ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มารยาบทที่2...ความก้าวหน้า...ไม่ได้ใช้มารยาแต่ใช้ความบังเอิญ(100%)
มาอัพให้ได้อ่านกันแล้วค่า ไคคิดจะปิดหน้านี้ล่ะก็ ระวังจะเสียใจนะจ๊ะ
ตอนนี้น่ารักเชียวล่ะ ไนซ์ได้ไปเที่ยวกับทันเดอร์ แต่ใช้ไนซ์มารยาไหน ต้องอ่านเอาเอง อิอิ รับรองหนุกแน่จ้า
-----------------------------------------------------------------------+
" ตื่นสิยัยไนซ์ ผู้ชายทั้งโลกรอแกอยู่...ตื่นสิยัยไนซ์..." เสียงนาฬิกาปลุกอัดเสียงได้รูปelmoสีฟ้าส่งเสียงที่อัดจากเสียงฉันวนไปวนมาอยู่หลายรอบจนฉันที่พลิกไปพลิกมาเพราะขี้เกียจเอื้อมมือไปกดเริ่มทนไม่ไหว...ฉันควานมือไปทั่วโต๊ะไม้ที่ถูกทาด้วยสีชมพูอ่อนที่หัวเตียง
ตุ๊บ!! เสียงอะไรบางอย่างหล่น..ฉันหยีตาดู..มันเป็นนาฬิกาปลุกของฉันเอง...ช่างหัวมัน!!..ฉันปล่อยมันไว้ที่เดิมอย่างไม่สนใจ..เดี๋ยวบ่ายๆแม่บ้านก็ขึ้นมาทำเองแหล่ะ...ฉันคิดอย่างเสียนิสัย(แบบที่ป้าแม่บ้านชอบดุเอา)
"คุณชายคูลคะ!!...ไปมหาลัยได้แล้วค่ะ " เสียงแม่บ้านคนอื่นที่ไม่ใช่ป้าแม่บ้านลอดผ่านประตูห้องฉันเข้ามาอย่างคุ้นเคย...ก็มันเป็นซะอย่างงี้ทุกวันนั่นแหล่ะ
"โอ๊ยยยยยยยย " เสียงงัวเงียๆของเฮียคูลที่คงจะเดินหัวฟูออกมานอกห้องหลังจากที่โดนแม่บ้านตะลุยเคาะประตูอยู่นาน
"คุณเพร็ตคะ!!...คุณคิวท์คะ!! " เสียงปลุกสองพี่สาวที่อยู่ห้องถัดๆจากฉันไปลอดเข้ามาอีก...แม่บ้านไม่จำเป็นต้องปลุกฉัน เพราะฉันตื่นง่ายกว่าใครๆในบ้าน...ก็ฉันไม่ได้ไปกินเหล้าก่อนนอนแทนนมที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้เหมือนพวกพี่ๆหนิหน่า
ฉันเตะเจ้านาฬิกาปลุกelmoที่นอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นกลิ้งไปสลบอยู่ปลายตู้เสื้อผ้า ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป....หลังจากอาบน้ำในอ่างน้ำหินอ่อนขนาดใหญ่เสร็จ ฉันก็คว้าเสื้อกับกระโปรงนักเรียนของเจ้คิวท์ที่เพิ่งไปหยิบมาก่อนอาบน้ำมาใส่...โห! ฟิตเป็นบ้า...แต่ยังไงก็ยังใส่ได้อยู่ดี
"เซ็กซี่จังเว้ย " ฉันพูดกับตัวเองขณะที่ส่องกระจกขนาดใหญ่พอๆกับจะเรียกได้ว่ากระดานมากกว่ากระจกเลยทีเดียว
"ไนซ์ แกว่าเจ๊เสริมหน่มน๊มอีกดีเปล่าวะ???" เจ้คิวท์ถามฉันขณะที่นั่งอยู่บนรถตู้ขนาดใหญ่....ก็รถ BMWน่ะ สำหรับไว้รับฉันตอนขากลับมาจากร.ร.ต่างหาก เพราะตอนขากลับพวกพี่ๆมันกลับกันเอง เลยไม่จำเป็นต้องใช้รถใหญ่ๆ
"จะเสริมทำไม??ขนาดลูกแตงโมนี่ยังไม่พออีกใช่ป่ะ? จะเอาเท่าลูกขนุนรึไง??-_-^^ " ฉันตอบยัยเจ้คิวท์ที่นั่งมองนั่งวัดความอึ๋มอยู่นานด้วยความหงุดหงิด
"ไอเดียดีนะ..เอ่อ..แต่เจ๊ว่า ขนุนมันไม่ค่อยสมส่วนอ่ะ แตงโมก็พอเนอะ ^ O ^ " เจ้คิวท์เลิกวัดแล้วนั่งยิ้มแก้มฉีก...เจ้ไม่รู้รึไงว่าฉันประชดน่ะห๊ะ?? -*-
"นี่ๆๆๆๆ แล้วเสื้อเจ้ล่ะ??ใหญ่ไปป๊ะ??"เจ้เพร็ตหันมาถามมั่ง พลางทำหน้าไม่สบายใจเป็นอย่างมาก!!...ใหญ่หรอนั่น เล็กขนาดที่ว่าหน้าอกเจ้ที่มันโ ค ต ร ใหญ่จาปลิ้นออกมาอยู่แล้ว โอ้ย!!...บ้านนี้มันท่าจะบ้า!!
