเข้า..

"อ้าว!!ขันทองน้อยนี่!!ตายจริง!!ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรบอกพี่?"



เบลล์ก้มลงอุ้มขันทองขึ้นมาฝนคอยลูบหลังเช็ดน้ำตาให้เด็กน้อย



"โอ๋ๆ..เงียบนร้าป่ะเดี๋ยวพวกพี่พาไปกินไอติมนะๆ"



ไอติมเป็นวิธีปลอบเด็กที่ได้ผลดีอีกตามเคยขันทองฉีกยิ้มน้อยๆ

แม้จะมีเสียงสะอึกสะอื้นเล็กๆแต่เธอก็หยุดร้องไห้

เด็กหนอเด็กน้อย...



**********************


จากความเดือดร้อนที่กุมารตือสร้างไว้

กุมารและกุมารีตัวน้อยจึงรวมตัวกันไปชุมนุมประท้วง

ที่หน้าประตูศาลเจ้ากวนอู..

ยูนาผู้ดูแลประตูออกมารับเรื่องร้องทุกข์ของเหล่ากุมารกุมารี



"ของหนูถูกแย่งน้ำแดงแต่พี่สาวคนนั้นแย่งคืนมาให้หนู"



กุมารตัวเล็กสุดวัยสามขวบฟ้องยูนาผู้ดูแลนั่นคือสิ่งที่ยูนารู้สึกผิด

ที่ตบหน้าขันทองไป..

ยูนานำเรื่องนี้รายงานซินแสร่างทรงเทพกวนอู



"ยูนาเจ้าอย่าเอามาใส่ใจนักถึงอย่างไรตือก็เป็นศิษย์พี่ของเจ้า"



ซินแสนั้นมีความลำเอียงไม่เคยคิดลงโทษกุมารตือ

ให้รู้จักผิดชอบชั่วดีคอยให้ท้ายกุมารตือจนเคยตัว

เมื่อพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ยูนาจึงเดินออกไปนั่งเงียบๆ

อยู่หน้าศาลเพียงลำพัง..

มองดูผู้คนที่เข้ามาจุดธูปกราบไหว้ขอพรบ้างก็นำผลไม้มาเซ่นไหว้

บนโต๊ะเซ่นไหว้กุมารตือเหยียดตัวนอนไขว้ห้างกินของเซ่นอย่างสบายอารมณ์

ยูนาเบนสายตาไปทางอื่น หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่อเห็นหญิงสาวสองคน

จับมือเด็กผู้หญิงท่าทางแสบซนไว้คนละข้างเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่ยูนา

พลั้งมือตบหน้า..กำลังหัวเราะร่าอย่างมีความสุขท่าทางแก่นเซี้ยว

ที่ยูนาไม่อาจละสายตาตั้งแต่แรกเจอ..

กุมารตือเหลือบเห็นคู่อริบุกเข้ามาถึงถิ่น

จึงรีบไปฟ้องซินแสผู้ปกครองตนว่าเคยถูกขันทอง

รังแกตนถึงสองครั้งสองครา..



"นังเด็กปีศาจนั่นมันอยู่ที่ไหน!!กล้าดียังไงถึงมารังแกเจ้าไป!พาปู่ไป!ปู่จะจับมันขังไม่ให้ไปผุดไปเกิดเลย!!"



ตาเฒ่าซินแสหูเบาฟังความแต่เพียงข้างเดียวโมโหโกธา

จะเอาเรื่องขันทองน้อยให้ได้ กุมารตือพาซินแสออกมาดู

ขันทองที่วิ่งเล่นรอบๆเทพองนั้นทีองนี้ที..

ซินแสผู้มีอาคมเวทย์ใช้นิ้วมือไล่เม็ดประคำในมือที่ละเม็ด

สร้างกงล้อยันต์แปดทิศเข้าล้อมตัวขันทองน้อยเอาไว้

 สร้างพื้นที่กักกันกักขังกุมารีจอมซน...

ขันทองที่ตกอยู่ในกงล้อยันต์ไม่สามารถหนีออกไปได้

อาคมที่มีไม่สามารถต่อสู้กับร่างทรงของเทพกวนอูเด็กน้อยได้แต่หมุนตัวไปมา

กุมารตือหัวเราะชอบอกชอบใจกับภาพตรงหน้าเป็นยิ่งนักเสียงหัวเราะ

ของกุมารตือทำให้ยูนาเกิดความสงสัย..

