คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6: "พี่ไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอก"
ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะได้แสงจากพระอาทิตย์ และกลิ่นเข็มของน้ำทะเลช่วยปลุก นี่ก็ 9 โมงแล้ว เราต้องถึงสนามบินตอนสี่โมงสินะ เล่นน้ำรอพี่เรนอาบน้ำดีกว่า ขี้เซาจริงๆเลย -0- ฉันเดินเข้าเปลี่ยนชุดในห้องน้ำอาบน้ำและใส่บิกินี้ลายจุด และไม่ลืมที่จะใส่เสื้อยืดสีขาวออกมาด้วย (ถึงมันจะบางมากก็เหอะ -*-) พร้อมกับทาครีบกันแดดเสร็จสับเรียบร้อย เดี๋ยวเล่นน้ำแล้วค่อยอาบน้ำทีเดียวเลยละกัน แต่สิ่งที่ฉันเห็นกลับไม่ใช่ร่างของพี่เรนที่กำลังหลับอยู่แต่เป็นพี่เรนที่ใส่กางเกงว่ายน้ำเรียบร้อยแล้วต่างหาก รู้ได้ไงว่าฉันจะไปอาบน้ำ หรือว่า...เขาเห็นฉันเปลี่ยนชุด!!! ม่ายยย T^T
“พี่เรน..ทำไมถึงรู้ว่านาวจะไปว่ายน้ำละคะ””
“555 วางใจเหอะหน่า พี่ไม่ได้แอบดูนาวเปลี่ยนชุดหรอก ถ้าจะดูน่ะ พี่ไม่แอบหรอก ;)”
นี่พี่เรนมีวิชาอ่านใจคนหรอ = =”
“แล้วรู้ได้ไงอ้า”
“ก็นาวเล่นบ่นงึมงำงึมงำตอนเปลี่ยนชุด เสียงดังจนพี่ตื่นเลยน่ะสิ”
ไม่นะ.... จริงหรอ ขายหน้าที่สุดเลย T^T
“ใจร้าย T^T”
เราเดินไปถึงชายหาด มันสวยมว๊ากกกกเลยอ้า น้ำทะเลใสแจ๋วจนเห็นเม็ดทรายสีขาว ละเอียด นุ่ม ทั้งหาดมีแต่เราสองคน ทำให้บรรยากาศดี และดูเหมือนบรรยากาศจะโรแมนติกมากด้วย >0< ฉันเดินไปตามหาดทราย เดินนำพี่เรนไปโดยที่ไม่หันกลับไปมองหน้าพี่เรนเลย ก็คนมันอายนี่นา เกร็งไปหมดแล้ว >///<อยู่ๆพี่เรนก็เดินมาใกล้ๆและโอบฉันจากข้างหลัง เสร็จก็อุ้มฉัน จุ๊บทีนึงและยิ้มแปลกๆ... และไม่กี่อึดใจต่อมา ฉันก็รู้สึกตัวว่ากำลังลอยอยู่บนอากาศ พี่เรนโยนฉันลงทะเล!!! T^T ฉันสำลักน้ำพร้อมกับไอแคกๆ
“พี่เรนทำไรเนี่ย!!!” ฉันตะโกน แต่เขาก็ไม่ตอบ เพราะเอาแต่หัวเราะฉันอย่างจะเป็นจะตายอยู่ -_-^ ไม่นานหลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นมาจากน้ำทะเลสีสวยนั้น และวิ่งไปผลักพี่เรนจนตกน้ำด้วย เราเล่นน้ำอย่างนั้นเกือบสองชั่วโมง ก่อนที่จะขึ้นมา
“เหมือนลูกหมาตกน้ำเลย ^^” พี่เรนพูดพร้อมกับยิ้ม
“☹”
พูดอย่างงี้ได้ไง เสียมารยาทมาก T^T
“พี่ล้อเล่น”
พี่เรนหยิบผ้าขนหนูที่เตรียมมาเช็ดหัวให้ฉันก่อนที่จะกลับขึ้นห้อง
เมื่อถึงห้องฉันก็ชิงอาบน้ำก่อนเลย มันหนาว -*- ตอนว่ายนี่อุ่นสบายเลยนะ ขึ้นมาเมื่อไหร่เหมือนวาร์ปไปขั่วโลกเหนือได้ พอฉันอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้อง เจอพี่เรนนั่งอยู่ตรงโซฟา ทำไมพี่เขาทำหน้าอย่างงั้นละ ฉันมีอะไรติดหน้าหรอ ทำไมจ้องอยู่นั่นแหละ เมื่อฉันเริ่มสำรวจตัวเอง มองไปมองมา พี่เรนก็หัวเราะออกมา (จะหัวเราะอะไรนักหนาหัวเราะมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ! -*-)
