ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉันชื่อข้าวฟ่าง ตานี่ชื่อโย
จะบอกมำไมฟะ เดี๋ยวเค้าอ่านก็รู้เองแหละ ช่างเหอะมาเข้าเรื่องกันดีกว่า ^O^
“พ่อคะ แม่คะ ให้ข้าวฟ่างไปอยู่คนเดียวนะคะ....ข้าวฟ่างอยากไปลองใช้ชีวิตคนเดียวดู”
ฉันหรือข้าวฟ่างสาวน้อยวัย18 หน้าตาน่ารักตาโต ผิวขาวเนียน ปากเรียวเล็กสีอมชมพู จมูกสวยได้รูป
ผมสีออกน้ำตาลเข้มยาวถึงกลางหลัง รูปร่างสูง หุ่นดีไม่ไม้กระดาน นักเรียนชั้นม.6 เป็นนักเรียนโรงเรียนอาสติส
โรงเรียนชื่อดังที่ขึ้นชื่อว่ามีพวกเหล่า คุณหนูมาเรียนมากที่สุดเพราะมีการเรียนการสอนทีดีเพื่อให้นักเรียนมี
พื้นฐานที่ดีในการไปเรียนต่อต่างประเทศซึ่งแน่นอนต้องแลกกับราคาค่าเทอมที่แพงจนหูแทบฉีก แล้วที่ฉันได้
เรียนที่นี่ก็เป็นเพราะฉันเป็นลูกของบริษัทนำเข้ารถรายใหญ่ของเมืองไทยและขายอีกหลายแห่งและบริษัทเงินทุน
ขนาดใหญ่
ตอนนี้ฉันกำลังพยายามขอพ่อและแม่ให้ฉันได้ไปอยู่คนเดียวที่คอนโดใกล้โรงเรียน….ก็แหม
มันอยากแสนอยากนี่การใช้ชีวิตคนเดียวแค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว อยู่โดยไม่ต้องคอยโดนดุว่าจะทำอย่างโน้นที อย่างนี้ที
อยากทำอะไรก็ทำไม่ต้องกลัวโดนดุ
แต่มันก็ขึ้นอยู่ที่เพียงว่าคุรพ่อสุดที่รักกับคุรแม่สุดยอดหย่หยีของฉันจะยอมอนุญาตรึเปล่าแค่นั้นแหละ
“นะคะให้ข้าวฟ่างอยู่คนเดียวเถอะนะคะ”
“...แต่ว่าลูกเป็นสาวเป็นแส้มันอันตรายนะถ้าต้องไปอยู่คนเดียว พ่อเป็นห่วง”
ฮึย ! ถ้าพ่อไม่ให้อย่างนี้ต้องเข้าทางแม่ เพราะพ่อยอมใจอ่อนทุกครั้งถ้าแม่พูด
“นะคะแม่ให้ข้าวฟ่างไปอยู่คนเดียวนะคะ”
“อืมมมมมมม”
โธ่ ! แม่อย่าคิดนานซิ
“เอาละ คุณคะฉันลองคิดๆดูแล้ว เราก็น่าจะลองให้ลูกเราไปลองใช้ชีวิตคนเดียวดูบ้างจะเป็นไร ส่วนเรื่องที่ว่าซื้อ
คอนโดที่ไหนให้อยู่ก็เอาคอนโดแหลมทองที่ฉันมีหุ้นส่วนอยู่ละกัน เค้าคงมีส่วนลดให้เราบ้าง แต่....ถ้าไม่ลดก็ไม่
เป็นไร”
“แต่.....มันอันตรายนะคุณให้ลูกไปอยู่คนเดียวแบบนี้ แล้วเรื่องอาหารการกินล่ะจะทำยังไงลูกเราทำ
อาหารเป็นซะที่ไหน แล้วความสะอาดของห้องล่ะจะทำยังไง”
“เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วง ที่คอนโดมีเรื่องความปลอดภัยชั้นเยี่ยมอยู่แล้วฉันรับประกัน ส่วนเรื่อง
