คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกก็เริ่มซวย!!! เพราะ...ไอ้แหวนเจ้ากรรม( 100%)
ดีค่า มาเยี่ยมแล้ว จำเปนต้องคุยกันข้างบนอ่ะ คุยข้างล่างไม่มีไคสนจัยเยย T^T
ฝากมายไอดีหน่อยจิ น้าๆ http://my.dek-d.com/PinkyPolyester/ ขอบคุงน้าค้า ที่เข้ามาอ่าน ถ้าอ่านแล้ว เม้นด้วยก้อดีน้าเม้นมาเม้นตอบ เม้นกลับ (เฉพาะคนที่อ่านจิงอ่ะนะ อ่านแค่จิ๊ดนึง(บรรทัดนึงก้อยังได้ ) ก้อยังดี เราถึงจาเม้นกลับ ฝากเรื่องได้นะ
แต่ขอให้อ่านของเราซักนิ๊ดนึงก้อยังดี).....PINK PUNK POLYESTER
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
อ๊าก ตายแล้วววววววววว นี่กี่โมงแล้ววะเนี่ย สายแน่เลยไอ้ฟร้อน!!" สาวน้อย
หน้าตาน่ารักที่ตอนนี้หัวฟูพอๆกับรังนกที่ข้างหน้าต่างโวยวาย พร้อมสะบัดผ้าห่มลาย
คิตตี้ที่มีคราบน้ำลายของเจ้าของติดอยู่ไปกองอยู่ที่พื้น ยัยสาวน้อยที่ว่าคนเนี้ย ชื่อ
ว่า ฟร้อน....ฟร้อนเต้ มีดีกรีความแสบระดับที่ว่า น้ำพริกนรกก็น้ำพริกนรกเหอะ
ต้องหลีกให้ทั้งน้าน แต่ยัยเนี่ยไม่ได้แสดงความแสบมาให้เห็นบ่อยๆหรอกนะ เพราะ
เธอเชื่อว่า แสบบ่อยๆเดี๋ยวจะไม่มีใครกลัว -*-
"ไอ้ฟร้อน แกจะโวยวายหาพระแสงด้ามสั้นขนาดพกพาอะไรวะ รีบๆอาบน้ำดิ
คนอื่นเขาพร้อมกันหมดแล้วนะเว้ย"
ส่วนคนนี้ เป็นพี่ชายสุดหล่อลากดิน(พอกหางหมู)ของฟร้อน ชื่อ ฟรี....ฟรีทอช
กำลังทอดไข่ไปตะโกนบ่นน้องสาวไป " มันจะนอนเอาโล่รึไงวะ " ฟรีบ่นพึมพำ
"เฮียฟรี เฟหิวจะแย่อยู่แล้วนะ ทอดไข่ชักช้าจังเลย ไม่เห็นเหมือนตอนแม่อยู่เลย"
คนที่กำลังทำหน้าหงิกหน้างอเหมือนใครนั่งทับอยู่นี่อ่ะ ชื่อ เฟชี่ เป็นเด็กชายที่น่ารัก
น่าหยิก แสนซนและแสบซ่า แต่ได้เค้าความหล่อจากพี่ชายมามากพอสมควรเลยล่ะ
"ช่วยไม่ได้ พ่อกับแม่อยากไปประชุมที่เชียงใหม่ทำไมล่ะ รอไป อย่าบ่น เอ้าเนี่ย!!สุก
พอดีเลย" ปึง!!ฟรีกระแทกจานข้าวที่มีไข่ดาวโปะอยู่ลงตรงหน้าน้องชายขี้บ่น
เฟก็คว้ามาจัดการซะเกลี้ยงจาน
ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟร้อนวิ่งลงบันไดเสียงโครมครามราวกับกำลังวิ่งแข่ง เสียงดังพอๆ
กับเวลาที่ป้าข้างบ้านสับหมูเลยล่ะ
"แกอยากเปลี่ยนบันไดมากรึไง" ฟรีคิดในใจพลางกินข้าวจานของตัวเองแบบเรียกว่า
ยัดได้เลยทีเดียว
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดด........!!!!!
