คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Reborn 07__,, แว๊กกก !! สไปเดอร์แมน
“ไอ้สึนะ !! ตื่นโว้ยย !!”
ป้าบ !!!
เสียงเล็กว่าขึ้นพร้อมกับร่างของอัลโกบาเลโน่รีบอร์นที่ยกสายกระเป๋าขึ้นฟาดหน้าคนขี้เซา
“โอ๊ยย !! มันเจ็บนะเฟ้ย !!”
วองโกเล่รุ่นสิบลุกขึ้นโวยวาย โดยมีรีบอร์นยืนมองหน้าแป้นแล้น
“แต่ลูกน้องของนายมารอกันแล้ว...และวันนี้ต้องไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนไม่ใช่หรือไง” รีบอร์นว่า สึนะเบิกตาโพล่ง
“เออว่ะ !! โอ๊ยลืม !! ไปแล้ว ๆ ไปแล้วคร้าบบ ~”
ว่าจบคนรีบร้อนก็แทบจะเหาะพุ่งเข้าห้องน้ำไปทันที รีบอร์นมองไปนอกหน้าต่างก่อนจะเผยยิ้ม
“วันนี้สนุกแน่...คอยดูเทอะ ~”
“อา ... ขอโทษนะยามาโมโตะ โกคุเดระคุง”
สึนะวิ่งออกมาขอโทษขอโพยเพื่อนปนหอบ
“No Problem สึนะ ^^” ยามาโมโตะว่ายิ้ม ๆ ก่อนจะลูบหัวเพื่อนอย่างเอ็นดู โกคุเดระเสียงดัง
“เอามือออกจากรุ่นที่สิบสิเฟ้ย !!” ว่าพลางปัดมือคนมือไวออก ยามาโมโตะเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะยิ้มแหย ๆ ให้กับสึนะ
สึนะยิ้มตอบก่อนจะเดินไปพร้อมกับผู้พิทักษ์แห่งวายุ
“เมื่อวานผมดูมือนางตอนจบด้วยล่ะครับรุ่นที่สิบ”
โกคุเดระว่ายิ้ม ๆ สึนะกระพริบตาปริบๆ
“อ๋อ~ ละครน่ากลัวนั่นน่ะเหรอ สึนะเค้าไม่สนใจหรอกน่า !!” ยามาโมโตะว่า ก่อนจะหันมายิ้มให้กับสึนะ
“แกน่ะเงียบไปเลยนะ !!” คนที่อยู่ด้านขวาวองโกเล่เสียงดัง
“อ่าว ... ก็สึนะเค้าไม่ชอบเรื่องพวกนี้นี่ !! ถ้านายเล่าเกิดสึนะกลัวแล้วหันมาซบชั้น ชั้นทำไงอ่ะ ?? เอ๊อ !!”
คนทางซ้ายเองก็เถียงอย่างไม่ยอมแพ้
“=__= ;;”
ส่วนคนตรงกลางยืนเหงื่อตก 555+
ตึก ... ตึก ... ตึก ...
แต่แล้วจู่ ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น ทั้งสามชะงักกึก
ตึก ... ตึก ... ตึก ...
เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา โกคุเดระกับยามาโมโตะเอาตัวบังสึนะทันที
ตึก ... ตึก ... ตึก ...
เริ่มเห็นภาพตรงหน้าลาง ๆ ... มีใครบางคนกำลังมา
“เด็กโกคุโย...” โกคุเดระเสียงเครียด
ตึก ... ตึก ... ตึก ...
“แม่ง !! เดินเร็ว ๆ ไม่ได้เหรอวะ !!!” โกคุเดระขมวดคิ้ว
“อ๊ะ !! นั่นมัน ...” ยามาโมโตะตาโต
“...”
