Eunyeon diary love T-ARA 4

ลำดับตอนที่ #1 : ภาพแรกของความทรงจำ

ภาพที่1 




ณ.เมืองชนบท กูซาเย..ฤดูใบไม้ผลิ( ค.ศ.2075 )


ท่ามกลางหุบเขาที่โอบล้อมบ้านทรงโบราณ

หลังใหญ่ที่เงียบสงบ..

สายลมพลิ้วไหวพัดพากลีบดอกซานซูยู

สีเหลืองปลิวว่อนตกเต็มทั่วพื้นระเบียงไม้..




กึก~~กึก~~กึก..เก้าอี้ไม้แบบโยกถูกโยกไปมา

"เฮ้อ~~นานแล้วนะแต่ฉันก็ไม่เคยลืมพวกเธอ"

หญิงชราวัย80 ทอดถอนหายใจออกมาเบาๆ

พลางรำพึงกับตัวเองขณะที่จ้องมองสมุด Diary เล่มหนา

สายตาจดจ่ออยู่ที่ภาพถ่ายใบเก่าที่ไม่มีคำบรรยายใดๆใต้ภาพ

"ฉันคิดถึงพวกเธอเหลือเกิน" มือขาวเหี่ยวซีดลูบไล้บนรูปภาพ

อย่างแผ่วเบา น้ำใสๆเริ่มเอ่อล้นขอบตาที่ร้อนผ่าวของหญิงชรา

เส้นผมซอยสั้นที่หงอกขาวโพลนทั้งหัวพลิ้วไปตามแรงลมที่พัดผ่าน

ผ้าคลุมไหล่ผืนเก่าสีฟ้าที่ผ่านการใช้มาอย่างยาวนานถูกกระชับแน่น

ด้วยมือเพียงข้างเดียว..

"เธอสัญญาว่าจะรอฉันเสมอ..จียอน~~"

กึก~~กึก~~..เก้าอี้ไม้ถูกแผ่นหลังบางเอนพิงพร้อมกับ

โยกไปโยกมา..เปลือกตาของผู้โยกค่อยๆปิดลง

พร้อมกับเสียงสูดลมหายใจเข้าเบาๆ..

น้ำใสๆไหลอาบสองข้างแก้มเป็นทางยาว

"อีกไม่นานพวกเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง"

รอยยิ้มบางๆผุดขึ้นบนใบหน้าเรียวได้รูป..


**********************

เมืองกูซาเย  ค.ศ. 2015  


กลางทุ่งหญ้าเขียวขจีที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

"หืย!!..ไอ้ควายจอมขี้เกียจ!!ย้ายก้นของแกมาไวๆได้ไหมห๊า!!"

หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงขายาวที่มีตัวการ์ตูนเต็มทั้งเสื้อ

และกางเกงเอวยืด กำลังใช้สองมือกำเชือกที่สนตะพายเจ้าเขาโง้ง

ฉุดกระชากลากถูควายตัวใหญ่ให้เดินตามเธอ..แต่เจ้าควายตัวปัญหา

กับดื้อดึงไม่ค่อยอยากทำตาม..

"ปัดโธ่เว้ย!!.." หญิงสาวร่างสูงสะบัดเชือกในมือทิ้ง

อย่างอารมณ์เสียพลางส่ายหัวทำหน้ายู่

ผมทรงหน้าม้าเปิ่นๆซอยสั้นถูกมือสองข้าง

ของตัวเองขยี้จนยุ่งเหยิง!!

 "หึ!!งั้นก็อยู่มันตรงนี้แหละฉันเอือมกับแกเต็มทน!!"

เธอขมวดคิ้วนิดก่อนจะหันรีหันขวาง..ฟรุ่บ!!..

เธอทิ้งตัวลงนอนกลางทุ่งหญ้าเยียดแขนขาที่

ยาวเก้งก้างอย่างสบายอารมณ์..

จู่ๆเธอก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้!!

พลางพลิกตัวดึงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าหลัง

"กระตุก!!"(เห้ยกระจก!!)..ควายชำเรืองมอง..

"เออๆนั่นแหละ!!กระจกวิเศษบอกข้าเถิดใครงามเลิศ

ในปฐพี??..ก็ฮัมอึนจอง อ่ะเด๊ทั่วพื้นปฐพีไม่มีใครงามเกิน!!