ในที่สุดรถมอเตอร์ไซค์ของฟรี ฟร้อน และ เฟ ก็มาถึงร.ร.ซะที เล่นเอาหวิดสายแต่
โชคดีที่มือบิดของฟรีเนี่ยเร็วกว่าใครๆแถวนั้นเลย ฟร้อนก้าวลงจากมอเตอร์ไซค์
คนแรก เธอเหลือบไปมองกระจกด้านหน้า เธอก็ต้องหน้าหงิกทันที เพราะผมที่เธอ
อุตส่าห์จัดทรงสำหรับเช้าวันเปิดเทอมใหม่ มันกลับไปยุ่งเหมือนตอนเช้าอีกแล้ว
เธอเริ่มส่งสายตาอมหิตไปให้พี่ชายเจ้ากรรมที่บิดซะจนลมตีเอาหัวเธอฟูแบบนี้
"อ๊า เรตติ้งตกหมดเลย >_< " ฟร้อนคิดแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดเพื่อจะไปแต่ง
ผมซะใหม่
โครม!!!เธอชนเข้ากับใครซักคน....เธอเงยหน้าขึ้นหวังจะขอโทษ
" O_O นายพีค!!!" ฟร้อนตกใจตาโต....นั่นมันนายพีค ไอ้ดาราขี้เก๊กนี่หว่า อี๋!!...ว่าแต่
มันมาทำอะไรโรงเรียนเรานะ หรือว่าจะมาเก๊กแถวนี้ ชิส์....ฟร้อนพึมพำ แล้วรีบลุก
กำลังจะวิ่งหนีนายขี้เก๊กที่เธอเกลียดไปให้ไกล
เพราะอะไรไม่รู้สิ แต่ทำไมเธอเกลียดนายนี่นักก็ไม่รู้ แต่สงสัยคงจะเป็นเพราะทิฐิที่ว่า
พีคเป็นดาราที่หล่อ แล้วใครๆในโรงเรียนก็คลั่งไคล้ รวมถึงพวกเพื่อนรักของเธอด้วย และเธอก็เลยคิดว่า นายพีคคงต้องเป็นดาราที่ขี้เก๊ก....ฮึยยย ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย....
"แหวน?? แหวนอยู่ไหน ?? O_o " พีคมองหาแหวนเพชรมูลค่าหลายแสนที่เขาเพิ่งซื้อ
มาไม่นาน เมื่อกี้เขากำลังถอดมันออกมาเช็ดแล้วก็ชนกับฟร้อน และมันก็หายไป
"ยัยนี่ต้องรับผิดชอบ " เขามองฟร้อนอย่างเอาผิด
"เดี๋ยว!!! " พีคตะโกนเรียกฟร้อนที่กำลังวิ่งอย่างลุกลี้ลุกลน
"ห๊ะ ?? " ฟร้อนหันมาทำหน้าเหลอหลาไม่รู้ไม่ชี้แล้ววิ่งต่อ พีคหงุดหงิด "จะหนีทำไม
นะ ยัยบ้านี่ " เขาวิ่งตามไปคว้าข้อมือฟร้อนไว้ทัน
"อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ นายขี้เก๊ก " ฟร้อนสะบัดมือ และผลักอกพีคกระเด็น
"พูดยังกะฉันอยากแตะต้องตัวเธอจนตัวสั่นอ่ะ ริ๊กๆๆๆๆๆ" พีคแกล้งทำท่าสั่นๆ ยั่ว
โมโหฟร้อนที่กำลังเดือดปุดๆเป็นทุนเดิม
"ทำไม?? สงสัยมัวแต่เก๊กมาก เลยไม่สนใจว่าตัวเองน่ะแก่จนเป็นโรคพากินสัน
สั่นงกๆ ยังกะลูกหมาขี้เรื้อน ไม่สิ..!! ลูกหมาขี้เรื้อนน่ะ น่ารักกว่านายเยอะ แถมมันยัง
ไม่ขี้เก๊กเหมือนนายด้วยนะ แล้วอีกอย่างนะ ไม่ว่านายจงใจหรือไม่จงใจจะจับมือฉัน
อ่ะนะ ฉันรู้อย่างเดียว นาย มัน ตัว เชื้อ โรค !!! ฉะนั้นอย่ามาโดนตัวฉันแม้แต่นิด
ถึงแม้นายจะไม่ตั้งใจก็ตาม !!! " ฟร้อนแย๊บใส่ดาราที่ใครๆคลั่งไคล้ตรงหน้าแบบไม่
ใยดี
ดูเหมือนว่าที่ฟร้อนแย๊บใส่ไปตะกี้จะส่งผลเร็วเกิดคาด พีคเดือดยิ่งกว่าฟร้อนซะ
อีก ถ้าเป็นต้มมาม่า ป่านนี้คงจะเดือดจนสุกจนฝาหม้อพุ่งเลยล่ะ....เธอกล้าดียังไง
มาด่าฉันเป็นตัวเชื้อโรค แถมยังว่าหมาขี้เรื้อนน่ารักกว่าฉันอีก เธอก็รู้จักชื่อฉันนี่
แล้วยังมากล้าด่าฉันฉอดๆแบบนี้อีกเร๊อะ อยากโดนแฟนคลับฉันรุมรึไง!!......
