คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : มารยาบทที่3...เปนอะไร &ฝัน(13%)
ไปเที่ยวเกาะช้างมาจ้า เลยมาอัพช้า(ขี้เกียจผสม) รักคนอ่านมากส์ เม้นด้วยนะคะ โซแต๊งกิ้ว > O <
----------------------------------------------------------------------------------------------+
"กริ๊งงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงง" เสียงอะไรบางอย่างดังลอดเข้าหูฉัน ส่งผลให้เปลือกตาฉันเผยขึ้นเล็กน้อย ฉันพยายามมองหาเจ้าตัวที่ส่งเสียงนี้...ปกติเวลานี้มีแต่เจ้านาฬิกาปลุกelmoเท่านั้นที่จะส่งเสียงให้ได้ยิน...แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นเจ้าตัวที่ส่งเสียงที่หัวเตียง..มันคือนาฬิกาปลุกคิตตี้!!!อ๊ากกกกก ใครเอามันมา!!!ฉันไม่ชอบคิตตี้!!!มันหวานแหววเกินไป๊!!! ฉันเอื้อมมือไปกดเจ้าคิตตี้หวานแหววที่หัวเตียงก่อนจะเดินไปเปิดประตูหน้าห้อง...ฉันมองไปทางห้องของเฮียคูล แล้วก็เจอภาพเดิมๆ ก็คือภาพแม่บ้านกำลังเกลี้ยกล่อมให้เฮียที่เดินหัวฟูออกมาโวยวายเข้าไปอาบน้ำ
"เฮีย.." ฉันเดินตรงไปทางเฮียแล้วเรียกด้วยเสียงเบาๆ
"อะไรจ๊ะน้องสาวที่ร๊ากกกกกกกกก " เฮียพูดเสียงงัวเงียแล้วดึงฉันเข้าไปจะหอมแก้ม...อ๊ากกกกกกกก ไอ้เฮียบ้า!!!เห็นฉันเป็นสาวๆที่ผับรึไง????? > O <
ป๊าป!!!
"ออกป๊ายยยย!!! แล้วรีบไปอาบน้ำเลยนะ!!!! " ฉันฟาดหัวเฮียคูลแรงๆแล้วเดินปึงปังๆกลับมาทางห้องตัวเอง
"คร๊าบบบบ น้องสาวผู้ประเสิรฐ!!! " เฮียกระแทกกระทั้นแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป แม่บ้านหันมายิ้มขอบคุณฉันที่ช่วยงานอันแสนยากเย็นพอๆกับการตัดหญ้า2ไร่ให้เสร็จภายใน2วินาทีอย่างการทำให้เฮียยอมไปอาบน้ำ
"นี่เฮีย...เมื่อคืนไปผับอีกแล้วใช่มั้ย?? " ฉันมองสายตาทะลุไส้ไปที่เฮีย หลังจากที่ฉันได้กลิ่นเบียร์ฟุ้งมาจากปากเฮียตอนกินข้าวเช้า
"เปล่า" เฮียตอบปัดๆแล้วรีบยัดไข่ดาวทั้งฟองเข้าปาก
"อย่าโกหก!!!" ฉันตะคอกอย่างดุดัน ทำเอาไอ้เฮียบ้าชะงัก
"เออๆฉันไปผับมาเมื่อคืน...แต่ก็กินเบียร์ไปนิดหน่อยเอง" เฮียว่า..พลางเดินไปหยิบกระป๋องเบียร์ที่มีเบียร์บรรจุอยู่เต็มมากระดกเข้าปากอย่างไม่สนใจสายตาอาฆาตจากผู้เป็นน้องอย่างฉัน
"นี่เฮีย!!"เสียงเจ้เพร็ตดังขึ้นบ้าง...เจ้เพร็ตจะห้ามเฮียงั้นหรอ??เป็นไปไม่ได้!!! ปกติมีแต่ส่งเสริมกันจั๊ง!!
"เฮ้ย!!ไอ้เพร็ต!!!เอามา!!!" เฮียโวยวายหลังจากที่เจ้เพร็จแย่งกระป๋องเบียร์ที่เหลือเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ในนั้นเพียงครึ่งกระป๋องมาดื่มซะเอง...ฉันเคยเดาผิดที่ไหนล่ะ = [] =
"เจ้เพร็ต..คิวท์กินมั่งเด่ะ!!" เจ้คิวท์พยายามจะแย่งกินมั่ง
"ไม่ต้องกินแมร่งทั้งหมดแหล่ะ!!!" ฉันแย่งมาจากมือเจ้คิวท์แล้วเขวี้ยงมันลงขยะอย่างไม่แยแส ก่อนจะเดินขึ้นรถไป
"ยัยไนซซซซซซซซ์" เสียงพวกพี่ๆจอมประสาทตะโกนไล่หลังฉันก่อนที่ฉันจะรีบปิดประตูรถตู้เสียงดัง
"เมื่อวานแกเอาชุดฉันไปใส่ใช่มั้ย??" เจ้คิ้วท์หันมาถามฉันหลังจากวางมือจางชุดเครื่องสำอางกองพะเนินด้วยสายตาพิฆาต ฉันหน้าซีดเผือกก่อนจะพยักหน้าน้อยๆพลางคิดในใจว่า...ฉันจะมีชีวิตรอดไปฟังครูพูดทะลุหูอีกมั้ย??