 

ยูนาเดินตามเสียงหัวเราะไปจนเห็นเหตุการณ์ที่ซินแสกับกุมารตือ

จับกุมารีตัวน้อยขังไว้ในกงล้อยันต์ของเทพกวนอู..

เพื่อความถูกต้องยูนาศิษย์เจ้าแม่กวนอิมจึงถอดประคำที่คล้องแขนน้อย

ขว้างทำลายยันต์แปดทิศของซินแสจนมอดไหม้ขันทองน้อยหลุดออกมาได้

เรียกทั้งลมทั้งพายุพัดโหมจนซินแสและกุมารตือกระเด็นไปคนละทิศละทาง..

ขันทองสาวเท้าเข้าหาซินแสหมายเอาคืนอย่างสาสมแต่ยูนาเอาตัวขว้างเอาไว้



"ขอร้องล่ะ..ปล่อยท่านปู่ไปเถอะ"



แววตาอ้อนวอนของยูนาทำให้ขันทองน้อยยอมทำตาม



"เราชื่อขันทองนะถ้าเธอเรียกชื่อเราเราจะมาหาเธอ"  



ยูนามอบประคำที่ทำลายยันต์แปดทิศให้แก่ขันทองแทนคำขอบคุณและขอโทษ

ขันทองรับมาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างให้ยูนา..

เด็กน้อยสวมมันเอาไว้ก่อนวิ่งจากไปอย่างร่าเริง

แล้วชะตากรรมของยูนาล่ะจะเป็นอย่างไรต่อไป..



***********************


โซ่ตรวนเส้นใหญ่ล่ามติดกับขาน้อยๆของยูนา

บทลงโทษคือการจองจำเธอเอาไว้ที่ศาลร้างหลังเล็ก

ที่อยู่ในอาณาบริเวณศาลเจ้าพ่อกวนอู..



"เมื่อเจ้าไม่พอใจกับสิ่งที่ปู่ทำเจ้าก็จงอยู่แต่เพียงในศาลผุพังหลังนี้

เมื่อเจ้าสำนึกผิดได้ปู่จึงจะปล่อยเจ้าให้เป็นอิสระ" ..



ประตูศาลปิดเข้าหากันมีเพียงความมืดมิดกับกุมารีเทพ

 ที่ถูกจองจำเอาไว้ภายในศาลเจ้าไร้คนเหลียวแล





เบลล์กับฝนอมยิ้มเมื่อเห็นขันทองน้อยสดใสร่าเริง

มากกว่าเดิมเดินไปฮัมเพลงไปใบหน้าน้อยๆอมเลือดฝาด

แก้มชมพูใสคล้ายกับมีความสุขกับการเขินอายอะไรซักอย่าง

หลังจากออกจากศาลเจ้ามาขันทองน้อยร้องเพลงไปอมยิ้มไปตลอดเวลา




"มาเล่นให้ใจฉันเต้นแบบนี้

ฉันว่าเธอก็มีอาการใช่ไหม

ใจมันเต้นมันเต้น

เป็นจังหวะรัก

แล้วเธอล่ะ อ่ะเป็นจังหวะอะไร" 



เสียงเจื้อยแจ่วบวกกับท่าทางลอยหน้าของขันทอง

ทำให้ฝนรู้สึกหมั่นเขี้ยวจนต้องก้มลงฟัดแก้มน้อยๆของขันทอง



 "พี่ฝนอ่าเดี๋ยวพี่เบลล์ก็หึงหนูหรอก"



 เด็กแสบยักคิ้วหรี่ตาให้เบลล์ที่ยืนยิ้มกริ่มยักคิ้วกลับให้ขันทอง



"น้านซิน๊า!หอมแต่ขันทองไม่เห็นหอมเราบ้างเลยเริ่มน้อยใจแล้วน๊า!"



ฝนเขินจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเจอสองกระล่อนแท็กทีมเล่นงานเธอ



"เบลล์อ่ะ..ฝนอายนะ!ไม่เอาไม่คุยด้วยแล้วไปดูร้านกิ๊ฟชอปกันดีกว่า"



ฝนเปลี่ยนเรื่องรีบเดินไปที่ร้านกิ๊ฟชอปทันทีเบลล์กับขันทองน้อยแท็กมือกัน

ที่เล่นจนฝนหน้าแดง..

