คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Reborn 02__,, จอมฉวยโอกาส
“นักร้องที่นี่ดีนะ...ว่างั้นมั้ยครับบอส?”
โรมาริโอ้ที่ยืนอยู่ข้างหลังว่ายิ้มๆ ดีโน่ขยี้ตาเบาๆ
“อือ -__- ก็ดีนะ...แต่อึ๋มน้อยกว่ากิ๊กคนที่ 18 (??) ของชั้นนิดนึง” ว่าจบก็อ้าปากหาวหวอดๆ แสดงความเบื่อ
“เอ๋...ไม่สนุกเหรอครับบอส??” โรมาริโอ้ถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจหน่อยๆ เพราะทุกทีบอสของเขาต้องกระดี๊กระด๊าไม่ใช่รึไง ??
“เฮ้ออ~ ไอสนุกน่ะมันสนุกแน่ แต่ตอนลงจากรถตู้นี่ไม่ไหวอ่ะ ตกใจหมดเลย...ปวดตาด้วย” ดีโน่ได้ทีบ่น
“แหมบอสก็...เป็นคนดังก็ลำบากงี้แหละคร้าบบ~” โรมาริโอ้ว่า
“อือ -__- ก็ดีกว่าไปเป็นนักมวยล่ะนะ”
ดีโน่พึมพำก่อนจะกระดกน้ำดังอึก ๆๆ
“อะไรนักหนาเนี่ยบอส?? นี่มันแก้วที่ 18 (??) แล้วนา...” โรมาริโอ้เลิกคิ้วพลางมองแก้ว 18 ใบตรงหน้าที่ว่างเปล่า
“ก็แล้วจะให้ทำไงเล่า?? อาหารก็ยังไม่มาเสิร์ฟซักที -__+!! หิวจนจะกินทิชชู่ได้อยู่แล้วเนี่ย!!” ดีโน่เสียงดังก่อนจะจับทิชชู่ยัดเข้าปากประชด
“เห้ยยย !!! บอสสส !! เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอกเฮ้ย~ คายๆ !! คายมันออกม๊า~” โรมาริโอ้เหงื่อตกทันทีอย่างตกใจ บอสคาบัคโรเน่รุ่นสิบดึงทิชชู่ออกจากปากก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“ฮือออ TT__TT หิววว~”
ตายล่ะบอสตู =__= !!
โรมาริโอ้ยืนเกาหัว “เอ่อ...งั้นบอสก็ดูนักร้องแก้หิวไปก่อนละกันนะครับ -*- เดี๋ยวผมจะให้อีวานไปเร่งพ่อครัวให้”
คนเป็นลูกน้องหาทางออกให้ทันที โดยมีเจ้านายคอยพยักหน้าหงึกๆ
“ไม่เข้าไปในงานเหรอครับคุณเคียว ??”
คุซาคาเบะที่เห็นเจ้านายตัวเองนั่งอยู่ตรงประตูหลังห้องจัดเลี้ยงถามขึ้นอย่างนอบน้อม
ฮิบาริ เคียวยะ หันหน้ามาช้าๆ ...
“ไม่”
หนึ่งคำหลุดจากปาก แล้วเจ้าของเสียงก็ไม่สนใจใครอีกเลย
“บอส ผมให้อีวานไปเร่งพ่อครัวแล้วนะ”
ลูกน้องคนสนิทเดินมาบอกเจ้านายตัวเองเบาๆ
“...” ไม่มีคำพูดจากปากคนฟัง
“บอส...”
โรมาริโอ้เรียกขึ้นเมื่อเห็นเจ้านายตัวเองเงียบไปนานกว่าปกติ
“...”
“บอสส !! เห้ย !! ไฟไหม้ !!”