"ไนซซซซซซซซ์ แกว่าเฮียควรไว้หนวดยาวๆให้ดูเซ็กซี่ดีป่ะ??" เฮียคูลแทรกถามโดยที่ฉันยังไม่ทันตอบเจ้เพร็ต...โอ๊ย!!พี่พวกนี้มันเห็นฉันเป็นน้องหรือหมอศัลยกรรม..หรือไม่ก็ดีไซน์เนอร์กันแน่..ห๊ะ!! > O <
"นี่เฮีย...เค้าถามยัยไนซ์ก่อนเฮียนะ!! " เจ้เพร็ตเริ่มโวยวายพลางหันไปทำจมูกย่นอย่างคนหงุดหงิดใส่เฮีย
สวรรค์ทรงโปรด...ถึงร.ร.พอดีเลย ฉันรีบเปิดประตูกระโดดลงอย่างไม่ต้องรีรอให้คนขับรถมาเปิดเหมือนทุกที..เพราะฉันต้องการหนีความวุ่นวายจากพวกปีศาจพวกนี้!!
"ยัยไนซซซซซซซซซ์ จะไปหนายยยยยยยยย" เจ้เพร็ตเรียกฉันด้วยเสียงยานๆ...ดีนะที่เฮียคูลไปเรียนมหาลัยแล้ว ไม่ต้องตามมารังควานฉันด้วยอีกคน - 0 - ....ฉันรีบแจ้นขึ้นห้องเรียนไปทันทีอย่างไม่รอให้โดนฆ่าด้วยคำถามงี่เง่าของพวกเจ้....ว่าแต่..ฉันดูเซ็กซี่รึยัง??
โครม!!!
ฉันชนกับ....ฮ่าๆ ไม่ๆๆๆๆ มุขนี้เชยไปแล้ว..แต่ว่า..
โครม!!!
ฉันชนกับใครซักคนจริงๆนั่นแหล่ะ - " - และคนที่ฉันชน...แน่น๊อน!!มันต้องเป็นพระเอกเหมือนนิยายน้ำเน่าทั่วไป...ก็มันเป็นนิยายน้ำเน่าจริงๆงั้นคนที่ฉันชนก็ต้องเป็นพระเอกไงล่ะ หุหุ....ฉันกะจะโวยวาย..แต่คำว่าพนันมันจุกอยู่ที่คอ ทำให้สิ่งที่ทำให้ฉันพูดออกไปก็คือ...
"ขอโทษนะคะ" ฉันแกล้งทำให้กระเป๋าหล่น เพื่อจะได้ใช้แผนอวดหุ่นเซ็กซี่..ฉันก้มลงไปต๊ำต่ำ แต่นายนั่นกลับ....
"อ้อเธอน่ะเอง...ฉันไปก่อนนะ รีบไปเรียน" กรี๊ดดดดดดด >_< มันทำยังงี้ได้ไงอ่ะ!!!ผู้ชายทั้งโลกอยากเข้าใกล้ฉันจะตาย!!แต่นายกลับไม่สนใจฉันเนี่ยนะ!!!!! อ๊ายยยยยยยยยย อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาฝรั่งเศส!!!!
"ฮ่าๆๆๆๆ จริงหรอวะแก..ฉันอดจ่าย5พันให้แกแน่เลยว่ะ...พิซซ่าก็อดเลี้ยง..ว้าาาาา แย่จัง " ไอ้กิ๊งมันพูดซ้ำเติมหลังจากที่ฉันเพิ่งเล่าเรื่องเมื่อตอนเช้าให้มันฟัง ขณะที่เรากำลังเดินไปกินข้าวด้วยกัน...ปากมันบอกว่าแย่จัง แต่หน้ามันงี้ดีใจเสียเต็มประดา...-*-
ทำยังไงให้ชนะพนันไอ้กิ๊งวะเนี่ยยยยย....นายทันดูจะไม่สนใจใครเล๊ย...หรือว่ามัน..เป็น...เกย์...O_o อ๊ากกกกกกกกก ต้องลองไปถามนายพี่ต้นดูซะแล้ววววว
พอฉันกินข้าวกับโต๊ะที่แสนวุ่นวาย โดยเฉพาะยัยแนทตี้ที่ป่วนที่สุด...ก็มันเล่นดักผู้ชายที่ผ่านไปมาแถวโต๊ะเรา แล้วส่งตาหวานปิ๊งไปให้ เลยโดนผู้ชายบางคนที่หมั่นไส้ต่อยเอา...สมน้ำหน้ามัน!!...แล้วฉันก็เลยตรงดิ่งมาหานายพี่ต้น
"เปล่าแน่นอนครับ...ไอ้ทันมันไม่ได้เป็นเกย์หรอกครับน้องไนซ์...ว่าแต่น้องไนซ์ถามทำไมหรอครับ??หรือว่า...น้องไนซ์ชอบมัน???" นายพี่ต้นตอบพลางถามกลับตาโต
"เปล่าๆไม่ใช่แน่นอน...ขอบคุณๆ" ฉันพูดห้วนๆแล้วเดินออกมาจากที่ตรงนั้น ฉันเดินไปนั่งที่สวนหลังร.ร....ไอ้กิ๊งนะไอ้กิ๊งทิ้งกันได้!! ฉันบ่นถึงไอ้กิ๊งที่มันเดินขึ้นห้องพร้อมคนอื่นไปก่อนซะแล้ว ฉันนั่งคิดแผนซักพักแล้ว....Z...z...Z...z...Z...z..z
"นี่เธอๆ เขยิบไปหน่อยสิ..อย่ามาแย่งที่ประจำของฉันได้มั้ย!! " เสียงทุ้มๆนุ่มๆแล่นเข้าโสตประสาทฉัน...ไม่ต้องคิดอะไร ฉันกระเด้งตัวขึ้นทันที...นี่มันเสียงนายทันนี่หว่า!..