“ไอหัวสับประรด !!!” ไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไร โกคุเดระก็แทรกขึ้นมาทันที
“ใคร !!! ใครเรียกตูสับประรด ??” มุคุโรเดินวางกล้ามแล้วส่งเสียงดัง สึนะกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
“ตูนี่แหละเรียก !! ทำไม ?? มีไรป้ะ ??” โกคุเดระเสียงสูงใส่ สึนะรีบเอามือปิดปากคนอารมณ์ร้อนทันที
“ด่ะ...เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกโกคุเดระคุง !!” วองโกเล่กระซิบ ก่อนจะหันไปมองด้านหน้าตัวเอง
“เจ้ย !!” แล้วร้องเสียงดัง เมื่อเห็นร่างสูงมาอยู่ตรงหน้าตัวเองเรียบร้อยแล้ว มุคุโรมองสึนะด้วยรอยยิ้ม
“จะไปไหนกันเหรอครับวองโกเล่ ?? ^ ^” รอยยิ้มนั้นเล่นเอาสึนะเสียวสันหลังวาบ ๆ แต่ก็แข็งใจตอบกลับ
“ป่ะ...ไป...ไปโรงเรียน” ติดอ่างด้วยล่ะ - - *
“เหรอครับ ??” น้ำเสียงตื่นเต้นมาก - - *
“แล้ว ^ ^ ไปทำอะไรล่ะครับ ??” ถามกลับอย่างสุภาพ
“เอ่อ...ไป ...”
“ไปซื้อธงชาติมาปักหัวแกเล่นมั้ง !!” ทว่าเสียงไม่ได้รับเชิญก็ดังขึ้น โกคุเดระ ฮายาโตะว่าอย่างหงุดหงิด
มุคุโรยิ้มหวานให้กับสึนะ ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่คนไม่ได้รับเชิญ
“ไม่ได้ถามแกเว้ย !!”
“ก็กูอยากตอบอ่ะ !!” โกคุเดระ - - * เค้าเรียกเสือก ...
มุคุโรทำเสียงจิ๊จ๊ะ แล้วหันไปยิ้มหวานให้กับวองโกเล่
“งั้นเราก็ไปโรงเรียนด้วยกันเถอะครับสึนะโยชิคุง ^ ^ มา...ผมจะนำเองนะ” ว่าจบก็จูงมือสึนะเดินออกไปทันที โกคุเดระอ้าปากค้าง
“เห้ยย !!! แล้วทำไมแกต้องไปด้วยล่ะวะ !!!” เด็กหนุ่มเสียงดัง
“ไปช่วยแกซื้อธงมั้ง !! กลัวตังค์ไม่พอ !!” มุคุโรหันมาตอบหน้าทะเล้นแล้วออกตัววิ่งไปกับสึนะทันที
“หึมมม !!! - + ฝากไว้ก่อนเหอะ !! ไอหัวสับประรด !!!”
“ไอหัวปลาหมึก !!!”
สิ้นคำที่ตอบกลับมา โกคุเดระก็สะดุ้งทันที
“มันมีพรายกระซิบรึไงวะไอนี่ ???”
“ได้ยินนะ !!!”
“กูว่าแล้วไง !!” โกคุเดระตบเข่าตัวเองฉาดใหญ่ ก่อนจะหันไปมองคนข้าง ๆ กัน
“เราก็กันบ้างเหอะ...เฮ้ย ???”
แล้วก็ต้องร้องอีกรอบเมื่อเห็นไอบ้าเบสบอลยืนแข็งเป็นหินไม่กระดุกกระดิก โกคุเดระเอานิ้วจิ้ม ๆ - - *
“จิ้มทำไม !! ไม่ใช่ขี้ !!” ยามาโมโตะหันมาหรี่ตาใส่ โกคุเดระขมวดคิ้ว
“แล้วแกเป็นอะไรเหนี่ย ?? ยืนนิ่งเลย” ร่างบางถามกลับ ยามาโมโตะนิ่วหน้าก่อนจะเกาหัว
“งง -*-”
โกคุเดระก็พ่นลมหายใจ “งง?” ทวนคำเสียงสูงแล้วเอามือตบหน้าผากดังแป๊ะ !!
“อีบุ้งน้อยหน่าเอ๊ยยย !! มานี่เหอะมา !!”
ว่าเสียงสูงก่อนจะออกแรงจูงบุ้งน้อยหน่าให้เดิมตามตัวเองไป
“ทางซ้ายโกคุเดระ !!”