อาหารการกิน ความสะอาดของห้องไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“แต่ผมก็ยังห่วงอยู่ดี คุณก็รู้ว่ามีคนคิดที่จะจับลูกเราเป็นตัวประกันตั้งมากแล้วถ้าเกิดลูกเราถูกจับไปเป็นตัวประกัน
จะว่าไง”
ใช้ฉันเคยถูกจับไปเป็นตัวประกันครั้งนึงตอนประมาณ 5 ขวบแต่ก็โดนปล่อยตัวซะก่อนเพราะฉันทั้งจิก
กัด ดึงผมจนพวกนั้นต้องปล่อยตัวฉันลงมา แล้ก็ยังมีอีกหลายครั้งเลยประมาณเกือบ 10 ครั้งได้เลยแหละ ครั้งล่า
สุดก็โดนเรียกค่าประกันไป 150 ล้านแต่ตำรวจก็ช่วยไว้ได้ทันซะก่อนจ่าไปชีวิตฉันก็เป็นอันตรายเหมือนกันนะ
เนี่ย
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันจัดการเอง ตกลงเราใช้คอนโดแหลมทองนะข้าวฟ่าง”
“ค่ะ..ข้าวฟ่างยังไงก็ได้”
“โอ.เค.งั้นเราไปคอนโดกันเลย”
แม่ฉันเนี่ยสุดยอดจริงๆเลย ตัดสินใจได้ปุ๊บก็จัดการเรื่องปั๊บแต่เรื่องนั้นชั่งมันเถอะที่น่าสนใจคือ
ในที่สุด...ในที่สุดฉันก็จะได้อยู่คนเดียวแล้ว เย้ !! \\\\[^O^]//
คอนโด แหลมทอง
คอนโดแหลมทองเป็นคอนโดที่ค่อนข้างแพงแต่หรูเลิศอย่าบอกใครห้องขนาดเล็กสุดอย่างต่ำยังประมาณ 9 ล้าน
กว่าเลย มีสะว่ายน้ำอยู่ชั้น 14 คอนโดนี้มี 32 ชั้น ส่วนที่แม่ฉันเลือกที่มี่ก็เพราะมีหุ้นส่วนอยู่ อยากจะบอกว่าราคา
หุ้นที่นี่นะหุ้นละ 10 ล้านแล้วแม่มี 43 หุ้นก็ 430 ล้านแล้วอย่างนี้ถ้าจะซื้อห้องที่นี่ไม่ได้ส่วนลดก็บ้าแล้ว
“แล้วคุณอารีณาสนใจซื้อห้องแบบไหนให้คุณหนูพิณมณีดีคะ” มีพนักงานขายคนหนึ่งมาถามแม่ฉัน
“เอาเป็นห้องขนาดใหญ่สุด 2 ห้องนอนมีห้องน้ำในห้องนอนเลยนะ เอาที่วิวสวยๆ เอาห้องชั้นบนสุดเลยละกัน”
“ห้องชั้นบนสุดนะคะตอนนี้เหลือ 2 ห้องค่ะ มีแบบ.......” พนักงานขายเล่ารายละเอียดต่างๆให้แม่ฟังจนเลาผ่านไป
เกือบชั่วโมงกว่าแม่จะจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จ
สุดท้ายฉันก็ได้ห้องที่มีขนาดใหญ่สุดมี 2 ห้องนอนมีห้องน้ำในห้องนอนเลย ส่วนวิวสวยสุดๆบอกไม่ถูก
แต่ยังไม่ได้ตกแต่งเลยฉันเลยยังต้องอยู่บ้านต่อไปอีกจนกว่าจะตกแต่งบ้านเสร็จ ส่วนราคาห้องก็ 297 ล้านบาทแต่
เพราะแม่มีหุ้นส่วนอยู่จึงได้รับส่วนลดเหลือ 254 ล้าน และแน่นอนแม่ฉันจ่ายสด แต่ฉันยังมีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องแต่
ถ้าอยากรู้ก็ต้องถาม
“เออ...แม่คะข้าวฟ่างอยู่คนเดียวทำไมซื้อห้องแบบ 2 ห้องนอนให้ข้าวฟ่างล่ะ”
“เดี๋ยวลูกก็รู้เองแหละ ไม่ต้องถาม”
“ค่ะ”
“ข้าวฟ่าง”
“คะ ! แม่ OoO?”