“หะ...หา ๆๆๆๆ หา ??” ดีโน่สะดุ้งทันทีแล้วหันมามองงง ๆ
“หารอบเดียวก็เจอแล้วบอส -*- มองใครอยู่น่ะ??” โรมาริโอ้ขมวดคิ้วก่อนจะมองตามเจ้านาย
“แน่...หรือว่ากำลังมองคนชุดแดงนั่นอยู่ใช่ม้า~”
โรมาริโอ้แซวตามที่เห็นเสียงสูง ดีโน่หันมาหรี่ตาใส่
“เค้าเป็นกระเทย โรมาริโอ้ -__+!! อยากตายรึไงห๊ะ??” บอสคาบัคโรเน่รุ่นสิบแยกเขี้ยว
“อ๊ะแหมๆๆ ใครจะรู้ล่ะ? ก็นึกว่าบอสจะชอบของแปลก 555+” โรมาริโอ้หัวเราะร่า ดีโน่มองอย่างคาดโทษ
“เดี๋ยวเหอะ -__+!! ปั๊ดจับตัดเงินเดือนซะให้เข็ด”
ชายหนุ่มพึมพำ ก่อนจะรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวแปลกๆ
“เป็นอะไรน่ะบอส?? นั่งแปลกๆ ??” โรมาริโอ้ที่สังเกตเห็นทักขึ้น ดีโน่ทำเสียงจิ๊จ๊ะก่อนจะค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นช้าๆ
“บอส !! เป็นอะไร !!” โรมาริโอ้เสียงดังทันทีเมื่อเห็นดีโน่สีหน้าไม่ดี
“ทุกคน !! บอสไม่ไหวแล้ว !! คุ้มกันบอสด้วย !!”
เท่านั้นแหละ เหล่าชุดดำทั้งหลายก็กรูเข้ามาหาดีโน่กันพรึ่บ บอสคาบัคโรเน่รุ่นสิบอ้าปากพะงาบๆ เหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง
“อะไรครับบอส !! อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะบอส !! สั่งการมาเลยครับพวกผมรออยู่ !!” โรมาริโอ้ละล่ำละลักถาม ดีโน่กวักมือเรียกหยอยๆ
“ว่าไงครับบอส ??” โรมาริโอ้ยื่นหูเข้าไปใกล้ๆ ก่อนที่ดีโน่จะกระซิบเน้นๆ ทีละคำ
“ปวด-เยี่ยว-อ่ะ”
ผ่า___ง~~
“=___=**” หน้าโรมาริโอ้
“แหะๆ สงสัยกินน้ำเยอะไปหน่อย” ดีโน่ยิ้มเจื่อนๆ โรมาริโอ้ซับเหงื่อบนใบหน้า
“เอ่อ...ทุกคน -__- คุ้มกันด้วย...บอสปวดฉี่”
เท่านั้นแหละ ทุกคนถึงกับร้องโห่อย่างหงุดหงิด ดีโน่เกาหัวแกรกๆ
“ไม่เป็นไรหรอกโรมาริโอ้ -*- ให้เจ้าพวกนี่ไปด้วยมีหวังชั้นไม่มีที่ฉี่พอดี ห้องน้ำแตกแน่ๆ ชั้นไปคนเดียวดีกว่า”
“ได้เหรอบอส??” โรมาริโอ้ขมวดคิ้วถาม คนฟังทำหน้าเซ็ง
“เออเด้~ คนปวดเยี่ยวมันชั้นนะว้อยย~ จะให้เจ้าพวกนี่ไปช่วยฉี่ด้วยรึไงเล่า? รอที่นี่แหละ เดี๋ยวมา~”
แล้วบอสคาบัคโรเน่รุ่นสิบก็เดินออกจากโต๊ะไป
แต่ยังไม่ทันที่ดีโน่จะได้ออกจากห้องจัดเลี้ยง พวกนักข่าวที่เซอร์เวย์กันอยู่แถวนั้นก็กรูเข้ามาหาเขาทันทีเหมือนอีแร้งรุมทึ้ง
“คุณดีโน่รู้สึกยังไงกับงานเลี้ยงครั้งนี้คะ??”
