ฟรัง colic คนเห็นผี

ลำดับตอนที่ #1 : เหรียญบาท

 

B a h t






คุณคิดว่าคุณเป็นใคร!! ....

ที่กล้าเก็บเงินของคนตาย!เอาไว้กับตัว!!



********************


ค่ำคืนที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมพัดใบไม้ไหว แกรกก แกรกก

เสียงใบไม้แห้ง ลากกับพื้นไปมาตามแต่ลมพัดไหว..ในห้องที่มี

เพียงแสงเทียน และควันจากธูป สามดอกกับเสียงสวดมนต์เบาๆ

จากปากบางของฉัน..สัพเพสัตพา อะเวรา โหนตุ  อัพพะยาปัชฌา

โหนตุ อะนีฆา  โหนตุ สุขี อัตตานัง ปะริหะนันตุ.. ฉันขอแผ่

ส่วนบุญนี้ ให้แก่วิญญาณ สัมพเวสี ผีไม่มีญาติ สาธุ..

บูวววว บูววววว บูววววว เสียงหมาขานรับกันอย่างโหยหวล

สวบๆๆๆๆ!! เสียงเขย่ากิ่งไม้ที่ดังอยู่ภายนอก ฉันยังนั่งสมาธิ

หลับตานิ่ง พวกผีดื้อด้าน ไม่ยอมรับส่วนบุญ ยึดติดในบ่วง

พยาบาท อาฆาตแค้น! วู๊วววววว!!แกรกกกก แกกกก ปัง!ปัง!

เสียงลมกรรโชกมาอย่างแรงหอบใบไม้แห้งพัดปลิวว่อนเข้ามา

หน้าต่างไม้ตีกระแทรก ปังปัง!! ฉันนั่งหลับตานิ่งสวดมนต์ต่อไป

จนทุกสิ่งทุกอย่างเงียบสงบลง ฉันก้มลงกราบพระพุทธรูป สามครั้ง

แล้วค่อยๆลุกขึ้นเดินออกจากห้องพระ แล้วปิดประตูห้องพระเบาๆ

"พี่สาวมาเล่นกัน" เด็กผู้หญิงมัดจุกตัวน้อยจับมือฉันแกว่งไปมา

"ขันทอง ไว้พรุ่งนี้ค่อยเล่นกันนะคืนนี้พี่ต้องรีบทำการบ้าน"

ยัยตัวน้อยทำหน้างอ หมุนหัวเป็นลูกข่างไปรอบทิศ! ควักลูกตาออกมา

ข้างหนึ่งแล้วปาออกไปข้างนอกบ้าน! พลางกระโดดดึ๋ง ขึ้นไปนั่งอยู่บน

ขื่อไม้ของบ้านเรือนโบราณ กอดอกแกว่งขาไปมา นั้นคืออาการงอน

ของกุมาลีตัวน้อย ฉันแหงนมองแล้วยิ้มให้ เดิมทียัยเด็กน้อยน่ารักนี้

เป็นเพียงวิญญาณทารกที่เร่ร่อน ไม่มีอิทธิฤทธิ์อะไร ฉันบังเอิญเด็กนี้

ร้องไห้อยู่ข้างถังขยะ ฉันที่มองเห็นภาพเหตุการณ์ผู้หญิงวัยรุ่นคนนึง

นำศพเด็กน้อยวัยไม่ถึงเดือนใส่ถุงดำมัดปากมาโยนทิ้งไว้ ฉันจึงนำ

บายสีมาอัญเชิญดวงวิญญาณดวงน้อย มาอยู่กับฉันเพราะยังไม่ถึง

เวลาไปสู่อีกภพภูมิหนึ่ง ฉันบ่มเลี้ยงวิญญาณน้อยด้วยแสงแห่งธรรม

จนวิญญาณน้อยมีดวงจิตที่กล้าแข็งและมีอิทฤทธิ์มากขึ้น..

"ขันทองถ้าไม่ดื้อ พรุ่งนี้จะได้กินขนมลูกชุบ" พอพูดถึงขนมลูกชุบ

ยัยผีน้อย กระโดดปรบมือไปมาอยู่บนขื่อนั้นอย่างดีใจ ฉันส่ายหัวให้กับ

ขันทองเพื่อนผู้รู้ใจ ใช่ยังมีการบ้านอีกเป็นกองรอฉันจัดการอยู่!!



******************


รร.สวนมะลิ


สายตาที่มองผ่านเลนส์แว่นสายตาสั้น..สัมผัสแผ่นหลังของคนข้างหน้า

ได้แค่มองแค่ข้างหลัง คนนอกสายตาอย่างฉัน ไม่มีสิทธิ์ได้นั่งข้างๆเธอ

"เบลล์อ่ะ!อย่าแกล้งเก้าซิ!! ฮาฮาฮา" เสียงหัวเราะต่อกะซิก!!น่าหมั่นไส้

"เก้าคืนนี้ไปทำรายงานที่บ้านเบลล์นะ" ฉันนั่งมองคนที่ฉันแอบชอบ!!จู๋จี๋

กับผู้หญิงข้างๆ เก้า สุภัสรา ดาวโรงเรียน ที่หนุ่มๆใฝ่ฝัน ทำไมแกไม่ชอบ

ผู้ชายวะ!! เบลล์ เขมิศรา 6 ปีแล้วนะที่ฉันแอบหลงรักเธอ แต่เธอไม่เคย

ชายตาแลคนอย่างฉันเลย ซักนิด!!ใช่ซิแว่นหนาเตอะอย่าง ศนันธฉัตร

ใครจะมาสนใจ..ซักวันนึงเถอะ!!ฉันจะทำให้เธอกระเด็น!!ออกไปให้พ้นๆ

จากชีวิตของเบลล์!!...

"ฝน..เธอมีไส้ดินสอกดไหมอ่ะ??" ฉันเงยหน้าขึ้นมองยัยเก้าที่ส่งยิ้ม

ให้ฉัน..ฉันมีแต่แกอย่าหวังเลยว่าฉันจะให้แก ฉันส่ายหน้าไปมา!!

"อือ..ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวฉันบอกให้เบลล์ ยืมของคนอื่นใช้ไปก่อน"

ห๊ะ!! อะไรนะ!!เบลล์ให้มาขอก็ไม่พูดให้หมด!! นังบ้าเอ๋ย!!