พีคหันไป ตั้งท่ากะจะเอาคืนให้เจ็บแสบ แต่พอหันไปยัยตัวแสบก็เปิดแน่บไปซะแล้ว
ไม่ใช่เธอกลัวหรอกนะ แต่นี่มันจะสายแล้วน่ะสิ อีกอย่างหัวเธอฟูเป็นรังนก ยังไม่ทัน
ได้จัดทรงใหม่เลยนะ...ขืนออกไปเข้าแถวด้วยผมทรงเนี้ย มีหวังเรตติ้งที่เธออุตส่าห์
สร้างมานานคงหมดกัน ฟร้อนรีบจัดทรงผม....ถึงแม้ทรงผมจะสำคัญกับเรตติ้ง แต่
การที่ไปสายแล้วโดนทำโทษเนี่ยก็สำคัญกับเรตติ้งพอๆกันนั่นแหล่ะ.....
"ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อ....... " ฟร้อนวิ่งมาเข้าแถวทันพอดีเลย หวิดไป
......ไอ้พีคมันมาทำอะไรที่โรงเรียนเรานะ?? มาเก๊กเฉยๆก็คงไม่ใช่...โอ๊ย มาทำไมกัน
วะเนี่ย >_<.....ฟร้อนสวดมนต์ไป คิดไป
"คุณฟร้อนเต้เจ้าคะ มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะ " เด๊บ เพื่อนสาวของฟร้อนเหน็บแนม
เป็นคนแรก และประโยคแรกตั้งแต่ขึ้นห้องมา
"มันไม่เคยมาเช้าอยู่แล้วหนิ ไม่ว่าวันแรกหรือวันสุดท้ายอ่ะ " ปีโป้ เพื่อนสาวอีกคน
เสริม เจแปนกับหวา พยักหน้าเห็นด้วย
"พวกแก อยากตายนักรึไงวะ วันนี้ยิ่งอารมณ์เสียอยู่ " ฟร้อนกระโดดขึ้นนั่งบนโต๊ะ
ด้วยความหงุดหงิด
"เป็นไรวะ วันมามากรึไง " เจแปนกวน แล้วกระโดดขึ้นนั่งโต๊ะข้างๆ
ป้าป!! ฟร้อนฟาดหลังเจแปนทีนึงค่ากวนอารมณ์
" โอยยยย T^T " เจแปนโอดโอย
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ทุกคนพากันหัวเราะโดยมีฟร้อนที่หัวเราะสะใจที่สุด
" เล่ามาสิวะ อารมณ์ไม่ดีมาจากไหน" ปีโป้เข้าเรื่อง
" ฉันเจอไอ้พีคมาว่ะ ไอ้พีค ไอ้ดาราขี้เก๊กอ่ะ " ฟร้อนพูด...ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด
" O_O " เพื่อนๆตาโต อึ้งไป 3 วิ ....จะไม่อึ้งได้ไงล่ะ ก็พีคเป็นดาราที่พวกเธอคลั่ง
ไคล้นี่หน่า....ยกเว้นยัยฟร้อนที่แปลกประหลาดกว่าใครเพื่อน ดันไปเกลียดเขา
ซะงั้น!!
"จริงหรอวะแก ที่ร.ร.เราอ่ะนะ " หวาเขย่าฟร้อนราวกับฟร้อนเป็นขวดนมที่เขียนแปะ
ไว้ว่าให้เขย่าก่อนดื่มงั้นแหล่ะ
" เอออ่ะดิ " ฟร้อนกระโดดลงจากโต๊ะ หน้าตาบ่งบอกความไม่สบอารมณ์
" O_O " เพื่อนๆอึ้งอีกครั้ง....อะไรของมันวะ ไอ้พวกนี้ ไอ้ดาราขี้เก๊กนั่นมีไรดี.....
"เอ้าๆ นั่งที่ๆ วันนี้ครูมีนร.ใหม่ที่ใครๆก็รู้จักดีจะมาแนะนำ..." อาจารย์วานิการ์
เข้าห้องมาแล้วเก๊กมาดโหด ก่อนจะพูดด้วยเสียงเฉียบ
" สวัสดีครับ " คนๆนั้นพูด....นั่นมัน ไอ้พีคนี่!!!....
"พีค!!!!" ทุกคนในห้องตกตะลึง...ไอ้พีค!!มันมาเรียนห้องนี้หรอเนี่ยยยยยยยยย
ชีวิตไอ้ฟร้อน!!! T^T ไม่น้า!!!! >_<.....