นักข่าวสาวคนหนึ่งถามขึ้น แสงแฟลชที่แว้บๆๆๆ เข้ามาตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มรู้สึกล้าตาไม่น้อย
อะไรวะ ? กะแอบชิ่งออกประตูหลังแล้วนะเนี่ย ?
“เอ่อ...ผมขอตัว...” ดีโน่พยายามเลี่ยงเต็มที่
“แล้วที่ว่าเบื้องหลังเป็นพ่อค้าขายยานี่จริงรึเปล่าคะ??”
“เอ่อ...คือ...”
“ยาสามัญใช่มั้ยคะ??”
“บ้าเหรอ !! ยาดองต่างหากล่ะ??”
“ยาใจคนจนรึเปล่าคะ??”
“ยัยบ้า !! ไม่เกี่ยวแล้วย่ะ”
“ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~”
“เอ่อ...ผม...ผมขอตัวเข้าห้องน้ำหน่อยครับ”
ดีโน่พยายามเลี่ยงนักข่าวอย่างสุภาพ ทว่ากลุ่มคนฟังกลับเถียงเสียงแข็ง
“ตอนมาคุณดีโน่ก็เข้าไปทีนึงแล้วนี่คะ”
เออ...อันนั้นน่ะแกล้ง...
“แล้วตอนนี้ยังจะเข้าอีก อะไรนักหนา??”
ฮือ...อันนี้ของจริงเว้ย ~
“อย่าพยายามเลี่ยงเลยนะคะ ตอบคำถามของเราด้วยค่ะ”
“เฮ่ย...?”
“ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~”
ไม่รอให้ชายหนุ่มได้ทักท้วง สารพัดคำถามจากปากสาวๆ ก็พุ่งประดังประเดเข้ามาไม่ขาดสาย ดีโน่พยายามตั้งสติ แต่แสงแฟลชที่แว้บๆๆ เข้ามาไม่หยุดนี้ทำให้สายตาเขาเริ่มเบลอๆ บ้างแล้ว
ตาก็เบลอ เยี่ยวก็ปวด โอ๊ยยย !!!
ใครช่วยตูได้จับหอมแก้มเลยเอ้า !!!
ตึ้งงง !!!!
โอลาล่ะ =[ ]= !! ~
สายตาทุกคู่โฟกัสไปยังผู้มาใหม่ทันที และทันทีที่ได้เห็น เหล่านักข่าวก็กระซิบกระซาบกันแล้วเริ่มถอยกรูดแยกออกเป็น 2 ซีก ขาเรียวสวยพาร่างบางก้าวเข้าวงมาช้าๆ ...
พร้อมกับทอนฟาคู่ใจที่ถูกยกขึ้น !!
“ใครบังอาจจับกลุ่มสุมหัวกัน มันต้องตาย !!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด !!!”
เท่านั้นแหละ เหล่านักข่าวก็วงแตกกระเจิง โดยมีดีโน่ที่เริ่มหายมึนนิดๆ แล้วยืนงง
“...”
และพอนักข่าวสลายโต๋บริเวณนี้ก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
ฮิบาริมองคนผมทองตรงหน้านิ่ง แล้วทำเสียงจิ๊จ๊ะ
“น่ารำคาญ...เจ้าสัตว์กินพืช” ว่าเรียบๆ ก่อนจะหันหลังกลับ
หมับ !!
ทว่าสองมือสุดไวของดีโน่ก็คว้าเข้าที่ข้อศอกผู้ช่วยชีวิตได้ซะก่อน ฮิบาริชะงักกึก
ไอหมอนี่วอนตายซะแล้ว ~
“เดี๋ยวซี่~ จะรีบไปไหนล่ะ ? ชั้นยังไม่ได้ขอบคุณนายเลยนะ” ดีโน่ว่าด้วยรอยยิ้ม ฮิบาริเหลือบมองสองมือชายผมทองที่จับศอกของตัวเองอยู่อย่างเคืองๆ
“ไม่จำเป็น”
ว่าจบก็สะบัดแขนออกให้พ้นจากพันธนาการ
“แหม...ใจดีจัง~” ดีโน่ว่าด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“...”
