ฟรัง colic คนเห็นผี

ลำดับตอนที่ #16 : คฤหาสน์แมวผี

เราอาจจะคุ้นเคยกับเรื่องเล่าอาถรรพ์แมวดำ

มันมักจะถูกโยนมาอยู่บนฝาโลงศพของหนังสยองขวัญ

ทำให้คนดูขนลุกไปตามๆกัน..แต่แมวดำไม่ใช่พระเอกของเรื่องนี้

แมวในเรื่องนี้จะสั่นประสาทมากน้อยแค่ไหน..มาตามดูกัน


~~~~~~~~~~~~~~~


*บ้านสวนของฟรัง*01:00


ภายใต้ท้องฟ้าที่ดาดดาไปด้วยแสงดาวระยิบระยับ

เด็กน้อยวัยซุกซนเกลือกกลิ้งตัวเองไปมาอยู่บนพื้นระเบียงไม้



ขันทอง..

"เฮ้อ..เมื่อไหร่พี่สาวจะกลับมาซักทีนร้า?"



หนูน้อยกำลังบ่นถึงพี่สาวที่ไปเข้าค่ายดูท่าทางเธอจะหาเรื่องซนซะมากกว่ากระมัง

ไม่ทันไรหนูน้อยก็ลุกขึ้นตีลังกาม้วนหน้าม้วนหลัง..

แล้วเธอก็หยุดนิ่งเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้



ขันทอง..

"ไปหาอะไรหนุกๆเล่นดีกว่า..เย้!!"



พูดเองเออเองแล้วก็วิ่งลงบันไดไปยังพื้นล่าง

เด็กน้อยวัยห้าขวบเดินเอามือไขว้หลังไปตามถนนดินลูกรัง

ท่ามกลางรัตติกาลที่มืดมิดหากว่าเป็นเด็กเล็กธรรมดา

คงคู้ตัวนอนหลับใหลอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อแม่

แต่สำหรับกุมาลีน้อยขันทองเวลาแบบนี้แหละที่เธอชอบ

ออกเที่ยวเล่นซุกซน..

แสงหิ่งห้อยที่บินรวมตัวกันกระพริบแสงวิบวับ

บินนำหน้าเด็กน้อยที่วิ่งไล่ตามอย่างสนุก

เธอกระโดดโลดเต้นไปตามทางเปลี่ยวที่มีต้นไม้ใหญ่รกทึบ

ภายในแมกไม้ที่ปกคลุมต้นเถาวัลระโยงระยางจากต้นหนึ่ง

ไปยังอีกต้นหนึ่งเส้นทางที่ไม่มีใครคิดผ่านยามค่ำคืน

นักสำรวจแสนซนกำลังค้นพบอะไรบางอย่าง

เธอทำจมูกฟุตฟิตเมื่อได้กลิ่นไอสาบสางโชยผ่าน

เด็กซนแหวกกอกกที่สูงท่วมหัว..

เดินตามกลิ่นที่สัมผัสได้..


ขันทอง..

"กลิ่นแรงขนาดนี้สงสัยเลเวลจะสูง..หนุกแน่งานนี้"


เด็กน้อยฉีกยิ้มเมื่อบุกฝ่าความรกร้างท่ามกลางความมืด

และสิ่งที่เธอค้นพบคือคฤหาสน์เก่าหลังใหญ่ที่ถูกปล่อยทิ้ง

จนถูกต้นไม้ใหญ่เล็กอีกทั้งไม้เถานาๆชนิดไต่ปกคลุม

ดังฉากบ้านผีสิงที่ตั้งตะหง่านสั่นประสาทผู้ผ่านทาง

ให้ขนหัวลุกด้วยความหวาดผวา..

แซก..แซก..พั่บ..พั่บ!!นกแสกหรือบ้างก็เรียกว่านกผี

ขย่มกิ่งไม้ตีปีกดังพรึ่บพั่บตามประสานกหลอนในตำนาน

ขันทองก้มลงเก็บก้อนดินขึ้นมาบรรจุลูกกระสุนใส่หนังกระติ๊ก

เล็งเป้าไปที่นกเจ้าถิ่น..ผัวะ!!..แซกๆๆ!!..พั่บๆ..

นกแสกดวงซวยคิดผิดที่คิดหลอกเด็กน้อยให้กลัว

เลยได้ลิ้มรสชาดก้อนดินเป็นค่าผ่านทาง บินหนีหายไปกับความมืด