“ตกใจอะไร แม่แค่จะถามว่าเรื่องตกแต่งห้องจะเอายังไง”
“แล้วแต่แม่แล้วกัน แม่เรียกคนมาดูละกัน...ข้าวฟ่างขอเป็นห้องแบบสว่างนะ”
“โอ.เค.จ้ะ ^O^”
1 เดือนผ่านไป
ในที่สุด...ในที่สุดฉันก็จะได้อยู่คนเดียวแล้วเพราะห้องของฉันตกแต่งเสร็จแล้ว ฮู้ๆๆๆ อยู่คนเดียว อยู่ อยู่
อยู่คนเดียว และวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันจะย้ายไปอยู่คอนโดแหลมทองแล้ว ^O^
“ข้าวฟ่างเสร็จยังลูก”
“เสร็จแล้วคะแม่”
จะไม่เสร็จได้ยังไงฉันจัดของเสร็จตั้งแต่อาทิตย์ที่ก่อนแล้ว
คอนโด แหลมทองที่ห้อง 3204 ห้องฉันเอง
“ข้าวฟ่างดูแลตัวเองดีๆนะลูกมีอะไรโทรมาหาพ่อนะพ่อเป็นห่วง กลับมาอยู่บ้านมั่งล่ะ”
“ค่ะพ่อ”
“คุณก็ลูกมันโตแล้ว ไม่ต้องห่วงข้าวฟ่างมากหรอก”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงคนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง
“เข้ามาซิ”แม่ฉันพูด
และแล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งอายุเท่าๆกับฉันหน้าตาดี ตัวสูงหุ่นนักกีฬา เดินเข้ามา แต่มาทำไม
“ข้าวฟ่าง”
“คะแม่ OoO?”
“นี่ ! แม่จะแนะนำให้รู้จัก ผู้ชายคนนี้ชื่อว่า โย จะมาเป็นคนคอยดูแลเราและอยู่กับเราที่นี่”
“สวัสดีครับ ผมชื่อว่า โย จะมาคอยดูแลเรื่องอาหารการกิน ความสะอาด และความปลอดภัยของคุณข้าวฟ่าง
หรือพูดง่ายๆผมจะมาเป็นบอดี้การ์ดให้คุณข้าวฟ่างครับ”
“นี่ !! มันอะไรกันคะแม่ ข้าวฟ่างบอกอยากอยู่คนเดียวนะคะ งั้นที่แม่ซื้อแบบ 2 ห้องนอนก็เพราะแม่วางแผนเอา
ไว้ตั้งแต่ต้นแล้วซินะ”
“จะว่างั้นก็ได้”
“ทำไมแม่ทำกับข้าฟ่างอย่างนี้ล่ะ”
“ก็ลูกทำอะไรเองไม่เป็นซะอย่าง แล้อีกอย่างโยเค้าจะเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกได้เวลาที่ลูกอาจโดนลักพาตัวแต่ถ้าลูกไม่ยอมให้
โยอยู่ด้วยลูกก็ต้องกลับไปอยู่บ้าน”
และด้วยเหตุนี้ทำให้ฉันต้องอาศัยอยู่กับโย 2 ต่อ 2 ในคอนโดแหลมทองห้อง 3204
ในเช้าวันใหม่
“คุณข้าวฟ่างครับ ตื่นได้แล้วครับ”
โว๊ย !! ปลุกทำไมแต่เช้า คนจะหลับจะนอน
“ผมเตรียมอาหารให้แล้วครับ คุณข้าวฟ่างครับตื่นได้แล้วครับ”
“อือ...” ฉันขยี้ตา
“คุณข้าวฟ่าง”
“รู้แล้ว ตื่นแล้ว ว่าแต่ปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย”
“คือ ผมว่าไม่เช้าแล้วนะครับ นี่ 10 โมงกว่าแล้วนะครับ”
“อ้าวหรอ” หน้าแตกเลยฉัน
“จะรับประทานอาหารเลยไม่ครับ”
“อือ ก็ได้ แล้วอาหารอยู่ไหนละ”
“อยู่ที่โต๊ะอาหารเลยครับ”
