ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความกวนของนายสุดซ่า
“นี่!นาย เดี๋ยวขยะที่อยู่ใต้ขานายช่วยเอาไปทิ้งด้วยนะ”
สะวีดัด สะหวัดดีค่ะ ฉัน เมจิ อยู่ชั้น ม.4/1 กำลังดูแลความเรียบร้อยต่างๆภายในโรงเรียนอยู่ค่ะ ทำไมฉันต้อง
ทำน่ะหรอเพราะมันเป็นหน้าที่ของกลุ่ม Principle ( พรินซิเพิล) ฉันก็อยู่กลุ่มนี้แถมได้เป็นถึงหัวหน้าด้วย
^-^ หน้าที่ของกลุ่ม คือการคอยดูแลเรื่องภายในโรงเรียนต่างๆคล้ายๆกับพวกงานของประธานนักเรียนอะไร
ประมาณเนี้ย -_- แต่โรงรียนเราต้องการความเหวกแนวจึงเปลี่ยนจากการเรียกว่ากลุ่มประธานนักเรียน ^^ เป็น
กลุ่ม Principle เท่มั้ยล่ะ ^^ แต่ความจริงฉันไม่ได้อยากเข้ากลุ่มนี้ซักเท่าไหร่หรอก เพราะฉันไม่ใช่เด็กเรียบร้อยซัก
ทีเดียว ฉันออกจะแก่นแก้ว แสบ แต่ที่เข้ามาเพราะพี่โอมชวนเข้ามา แต่จะออกก็ออกไม่ได้ เพราะเข้ามาแล้วแถม
โดนจับเป็นหัวหน้ากลุ่มอีกต่างหาก ToT
OoO ว้าย!!!!!!!!!! ตายล่ะ นอกเรื่องไปซะนาน มาเข้าเรื่องกันดีกว่า พอฉันเรียกนายคนนั้นเพื่อให้เค้าเอา
ขยะไปทิ้ง และเมื่อเค้าหันหน้ามา OoO อารัยน้าาาาาาาาาาาาา คนๆนั้นคือ............
“ครับ อ้าวนึกว่าใครถึงว่าเสียงคุ้นๆที่แท้ก็ คุณหัวหน้ากลุ่ม Principle นี่เอง^_^\"
คีย์ โธ่เว้ย! ทำไมต้องเป็นหมอนี่ด้วยนะ T_T ซวยแต่เช้าเลยฉัน ทำไมฉันถึงไม่อยากเจอหมอนี่น่ะหรอ
เพราะ คีย์คือหัวหน้ากลุ่ม Resist ( รีสิส ) หรือพูดง่ายคือกลุ่มที่คอยแหกกฎโรงเรียนทุกข้อ คอยยกพวกไปตีกับ
เด็กโรงเรียนอื่น ( โรงเรียนนี้มีกลุ่มอยู่ 2 กลุ่มใหญ่ๆคือกลุ่ม Principleและ Resist ) แล้วที่นายคีย์ได้เป็นถึงหัวหน้า
กลุ่ม เพราะหมอนี่ไปสู้กับหัวหน้ากลุ่มคนก่อนแล้วชนะ โดยที่หัวหน้ากลุ่มคนก่อนโดนหามเข้าโรงพยาบาลต้อง
พักฟื้นตั้ง 1 เดือนเต็มๆ ฮึย ! น่ากลัวชะมัด TToTT
“เฮ้อ .. เอาล่ะนะคีย์ ฟังฉันนะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง ขยะชิ้นนั้นน่ะนายช่วยเอาไปทิ้งได้มั้ย”
“อารัยนะ ? เก็บขยะ ฉันเก็บขยะ ? หึ เมจิ เธอฝันไปรึเปล่า”
อ้ายยยยย >o< คีย์ นายกำลังกวนตรีนฉัน