พีคส่งยิ้มให้ทุกคนในห้อง ผู้ชายทุกคนในห้องมองด้วยสายตาอาฆาต ส่วนผู้หญิงน่ะ
หรอ มองกันแบบหยาดเยิ้มกันทุกคน อ๋อ!ไม่ทุกคนหรอก ยังมีอยู่1คนที่มองแบบ
เดียวกับพวกผู้ชายและดูเหมือนจะมากกว่าด้วยซ้ำ นั่นก็คือ ฟร้อนนั่นเอง...
"พีคจ้ะ ไปนั่งข้างยัยฟร้อนนะ ^ ^ " อาจารย์วานิการ์พูดด้วยเสียงหวานและรอยยิ้มซึ่ง
ไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน!!....สงสัยอยากเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อนล่ะมั้ง...
พีคยิ้มอย่างสะใจ....ยัยฟร้อน เธอตายแน่!!!.....พีคนั่งลงโต๊ะข้างๆฟร้อนอย่างช้าๆ
เป็นเชิงเย้ยหยัน ฟร้อนอยากจะกรี๊ดซะให้ได้...ทำไมมันซวยอย่างนี้วะ!!! > O <...
ผู้หญิงแทบทุกคนรวมถึงพวกเพื่อนของฟร้อนหันมามองฟร้อนแบบอิจฉา ตาลุกเป็น
ไฟ
...ไอ้คนที่อยากได้ กลับไม่ได้ ทำไมไอ้คนที่ไม่อยากได้ ทำไมถึงได้กันนะ...
ฟ้าลิขิตหรือกลั่นแกล้งกันแน่!!
"ไง..! " พีคแสย่ะยิ้มพร้อมกับฟร้อนที่เบือนหน้าหนี ฟร้อนไม่ตอบ ได้แต่นั่งหน้าหงิก
โทษฟ้า โทษดิน อยู่คนเดียว
ฟึบ!!
พีคปากระดาษที่นั่งเขียนขยุกขยิกขณะที่อาจารย์วานิการ์กำลังอธิบายแผนการเรียน
การสอนอยู่บนกระดานไปที่โต๊ะของฟร้อนที่ยังบ่นพึมพำไม่เลิก....ใครปามาวะ....
ฟร้อนหงุดหงิด และหงุดหงิดเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อรู้ว่าคนที่ปามาคือพีคที่เธอกำลังโมโห
"อยาก มี เรื่อง รึ ไง " ฟร้อนหันไปพูดแบบไม่มีเสียงให้พีคอ่านปาก
"เปิด อ่าน ดู " พีคตอบกลับ...ฟร้อนหน้างอหนัก แล้วเปิดก้อนกระดาษขยำที่พีคโยน
มาสะกิดอารมณ์เมื่อตะกี้
' เมื่อตอนเช้าฉันกำลังเช็ดแหวนราคาหลายแสนอยู่ แล้วพอเธอเดินมาชน
มันก็กระเด็นหายไปไหนก็ไม่รู้ เธอต้องรับผิดชอบ!!! .....พีค ' ฟร้อนอ่านแล้วโมโห
.....นายกุเรื่องขึ้นมาชัดๆ จะหาเรื่องหลอกเอาตังค์ฉันรึไง ไม่มีทาง!!...
' อย่ามาโม้ดีกว่า นายคิดจะหลอกเอาตังค์ฉันด้วยคำพูดที่แต่งขึ้นมาเองง่ายๆเนี่ยนะ
ฝันไปสิบตื่นเหอะ ' ฟร้อนเขียนต่อท้ายลายมือของพีค ขยำแล้วโยนกลับไป
' จะดูใบเสร็จที่ฉันซื้อแหวนมั้ยล่ะ ? ' พีคเขียนต่อด้วยตัวหนังสือแคบๆ เพราะมีที่
เหลือนิดเดียวในเศษกระดาษ แล้วส่งกลับ...
"มันพูดจริงนี่หว่า แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนมาใช้มันเนี่ย!! " ฟร้อนคิด...ขืนไปบอก
เฮียฟรี เฮียได้ฆ่าฉันตายแน่เลย.....T^T
' ฉันไม่มีเงินหรอก ' ฟร้อนฉีกกระดาษจากสมุด แล้วเขียนกลับไป....พีคอ่านแล้วยิ้ม
มุมปาก แบบตัวโกง....ฮ่าๆ เธอตายแน่....พีคนึกอะไรบางอย่างได้ แล้วเขียนกลับไป
' เธอต้องเป็นแฟนฉัน1เดือนขึ้นไป ห้ามปฏิเสธ เพราะไม่งั้นเธอก็จ่ายมา7แสน3หมื่น
เข้าใจ๊? ' ฟร้อนอ่านแล้วแทบจาเป็นลม....เป็นแฟนกับไอ้นี่อ่ะนะ เป็นกิ๊กกับวัวหมด
คอกเลยยังดีกว่า แต่ถ้าฉันปฏิเสธ ฉันต้องจ่ายมัน 7แสน3หมื่น O_O ~T^T ฉันจะหา
มาจากหนายยยยยยย........ฟร้อนจำใจตอบตกลง....แค่1เดือนขึ้นไปคงไม่ทรมาณ
เท่าไหร่หรอก.....มั้ง?...