ฮิบาริเหลือบมองท่าทางนั้นอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนทำท่าจะเดินไปอีกทาง
หมับ !! แล้วก็ถูกจับแขนอีกจนได้~
“ปล่อย” เสียงเย็นหลุดออกจากปาก พร้อมกับสายตาที่ส่งไปอย่างไม่เป็นมิตร ดีโน่ยิ้มให้กับท่าทางนั้น
“แหม...ไม่คิดจะคุยกันก่อนรึไง~ นายอุตส่าห์ช่วยชั้นไว้เชียวนา~” ชายหนุ่มส่งเสียงอ้อน ฮิบาริหรี่ตาแล้วหรี่ตาอีก
“ชั้นไม่มีเรื่องที่ต้องคุยกับนาย ปล่อย!”
ปลายเสียงแข็งกร้าว ตามด้วยสองแขนที่พยายามสลัดออก ดีโน่หัวเราะร่าก่อนจะรวบร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด
“!!!”
“แหม...เย็นชาจังนะ~ ขอถามอะไรหน่อยก็ไม่ได้” ดีโน่พูดคล้ายตัดพ้อ ฮิบาริทำเสียงจิ๊จ๊ะ ใบหน้าไม่สบอารมณ์
“อะไร”
เสียงหวานห้วนหู ขณะที่สองมือพยายามแกะหนวดปลาหมึกที่พันตัวออก ดีโน่รวบตัวฮิบาริแน่นขึ้นก่อนจะค่อยๆ โน้มหน้าเข้าหาร่างบางช้าๆ
“...”
“ทำไมน่ารักจังอ่ะ??”
ผั้วะ !!!
ฮิบาริฟาดทอนฟาใส่หัวดีโน่ทันทีอย่างไม่รีรอ เล่นเอาบอสคาบัคโรเน่รุ่นสิบที่ไร้ลูกน้องถึงกับเซกระโดดเหยงๆ ไม่เป็นท่า
“โอ๊ย~ ล้อเล่นหน่อยเดียว...โกรธไปได้” ดีโน่ทำปากงอนๆ
ฮิบาริมองคนตรงหน้าด้วยสายตาหลายความหมาย ปากบางทำเสียงจิ๊จ๊ะก่อนที่จะหันหลังกลับ
หมับ !!! ดีโน่ได้โอกาสรวบร่างบางเข้าหาอ้อมกอดทันที
“อยู่นิ่งๆ นะ...” ชายหนุ่มผมทองว่าเสียงกระเส่า
“...”
“ชั้น...แค่อยากจะถามอะไรนายหน่อย...” ปลายประโยคส่อแววปลุกเร้าอารมณ์อย่างชัดเจน ทว่าฮิบาริกลับรู้สึกหงุดหงิดมากกว่า
“อะไร” น้ำเสียงก็ยังคงห้วนเหมือนเดิม
“...”
“...”
“ห้องน้ำ...ไปทางไหน??”
ผั้วะ !!!
ม้าพยศแห่งคาบัคโรเน่ลงไปกองกับพื้นทันทีที่พูดจบ ร่างบางที่หลุดจากพันธนาการหันมามองด้วยสายตาคาดโทษ
“โอ๊ยย มันเจ็บนะ !!” ดีโน่คลำหัวป้อยๆ แล้วร้องเสียงดัง
“แกนี่มันกวนประสาทจริงๆ ดูท่าจะวอนตายซะแล้ว” ฮิบาริ เคียวยะหรี่ตาชักทอนฟาใส่อย่างหงุดหงิด ดีโน่ร้องซี้ดๆ
“นี่ชั้นพูดจริงนะเนี่ย !! ห้องน้ำมันอยู่ทางไหนเล่าไปไม่ถูกโว้ย !!” ม้าพยศโวยวายเสียงดัง ฮิบาริถอนหายใจเอือมๆ
เขาหันหลังกลับ
“ชั้นสาม...ประตูบานทางซ้ายมือสุด” ว่าแค่นั้นแล้วก้าวขาออกเดิน
หมับบ !! มันจับตูอีกละ ~
“เดี๋ยวเด้~ แล้วชั้นสามที่ว่ามันตึกไหนล่ะจ๊ะ?” ดีโน่ยังคงอยู่ยงคงกระพันธ์ =__= ฮิบาริสะดุ้งอย่างลืมตัว
“แกนี่มัน...”