"ที่ประจำของนาย?? ที่ของฉันต่างหาก...ฉันน่ะมานั่งที่นี่ทุ๊กวัน " ฉันเริ่มโมเมพร้อมกับพูดด้วยบทบาทใหม่ในมาดของสาวเซ็กซี่ แต่เป็นแบบห้าวๆไม่ใช่เซ็กซี่แบบหวานๆเหมือนเมื่อเช้า
"ทุกวัน??ทำไมฉันไม่เคยเจอเธอล่ะ??" นายทันเลิกคิ้วสูง พลางลุกขึ้นยืนจ้องหน้าฉัน
"ก็...ก็...ไม่รู้สิ....นายมาทุกวันแล้วไหงฉันไม่ยักกะเจอนาย" ฉันเริ่มเปลี่ยนประเด็น...ทำเป็นว่านายนั่นเป็นคนโกหกซะเอง..นายนั่นขมวดคิ้วหนัก จนคิ้วแทบจะติดกันเป็นเส้นเดียว
"แล้วนี่เธอทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ?" นายทันเปลี่ยนมาถามฉันด้วยเสียงที่นุ่มลงแทน ก่อนจะนั่งลงข้างๆฉันอีกครั้ง....แล้วทำไมฉันถึงมาที่นี่?? จะตอบไงดีวะ...ให้ตอบตามจริงว่ามาโดดเรียนงั้นหรอ??...ใช่ เลย!!
"ฉัน..โดดเรียนอ่ะ " ฉันพูดพลางก้มหน้ามองพื้น ประหนึ่งว่าการโดดเรียนมันเป็นเรื่องน่าอาย...แต่ไม่เลย..จริงๆแล้วฉันไม่เคยอายอะไรอยู่แล้วนี่ ^ O ^
"ฮ่ะๆๆๆ เหมือนกันเลย " นายทันพูดพลางหัวเราะ....ชั่วเหมือนกันเลยงั้นสิ?? เหอะๆ
"นี่..เธอไม่กลัวโดนหักคะแนนหรอ? " นายทันถามต่อ
"ถ้ากลัวแล้วฉันจะมานั่งอยู่นี่เร๊อะ " ฉันตอบกลับอย่างกวนๆ
"นั่นสินะ.." นายทันหัวเราะในลำคอ ฉันมองหน้านายทันอีกครั้งก่อนจะเอนหัวพิงต้นไม้ข้างหลัง..อันที่จริงนายทันนี่ก็หล่ออย่างที่ใครๆคลั่งไคล้จริงๆด้วยแฮะ...หน้าขาวเนียนใส ปากบางๆสีชมพู ตาหวานๆสีน้ำตาลเข้ม ผมที่ยาวระบ่าสีน้ำตาลบล็อนด์ที่คงไปทำมา หุ่นที่หยั่งกับนายแบบ...หล่อจริงๆแฮะ ฉันเริ่มยอมรับ..สงสัยฉันคงมีต่อมความรู้สึกที่มีกรรมพันธ์มาจากหอยทากล่ะมั้ง..
"หิวป่ะ?" นายทันถามขึ้นอีกครั้ง...อันที่จริงมันเพิ่งพักเที่ยงไปนะ =_=...แต่ว่าหิวก็ได้! เผื่อว่าจะได้ใกล้นายทันมากขึ้นไปอีก หุหุ
"อืม หิว " ฉันพยักหน้าน้อยๆ...นี่ฉันใช่มารยาบทไหนอยู่นะ...เซ็กซี่ใช่ม่ะ??...ฉันแกล้งเลิกกระโปรงขึ้นเล็กน้อย เพื่อโชว์ขาอ่อนที่ถูกบำรุงมาอย่างดี
"เอาลงซะ " นายทันดันกระโปรงฉันลงพร้อมพูดด้วยเสียงนุ่มๆ...ทำไมของเขา??
"นายทนไม่ไหวล่ะเซ่..อิอิ"ฉันแกล้งแหย่เขาเล่นๆ
"มั้ง...ฮ่ะๆฮ่า " นายทันดันเล่นตามซะอีก -*-...ฉันก็หัวเราะตามเบาๆ
"ล้อเล่นหน่า...ก็ฉันกลัวว่าใครมาเห็นมันจะไม่ดี " เขาบอกเสียงเบาๆแล้วเบนหน้าหนีไปทางอื่น...เขาห่วงฉันหรอนี่??