“ถ้านายไม่เก็บทิ้ง นายก็ไปไกลๆเลยป่ะ เดี๋ยวฉันทิ้งเองก็ได้ -_-;;”
ฉันพูดปัดไป เชิงไล่เลยแหละ รำคาญหน้ามัน -_-
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวขยะชิ้นนี้ฉันทิ้งเอง ^-^”
ไอ้บ้านี่มันกวนตรีนฉบับแท้เลยนี่หว่า -_- พอบอกให้ทิ้งก็ไม่ทิ้ง พอบอกไม่ต้องทิ้งก็จะทิ้ง
“ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ เมจิ แล้วเจอกันในแถว ^^”
ฉันไม่เคยคิดที่อยากจะเจอนายเลย ฉันทำกรรมอะไรนะถึงต้องมีกรรมมาอยู่ห้องเดียวกับไอ้บ้านี่ด้วย T-T
“กรี๊งงงงงงงงงงง กรี๊งงงงงงงงงง” เสียงกริ่งเรียกเพื่อบอก่าถึงเลารักชาติแล้ว( ฉันหมายถึงเวลาเข้าแถว ก็เราเข้า
แถวมันต้องร้องเพลงชาติ แล้วเราร้องเพลงชาติมันก็หมายความว่ารักชาติจริงมั้ยล่ะ )
เฮ้อ ไปเข้าแถวดีกว่า กริ่งดังแล้วด้วย -_-
“มันอยู่ไหนฟะ”
ตอนนี้ฉันเดินมาถึงแถวแล้วหละ แต่กำลังหายัยเพื่อนตัวดีของฉันอยู่
“เมจิ”
อะฮ้า! เสียงนี้มัน หนึ่งในเพื่อนตัวดีของฉันนี่น่า ^^
“หวัดดี เมจิ ^^”
“หวัดดี -_-”
“เป็นไรว่ะ หน้าบึ้งเป็นตูดหมาเลย ^^”
“อ้าว ไอ้เวง ด่ากรูเป็นหมาเฉยเลย -_-** แต่ถ้ากรูเป็นหมาจริง เมิงก้อเป็นหมาเพราะเมิงเป็นเพื่อนหมา จริง
ป่ะ”
“ เออๆ พอๆ กรูยอมเมิง แล้วตกลงแกเป็นไรว่ะ”
แล้วพอฉันจะอ้าปากพูดไอ้บ้านี่ก็สั่งให้ฉันไม่ต้องพูด แล้วมันจะถามหาพ่อมันหรือไงฟะเนี่ย แล้วก็นะดู
มันเรียกฉัน เดี๋ยวเมิง เดี๋ยวแก เอามันสักอย่างได้มั้ยเนี่ย กรูล่ะสับสน -_-
“ให้ฉันเดานะ”
แล้วมันก้อชี้มือไปทางที่คีย์ยืนอยู่
“ใช่ป่ะ”
“ (-_-)(._.)(-_-)” ฉันพยักหน้าให้มันเพื่อเป็นคำตอบ
“ว่าแล้ว” ยัยเพื่อนตัวดีของฉันทำหน้าเป็นผู้รู้เต็มที่
“เฮ้ย!! เลิกคุยก่อนเดี๋ยวไปคุยต่อที่ห้อง อาจารย์ตาเหยี่ยวมองมาแล้ว”
ฉันพูดเองแหละ ก็อาจารย์เข้ามองมานิ จ้องเขม็งเลยแหละ
“เออๆ”
แหม ก็อาจารย์เค้านะโคตรตีเจ็บเลยล่ะ ยิ่งถ้าคุยในแถวนะไม่ต้องพูด ถึงพริกถึงขิง ทำต้มยำได้เลยอร่อย
เหาะเลยล่ะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะนี่มัน คีย์นี่หว่า-_-
สาธุ -/|\\- ขอให้หมอนี่โดนอาจารย์ตาเหยี่ยวเห็นหมอนี่ด้วยเถิด เพี้ยง!!!
“ ฮ่าๆๆ โอ๊ย!!!!!!!!”