 โหะ~~โหะ~~โหะ" (พูดเองเออเองก็ได้วุ้ย!!)

ควายส่ายหน้าไปมาก่อนจะก้มลงกินหญ้าต่อไป..

หญิงสาวที่มีนามว่าฮัมอึนจองยังคงทำหน้าเคลิ้บเคลิ้ม

กับการส่องกระจกต่อไป..

สวบ!สวบ!สวบ..เสียงย่ำเท้าบนพื้นหญ้าสูง

ดังสวบสาบใกล้เข้ามา!แต่ฮัมอึนจองที่มัวเพลิน

ในการยลโฉมตัวเองในกระจกเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

ไม่สนใจสิ่งอื่นใดรอบข้าง นอกจากใบหน้าของตัวเอง

จนกระทั่ง...ปึ๊ก!!!..

"โอ๊กก!!.." อึนจองลิ้นจุกปากตาเหลือกลาน!!ใช้มือสองข้าง

กุมซี่โคลงพร้อมกับนอนตัวงอ..ยกขาชี้ฟ้าดิ้นไปมา!!  

ก่อนจะลุกพรวดพราด!! ยืนจังก้าชี้โบ้ชี้เบ้คนตรงหน้า

อย่างเอาเรื่อง!!...

"นี่!!ยัยเฉิ่มเบอะ!!เธอไม่เห็นหรือไงห๊า!!

ว่าฉันนอนอยู่!!เหยียบลงมาได้!!ถ้าเกิด

เหยียบไส้ติ่งฉันแตก!!เธอจะรับผิดชอบ

ฉันไหวไหมห๊ะ!!ยัยซื่อบื่อ!!สวยก็ไม่สวย

แล้วยังจะเซอะเบอะอีก!!"

ฮัมอึนจองเอะอะเสียงดังลั่นทุ่งจนควายเหลียวหลังมอง

และคู่กรณีได้แต่อุดหูหน้าตาเลิกลักตัวรีบสั่นด้วยความกลัว (รีบสั่น^^)

"ฉะ~ฉะ~..." เด็กสาวพยามเอื้อนเอ่ยคำบางคำ

"ฉะ!!บ้าอะไรอีกล่ะห๋า!!" อึนจองใช้นิ้วจิ้มๆ

ไปที่แก้มเนียนใสของคู่กรณี เด็กสาวเอียงแก้มหลบ

ยกแขนกันด้วยความกลัว..

ภายใต้กรอบแว่นหนาดวงตาของเด็กสาววัย16

เริ่มมีน้ำใสคลอเบ้าตา..ก่อนจะสูดลมเข้าเต็มปอด

แล้วตะโกนคำบางคำออกมา

"ขอโทษ!!" ฮัมอึนจองยังไม่สบอารมณ์กับคำขอโทษ

เธอกำลังทำหน้าคิดหาวิธีแกล้งคนตรงหน้า

"นี่จียอน!!เธอต้องทำคุณไถ่โทษ!!ฉันถึงจะพอใจ"

อึนจองทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่เด็กสาวที่ชื่อว่าจียอน

"ทำอะไรอ่ะพี่ฮัม??" สาวรุ่นน้องเอ่ยถามด้วยแววตาใสซื่อ

"ฉันอยากกินสาลี่!!ต้นโน้น!!" อึนจองชี้นิ้วมือไปที่ต้นสาลี่

ที่อยู่ไกลริบ!!ปกติต้นสาลี่ต้นนั้นจะเป็นที่หลับนอนของเธอ

แต่วันนี้ควายจอมขี้เกียจ(เหมือนเจ้าของ)ไม่ยอมเดินไป

ให้ถึงที่หมาย..

"โห~~มันสูงอ่ะพี่ฮัม!!" จียอนทำหน้าเหรอหราขยับแว่นตาชะเง้อมอง

"เธอมีปัญหาเหรอห๋า!!!" ฮัมอึนจองแผดเสียงลั่นใส่หูของจียอน

จนเด็กสาวหลับตาปี๋ปิดหูแทบไม่ทัน..