"แล้วไหนล่ะขนม? " ฉันทวงถึงขนม แล้วแบมือทำหน้าเหมือนเด็กๆ
"ฮ่ะๆๆๆ ฉันไม่มีหรอก..แต่ถ้าหิว..เราไปหาอะไรกินนอกร.ร.กันดีกว่า....ไหนๆเราก็โดดกันอยู่แล้วนิ" เขาบอกพลางจูงมือฉันเดินมาถึงหน้าร.ร.
"นี่นาย...ปล่อยมือฉันได้แล้ว" ฉันพูดเสียงเบาๆ นายทันปล่อยมือที่จับมือฉันอยู่ก่อนจะเดินนำหน้าไปอย่างเร็ว....เขาจะรีบไปไล่น้องบัฟ(ฟาโล่)รึไง??
แล้วเราก็เดินเลียบริมถนนนอกร.ร....(ที่เราออกมาได้เพราะแผนของนายทัน...โดยที่แกล้งบอกยามหน้าร.ร.ว่า อ.ฝ่ายอำนวยการเรียก และยามท่านก็ so stupid เหลื๊อเกิน..เชื่อเราซะงั้น)มาเรียกแท็กซี่ไปห้างcentury เพราะมันใกล้ร.ร.ที่สุด
"กินอะไรดี?" นายทันที่หยุดเดินอยู่กลางห้าง หลังจากที่ลงจากแท็กซี่...และแน่นอนแท็กซี่คันนั้นไม่ใช่ฉันจ่าย ^_^
"ไม่หิวแล้วอ่ะ....ดูหนังดีกว่า" ฉันเริ่มสำนึกผิดกับตัวเองว่า ถ้ากินเข้าไปอีกฉันต้องน้ำหนักขึ้นแน่ๆ ฉันเลยเปลี่ยนใจอยากจะไปดูหนังแทน นายทันพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินนำไปซื้อตั๋วหนังเรื่องShe's The man...ฉันก็เข้าไปดูพร้อมกับนายทันด้วยความอารมณ์ดี..จะไม่อารมณ์ดีได้ไง ฉันยังไม่ต้องเสียตังค์ซักบาท...แถมนายนั่นเริ่มจะเข้าแผนฉันแล้วซะด้วยสิ ฮ่าๆๆๆ
"อย่าแย่งป๊อปคอร์นฉันกินดิ่ " ฉันแย่งถังป๊อปคอร์นกลับคืนมาเป็นรอบที่4
"ไหนบอกไม่หิวไง ให้ฉันกินมั่งสิ" และก็โดนแย่งมันไปอีกรอบ
"ก็ฉันจะกินอ่ะ " แล้วฉันก็แย่งมันกลับมาอีกเป็นรอบที่5
"ให้ฉันกินบ้างๆ " นายทันแย่งมันไปอีก....อ๊ากกกก ฉันจากิน!! > O <
"นี่คุณ2คนช่วยสวีทกันเบาๆหน่อยได้มั้ยคะ?" ผู้หญิงคนนึงโผล่หัวมาบอกฉันจากที่นั่งด้านหลัง...ซึ่งมันเตือนสติฉันให้รู้ว่า ตอนนี้ฉันทำตัวน่าอายขนาดไหน!!
"ครับๆ" นายทันพยักหน้าให้ผู้หญิงคนเมื่อกี้ก่อนจะจ้วงป๊อปคอร์นคำใหญ่เข้าปาก
"เฮ้ยยยยยย " ฉันแย่งมันกลับคืนมาแล้วควักมากำใหญ่ก่อนที่กำลังจะโดนแย่งกลับไปอีก
"นี่เธอ เอามาๆๆๆๆ " นายทันแย่งถังป๊อปคอร์นที่เหลือป๊อปคอร์นเพียงก้นถังไปเป็นรอบที่เกือบร้อย
"เอาไปเลย มันหมดแล้ว - 0 -" ฉันเดินดูดน้ำจ๊วบๆที่เหลือเพียงน้ำแข็งนำหน้านายทันไป
"จริงหรอวะแก...ฉันไม่อยากเสียตังค์เลยว่ะ" เสียงยัยกิ๊งกรอกมาทางโทรศัพท์...ตอนนี้ฉันกำลังนอนกิล้งและคุยโทรศัพท์กับยัยกิ๊งบนเตียงกลังจากที่โดดเรียน4คาบเต็มๆ....แถมยังโดนยัยกิ๊งงอนข้อหา ไม่ชวนโดดเรียนด้วยกัน....-*-
แผนฉันสำเร็จไปขึ้นนึงแล้วสินะ....พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปนั่งที่สวนหลังร.ร.อีก แล้วก็ใช้เสื้อนักเรียนของฉันเองที่ไม่ฟิตมากเท่าของเจ้คิวท์ และฉันก็จะต้องใช้แผนแกล้งให้เบอร์ศักดิ์สิทธิ์สุดวิเศษของฉันโดยการทำเป็นลืมหนังสือไว้ที่นายทัน...แผนนี้ล่ะเจ๋งสุดยอด วิ้ววววหิ้วววว^_______^