เย้!! \\\\[^o^]// นายคีย์โดนอาจารย์สายตาเหยี่ยวเห็นแล้ว แถมอาจารย์ยังดึงหูนายคีย์อีกต่างหาก ฮ่าๆๆๆ
^o^โสมน้ามหน้า กาลาหัวเจาะ ขอขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลายด้วย เดี๋ยวหนูจะเอาหัวหนู เอ้ย หัวหมูไปถวายนะ
เจ้าคะ ^o^
“ใครใช้ให้นายเล่นในแถวห๊ะ !!! นาวินทร์”
อาจารย์บ่นคีย์ไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับดึงหูนายคีย์ขึ้นๆลงๆ
“ โอ๊ย!!!! จารย์ครับผมเจ็บTToTT เลิกดึงหูผมได้แล้ว”
“หึ อย่างนายน่ะรู้จักเจ็บด้วยหรอ”
“ฮึๆๆๆ”
จ๊ากกกกกกกกก >o< ฉันหัวเราะดังเกินไปนี่น่า คีย์ได้ยินแน่เลย แต่ก้อช่างเหอะฉันไม่กลัวอยู่แล้ว
~ขวับ~
O_O อ๊ากกกกกก อะไรกันว่ะคีย์แค่นี้นายฟิวส์ขาดแล้วหรอ เฮ้อ... นายนี่ฟิวส์ขาดง่ายชิบเป๋ง( คีย์
เป็นคนที่ฟิวส์ขาดงายมั่กมาก) แปลว่ายังเด็กๆ
“เมจิ ถ้าเธอไม่หยุดหัวเราะเธอตายแน่ -_-^*+”
~แบร่~ ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่หมอนั่น
โธ่เอ๊ย! นี่คิดว่าฉันกลัวนายหรือไงยะ ไม่มีวันซะหรอก
“เธอตายแน่ เมจิ *+*”
“นาวินทร์ใครอนุญาตให้นายพูดได้ห๊ะ เอาล่ะ ฉันตัดสินใจแล้วเดี๋ยวเข้าแถวเสร็จแล้วไปหาฉันที่ห้องพักครูด้วย”
“.....”
คีย์เงียบไม่พูดอะไร
“เข้าใจมั๊ย”
อาจารย์ตาเหยี่ยวถามคีย์เสียงเข้ม
“ครับ”
~ ห้อง ม.4/1~
“ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ามหน้าคีย์ชะมัด”
“ฉันถามจริงๆนะ แกกับคีย์มันอะไรกันนักหนาว่ะกัดกันได้ทุกวัน แม่ง! เพิ่งรู้จักกันได้แค่ 2 เดือน ”
เพื่อนตัวดีของฉันตัดสินใจถามเรื่องระหว่างฉันกับคีย์ แต่ก่อนที่ฉันจะตอบมันฉันมีเรื่องต้องถามมัน
ก่อน
“ฉันก้ออยากจะถามแกเหมือนกัน ว่าแกอยากให้ฉันเป็นหมามากใช่มั้ยเนี่ย -_-”
“เออๆโทษที”
“หมั่นไส้ ! -_- นี่คือความรู้สึกที่ฉันมีกับตาบ้าคีย์”
“เมจิ ! เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยคุยต่อได้มั้ย? ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกก่อน” อยู่ดีๆยัยเพื่อนตัวดีของฉันมันก็พูดสียงดัง
พร้อมๆกับตบโต๊ะเสียงดัง
“ก้อคุยมะเด่ะ -_-?”
“ฉันหมดความอดทนแล้วนะเว้ย !”