ยามาโมโตะสั่งเสียงดัง โกคุเดระเอี้ยวตัวไปทางซ้าย
“ซ้ายชั้น !! ไม่ใช่ซ้ายนาย !!”
“เอ๊ะอีนี่ !! แล้วก็ไม่รีบบอกนะ !!” โกคุเดระที่เหนื่อยแล้ววีนเสียงดัง ก่อนจะเอี้ยวตัวไปอีกทาง
“โอ๊ย ๆ บันไดหัก !! 555+”
มุคุโรแซวมาจากด้านหลัง โกคุเดระหันไปหรี่ตาใส่
“ไปผ่าตัดเอาหมาออกจากปากบ้างก็ดีนะไอรั่ว !!” โกคุด่า
“ไม่เอาเว้ย !! กูจะเก็บไว้ทำฟาร์ม 555+” มุคุโรสวนกลั้วหัวเราะ ก่อนจะเอาน้ำขึ้นมาดื่ม
“แหมพ่อคุณ - - * งานก็ไม่ได้ทำหรอกนะ” โกคุเดระที่กระโดดลงจากบันไดมาแล้วว่าเซ็ง ๆ ก่อนจะหยิบอีกขวดไปดื่ม
“เฮ้ย !!! อย่ากิน !!!!!” ยามาโมโตะตะโกนเสียงดัง เล่นเอามุคุโรกับโกคุเดระพ่นน้ำดังพรวด !!
“ขอกินก่อน 555+” ว่าจบก็ฉวยน้ำจากโกคุเดระไปกินทันที สับประรดกับวายุกันมามองหน้ากันก่อนจะหายใจดังเฮือก !!
“เฮ่อ~ ไปดูงานอย่างอื่นบ้างดีกว่า =w= เผื่อได้ช่วยวองโกเล่ด้วย อิ๊ ๆๆ” มุคุโรว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะลุกออกไป
“โอ้...น้ำหมดยัง ?? ขอน้ำกินหน่อย~” เป็นจังหวะเดียวกันกับที่สึนะเดินปาดเหงื่อเข้ามา - - * เขาถอดถุงมือแล้วนั่งลงข้าง ๆ โกคุเดระ
ยามาโมโตะย้ายฝั่งมานั่งข้างที่ยังว่างของสึนะทันที
“สึนะ !! ^ ^ อ่ะ !! น้ำ !!” พร้อมกับว่ายิ้ม ๆ
“เอาน้ำของแกออกไปเลยนะไอบ้าเบสบอล !!!” โกคุเดระเสียงดัง ก่อนจะหยิบน้ำขวดใหม่ขึ้นมาให้
“นี่ดีกว่าครับรุ่นที่สิบ ^^ ใหม่...สะอาด ปรารถนาดีจากว่าที่มือขวารุ่นที่สิบอย่างผมครับ” โกคุเดระเก๊กเสียงหล่อ - - *
“ไม่ได้นะสึนะ !! นี่ดีกว่า นี่ ๆๆ ^^ น้ำบริสุทธิ์...มีจุนลินทรีย์และโตบาสิลัสพร้อม 555+” ยามาโมโตะว่า
“ไอบ้า !! นั่นมันบีทาเก้น !!” โกคุเดระเสียงดัง ก่อนจะหันมายิ้มให้สึนะ
“รุ่นที่สิบ ^^ ดื่มของผมนะครับ ~”
“ม่ายยย !! สึนะต้องกินของชั้น !!”
“ของตูเฟ้ยไอบ้าเบสบอล !!”
“ไอหัวปลาหมึก -3-”
“ไอ้...???”
“เอ่อ =__= ;; ทั้งสองคน...”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!”
เสียงกรี๊ดของเหล่านักเรียนหญิงดังขึ้น ทั้งสามคนหันขวับ
“เฮ๊ยมึงดูดิ !! สไปเดอร์แมน !!!”
“บ้า !! สไปเดอร์แมนบ้านมึงสิหัวสับประรดอ่ะ !!”
“ตูไม่ใช่สไปเดอร์แมนนะโว้ย !!”
“กี๊ดดด !! น่ากัว ~”
“ไอ้แมงมุม !!”
“ไอ้จิ้งจก !!”