ตอนนี้น่ารักเชียวล่ะ ไนซ์ได้ไปเที่ยวกับทันเดอร์ แต่ใช้ไนซ์มารยาไหน ต้องอ่านเอาเอง อิอิ รับรองหนุกแน่จ้า
-----------------------------------------------------------------------+
" ตื่นสิยัยไนซ์ ผู้ชายทั้งโลกรอแกอยู่...ตื่นสิยัยไนซ์..." เสียงนาฬิกาปลุกอัดเสียงได้รูปelmoสีฟ้าส่งเสียงที่อัดจากเสียงฉันวนไปวนมาอยู่หลายรอบจนฉันที่พลิกไปพลิกมาเพราะขี้เกียจเอื้อมมือไปกดเริ่มทนไม่ไหว...ฉันควานมือไปทั่วโต๊ะไม้ที่ถูกทาด้วยสีชมพูอ่อนที่หัวเตียง
ตุ๊บ!! เสียงอะไรบางอย่างหล่น..ฉันหยีตาดู..มันเป็นนาฬิกาปลุกของฉันเอง...ช่างหัวมัน!!..ฉันปล่อยมันไว้ที่เดิมอย่างไม่สนใจ..เดี๋ยวบ่ายๆแม่บ้านก็ขึ้นมาทำเองแหล่ะ...ฉันคิดอย่างเสียนิสัย(แบบที่ป้าแม่บ้านชอบดุเอา)
"คุณชายคูลคะ!!...ไปมหาลัยได้แล้วค่ะ " เสียงแม่บ้านคนอื่นที่ไม่ใช่ป้าแม่บ้านลอดผ่านประตูห้องฉันเข้ามาอย่างคุ้นเคย...ก็มันเป็นซะอย่างงี้ทุกวันนั่นแหล่ะ
"โอ๊ยยยยยยยย " เสียงงัวเงียๆของเฮียคูลที่คงจะเดินหัวฟูออกมานอกห้องหลังจากที่โดนแม่บ้านตะลุยเคาะประตูอยู่นาน
"คุณเพร็ตคะ!!...คุณคิวท์คะ!! " เสียงปลุกสองพี่สาวที่อยู่ห้องถัดๆจากฉันไปลอดเข้ามาอีก...แม่บ้านไม่จำเป็นต้องปลุกฉัน เพราะฉันตื่นง่ายกว่าใครๆในบ้าน...ก็ฉันไม่ได้ไปกินเหล้าก่อนนอนแทนนมที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้เหมือนพวกพี่ๆหนิหน่า
ฉันเตะเจ้านาฬิกาปลุกelmoที่นอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นกลิ้งไปสลบอยู่ปลายตู้เสื้อผ้า ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป....หลังจากอาบน้ำในอ่างน้ำหินอ่อนขนาดใหญ่เสร็จ ฉันก็คว้าเสื้อกับกระโปรงนักเรียนของเจ้คิวท์ที่เพิ่งไปหยิบมาก่อนอาบน้ำมาใส่...โห! ฟิตเป็นบ้า...แต่ยังไงก็ยังใส่ได้อยู่ดี
"เซ็กซี่จังเว้ย " ฉันพูดกับตัวเองขณะที่ส่องกระจกขนาดใหญ่พอๆกับจะเรียกได้ว่ากระดานมากกว่ากระจกเลยทีเดียว
"ไนซ์ แกว่าเจ๊เสริมหน่มน๊มอีกดีเปล่าวะ???" เจ้คิวท์ถามฉันขณะที่นั่งอยู่บนรถตู้ขนาดใหญ่....ก็รถ BMWน่ะ สำหรับไว้รับฉันตอนขากลับมาจากร.ร.ต่างหาก เพราะตอนขากลับพวกพี่ๆมันกลับกันเอง เลยไม่จำเป็นต้องใช้รถใหญ่ๆ
"จะเสริมทำไม??ขนาดลูกแตงโมนี่ยังไม่พออีกใช่ป่ะ? จะเอาเท่าลูกขนุนรึไง??-_-^^ " ฉันตอบยัยเจ้คิวท์ที่นั่งมองนั่งวัดความอึ๋มอยู่นานด้วยความหงุดหงิด
"ไอเดียดีนะ..เอ่อ..แต่เจ๊ว่า ขนุนมันไม่ค่อยสมส่วนอ่ะ แตงโมก็พอเนอะ ^ O ^ " เจ้คิวท์เลิกวัดแล้วนั่งยิ้มแก้มฉีก...เจ้ไม่รู้รึไงว่าฉันประชดน่ะห๊ะ?? -*-
"นี่ๆๆๆๆ แล้วเสื้อเจ้ล่ะ??ใหญ่ไปป๊ะ??"เจ้เพร็ตหันมาถามมั่ง พลางทำหน้าไม่สบายใจเป็นอย่างมาก!!...ใหญ่หรอนั่น เล็กขนาดที่ว่าหน้าอกเจ้ที่มันโ ค ต ร ใหญ่จาปลิ้นออกมาอยู่แล้ว โอ้ย!!...บ้านนี้มันท่าจะบ้า!!