ขันทองยืนมองริบบิ้นสีแดงนิ่งจนฝนต้องเอ่ยถาม



"ชอบเหรอ?พี่ซืัอให้มะ?"..



ขันทองน้อยอมยิ้มเมื่อฝนผูกริบบิ้นสีแดงเส้นเล็ก

มวยผมสองข้างให้กับเด็กน้อย..



"น่ารักอ่า!..เหมือนชุนลีน้อยในสตีทไฟเตอร์เลยเนอะเบลล์"



เบลล์ยกโป้งเห็นด้วยกับฝน..

ขันทองเอื้อมมือไปดึงริบบิ้นสีแดงมาอีกหนึ่งเส้น


"เส้นนี้หนูซื้อเองนะ"..


ฝนกับเบลล์หรี่ตามองขันทองน้อยอย่างสงสัยเพราะสายตา

ที่มองริบบิ้นในมือกับรอยยิ้มน้อยๆของขันทองมีบางสิ่งแฝงอยู่



อีกด้านภายในมุมที่มืดมิดความอ้างว้างของเด็กหญิงที่ถูกจองจำ

เธอเฝ้าคิดถึงใครบางคนที่มีแต่รอยยิ้มของความร่าเริง

ต่างกับเธอที่ไม่เคยยิ้มออกมาได้แบบนั้นซักครั้ง

เธอถูกเลี้ยงมาให้มีแต่คำว่าหน้าที่และสิ่งที่ต้องทำ

ไม่เคยลิ้มรสแห่งวัยไร้เดียงสา..

ยูนาสะอื้นไห้เบาๆเธอเองก็อยากวิ่งเล่นเหมือนเด็กทั่วไป

ยูนาหวาดกลัวกับความมืดและรกร้างภายในศาลที่ผุพัง

มีแต่ฝุ่นและหยักไย้โซ่ตรวนอาคมมีแรงบีบที่ทำให้ข้อเท้า

ของยูนาปวดแสบปวดร้อนและบวมแดง..

มือน้อยลูบขาของตัวเองเบาๆอย่างทรมาน..

เธอเริ่มจับไข้เพราะอาการอักเสบของข้อเท้า

ยูนาล้มต้วลงนอนขดเพราะความเหน็บหนาวจนร่างกายสั่นเทา

เธอรำพึงถึงคนๆนึงโดยไม่ได้ตั้งใจแต่ออกมาจากจิตสำนึกที่มีต่อคนๆนั้น


"ขันทอง~~"


แม้เป็นเพียงเสียงที่แผ่วเบาแต่มีสายใยเชื่อมเด็กสองคนไว้ด้วยกัน

สายใยที่ว่ามันคืออะไร?..กับเด็กที่มีชะตากรรมเดียวกับเธอ..

เพียงแค่พบเจอแต่เหมือนผูกพันกันมาแสนนาน..





"ขันทอง"..เสียงเรียกที่แผ่วเบาลอยมาตามสายลม

แท่งไอติมที่อยู่ในมือร่วงหล่นตกพื้น!..

ขันทองยืนนิ่งหัวใจน้อยเจ็บปวดอย่างประหลาด

จู่ๆก็มีน้ำตาเอ่อล้นและไหลร่วงออกมา..

ขันทองยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาเธอกำลังครุ่นคิดถึงใครบางคน

ที่กำลังเชื่อมต่อถึงกัน..ยูนา..เด็กน้อยหลุดชื่อของยูนาออกมา

เบลล์กับฝนรีบก้มลงถามขันทองว่าเป็นอะไร..



"ขันทองเป็นอะไรไปทำไมถึงร้องไห้?"



ฝนแตะหน้าผากขันทองอย่างเป็นห่วง..



"หนูต้องกลับไปที่ศาลเจ้าพี่ฝนพี่เบลล์กลับไปบอกพี่ฟรัง

ที่ร้านแม่แพรให้หนูทีนะว่าหนูอยู่ที่นั่น!"