“ฉอด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ~”
.
.
.
“หลบทางหน่อยครับ หลบทางหน่อย หลีกสิว้อยอีพวกนี้นี่ !!” โกคุเดระฝ่าฝูงเข้ามาว่าเสียงดัง ตามด้วยสึนะและยามาโมโตะ
“มุ...มุคุโร ???”
และเมื่อได้เห็นสภาพ สึนะก็ถึงกับอ้าปากค้าง
“เฮ้ย !! สีเขาทาแค่ตรงผนังก็พอโว้ย !! เพดานไม่ต้อง !!” โกคุเดระเสียงดัง
“ตลกอ่ะ 555+” อียามะหัวเราะ - - *
“วองโกเล่ ~ เฮลฟ์ มี พลีสสสส !!”
มุคุโรที่ตอนนี้สองมือเกาะอยู่กับเพดานห้องร้องเสียงหลง คนในห้องเริ่มมุงดูกันอย่างสนอกสนใจ
“แล้วขึ้นไปทำด๋อยอะไรบนนั้นวะ !!” โกคุเดระถามเสียงดัง
“กูไม่รู้ !! มันขึ้นของมันมาเอง !!” มุคุโรว่าพลางทำหน้าจะร้องไห้
“ก็...ก็แค่กระโดดเล่นเฉยๆ อ่ะ แล้วจู่ ๆ ก็เด้งขึ้นมาบนเนี้ย !! ช่วยหน่อยเด้ ~ เกร็งจนปวดตูดไปหมดแล้วอ้าา !!” สัปป้าว่าตาละห้อย
“555+” อียามะหัวเราะ - - *
“มุคุโร ... กระโดดลงมาได้มั้ย ??” สึนะถามอย่างเป็นห่วง มุคุโรร้องจ้า
“แอ๊ ~ ทำอย่างงั้นหัวผมก็แบะสิครับวองโกเล่ !!”
“เฮ๊ย !! แต่รุ่นที่สิบอาจพูดถูกก็ได้นะ !! โดดลงมาสิวะไอรั่ว !!” โกคุเดระว่าขึ้น มุคุโรร้องลั่น
“ไอบ้า !! แกจะให้ชั้นตายรึไงล่ะโว้ยย !!”
“ไม่ใช่โว้ย !! หมายถึงให้แกกระโดดลง...แบบ - - * สำหรับแกคือกระโดดขึ้นอ่ะ !!” โกคุเดระว่าตะกุกตะกัก
“อ่าว ?? ไหนว่าจะให้ลงไง ?? แล้วทำไมให้กระโดดขึ้นอ่ะ ??”
“ก็มึงกลับหัวอยู่นี่หว่า !! ไอฟ๊ายย !!” โกคุเดระด่าเสียงสูง มุคุโรทำหน้าเลิ่กลั่ก
“แล้วใครจะรับตูฟ้ะ !!” มุคุโรส่งเสียง
“ไม่มีโว้ย !!”
“เห้ยย !! กูก็ตายดิ !! ไม่เอาโว้ย !! TT^TT งั้นกูไม่โดด~”
“แต่มึงต้องโดด !! เร็ว !! เขาลุ้นมึงกันอยู่เนี่ย !!”
“โดดเลย !! โดดเลย !! โดดเลย !!” เพื่อนในห้องเริ่มตบมือส่งเสียงเชียร์ มุคุโรทำหน้าจะร้องไห้
“ฮืออ ~ TT^TT มึงมาโดดแทนกูมั้ย ?? แง้ !!” มุคุโร่ร้องเสียงดัง เพื่อนในห้องส่งเสียงเชียร์ขึ้นเรื่อย ๆ
ท่ามกลางนาทีความเป็นความตาย - - * มุคุโรกำลังตัดสินใจว่าจะโดดหรือไม่โดดดี เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
“เห้ย !! เครื่องบิน !!”
ขวับ !!
มุคุโรหันไปตามเสียงอย่างตกใจ แต่เพราะหันแรงไปหน่อยทำให้มือหลุดออกจากเพดาน
และเมื่อมือหลุด ก็ ...
ก็ ...
.
.
.