"ไนซซซซซซซซ์ แกว่าเฮียควรไว้หนวดยาวๆให้ดูเซ็กซี่ดีป่ะ??" เฮียคูลแทรกถามโดยที่ฉันยังไม่ทันตอบเจ้เพร็ต...โอ๊ย!!พี่พวกนี้มันเห็นฉันเป็นน้องหรือหมอศัลยกรรม..หรือไม่ก็ดีไซน์เนอร์กันแน่..ห๊ะ!! > O <
"นี่เฮีย...เค้าถามยัยไนซ์ก่อนเฮียนะ!! " เจ้เพร็ตเริ่มโวยวายพลางหันไปทำจมูกย่นอย่างคนหงุดหงิดใส่เฮีย
สวรรค์ทรงโปรด...ถึงร.ร.พอดีเลย ฉันรีบเปิดประตูกระโดดลงอย่างไม่ต้องรีรอให้คนขับรถมาเปิดเหมือนทุกที..เพราะฉันต้องการหนีความวุ่นวายจากพวกปีศาจพวกนี้!!
"ยัยไนซซซซซซซซซ์ จะไปหนายยยยยยยยย" เจ้เพร็ตเรียกฉันด้วยเสียงยานๆ...ดีนะที่เฮียคูลไปเรียนมหาลัยแล้ว ไม่ต้องตามมารังควานฉันด้วยอีกคน - 0 - ....ฉันรีบแจ้นขึ้นห้องเรียนไปทันทีอย่างไม่รอให้โดนฆ่าด้วยคำถามงี่เง่าของพวกเจ้....ว่าแต่..ฉันดูเซ็กซี่รึยัง??
โครม!!!
ฉันชนกับ....ฮ่าๆ ไม่ๆๆๆๆ มุขนี้เชยไปแล้ว..แต่ว่า..
โครม!!!
ฉันชนกับใครซักคนจริงๆนั่นแหล่ะ - " - และคนที่ฉันชน...แน่น๊อน!!มันต้องเป็นพระเอกเหมือนนิยายน้ำเน่าทั่วไป...ก็มันเป็นนิยายน้ำเน่าจริงๆงั้นคนที่ฉันชนก็ต้องเป็นพระเอกไงล่ะ หุหุ....ฉันกะจะโวยวาย..แต่คำว่าพนันมันจุกอยู่ที่คอ ทำให้สิ่งที่ทำให้ฉันพูดออกไปก็คือ...
"ขอโทษนะคะ" ฉันแกล้งทำให้กระเป๋าหล่น เพื่อจะได้ใช้แผนอวดหุ่นเซ็กซี่..ฉันก้มลงไปต๊ำต่ำ แต่นายนั่นกลับ....
"อ้อเธอน่ะเอง...ฉันไปก่อนนะ รีบไปเรียน" กรี๊ดดดดดดด >_< มันทำยังงี้ได้ไงอ่ะ!!!ผู้ชายทั้งโลกอยากเข้าใกล้ฉันจะตาย!!แต่นายกลับไม่สนใจฉันเนี่ยนะ!!!!! อ๊ายยยยยยยยยย อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาฝรั่งเศส!!!!
"ฮ่าๆๆๆๆ จริงหรอวะแก..ฉันอดจ่าย5พันให้แกแน่เลยว่ะ...พิซซ่าก็อดเลี้ยง..ว้าาาาา แย่จัง " ไอ้กิ๊งมันพูดซ้ำเติมหลังจากที่ฉันเพิ่งเล่าเรื่องเมื่อตอนเช้าให้มันฟัง ขณะที่เรากำลังเดินไปกินข้าวด้วยกัน...ปากมันบอกว่าแย่จัง แต่หน้ามันงี้ดีใจเสียเต็มประดา...-*-
ทำยังไงให้ชนะพนันไอ้กิ๊งวะเนี่ยยยยย....นายทันดูจะไม่สนใจใครเล๊ย...หรือว่ามัน..เป็น...เกย์...O_o อ๊ากกกกกกกกก ต้องลองไปถามนายพี่ต้นดูซะแล้ววววว
พอฉันกินข้าวกับโต๊ะที่แสนวุ่นวาย โดยเฉพาะยัยแนทตี้ที่ป่วนที่สุด...ก็มันเล่นดักผู้ชายที่ผ่านไปมาแถวโต๊ะเรา แล้วส่งตาหวานปิ๊งไปให้ เลยโดนผู้ชายบางคนที่หมั่นไส้ต่อยเอา...สมน้ำหน้ามัน!!...แล้วฉันก็เลยตรงดิ่งมาหานายพี่ต้น
"เปล่าแน่นอนครับ...ไอ้ทันมันไม่ได้เป็นเกย์หรอกครับน้องไนซ์...ว่าแต่น้องไนซ์ถามทำไมหรอครับ??หรือว่า...น้องไนซ์ชอบมัน???" นายพี่ต้นตอบพลางถามกลับตาโต
"เปล่าๆไม่ใช่แน่นอน...ขอบคุณๆ" ฉันพูดห้วนๆแล้วเดินออกมาจากที่ตรงนั้น ฉันเดินไปนั่งที่สวนหลังร.ร....ไอ้กิ๊งนะไอ้กิ๊งทิ้งกันได้!! ฉันบ่นถึงไอ้กิ๊งที่มันเดินขึ้นห้องพร้อมคนอื่นไปก่อนซะแล้ว ฉันนั่งคิดแผนซักพักแล้ว....Z...z...Z...z...Z...z..z
"นี่เธอๆ เขยิบไปหน่อยสิ..อย่ามาแย่งที่ประจำของฉันได้มั้ย!! " เสียงทุ้มๆนุ่มๆแล่นเข้าโสตประสาทฉัน...ไม่ต้องคิดอะไร ฉันกระเด้งตัวขึ้นทันที...นี่มันเสียงนายทันนี่หว่า!..
