คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นักเรียนเข้าใหม่
O-O ทำไมโยถึงมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ยแถมอยู่ห้องเดียวกับฉันอีก แล้วย้ายมาเรียนที่นี่กลางเทอมจะเรียนเค้า
ทันเหรอ เดี๋ยวนะโยย้ายมาเรียนที่นี่อย่างนี้ก็แปลว่าฉันต้องอยู่ภายใต้สายตาโยตลอดเวลางั้นสิไม่ว่าจะทั้งที่บ้าน
หรือที่โรงเรียนและคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ก็มีอยู่คนเดียว...แม่
^-^ นายนั่นมองมาทางฉันแล้วยิ้ม
อย่างนี้ฉันก็ไม่มีอิสระเลยอ่ะดิ TOT
“นายอนุรักษ์ เค้าย้ายมาเรียนที่นี่อย่างกะทันหันเป็นเทอมสุดท้ายแต่ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะว่าเค้าจะเรียนตาม
ทันเพราะเค้าสอบเข้าที่นี่ได้ด้วยคะแนนเต็ม ^O^”
Oh my God!! คะแนนเต็ม โยนี่นายจะเก่งเกินไปแล้วนะทั้งเรื่องงานบ้าน อาหารการกินและเรื่องจิปาถะ
อีก
ไม่ต้องสงสัยนะว่าคนในห้องจะตอบรับยังไง เอาส่วนผู้หญิงก่อนนะกรี๊ดสลบไปเกือบครึ่ง(เว่อร์)ส่วนเสียง
ตอบรับก็ ‘หล่อจัง , เท่โคตๆอ่ะแก , อ๊ายแก หล่อจนน่าถีบเลยอ่ะ ’ก็ประมาณเนี้ย (-_-;;)แต่อันหลังสุดนี่ถ้าจะเกินไป
หน่อย
“แล้วใครจะอาสาคอยดูแลเค้า พาชมโรงเรียนให้ครูได้บ้าง”
พรึบ!!
ไม่ต้องสงสัยอีกล่ะว่าจะเป็นยังไง ยกกันพรึบผู้หญิงทั้งนั้น แต่อย่าคิดนะว่าฉันจะยกหวังไปเถอะ
“เอ่อ..ครูครับ”
“มีอะไรหรอ ^-^?”
“คือผมขอให้พิณมณีเป็นคนดูแลผมได้มั้ยครับ”
>O< โย นายกำลังทำให้ฉันตายเร็วขึ้นนะ ผู้หญิงทั้งห้องกำลังมองฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“อ้าว!! รู้จักกับพิณมณีด้วยหรอ”
“ครับ”
“’งั้นพิณมณีก็ช่วยดูแลหน่อยนะ”
“คะ T^T ”
TOT ฉันอย่างจะตาย ข้าวฟ่างอยากตาย
“เอ้า อนุรักษ์ไปนั่งข้างข้าวฟ่างนะ”
“ครับ ^O^”
โยเดินมานั่งข้างๆฉัน แล้วยิ้มให้ฉันอย่าหล่อเหล่าและเท่ นี่! ถ้าฉันไม่เคยอยู่กับนายมาเดือนเต็มๆนะมีหวัง
“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย -.,- ”
“ก็มาเรียนหนังสือไง ^^”
“ไม่ใช่ ฉันหมายความว่าทำไมนายถึงย้ายมาเรียนที่นี่แถมย้ายมากลางเทอมด้วย >O<”
“คุณผู้หญิงให้ย้ายมาเรียนเพื่อคุ้มครองเธอ”
“ที่โรงเรียนยังต้องคุ้มครองอีกหรอ”
“ใช่ นี่เธอไม่รู้หรอว่าก่อนหน้านี้ก็มีอยู่คนหนึ่ง ตลอดเวลาก่อนที่ฉันจะมาทำงานเนี่ยก็มีคนดูแลเธอตลอดเวลา
แหละ”
จริงอ่ะ OoO ฉันมีบอดี้การ์ดตลอดเวลาเลยหรอ แปลว่าฉันถูกคุ้มครองตลอดเวลาอ่ะดิ นี่ฉันไม่มีอิสระ
แม้แต่วินาทีเดียวเลยหรอ
“แล้วทำไมฉันไม่เคยรู้ล่ะ”
“ก็คุณผู้หญิงไม่เคยบอกน่ะสิ”
“ตั้งแต่เด็กเลยหรอ”
“ใช่ อย่างตอนเรียนอนุบาลพี่หมูดูแลก็คอยดูแลเธอโดยการไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กในโรงเรียนเธอ ประถมก็พี่เล็กปลอม