"เดี๋ยวก่อนเก้า เดี๋ยวฉันลองค้นดูก่อน!!" ฉันหยิบกล่องไส้ดินสอส่ง

ให้เก้า เก้ายิ้มรับ.."ขอบใจนะฝน เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะให้เบลล์ใช้คืนนะ"

"ไม่ต้องอ่ะ ฉันยังมีสำรองให้เบลล์ใช้เถอะไม่ต้องคืน!!" ฉันก้มหน้า

อ่านหนังสือต่อ..แต่ตาแอบชำเรืองมองแผ่นหลังของเบลล์ตลอด

เก้าส่งไส้ดินสอให้เบลล์ เบลล์รับไว้แต่ไม่สักนิดจะหันมามองฉัน!!

ใจร้ายจังนะเบลล์!! ฉันจะต้องทำยังไงเธอถึงจะหันมามองฉัน..!!





ห้องสมุด..


103 เรื่องอาถรรณ์...ฉันเปิดอ่านหนังสือลี้ลับเล่มหนึ่งที่รวบรวม

ความเชื่อ และเรื่องราวอาถรรณ์ ชวนขนหัวลุก!!แต่ฉันกลับชอบ

อ่านหนังสือแนวนี้เป็นชีวิตจิตใจ..

สายตาฉันหยุดกึกกับบทนำตอนนึง ของหนังสือเล่มนี้ "เงินปากผี"

ถ้าหากใครได้ครอบครอง และบูชามันอย่างดี มันจะให้คุณอนันต์

เหมือนอย่างผม ที่เก็บรักษาเหรียญจากปากของคุณปู่ผมที่ล่วงลับ

เอาไว้..จากสภาพธุรกิจที่ย่ำแย่ กลับฟื้นคืนมาดีอย่างกับปาฏิหารย์

และผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมแอบหลงรักเธอมาเกือบ สิบปี..

ผมเชื่อว่าเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นเป็นอำนาจความอาถรรณ์ ของเหรียญบาท

ที่ผมห้อยคออยู่นี่เป็นแน่..ฉันอ่านมาถึงตรงนี้แล้วมันทำให้ฉันมองเห็น

วิธีดีดีที่จะทำให้คนอย่างเบลล์หันมามองฉัน..ลุงคง ญาติห่างๆของฉัน

น่าจะช่วยฉันได้!!..ลุงคงเป็นสัปเหร่อเป็นผู้มีวิชาอาคม น่าจะหาสิ่งที่

ฉันต้องการได้..ฉันยกยิ้มที่มุมปากอย่างมีหวัง!!...

"พี่ฝน..ชอบอ่านหนังสือแนวนี้หรือคะ" ฉันสะดุ้งสุดตัว!!เมื่อได้ยินเสียง

แหบๆนุ่มๆเป็นเอกลักษณ์..ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมอง ยัยผีดิบ!!ประจำ รร.!!

"ฟรัง!!มาเงียบตกใจหมดเลย!!" ฟรังจ้องหน้าฉันนิ่ง หน้าเรียบๆดูเย็นชา

ของฟรัง ทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าใกล้ อีกอย่างยัยผีดิบเนี่ย!!ชอบพูด

คนเดียว!!คิดแล้วขนลุก น้อยคนมากที่ฟรังจะเอ่ยปากทัก สงสัยฉันจะ

โชคดี!!ที่ยัยนี่อุตส่าห์คุยด้วย..

"พี่ฝน..เรื่องบางเรื่องในหนังสือมันไม่จริงเสมอไปนะคะ" ฉันนั่งงงกับ

คำพูดของ ยัยผีดิบ!!ยังไม่ทันจะได้ถามอะไร มันก็เดินทื่อๆออกไป

เสียก่อน!!อะไรวะมาทิ้งปริศนาแล้วจากไปซะงั้น!!




ฉันมองบ้านไม้ยกพื้นฝาไม้เก่าจนผุ!..บริเวณปกคลุมไปด้วยป่าไผ่

บรรยากาศยามเย็นมันช่าง วิโวกวิโหว๋เหว๋ !! อึยย!!ชวนสยองแท้!!

"ลุงคง!!ลุงคง!!อยู่ไหม!!"..ฉันตะโกนเรียกลุงคง เสียงดังลั่น!!..บ้าน

ลุงคง ปลูกอยู่ท้ายวัด หรือที่เรียกว่าป่าช้า นั่นแหละ!! ถ้าไม่จำเป็น

ฉันไม่มีทางมาที่นี่คนเดียวแน่ๆ..ฉันรอซักพักผู้ชาย อายุประมาณ

50 เศษ ก็ค่อยๆโผล่หน้าออกมา..

"อ้าว!!นึกว่าใครมีอะไรล่ะฝน!!" ..ฉันรีบเดินเข้าไปหาลุงคงทันที

"ลุงคงฉันมีเรื่องให้ลุงช่วยหน่อยน๊ะ!!" ลุงคงทำหน้าคุ้นคิดนิดนึง

"เอ็งมีเรื่องอะไรก็ว่ามา..นี่มันเย็นมากแล้วแถวนี่มันเปี่ยว!!"

"ฉันอยากได้ เงินปากผี น่ะลุง" ฉันรีบบอกลุงคงทันที ลุงคงทำหน้า

ตกใจ..จ้องหน้าฉันเขม็ง!

"นี่เอ็งจะเพี้ยนรึไง ห๊ะ!!นังฝน!!มันไม่ใช่ของเล่นนะเว้ย!!"ฉันดึงแบงค์

ห้าร้อย ส่งให้ลุงคง ลุงคงมองเงินในมือฉัน..

"ฉันไม่ได้เล่น!! แต่ฉันอยากได้มันจริงๆ!!" ลุงคงรับเงินจากฉันแล้วเดิน

กลับเข้าไปในบ้าน..กลับออกมาอีกทีพร้อมกับยื่นห่อผ้าสีแดงมัดด้วย

ด้ายสายสินให้ฉัน..

"อ่ะเมื่อเองอยากได้ ข้าก็จะให้แต่ขอเตือนเอ็งไว้อย่าง!!วิญญาณ

เป็นสิ่งที่คาดเดายาก!!" ฉันยิ้มและรับถุงจากมือของลุงคง

"งั้นฉันกลับเลยนะลุง!!" ลุงคงพยักหน้าให้ฉัน ฉันรีบเดินกับบ้านทันที

ทีนี่แหละเบลล์ เธอต้องเป็นของฉัน!! หึหึ..ยัยเก้าแกจะต้องกระเด็นออก

จากวงโคจรของเบลล์เสียที นังมารหัวใจ!!!!..ฉันแสยะยิ้มเหี้ยม!!