ขันทอง..

"สมน้ำหน้า..รู้จักท่านขันทองน้อยไป!"

หนังกระติ๊กถูกแขวนห้อยคอก่อนจะบัดมือบัดไม้ให้กับชัยชนะในด่านแรก

หนูน้อยแทรกตัวผ่านประตูเหล็กผุพังถูกเกี่ยวพันด้วยต้นกระทกรก

หรืออีกชื่อหนึ่งก็คือเงาะป่า..ง้าววว~~..

ขันทองเงยหน้ามองขึ้นไปบนยอดหลังคาที่มาแห่งเสียงร้อง ของสัตว์สี่เท้า


ขันทอง..

"รอแป๊บนะ!!..เหมียวเดี๋ยวพี่จะขึ้นไปเล่นด้วย"


เด็กจอมซนปีนไต่ขึ้นไปตามกำแพงตึกเก่าด้วยความไวจนถึงยอดหลังคา

ขันทองจ้องสิ่งที่อยู่ตรงหน้า..


ขันทอง..

"หน้าตากวนอารมณ์นะแกเนี่ย!!"

 

ดวงตาเรืองแสงสีส้มในยามค่ำคืนของแมวปีศาจ

อาจสร้างความหวาดผวาให้แก่คนธรรมดา

แต่สำหรับหนูน้อยนามว่าขันทองช่างแตกต่างโดยสิ้นเชิง

ที่เห็นมันเหมือนตุ๊กตาที่เด็กจอมซนอยากจับมันเหวี่ยงไปมา

ให้สนุกมือขันทองน้อยค่อยๆย่องเด็กน้อย

กระโดดตะครุบหมายจับมันมาเป็นเพื่อนเล่น

แต่เธอคว้าได้เพียงอากาศเมื่อแมวกลายเป็นควันสีม่วง

สลายหายไปในอากาศ..เด็กน้อยเท้าเอวอย่างขัดใจ

เธอยังไม่ละความพยายามวิ่งไต่บนหลังคาห้อยโหนกับจั่วบ้าน

ก่อนดีดตัวเข้าทางหน้าต่างชั้นบนของคฤหาสน์..

เด็กน้อยเดินแตะฝุ่นหน้าตึ่บของพื้นบ้านไม้กระดานแผ่นผุ

ส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด..

หนูน้อยเดินสำรวจไปเรื่อยๆกระทั่งถึงหน้าประตูห้องๆหนึ่ง

เธอได้ยินเสียงแปลกๆเล็ดรอดออกมาจากภายในห้องๆนั้น

หนูน้อยขมวดคิ้วแนบหูกับประตู..

เสียงที่เธอได้ยินเป็นเสียงลากอะไรบางอย่างกับพื้นห้อง

เสียงดังครืด~~ครืด~~..

เพื่อให้คลายความสงสัยหนูน้อยจึงแง้มประตูเปิดดู

สิ่งที่เธอเห็นถ้าหากเป็นคนธรรมดาคงวิ่งป่าราบ

ไม่อยู่ดูจนจบเป็นแน่..

แมวผีหน้าตาประหลาดตัวเดิมที่อยู่บนหลังคา

ใช้ปากงับลากซากศพที่เนื้อหนังหลุดลุ่ย

เบ้าตามีหนอนชอนไชลูกตาห้อยโตงเตง..

โชยกลิ่นเหม็นเน่าจนหนูน้อยต้องบีบจมูกแน่น

ซากเละของศพกลายเป็นอาหารอันโอชะในค่ำคืนนี้

คงมีปาร์ตี้เพราะภายในห้องนั้นไม่ได้มีมันแค่ตัวเดียว

ยังมีแมวนาๆชนิดเดินยั้วเยี้ยจนเต็มห้อง!

รูปร่างแต่ละตัวเหมือนสัตว์ตายซากบางตัวก็ไร้ซึ่งตาดำ

บางตัวหน้าหายไปครึ่งเหมือนถูกทุบบางตัวคอถูกตัดห้อยร่องแร่ง

พวกมันเหมือนรู้ว่ามีคนแอบดูพวกมันอยู่แมวนับร้อย

หันมาจ้องมองที่ประตู..ขันทองถีบประตูผัวะเปิดออก

หนูน้อยตะโกนท้าทายอย่างไม่กลัวเกรง..


ขันทอง..

"แน่จริงก็จับให้ได้เด้!!แบร่!!..55+"..