ฉันเดินไปที่โต๊ะอาหารเพื่อไปทานอาหารเช้า บนโต๊ะมีอาหารที่น่ากินวางอยู่แต่รสชาตินี่สิปัญหา ฉะนั้น
ต้องกินเพื่อชิมรสชาติ
อ้าม เตรียมเอาอาหารเข้าปาก
อ้ำ อาหารเข้าไปอยู่ในปาก
อือ อาหารกำลังถูกบดเคี้ยว
เอื๊อก อาหารถูกกลืน
เอาล่ะฉันได้มีการประมวลรสชาติดูแล้วเป็นอันว่าผ่าน
“แล้วนี่ ! โยนายจะยืนจ้องฉันกินหรือไง แล้วนายไม่กินละ”
“คุณข้าวฟ่างทานไปเถอะครับ ผมทานเรียบร้อยแล้ว”
“นี่ นายไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณก็ได้ เรียกข้าวฟ่างเฉยๆก็พอ นายอายุเท่าฉันมาเรียกว่าคุณ มัน...รู้สึกแปลกๆ
โอ.เค.นะ ^O^” วันนั้นแม่เล่าประวัติบางส่วนของโยให้ฟังฉันก็เลยรู้ว่าโยอายุเท่าๆฉัน
“ครับ คุณข้าว เอ้ย ข้าวฟ่าง”
“ดีมาก ^^”
และชีวิตของฉันในแต่วันก็ผ่านไปเรื่อยๆม่มีอะไรเป็นพิเศษ จนถึงวันพรุ่งนี้ที่จะเป็นวันเปิดเทอม 2
วันเปิดเทอม
“ข้าวฟ่างตื่นได้แล้ว”
“อะไร นี่เพิ่งตี 5 เองนะโย”
“วันนี้วันเปิดเทอมนะ รีบตื่นเถอะ”
ตั้งแต่วันที่ฉันสั่งให้โยไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณการคุยของพวกเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น เพราะคิดๆดูจะ
ทะเลาะกันไปทำไมในเมื่อการที่โยมาอยู่ด้วยมันก็ทำให้ฉันสบายไปตั้งเยอะ ^O^
ที่โรงเรียนห้อง ม.6/2 สายวิทย์ วิชาโฮมรูม
“เอาล่ะ วันนี้มีนักเรียนมาเข้าใหม่ ชื่อว่า อนุรักษ์ วงศ์เทวัน”
มีใครกันนะบ้ามาเข้าใหม่เทอม 2 นะ
“นายอนุรักษ์เข้ามา”
“O_O” หน้าตาฉัน
“สวัสดีครับผมชื่ออนุรักษ์ วงศ์เทวันยินดีที่ได้รู้จักครับ”
โย !!!!!!!
******************************************************************
สวัสดีค่ะพิรุมิแต่งเรื่องใหม่อีกเรื่องแล้วช่วยอ่านกันนะคะ บ๊ายบายเจอกันตอนหน้าคะ ^O^
“พ่อคะ แม่คะ ให้ข้าวฟ่างไปอยู่คนเดียวนะคะ....ข้าวฟ่างอยากไปลองใช้ชีวิตคนเดียวดู”
ฉันหรือข้าวฟ่างสาวน้อยวัย18 หน้าตาน่ารักตาโต ผิวขาวเนียน ปากเรียวเล็กสีอมชมพู จมูกสวยได้รูป
ผมสีออกน้ำตาลเข้มยาวถึงกลางหลัง รูปร่างสูง หุ่นดีไม่ไม้กระดาน นักเรียนชั้นม.6 เป็นนักเรียนโรงเรียนอาสติส
โรงเรียนชื่อดังที่ขึ้นชื่อว่ามีพวกเหล่า คุณหนูมาเรียนมากที่สุดเพราะมีการเรียนการสอนทีดีเพื่อให้นักเรียนมี
พื้นฐานที่ดีในการไปเรียนต่อต่างประเทศซึ่งแน่นอนต้องแลกกับราคาค่าเทอมที่แพงจนหูแทบฉีก แล้วที่ฉันได้
เรียนที่นี่ก็เป็นเพราะฉันเป็นลูกของบริษัทนำเข้ารถรายใหญ่ของเมืองไทยและขายอีกหลายแห่งและบริษัทเงินทุน