"ได้ได้..ฉันจะไปเอาสาลี่มาให้"

จียอนยอมจำนนต่อเสียงสิบแปดหลอด!!ของอึนจอง

"ดีมาก!!และนี่เอาไอ้ควายนี่ไป!!เป็นเพื่อนนะเผื่อมัน

จะมีประโยชน์กับเธอ!!" อึนจองส่งสายตะพายให้

พร้อมกับยืนยิ้มกริ่มอย่างพอใจ!!

"ออ..อือ..อือ"จียอนรับเชือกมาอย่างว่าง่าย

(หุหุ..เดี๋ยวเธอก็รู้ฤทธิ์ไอ้ควายจอมขี้เกียจนี่

มันไม่มีทางยอมย้ายก้นเดินตามเธอแน่จียอน)

"ฮา..ฮา..ฮา!!"อึนจองคิดไปหัวเราะไปเหมือนคนบ้า!!  

กว่าเธอจะหันหลังไปมองอีกที..จียอนก็เดินจูงควายไปไกล~~  

"โถ!!ไอ้ควายเนรคุณ!!" อึนจองยกมือยกไม้กระโดดไปมา

ด้วยความโมโห!!..



********************************

ภายใต้ร่มเงาของต้นสาลี่หิมะ จียอนปาดเหงื่อบนหน้าใส

พลางแหงนหน้ามองลูกสาลี่สีเหลืองอร่ามเต็มต้น

เธอพยายามเอื้อมมือคว้ากระโดดโหยงเหยงแต่จนแล้ว

จนรอดก็ไม่ได้สาลี่มาอยู่ในกำมือสักลูก..

"เอาไงดีล่ะที่นี้..ถ้าไม่ได้สาลี่ไปพี่ฮัมบีบคอฉันตายแน่!!"

อ่ะเธอทำหน้าเหมือนพบโจทย์คำตอบ..

จียอนรีบวิ่งดุ๊กดิก ไปหาตัวช่วย..

"พี่ควายจ๋าช่วยจี้หน่อยนะ!!" ว่าแล้วเธอก็ไปยืนด้านหลัง

ก้นอันมหึมาของเจ้าควายหน้ามึน..ตุ่บ!!..

"โบวว!!!"..ตึก..ตึก..ตึก..ควายที่ถูกถีบก้นอย่างแรง!!

 ตะกุยขาวิ่งทะยานไปยังต้นสาลี่ตรงหน้า!!โครม!!  

ตุ่บ!ตุ่บ!ตุ่บ!..ลูกสาลี่ล่วงกราวสู่พื้นดินด้วยแรงชน!!

 ของเจ้าถึกควายทุย!!

"อ๊ายย!!พี่ควายเก่งสุดๆไปเลย!!" จียอนกระดี๊กระดา

ก้มเก็บลูกสาลี่จนเต็มแขนสองข้าง..แต่ความโชคดี

ย่อมมาพร้อมกับความซวยเสมอ!!..หึ่ง!หึ่ง!หึ่ง!!..  

เสียงเจี๊ยวจ๊าวของกลุ่มแมลงตัวร้าย!!ที่ทำให้มนุษย์

ซื่อบื่อที่ชื่อว่าจียอนและแม้แต่ควายหน้ามึนยังต้องหันไปมองมัน

"ฉิบหาย!!"จียอนอ้าปากเหวอ..อุทานออกมาเบาๆ

ณ.เวลานี้ไม่ว่าจะคนหรือควายต่างใส่เกียร์หมา!!  

วิ่งโกยหน้าตั้ง!!ไปยังจุดหมายเดียวกัน!!I

อีกฟากฝั่งของท้องทุ่ง...ผู้ที่นอนเอกเขนกฮัมเพลงรอ

"Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting

Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ting Ting Ting

Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting

Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ting Ting Ting"

ฮัมอึนจองแหกปากร้องเพลงเสียงดั่งลั่น!!  

กลบเสียงร้องเอะอะโวยวายของคนกับควาย

ที่แข่งกันร้องหนีตายจากฝูงเพชรฆาต!!..

วิ่งตรงดิ่งมาทางคุณเธอที่นอนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

ยกมือยกไม่อย่างเมามันส์กับเพลง..

"กรี๊ดดด!!พี่ฮัม!!"..ตึก!ตึก!ตึก!.,เสียงวิ่งใกล้เข้ามา

ฮัมอึนจองได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าด!!ของจียอน..