พีคพอใจมากๆที่ได้แกล้งฟร้อน อันที่จริงเขาก็ไม่ได้รักอะไรฟร้อนหรอก แต่พีคเห็น
ว่าฟร้อนก็หน้าตาสวยดี และที่สำคัญ เธอแทบจะเป็นวัยรุ่นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ไม่
ค่อยชอบถึงขั้นเกลียดเขาเลยทีเดียว เขาเลยอยากจะทำให้เธอหลงรักเขาดูก็เท่านั้น
เอง..........ขณะที่ด้านพีคกำลังสะใจและพอใจอย่างมาก ด้านฟร้อนกลับโมโห
หงุดหงิด โกรธ และอีกสารพัดอารมณ์ที่ทำให้เธอระเบิดได้ในไม่ช้า
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง.....กระดิ่งดิ๊งด่องบอกเวลาพักกลางวันดัง....
ฟร้อนมัวแต่หงุดหงิดอยู่ เลยลืมสนใจเวลาว่ามันผ่านไปตั้ง4คาบเต็มๆโดยที่เธอไม่
ได้อะไรกรอกเข้าหูไปถึงสมองเล๊ย -*-
" ไอ้ฟร้อน !!! " เจแปน ปีโป้ หวา กับเด๊บ ทุกคนตะโกนเรียกฟร้อนพร้อมกัน
และด้วยหน้าที่ยับย่นพอๆกัน
" อะไร -*- " ฟร้อนที่กำลังจะเดินออกประตูหันไปทำหน้าหงิกตอบ
" แกคุยอะไรกับพีคเขาอะ " หวายิงคำถามคนแรก
" อะไรวะ ไหนบอกไม่ชอบขี้หน้าเขาไง " ปีโป้แทรก
" ใช่ๆ แล้วพูดอะไรกันวะ ไม่มีเล่าเลยนะ " เจแปนเสริม
" เออ แล้ว..." เด๊บกำลังจะต่อ แต่ว่า......
"เงียบน่า!!!ฉันไม่ได้คุยอะไรนักหรอก และฉันก็ยังไม่ชอบขี้หน้ามันเหมือนเดิมอ่ะ
แหล่ะ!!!" ฟร้อนตะคอก ระเบิดอารมณ์ที่เดือดปุดได้ที่ออกมา
" ที่รักจ๋า ไปทานข้าวกันได้รึยังจ๊ะ " พีคเดินเข้ามาควงแขนฟร้อน แล้วทำเสียงหวาน
เลี่ยน ทุกคนในห้องที่ยังไม่เดินออกไปกินข้าวตาโต...ฟร้อนสะบัดแขนพีคออก
" เขินอะไรหรอจ๊ะที่รัก" พีคพูดต่อ ทำให้ทุกคนตาโตเข้าไปอีก พีคลากฟร้อนออก
มานอกห้อง ตรงซอกแคบๆข้างๆบันได
" นี่นายทำบ้าอะไร > < " ฟร้อนผลักพีคเซชนกำแพง
" ข้อตกลงของเราไง เป็น แฟน กับ ฉัน !! และก็ต้องทำตามฉัน เพราะเธอเป็นแฟน
ฉัน!! เข้าใจ๊?? หรือเธออยากจะจ่าย 7แสน3หมื่น ห๊ะ?? ที่สำคัญ ห้ามบอกใครเรื่องข้อ
ตกลง แม้แต่เพื่อนสนิทของเธอ ไม่งั้น.....7แสน3หมื่นก็....." พีคจับปลายคางฟร้อน
แล้วมองด้วยสายตาแบบที่มดมากินทั้งฝูง....อี๋ ไอ้ขี้เก๊กบ้า!!....
" เออๆ " ฟร้อนตอบปัด แล้วกระทุ้งท้องพีค พีคทรุดลงกับพื้น...ยัยบ้าเอ๊ย!!....