ขนาดใหญ่
ตอนนี้ฉันกำลังพยายามขอพ่อและแม่ให้ฉันได้ไปอยู่คนเดียวที่คอนโดใกล้โรงเรียน….ก็แหม
มันอยากแสนอยากนี่การใช้ชีวิตคนเดียวแค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว อยู่โดยไม่ต้องคอยโดนดุว่าจะทำอย่างโน้นที อย่างนี้ที
อยากทำอะไรก็ทำไม่ต้องกลัวโดนดุ
แต่มันก็ขึ้นอยู่ที่เพียงว่าคุรพ่อสุดที่รักกับคุรแม่สุดยอดหย่หยีของฉันจะยอมอนุญาตรึเปล่าแค่นั้นแหละ
“นะคะให้ข้าวฟ่างอยู่คนเดียวเถอะนะคะ”
“...แต่ว่าลูกเป็นสาวเป็นแส้มันอันตรายนะถ้าต้องไปอยู่คนเดียว พ่อเป็นห่วง”
ฮึย ! ถ้าพ่อไม่ให้อย่างนี้ต้องเข้าทางแม่ เพราะพ่อยอมใจอ่อนทุกครั้งถ้าแม่พูด
“นะคะแม่ให้ข้าวฟ่างไปอยู่คนเดียวนะคะ”
“อืมมมมมมม”
โธ่ ! แม่อย่าคิดนานซิ
“เอาละ คุณคะฉันลองคิดๆดูแล้ว เราก็น่าจะลองให้ลูกเราไปลองใช้ชีวิตคนเดียวดูบ้างจะเป็นไร ส่วนเรื่องที่ว่าซื้อ
คอนโดที่ไหนให้อยู่ก็เอาคอนโดแหลมทองที่ฉันมีหุ้นส่วนอยู่ละกัน เค้าคงมีส่วนลดให้เราบ้าง แต่....ถ้าไม่ลดก็ไม่
เป็นไร”
“แต่.....มันอันตรายนะคุณให้ลูกไปอยู่คนเดียวแบบนี้ แล้วเรื่องอาหารการกินล่ะจะทำยังไงลูกเราทำ
อาหารเป็นซะที่ไหน แล้วความสะอาดของห้องล่ะจะทำยังไง”
“เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วง ที่คอนโดมีเรื่องความปลอดภัยชั้นเยี่ยมอยู่แล้วฉันรับประกัน ส่วนเรื่อง
อาหารการกิน ความสะอาดของห้องไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“แต่ผมก็ยังห่วงอยู่ดี คุณก็รู้ว่ามีคนคิดที่จะจับลูกเราเป็นตัวประกันตั้งมากแล้วถ้าเกิดลูกเราถูกจับไปเป็นตัวประกัน
จะว่าไง”
ใช้ฉันเคยถูกจับไปเป็นตัวประกันครั้งนึงตอนประมาณ 5 ขวบแต่ก็โดนปล่อยตัวซะก่อนเพราะฉันทั้งจิก
กัด ดึงผมจนพวกนั้นต้องปล่อยตัวฉันลงมา แล้ก็ยังมีอีกหลายครั้งเลยประมาณเกือบ 10 ครั้งได้เลยแหละ ครั้งล่า
สุดก็โดนเรียกค่าประกันไป 150 ล้านแต่ตำรวจก็ช่วยไว้ได้ทันซะก่อนจ่าไปชีวิตฉันก็เป็นอันตรายเหมือนกันนะ
เนี่ย
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันจัดการเอง ตกลงเราใช้คอนโดแหลมทองนะข้าวฟ่าง”
“ค่ะ..ข้าวฟ่างยังไงก็ได้”
“โอ.เค.งั้นเราไปคอนโดกันเลย”
แม่ฉันเนี่ยสุดยอดจริงๆเลย ตัดสินใจได้ปุ๊บก็จัดการเรื่องปั๊บแต่เรื่องนั้นชั่งมันเถอะที่น่าสนใจคือ
ในที่สุด...ในที่สุดฉันก็จะได้อยู่คนเดียวแล้ว เย้ !! \\\\[^O^]//
คอนโด แหลมทอง
คอนโดแหลมทองเป็นคอนโดที่ค่อนข้างแพงแต่หรูเลิศอย่าบอกใครห้องขนาดเล็กสุดอย่างต่ำยังประมาณ 9 ล้าน