อยู่ดีๆยัยเพื่อนตัวดีของฉันก็ตะโกนเสียงดังลัน จนคนทั้งห้องหันมามองมัน
“เฮ้ย! มีเรื่องอะไร O_o? ใจเย็นๆ”
“เย็นไม่ไหวแล้วเว้ย !แม่ง !ก้อเมิงอ่ะไม่คิดที่จะพูดชื่อกรูเลยคนอ่านเค้าอยากรู้ชื่อกรูจะแย่แล้ว”
“ อ้าว! นี่ฉันยังไม่ได้พูดชื่อแกอีกหรอ O_o”
“ก้อเออซิว่ะ”
“เออๆโทษที งั้นขอแนะนำนะคะยัยเพื่อนตัวดีของฉันมีชื่อว่า แต่นแต่นแต่นแต๊น แอมค่ะ พอใจยังว่ะเรื่องมากชิบ
เป๋ง -_-^”
“เออ ^-^ เอาล่ะไหนลองเล่ามาดิว่าทำไมแกต้องหมั่นไส้คีย์ด้วย”
เวง ทีนี้อารมณ์ดีเชียว เดี๋ยวแม่เตะไปยุโรปเลย
“ ก็เรื่องเป็นงี้นะ คือวันนั้นนั้นที่เปิดเทอมวันแรกน่ะพอเค้าปล่อยกับบ้านแล้ว ฉันก็กลับบ้านไปแล้วก้อขึ้นนอน
เลย(ขี้เกียจตัวเป็นขนเชียว)แล้วแกรู้ป่ะว่าฉันฝันว่าไง”
“แล้วฉันจะไปรู้ได้ง่าแกฝันว่าไง ถามบ้าๆ เล่ามาๆ ฉันอยากฟัง”
“เออๆขี้เกียจเถียงกับแก ฉันจะเล่าต่อละ ฉันฝันว่ามีงูตัวใหญ่มากมารัดฉัน แกรู้ป่ะในฝันฉันเกือบตาย แล้วอยู่ๆพอ
ฉันใกล้หมดลมหายใจ( ตาย ) เฮ้ย ! เดี๋ยวแค่ในฝันนะเฟ้ย อย่าคิดมากนะแอม ฉันกลัวแกคิดว่าฉันจะตายจริง”
“เออ ฉันรู้น่า เล่าต่อๆ ”
“เจ้าค่ะนายหญิง จะเล่าต่อแล้ว ในตอนที่ฉันใกล้หมดสติ งูตัวใหญ่ตัวนั้นก็กลายเป็นคีย์น่ะสิ -_- ฉันก็
เลยคิดว่าฝันนั้นมันจะบอกฉันว่าให้ฉันระวังคีย์ไว้เพราะคีย์น่ะจะอันตรายเหมือนงู แล้วยิ่งคีย์ไปเข้ากลุ่ม
Resist เลยยิ่งแล้วใหญ่ที่ฉันจะยิ่งหมั่นไส้หมอนั่น”
พอฉันเล่าจบ แอมก้อทำท่าคิดอะไรบางอย่าง แล้วก้อระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆๆ บ้า ! แกมันบ้า”
“อะไรว่ะไอ้แอม อยู่ดีๆก็มาด่าฉันเฉยเลย”
“มีใครเค้าฝันว่ามีงูรัดแล้วจะเจออันตรายบ้าง เค้ามีแต่จะเจอ.........ไม่เอา ฉันไม่พูดดีกว่า เพราะฉันอาจจะเจอเรื่อง
สนุกก้อได้ ^o^”
“O_o อะไรเจออะไรบอกหน่อยดิ”
“ไม่”
ไอ้แอมบ้าพูดให้ฉันอยากรู้แล้วก็ไม่พูดต่อ แล้วตกลงมันจะเจออะไรล่ะถ้าไม่ใช้เจออันตราย? งูก็ต้อง
หมายถึงอันตรายอยู่แล้ว
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ไอ้เพื่อนบ้า -_-* ดู้ ดูมันไม่ยอมหยุดหัวเราะสักที ชิ ถ้างั้นต้องเจอลูกง้อของ เมจิ ซะหน่อยแล้ว
“นะนะนะนะนะนะนะนะนะนบอกหน่อยนะน้านะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะน้า”
“ไม่”
ไอ้ใจจืดใจดำ บอกหน่อยก็ไม่ได้ TT_TT
“เออ ไม่บอกก็จะไม่ถามแล้ว เชอะ!”
“ฮึๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ นี่ ! แกคิดว่ามันน่ารักรึไงฟะ”
ในขณะที่ฉันกับยัยแอมเพื่อนตัวแสบของฉันกำลังเถียงกันอยู่ พร้อมๆกับเสียงความดังของ
เพื่อนๆในห้อง ก็มีเสียงที่ทำให้เพื่อนทั้งห้องต้องปลั๊กหลุด(คือเงียบ) นั่นคือเสียง........
~ปัง~
เสียงเปิดประตูที่ดังสนั่นหวั่นไหวดังขึ้น พร้อมๆกับเสียงเรียกใครคนหนึ่งนั่นก็คือ.........