ไปเป็นภารโรง ส่วนม.ต้นก็พี่ไก่ปลอมไปเป็นครูประจำชั้นเธอ และม.ปลายตอนแรกก็พี่อ๊กที่ปลอมมาเป็นครูวิชา
วิทย์แต่พอเธออยากอยู่คนเดียวแม่เธอเลยเปลี่ยนเป็นฉันเพื่อคอยดูแลเธอทั้งเรื่องที่บ้านและคุ้มครองเธอที่โรง
เรียน”
O-O สุดยอด ทำไมมันเว่อร์ขนาดนี้ แต่ฉันก็ยังโดนลักพาตัวตั้งหลายครั้งนี่หน่า
“แล้วทำไมแม่ถึงต้องให้คนมาดูแลฉันถึงขนาดนี้ด้วยล่ะ”
“ข้าวฟ่าง นี่เธอไม่รู้เลยรึไงว่ามีคนหมายที่จะลักพาตัวเธอตลอดเวลา”
“ก็รู้”
“ครูเข้าแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันต่อตอนพักเที่ยง”
“อือ”
แล้วไม่ว่าฉันจะสะกิตเรียกโยยังไงโยก็ไม่สนใจเลยแม้แต่นิดเดียวเรียนอย่างเอาเป็นเอาตายครูถามอะไร
ตอบได้ทู้กอย่าง ฉันไม่สงสัยแล้วล่ะว่าทำไมหมอนี่ถึงสอบเข้าที่นี่ได้ด้วยคะแนนเต็ม
ฉันไม่ได้สนใจที่ครูสอนเลยแม้แต่น้อย ฉันนั่งเหม่อตลอด ตาก็มองไปที่กระดานแต่ใจกลับบินไป
เยอรมันแล้ว
“พิณมณีตอบข้อนี้ซิ”
“....”
“พิณมณี”
“....”
“พิณมณี!!!!!”
“คะ?”ฉันสะดุ้งเพราะเสียงที่ครูเรียกฉัน
“เธอเหม่ออะไรของเธอเนี่ย -__-^^”
“ขอโทษคะ TOT”
“อือ ไม่เป็นไรแต่อย่าเป็นบ่อยๆล่ะ”
“คะ”
“ฉันจะให้เธอตอบคำถามข้อที่อยู่บนกระดานนี้หน่อยเพราะฉันไล่ถามมาเกือบทั้งห้องแล้วก็ไม่มีใครตอบได้เหลือ
แค่ไม่ถึง 15 คนแล้ว ( ในห้องฉันมี 50 คน )”
ฉันดูโจทย์บนกระดาน มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนที่สอบได้ที่ 2 ของสายชั้นมันจึงทำให้ฉันตอบ
คำถามบนกระดานได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก
“อือ ถูก”
ทุกคนที่ตอบผิดหันมามองฉันประมาณว่าตอบได้ไง ส่วนโยก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะตัวเค้าองก็ตอบได้
“ทุกคนนั่งได้”
หลังจากที่ฉันนั่งแล้ว ฉันก็นั่งเหม่อต่อไป ฉันนั่งเหม่อต่อไปจนกระทั่งถึงเวลาพักเที่ยง
โด เร มี ฟา ซอล ลา ที โด
เท่มั้ยล่ะเสียงบอกเวลาพักของโรงเรียนฉัน ^O^ เก็บของๆแล้วไปโรงอาหารซื้อของกินดีกว่า
“ข้าวฟ่าง”
“มีไรโย”
“เปล่าจะบอกว่าเดี๋ยวลงไปพร้อมฉัน”
“อือ ก็ดะ..”
ฉันยังพูดไม่จบเลยก็มีเสียงนึง ไม่สิเป็นฝูงเลยแถมตัวเมียอีกตะหากมาขัดจังหะการคุยของฉัน
“นี่ เธอชื่อเล่ยว่าอะไรอ่ะ”ผู้หญิงคนนึงถามโย
“ผมหรอ ผมชื่อโย”
“อ๊ายยยย >.,< ชื่อน่ารักจังเลยอ่ะ”พวกผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดกัน
“แล้วทำไมโยถึงย้ายมาเรียนที่นี่กลางเทอมล่ะ”
“โยมีแฟนยังแล้วโยเป็นอะไรกับเอ่อ...คุณข้าวฟ่างหรอ”พวกผู้หญิงรั่วคำถามใส่โย
“ข้าวฟ่าง”มีเสียงนึงเรียกฉัน
“หือ ? อ้าวองุ่น”
นักเรียนที่นี่เกือบทุกคนจะเรียกฉันว่าคุณข้าวฟ่างเพราะว่าธุรกิจเกือบทุกอย่างของนักเรียนภายในโรง
เรียนนี้จะมีหุ้นส่วนของบริษัทฉันอยู่ด้วย