"ไอ้คุณฟร้อนเต้!! ไหนแกบอกว่า.....แล้วนี่มัน...อ๊า!!!" เด๊บถามติดๆขัดๆ ทุกคน
พลอยทำท่าทางคลุ้มคลั่ง
" ไม่มีอะไร " ฟร้อนตอบเรียบๆแล้วเดินนำไป
" นี่แก!!!!!! แก!!!!!!!! " ปีโป้ เจแปน เด๊บ และหวา วิ่งตาม
" -*- อะไรอีก " ฟร้อนก้าวเร็วขึ้น โดยมีพวกเพื่อนๆตามหลัง
" ที่รักจ๊ะ ไปกินข้าวกันน้า ไหนสัญญากับพีคแล้วไงครับ " พีควิ่งเข้ามาควงแขน
ฟร้อนอีกรอบหลังจากที่หายจุกจากศอกมหาประลัยของเธอ ฟร้อนทำท่าจะสะบัดมือ
อีกครั้ง แต่....
" ข้อ ตก ลง " พีคกระซิบช้าๆข้างหูฟร้อน....> O < โธ่เว้ย!!!....
" ค่ะ " ฟร้อนกัดฟันพูด
" O_O...??? " เจแปน ปีโป้ เด๊บกับหวา งง วันนี้พวกเธอตาโตกันกี่หนแล้วเนี่ย จนตา
จะใหญ่เท่าไข่นก...กระจอกเทศแล้วล่ะมั้ง...
" พวกเธอเป็นเพื่อนของที่รักของผมใช่มั้ย มากินข้าวด้วยกันสิครับ ^ ^ "
พีคที่ควงแขนฟร้อนไม่ยอมปล่อยหันไปพูดกับพวกเจแปน ปีโป้ เด๊บ หวา ที่ยังเอ๋อๆ
"คะ..คะ..ค่ะ " พวกเธอตอบ ทั้งที่ยังงงๆ ฟร้อนยังคงเดินปึงปังๆ กระแทกเท้าด้วย
ความที่ยังหงุดหงิดและโมโห....มากกกกกกกกก
"เธอชื่ออะไรอ่ะ " พีคกระซิบถามฟร้อน...ก็เขายังไม่รู้ชื่อเธอเลยนี่หน่า -_-^^
"ไม่ต้องรู้ " ฟร้อนตอบ
"เธออย่าลืมสิ เธอเป็นแฟนฉัน ไม่รู้ชื่อกันแล้วจะเป็นแฟนได้ไงเล่า!!"พีคกระซิบต่อ
พวกเพื่อนๆที่มองอยู่ด้านหลังเริ่มอิจฉาตาร้อน....ใกล้กันมากไปแล้วววว ไหนบอกว่า
ไม่ชอบขี้หน้าไงล่ะ ยัยฟร้อน!!ยัยเพื่อนบ้า!!ไม่เห็นบอกกันบ้างเล๊ย ชิส์.....เพื่อนๆเริ่ม
เดือด...คงเป็นเพราะไฟที่ตามันเริ่มร้อนล่ะม้าง
ทุกคนเดินมาถึงโรงอาหาร โดยมีคู่ฟร้อนกะพีค ที่คนนึงบึ้งคนนึงยิ้ม นำหน้า
และพวกเจแปน หวา เด๊บ ปีโป้ ที่ยังอิจฉาและงุนงงอย่างต่อเนื่อง เดินตามหลัง
"จะตอบได้ยัง " พีคกระซิบใกล้หูฟร้อนมากขึ้นเรื่อยๆขณะที่ยืนต่อแถวซื้อข้าว
โดยมีความร้อนสุมพวกเขาอยู่...ก็ความร้อนจากตาผู้หญิงคนอื่นรอบข้างรวมถึง
เพื่อนของฟร้อนด้วยนั่นแหล่ะ.....
"ชื่อฟร้อน...ฟร้อนเต้...โอเคม่ะ?" ฟร้อนพยายามดิ้นออกจากแขนพีค ทั้งๆที่คนรอบ
ตัวอยากจะเข้าไปอยู่กันแทบชัก....
"อื้ม -_-** " พีคกระชับวงแขนให้ฟร้อนเข้ามาใกล้ตัวมากขึ้น....ให้ตายดิ ไอ้ขี้เก๊ก
ฉันอยากจาฆ่าแก๊!!!....
"ยัยนี่ตัวเล็กแต่นุ่มนิ่ม น่าจับกอดให้แน่นๆจริงๆ - /////// - " พีคพึมพำกะตัวเอง พลาง
หน้าแดง
"ข้าวผัดกระเพราจานนึงได้แล้วค่ะ " ป้าร้านขายข้าวบอกพีค แล้วยื่นจานข้าวผัด
กระเพราที่มีไข่ดาวฟองเบอเริ่มโปะอยู่
"ทำไมสั่งมาจานเดียวล่ะ?" ฟร้อนงง มันมีจานเดียวแล้วเธอจะกินยังไง อย่าบอกนะ
ว่าต้องกินจานเดียวกันด้วยอ่ะ....อี๋ !!!...