ถึงกับนอนยิ้มเผล่..ที่คิดละเมอไปว่าจียอน

คงกรี๊ดในน้ำเสียงสวรรค์สาป!!ของเธอ!!

"อ๊ายย!!พี่ฮัม!!ชะ.." ปึ๊ก!!..โครม!!..จุ๊บ!!

."หะเห้ย!!..อุ๊บ!!" ด้วยความที่เซอะเบอะของจียอน

ที่วิ่งมาด้วยความเร็วแสง..(สโลววอีกรอบ!!)

ขาเรียวสวยของจียอน..ไม่ได้สะดุดอะไรเลย!!  

แต่เกี่ยวขากันเองล้มหน้าทิ่มทับลงไปบนร่าง

ของฮัมอึนจอง..มิหนำซ้ำยังถูกฟ้าดินกลั่นแกล้ง!!  

ให้ปากบางสวยของจียอนประกบแนบแน่น

กับริมฝีปากอวบอิ่มของอีกคน..เฮ้อ!!ความควาย

ยังไม่หายความหายนะก็เล่นตลกกับเด็กสาว

วัยอลวนเข้าซะงั้น..ส่วนเจ้าควายเพื่อนเกลอ

วิ่งหางชี้ฟ้า!!หายลับ!!ไม่ห่วงใครๆ!!

"อายอื้ออื้อ!!อุกออกไอ!!"..อึนจองดิ้นไปด่าไปในลำคอ!!

จียอนตั้งสติได้รีบลุกพรวดออกจากอึนจองทันที!!  

"พี่ฮัม!!นี่สาลี่!!เอาไป..โชคดีนะ!!"..จียอนรีบยื่นสาลี่

ให้กับอึนจองที่ยันตัวลุกนั่งแบบงง!!หลังจากจียอน

ยัดลูกสาลี่ใส่มืออึนจอง..พร้อมกับรีบลุกวิ่งโกยอ้าว

อย่างไม่คิดชีวิต!!..

"อะไรของยัยนั่นวะ!!"อึนจองมองหลังไวไวของจียอน

อย่างสงสัย!!..หึ่ง!!หึ่ง!!..เสียงฝูงแมลงระงมที่หัว!!

ของคนชะตาขาด!!..อึนจองค่อยๆเงยหน้ามอง!!  

"ผะ..ผะผึ้ง!!" กว่าจะรู้สึกตัวก็สายซะแล้ว!!.. ตุ่บ..ๆๆ

"อ๊ากกก!!ยัยบร้าจียอน!!ฉันจะฆ่าเธอ!!"

(เอาชีวิตให้รอดก่อนเถอะอึนจองเอ๋ย)

อึนจองรีบวิ่งลนลานพร้อมกับฝูงผึ้งนับร้อย..

ที่ยังคงไล่ล่า มนุษย์จอมเปิ่นอย่างฮัมอึนจอง

อย่างเอาเป็นเอาตาย!!...


*******************







ฮัมอึนจอง..อดีตนักวิ่งของโรงเรียน!!..

วิ่งหน้าลอยหัวเหอกระเซอะกระเซิงใบหน้าปูดบวม!!  

เพราะถูกห่าผึ้งรุมสกำ!!จนสะบักสะบอม!!..

มาจนถึงหน้าบ้านของตัวเอง!!..

เหลือบตาเจ้าควายยืนตัวดำ!!แอบอยู่ในคอก!!

"กลับบ้านถูกนะแก!!ไอ้ทรยศ!!มันน่าจะมีเทศกาลกินควายนะ!!  

ฉันจะถลกหนังแกเป็นคนแรกเลย!!"..

อึนจองแยกเขี้ยวใส่เจ้าควายที่ยืนทำหน้ามึนๆ!!

 หึ่ง!!หึ่ง!!หึ่ง!!..

"โถยย!!ไอ้พวกหน้าด้าน!!"..อึนจองรีบเผ่นทันที!

หลังจากด่าทอผู้บุกมาเยือนถึงถิ่น!!..

ครืดดด!!ปึง!!ประตูถูกเลื่อนออกและปิดอย่างเร็ว!!  