พูดจบก็ใส่เกียร์วิ่งโกยอ้าวโดยมีฝูงแมวนับร้อย

วิ่งกรูไล่ตามหลังเด็กจอมซน..

หนูน้อยวิ่งหัวเราะด้วยความสนุกดังกับว่าวิ่งเล่นไล่จับกับเพื่อน

เธอวิ่งวนอยู่รอบบ้านสองขาเล็กวิ่งอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

เด็กฉลาดวิ่งไปสอดส่ายสายตาไปเธอมีคำถามในหัวสมองน้อยๆของเธอ

ทำไมที่นี่จึงมีแมวผีเยอะแยะขนาดนี้?..

ตัวที่ดูเหมือนจะเป็นจ่าฝูงนั่นดูมันลึกลับไม่เหมือนแมวผีตัวอื่น

ขันทองกำลังหาคำตอบที่หนูน้อยอยากรู้..

เด็กจอมซนวิ่งรอบบริเวณคฤหาสน์ที่มีเนื้อที่กว้างใหญ่

พลันเด็กน้อยก็สะดุดสายตากับเรือนแยกหลังเล็ก

เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปสำรวจใกล้ๆฝูงแมวผีที่กวดหนูน้อยมาติดๆ

หยุดชะงักอยู่กับที่ต่างแยกย้ายกันวิ่งหนีหายไปในความมืด

ขันทองรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลของเรือนหลังเล็ก

แต่ด้วยความอยากรู้หนูน้อยจึงค่อยๆย่องเข้าไปสอดส่องใกล้ๆ

ประตูหน้าเรือนถูกคล้องด้วยโซ่ตรวนถ้าเข้าไปธรรมดาคงไม่ได้

เด็กน้อยจึงหายตัวหวังเข้าไปด้านในแต่มีบางสิ่งดีดขันทองจนกระเด็นกลับออกมา



ขันทอง..

"โอ๊ย!!อะไรหว๊า? ขอเข้าไปหน่อยไม่ได้หรือไงกัน!!"


ขันทองโวยวายอยู่ด้านหน้าประตูกับสิ่งที่ต่อต้านเด็กน้อย

สิ่งๆนั้นมันคืออะไรกัน?..


ขันทอง..

"ให้พี่สาวหนูกลับมาก่อนเหอะเราจะได้เห็นดีกัน!!..นี่แนะ!!"


โครม!!..ขันทองกระโดดถีบประตูด้วยความโมโห

เด็กน้อยลอยตัวสูงจากพื้นดินอย่างหงุดหงิด

ด้วยวัยกำลังซนเธอจึงเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ในทันที


ดวงตาสีแดงก่ำนับร้อยคู่ในเงามืดมิดของคฤหาสน์หลังโต

กำลังจ้องมองหนูน้อยผ่านหน้าต่างชั้นบนสุดของตัวบ้าน

ขันทองทะยานตัวพุ่งรวดเดียวจนถึงหน้าต่างที่มีคู่กรณี

จ้องมองด้วยตาแดงฉาน..

กุมาลีจอมซนแปะมือเกาะหน้าต่างแยกเขี้ยวยิงฟันใส่แมวผี


ขันทอง..

"มาเล่นกันเถอะ!!"..


พูดจบก็เปิดหน้าต่างกระโจนเข้าไปด้านใน

ตะลุมมบอนกับแมวผีนับร้อยตัว..

กลางดึกสงัดของคืนนั้นชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในละแวกเดียว

กับคฤหาสน์ผีสิง!!..ต่างพากันคลุมโปงด้วยความหวาดผวา

กับเสียงร้องโหยหวนเย็นยะเยือก..หง่าวๆ..ที่ดังระงมไปทั่วหมู่บ้าน

ไม่นานเมื่อรุ่งอรุณมาเยือนคฤหาสน์แมวผีจะเป็นที่โจษจัน

ในความเฮี้ยนชวนขนลุกจนไม่มีใครกล้าผ่านไปมา..