สะวีดัด สะหวัดดีค่ะ ฉัน เมจิ อยู่ชั้น ม.4/1 กำลังดูแลความเรียบร้อยต่างๆภายในโรงเรียนอยู่ค่ะ ทำไมฉันต้อง
ทำน่ะหรอเพราะมันเป็นหน้าที่ของกลุ่ม Principle ( พรินซิเพิล) ฉันก็อยู่กลุ่มนี้แถมได้เป็นถึงหัวหน้าด้วย
^-^ หน้าที่ของกลุ่ม คือการคอยดูแลเรื่องภายในโรงเรียนต่างๆคล้ายๆกับพวกงานของประธานนักเรียนอะไร
ประมาณเนี้ย -_- แต่โรงรียนเราต้องการความเหวกแนวจึงเปลี่ยนจากการเรียกว่ากลุ่มประธานนักเรียน ^^ เป็น
กลุ่ม Principle เท่มั้ยล่ะ ^^ แต่ความจริงฉันไม่ได้อยากเข้ากลุ่มนี้ซักเท่าไหร่หรอก เพราะฉันไม่ใช่เด็กเรียบร้อยซัก
ทีเดียว ฉันออกจะแก่นแก้ว แสบ แต่ที่เข้ามาเพราะพี่โอมชวนเข้ามา แต่จะออกก็ออกไม่ได้ เพราะเข้ามาแล้วแถม
โดนจับเป็นหัวหน้ากลุ่มอีกต่างหาก ToT
OoO ว้าย!!!!!!!!!! ตายล่ะ นอกเรื่องไปซะนาน มาเข้าเรื่องกันดีกว่า พอฉันเรียกนายคนนั้นเพื่อให้เค้าเอา
ขยะไปทิ้ง และเมื่อเค้าหันหน้ามา OoO อารัยน้าาาาาาาาาาาาา คนๆนั้นคือ............
“ครับ อ้าวนึกว่าใครถึงว่าเสียงคุ้นๆที่แท้ก็ คุณหัวหน้ากลุ่ม Principle นี่เอง^_^\"
คีย์ โธ่เว้ย! ทำไมต้องเป็นหมอนี่ด้วยนะ T_T ซวยแต่เช้าเลยฉัน ทำไมฉันถึงไม่อยากเจอหมอนี่น่ะหรอ
เพราะ คีย์คือหัวหน้ากลุ่ม Resist ( รีสิส ) หรือพูดง่ายคือกลุ่มที่คอยแหกกฎโรงเรียนทุกข้อ คอยยกพวกไปตีกับ
เด็กโรงเรียนอื่น ( โรงเรียนนี้มีกลุ่มอยู่ 2 กลุ่มใหญ่ๆคือกลุ่ม Principleและ Resist ) แล้วที่นายคีย์ได้เป็นถึงหัวหน้า
กลุ่ม เพราะหมอนี่ไปสู้กับหัวหน้ากลุ่มคนก่อนแล้วชนะ โดยที่หัวหน้ากลุ่มคนก่อนโดนหามเข้าโรงพยาบาลต้อง
พักฟื้นตั้ง 1 เดือนเต็มๆ ฮึย ! น่ากลัวชะมัด TToTT
“เฮ้อ .. เอาล่ะนะคีย์ ฟังฉันนะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง ขยะชิ้นนั้นน่ะนายช่วยเอาไปทิ้งได้มั้ย”
“อารัยนะ ? เก็บขยะ ฉันเก็บขยะ ? หึ เมจิ เธอฝันไปรึเปล่า”
อ้ายยยยย >o< คีย์ นายกำลังกวนตรีนฉัน
“ถ้านายไม่เก็บทิ้ง นายก็ไปไกลๆเลยป่ะ เดี๋ยวฉันทิ้งเองก็ได้ -_-;;”
ฉันพูดปัดไป เชิงไล่เลยแหละ รำคาญหน้ามัน -_-