*********************


รร.สวนมะลิ


ขณะที่ฉันกำลังก้มหน้า ก้มตาอ่านหนังสืออยู่นั้น มีมือๆนึงสะกิดที่

แขนฉันเบาๆ..เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมอง หัวใจฉันเต้น ตึกตัก ตึกตัก

"อ่ะนี่ฉันให้เธอ ตอบแทนที่เธอให้ไส้ดินสอฉัน" ฉันที่มัวตะลึงกับ

รอยยิ้มหวานๆของเบลล์ไม่คิดไม่ฝันว่าเบลล์จะยิ้มให้ฉัน...เบลล์

ยื่นหน้ามาใกล้ๆฉันแล้วเลิกคิ้วใส่ฉัน ทำเอาฉันหน้าแดงไปหมด

"ฝน..ไม่เอาเหรอ" เบลล์ยกห่อช็อกโกแลต m&m ให้ฉันดูใกล้ๆ ฉัน

ยิ้มแล้วรับมันไว้..กรี๊ดดด!! ฉันอยากจะกรี๊ดดดด ออกมาดังๆ

"ขะขะขอบใจนะเบลล์" เบลล์จ้องหน้าฉันแถมยิ้มให้อีกด้วย

"เที่ยงนี้กินข้าวกับฉันนะ"..ห๊ะ!! อะไรนะเบลล์ชวนฉันกินข้าว!!ฉัน

นั่งอ้าปากหวอ แล้วพยักหน้าตอบรับคำชวนของเบลล์...นี่มันต้อง

เป็นอำนาจของเหรียญที่ฉันห้อยคออยู่แน่ๆเลย..






โรงอาหาร

"พี่สาว พี่สาวดูนั่นดูนั่น" ขันทองดึงชายเสื้อให้ฉันหันไปมอง พี่ฝนที่

นั่งโต๊ะด้านหลังฉัน พี่ฝนนั่งกับพี่เบลล์รุ่นพี่สุดป็อปของ โรงเรียน

ฉันไม่ได้สนใจพี่สองคนนั้นหรอก!! แต่สิ่งที่ทำให้ฉันสนใจคือ

วิญญาณอาฆาตที่ยืนทะมึนอยู่ข้างหลังของพี่ฝน ดวงตาที่

กราดเกี้ยว ปูดโปนและแดงก่ำของผีสาว ใบหน้าที่ขาวซีด ผมยาว

กลิ่นสาบสางจนเหม็นเน่าโชยคละคลุ้ง ร่างกายห่อด้วยผ้าดิบสีขาวมี

น้ำเหลืองไหลเยิ้ม!! ฉันจ้องผีตนนั้นนิ่ง และสิ่งที่ฉันเห็นและได้ยิน

จากผีตนนั้น .."กูจะฆ่ามึง!!"..นั้นคือสิ่งที่ผีร้ายต้องการจากพี่ฝนคือ

ความตาย...ฉันมองไปที่สิ่งที่พี่ฝนสวมใส่จึงเข้าใจแล้วว่าวิญญาณ

พยาบาทตนนั้นทำไมถึงอาฆาตพี่ฝนขนาดนั้น!! วิญญาณผีตายโหง

ตนนี้ถูกฆ่าตายอย่างทารุณ ด้วยการถูกกลุ่มคนร้ายที่ถูกจ้างวานให้

ขืนใจแล้วฆ่าเธอทิ้งซะจากปัญหารักสามเส้า แถมถูกหมอผีสะกด

วิญญาณไม่ให้ไปผุดไปเกิด จากการสะกดดวงวิญญาณของเธอให้

ถูกจองจำอยู่ในเหรียญบาทนั้น แรงอาฆาตจนอยากฆ่าคนที่มีความ

รักให้ทุกข์ทรมานอย่างเธอ นี่คือเหตุผลของผีตนนั้นที่ต้องการเอา

ชีวิตของพี่ฝน..พี่ฝนฉันเคยเตือนพี่แล้วแต่พี่ก็ยังจะหาเรื่องใส่ตัวเอง

อีก!!..ผีตนนั่นจ้องมาที่ฉันเขม็ง ใช่ฉันคงต้องทำอะไรซักอย่าง!!

"ขันทองเจ้าจงคอยติดตามดูแลช่วยเหลือพี่ฝนด้วยนะ" ฉันก้มลง

กระซิบบอกขันทองกุมาลีตัวน้อย ขันทองพยักหน้ารับรู้ แล้วหันไป

กอดอกมองผีร้าย แถมลอยหน้ายักคิ้วน้อยๆให้ผีตนนั้น!! เพล้ง!!

หลอดไฟร่วงตกลงมาเฉียดหัวพี่ฝนไปนิดเดียว เพราะขันทองลอย

ขึ้นไปปัดไว้ได้ทัน!! ผีร้ายเริ่มลงมือแล้ว!!..




เบลล์ใช้มือปังหัวไว้ให้ฉัน เมื่อกี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่จู่ๆหลอดไฟก็

ร่วงตกลงมาซะงั้น  ดีนะที่เบลล์ช่วยฉันเอาไว้ ดีจังที่ฉันได้อยู่ในอ้อม

กอดของเธอนะเบลล์..อำนาจของเหรียญนี่ช่างวิเศษจริงๆ

"เป็นอะไรหรือป่าวฝน" ฉันส่ายหน้าไปมา แต่เอ๊ะ!!ที่แขนเบลล์มี

เลือดออกนี่สงสัยเศษแก้วคงกระเด็นมาบาดแขนเบลล์แน่ๆเลย ฉัน

รีบเอาผ้าเช็ดหน้าของฉันซับเลือดให้เบลล์ เบลล์จับมือฉันไว้แน่น

"เป็นห่วงฉันหรือไงฝน"  ทำไมถึงจ้องหน้าแล้วถามฉันแบบนี้ล่ะฉัน

เขิลนะเบลล์ ฉันก้มแล้วพยักหน้าน้อยๆแทนคำตอบ..

"ฉันก็เป็นห่วงเธอมากเหมือนกันนะฝน ฉันชอบเธอนะ"ห๊ะ!!อะไรนะ!!  

"เธอล้อเล่นใช่ไหมเบลล์!!" ฉันถามเบลล์ออกไปด้วยความตื่นเต้นปน

ตกใจ เมื่อกี่ฉันคงหูฝาดไปแน่ๆเลย!! ...

"ฉันไม่ได้ล้อเล่นฉันพูดเรื่องจริง!! ฉันชอบเธอมานานแล้วนะฝน

เราเป็นแฟนกันนะ!!" กรี๊ดดด!!เบลล์ขอฉันเป็นแฟน ฉันพยักหน้า

ตกลงทันที เบลล์ยิ้มให้ฉันเราจับมือกันไว้แน่น ความฝันของฉันเป็น

จริงเพราะเหรียญนี้สุดยอดไปเลย!!


***************  


ชม.พละ

 "เอาล่ะเดี๋ยวพวกเธอทุกคนไปวิ่งวอร์มร่างกายสิบรอบสนามนะ".