"ก็ของฉันไง ของเธอ..ก็ซื้อเองดิ ฮ่าๆๆๆ" พีคหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง...สะใจชะมัดได้
แกล้งยัยนี่...
"ไอ้ขี้เก๊ก...ขี้เก๊กยังไม่พอ ขี้งกด้วย!!!" ฟร้อนพึมพำให้ดังๆ พอที่ไอ้ขี้เก๊กที่เธอว่าจะ
ได้ยิน
"ฮ่าๆๆๆ" พีคเดือดนิดหน่อย แต่ทำเป็นไม่ใส่ใจ แล้วเดินไปวางจานไว้บนโต๊ะที่ปีโป้
เจแปน เด๊บ และหวา นั่งกินกันพร้อมหน้าแล้ว
" เอ่อ...พีคคะ...พีคคบกับยัยฟร้อนตั้งแต่เมื่อไหร่หรอคะ ? " เด๊บหันไปถามด้วยวาจา
สุภาพ ที่แทบจะไม่เคยมีให้ได้ยินมาก่อน แม้แต่กับอาจารย์
" นานแล้วล่ะ อ้อ!!ไม่ต้องพูดค่ะก็ได้ พวกเธอเป็นเพื่อนฟร้อน ก็เท่ากับเพื่อนฉันนั่น
แหล่ะ " พีคยิ้ม....เขาคบกับยัยฟร้อนนานแล้วงั้นหรอ?...น่าขำชะมัดเลย...
ปึง!! ฟร้อนกระแทกจานข้าว วางลงบนโต๊ะ ข้างๆพีค
" >_< ฮึมมมมมมมม" สายตาอาฆาตจากพวกผู้หญิงในโรงอาหารรวมถึงพวกเพื่อนๆ
เธอ ส่งมาทางเธอ.....อะไรวะเนี่ย =_=.....
" -*- " ฟร้อนมองไปรอบๆ แล้วก้มหน้าก้มตาจัดการกะอาหารตรงหน้า
"ที่รักจ๋า ป้อนพีคหน่อยซี น้าๆๆๆ" พีคทำเป็นอ้อนฟร้อน แล้วซบไหล่เธอ ฟร้อนกำลัง
จะด่าเปิงกลับ แต่พอนึกถึง7แสน3หมื่น เธอเลยจำใจ เออออเล่นบทของเธอต่อ
โดยมีสายตาที่เริ่มแผ่รังสีอมหิตแรงขึ้นๆของชะนีรอบข้าง และ เพื่อนของเธอ
(ที่ยกเว้น..ให้เป็นคน ) รอบล้อม
" ได้ซีคะ แหม พีคก็!! " ฟร้อนยัดข้าวที่พูนช้อนเต็มๆปากพีค....และเท่าที่ฟร้อนรู้สึก
ช้อนกระแทกปากนายพีคด้วยล่ะ ฟร้อนแอบยิ้มสะใจ ขณะที่พีคกัดริมฝีปากแน่น
(ก็เจ็บไงล่ะ โดนช้อนกระแทกเต็มๆนี่หน่า )
" ที่รักจ๋า ให้พีคป้อนมั้งน้าาาา " พีคกระแซะ ได้เอาคืนแน่ทีนี้!!!
" พีคจ๋าาาา ไม่ต้องลำบากหรอกนะ ฟร้อนป้อนให้พีคดีกว่าเนอะ เนอะๆ " ฟร้อนหยิบ
แก้วน้ำมาแล้วกรอกปากพีค โดยที่พีคยังไม่ทันตอบตกลง ฟร้อนกรอกลงไปไม่หยุด
ไม่ปล่อยให้พีคหายใจ....อ๊า ยัยบ้า เธอทำอะร๊ายยยยย ฉันหายใจไม่ออก อุ๊บ อึกๆๆ
T^T....