กว่าเลย มีสะว่ายน้ำอยู่ชั้น 14 คอนโดนี้มี 32 ชั้น ส่วนที่แม่ฉันเลือกที่มี่ก็เพราะมีหุ้นส่วนอยู่ อยากจะบอกว่าราคา
หุ้นที่นี่นะหุ้นละ 10 ล้านแล้วแม่มี 43 หุ้นก็ 430 ล้านแล้วอย่างนี้ถ้าจะซื้อห้องที่นี่ไม่ได้ส่วนลดก็บ้าแล้ว
“แล้วคุณอารีณาสนใจซื้อห้องแบบไหนให้คุณหนูพิณมณีดีคะ” มีพนักงานขายคนหนึ่งมาถามแม่ฉัน
“เอาเป็นห้องขนาดใหญ่สุด 2 ห้องนอนมีห้องน้ำในห้องนอนเลยนะ เอาที่วิวสวยๆ เอาห้องชั้นบนสุดเลยละกัน”
“ห้องชั้นบนสุดนะคะตอนนี้เหลือ 2 ห้องค่ะ มีแบบ.......” พนักงานขายเล่ารายละเอียดต่างๆให้แม่ฟังจนเลาผ่านไป
เกือบชั่วโมงกว่าแม่จะจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จ
สุดท้ายฉันก็ได้ห้องที่มีขนาดใหญ่สุดมี 2 ห้องนอนมีห้องน้ำในห้องนอนเลย ส่วนวิวสวยสุดๆบอกไม่ถูก
แต่ยังไม่ได้ตกแต่งเลยฉันเลยยังต้องอยู่บ้านต่อไปอีกจนกว่าจะตกแต่งบ้านเสร็จ ส่วนราคาห้องก็ 297 ล้านบาทแต่
เพราะแม่มีหุ้นส่วนอยู่จึงได้รับส่วนลดเหลือ 254 ล้าน และแน่นอนแม่ฉันจ่ายสด แต่ฉันยังมีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องแต่
ถ้าอยากรู้ก็ต้องถาม
“เออ...แม่คะข้าวฟ่างอยู่คนเดียวทำไมซื้อห้องแบบ 2 ห้องนอนให้ข้าวฟ่างล่ะ”
“เดี๋ยวลูกก็รู้เองแหละ ไม่ต้องถาม”
“ค่ะ”
“ข้าวฟ่าง”
“คะ ! แม่ OoO?”
“ตกใจอะไร แม่แค่จะถามว่าเรื่องตกแต่งห้องจะเอายังไง”
“แล้วแต่แม่แล้วกัน แม่เรียกคนมาดูละกัน...ข้าวฟ่างขอเป็นห้องแบบสว่างนะ”
“โอ.เค.จ้ะ ^O^”
1 เดือนผ่านไป
ในที่สุด...ในที่สุดฉันก็จะได้อยู่คนเดียวแล้วเพราะห้องของฉันตกแต่งเสร็จแล้ว ฮู้ๆๆๆ อยู่คนเดียว อยู่ อยู่
อยู่คนเดียว และวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันจะย้ายไปอยู่คอนโดแหลมทองแล้ว ^O^
“ข้าวฟ่างเสร็จยังลูก”
“เสร็จแล้วคะแม่”
จะไม่เสร็จได้ยังไงฉันจัดของเสร็จตั้งแต่อาทิตย์ที่ก่อนแล้ว
คอนโด แหลมทองที่ห้อง 3204 ห้องฉันเอง
“ข้าวฟ่างดูแลตัวเองดีๆนะลูกมีอะไรโทรมาหาพ่อนะพ่อเป็นห่วง กลับมาอยู่บ้านมั่งล่ะ”
“ค่ะพ่อ”
“คุณก็ลูกมันโตแล้ว ไม่ต้องห่วงข้าวฟ่างมากหรอก”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงคนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง
“เข้ามาซิ”แม่ฉันพูด
และแล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งอายุเท่าๆกับฉันหน้าตาดี ตัวสูงหุ่นนักกีฬา เดินเข้ามา แต่มาทำไม
“ข้าวฟ่าง”
“คะแม่ OoO?”