สิ้นคำสั่งของคุณครู ทุกคนทยอยกันเดินลงไปในสนามรวมทั้ง

ฉัน ฉันเอื้อมมือไปแตะไหล่ฝนเบาๆเพราะเห็นว่ายืนเหม่ออยู่

"ฝนไม่สบายหรือเปล่า ฉันเห็นเธอดูเหม่อนะ" ฝนยิ้มตาหยี

แก้มแดงเรื่อ น่ารักจัง!ฉันแอบชอบฝนตั้งแต่ม.ต้น

แต่ไม่กล้าจีบเพราะกลัวฝนไม่ชอบผู้หญิงด้วยกัน

ทำได้แค่แอบมอง จนยัยเก้าเพื่อนสนิทแนะนำให้

ฉันกล้าๆหน่อย โดยวางแผนยืมไส้ดินสอมาให้ฉัน

เพื่อให้ฉันหาเรื่องคุย และสานต่อความสัมพันธ์และ

แผนยัยเก้าได้ผลเกินคาดจริงๆเมื่อฝนยอมคบฉัน.

ยัยเก้าแกล้งป่วยการเมืองให้ฉันนึงวันเพื่อให้ฉันหา

เรื่องชวนฝนกินข้าวด้วยกัน ขอบใจนะเก้าเพื่อนรัก

อ๊ะ!ฝนวิ่งเซไปเซมาเหมือนจะล้มฉันรีบวิ่งตามไปติดๆ.

เฮ้ย!!ฝนล้มหน้าเกือบทิ่ม ดีนะว่าไม้หลักที่ฝนล้มใส่มัน

มันล้มลงเองซะก่อนไม่งั้นฝนคงแย่แน่ๆเลย ฉันพยุงให้

ฝนลุกยืน "เป็นไงบ้างฝนไปนั่งพักก่อนดีกว่านะ"

ฉันประคองฉันออกไปนั่งพักที่ข้างสนาม.

"ขอบใจนะเบลล์ที่ช่วยฉันไว้น่ะถ้าไม่ได้เธอฉันคงแย่!"

ฉันจับมือฝนไว้แน่นฉันว่าฝนโชคดีมากกว่าที่ไม้หลัก

ล้มลงไปเอง ฉันก็แค่ช่วยประคองขึ้นมาเท่านั้นเอง



***************


บ้าน ฝน


 โบววว  โบววว โบววว..หมาข้างบ้านหอนรับกันอย่าง

โหยหวลชวนขนลุก..ลมเย็นๆพัดเข้ามาทางหน้าต่าง.

ทำให้ผ้าม่านสะบัดไหวไปมา ฉันนอนเปิดไฟสว่างจ้า

ไม่กล้าดับไฟเพราะกลัว ทำไมช่วงนี้ฉันรู้สึกว่ามีคน

คอยจ้องตลอดเวลายังไงก็ไม่รู้!!

 แกรกก! แกรกกก!! เสียงเหมือนใครเอาเล็บขูด

กับอะไรสักอย่าง!!ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง

หลับตาปี๋!! นโมตัสสะ ภควะโค อะระหะโตฯ

ตอนนี้ฉันกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว!! เมื่อกี่มัน

เสียงอะไรกันแน่นะหรือว่าฉันหูฝาดไปเอง!!

พรึบ!! ไฟในห้องอยู่ก็ดับมืดสนิท!! ตุบ!!อึก!!

ฉันเหมือนถูกกระทืบหน้าอกอย่างแรง!!

ฉันดิ้นไป ดิ้นมาอย่างทุรนทุราย นี่มันอะไรกัน?

ฉันตัดสินใจลืมตาดึงผ้าห่มออกเพื่อมองหา

ต้นเหตุ!! เฮือก!! ฉันต้องตกใจสุดขีด!!เมื่อ

ปรากฏร่างทะมึน!! ยืนเหยียบอกฉัน!!

"กรี๊ดด!!ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที!!"

ผู้หญิงผมยาว ดวงตาแดงก่ำ ผี!!

"หึ!!แ..ก..ต้..อ..ง..ต..า..ย" เสียงของ

ผีสาวทำให้ฉันหนาวจนสั่นสะท้านด้วย

ความกลัว ฉันหลับตาปี๋ยกมือขึ้นไหว้ร้อง

ขอชีวิตต่อผีสาว..

"ยะยะอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัวแล้ว

ฉันจะทำบุญไปให้!!ปล่อยฉันไปเถอะนะ"

"ฮ..า..ฮ..า..ฮ..า..กู..จะเอามึงไปอยู่ด้วย!!"

"ไม่!!ฉันยังไม่อยากตาย!!ปล่อยฉันไป!!  

แม่จ๋าพ่อจ๋า!!..เบลล์ช่วยฝนด้วย!!"

ผีชั่วเปลี่ยนจากเหยียบอกนั่งค่อมบนตัวฉัน

ก้มหน้าลงมาจนผมหยาบสางละใบหน้าฉัน!!

ลิ้น!ที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายส่งกลิ่นเหม็นเน่า

เลียไปมาบนหน้าฉันอย่างช้าๆ ขยะแขยง!!

ฉันสะบัดหน้าไปมาสองมือฉันดันหน้าเละๆ

ที่มีน้ำหนองไหลเยิ้มเปอะเปื้อนมือฉัน!!

"ฮืออ..ฮืออ..อย่าทำอะไรฉันเลยปล่อยฉันไปเถอะ"

ฉันร้องไห้อ้อนวอนขอชีวิต..

"แก!!กลัวเป็นคนเดียวหรือไงห๋า!!แกรู้ไหม!!

พวกมันข่มขื่นฉัน!!ฉันทั้งอ้อนวอนกราบกราน

มันแต่มันก็ฆ่าฉัน!!แกต้องลิ้มรสความทรมาน

แบบฉัน!!" ผีร้ายจับขาฉันถ่างออก!!อ๊ะ!!อะไร

เมื่อจู่ๆแจกันก็พุ่งตรงมา!!ผีร้ายคว้ามัน!!

"แก!!นังผีบ้า!!แกจะทำอะไรฉันห๋า!!"

"หึหึ!!ฉันจะให้แกรู้ว่ามันทรมานฉันยังไงก่อนตาย!!

ฉันหลับตาลง ฉันคงไม่รอดแล้ว!!เบลล์!!

หัวใจฉันเจ็บจี๊ดเมื่อคิดถึงหน้าเบลล์

ฉันอยากกอดเธอก่อนตาย เป็นครั้งสุดท้าย

ขาที่ถ่างออกเองของฉันเหมือนรอรับ!!