~~~~~~~~~~~~~~


*ร้านโกตี๋*05.30


ร้านโกตี๋อากงร่างท้วมของตาล เปิดร้านแต่เช้ามืด

ที่นี่คือสภากาแฟประจำหมู่บ้านที่ผู้สูงอายุจะมารวมตัวกัน

เพื่อพบปะพูดคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้แล้วแต่ว่าใคร

จะมีประสบการณ์อะไรก็จะนำมาเล่าสู่กันฟังเป็นประจำทุกวัน

ดังเช่นเรื่องเล่าของเช้านี้..

ลุงบุญเจ้าของวงปี่พาทย์ลูกค้าเจ้าประจำจั่วเรื่อง

ขนหัวลุกเอามาเล่าให้เพื่อนวัยชราสยองเล่น..


ลุงบุญ..

"นี่พวกเอ็งรู้ไหมเมื่อคืนข้ากับแม่อีหนูไม่ได้หลับได้นอนกันเล๊ย!!"


เฒ่าจอมเพื่อนร่วมรุ่นวัย70..อ้าปากค้างเพราะคิดไปไกล

ในคำพูดที่กำกวมของลุงบุญ..


เฒ่าจอม..

"บ๊ะ!!ไอ้บุญ!!แก่จนปูนนี้แล้วยังเตะปี๊บไหวอีกเหรอวะ"


ลุงบุญ..รีบโบกไม้โบกมือก่อนสมาชิกคนอื่นจะเข้าใจผิด

ว่าตนนำเรื่องทะลึ่งตึงตังมาเล่า..


ลุงบุญ..

"ไม่ใช่เรื่องแบบนั้นโว้ย..ข้ากำลังจะเล่าต่อให้ฟัง

ว่าเมื่อคืนคฤหาสน์ของนายอำเภอปั่ง..มีเสียง

ร้องโหยหวนอีกแล้วคราวนี้ร้องกันระงมยันเกือบ

สว่างเลยมึงเอ๋ย"..


อดีตของนายอำเภอคนเก่าตั้งแต่ยุคจอมพลปอ

กำลังถูกยกขึ้นมาเป็นประเด็นการสนทนาของคนรุ่นเก่า


โกตี๋..

"อั้วได้ข่าวมาว่าหลานสาวของนายอำเภอปั่ง

อีจะย้ายกลับมาเป็นปลัดที่นี่คฤหาสน์หลังนั้น

ก็คงไม่น่ากลัวแล้วล่ะถ้ามีคนอยู่"


สภากาแฟเริ่มวิพากวิจารณ์ถึงทายาทผู้สืบทอด

มรดกของนายอำเภอคนเก่า


เฒ่าจอม..

"ใครจะเดิมพันกับข้าบ้างไม่เกินสามวันแม่หนูนั่นคงเผ่นออกไปไม่ทัน"