“นี่ ! แม่จะแนะนำให้รู้จัก ผู้ชายคนนี้ชื่อว่า โย จะมาเป็นคนคอยดูแลเราและอยู่กับเราที่นี่”
“สวัสดีครับ ผมชื่อว่า โย จะมาคอยดูแลเรื่องอาหารการกิน ความสะอาด และความปลอดภัยของคุณข้าวฟ่าง
หรือพูดง่ายๆผมจะมาเป็นบอดี้การ์ดให้คุณข้าวฟ่างครับ”
“นี่ !! มันอะไรกันคะแม่ ข้าวฟ่างบอกอยากอยู่คนเดียวนะคะ งั้นที่แม่ซื้อแบบ 2 ห้องนอนก็เพราะแม่วางแผนเอา
ไว้ตั้งแต่ต้นแล้วซินะ”
“จะว่างั้นก็ได้”
“ทำไมแม่ทำกับข้าฟ่างอย่างนี้ล่ะ”
“ก็ลูกทำอะไรเองไม่เป็นซะอย่าง แล้อีกอย่างโยเค้าจะเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกได้เวลาที่ลูกอาจโดนลักพาตัวแต่ถ้าลูกไม่ยอมให้
โยอยู่ด้วยลูกก็ต้องกลับไปอยู่บ้าน”
และด้วยเหตุนี้ทำให้ฉันต้องอาศัยอยู่กับโย 2 ต่อ 2 ในคอนโดแหลมทองห้อง 3204
ในเช้าวันใหม่
“คุณข้าวฟ่างครับ ตื่นได้แล้วครับ”
โว๊ย !! ปลุกทำไมแต่เช้า คนจะหลับจะนอน
“ผมเตรียมอาหารให้แล้วครับ คุณข้าวฟ่างครับตื่นได้แล้วครับ”
“อือ...” ฉันขยี้ตา
“คุณข้าวฟ่าง”
“รู้แล้ว ตื่นแล้ว ว่าแต่ปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย”
“คือ ผมว่าไม่เช้าแล้วนะครับ นี่ 10 โมงกว่าแล้วนะครับ”
“อ้าวหรอ” หน้าแตกเลยฉัน
“จะรับประทานอาหารเลยไม่ครับ”
“อือ ก็ได้ แล้วอาหารอยู่ไหนละ”
“อยู่ที่โต๊ะอาหารเลยครับ”
ฉันเดินไปที่โต๊ะอาหารเพื่อไปทานอาหารเช้า บนโต๊ะมีอาหารที่น่ากินวางอยู่แต่รสชาตินี่สิปัญหา ฉะนั้น
ต้องกินเพื่อชิมรสชาติ
อ้าม เตรียมเอาอาหารเข้าปาก
อ้ำ อาหารเข้าไปอยู่ในปาก
อือ อาหารกำลังถูกบดเคี้ยว
เอื๊อก อาหารถูกกลืน
เอาล่ะฉันได้มีการประมวลรสชาติดูแล้วเป็นอันว่าผ่าน
“แล้วนี่ ! โยนายจะยืนจ้องฉันกินหรือไง แล้วนายไม่กินละ”
“คุณข้าวฟ่างทานไปเถอะครับ ผมทานเรียบร้อยแล้ว”
“นี่ นายไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณก็ได้ เรียกข้าวฟ่างเฉยๆก็พอ นายอายุเท่าฉันมาเรียกว่าคุณ มัน...รู้สึกแปลกๆ
โอ.เค.นะ ^O^” วันนั้นแม่เล่าประวัติบางส่วนของโยให้ฟังฉันก็เลยรู้ว่าโยอายุเท่าๆฉัน
“ครับ คุณข้าว เอ้ย ข้าวฟ่าง”
“ดีมาก ^^”
และชีวิตของฉันในแต่วันก็ผ่านไปเรื่อยๆม่มีอะไรเป็นพิเศษ จนถึงวันพรุ่งนี้ที่จะเป็นวันเปิดเทอม 2
วันเปิดเทอม
“ข้าวฟ่างตื่นได้แล้ว”
“อะไร นี่เพิ่งตี 5 เองนะโย”
“วันนี้วันเปิดเทอมนะ รีบตื่นเถอะ”
ตั้งแต่วันที่ฉันสั่งให้โยไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณการคุยของพวกเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น เพราะคิดๆดูจะ
ทะเลาะกันไปทำไมในเมื่อการที่โยมาอยู่ด้วยมันก็ทำให้ฉันสบายไปตั้งเยอะ ^O^
ที่โรงเรียนห้อง ม.6/2 สายวิทย์ วิชาโฮมรูม
“เอาล่ะ วันนี้มีนักเรียนมาเข้าใหม่ ชื่อว่า อนุรักษ์ วงศ์เทวัน”
มีใครกันนะบ้ามาเข้าใหม่เทอม 2 นะ
“นายอนุรักษ์เข้ามา”
“O_O” หน้าตาฉัน
“สวัสดีครับผมชื่ออนุรักษ์ วงศ์เทวันยินดีที่ได้รู้จักครับ”
โย !!!!!!!
******************************************************************
สวัสดีค่ะพิรุมิแต่งเรื่องใหม่อีกเรื่องแล้วช่วยอ่านกันนะคะ บ๊ายบายเจอกันตอนหน้าคะ ^O^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น