อะไรบางอย่างที่ผีชั่วจะประเคนใส่ฉัน.

โครม!!..เสียงดังมาจากประตูห้อง

"กรี๊ดดดดดด!!" เสียงร้องโหยหวลของผีร้าย

ฉันรีบลืมตาขึ้นดูเมื่อร่างกายฉันเป็นอิสระ

จากผีร้าย ใบหน้าฉันและตามตัวมีน้ำ

กระเซ็นใส่เป็นระยะ...

"นโมพุธทายะ มะพะ ทะนะ ภะ กะ สะจะ"

เสียงแหบนุ่ม..เมื่อฉันมองไปที่ประตูห้อง

น้ำตาแห่งความดีใจก็ไหลริน..ฟรัง!!








"สัพเพทวาปีสาเจวะ อาฬะวะทาโยปิยะ

ขัคคัง ตาละปัตตัง ทิสวา สัพเพยักขา..

โอมเพี้ยง" ฉันสะบัดน้ำมนต์จากปลายหญ้าแพรก

ใส่ร่างพี่ฝน..โครม!!ตึง..ตึง..ตึง หมับ!!พี่ฝน

กระโดดลงจากเตียงวิ่งมากอดฉันไว้แน่น!!

 "ฮืออ..ฮืออ..ฟรังพี่กลัว!!" พี่ฝนร้องไห้สะอึก

สะอื้นซุกหน้ากับอกฉัน เสื้อฉันชื้นไปด้วยน้ำตา

"พี่ฝนเปิดไฟก่อนเถอะค่ะ" พี่ฝนทำหน้างงๆ

"ไฟมันดับนี่ฟรังพี่ไม่ได้ปิด" ฉันมองหน้าขันทอง

ที่นั่งขัดตะหมาดกอดอกอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง

ยัยเด็กนี่อยู่ดูเหตุการณ์ตลอด ที่ไม่ช่วยเพราะ

ฉันสั่งเพราะฉันต้องการให้พี่ฝนเห็นและกลัว!!

 จะได้เข็ด!!ไม่ทำหรือคิดพิเรนท์อะไรแบบนี้อีก

ขันทองกระดิกนิ้ว สวิตไฟเปิด พรึบ!! ไฟติดเป็น

ปกติเพราะขันทองเป็นคนปิดมันเอง!!

เพื่อเปิดทางให้ผีในเหรียญออกมาเล่นงานพี่ฝน

"อ๊ะ!!ไฟมาแล้ว"พี่ฝนพูดอย่างดีใจเมื่อไฟสว่าง

"พี่ฝนถอดสร้อยในคอพี่มาให้ฉัน" พี่ฝนส่ายหน้า

"ไม่ได้หรอกฟรัง!!ถ้าเราจะคิดค่าจ้างที่มาช่วยพี่

เอาเป็นอย่างอื่นได้ไหม" เฮ้ออ!!ยัยพี่ฝนเอ๋ย!!

"ฉันช่วยฟรีไม่คิดค่าจ้าง สร้อยที่ใส่มีวิญญาณ

ผีร้ายที่จะเอาชีวิตผีสิงอยู่!!ฉันต้องช่วยปลด

ปล่อยดวงวิญญาณให้ไปสู่ภพภูมิที่เขาควรอยู่"

พี่ฝนทำหน้าตกใจกับสิ่งที่ฉันพูดบอก

แต่ทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.

"แต่เหรียญนี้ทำให้คนที่พี่แอบรักเขาสนใจพี่

ถ้าพี่ถอดให้ฟรังเขาต้องเลิกชอบพี่แน่ๆ"

พี่ฝนทำหน้าเศร้ากำเหรียญที่ห้อยคอแน่น

"พี่ฝนเหรียญนั่นไม่ได้ช่วยอะไรพี่ฝนเลย

ฉันว่าพี่เบลล์ชอบพี่ด้วยใจของพี่เบลล์เอง

ไม่เกี่ยวกับเหรียญนั่น ถ้าพี่อยากพิสูจน์

 ว่าจริงอย่างที่ฉันพูดไหมถอดเหรียญมาให้

ฉันเก็บไว้แล้วพี่ลองรวบรวมความกล้าคุยกับ

พี่เบลล์ดูซิเผื่อมีความจริงบางอย่างที่พี่ยังไม่รู้

ซ่อนอยู่ก็ได้นะ แต่ถ้าพี่เบลล์บอกว่าไม่ได้ชอบ

ฉันยินดีคืนเหรียญและทำพิธีครอบวิญญาณ

ไม่ให้ออกมาอาละวาดทำร้ายพี่ได้อีก ..

ตกลงไหมพี่ฝน" พี่ฝนพยักหน้าแล้ว

ถอดสร้อยเงินส่งให้ฉัน ฉันรับมาแล้วนำใส่ลง

ไปในห่อผ้ายันต์มัดด้วยด้ายสายสินทันที

ฉันส่งขันน้ำมนต์ให้พี่ฝนดื่ม ผูกข้อมือ

พี่ฝนด้วยด้ายสายสินมันคือการเรียกขวัญ

ให้ดวงจิตพี่ฝนแข็งแกร่งเพราะเมื่อยามหลับ

ดวงจิตที่โดนวิญญาณร้ายก่อกวนอาจหลง

ทางไปอยู่ในภพที่ไม่ควรอยู่และอาจทำให้

พี่ฝนหลับไหลไม่ตื่นตลอดกาล...

"ถ้าพรุ่งนี้พี่ฝนตื่นใส่บาตรก็จะดีนะ"

พี่ฝนยิ้มพยักหน้าให้ฉัน..

"งั้นฉันกลับก่อนะ ไม่ต้องห่วงนะคืนนี้

ขันทองจะคอยอยู่ดูแลพี่เอง" พี่ฝนทำหน้างง

"อะไรคือขันทอง!!" ฉันยิ้มให้พี่ฝน..

"ก็หนูนี่ไงพี่!!" ขันทองจับชายเสื้อนอนพี่ฝน

พลางชะโงกหน้ามายิ้มทะเล้นให้พี่ฝน.

"กรี๊ดดดดด!!ผีเด็ก!!"..โครม!!เฮ้ออ!!

เป็นลมไปซะแล้ว ฉันพยุงพี่ฝนไปที่เตียง

"นอนพักผ่อนเถอะนะพี่ฉันเองก็ง่วงเหมือน

กัน ฉันกลับก่อนนะพี่ฝันดีค่ะ" ก่อนที่ฉันจะ

เดินออกมา ฉันหันไปกำชับขันทองอีกรอบ

"อย่าซนล่ะ..ขันทองดูแลพี่เขาให้ดีๆเข้าใจมะ"

ขันทองอ้าปากแกล้งหาว หวอดๆ บ่งบอกว่า

ยัยเปี๊ยกนี่ซนแน่ เอาเถอะฉันง่วงนอนเต็มทน

โชคดีละกันนะพี่ฝน..บาย!!