เด็กสาว..ที่นั่งเท้าคางกับโต๊ะญี่ปุ่นอยู่กลางบ้าน

ละสายตาจากโหลแก้วที่มีตัวด้วงสองตัวชูเขา

อวดศักดิ์ดา..ถึงกับเบิกตากว้าง!!กับสารรูปที่ดูไม่จืด

ของฮัมอึนจอง..พรวด!!ตึง..ตึง..ตึง!!

เด็กสาวรีบลุกแล้ววิ่งไปหาอึนจอง..

"พี่ฮัม!!พี่โดนทีนใครมาอ่ะ!!บอกฉัน!!"

เด็กสาววัย16ในชุดเอี๊ยมยีนที่ดูแก่นกระโหลก

มีชื่อว่าอารึม..เป็นน้องสาวแท้ๆของอึนจอง

ถามพี่สาวตัวเองด้วยสีหน้าตื่นเต้นเหมือน

จะได้ไปออกรบก็ไม่ปาน..

"ทำมะแกจะไปตีกะมันหรืองะห๊ะ!!"..อึนจองพูดไปเอามือถูหัวไปมา

"งั้นซิพี่!!บอกฉันมาเร็วพวกมันอยู่ไหน!!แม่จะตีให้ยับหมอไม่รับเย็บเลย!!"

อารึมทำหน้าโหด!!หักนิ้วดังกรอบแกรบ!!..

"ห๊ะ!!อยู่หน้าประตูโน้น!!ออกไปดิ!!"..โยนระเบิดเสร็จ

อึนจองตัวแสบก็วิ่งแจ้นเข้าห้องไป!!..

"หึยย!!..พี่ข้าใครอย่าแตะ!!" อารึมทำหน้าเข้ม

ก่อนเปิดประตูไปพบกับแขกนัดพิเศษ!!..ครืด!!..

"หว๋า!!...??"..ตุ่บ!ตุ่บ.."โอ้ยยย!!..."..แขกผู้มาเยือน

ประเคนตูดที่มีเหล็กในใส่อารึมเป็นชุด!!..

"กรี๊ดดด!!..อย่ารุมซิวะ!!"..อารึมคว้าไม้กวาดได้

โบกปัดเหล่าผู้ร้ายที่บุกรุกพัลวัล..

"อ่ะ!!ไบก้อนเขียว!!"..โป๊ก!!..อึนจองผู้มีจิตสำนึก!!

 ปากระป๋องไบก้อนเขียวใส่กบาลน้องตัวเอง!!..

"พี่ชั่ว!!เดี๋ยวก่อนนะมึง!!"..อารึมลูบหัวตัวเอง

ก่อนก้มหยิบกระป๋องไบก้อนเขียวด้วยความไว

ฟู่ววว~~~..หัวสเปย์ทำงานด้วยระบบปลายนิ้วสัมผัส!!

 เล่นเอามฤตยูร้ายสิ้นฤทธิ์!!บินร่วงถลาตัวแข็งทื่อ

สิ้นใจตายกันยกฝูง!!..

"ไง!!ตายเรียบเลยดิ!!"..อึนจองโผล่หน้าออกมาจากหลังประตู!!  

"ยัง!!..ยังเหลือตัวใหญ่อีกตัว!!"..อารึมหันหลังพูดผ่านไรฟัน!!

 "อะไรวะ!!มันอึดขนาดไบก้อนเอาไม่อยู่อีกเหรอ!!  

งั้นแกกระทืบมันให้เละเลยดิอารึม!!"..

พี่ฮัมผู้น่าสงสาร..รีบยุยงน้องสาวตัวเองทันที

"ได้!!ฉันจัดให้!!..แกตาย!!"..พูดจบอารึมก็หันหน้า

อันปูดบวมไม่แพ้อึนจอง..มองพี่สาวตัวเองด้วย

แววตาอำมหิต!!อึนจองอ้าปากค้าง!!..

เตรียมจะหันหลังเผ่น!!แต่ก็ช้ากว่าอารึม!!  

ที่คว้าคอเสื้อไว้ได้..ผลัวะ!!ๆๆตุ่บ!!..

"อ๊ากกก!!.."..มีเพียงเสียงร้องอันโหยหวลของพี่ฮัม

กับเสียงตุ่บๆตับๆ...ที่ดังระงมไปทั้งบ้าน..



*******************


จบตอนแรกกับความโกลาหลของเด็กบ้านนอก

รออ่านตอนต่อไปกันนะฮ๊าบ..