" พรู่ดดดดด !!! " พีคพ่นน้ำออกมา...ไอ้พีค แกอยากเป็นปลาโลมาอะไรตอนนี้วะ ท่า
จะเพี้ยน -*- ... ฟร้อนงึมงำในใจ
" อ๊ะ ที่รัก!!ตายแล้วววว เดี๋ยวฟร้อนเช็ดให้นะคะๆๆๆๆ " ฟร้อนหยิบผ้าขี้ริ้วที่วางอยู่
บนโต๊ะมาเช็ดปากและลามไปถึงหน้าให้พีค
" น่ะ...น่ะ...นั่นมัน ผะ...ผะ..ผ้าขี้ริ้วนะ ยัยฟร้อน !!! " เจแปนตกใจ และรีบเตือน หลัง
จากที่นั่งเงียบ เพราะอึ้ง+อิจฉา อยู่นาน
"อุ๊ยตายจริง!! ขอโทษนะคะที่ร๊ากกก ^ ^ " ฟร้อนทำตัวไร้เดียงสา ทำเป็นว่าไม่รู้อะไร
แหม!! แต่เธอจะโง่ขนาดไม่รู้เลยเร๊อ ว่าผ้าขี้ริ้วกะผ้าเช็ดหน้าต่างกันยังไง -_-**
พีคเริ่มหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ผสมความแดงจากแรงถูด้วยผ้าขี้ริ้วของฟร้อน
" พีคไม่โกรธที่รักหรอกจ๊ะ " พีคกัดฟันพูด ฟร้อนทำหน้าเริงร่า พวกปีโป้ เจแปน หวา
และเด๊บที่ยังแทบไม่ได้กินเริ่มงง....นี่มันแฟนกันแน่รึเปล่าวะเนี่ย!!!....
"ที่รักมากับพีคหน่อยสิ " พีคทำท่าออดอ้อน มารยาชาย108เล่มเวียน??
"ได้สิคะ แหม! สำหรับที่รักอ่ะ ได้เสมอ!!!! " ฟร้อนกระแทกเสียง เอาจานไปเก็บแล้ว
เดินตามพีคไป
"แกว่า ไอ้ฟร้อนกะพีคไปรักกันตอนไหนวะ ข่าวไม่เห็นมีออกเลย" หวาเปิดประเด็น
เป็นนัมเบอร์วันตั้งแต่ฟร้อนกับพีคเดินไป
"คงปิดเป็นความลับล่ะมั้ง " เจแปนออกความเห็น เด๊บพยักหน้าเห็นด้วย
" เออนั่นดิ เดี๋ยวต้องไปถาม!! " ปีโป้ปิดประเด็น แล้วลุกจากโต๊ะขึ้นไปบนห้อง พร้อม
เพื่อนคนอื่นๆ
......ทางฟร้อนกับพีค......
พีคพาฟร้อนมาที่สวนหลังโรงเรียน ที่ที่มั่นใจว่าคงไม่มีใครมาเห็น เขานั่งลงบนเก้าอี้
หินอ่อน และตบเก้าอี้เป็นการบอกให้ฟร้อนมานั่งข้างๆ เธอนั่งลงด้วยอารมณ์ขุ่นๆ
"เธอทำบ้าอะไร???? " พีคตะคอก...ทำบ้าอะไร?? ในที่นี้ฟร้อนเข้าใจดีว่าหมายถึง
อะไร เพราะเธอคงจำมันไปอีกนานนนนนน
" ทำอย่างที่นายเห็น " ฟร้อนตอบกวนๆพลางหันหน้าหนี
" เธอลืมข้อตกลงแล้วรึไง?? " พีคจับให้ฟร้อนหันหน้ามาทางเขา
" ไม่มีวันลืม!!! " ฟ้อนพูดเรียบๆแต่เสียงเน้นๆ แล้วเขยิบไปนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ
" แล้วเธอทำทำไมกันห๊ะ จำไว้นะ!!ถ้าเธอทำตัวไม่เหมือนแฟนจริงๆ ถือว่าเธอไม่ทำ
ตามข้อตกลง แล้ว7แสน 3หมื่นก็....." เขาลากเสียงยาวๆ แต่เยือกเย็น และเขยิบตาม
ฟร้อนไปนั่งข้างๆ พร้อมเอามือโอบไหล่
"เออๆ โอเคๆ ทำแล้ว ทำ!!!! " ฟร้อนรู้สึกเสียใจที่ไปตกลง...แต่มันไม่มีทางเลือกนิ
หน่า และเธอก็ไม่คิดว่ามันจะทรมาณมากกกก..ขนาดนี้!!! เธอเดินหนีออกมาน้ำตา
ซึมน้อยๆ ไม่ใช่เสียใจที่นายพีคตะคอกใส่หรอก และก็ไม่ใช่คำพูดของนายพีคหรอก
แต่เป็นเพราะคำพูดของเธอเองต่างหาก คำพูดที่ไปตอบตกลงว่าจะยอมเป็นแฟนกับ
เขา!!
พีคเดินตามเธอไปช้าๆเอื่อยๆ...เราทำมากไปรึเปล่า?....เขาถามตัวเอง
"เฮ้อออ " และถอนหายใจ...เราควรไปขอโทษเธอ ที่ทำกับเธอเหมือนเธอเป็นแค่
ของเล่นชิ้นนึงที่เราจะบังคับได้ ให้ทำอะไรก็ได้..แต่เธอไม่ใช่....เขาก้มหน้ามองพื้น
แล้วเดินขึ้นห้องไป
ความคิดเห็น