*************  

05.00


"เจ๊ เจ๊..ตื่นได้แล้ว!!" อืม..เสียงลูกแมวที่ไหน

มาร้องเงี๊ยวๆอยู่แถวนี้นะ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น

กระพริบตาปริบๆ ฉันเห็นภาพลางๆ รูปร่าง

เหมือนเด็กอายุราว 4-5 ขวบ ฉันพยายาม

เพ่งมอง ใช่!เด็กจริงๆด้วย!! ฉันขยี้ตาอีก

ครั้ง เพื่อความชัวว์!! ชัด!!..

"กรี๊ดด!!ผีเด็ก!!" อุ๊บ!!ยัยผีตัวเปียกเอามือ

อุดปากฉันเอาไว้แล้วยกนิ้วขึ้นมาจุ๊ปาก

"จุ๊ จุ๊ เบาๆซิเจ๊!!เดี๋ยวชาวบ้านเขาก็ตื่นกันทั้ง

ซอยหรอกจะเสียงดังทำไมเนี่ย!!"

เอะความจริงยัยผีเด็กนี่ก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัว  

แถมน่าตาก็ออกจะน่ารัก น่าชังซะด้วยฉันยอม

หุบปาก ผีตัวน้อยเอามือออกจากปากฉัน

ฉันเอื้อมมือไปคว้าแว่นตาบนหัวเตียงมาใส่

อ้า!!ชัดแจ่ม!! ฉันนั่งจ้องยัยผีเด็กตัวเล็ก

แก้มขาวอมชมพู ตากลมโตปากนิดจมูกหน่อย

มัดผมจุกใส่เสื้อคอกระเช้าสีลมพูนุ่งโจงกระเบน

สีฟ้าอ่อนที่ข้อเท้ามีกำไลสีทอง ยืนกอดอกมองฉัน

น่ารักอ่ะนี่มันผีจริงๆใช่ไหม?

"เจ๊!!มองหนูอยู่ได้!!คิดอะไรกับหนูรึเปล่าเนี่ย!!

ไม่เอานะหนูไม่อยากถูกหลอก!!" ห๊ะ!!ยัยผีเด็ก!!

"จะจะจะบ้าเหรอ!!มีแต่เธอแหละที่กำลังหลอก

ฉันอยู่!!" ฟุบ!! เห้ยๆ!!ยัยผีเด็กกระโดดขึ้นมา

นั่ง บนเตียงเฉยเลยอ่ะ..

"หน้าอย่างหนูหลอกใครไม่เป็นหรอก

หนูจริงใจนะ ถ้าเจ๊เป็นแฟนหนู หนูจะ

คอยดูแลเทคแคร์อย่างดีเลยเอาป่าว"

โอวว!ยัยเด็กแก่แดด!!แต่ยัยนี่ทำให้ฉัน

เผลอยิ้มออกมาจนได้...

"เออเดี๋ยวพี่ไปเตรียมตัวใส่บาตรก่อน

ดีกว่าเธออยากกินอะไรล่ะพี่จะได้ใส่บาตร

ไปให้เธอด้วย" ผีน้อยยิ้มแป้น..
  
"เจ๊เรียกหนูขันทองนะหนูอยากกินลูกชุบ"

ฉันพยักหน้าให้ขันทองเด็กน้อยกระโดด

โลดเต้นด้วยความดีใจ..เอ๋!!ทำไมห้องฉัน

ถึงได้รก!!ขนาดนี้!!เสื้อผ้าถูกรื้อกระจุย

กระจาย ตุ๊กตาของที่เล่นได้ วางเกลื่อน

กับพื้นห้อง..ฉันหรี่ตามองยัยผีน้อย!!

"ขันทอง!!ฝีมือเธอใช่ไหม!!"..ยัยผีน้อย

เอามือไพร่หลังแล้วทำหน้าคิด..

"เจ๊!!หนูลืมไปว่าเช้านี้หนูต้องไปออกงาน

อีเว๊น!!หนูไปก่อนนะ!!อ้อ..ลูกชุบหนูอย่า

ลืมนะเจ๊"ฟริ้ววว!! ขันทองหายวับไปกับตา.

"หึยย!!ยัยขันทองตัวแสบ!!" แต่เอาเถอะ

เห็นแก่ที่คอยดูแลฉันมาตลอดทั้งคืน

ไปเตรียมของใส่บาตรก่อนละกันส่วน

ห้องเอาไว้ค่อยมาตามเก็บที่หลัง..



*****************

7.30


รร.สวนมะลิ..


วันนี้ฉันรู้สึกดีจริงเลยที่ได้ใส่บาตรและมาถึง

รร. แต่เช้าฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเช้านี้

ฉันต้องกล้าพอที่จะยอมรับความจริง

"อ้าวฝน..มาแต่เช้าเลยนะ" ฉันเงย

หน้ามองเบลล์ที่เดินตรงมาที่ฉัน ครืดด!!

เบลล์ลากเก้าอี้แล้วนั่งลงข้างฉันๆนี่เบลล์

ไม่ได้ชอบฉันเพราะเหรียญจริงๆด้วย

"ฝนฉันมีของจะให้เธอ"เบลล์ยิ้มกว้าง

ให้ฉันรอยยิ้มที่ฉันหลงใหลมาตลอด

เกือบ หกปี..

"เบลล์เธอชอบฉันจริงๆเหรอ" เบลล์

ไม่พูดอะไรแต่กับยื่น diary เล่มหนาให้ฉัน

"ในนั้นมีความรู้สึกมากมายของฉันที่อยาก

บอกเล่าให้เธอฟัง ค่อยๆอ่านมันนะฝน"

เบลล์ยิ้มให้ฉันอีกครั้ง ก่อนที่เคลื่อน

หน้าเข้าจนใกล้ เบลล์จุ๊บแก้มฉันเบาๆ

"อะแฮ่ม!!ทำอะไรอ่ะเบลล์เก้าเห็นน๊า

ฝนเธออย่ายอมเสียเปรียบเบลล์ซิ!!"

ฉันนั่ง งง กับคำพูดของเก้าและที่งงหนัก

 ฉันคิดมาตลอดว่าเก้าชอบเบลล์แท้จริง

ไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดเลย..