“หล่อ...ล่ำ...บึ๊ก 555+” ดีโน่ต่อเองจนจบ ก่อนจะรัดฮิบาริแน่นขึ้น
“พาไปหน่อยสิ...นายเองก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วนี่นา~” บอสคาบัคโรเน่ส่งเสียงอ้อน ฮิบาริหลับตาอย่างสกัดกั้นอารมณ์โกรธ
“น้า~ นะๆๆ นะจ๊ะ~” สิ้นคำดีโน่ ฮิบาริก็ชักทอนฟาทันที
วื้ดดด ~ แต่คราวนี้พลาดเว้ย ??
“ชั้นไม่ยอมโดนฟาดซ้ำๆ กันเกิน 2 ครั้งหรอกนะ 555+” ดีโน่หัวเราะเยาะ ฮิบาริกำหมัดแน่น
“ชิ !!” หนึ่งคำหลุดออกจากปาก ก่อนที่เจ้าของร่างจะเดินออกไป
“เฉยทำไมล่ะ จะไปห้องน้ำไม่ใช่รึไง” แต่ก็ไม่วายหันมาส่งสายตาคาดโทษ
“...?”
“ฮะๆๆ..."
"..."
"...หมอนี่จี้ดีแฮะ”
ดีโน่ว่าอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะก้าวขาเดินตามผู้คุมกฎไป...
“ที่นี่แหละ...”
ฮิบาริว่าหลังจากถึงหน้าห้องน้ำแล้ว ดีโน่มองแล้วพยักหน้าหงึกๆ
“โอ...แต๊งกิ้วๆๆ~” ชายหนุ่มว่ากลั้วหัวเราะ ฮิบาริมองท่าทางนั่นก่อนจะเบือนหน้าหนี
“ไปล่ะ” ว่าเรียบๆ ก่อนจะหันหลังกลับ
หมับบ !!
“นี่แกอยากตายรึ...”
จุ๊บ !!
ฮิบาริยังพูดไม่ทันจบ ดีโน่ก็จัดการรวบร่างบางจากด้านหลังแล้วจับหอมแก้มซะแล้ว
น่ะ...นี่ตูโดนหอมแก้มเรอะเฮ๊ย ???
“อะ...ไอ้??” คนถูกหอมถึงกับพูดไม่ออก
“อุ๊ย! แก้มน่ากินนะเนี่ยเราอ่ะ 555+” ดีโน่แซวยิ้มๆ ก่อนจะรีบแจ้นเข้าห้องน้ำไป ฮิบาริอ้าปากหวออย่างลืมตัว
“อะ...ไอ้...ไอ้...”
“ไอ้หล่อ...ไอ้ล่ำ...ไอ้บึ๊ก 555+” ดีโน่โผล่หน้าออกมาต่ออีกรอบแล้วผลุบเข้าไปอย่างรวดเร็ว ฮิบาริกำหมัดแน่น
“อะ...ไอ้..”
“...”
“ไอ้คนฉวยโอกาส !! โว้ยยย !! ฝากไว้ก่อนเฮอะ !!”
ฮิบาริส่งเสียงได้แค่นั้น ก่อนจะหันหลังกระทื้บปึงปังออกไปอย่างหมดรูป
"..."
ดีโน่โผล่หัวออกมาช้าๆ ...
“อย่าลืมมาถอนคืนนะจ๊ะ 555+”
ความคิดเห็น