องุ่นเป็นเพื่อนสนิทของฉัน บ้านขององุ่นเป็นสวนองุ่น ( องุ่นถึงมีชื่อว่าองุ่นไง ) องุ่นเป็นคนแรกที่ไม่
เรียกฉันว่าคุณข้าวฟ่าง เพราะงั้นฉันชอบองุ่นมากที่ไม่กลัวฉันเหมือนคนอื่น ทุกคนกลัวว่าจะทำให้ฉันโกรธแล้ว
พาลจะทำให้บริษัทของพวกเค้าแย่ไปด้วย และนั่นจึงเป็นหนทางที่จะไม่ทำให้ฉันโกรธโดยการไม่ยุ่งกับฉันตั้งแต่
แรก
องุ่นเป็นคนห้าวๆนิดหน่อยแต่บางครั้งก็หวานะจนเลี่ยน หน้าตาขององุ่นก็จัดได้ว่าดีที่เดียวล่ะมีคนมา
สารภาพรักบ้างบางครั้งบางคราว สู้ฉันไม่ได้มีทุกอาทิตย์เพราะฉันน่ะสวย น่ารัก นิสัยดี เรียนเก่งแถมบ้านรวยอีก
ตะหาก
“นี่มันอะไรกันน่ะข้าวแล้วไม่ลงไปโรงอาหารหรอ ( องุ่นจะเรียกฉันว่าข้าว )”
“ลง แต่โยบอกให้รอก่อน”
อยู่ดีๆโยก็เดินมาทางฉันแล้วคว้าฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเค้า
“มีอะไรหรอโย”
ฉันไม่อายที่โยคว้าฉันเข้าไปกอดเพราะช่วงเวลาที่ฉันอยู่กับโย เรากอดกันหลายครั้งแล้วทั้งเพราะฉัน
หนาวเลยเข้าไปกอดโยเอาดื๊อๆ ฉันจะล้มโยเลยคว้าตัวฉันเข้าไปกอด บ้างครั้งฉันยังไปนอนที่ห้องโยพอตื่นขึ้นมา
ฉันก็เข้าไปอยู่ในอกของโยเรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำแต่ว่าฉันไม่ได้มีอะไรกับโยนะ ฉันรู้สึกอบอุ่นเวลาที่อยู่ในอ้อม
กอดของโย เฮ้อ ฉันเหมือนผู้หญิงน่าไม่อายเลย
“ที่ผมย้ายมาเรียนที่นี่เพราะผมต้องมาคุ้มครองข้าวฟ่าง แล้วที่ถามว่าผมเป็นอะไรกับข้าวฟ่างก็ข้าวฟ่างเป็นผู้หญิง
คนสำคัญของผมครับ”
“กรี๊ดดดด >O< เท่จังเลย”
“เหมาะสมกันจังเลย”
“แล้วก็นะครับทุกคน ข้าวฟ่างไม่ใช่คนน่ากลัวอะไรคุยกับเธอเถอะครับ”
“โย จะลงยังฉันหิวแล้วนะ TOT”ฉันพูดกับโยทั้งๆที่โยกำลังกอดฉันอยู่ ตาบ้าท้องฉันร้องจ๊อกๆแล้วนะ
“คร้าบๆลงแล้วคร้าบ”โยพูดพลางขยี้หัวฉัน
“โอ๊ย!! อย่าขยี้ผมสิ ผมยุ่งหมดแล้ว >O<”
“เดี๋ยวฉันมัดให้ใหม่ก็ได้ ^O^”
ทุกคนในห้องมองฉันกับโยไม่วางตาเพราะท่าทางของฉันเหมือนเด็ก ( ทุกทีฉันจะไม่สุงสิงกับใคร )
“โยๆๆ”
“หือ ?”
“มัดผมให้ฉันก่อนเถอะนะแล้วค่อยลง”
“ก็ได้”
“องุ่นจะลงก่อนมั้ย ไม่เป็นไรนะฉันไม่โกรธหรอก”
“ไม่เป็นไร ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอก็ได้ ^^”
ทุกคนในห้องลงกันแล้วเหลือเพียงพวกเรา 3 คน
“นี่ข้าว”
“มีไรหรอองุ่น”
“คนนั้นน่ะชื่อโยรึเปล่า” องุ่นชี้ไปทางโย
“อือ”
“เอาเสร็จแล้ว”
โยบอกกับฉัน ว้าว!! ^O^ เนียบมากๆ
“โย ทำไงดีอ่ะจะหมอเวลาพักเที่ยงแล้วยังไม่ได้กินข้าวเลย”
“อือ...อ๊ะ!!รอแป๊ปนะ”
โยเข้าไปล้วงอะไรในกระเป๋าก็ไม่รู้ แต่กระเพาะของฉันซิหิวจะตายอยู่แล้ว TOT
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ดีค่า ^O^ อ่านกันต่อไปเรื่อยๆจนจบเรื่องด้วยน๊า แล้วไปอ่านเรื่องรักใสๆปิ๊งหัวใจยัยตัวแสบด้วยนะ
บ๊ายบายเจอกันตอนหน้าน้า
ความคิดเห็น