ทุกคนต่างส่ายหน้าไม่มีใครกล้าเสี่ยงที่จะเสียเงิน

เธอจะเป็นคนแบบไหนกันนะหลานสาวนายอำเภอปั่ง

เฒ่าชราต่างพากันสงสัยและอยากเห็นหน้าว่าที่ปลัด

ที่จะย้ายกลับมาประจำที่ตำบลบ้านนอกๆแถมผีดุอย่างนี้


~~~~~~~~~~~~~~~~~

*สถานีรถไฟ*18.00น..


ขบวนรถไฟขาเข้าจอดเทียบชานชาลาไม่นานนัก

เด็กนักเรียนชายหญิงของโรงเรียนสวนมะลิที่เดินทาง

ไปเข้าค่ายที่จังหวัดกาญจนบุรีได้ทยอยเดินลงจากตู้รถไฟ


ก้อย..

"ขันทองนั่นๆฟรังกับแพรอยู่ทางโน้น"


เด็กน้อยกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจเธอรีบวิ่งไปหา

ทั้งสองสาวอย่างคิดถึง ถึงที่สุด..


ขันทอง..

"พี่สาวแม่แพร!!!"


เด็กน้อยวิ่งฉีกยิ้มอ้าแขนกระโจนกอดฟรังที่อ้าแขนรอรับ

ความรักความผูกพันของเด็กทั้งสองคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา

เรียกรอยยิ้มของใครหลายคนกับภาพน่ารักๆของพวกเธอ..



ตลอดเส้นทางลูกรังที่รถโฟร์วิลวิ่งผ่านหนูน้อยช่างพูด

จ้อเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่หยุดพักหายใจ ฟรังได้แต่พยักหน้ารับฟัง


ขันทอง..

"วันนั้นหนูไปถล่มกองทัพแมวผีที่ปราสาทร้างกลางทุ่งมาด้วยล่ะ!

นี่ๆพี่สาวมันมีเรือนหลังเล็กแปลกๆชอบกลอยู่หลังนึง

หนูพยายามจะเข้าไปดูข้างในแต่มันมีบางอย่างดันหนูออกมา

พลังมันเยอะมากๆเลย!!พี่สาวเอาไว้ไปถล่มมันให้ราบกับหนูนะ"


 เรื่องที่เด็กน้อยเล่าสร้างความแปลกใจให้กับฟรังอยู่เหมือนกัน

แต่เธอก็เลือกส่ายหัวปฏิเสธ..


ฟรัง..

"ไม่ได้หรอกขันทองเราจะไปบุกรุกสถานที่ของคนอื่นแบบนั้นไม่ได้

เขาก็อยู่ส่วนเขาเราจะไปเบียดเบียนเขาทำไม

ไว้กลับถึงบ้านก่อนพี่จะลงโทษเราด้วยที่ไปแกล้งเขาแบบนั้น!"


เด็กน้อยมุ่ยหน้ากอดอกหันไปมองหน้าก้อยที่ขับรถไปขำหนูน้อยไป

นอกจากจะไม่ได้แนวร่วมแถมเด็กแสบยังถูกคาดโทษจากพี่สาวอีก

งานนี้หนูน้อยถึงกับเครียดที่ประกาศสงครามกับอีกฝ่ายไปแล้ว

แต่กลับไม่ได้รับการสนับสนุน...




เสียงล่ำลือเกี่ยวกับศพที่หายไปจากโกดังเก็บศพ

ในป่าช้าท้ายวัดประจำหมู่บ้านสร้างความเดือดร้อน

กับเจ้าอาวาสวัดและชาวบ้านที่เป็นญาติมิตรของศพ

ที่หายไปจึงพากันแห่ขึ้นโรงพักเพื่อแจ้งความ..

เมื่อเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบที่เกิดเหตุภายในโกดังหลังเก่า

ใช้เป็นที่เก็บหีบศพโชยกลิ่นเหม็นสาบสาง..

เจ้าหน้าที่พบเพียงแต่ร่องรอยการลากไม่พบรอยเท้าใดๆ

เมื่อเดินตามรอยไปเรื่อยๆรอยลากหายไปเมื่อถึงคลองท้ายป่าช้า

เจ้าหน้าที่จึงสรุปสำนวนการหายไปของศพว่าถูกสัตว์เลื้อยคลาน

ที่เรียกว่าเหี้ยลากศพลงไปกินในน้ำ..


ขันทอง..

"หนูรู้ว่าเป็นฝีมือใคร!!มันไม่ใช่พี่เห้หรอกนะจะบอกให้

ฝีมือไอ้แมวผีล้วนๆ!!หนูเห็นมากะตา!!

พี่สาวเราไปถล่มมันให้เละกันเหอะ!!มันกำลังสร้างความเดือดร้อน

ให้กับชาวบ้านอยู่นะ!!"


แม้มันจะเป็นจริงอย่างที่เด็กน้อยพูดแต่ฟรังก็ยังส่ายหน้าปฏิเสธ


ฟรัง..

"พี่บอกแล้วไงว่าเราบุกรุกเข้าไปไม่ได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาต

จากเจ้าของบ้านเราก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น เข้าใจนะ..

ปะเข้าไปในสวนกันเถอะ"


เด็กน้อยหน้างอถอนหายใจก่อนจะกระทืบเท้ารัวๆ

แล้วกระโจนลงบันไดวิ่งเข้าสวนไปอย่างขุ่นเคือง

ฟรังได้แต่ส่ายหน้าให้กับความแก่นเซี้ยวของเด็กน้อย

เอาแต่ใจ..



17:00

วงล้อขนาดใหญ่ของรถจี๊ปแบบทหารวิ่งตะลุยฝ่าหลุมบ่อบนถนนทางลูกรัง

ของอำเภอด่านช้างชนบทที่อยู่ห่างไกลความเจริญ..

ล้อรถจี๊ปลากฝุ่นสีแดงของลูกรังตลบกลบจับตามหัวและเสื้อผ้า

ของคนขับจนแดงไปหมดทั้งตัวหญิงสาวขยับแว่นเรย์แบน

แล้วเร่งความเร็วให้มากกว่าเดิม..

แม้เส้นทางจะวิบากแค่ไหนแต่เธอก็ขับรถตะลุยอย่างชำนาญ

เพราะเธอคือปลัดคนใหม่ของอำเภอนี้..



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

จบตอนคร๊าบไว้จะมาอัพภาคสองให้นร้า