"เอ้านั่ง งงอยู่ได้ฝนหอมเบลล์กลับเลยซิ"

ห๊ะ!!..อะไรนะ ตึกตัก ตึกตัก ใจฉันเต้นแรง

ด้วยความเขิน..เบลล์จ้องหน้าฉันแล้วทำหน้า

กรุ่มกริ่ม ใส่ฉันตอนนี้หน้าฉันแดงจนถึงใบหู

แล้วมั้งเนี่ย เบลล์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ..

"เธอไม่อยากหอมฉันกลับบ้างหรือฝน"

อ๊ายย!!ฉันชำเรืองมองก้าว ก้าวทำท่า

ปิดหู ปิดตา ปิดปาก..ฉันหลับตาลงแล้ว

รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ยื่นหน้า

เข้าหาเบลล์ จุ๊บ!!อุ๊บ!!ไม่ใช่แก้ม!!เบลล์

ใช้ปากรับจุ๊บ ตึกตักๆ!!ลิ้นนุ่มของเบลล์

ควานมาเกี่ยวลิ้นฉัน โอยย!!หัวใจฉัน

ตอนนี้มันพองจนจะระเบิดได้อยู่แล้ว
 

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อเบลล์ถอนจูบ

จูบแรกของฉัน ฉันก้มหน้านิ่งด้วยความ

อาย เบลล์บีบมือฉันเบาๆ..

"เชื่อฉันยังว่าฉันชอบเธอจริงๆ" แววตา

ที่จริงจังของเบลล์ทำให้ฉันน้ำตาไหล

นี่ฉันเกือบตายเพราะความไม่รู้..ฉันนี่

มันช่างโง่จริงๆ เบลล์เอื้อมมือมาเช็ด

น้ำตาให้ฉัน..

"เบลล์ฉันรักเธอนะรักมานานแล้ว

ตั้งแต่วันแรกที่เราเดินชนกัน"

เบลล์ดึงฉันไปกอดไว้แน่น..

"ใช่ฉันก็ตกหลุมรักเธอตั้งแต่วันนั้น

เหมือนกันฝน..แต่ฉันไม่กล้าบอกเธอ"

นี่ใช่ไหมที่เรียกว่าความบังเอิญที่เราสองคน

ต่างแอบรักกันโดยต่างคนก็ต่างกลัว..

อยากหัวเราะออกมาให้ดังๆแต่สุดท้าย

เราก็ได้ลงเอยกันเสียที..ขอบคุณนะฟรัง

ที่ทำให้ฉันยังมีลมหายใจได้มาบอกรัก

คนๆนี้ เขมิศราของศนัน..



*******************

00.00 น.

วัด ร่มอาราม

 ฉันปูผ้าขาวใต้โคนต้นไม้ใหญ่

พร้อมดอกไม้ธูปเทียน เพื่อทำพิธี

ปลดปล่อยดวงวิญญาณที่ถูกสะกด

ไว้ในเหรียญบาท ฉันแกะห่อผ้ายันต์

พร้อมจุดธูปเทียนบูชารุกขเทวาให้ช่วย

นำทางดวงวิญญาณของผีสาวไปสู่

ภพภูมิที่สุขสงบ..

"สัพเพสังสัตตานัง ปีฬะนัง วัชเชตวา

อะปีฬานะยะอุปะฆาตัง วัชเชตวา

อะนุปิฆาเตนะสันตาปัง วัชเชตวา

อะสันตาเปนะปะริยาทานัง วัชเชตวา

อะปะริยาทาเนนะวิเหสัง วัชเชตวา

อะวิเหสายะสัพเพ สัตตา อะเวริโน

โหนตุ มา เวริโน สุขิโน โหนตุ มาทุกขิโน

สุขิตัตตา โหนตุมา...

ทุกขิตตาติอิเมหิ อัฏฐะหากาเรหิ สัพเพ

สัตตา เมตตายะตีติ เมตตา ตังธัมมัง เจตะยะตีติ

เจโตสัพพะพะยาปะทะปะริยุฏฐาเนหิ มุจจะตีติ

เมตตา จะเจโตวิมุตติ จาติ เมตตาเจโตวิมุตติฯ

เมตตาพรหมมะวิหาระภาวะนานิฏฐิตา"..

เมื่อบริกรรมคาถาสวดส่งดวงวิญญาณจบ

ปรากฏกลุ่มควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจาก

เหรียญบาทที่เป็นเครื่องมือกักขังดวงวิญญาณ

ของผีสาวเอาไว้ เมื่อกลุ่มควันบางตาได้ปรากฏ

เป็นร่างของหญิงสาวสวย ผิวขาว ใบหน้าเรียว

ได้รูปจมูกโด่งรับกับริมฝีปากบาง..วิญญาณสาว
 

สวมใส่ชุดพยาบาลสีขาว ยิ้มบางๆให้ฉัน
 

"พี่ต้องขอบคุณเธอจริงๆที่ช่วยปลดปล่อยพี่

ให้เป็นอิสระพี่ทุกข์ทรมานเหลือเกิน ฮืออๆ"

 วิญญาณสาวร่ำไห้ ภาพความตายที่แสน

 ทรมานถูกฉายขึ้นต่อหน้าฉันเหมือนเครื่อง

ฉายหนังกลางแปลง..




ณ.โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง..


หญิงสาวในชุดพยาบาลเดินอย่างเร่งรีบ

ออกมาพบชายวัยกลางคนแต่งชุดซาฟารีสีดำ

"คุณจิ๊บครับเร็วหน่อยเถอะครับเจ้านายรออยู่"

ชายวัยกลางคนบอกหญิงสาวพลางเปิดประตูรถ

ให้หญิงสาวเข้าไปนั่งแล้วปิดประตูขับรถออกไป

อย่างเร็ว..

ในระหว่างการเดินทางชายวัยกลางคนเอา

แต่นั่งเงียบถอนหายใจเป็นระยะๆ

"ลุงคะ!คุณภัทรให้จิ๊บไปพบที่ไหนคะ"

"บางแสนครับ" ชายวัยกลางคนตอบสั้นๆ

"ทำไมต้องนัดซะไกลขนาดนั้นคะลุง"

"เห็นคุณท่านบอกว่ามีเรื่องจะเซอร์ไพร์สครับ"  

หญิงสาวอมยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบ..