"ทำไมไม่เอาไปใส่อีกล่ะ??" เจ้คิ้วท์ถามต่อ
"ไม่เอาแล้ว....เออ..แล้วเจ้เห็นได้ไงอ่ะ" ฉันตอบเสียงอ่อน
"แกเห็นมั้ย...ว่าฉันมีอวัยวะครบ32..ซึ่งนั่นก็หมายความว่าฉันยังมีตา..เห็นรึเปล่า?"เจ้คิ้วท์ตอบกวนๆแล้วตบหัวฉันเบาๆทีนึง..ไอ้เจ้บ้าเอ๊ยยยยย อย่าให้ฉันเอาคืนก็แล้วกัน >_<
"แล้วไมแกไม่ใส่อีกล่ะ??" เจ้คิ้วท์ส่องกระจกแป้งพับแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามฉันต่อ
"เอ๊ะ??เค้าจำได้ว่าเจ้บอกเค้าว่า..เจ้มีอวัยวะครบ32 แล้วหูเจ้หายไปไหนล่ะ??ไม่ได้ยินรึไง..เค้าบอกเจ้ว่าไม่เอาแล้วอ่ะ"ฉันสวนกลับ แล้วไวเท่าความคิด..เจ้ก็สวนฝ่ามือกลับลงบนหัวฉันทันที!!!...โอยยยย T^T
"อย่ามากวน...ฉันแค่จะบอกแกว่า แกใส่ชุดฉันแล้วเซ็กซี่กว่าชุดที่แกใส่ตั้งเยอะ"เจ้คิ้วท์หน้าหงิกใส่ฉันทีนึงแล้วหันไปส่องกระจกต่อ
"เออ ฉันก็ว่างั้น" เจ้เพร็ตช่วยสมทบ ส่วนเฮียคูลไม่ได้พูดอะไร..แต่ยังคงจัดผมหล่อๆของตัวเองอย่างไม่สนใจโลกภายนอก - " -
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงกรี๊ดกระซวกไส้ของนังชะนีฝูงใหญ่ดังล้อมรอบเป้าหมาย...นั่นก็คือเฮียคูลนั่นเอง....ฉันก็บอกเฮียแล้วว่าอย่าลงมาจากรถ แต่เฮียก็ดึงดันจะลงมาส่งฉันให้ได้ แล้วเป็นไงล่ะ??แทบไม่ได้ขยับตัวเลย แต่เฮียก็ชอบที่จะเป็นยังงี้...ซึ่งทำให้ฉันรู้ไต๋แทบจะทันที ว่าเฮียต้องการลงมาแค่ให้สาวๆกรี๊ด ไม่ใช่จะลงมาส่งฉันเหมือนที่อ้าง
" ^ _ ^ " เฮียส่งยิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน เป็นเชิงว่าเฮียมาส่งแค่นี้แหล่ะ เฮียจะอยู่ท่ามกลางชะนีเพศเมียพวกนี้...ฉันหน้าหงิกก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดเพื่อตรงไปยังขุมนรกที่ฉันต้องมารับกรรม ฉันเหลือบไปเจอนายทันเดอร์ตัวดีเจ้าตัวหลักในเกมพนันกำลังเดินขึ้นบันไดมา ฉันรีบเดินเข้าไปทักทันที
"ไง ^ ^ " ฉันฉีกยิ้มสุดฤทธิ์ นายทันเดอร์ยิ้มกว้างแล้วก็รีบหุบยิ้ม...ทำไมของเขานะ??หุบยิ้มทำไม??หรือว่า...ฉันมีผักติดฟัน?? อ๊ากกกกกกกก...แต่เอ๊ะ!!เมื่อเช้าฉันไม่ได้กินผัดผักนี่หว่า -_-^^^
นายทันเดอร์รีบเดินขึ้นบันไดไป แล้วไม่เหลียวหลังกลับมามองฉันเลย ฉันมองตามอย่างงงๆ...แค่ผักติดฟัน..ต้องหนีกันเลยหรอห๊ะ??...ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้กิน ไม่มี!!!
"เมื่อวานยังโดดไปเที่ยวกันอยู่เลยนี่หว่าแก" ยัยกุ๊งกิ๊งออกความเห็นทันทีที่ฉันเล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าจบ
"ก็เออดิว่ะ" ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างเซงๆ
"แกก็ลองไปที่สวนหลังร.ร.อีกดิ ตอนเที่ยงอ่ะ" ยัยกุ๊งกิ๊งพล่ามต่อ ฉันพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะรีบหยิบหนังสือเรียนมาวางบนโต๊ะเพราะรัศมีของอาจารย์หน้าเหี่ยวใกล้เข้ามาเต็มที
........
"เธอนั่นแหล่ะจะต้องรักฉัน" เสียงทุ้มนุ่มของนายทันดังขึ้นข้างๆหูฉันในความมืด ฉันอยู่ที่ไหน??ฉันสอดส่ายสายตามองหานายทัน
"เธอนั่นแหล่ะจะต้องรักฉัน" เสียงของนายทันดังขึ้นอีก
"นายอยู่ไหนอ่ะ"ฉันถามนายทันที่มองไม่เห็นตัวในความมืด
"เธอนั่นแหล่ะจะต้องรักฉัน" เสียงนายทันพูดขึ้น โดยไม่ยอมตอบคำถามฉัน ตอบคำถามฉันก่อนสิฟ่ะ!! ....โอ๊ย!!แล้วทำไมฉันจะต้องรักนายด้วยล่ะห๊ะ!!
ความคิดเห็น