"ที่ประจำของนาย?? ที่ของฉันต่างหาก...ฉันน่ะมานั่งที่นี่ทุ๊กวัน " ฉันเริ่มโมเมพร้อมกับพูดด้วยบทบาทใหม่ในมาดของสาวเซ็กซี่ แต่เป็นแบบห้าวๆไม่ใช่เซ็กซี่แบบหวานๆเหมือนเมื่อเช้า
"ทุกวัน??ทำไมฉันไม่เคยเจอเธอล่ะ??" นายทันเลิกคิ้วสูง พลางลุกขึ้นยืนจ้องหน้าฉัน
"ก็...ก็...ไม่รู้สิ....นายมาทุกวันแล้วไหงฉันไม่ยักกะเจอนาย" ฉันเริ่มเปลี่ยนประเด็น...ทำเป็นว่านายนั่นเป็นคนโกหกซะเอง..นายนั่นขมวดคิ้วหนัก จนคิ้วแทบจะติดกันเป็นเส้นเดียว
"แล้วนี่เธอทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ?" นายทันเปลี่ยนมาถามฉันด้วยเสียงที่นุ่มลงแทน ก่อนจะนั่งลงข้างๆฉันอีกครั้ง....แล้วทำไมฉันถึงมาที่นี่?? จะตอบไงดีวะ...ให้ตอบตามจริงว่ามาโดดเรียนงั้นหรอ??...ใช่ เลย!!
"ฉัน..โดดเรียนอ่ะ " ฉันพูดพลางก้มหน้ามองพื้น ประหนึ่งว่าการโดดเรียนมันเป็นเรื่องน่าอาย...แต่ไม่เลย..จริงๆแล้วฉันไม่เคยอายอะไรอยู่แล้วนี่ ^ O ^
"ฮ่ะๆๆๆ เหมือนกันเลย " นายทันพูดพลางหัวเราะ....ชั่วเหมือนกันเลยงั้นสิ?? เหอะๆ
"นี่..เธอไม่กลัวโดนหักคะแนนหรอ? " นายทันถามต่อ
"ถ้ากลัวแล้วฉันจะมานั่งอยู่นี่เร๊อะ " ฉันตอบกลับอย่างกวนๆ
"นั่นสินะ.." นายทันหัวเราะในลำคอ ฉันมองหน้านายทันอีกครั้งก่อนจะเอนหัวพิงต้นไม้ข้างหลัง..อันที่จริงนายทันนี่ก็หล่ออย่างที่ใครๆคลั่งไคล้จริงๆด้วยแฮะ...หน้าขาวเนียนใส ปากบางๆสีชมพู ตาหวานๆสีน้ำตาลเข้ม ผมที่ยาวระบ่าสีน้ำตาลบล็อนด์ที่คงไปทำมา หุ่นที่หยั่งกับนายแบบ...หล่อจริงๆแฮะ ฉันเริ่มยอมรับ..สงสัยฉันคงมีต่อมความรู้สึกที่มีกรรมพันธ์มาจากหอยทากล่ะมั้ง..
"หิวป่ะ?" นายทันถามขึ้นอีกครั้ง...อันที่จริงมันเพิ่งพักเที่ยงไปนะ =_=...แต่ว่าหิวก็ได้! เผื่อว่าจะได้ใกล้นายทันมากขึ้นไปอีก หุหุ
"อืม หิว " ฉันพยักหน้าน้อยๆ...นี่ฉันใช่มารยาบทไหนอยู่นะ...เซ็กซี่ใช่ม่ะ??...ฉันแกล้งเลิกกระโปรงขึ้นเล็กน้อย เพื่อโชว์ขาอ่อนที่ถูกบำรุงมาอย่างดี
"เอาลงซะ " นายทันดันกระโปรงฉันลงพร้อมพูดด้วยเสียงนุ่มๆ...ทำไมของเขา??
"นายทนไม่ไหวล่ะเซ่..อิอิ"ฉันแกล้งแหย่เขาเล่นๆ
"มั้ง...ฮ่ะๆฮ่า " นายทันดันเล่นตามซะอีก -*-...ฉันก็หัวเราะตามเบาๆ
"ล้อเล่นหน่า...ก็ฉันกลัวว่าใครมาเห็นมันจะไม่ดี " เขาบอกเสียงเบาๆแล้วเบนหน้าหนีไปทางอื่น...เขาห่วงฉันหรอนี่??