ขันทองน้อยหมุนตัววิ่งกลับไปที่ศาลเจ้าอย่างเร็ว

ฝนพอจะจับได้ว่าคงมีเรื่องเกิดขึ้นกับขันทอง



"เบลล์ไปรับฟรังมาที่ศาลเจ้านะฝนจะตามไปช่วยน้องก่อน"


เบลล์ที่ยืนงงๆว่าเกิดอะไรขึ้นได้แต่พยักหน้ารับ..

ส่วนฝนก็รีบวิ่งตามขันทองไป..

เบลล์กระโดดค่อมมอร์เตอร์ไซค์สกุ๊ปปี้และบิดไปอย่างอย่างไว

เป้าหมายอยู่ที่ร้านแพรวาซึ่งอยู่ไกลจากศาลเจ้าประมาณห้ากิโล  




ขันทองวิ่งเข้าไปในศาลที่ผู้คนเริ่มบางตาเพราะแยกย้าย

ออกไปดูการแสดงงิ้วบ้างลิเกบ้าง..



"ยูนา!!เธออยู่ไหน!!"


ขันทองป้องปากตะโกนเรียกยูนา..

สองขาน้อยวิ่งไปทั่วศาลเจ้าที่มีเนื้อที่กว้างใหญ่

 ขันทองชะงักเท้าเมื่อเจอคู่กรณียืนจังก้าขว้างทางเอาไว้


"ไอ้หมู!!โสโครก!!"



กุมารตือกอดอกยิ้มเยาะอย่างคนถือไพ่ตาย!



"นังผีจรจัดแกมันรนหาที่ตายแท้ๆต่อให้แกแหกปากเรียกยูนา

เขาก็ไม่ออกมาหาแกหรอก!!ยูนาจะต้องเป็นเจ้าสาวของฉัน

ส่วนแกไปลงนรกซะ!!"..


กุมารตือเสกคราดแหลมคมอาวุธประจำกายฟาดใส่ขันทอง

ที่โดดหลบอย่างว่องไวเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นของการต่อสู้  

ของทั้งสองระเบิดพลังใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร..

ขันทองน้อยเสกกระบองสองท่อนอาวุธของบูทลี

ควงฟาดใส่กุมารตือทั้งรุกและรับ..

ซินแสที่อยู่ในตำหนักควบคุมการต่อสู้ให้กุมารตือผ่านทางจิต

เห็นท่ากุมารตือจะเสียเปรียบเพราะขันทองมีฤทธิ์ที่เยอะกว่า

จึงส่งกุมารเทพนามว่านาจากงล้อไฟไปช่วยกุมารตืออีกแรง

"นาจา!!กงล้ออัคคี!!"..

ขันทองชำเรืองมองนาจาที่ปล่อยกงล้ออัคคีพุ่งเข้าใส่เธอ

กระบองสองท่อนกลายเป็นไม้เบสบอลขนาดใหญ่ฟาดใส่

กงล้ออัคคีจนกระเด็นขึ้นไปบนฟากฟ้า..


"โฮมรัน!!ไงพวกแกคิดจะรุมกินโต๊ะฉันเหรอ?

ยากหน่อยนะเพราะฉันคือขันทอง!!น้องพี่ฟรัง!!!"



 ขันทองลอยตัวสูงระเบิดพลังลมเป็นลูกมวลพายุหมุนกลมๆในฝ่ามือ

อัดใส่ทั้งกุมารตือและเทพนาจาจนกระเด็นไปตามแรงลม..




เบลล์จอดรถหน้าร้านแพรวาแล้วรีบโดดลงจากรถผลักประตูเข้าไป

เห็นฟรังวางถ้วยไอติมให้ลูกค้าก็ตรงเข้าคว้าข้อมือฟรังทันที


"ฟรังขันทองเกิดเรื่องอยู่ที่ศาลเจ้า"


คำพูดของเบลล์ทำให้ฟรังรีบถอดผ้ากันเปื้อนส่งให้แพรวาที่ยืนอ้าปากค้าง


"ฉันจะไปช่วยขันทองเธอไม่ต้องห่วง"



ฟรังวิ่งตามเบลล์ออกไปกระโดดค่อมซ้อนท้าย

เบลล์บิดสกุ๊ปปี้..เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้..


เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรฟรังจะไปช่วยขันทองได้ทันไหม?



 ********************

จบตอนเนื้อที่เต็มคร๊าบรออ่านตอนต่อไป