เอี๊ยดด..รถสีดำคันใหญ่จอดหน้าบังกะโล

หลังนึงชายในชุดซาฟารี เปิดประตูรถให้

หญิงสาว ทั้งสองคนเดินหายเข้าไปในบังกะโล

ชายวัยกลางคนยืนหน้าเครียดก่อนเปิดประตูห้อง

ให้หญิงสาว..หญิงสาวยิ้มอย่างดีใจเมื่อพบกับ

ผู้ชายในชุดสูทสีเทา ใบหน้าหล่อสมวัย หุ่นที่ยัง

สมาร์ทแม้ดูอายุจะแก่กว่าหญิงสาวมาก

"คุณภัทรรอจิ๊บนานไหมคะ" ผู้ชายที่ชื่อภัทรนิ่งเงียบ

"ฉันรอแกมานานแล้ว!!" หญิงสาวสะดุ้งเฮือก

หันไปมองด้านหลังก็พบเข้ากับหญิงวัยกลางคน

แต่งกายประดับประดาไปด้วยเพชรเต็มตัว

รุ่นราวคราวแม่เดินเข้ามาพร้อมกับชายฉกรรณ์  

อีก3คน..ชายที่ชื่อภัทรเดินผ่านร่างหญิงสาว

ไปประคองกอดหญิงวัยกลางคน..

"นี่มันเรื่องอะไรกันคะคุณภัทรนัดจิ๊บมาที่นี่ทำไมคะ"

"จิ๊บ!นี่คุณเพ็ญภรรยาฉัน!!" หญิงสาวยืนตะลึงงัน  

"อะไรนะคะ!!ไหนคุณบอกว่าคุณไม่มีภรรยา!!

คุณทำกับจิ๊บแบบนี้ได้ยังไง นี่คุณได้จิ๊บแล้ว

จะทิ้งจิ๊บใช่ไหม!!ไหนคุณบอกว่ารักจิ๊บ!!"

"ฉันไปบอกเธอตอนไหน เธอเองนั้นแหละข่มขู่

ฉันจะประจาน ฉันไม่เคยรักเธอเลยฉันรักเพ็ญ

ภรรยาฉันคนนี้คนเดียว!!" หญิงสาวร่ำไห้เธอ

วิ่งออกมาแต่ถูกชายฉกรรณ์คนหนึ่งจับตัวไว้

"แกจะมาจับฉันไว้ทำไมปล่อยฉันนะ!!"

หญิงสาวพยายามดิ้นรนขัดขืน..

"พวกแก!!นังนี่มันร่านนัก!!ช่วยเป็นผัวมันทีซิ!!"

หญิงวัยกลางคนสั่งการ..หญิงสาวถูกผู้ชาย

สามคน..ผัวะ! "โอยย" ผัวะ!"โอยยไอ้เลว!!"

พวกมันทั้งตบตีเตะต่อย จนหญิงสาวทรุด

นอนตัวงออยู่กับพื้น..ภาพที่ฉันเห็นมันเป็น

ภาพที่น่าหดหู่เหลือเกินฉันนั่งขบกรามแน่น

พวกมันทั้งสามช่วยฉีกเสื้อผ้าของหญิงสาว

ออกจนร่างกายเปล่าเปลือย แล้วพวกมัน!

ก็ลงมือขืนใจเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกจนเธอสลบ

ผู้ชายใจร้ายกับผู้หญิงใจยักษ์สองคนนั้น

นั่งดูการข่มขืนตรงหน้าอย่างเลือดเย็น!!

มันทั้งสามข่มขืนเธอไปเรื่อยๆจนพวก

มันอ่อนแรง..ผู้หญิงใจยักษ์ไม่หนำใจ

"ไอ้ชัด!!มึงไปข่มขืนมันต่อ!!" ชายในชุด

ซาฟารีรีบถอดเสื้อผ้าตามคำสั่งนายหญิง

แบกร่างหญิงสาวขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ

ตรงหน้านายของมันแล้วลงมือข่มขืนเธอ

ทั้งที่สลบแบบนั้น!!..

"ฮา..ฮา..ฮา..ดีมากไอ้ชัด!!"ผู้หญิงใจยักษ์

ชอบใจในการกระทำของลูกน้อง!!..

"เอาล่ะ!!พวกแก!!ทำให้นังนี่มันฟื้นซิ!!"

ผู้หญิงใจยักษ์สั่งเสียงดัง!!..ซ่า!!น้ำถูกสาด

ใส่หน้าหญิงสาว เธอค่อยๆคลี่ดวงตาที่ปูด

บวมขึ้น!! เธอถูกไอ้คนชั่วจิกหัวแล้วกระแทก

กับขอบโต๊ะ..โครม!! ..เลือดไหลเป็นทาง

"โอยย ปะปะปล่อยฉันไปเถอะ ฉันกลัวแล้ว"

หญิงสาวพนมมือไหว้ อย่างน่าเวทนาแต่คน

ใจสัตว์กับสั่งการอันโหดร้ายอย่างที่มนุษย์

ไม่น่าทำได้ลงคอ!!..

"พวกแก!!จับขามันแหกออกให้กว้างๆแล้วเอา

ไอ้นี่ไป!!"..ผู้หญิงใจยักษ์ส่งขวดเหล้าให้ชาย

คนนึงมันยิ้มเหี้ยมแล้วรับไป..

"อย่า อย่า!!อย่าทำฉันเลย!!" ผู้ชายสี่คนช่วย

กันยึดเธอเอาไว้..ปึก!! "กรี๊ดดด!!" ปึก!!ปึก!!

"กรี๊ดดดด!!"เธอร้องโหยหวนด้วยความเจ็บ

ปวด..ปึกๆๆๆ!!!ไอ้คนใจสัตว์กระแทกขวด

สุดแรงจนเสียงของความโหยไห้เงียบสนิท!!

เลือดที่ไหลเต็มหว่างขา ไหลนองเต็มพื้น!!  

อนิจฉา..เธอต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเวทนา!!  

แต่คนใจสัตว์ยังไม่หนำใจมัน..

"ทุบหน้ามันให้เละ!!แล้วสะกดวิญญาณมันไว้

อย่าให้มันได้ไปผุดไปเกิดอีกเลย!!"

นังผู้หญิงใจยักษ์สั่งการเสร็จแสยะยิ้มออก

มาอย่างพอใจ...



ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาเมื่อภาพที่ปรากฏ

ค่อยๆเลือนหาย พร้อมๆกับร่างหญิงสาว

ในชุดพยาบาล ฉันตั้งจิตอธิษฐานให้ดวง

วิญญาณได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีหลุดจากบ่วง

กรรมเสียที แล้วฉันจะทำบุญไปให้พี่นะ

"พี่สาว พี่สาวกลับบ้านเรากันเถอะ"

ขันทองจับมือฉันแล้วยิ้มน้อยๆให้

ฉันพยักหน้าให้ขันทอง..

วิญญาณที่ยังรอการช่วยเหลือ..ยังมีอีก

มาก และมันคือหน้าที่ของฉันที่จะต้อง

ช่วยเหลือทุกดวงวิญญาณที่ทุกข์ทน..



*******************



 เย้!!จบตอนแรกแล้ว