"แล้วไหนล่ะขนม? " ฉันทวงถึงขนม แล้วแบมือทำหน้าเหมือนเด็กๆ
"ฮ่ะๆๆๆ ฉันไม่มีหรอก..แต่ถ้าหิว..เราไปหาอะไรกินนอกร.ร.กันดีกว่า....ไหนๆเราก็โดดกันอยู่แล้วนิ" เขาบอกพลางจูงมือฉันเดินมาถึงหน้าร.ร.
"นี่นาย...ปล่อยมือฉันได้แล้ว" ฉันพูดเสียงเบาๆ นายทันปล่อยมือที่จับมือฉันอยู่ก่อนจะเดินนำหน้าไปอย่างเร็ว....เขาจะรีบไปไล่น้องบัฟ(ฟาโล่)รึไง??
แล้วเราก็เดินเลียบริมถนนนอกร.ร....(ที่เราออกมาได้เพราะแผนของนายทัน...โดยที่แกล้งบอกยามหน้าร.ร.ว่า อ.ฝ่ายอำนวยการเรียก และยามท่านก็ so stupid เหลื๊อเกิน..เชื่อเราซะงั้น)มาเรียกแท็กซี่ไปห้างcentury เพราะมันใกล้ร.ร.ที่สุด
"กินอะไรดี?" นายทันที่หยุดเดินอยู่กลางห้าง หลังจากที่ลงจากแท็กซี่...และแน่นอนแท็กซี่คันนั้นไม่ใช่ฉันจ่าย ^_^
"ไม่หิวแล้วอ่ะ....ดูหนังดีกว่า" ฉันเริ่มสำนึกผิดกับตัวเองว่า ถ้ากินเข้าไปอีกฉันต้องน้ำหนักขึ้นแน่ๆ ฉันเลยเปลี่ยนใจอยากจะไปดูหนังแทน นายทันพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินนำไปซื้อตั๋วหนังเรื่องShe's The man...ฉันก็เข้าไปดูพร้อมกับนายทันด้วยความอารมณ์ดี..จะไม่อารมณ์ดีได้ไง ฉันยังไม่ต้องเสียตังค์ซักบาท...แถมนายนั่นเริ่มจะเข้าแผนฉันแล้วซะด้วยสิ ฮ่าๆๆๆ
"อย่าแย่งป๊อปคอร์นฉันกินดิ่ " ฉันแย่งถังป๊อปคอร์นกลับคืนมาเป็นรอบที่4
"ไหนบอกไม่หิวไง ให้ฉันกินมั่งสิ" และก็โดนแย่งมันไปอีกรอบ
"ก็ฉันจะกินอ่ะ " แล้วฉันก็แย่งมันกลับมาอีกเป็นรอบที่5
"ให้ฉันกินบ้างๆ " นายทันแย่งมันไปอีก....อ๊ากกกก ฉันจากิน!! > O <
"นี่คุณ2คนช่วยสวีทกันเบาๆหน่อยได้มั้ยคะ?" ผู้หญิงคนนึงโผล่หัวมาบอกฉันจากที่นั่งด้านหลัง...ซึ่งมันเตือนสติฉันให้รู้ว่า ตอนนี้ฉันทำตัวน่าอายขนาดไหน!!
"ครับๆ" นายทันพยักหน้าให้ผู้หญิงคนเมื่อกี้ก่อนจะจ้วงป๊อปคอร์นคำใหญ่เข้าปาก
"เฮ้ยยยยยย " ฉันแย่งมันกลับคืนมาแล้วควักมากำใหญ่ก่อนที่กำลังจะโดนแย่งกลับไปอีก
"นี่เธอ เอามาๆๆๆๆ " นายทันแย่งถังป๊อปคอร์นที่เหลือป๊อปคอร์นเพียงก้นถังไปเป็นรอบที่เกือบร้อย
"เอาไปเลย มันหมดแล้ว - 0 -" ฉันเดินดูดน้ำจ๊วบๆที่เหลือเพียงน้ำแข็งนำหน้านายทันไป
"จริงหรอวะแก...ฉันไม่อยากเสียตังค์เลยว่ะ" เสียงยัยกิ๊งกรอกมาทางโทรศัพท์...ตอนนี้ฉันกำลังนอนกิล้งและคุยโทรศัพท์กับยัยกิ๊งบนเตียงกลังจากที่โดดเรียน4คาบเต็มๆ....แถมยังโดนยัยกิ๊งงอนข้อหา ไม่ชวนโดดเรียนด้วยกัน....-*-
แผนฉันสำเร็จไปขึ้นนึงแล้วสินะ....พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปนั่งที่สวนหลังร.ร.อีก แล้วก็ใช้เสื้อนักเรียนของฉันเองที่ไม่ฟิตมากเท่าของเจ้คิวท์ และฉันก็จะต้องใช้แผนแกล้งให้เบอร์ศักดิ์สิทธิ์สุดวิเศษของฉันโดยการทำเป็นลืมหนังสือไว้ที่นายทัน...แผนนี้ล่ะเจ๋งสุดยอด วิ้ววววหิ้วววว^_______^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น