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวขยะชิ้นนี้ฉันทิ้งเอง ^-^”
ไอ้บ้านี่มันกวนตรีนฉบับแท้เลยนี่หว่า -_- พอบอกให้ทิ้งก็ไม่ทิ้ง พอบอกไม่ต้องทิ้งก็จะทิ้ง
“ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ เมจิ แล้วเจอกันในแถว ^^”
ฉันไม่เคยคิดที่อยากจะเจอนายเลย ฉันทำกรรมอะไรนะถึงต้องมีกรรมมาอยู่ห้องเดียวกับไอ้บ้านี่ด้วย T-T
“กรี๊งงงงงงงงงงง กรี๊งงงงงงงงงง” เสียงกริ่งเรียกเพื่อบอก่าถึงเลารักชาติแล้ว( ฉันหมายถึงเวลาเข้าแถว ก็เราเข้า
แถวมันต้องร้องเพลงชาติ แล้วเราร้องเพลงชาติมันก็หมายความว่ารักชาติจริงมั้ยล่ะ )
เฮ้อ ไปเข้าแถวดีกว่า กริ่งดังแล้วด้วย -_-
“มันอยู่ไหนฟะ”
ตอนนี้ฉันเดินมาถึงแถวแล้วหละ แต่กำลังหายัยเพื่อนตัวดีของฉันอยู่
“เมจิ”
อะฮ้า! เสียงนี้มัน หนึ่งในเพื่อนตัวดีของฉันนี่น่า ^^
“หวัดดี เมจิ ^^”
“หวัดดี -_-”
“เป็นไรว่ะ หน้าบึ้งเป็นตูดหมาเลย ^^”
“อ้าว ไอ้เวง ด่ากรูเป็นหมาเฉยเลย -_-** แต่ถ้ากรูเป็นหมาจริง เมิงก้อเป็นหมาเพราะเมิงเป็นเพื่อนหมา จริง
ป่ะ”
“ เออๆ พอๆ กรูยอมเมิง แล้วตกลงแกเป็นไรว่ะ”
แล้วพอฉันจะอ้าปากพูดไอ้บ้านี่ก็สั่งให้ฉันไม่ต้องพูด แล้วมันจะถามหาพ่อมันหรือไงฟะเนี่ย แล้วก็นะดู
มันเรียกฉัน เดี๋ยวเมิง เดี๋ยวแก เอามันสักอย่างได้มั้ยเนี่ย กรูล่ะสับสน -_-
“ให้ฉันเดานะ”
แล้วมันก้อชี้มือไปทางที่คีย์ยืนอยู่
“ใช่ป่ะ”
“ (-_-)(._.)(-_-)” ฉันพยักหน้าให้มันเพื่อเป็นคำตอบ
“ว่าแล้ว” ยัยเพื่อนตัวดีของฉันทำหน้าเป็นผู้รู้เต็มที่
“เฮ้ย!! เลิกคุยก่อนเดี๋ยวไปคุยต่อที่ห้อง อาจารย์ตาเหยี่ยวมองมาแล้ว”
ฉันพูดเองแหละ ก็อาจารย์เข้ามองมานิ จ้องเขม็งเลยแหละ
“เออๆ”
แหม ก็อาจารย์เค้านะโคตรตีเจ็บเลยล่ะ ยิ่งถ้าคุยในแถวนะไม่ต้องพูด ถึงพริกถึงขิง ทำต้มยำได้เลยอร่อย
เหาะเลยล่ะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะนี่มัน คีย์นี่หว่า-_-
สาธุ -/|\\- ขอให้หมอนี่โดนอาจารย์ตาเหยี่ยวเห็นหมอนี่ด้วยเถิด เพี้ยง!!!
“ ฮ่าๆๆ โอ๊ย!!!!!!!!”