“นาว ใส่เสื้อกลับด้านอะ” อะไรนะ.... ม่ายยยย! ฉันมองไปที่เสื้อสีครีมตัวบางๆใหญ่ๆ ที่ฉันใส่ทับเสื้อกล้ามสีขาว และใส่คู่กับกางเกงยีนตัวโปรด ไม่จริง...ฉันทำพลาดอีกแล้ว ฉันรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำและจัดแจงให้เสื้ออยู่ในสภาพที่ไม่น่าอาย และคราวนี้ไม่ลืมที่จะตรวจดูว่าไม่มีอย่างอื่นที่จะทำให้ฉันขายหน้าอีกอย่างละเอียด ก่อนที่จะเดินออกไปอย่างอายๆ อายมากเลยแหละ T^T
หลังจากที่พี่เรนอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เราก็เช็คเอาท์จากโรงแรมและไปกินข้าวเที่ยงแถวๆนั้น พี่เรนสั่งแต่อาหารทะเล กลับไปนี่อ้วนแน่ๆเลยอ้า T^T
“พี่เรน ถ้ากลับไปนาวอ้วนขึ้นนาวโทษพี่นะ”
“ไหงงั้น ทำไมโทษพี่ละ”
พี่เรนพูดด้วยสีหน้างงๆ
“ก็พี่เล่นสั่งแต่อาหารทะเลมันๆอย่างงี้อะ”
“พี่ไม่ให้นาวอ้วน จบปะ☺”
ถ้ามันง่ายขนาดนั้น..เขาจะลดความอ้วนกันทำไมไม่ทราบ!?!
“จะพยายามค่ะ -3-”
คนสวยหนักใจเบยยยย T^T
เราจ่ายสตางค์เรียบร้อยและก็เดินออกไปข้างนอก เดี๋ยวเราก็คงเดินเล่นอยู่แถวๆนี้สักพักก่อนที่จะนั่งรถเช่าไปที่สนามบิน ย่านนี้มีของน่ารักๆเยอะมากเลย ฉันกับพี่เรนเดินไปดูร้านขายของฝาก และตอนที่เดินออกมาก็เจอเพื่อนแสนสวยของฉัน แพตตี้อะนะ
แพตตี้ใส่เสื้อกล้ามสีขาวคล้ายกับฉัน และกางเกงยีนส์ขาสั้น เผยให้เห็นขาที่ขาวเรียวของเธอ ฉันละอิจฉาเธอจริงๆ ทุกครั้งที่เห็นเธอ แพตตี้สวยและหุ่นดีมาก เป็นผู้หญิงที่ผู้ชายทั้งหมดใฝ่ฝันถึงเลยก็ว่าได้ ฉันเดินเข้าไปทักเขา
“ตี้ มาได้ไงเนี่ย”
“ก็มาเที่ยวอ้า อยู่บ้านแล้วเบื่อๆ”
“แล้วทำไมมาภูเก็ตอ้า stalk เค้าหรอ -*-”
ตี้ยิ่งชอบ stalk คนอยู่ด้วย เห็นบอกว่าทำงั้นกับคนที่แอบชอบทุกคนเลย -*-
“เปล่าหรอก ฉันเห็นนาวมา เลยอยากมาบ้างอะ อยากเที่ยวทะเลอยู่พอดี ^^”
ตี้พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
“อ๋อ ^^” หรอ... มันแหม่งๆ นะ
“แล้วนี่นาวพักที่ไหนหรอ”
“ที่ Phuket xxx resort อะจ๊ะ”
“แล้วไฟลท์กลับกรุงเทพกี่โมงอ้า”
“อีก...”
ฉันมองนาฬิกา และตกใจ ตายละ
“ตายแล้วววว สายแล้ว ไปก่อนน้า บ๊ายบาย”
ฉันรีบวิ่งไปหาพี่เรน หลังจากนั้นพวกเราก็รีบไปที่รถที่เราเช่ามาและเดินทางไปที่สนามบิน พวกเรามาสายทั้งขาไปขากลับเลยหรอเนี่ย -0- เราก็รีบวิ่งขึ้นเครื่องบินเหมือนขามาแป๊ะเลย อีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะถึงกรุงเทพสินะ ตอนอยู่บนเครื่องบินจะทำอะไรดีละเนี่ย จะนอนดีมั๊ยนะ....
“นาววว เมื่อกี่คุยกับใครอะ”
“คุยกับตี้อะค่ะ เจอพอดี เห็นเขาบอกมาเที่ยวอะ”
“อ๋อ...”
หลังจากที่พี่เรนพูดจบ เขาก็ดึงฉันเข้าไปกอด และไม่ยอมให้ฉันดิ้นไปไหน เขากอดตัวฉันไว้แน่น ถามว่ามันรู้สึกดีมั๊ยมันก็ดีนะ... แต่ว่า มันน่าอายอ้า >////<แอร์โฮสเตสที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มักจะมองและยิ้ม ฉันก็มักจะหันไปมองพี่เรนบ่อยๆ แต่เขาดูไม่เห็นอายเลย ท่าทางดูไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลย ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยอะ...