ก็ตกสิวะ !! เฟี้ยวววว !! ตุ้บ !!
“โดดแล้ว !! เฮ ~ ~~”
สิ้นเสียง ทั้งห้องก็พร้อมใจกันร้องเฮอย่างร่าเริง โดยมีมุคุโรที่นอนตาม้วนขดเป็นยากันยุงมึน ๆ อยู่ตรงกลาง สึนะวิ่งเข้าไปดูอาการทันที
“เมื่อกี๊ใครร้องวะ ??” โกคุเดระที่ยังคาใจถามขึ้น ก่อนจะหันไปมองคนยกมือ
“กูว่าแล้ว - - * ไอบ้าเบสบอล !!”
“แหะ ๆ =w= +” ยามาโมโตะว่าตาเป็นประกายปิ๊ง ๆ ก่อนจะวิ่งตามโกคุเดระเข้าไปหามุคุโร
“ตายยังวะไอรั่ว -*- ??” โกคุเดระเอาเท้าเขี่ย ๆ มุคุโร สึนะมองเลิ่กลั่ก
“ถะ...ทำยังไงดีล่ะ ?? TT^TT เค้าจะตายมั้ยอ่ะ ?? ฮือออ !!” สึนะร้องทันที โกคุเดระถึงกับต้องรีบปลอบ
“โอ๋ ๆๆ รุ่นที่สิบ ~ ไม่เป็นไรนะครับ ~ เดี๋ยวมันก็ฟื้นครับอีนี่น่ะ” ว่าที่มือขวาว่าอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันมาขมวดคิ้ว
“ว่าแต่ -*- มันเป็นอะไรของมันวะ ??” พึมพำก่อนจะคิดอยู่เงียบ ๆ
ด้านยามาโมโตะที่ไม่มีใครสนใจแล้วก็มองมุคุโรอย่างพินิจวิเคราะห์ ก่อนจะสังเกตที่ต้นคอด้านขวาของเด็กหนุ่ม
หึม ?? อะไรน่ะ ??
“เห้ย ๆ โกคุเดระ ~ ดูนี่สิ” ยามาโมโตะชี้ไปที่ต้นคอมุคุโร รอยแดงจาง ๆ เหมือนตัวอะไรกัดยังคงชัดเจนอยู่อย่างนั้น
“คิดว่าตัวอะไร ??” โกคุเดระที่มองเห็นแล้วถามกลับ ยามาโมโตะเอียงหน้ามองนิด ๆ
“ดูจากรูปการแล้ว - - *” เด็กหนุ่มเว้นช่วง
“แมลงวัน”
ผั้วะ !!! คนพูดถูกถีบลงไปแอ้งแม้งกับพื้นทันที โกคุเดระหรี่ตาใส่
“แมลงวันป๊าแกสิกัดได้ฟ๊ายย !!” คนอารมณ์ร้อนว่า ก่อนจะย่อตัวลงตบแก้มเรียกมุคุโร
“เห้ยไอรั่ว !! คอแกไปโดนอะไรมา !!” โกคุเดระว่าเสียงดัง
“อ่ะ...หือ ??” มุคุโรที่กำลังตั้งสติอยู่หันมามอง งงๆ
“ชั้นถามว่าคอข้างขวาแกเนี่ยไปโดนอะไรมา !!” ร่างบางเสียงดัง มุคุโรขมวดคิ้วตอบงงๆ
“ยุง = =*”
“ยุง ?????”
“อือ = =;;” มุคุโรว่าเสียงอ่อน โกคุเดระเสียงดังขึ้น
“แล้วแกทำยังไงกับยุงตัวนั้น !!!”
“ก็ - - * ไม่ทันเห็นหรอก มันเร็วมาก... แต่รู้ว่าเป็นยุงแหละ” มุคุโรตอบเบา ๆ โกคุเดระกัดเล็บอย่างใช้ความคิด
ก่อนจะตบเข่าตัวเองดังฉาด !!
“งั้นก็ชิบหายแล้วล่ะ !! เร็วเข้า !! ชั้นรู้แล้วว่าใครจะให้คำตอบเรื่องนี้ได้ !!”
ความคิดเห็น