เย้!! \\\\[^o^]// นายคีย์โดนอาจารย์สายตาเหยี่ยวเห็นแล้ว แถมอาจารย์ยังดึงหูนายคีย์อีกต่างหาก ฮ่าๆๆๆ
^o^โสมน้ามหน้า กาลาหัวเจาะ ขอขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลายด้วย เดี๋ยวหนูจะเอาหัวหนู เอ้ย หัวหมูไปถวายนะ
เจ้าคะ ^o^
“ใครใช้ให้นายเล่นในแถวห๊ะ !!! นาวินทร์”
อาจารย์บ่นคีย์ไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับดึงหูนายคีย์ขึ้นๆลงๆ
“ โอ๊ย!!!! จารย์ครับผมเจ็บTToTT เลิกดึงหูผมได้แล้ว”
“หึ อย่างนายน่ะรู้จักเจ็บด้วยหรอ”
“ฮึๆๆๆ”
จ๊ากกกกกกกกก >o< ฉันหัวเราะดังเกินไปนี่น่า คีย์ได้ยินแน่เลย แต่ก้อช่างเหอะฉันไม่กลัวอยู่แล้ว
~ขวับ~
O_O อ๊ากกกกกก อะไรกันว่ะคีย์แค่นี้นายฟิวส์ขาดแล้วหรอ เฮ้อ... นายนี่ฟิวส์ขาดง่ายชิบเป๋ง( คีย์
เป็นคนที่ฟิวส์ขาดงายมั่กมาก) แปลว่ายังเด็กๆ
“เมจิ ถ้าเธอไม่หยุดหัวเราะเธอตายแน่ -_-^*+”
~แบร่~ ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่หมอนั่น
โธ่เอ๊ย! นี่คิดว่าฉันกลัวนายหรือไงยะ ไม่มีวันซะหรอก
“เธอตายแน่ เมจิ *+*”
“นาวินทร์ใครอนุญาตให้นายพูดได้ห๊ะ เอาล่ะ ฉันตัดสินใจแล้วเดี๋ยวเข้าแถวเสร็จแล้วไปหาฉันที่ห้องพักครูด้วย”
“.....”
คีย์เงียบไม่พูดอะไร
“เข้าใจมั๊ย”
อาจารย์ตาเหยี่ยวถามคีย์เสียงเข้ม
“ครับ”
~ ห้อง ม.4/1~
“ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ามหน้าคีย์ชะมัด”
“ฉันถามจริงๆนะ แกกับคีย์มันอะไรกันนักหนาว่ะกัดกันได้ทุกวัน แม่ง! เพิ่งรู้จักกันได้แค่ 2 เดือน ”
เพื่อนตัวดีของฉันตัดสินใจถามเรื่องระหว่างฉันกับคีย์ แต่ก่อนที่ฉันจะตอบมันฉันมีเรื่องต้องถามมัน
ก่อน
“ฉันก้ออยากจะถามแกเหมือนกัน ว่าแกอยากให้ฉันเป็นหมามากใช่มั้ยเนี่ย -_-”
“เออๆโทษที”
“หมั่นไส้ ! -_- นี่คือความรู้สึกที่ฉันมีกับตาบ้าคีย์”
“เมจิ ! เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยคุยต่อได้มั้ย? ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกก่อน” อยู่ดีๆยัยเพื่อนตัวดีของฉันมันก็พูดสียงดัง
พร้อมๆกับตบโต๊ะเสียงดัง
“ก้อคุยมะเด่ะ -_-?”
“ฉันหมดความอดทนแล้วนะเว้ย !”