ว่าแต่ เดี๋ยวนี้เจอตี้บ่อยแหะ คราวก่อนที่ไปเดตกับพี่เรนก็เจอตี้อยู่ในห้องน้ำนี่นา ระหว่างที่ฉันคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สุดที่รักของฉันก็ทักขึ้นมา
“นาว จะถึงแล้วนะ ไปนั่งดีๆเหอะ ☺”
“ก็พี่นั่นแหละ ที่ไม่ยอมปล่อยให้นาวไปนั่งดีๆแต่แรกอะ”
“ก็นาวน่ารักเกินไปนี่นา พี่ไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอก ;)”
พี่เรนพูดพร้อมกับก้มลงมาหอมแก้มหนึ่งครั้ง ก่อนที่จะปล่อยให้ฉันไปนั่งที่
“ชมเค้าบ่อยๆเดี๋ยวเค้าก็เหลิงหรอก”
“เย้ ดีใจจัง นาวยอมเรียกตัวเองว่าเค้าแล้ว ^^” หลุดปากหรอกหน่า… บรรยากาศมันให้นี่นา >~<
ไม่นานหลังจากนั้นเราก็ถึงกรุงเทพ พวกเราก็ลงไปเก็บกระเป๋าและเดินทางกลับบ้าน ขากลับฉันนั่ง bts กลับคนเดียว เพราะพี่เรนจะต้องรีบกลับไปทำฟันน่ะสิ ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงเหมือนกัน นัดหมอฟันในวันที่เพิ่งกลับจากต่างจังหวัดเนี่ยนะ บ้าป่าวเนี่ย -0-
ในที่สุดฉันก็กลับถึงบ้าน หลังจากนั้นก็เคาะประตูอย่างที่ฉันทำอยู่เป็นประจำบ่อยๆและน้าพริตตี้ก็ออกมาเปิดประตูให้
“กลับมาแล้วหรอนาว คิดถึงจังเลย”
น้าพริตตี้พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน
“ค่ะ นาวกลับมาแล้ว นาวขออนุญาตไปเก็บของก่อนนะคะ”
“จ๊ะๆ แล้วเดี๋ยวแวะมาเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวให้น้าฟังด้วยนะ”
“ได้ค่ะ”
ฉันเดินไปในบ้านและเก็บเอาเสื้อผ้าข้าวของออกมาจากกระเป๋า ฉันหยิบสิ่งของสารพัดออกมาจากกระเป๋า และล้มตัวลงนอนด้วยความเหน็ดเหนื่อย หลังจากนั้นฉันก็หลับไปในที่สุด ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนเช้า พรุ่งนี้ก็จะถึงงานปาร์ตี้วันเกิดของแฟนทั้งที วันนี้ทั้งวันฉันก็คงจะเลือกชุดและจัดแจงของขวัญของพี่เรนให้เรียบร้อย ถ้าจำไม่ผิด วันเกิดของพี่เรนปีนี้จะจัดขึ้นที่บ้าน...ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่า ‘ประสาท’ ของพี่ทิมมี่ พี่ทิมมี่รวยมาก และบอกว่าการที่เขาช่วยเรื่องสถานที่และอาหารเครื่องดื่มก็ถือสะว่าเป็นของขวัญวันเกิดไปเลย งานพรุ่งนี้น่าจะหรูมาก ฉันคงต้องใส่ชุดจำพวกชุดราตรีเลยแหละ งานหรูหราขนาดนั้น ถ้าฉันใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ก็คงจะถูกคนอื่นๆที่อยู่ในงานหัวเราะเยาะตายแน่ๆเลย วันนี้เป็นวันที่ยุ่งมาก แต่แล้วในที่สุดฉันก็สามารถเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยก่อนสองทุ่ม ฉันกินมาม่า อาบน้ำแงตัวและไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ตอนเวลา 23.59 เพื่อที่จะส่งข้อความ Happy Birthday ไปให้พี่เรน และฉันก็หลับไป
ตื่นขึ้นมาแล้ว เพราะเสียงของนาฬิกาปลุก ฉันพิมพ์ข้อความว่า ‘Happy Birthday นะคะที่รักกกก นาวรักพี่มากเลยนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะพี่เรน’ แต่แล้วความง่วงก็เริ่มครอบงำฉันอีกครั้ง หลังจากที่ฉันกดส่งข้อความออกไป ฉันก็ล้มตัวลงและนอนต่อทันที คืนนี้ฉันจะต้องนอนเยอะๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปงานวันเกิดของพี่เรนแล้วไม่สวยจะแย่เอาอะนะ พรุ่งนี้ฉันจะต้องหน้าใสปิ๊งเลย >0<
ความคิดเห็น