อยู่ดีๆยัยเพื่อนตัวดีของฉันก็ตะโกนเสียงดังลัน จนคนทั้งห้องหันมามองมัน
“เฮ้ย! มีเรื่องอะไร O_o? ใจเย็นๆ”
“เย็นไม่ไหวแล้วเว้ย !แม่ง !ก้อเมิงอ่ะไม่คิดที่จะพูดชื่อกรูเลยคนอ่านเค้าอยากรู้ชื่อกรูจะแย่แล้ว”
“ อ้าว! นี่ฉันยังไม่ได้พูดชื่อแกอีกหรอ O_o”
“ก้อเออซิว่ะ”
“เออๆโทษที งั้นขอแนะนำนะคะยัยเพื่อนตัวดีของฉันมีชื่อว่า แต่นแต่นแต่นแต๊น แอมค่ะ พอใจยังว่ะเรื่องมากชิบ
เป๋ง -_-^”
“เออ ^-^ เอาล่ะไหนลองเล่ามาดิว่าทำไมแกต้องหมั่นไส้คีย์ด้วย”
เวง ทีนี้อารมณ์ดีเชียว เดี๋ยวแม่เตะไปยุโรปเลย
“ ก็เรื่องเป็นงี้นะ คือวันนั้นนั้นที่เปิดเทอมวันแรกน่ะพอเค้าปล่อยกับบ้านแล้ว ฉันก็กลับบ้านไปแล้วก้อขึ้นนอน
เลย(ขี้เกียจตัวเป็นขนเชียว)แล้วแกรู้ป่ะว่าฉันฝันว่าไง”
“แล้วฉันจะไปรู้ได้ง่าแกฝันว่าไง ถามบ้าๆ เล่ามาๆ ฉันอยากฟัง”
“เออๆขี้เกียจเถียงกับแก ฉันจะเล่าต่อละ ฉันฝันว่ามีงูตัวใหญ่มากมารัดฉัน แกรู้ป่ะในฝันฉันเกือบตาย แล้วอยู่ๆพอ
ฉันใกล้หมดลมหายใจ( ตาย ) เฮ้ย ! เดี๋ยวแค่ในฝันนะเฟ้ย อย่าคิดมากนะแอม ฉันกลัวแกคิดว่าฉันจะตายจริง”
“เออ ฉันรู้น่า เล่าต่อๆ ”
“เจ้าค่ะนายหญิง จะเล่าต่อแล้ว ในตอนที่ฉันใกล้หมดสติ งูตัวใหญ่ตัวนั้นก็กลายเป็นคีย์น่ะสิ -_- ฉันก็
เลยคิดว่าฝันนั้นมันจะบอกฉันว่าให้ฉันระวังคีย์ไว้เพราะคีย์น่ะจะอันตรายเหมือนงู แล้วยิ่งคีย์ไปเข้ากลุ่ม
Resist เลยยิ่งแล้วใหญ่ที่ฉันจะยิ่งหมั่นไส้หมอนั่น”
พอฉันเล่าจบ แอมก้อทำท่าคิดอะไรบางอย่าง แล้วก้อระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆๆ บ้า ! แกมันบ้า”
“อะไรว่ะไอ้แอม อยู่ดีๆก็มาด่าฉันเฉยเลย”
“มีใครเค้าฝันว่ามีงูรัดแล้วจะเจออันตรายบ้าง เค้ามีแต่จะเจอ.........ไม่เอา ฉันไม่พูดดีกว่า เพราะฉันอาจจะเจอเรื่อง
สนุกก้อได้ ^o^”
“O_o อะไรเจออะไรบอกหน่อยดิ”
“ไม่”
ไอ้แอมบ้าพูดให้ฉันอยากรู้แล้วก็ไม่พูดต่อ แล้วตกลงมันจะเจออะไรล่ะถ้าไม่ใช้เจออันตราย? งูก็ต้อง
หมายถึงอันตรายอยู่แล้ว
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ไอ้เพื่อนบ้า -_-* ดู้ ดูมันไม่ยอมหยุดหัวเราะสักที ชิ ถ้างั้นต้องเจอลูกง้อของ เมจิ ซะหน่อยแล้ว
“นะนะนะนะนะนะนะนะนะนบอกหน่อยนะน้านะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะน้า”
“ไม่”
ไอ้ใจจืดใจดำ บอกหน่อยก็ไม่ได้ TT_TT
“เออ ไม่บอกก็จะไม่ถามแล้ว เชอะ!”
“ฮึๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ นี่ ! แกคิดว่ามันน่ารักรึไงฟะ”
ในขณะที่ฉันกับยัยแอมเพื่อนตัวแสบของฉันกำลังเถียงกันอยู่ พร้อมๆกับเสียงความดังของ
เพื่อนๆในห้อง ก็มีเสียงที่ทำให้เพื่อนทั้งห้องต้องปลั๊กหลุด(คือเงียบ) นั่นคือเสียง........
~ปัง~
เสียงเปิดประตูที่ดังสนั่นหวั่นไหวดังขึ้น พร้อมๆกับเสียงเรียกใครคนหนึ่งนั่นก็คือ.........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น